23 juni t/m 27 juni 2019
De eerste dag van deze periode kun je direct hieronder lezen, wil je een van de andere dagen lezen klik dan op de link van die dag:
Ga naar 24 juni – Ga naar 25 juni – Ga naar 26 juni – Ga naar 27 juni
Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.
Zondag 23 juni: Neresheim – Aulendorf
Op deze plek zullen we niet zo gauw meer terugkomen. Het was te onrustig met langsrijdende auto’s op de weg achter de camper. En op asfalt draagt geluid nog lang na. En ondanks dat het zondag was waren er om 6 uur al auto’s op pad.
Bij onze buren ligt de hond met zijn snuit uit het raam, lekker die frisse lucht, zie je hem denken.
Vanmorgen schijnt het zonnetje weer, dan ziet alles er weer anders uit. We worden weer blij van het landschap en de mooie vakwerkhuizen en muurschilderingen in de dorpen waar we doorheen rijden. Ook kloosters zien we her en der, wat een giga grote gebouwen zijn het.
In diverse dorpen worden vandaag feesten gehouden en dan is de weg dus gewoon afgesloten en moeten wij een ander padje vinden. Maar TomTom helpt ons daar aardig doorheen. Af en toe moeten we wat aanwijzingen negeren totdat hij snapt dat we niet terug willen maar met een omweggetje verder willen.
Vandaag zien we heel veel roofvogels, meestal buizerds. We kunnen er een paar mooi vastleggen. en twee valkjes waarvan de ene een prooi heeft, die de ander wel wil hebben. Hij pakt hem gewoon af, nou ja zeg…..
Rond half 1 komen we aan in Aulendorf, bij de fabriek van Carthago, ons campermerk. We willen proberen om morgen een paar kleine klusjes gedaan te krijgen. Of het gaat lukken? We zien wel, lukt het niet dan gaan we weer vrolijk verder.
We hebben sinds Marokko een nieuwe app op onze telefoon, Komoot, kijk maar eens op www.komoot.de
Dit is een navigatieprogramma voor fietsen en wandelen. Er staan onwijs veel routes op maar je kunt ook zelf routes van jezelf toevoegen.
Tijdens het wandelen en fietsen kun je foto’s maken in de app, die dan aan de route worden toegevoegd. Vandaag heb ik zelf een route uitgezet, daar er in deze buurt niets te vinden was. We konden met gesproken navigatie rijden. Omdat het voor het eerst is en in het Engels is het effe wennen.
De telefoon los in de stuurtas, met de luidspreker bovenop, toen was het prima te doen. En luxe, dat je niet aldoor op je schermpje hoeft te kijken. Nu nog kijken voor een telefoonhouder voor op het stuur, dan kun je de combinatie maken van scherm en gesproken bericht.
Het is een leuke route, met asfalt, gravel en modder op bospaden. Onze fietsen houden zich prima en we komen zonder slippen over de modderige stukken.
We rijden over kleine wegen, tussen graanvelden en maisvelden door, en over boerderij-erven. Bijna aan het einde komen we bij een spoorwegovergang. De spoorbomen zijn naar beneden, maar omrijden is geen optie, dat duurt te lang. En het pad is bijzonder hobbelig.
We rijden naar de spoorboom, links ervan is een draaipoortje voor wandelaars. En links daarvan staat een kastje met een drukknop en een verklaring erbij dat je op de knop moet drukken als de slagbomen open moeten.
Dus drukken we op de knop en vragen aan de vrouwenstem of ze de bomen open wil doen. Even later kunnen we er door. Aan de andere kant staan we nog even stil om een foto te maken. Dan klinkt uit het kastje aan die kant de vraag of ze weer dicht kunnen. Wat ludiek zoiets. Nog niet eerder meegemaakt.
Het is druk op de camperplek, zelfs ’s avonds om 22uur komen er nog camper aanrijden. Maar alle plekken zijn bezet, plus elders op het terrein nog meer.
Hoogste punt 700m, warmste temperatuur 23º, 150km gereden.
Maandag 24 juni: Aulendorf
We blijven nog een dagje. Om half 8 zijn we naar de werkplaats van Carthago gelopen. Bij de receptie hebben we gevraagd of er naar een paar probleempjes gekeken kan worden. Ons hefbed gaat vrij zwaar weer omhoog en het Carthago embleem op de voorklep laat telkens los. Na 1,5 uur is het gefikst. Het bed is een kwestie van tegen het contact aandrukken, knop omdraaien en verder door drukken. Piece of cake, zei de monteur, en nu gaat het ook zo.
