Marokko 2018-2019 – periode 6 : 4 januari – 7 januari
Vrijdag 4 januari: Safi – Ounagha / Ounara
Je kunt hier lekker slapen hoor. Trouwens de Imam begint pas rond 7 uur te zingen, dit is veel later als andere jaren, het komt omdat de wintertijd is afgeschaft, het is hier nu net zo laat als thuis.
We gaan naar de Marjane om yoghurt in te slaan, er is niet zoveel voorraad. Onderweg zien we een bord van een Carrefour. Maps.me ziet die winkel niet. Als we er voorbij rijden kun je er amper parkeren, het is midden in de stad, doorrijden maar.
In Safi is er een echt fietspad, er staat een bord dat aangeeft dat het een fietspad is en verderop een bord dat je niet op de ‘grote’ weg mag fietsen. Het geldt ook voor brommers. Het is afgescheiden van de ‘grote’ weg middels een hoge rand. Je moet wel uitkijken voor drempels, haha.
We komen, onvermijdelijk, langs de fosforfabriek. Het grasveld voor de fabriek krijgt water, het ziet wel een beetje geel, zal dat door de uitstoot komen? De brommers van het personeel staan keurig afgedekt, is wel nodig, met al die neerslag, het hek ziet er wit van.
We rijden over de R301 langs de kust. De weg is behoorlijk rafelig en de rand is hoog. Het is vooral oppassen geblazen als vrachtwagens je tegemoet komen rijden, die denderen door zonder een beetje ruimte te geven.
Voorbij Souira Kedima gaan we de P2221 op. Het ziet er onverhard uit, we gaan er een stuk in, als het te gek wordt keren we om. Ze zijn met de weg bezig, er komt een nieuw laagje asfalt op. Maar dat zal nog wel even duren. In het begin liggen er bergen grind langs de kant. Die verderop al verdeeld zijn. Maar een beetje ongelijk. Het meeste grove grind ligt aan de kanten. Nu maar hopen dat er niet teveel tegenliggers zijn en we stranden in zo’n dikke laag grind.
Hier en daar wordt er op het land gewerkt, maar het is nu duidelijk niet de tijd voor werkzaamheden. Het meeste groen begint net een beetje uit te lopen, dus de mensen hebben rust.
Dan wil TomTom ons rechtsaf hebben. In die ‘weg’ staat een auto midden op de weg spullen uit te laden. Een man komt naar ons toe en begint in het Arabisch tegen ons te praten, we begrijpen er niets van. Misschien kunnen we deze weg niet in, wie zal het zeggen, die man misschien wel. We gaan het toch proberen, eigenwijs he? We rijden een rondje door het stoffige dorp, en worden nagestaard door de weinige bewoners die we zien. TomTom weet het niet meer, dus we gaan maar terug naar de P2221.
We moeten eerst een stukje terug, want er was een talud waarop we de draai naar rechts niet konden maken. Nu komt er een grote vrachtwagen aan, net waar er dikke lagen grind liggen. De chauffeur knippert met zijn lichten en draait de grote grindrand op, aardige man, we bedanken hem met een zwaai en een smile. Bij een wegomleiding, die met die twee borden, keren we om en rijden het stuk nogmaals terug. Twee jongetjes waar we al twee keer naar gezwaaid hebben moeten lachen en zwaaien een derde keer ook nog. Doei.
Het is hier zeer landelijk en er rijden weinig auto’s. Er zijn wel petit-taxi’s, in de vorm van ezelwagentjes. Maar er zijn er ook die buiten de plaatsjes rijden, dan zijn het grande-taxi’s, die zullen wel een stuk duurder zijn, haha. Het is wel een grappig gezicht, op splitsingen staan ze te wachten op klanten, net als de gemotoriseerde taxi’s.
Dan komen we aan op de N1, dat is wel een leuke route, we rollen tussen de bergen door. Door dorpjes, langs akkertjes en dan opeens is daar een markt, op vrijdag ja, dat zie je niet vaak, op de gebedsdag. Het is een drukte van belang hier in Bir Kouat, (N31.759183, W9.385314,, 25km noordelijk van Ounagha) dus stapvoets rijden we tussen de mensen door. We moeten even wachten op mama schaap en haar kind, totdat iemand op het idee komt om ze voor de camper vandaan te halen.
