2020 Marokko 16 december

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Woensdag 16 december 2020: Aourir

Het is zowaar een bewolkte dag, met ’s avonds een heel klein spatje regen. De temperatuur was wel lekker.

’s Ochtends zitten we bij het restaurant te internetten als Ingrid en Willy langsrijden met de auto. Ze gaan naar de Marjane, of we nog iets nodig hebben. Doe maar 4 emmertjes yoghurt voor ons, alsjeblieft, komt goed hoor.

Om half 11 besluiten we om naar de souk te gaan, het is immers woensdag, marktdag. We willen gaan lopen en dan onderweg kijken of we een lift of een taxi kunnen scoren.

We komen langs de caravan van Lahsen, hij is nog steeds aan het klussen. Hij vertelt dat hij deze caravan ooit verkocht heeft aan een Marokkaan, die hield het na 2 jaar voor gezien, toen kon hij hem gunstig terugkopen. Dat vindt hijzelf wel heel leuk, dus hij lacht er smakelijk om.

We vertellen dat we naar de souk gaan. Oh, hij gaat over 10 minuten naar Agadir dus we kunnen wel met hem meerijden. Nou, dat is niet tegen dovemansoren gezegd.

Lahsen rijdt een oude Mercedes, die is inmiddels 42 jaar oud. Dat kun je wel zien, maar de motor draait als een zonnetje. Hij is er zichtbaar trots op.

Hij rijdt rustig aan, groet naar mensen die hij kent en zet ons in het dorp op de rotonde af. Over een uurtje is hij hier weer terug, hij wijst een plek aan waar we op hem kunnen wachten om mee terug te rijden. Wat een service.

Het is druk op straat en op de markt ook, drukker dan de vorige week. Maar het is buiten en we lopen elkaar niet in de weg, dus storten we ons in het feestgedruis.

Als we naar de markt toelopen stapt er een man van zijn scooter, hij heeft een beenprothese. Als we later terug komen zit hij op een zeiltje voor zijn scooter, het kunstbeen naast zich, en hij vraagt om Dirhams. Kijk, een moderne bedelaar, of hij het echt nodig heeft? De scooter ziet er zeer welvarend uit en hijzelf eigenlijk ook wel……. Hij ziet het misschien wel als zijn werk.

Op de markt loopt een man rond met een houten plank, met daarop een Arabische tekst (of Berbers). Daarop liggen een aantal muntstukken. Hij spreekt mensen aan, voor wat? Dat weten we niet.

Lahsen waarschuwt ons voor de jongens die tassen verkopen. Dat zijn pickpockers, zegt hij, gauwdieven. Hou je tas goed dicht en let erop. Hij zegt dat er al diverse camperaars bestolen zijn. Ik had er nog niet van gehoord v.w.b. deze markt. De markt van Had Draa staat er heel erg om bekend. We zullen goed opletten hoor.

We komen aan op het groente- en fruitgedeelte. Dit is altijd mooi, kleurig en dynamisch. We kopen heerlijke munt voor in de thee, 1 DH per bosje, goede prijs. Een halve kilo aardbeien, 5DH, bij navraag komen ze van de koude grond.

We kopen twee lichtbruine knoppen met schroefdraad. Deze schroeven we in de plank bij het zijraam, zodat Co zijn camera via een ‘spin’ gebruikt kan worden. We laten het eindresultaat wel een keertje zien.

Het marktterrein ligt tegen een helling, als we bovenaan zijn maak ik een leuke overzichtsfoto. Het is alles parasols wat je ziet, een grappig en kleurig gezicht. Parasols gaan hier ook erg lang mee. Later zien we een man lopen die nieuwe parasols verkoopt. Hij zal weinig kans hebben, alles krijgt hier een 3e, 4e of 5e kans.

Een aantal jaren geleden wilden we ook naar de markt van Aourir. We hadden geen idee waar die was. We strandden toen op de kleine markt bij de rotonde, dachten dat dat het was, we snapten er al niet veel van, dat het zo klein was. Toen Wobbie en Wim dat lazen, e-mailden ze ons dat we over de rotonde heen moesten, en dat daar een grote souk was. Nou, groot is-ie.

Nu bezoeken we ook de kleine markt bij de rotonde. Hier zitten wat boertjes uit de omgeving. Het zijn over het algemeen wat oudere mannen, met markante koppen. We kopen eitjes bij een van de mannetjes.

Hij pakt een plastic zak, daar gaat wat stro in en dan heel zorgvuldig worden er 10 eitjes in gelegd. Ze zijn wel wat duurder, maar dan heb je ook wat. Hij was eerst nog met een kip bezig, om de poten bij elkaar te binden, ja stel je voor dat de kip er vandoor gaat. Krijgt-ie van zijn vrouw op zijn kop, daar gaat de winst van vandaag.