Vanmorgen hebben we weer een leuke route gefietst, van 29km. Gisteren was de route 30km lang. Wat een mooie omgeving hier, erg leuk.
We pauzeren bij een boerderij. Er is een oud mannetje aan werk naast de schuur. We vragen of we van zijn bankje gebruik mogen maken, dat mag. Hij is kniehoog gras aan het maaien met een zeis, echt handwerk dus. Het is voor de twee paarden die in de stal staan. Hij laad het op een bak die achter op een oude tractor zit. De tractor is van 1972, het mannetje van 1938. Hij heeft wat last van de heupen maar voor de rest is hij alle dagen in de weer, rust roest, is zijn slogan.
Tijdens onze rit bedachten we nog een paar dingetjes die we toch wel gedaan willen hebben dus na de middag zijn weer naar de receptie gegaan. Het is wel grappig, dit bedrijf gaan onder de middag een uur dicht, dat zie je niet vaak meer.
Morgen om 7.30uur zijn we weer aan de beurt. Onze verduistering in de voordeur was lam, een horrengaas in een van de dakluiken was lam, de hor bij de voordeur sluit niet goed aan en de kraan in de wc-ruimte lekt. De monteur bekeek de kraan en zei dat het niet een originele kraan is. Co keek heel verbaasd, en vertelde dat we deze camper nieuw hebben gekocht en deze kraan nog nooit hebben vervangen. Daar was de monteur dus weer even stil van. Nu moet-ie toch vervangen worden, dus is het niet zo belangrijk, maar toch…..
’s Middags zijn we nog een paar uurtjes op pad geweest. We zagen tijdens het fietsen heel veel roofvogels, en ook een paar mooitjes. Dus hebben we de camper ergens langs een stuk land gezet waar ze aan het hooien waren, en daar vlogen er heel wat rond. Zo waren ze er en zo waren ze weer weg. Dat ging af en aan, maar Co heeft toch een paar leuke plaatjes kunnen schieten.
Vanmorgen was het heerlijk weer om te fietsen, vanmiddag werd het zo’n 30º, best wel warm te noemen. Vanavond hebben we lekker buiten gezeten.
Hieronder de routes die we hebben gefietst.
Dinsdag 25 juni: Aulendorf – Lustenau
Qua temperatuur viel de nacht ons erg mee, het was goed te doen. Even voor half 8 melden we ons bij de werkplaats. We halen de fietsen eruit en spulletjes die we nodig hebben en dan mag Co de camper naar binnen rijden. Tijdens de reparaties mogen we niet in de camper komen, wat op zich logisch is.
We gaan eerst tot half 10 binnen wat op internet struinen. Dan mag ik de computers in de camper neerleggen. Daarna stappen we op de fiets om nog een mooie ronde te maken.
Het is een al bestaande route op komoot.de. Gaat uiteraard ook weer door deze mooie omgeving, maar best wel veel op fietspaden langs grotere wegen, dus iets minder interessant als mijn eigen uitgezette routes.
Dat het warm is merken we pas als we stilstaan, fietsend pak je nog wel wat wind. We rijden deels de route die we twee dagen geleden andersom deden, dus kunnen we weer pauzeren bij het bushokje met de rieten stoeltjes.
Tegen half 1 zijn we terug bij Carthago, we hebben 39km gefietst. Het is middagpauze en het bedrijf is dan gesloten. We hadden gedacht dat de camper wel gereed zou zijn, maar dat wordt pas kwart voor 2. Alles is prima voor elkaar, dus betalen en dan kunnen we weer gaan.
We slepen al 7 jaar een tuinslang mee om de watertank te vullen. We hebben hem al 7 jaar niet gebruikt, we vullen eigenlijk altijd met de gieters. Maar in Duitsland vind je veel sanizuilen waar het lastig is om met een gieter te vullen. Je gooit er geld in en de kraan loopt. We vragen bij een Duitse camperaar of hij een slang heeft en die mogen we gebruiken. Hij komt er gezellig bij staan. Even later komt Co een visitekaartje halen van onze website, want hij wil ook nog eens naar Amerika met de camper, nou dan kan hij wat lezen en tegelijk Nederlands leren, haha.
We hebben inmiddels grote trek, dus eerst maar eens eten voordat we wegrijden. Jeetje wat is het warm zeg. Dus de raampjes open onder het rijden, dat geeft wat frisse lucht. Wij gebruiken eigenlijk nooit de airco, slaat teveel op onze keel, niet fijn.