Tegen 13uur komen we aan op de camping, het is inmiddels 18º. Vanmorgen toen we wegreden was het 2º, wat een verschil, maar geef ons maar die 18º. We gaan eten en dat doen we in de zon. Na het eten maakt Co de toiletcassette schoon en smeert een paar onderdelen met siliconenspray. Alles loopt weer lekker smooth.
Aan het einde van de middag lopen we naar het plaatsje, we hebben Dirhams nodig, om de camping te betalen, te tanken (niet overal kun je pinnen) en voor de markt van zondag in Had Draa. Er is een Agricole bank aan de overkant van de camping, en de automaat werkt prima. Deze informatie hadden we van een Engelse dame (getrouwd met een Fransman), zij staan 3 maanden op deze camping.
We zitten tot 18uur buiten, dan gaat de zon weg en koelt het snel af. De camping is aardig bezet. Ze hebben hier een heerlijke douche, je moet er zelfs flink koud water bij draaien, zo heet is-ie.
De camping kost 100DH voor 1 nacht, van 2-4 nachten is het 90DH. De gardien noemde nog op dat als je een maand hier staat het nog goedkoper is. Nee joh, we willen nog meer zien van Marokko.
zaterdag 5 januari: Ounagha / Ounara
Vandaag hebben we niet veel gedaan, het was een soort van stoeltjesdag. ‘s Ochtends was het 9ª en we stonden nog lang in de schaduw, dus dan warmt de camper niet zo snel op.
Tegen half 10 zijn we de poort uitgelopen om een stukje te wandelen in de omgeving. Aan de overkant van de rotonde zijn we naar de huizen erachter gelopen. Het was rustig, we kwamen af en toe een fietser tegen. De huizen zien er goed uit hier, zo ook de kinderen die we tegen komen, ze zitten goed in de kleren.
We zijn lekker opgewarmd en als we terug komen zetten we de stoelen buiten en genieten de rest van de dag van de zon en van onze boeken en puzzelboekjes.
Er lopen een heleboel katten rond op de camping, groot en klein. Ze zien er niet zo verzorgd uit, eerder stoffig en slonzig. Het maakt hun niet uit, ze lopen evengoed rond en hopen op iets te eten. De kleintjes zijn wel redelijk schuw, je kunt tot op zekere hoogte dichterbij komen maar dan zijn opeens gevlogen.
zondag 6 januari: Ounagha / Ounara
Vandaag is het marktdag/souk in Had Draa, en daar willen wij wel bij zijn. Onze NL buren, Andre en Monica zeiden gisteren dat ze ook heen gaan. Ze hadden aan de gardien gevraagd wat de beste tijd is voor de markt. Zelf dachten ze aan 10 uur maar de gardien zei 9 uur.
Wij staan om half 10 buiten en lopen naar ze toe. Andre doet open en zegt dat het nog vroeg is, het is pas half 9. Ik vertel ze dat in Marokko de wintertijd is afgeschaft en dat het half 10 is. Ze zijn nog niet gereed om naar de markt te gaan dus gaan wij alvast op pad.
We lopen naar de taxi standplaats en de eerste chauffeur zegt Had Draa?, ja daar willen wij heen. Er komen nog meer mensen aanlopen en binnen no-time zijn we met 6 passagiers en de chauffeur op pad. Ik zit op 1 bil, dan past het allemaal net op de achterbank, gelukkig zijn er geen dikke mensen ingestapt, anders was het lastig. Het kost ons 4DH per persoon voor de 6km naar Had Draa. 😉
Daar uitgestapt lopen we naar de markt, het is er nog niet druk. We zijn ons ervan bewust dat er op deze markt zakkenrollers actief zijn. Dus houd ik mijn hand op mijn heuptasje en heb ik een koordje om mijn pols en aan de telefoon (heb ik trouwens altijd).
We slenteren rond, gaan naar de dierenafdeling en zien daar een stier boven op een vrachtwagen gehesen worden. Ze zijn niet bepaald diervriendelijk hier in Marokko. Er zitten twee spanbanden of touw om het dier, bij schoft en schouder. Er staan vier mannen op de wagen en vier eronder. Een van de mannen boven tilt de stier aan de staart omhoog, dat ziet er niet erg fijn uit voor die stier. Uiteindelijk staat het beest bovenop de kar. Straks thuis moet hij er weer af, hoe zal dat gaan?