Daarna lopen we nog even door de dorpsstraat, langs de winkeltjes achter de bogen. In het begin is de slagersafdeling en winkeltjes die van alles verkopen. Verderop zijn de cafeetjes waar vooral mannen op het terras zitten.

Bij de taxi standplaats wachten mensen tot de taxi vol is, dan kunnen ze terug naar huis. Naast een paar volle tassen liggen twee kippen te wachten op hun reis naar een nieuw thuis. Of pan, wie zal het zeggen.

We zijn binnen het uur terug bij de rotonde en daar komt Lahsen net aanrijden, wat een timing. We rijden weg, maar het invoegen in het drukke verkeer gaat langzaam, doucement. Lahsen gaat ook het liefst niet op woensdag naar Agadir, vanwege de marktdrukte, maar het kon nu even niet anders.

Tegen kwart voor 1 zijn we terug op de camping, etenstijd. We bedanken Lahsen hartelijk voor de lift. Bij de camper staan 4 emmertjes yoghurt, shoekran Ingrid en Willy.

’s Middags halen we de fietsen uit de camper, we gaan fietsen. Het is alweer een week terug, straks krijgen we nog ontwenningsverschijnselen. We fietsen naar het dorp en gaan bij het stoplicht rechtsaf. Daar is ook nog een stuk Aourir, hier zijn we eigenlijk nog nooit geweest.

Het is een lange lintbebouwing, net als de andere dorpsstraat, met daarachter allemaal huizen. De zijstraten zijn wel grappig om in te kijken. Er zijn altijd wel mensen aanwezig.

Dan zie ik een winkel met allemaal zakken meel voor de deur. Ik stap naar binnen en vraag naar ‘farine de Seigle’, roggemeel. Fonetisch ook wel ‘Zra’ genoemd. ‘De Seigle’ zegt de man niets, ‘Zra’ wel, hij noemt het ‘Zéraa’. Dan spreekt hij verder in het Duits. Ah, zeg ik, ik bedoel ‘Roggenmehl’. Dat verstaat hij en begrijpt hij. Hij gaat achter de toonbank en komt terug met een zak meel. Daar schept hij wat uit, wat hij laat zien. Het is in ieder geval niet heel erg wit, dat is mijn eigen meel ook niet. We zeggen dat we terug komen, dan neem ik wat van mijn meel mee, kunnen we het vergelijken. Dat is goed, tot later.

We fietsen verder en rijden het dorp uit. Gaan linksaf de rivier over en rijden direct een weg omhoog. We zien een mama hond met vier puppy’s, ze staan melk te drinken. Ze zien er wel goed uit en zijn al wat ouder, dus het zijn overlevers.

De weg gaat verder omhoog en we rijden niemandsland in. Dat is ons keerpunt, terug naar de bewoonde wereld. Beneden ons zien we akkertjes, het land is net omgeploegd en waarschijnlijk al ingezaaid.

We rijden dezelfde weg terug maar gaan bij de stoplichten rechtdoor naar de rotonde en naar de markt. Onderweg bij een matrassen en kussenwinkel demonstreert de verkoper zijn eigen waar, hij zit te slapen, leunend op een kussen, je zal maar moe zijn…..

Op de markt is het nog drukker dan vanmorgen, er lopen ook nog veel mensen naar toe. Co fietst een klein stukje de markt op, met de GoPro aan, dat geeft een leuke impressie, zie het filmpje, de link vind je onderaan het verhaal. Het is erg leuk om te zien, Co manoeuvrerend tussen de mensen en de groentes door. Iemand vraagt of hij een tas wil kopen, nee joh, zegt Co. Ik heb al een fiets.

Dan is het terug naar de camping, naar boven, met een e-bike is dat een fluitje van een cent.

Op de heenweg zagen we een boer met een ploeg bezig, getrokken door 2 ezels, een kleine en een grote. Op de terugweg is hij nog steeds bezig, dus we rijden het onverharde pad op om bij hem te kijken. Hij heeft eerst het land ingezaaid en is het nu aan het onderploegen. Lijkt me een vreemde volgorde, maar Allah, een kniesoor die daar op let.

We rijden langs een van de vele bijenkasten die je langs deze weg ziet. Er wordt ook veel honing verkocht in het dorp.

We hebben ca. 18,8km gefietst, en 210 hoogtemeters. Het hoogste punt was 140m, het laagste 20m. Komoot stopte onderweg met opnemen, zomaar, gaf geen reden op.

Co heeft onze fietstocht opgenomen met de GoPro, het leverde weer leuke beeldjes op. Bekijk het hier……

Ons pakketje met de blaasbalgen ligt sinds zaterdag in Casablanca, er is nog maar weinig beweging te bespeuren via de track-en-trace code. Lahsen vroeg om de code en zou zijn receptionist laten bellen. Misschien dat het de boel wat versneld. We gaan het zien.