Het is een bijzonder mooie rit, we komen door Allgäu, wat is het hier mooi. We rijden over kleine wegen en kronkelen door het landschap. Ik zet in maps.me diverse ‘sterretjes’ als reminder dat het hier erg mooi is. We komen hier nog een keertje terug om te fietsen en te wandelen.
We rijden opeens Oostenrijk binnen, Vorarlberg. Nu nog een Go-Box voor als we per ongeluk op een tolweg terecht komen. Bij het Tankstation langs de Duitse autobaan deed de computer het niet en ze gaven daar aan dat je bij elke grens een Go-Box kunt ophalen. Ook bij de kleine grensposten, vroeg ik nog, ja ook bij de kleine grensposten. Nou, hier was dus helemaal niets, het is dat er bord ‘Oostenrijk’ stond, anders had je er geen erg in.
We stopten bij het eerste het beste tankstation maar die had ze niet. Hij verwees ons naar een ander tankstation, maar die hebben we niet gevonden.
We gaan binnendoor naar Dornbirn in Oostenrijk. Daar gaan we op visite bij Toni en Annelies, een Oostenrijks stel die we in Tafraoute al een paar keer hebben ontmoet. Afgelopen keer hebben we een paar keer samen gewandeld in Tafraoute. Ze zeiden, als jullie in Oostenrijk komen, zijn jullie van harte welkom. Dus gaan we morgen naar ze toe. We hebben al contact gehad, ze gaven aan dat we op een camping vlakbij hun huis konden staan, maar op de website zie ik dat die camping € 38,00 kost voor 1 nacht, in geen 38 jaar, dat hebben we er echt niet voor over. Morgen gaan we fietsen met Toni en Annelies, zij zullen vast wel weten waar zo’n Go-Box kunnen krijgen.
We komen bij een overdekte brug, waar we overheen moeten. Er hangt een bord aan dat het 2.40mtr hoog is. Het ziet veel hoger. Er staat met kleinere letters onder dan het midden 3.60mtr is. Dat is prima, maar dan moet je dus wel door het midden rijden. En het is net druk met tegenliggers. Op een gegeven moment draaien we de brug op, in het midden, een tegenligger snapt het en rijdt achteruit om ons voor te laten gaan. Danke.
We vinden onze plek in Lustenau, op 7km van hun huis bij een tennishal die tijdens de zomer is gesloten. Men speelt nu op de buitenbanen, in de volle zon, 34º, zij liever dan ik. Als we staan halen we eerst eens een koude washand over onze lijven, dat frist al lekker op. Ik hoef niet te douchen, want tegen de tijd dat ik dan de douchecabine weer droog heb ben ik weer nat, haha.
Het is wel een rustig plekje hier denken we. Om 21uur de tv aan, vrouwenvoetbal, Nederland-Japan.
Hoogste punt 741m, warmste temperatuur 34º, 93km gereden over kleine wegen. ’s Avonds om 22uur is het nog 30º. Zal wel een warme nacht worden.
Woensdag 26 juni: Lustenau
Een heerlijke rustige plek hier. Het was warm vannacht maar op zich wel te doen. Wij houden er niet van om dakluiken open te doen, dan komt er ook veel licht naar binnen en geluid van de weg. Bovendien stonden er twee lampen bij de tennishal die telkens aangingen (op melding) omdat er vleermuizen rondvlogen.
Tegen half 10 rijden we naar Dornbirn om een parkeerplaats te zoeken voor vandaag. Toni had twee plekken doorgegeven waar je de hele dag kunt staan, eentje voor € 2,20 voor 24 uur. Een parking voor de plaatselijke camping.
Als we daar zijn zie ik aan de overkant ook een parking, naast de cabinelift ‘Karren’. Daar is veel schaduw en even later staan we onder de bomen.
We fietsen naar de plaatselijke motorzaak om te kijken voor een telefoonhouder voor op het stuur van mijn fiets. We rijden op gesproken navigatie maar soms is het ook handig als je het beeld erbij kunt zien, vooral als er een splitsing is met veel wegen. Nu moeten we stoppen om op de telefoon te kunnen kijken, die ik dan eerst uit de stuurtas moet halen. Eenmaal op het stuur gefixeerd gaat dat wat gemakkelijker.
En motorrijders moeten ook kunnen navigeren. Op internet hebben we een telefoonhouder gezien een X-Grip van https://www.rammount.com. Bij de motorzaak hebben ze wel een houder maar niet wat wij zoeken. Je moet het in een tasje doen die aan het stuur vast zit. Maar dan kan ik niet even de telefoon eraf halen als ik een foto maken wil, te omslachtig.
