2020 Marokko 15 en 16 november

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Zondag 15 november 2020

Het is met recht zondag vandaag, we houden een rustdag. Het is al vroeg warm en dat blijft de hele dag zo. Een temperatuur om niets bij uit te voeren.

We doen alleen twee wasjes, althans de wasmachine draait en wij hangen het op. Daarvoor moet natuurlijk wel eerst het bed afgehaald worden en de was gesorteerd. Bij het ophangen droogt het zowat onder onze handen.

We hebben whatsapp contact gehad met Abdel en Fati, die we ontmoet hadden op de camping in Marrakech. Zij wonen in El Jadida, zijn nu gepensioneerd en reizen voor het eerst met een ‘camper’ door Marokko. Ik heb gevraagd hoe het komt dat zij kunnen reizen, terwijl Jessy vertelt dat er restricties zijn, c.q. er, voor Marokkanen, een licentie nodig is om te reizen. Zij vertelden dat er op dit moment door de Marokkanen gereisd mag worden.

We internetten wat, Facetimen met mama, we puzzelen, we luieren en ’s middags gaan we buurten bij onze enige buren, Ingrid en Willy. Ingrid zegt: het is toch wel vreemd om zo na maanden weer met andere mensen Nederlands/Vlaams te spreken.

De thermometer geeft 32º aan, bijna geen wind, dus het is warm/loom. ’s Avonds om 9uur is het nog 26º, dat zal een warme nacht worden.

Ondanks het niets doen is de dag evengoed omgevlogen.

Maandag 16 november 2020

De nacht was warm, maar niet te. Wel hadden we last van een mug, nog geprobeerd die om te leggen, maar bij daglicht liet-ie zich niet zien.

Om half 11 zijn we gaan fietsen. We rijden eerst naar beneden, naar het dorp. Daar gaan we op de rotonde rechtdoor, we komen langs het marktterrein waar het woensdag markt is.

Aan het einde van de weg gaan we rechtsaf een onverharde weg in. Dan door de droge rivierbedding naar de andere kant, waar we bij een surfplek komen. We kijken van bovenaf op de surfers neer die in het water liggen te wachten op hoge golven. Dat wachten we niet af, we rijden verder.

Verderop komen we aan bij een boulevard. Er staat een inrijverbod, maar dat geldt voor auto’s, motoren en brommers. Wij hebben wel een motor maar zijn toch een fiets…… Dus we rijden de boulevard op, ‘Corniche Taghazout Bay’, is de naam.

Het is bijzonder rustig, af en toe komt er toch een brommer langs of tegemoet, het gaat dus op zijn Marokkaans, ongeveer, haha. Het strand is leeg, op 4 mensen na.

Er staan veel bankjes dus gaan we een kopje thee drinken, plek zat. We rijden langs hotels in aanbouw. Er zijn er ook al een aantal gereed, maar er zijn geen klanten. Wel zie je overal bewaking op de terreinen die gereed zijn, zo ook bij hotels die bijna voltooid zijn. Bij één hotel is het terrein helemaal groen, met veel beplanting.

Het einde van de boulevard is niet helemaal fietsvriendelijk. Er is een trap omhoog en omlaag, maar ze hebben wel een zigzag baan aangelegd zodat je lopend met je fiets naar boven c.q. naar beneden kunt.

Dan komen we bij Taghazout, ook hier is het rustig. We rijden door de smalle steegjes met doorkijkjes naar het strand. Dan keren we om en rijden terug naar Aourir.

Komoot wil ons een weggetje op hebben dat afgesloten is met een slagboom en er staat een mannetje voor. Dan rijden we maar omhoog, geen probleem met de ondersteuning.

Boven komen aan de andere kant van de hotels uit, die we net vanaf de boulevard hebben gezien. Er is een nieuwe weg aangelegd, met in het midden een verhoging met planten. Het ziet er een beetje Spaans uit, erg on-Marokkaans allemaal.

Bij Aourir gaan we op de rotonde linksaf, er komt van rechts een vrachtwagen aan denderen, wij stoppen maar want dat is hij niet van plan, en hij is nu eenmaal een stuk groter dan wij.

In de toegangsweg is het altijd druk, het is een heen en weer gaan van auto’s, je moet goed opletten, er trekt zomaar iemand op die niet in zijn spiegels kijkt. Ook voor openslaande deuren zijn we alert.

De school is net uit, er lopen veel kinderen, op weg naar huis. De moskee verderop vind ik altijd zo schattig, dus die gaat nog even op de foto. Evenals verderop een winkel waar honing wordt verkocht. Dat geeft de tekening wel aan.

’s Middags probeert Co het wc-plankje uit. Degene die we in maart in Tafraoute hebben gemaakt was met 1 ritje al kapot. Co heeft in Nederland een plankje gemaakt van multiplex, we hebben het meegenomen in de koffer. We noemen het ons ‘Staalsmidje’, naar de ontwerper van het wonder. De toilet-cassette kan nu opgehangen worden aan de fiets, vooral handig als we in Tafraoute zijn, omdat daar het sanistation in het dorp is.

We hebben 28,5km gefietst, waarvan 270 hoogtemeters.

Het was vandaag best wel warm, maar je hoort ons niet klagen hoor. Om te fietsen was het lekker, en ’s middags zijn we in de schaduw gaan zitten, dat was goed vol te houden.

Aan het einde van de middag koelt het weer iets af, dat is wel lekker. Maar buiten zitten is er niet bij, als het donker wordt dan zijn er muggen. Er zijn overdag ook onwijs veel vliegen, die nog steken ook. Het zal wel aan het tijdstip in het jaar liggen, want we hadden tijdens eerdere tours door Marokko eigenlijk nagenoeg nooit last van vliegen.

We hebben weer een filmpje gemaakt van ons ‘uitje’ met de fiets.