Op zo’n markt verveel je je nooit, er is genoeg te zien. Toen we de laatste keer hier waren, met Hannie en Nanda, was het een grote modderboel. Het had de vorige dag geregend dus we konden onze lol op, de schoenen moesten in ieder geval schoongemaakt worden. Nu is het droog en stuk stoffiger, de komkommers die we gekocht hebben moeten maar even onder de kraan door. Alles ligt hier immers op grondniveau.
Het is een echt mannencultuur deze markt, je ziet maar weinig vrouwen. We zien wel af en toe toeristen. Er lopen een vader, moeder en zoon langs, allemaal in korte broek, mama zelfs in een behoorlijk korte broek, dat vind ik toch niet kunnen op zo’n authentieke markt.
We komen langs de kappersafdeling. Er wordt geschoren en geknipt en er zijn diverse mannen die hun haren er helemaal af laten scheren, er komt een witte bol te voorschijn.
De bascule en de ouderwetse weegschaal worden hier nog volop gebruikt. Af en toe zie je een ‘moderne’ weegschaal, die werken dan op batterijen. Er zijn theetenten en eettentjes, die zijn rond 11 uur al aardig vol aan het raken.
We komen langs de vleesafdeling en ook die wordt druk bezocht. Hier koop je je vlees en gaat dan naar een van de grilletjes, daar wordt het klaargemaakt en even later zit je heerlijk te smikkelen, kopje verse muntthee erbij, mmm. Het is voor ons nog veel te vroeg.
Er zijn diverse schoenmakers aanwezig, er zitten klanten naast te wachten waarvan de schoen op dat moment wordt gelapt, klaar terwijl u wacht. Je kunt hier van alles kopen, je kunt het zo gek niet bedenken of het is er. Het is net een groot openlucht warenhuis. Ook voor de ezels is er van alles te koop. Er zijn zelfs visnetten.
Op de markt kwamen we Andre en Monica tegen, we hebben even staan te praten en spreken af om vanmiddag verder bij te praten. Monica staat met haar mobiel in haar hand en ik vertel dat deze markt bekend is om zakkenrollers. Ze vertelt dat het net al geprobeerd is bij haar. Er liep iemand dicht tegen haar aan en ze merkte dat het ritsje van haar heuptasje opengemaakt was. Ze bergt gelijk haar telefoon op.
Dan zoeken we de taxi’s weer op en we zijn al snel weer op weg naar Ounagha. Ik zit naast een mannetje en raak aan de praat. Hij is 45 jaar en heeft nooit een opleiding genoten, zijn kinderen gelukkig wel. Hij heeft 2 paarden en doet mee aan de Fantasia, het gebeuren met de paarden en geweren wat we vorig jaar in Tafraoute hebben gezien. Hij vraagt of we uit Amsterdam komen, dat is altijd de eerste vraag als ze weten dat je uit Nederland komt. Tegen half 1 zijn we weer thuis.
‘s Middags zitten we bij elkaar en het is erg gezellig. Heerlijk in de zon, het is wederom lekker weer. Als de gardien een bestelde tajine bij ze komt brengen breken we op. Even later zien we het hele kattencircus bij hun voor de deur zitten, het is duidelijk waar er gegeten wordt. haha
maandag 7 januari: Ounagha – Aourir
Even ramen lappen en dan gaan we op pad. Tanken bij een van de twee tankstations die Ounagha rijk is, 8,75DH, niet gek. We rijden richting Marrakech over de R207. Aan het einde van het dorp El Hanchane slaan we rechtsaf de P2026 op richting Korimate.
Als snel is er een politiecontrole. De agent wuift, niet dat we door mogen rijden maar dat we aan de kant moeten, dat is voor het eerst. Hij vraagt waar we naar toe gaan, we zeggen Aourir. Agadir? vraagt hij, ja zoiets zeggen wij. Maar dan rijden we niet goed, dan moeten we richting Marrakech en dan de N8 op naar Agadir. Je gaat toch niet door de bergen? Ja, dat gaan we wel.