Toni zocht contact via Whatsapp en vroeg hoe laat en op welke parking we zijn. Ik meld dat we in de motorzaak zijn. Even later staat hij voor onze neus.
We fietsen gelijk met hem mee naar zijn huis. Parkeren onze fietsen in de garage en lopen een aantal trappen op. Hij woont in een appartementengebouw met vier verdiepingen, helemaal boven. De hele etage is van hem. Wat wonen ze daar ontzettend mooi, met een prachtig uitzicht over het dorp en de omringende bergen. Ze kunnen bijna rondom hun huis lopen via het terras.
Annelies heeft het eten klaar, we eten käseSpätzler met uien er op. Verder een kartoffelsalat, sla en appelmoes. De käseSpätzler is werkelijk heerlijk, wat een lekkere smaak om je vingers bij op te eten.
Na het eten drinken we een schnaps, we zijn immers in Oostenrijk. Het smaakt nog niet eens beroerd. Kunnen we straks soepel fietsen naar de boot. Als toetje is er cake met daarin room en fruit. Een kopje muntthee na en we kunnen er tegen tot vanavond.
We gaan op weg naar de boot die in de haven van Hard ligt, aan de Bodensee. Het is 18km fietsen over rustige fiets- en gravelpaden. Toni heeft flink de sokken er in. Ik vraag aan Annelies tot welke snelheid zij ondersteuning hebben, 26km is het antwoord. Wij tot 27km, maar we rijden vaak wat sneller. Dus dan moet je even zelf aan de bak omdat de ondersteuning dan min of meer stopt. Als je bergaf gaat lukt dat wel, maar op het rechte stuk moet je even aan de bak, een soort sporten zeg maar.
We komen aan in de haven, zetten onze fietsen op slot, met dubbele ketting. Het is vreemd, om onze fietsen voor de eerste keer zo ‘alleen’ achter te laten. Voor alles is een eerste keer zeg maar.
Ze hebben een mooie zeilboot die ‘Also Guat’ heet, leuke naam. Als we aan boord zijn ligt Toni al snel in het water en wij volgen. Lekker even afkoelen na het fietsen in de hete zon. Dat is lekker zeg…..
Dan steken we van wal, de wind is maar 2 knopen en dat is te weinig om te zeilen, dus gaat de motor aan. Als we eenmaal buitengaats zijn wordt de wind iets sterker, net boven de 4 knopen dus hijsen Toni en Annelies de zeilen en gaat de motor uit. Het is niet veel, de wind, maar komen vooruit en we hebben geen haast.
Toni vertelt dat de Bodensee steeds ondieper wordt, door de Rijn, die veel zand en kiezels meeneemt en afzet in de Bodensee. Er is voorspeld dat in 2070 de Bodensee grotendeels verlandt zal zijn. De inlaat van de Rijn schuift ook op door deze verlanding. Het meer was ooit 60 meter diep maar de meter komt nu niet verder 40m.
Annelies vertelt graag en veel, soms een beetje moeilijk te volgen vanwege het dialect maar het meeste komt toch over. Ze hebben veel over diverse wereldzeeën gevaren. Zo waren ze op Corsica en er kwam een boot aanvaren die bij hun stopte. De man vroeg waar hij nu was. Hij had een wegenkaart bij zich en had geen idee waar hij was. Kun je je dat voorstellen, ben je aan het varen en heb je een wegenkaart bij je. Bij de derde zeestraat rechtsaf, haha.
Het is erg gezellig en er is een klein beetje wind, wel net zo lekker. Co dommelt een beetje weg op het schommelen dus gaat hij een tijdje achter de boot in het water hangen, lekker fris.
Dan draait Toni de boot om en varen we terug naar de haven. Het laatste stuk gaat op de motor want dichtbij land valt de wind weer weg. We meren af en zitten nog gezellig te kletsen, Toni en Annelies met een Radler gemixed met water, wij met water. Wil je niet iets anders drinken, nee water is prima hoor.
Om 18uur breken we op en fietsen weer terug naar Dornbirn. Het is een leuk ritje. In Dornbirn rijden we langs de rivier. Er staat niet veel water in maar er zijn een heleboel mensen die erin verpozen. Of ze zitten op de keien in de schaduw, anderen zitten in het water of in de kleine watervalletjes die her en der zijn, lekker fris.
Aan het einde van het fietspad nemen we afscheid, nee we gaan niet mee want we willen de camper luchten, die zal binnen wel erg warm zijn. Morgen zien we elkaar weer. Dan gaan we de berg op fietsen, Toni wees naar een berghut hoog boven in de bergen. We moeten dus aan de bak, de billen strak. Vandaag hebben we 35.8km gefietst.
