2020 Marokko 10 maart

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Dinsdag 10 maart 2020: Zaouite el Kadi – Marrakech

Gisteravond hadden we met Steve afgesproken dat hij vanmorgen met ons mee rijdt naar Agouim. Vandaar neemt hij dan een taxi naar Ouarzazate. We hadden zijn telefoonnummer gekregen, dus ik wil hem een whatsapp sturen om aan te geven dat we om 9uur vertrekken.

Maar aan zijn 06nummer is geen whatsapp verbonden. Oei, wat nu. We zijn inmiddels buiten wat aan het fotograferen, er is mooi warm licht op het dorp tegenover de camper. Het dorpsleven komt langzaam op gang. We besluiten om straks aan Houda, de vrouw van Steve, die schooljuffrouw is te vragen of zij Steve even wil bellen om te vragen of hij nog mee wil rijden.

Dan komt er even na 9 uur een begrafenisstoet langs. Een groep met mannen die een baar dragen. Het zijn alleen mannen, er is geen enkele vrouw bij. Het ziet er indrukwekkend uit, en plechtig. Ze lopen het weggetje af naar de verharde weg, en gaan rechtsaf naar boven, bovenlangs de school.

Daar staan de kindertjes net in een rij opgesteld om naar binnen te gaan, achter juf Houda aan. Alle hoofdjes zijn omgedraaid naar de rouwstoet. Als ze de school ingaan moet een meisje een paar traantjes wegpinken.

We rijden naar het schooltje en ik kijk om een hoekje de klas in om te kijken of Houda daar is. Waar in Nederland de leraar voor in de klas zit, zit Houda achter de kinderen aan een bureau.

Ze staat direct op en komt naar me toe. Ik vraag of Steve mee wil rijden naar Agouim. Jazeker, maar hij is nu bij de begrafenis aanwezig. Ze probeert hem te bellen, ik zeg, zou je dat nu wel doen? Maar het is geen probleem. Ze krijgt hem alleen niet te pakken. Ik geef aan dat we wachten tot hij terug komt, we hebben immers geen haast.

We staan heerlijk in het zonnetje te wachten en maken nog wat foto’s van wat we om ons heen zien gebeuren. Uit het schooltje klinken de heldere kinderstemmen, ze zeggen na wat de juf in het Frans voorzegt.

Tegen 10uur komt hij aanlopen, zich verontschuldigend, niet nodig hoor, zoiets belangrijks gaat voor. Het blijkt dat er gisteren een meisje van 4 jaar is overleden aan een microbe, een dodelijke bacterie. Ik vraag of het normaal is dat iemand zo snel na het overlijden wordt begraven. Ja, zegt Steve, normaal is het zelfs op de dag van overlijden. Wat triest allemaal. Ik vraag ook waarom er geen vrouwen bij zijn. Hij vertelt dat de vrouwen allemaal bij elkaar zijn, boven in het dorp, daar rouwen ze om de dood van het meisje.

We stappen in de camper en gaan op pad, zo’n 16km naar Agouim. De omgeving is nog steeds erg mooi, met veel kleurige vergezichten.

In Agouim stapt Steve uit om een taxi te pakken, wij slaan linksaf de N9 op naar Marrakech. We hadden gehoord dat de N9 aan deze kant van de Tichka-pas nog onderhanden wordt genomen. Dat is inderdaad zo. Gedurende 6km is het asfalt ver te zoeken, het is regelmatig wasbord rijden en veel stof happen.

Gelukkig hebben ze grote delen nat gemaakt, dat is ook een stuk beter voor de mensen die er aan het werk zijn.

Wat een kluif werk is het, zo’n weg verbreden. Ze moeten meters wegboren om nieuwe doorgangen te maken en bochten af te snijden, imposant hoor.

Na die 1e 6km wordt de weg gelukkig iets beter. De omgeving is weer prachtig met veel kleuren. We komen ontzettend veel bussen en toeristenbusjes tegen, het gaat kat achter kat door.

Na de Tichka-pas, die volgens het bord op 2260m hoogte ligt, maar volgens mijn gps op 2207m, zou de weg helemaal goed moeten zijn. In 1e instantie is het inderdaad net een snelweg, 3 banen breed, maar verderop komen we toch ook nog stukken tegen waar we stapvoets langs kunnen. Ook hier zijn ze bezig om bochten af te snijden en hele rotsen weg te boren.

Dan beginnen we aan de lange afdaling. We vinden de weg over het algemeen niet best en vinden het een lange route. Gelukkig maakt de omgeving veel goed. Het contact met de mensen is niet zo, maar dat komt waarschijnlijk omdat het hier heel toeristisch is.

We komen aan bij Marrakech en er is weer van alles te zien .Ondanks dat het een ‘grote’ stad is rijden er opvallend veel ezelkarretjes rond, met het verkeer mee, maar ook rustig er pal tegenin.

We gaan langs bij de Marjane voor yoghurt, en bij de Decatlon voor wat onderdelen voor de fiets. o.a. een fietspompje om mee te nemen tijdens het fietsen en een paar reserve binnenbanden.

Daarna rijden we door naar camping Ferdaous. Daar is net een groep Nederlanders neergestreken die met de NKC op pad zijn. Ze staan allemaal netjes naast elkaar. Wij rijden naar achteren toe, daar kunnen we in de schaduw van de bomen staan. Het is 33,5º als we de motor uitdoen. ’s Avonds om 20.15uur is het nog 25º, zal wel een warme nacht worden.

Het hoogste punt vandaag was op 2207m, het laagste op 426m.