We moeten de kaart erbij pakken en laten zien hoe we willen rijden. Dan snapt hij het en lacht ons toe, une bonne journee, we mogen verder. Hij snapt waarschijnlijk niet waarom wij over deze kleine wegen willen rijden.
We komen door El Tnine, en Tnine betekent maandag, hier is dus souk. We dachten het al want er waren vrij veel mensen op ezeltjes onderweg naar dat dorp. Het begint er net een beetje druk te worden en de mensen gapen ons aan, kennelijk niet zoveel campers gewend. Later zeiden we, we hadden even over de markt kunnen gaan. Maar we hebben een lange rit voor ons.
We pakken een klein stukje R214 en dan de P2001 naar Ighamraren. Daar gaan we over op de P2034 tot aan de N8. Dit is een erg leuke route door een prachtig landschap. Onderweg nemen we een oudere man mee en even later nog een jongere man, ze hebben het wel gezellig samen. Ik denk dat ze zo’n 25km met ons meegereden zijn tot aan de N8. Daar danken ze ons hartelijk en ik krijg een handkus toegestuurd, met twee handen, ik was de chauffeur. De weg was redelijk tot goed. Het redelijke zat hem in de stukken waar met slecht weer water over de weg stroomt, daar moet je altijd voorzichtig aan rijden.
We draaien de N8 op naar Agadir. Dit is ook een mooie route, vooral vanwege de vergezichten en de kleuren in de bergen. Bij Bigoudine gaan we rechtsaf de P1002 op richting Immouzer. Aan het begin staat een oudere man, we denken dat hij mee wil en dat is zo. Hij staat links van de weg maar rechts staat een doos en een tas. Die zijn van hem. Ik pak de spullen aan en even later zit mijnheer pontificaal aan. Hij wil naar Tiqqi, dat is een plaatsje aan onze route. Het is zo’n 30km later als we stoppen bij zijn huis.
We helpen hem de auto uit en Co loopt met hem mee want de doos is best wel zwaar. We worden uitgenodigd voor de thee, dus ik parkeer de camper aan de kant, onder de moskee. Ik kom het huis binnen en dat is gelijk zijn gehele woonruimte. Een donkere kamer van 2,5 x 5 meter, het is er erg rommelig. Hij spreekt alleen Arabisch maar we komen toch te weten dat zijn vrouw is overleden en zijn kinderen verderop wonen.
De thee is gezet, bles skar, zonder suiker, dat begreep hij prima. Hij vraagt of we ‘gobs’ willen. We weten van vorig jaar dat dat brood is, nee dank u, geen brood. Hij pakt een grote zak en daar haalt hij noten uit, het blijken ongepelde amandelen te zijn. Van buiten pakt hij twee stenen en slaat de amandelschillen stuk, ze smaken lekker vers, wat een lieverd toch. Een tweede kopje thee volgt en dan gaan we verder op pad, we kunnen niet zo erg met elkaar communiceren. We geven hem een overhemd, waar hij blij mee is.
Na Immouzer gaan we de P1001 op, via Aqesri naar Aourir. Na Immouzer is het wat saaier, geen dorpjes of akkertjes en als we door de kloof rijden is de weg weg. Er is alleen veel stof en gravel. Dit was vier jaar geleden ook al zo, toen reden we dit stuk in het donker. Er wordt wel hier en daar aan de weg gewerkt maar het schiet dus niet echt op.
We komen een paar keer langs een asfaltweg naar rechts, maar TomTom ziet die niet. Die wegen moeten we ook maar eens verkennen, het asfalt ziet er goed uit.
Het hoogste punt van vandaag was 1631meter, we startten vanmorgen met 6,5º en overdag was het 22º met een zonnetje en wat sluierbewolking. We hebben 246km gereden. We hebben erg genoten vandaag. We hebben veel gezwaaid, door groot en klein, men was erg vriendelijk en enthousiast.
Hieronder kun je de foto’s van deze afgelopen periode groter bekijken, tevens staan er foto’s bij die niet in het verslag staan:
04-01-2019 Safi – Ounagha – 05-01-2019 Ounagha – 06-01-2019 Ounagha / markt Had Draa – 07-01-2019 Ounagha – Aourir
ga naar periode 7
terug naar overzicht