Het is 34,5º in de camper en dat terwijl-ie in de schaduw staat. We laden de fietsen in en rijden terug naar Lustenau, daar staan we in de schaduw en kunnen we de fietsen opladen. Morgen is het flink bergop dus hebben we alle power nodig die de accu kan geven. Spannend hoor.
We zetten alles open wat maar open kan en langzaam zakt de temperatuur. Om 21.30uur is het binnen 31.7º, en buiten wordt het langzaam aan wat lekkerder.
De rit van gisteren en vandaag:
Donderdag 27 juni: Lustenau
Wederom zijn we een nachtje in Lustenau. Vandaag hebben we een hoogtepunt beleeft die we graag met jullie delen, doen we niet altijd hoor. haha
Het was ontzettend warm in de camper, om half 6 hebben we alle ramen en luiken opengezet en nog even weg gedut. We hebben om half 11 afgesproken met Toni en Annelies, dus we doen rustig aan.
We gaan fietsen naar de Wäldle Alpe en de gelijknamige hut. Het zijn 730 hoogtemeters, vrijwel alles door het bos, wat wel lekker is vanwege de schaduw. Het belooft wederom een hete dag te worden.
Het gaat af en toe pittig steil maar dan pakken we de 2e ondersteuning wat het een stuk gemakkelijker maakt. Je moet evengoed wel effe aan de bak.
Af en toe stoppen we voor mooi uitzichten. We moeten onze fietsen nog tegen een trappetje opduwen, wat best wel zwaar is. Dan heeft zo’n e-bike toch behoorlijk gewicht in de kont.
Toen we op het eindpunt aankwamen heb ik mijn washandje in het koude bergwater gedoopt wat in een trog liep. Lekker effe opgefrist.
De alpenhut is een kleine hut waar ze alleen koude gerechten serveren. Toni en Annelies gaan aan de Most, dat is een bubbelrijk drankje gemixt met water. Maar laten wij nou allebei niet van prik houden. Dus Co ging aan de pure appelsap en ik aan het pure bergwater. Naast me stond een heerlijk riekende muntplant, dus even een paar blaadjes geleend.
Er liep een huttenhondje rond, Mia, van 1 jaar oud. Ze was nog bijzonder speels en gezellig aanwezig.
We kregen allemaal een schnaps aangeboden, Östenreichischer milch, zei de waardin. Ik zei, bij ons in Holland is de melk wit hoor. De eigenaren zijn hier van mei tot en met augustus. Ze hebben een paar koeien, geiten en varkens.
We bestelden een Lumpe salade. Dat bestaat uit worst en verse geraspte geiten/koeienkaas, met daarop rauwe uien, komkommer en tomaat. Dit alles overgoten met een zure dressing en kruiden. Later vroeg de waardin of het niet te zuur was voor ons Hollanders. Maar we zijn wel wat gewend. Het was erg lekker en fris.
We zaten met andere Oostenrijkers aan tafel wat leuke gesprekken opleverde. Alleen helaas veel in het dialect van deze streek, dus we konden niet alles volgen. Na het eten effe lekker uitbuiken en tegen half 4 stapten we weer op de fiets.
Dit keer gingen de helmen op, het is immers allemaal bergafwaarts en dan ook nog onverhard. Dan moet je geen risico lopen. En ieder reed in zijn eigen tempo, wat voor Co, Annelies en mij wel op hetzelfde niveau lag. Toni ging wel harder, maar die fietst hier al wat langer.
Het laatste stuk ging over asfalt, een iets andere route dan heen over onverhard. Co zag op zijn teller over de 50km staan.
Terug ging natuurlijk veel sneller dan heen. In een half uurtje waren we terug bij de camper. We nemen afscheid van Toni en Annelies. Danke für alles, für deine gastfreundschaft und dafür, dass du uns auf dein boot und den berg hinauf mitgenommen hast.
We trekken onze zwemspullen aan en lopen naar de river. Er zijn veel mensen en kinderen die genieten van het heerlijke water. We gaan in een dieper gedeelte zitten en wassen ons effe lekker met scrubhandschoen. Heerlijk verfrist lopen we weer naar de camper.
We besluiten om nog een nachtje in Lustenau te gaan staan en daar onze plannen te maken voor de komende dagen.
Hieronder de route die we gereden hebben met het hoogteoverzicht.
 naar periode 01 | naar coordinaten naar route naar reisverhalen |  naar periode 03 |