Marokko 2018-2019 – periode 5 – 31 december t/m 3 januari
Maandag 31 december: Dar Bouazza – El Jadida
Dit was dus geen rustige nacht, lang niet. Er liep vanaf 11uur een hond te blaffen, eerst verder weg maar op een gegeven moment stond hij voor de camper te blaffen. Ik ben uit bed gegaan en heb hem weggestuurd maar het hielp niet. Co bleef rustig doorslapen maar werd rond 1 uur ook wakker. Wat kun je er aan doen, je weet niet hoe zo’n hond is ‘opgevoed’.
Uiteindelijk is Co er om 2uur uitgegaan en heeft hem weggejaagd en een steen tegen de poort van de camping gegooid, we hebben hem niet meer gehoord. ‘s Ochtends spraken we onze buren, die hadden hier al een nacht gestaan. Ze vertelde dat dit de eerste keer was dat een hond zo vervelend was.
Voor we weggingen ben ik naar de gardien, Rachid, gelopen om melding te maken. Hij vertelde dat het niet hun eigen hond was maar dat er een enkele keer een hond van buitenaf op de camping komt. Ik moest meelopen naar de poort. Daar zet hij ‘s avonds een extra hek neer voor de twee ronde gaten die er in zitten. Honden van buitenaf jatten namelijk zijn kippen. Hij excuseert zich voor de woelige nacht, wat we accepteren. Vervelend was het wel.
We vervolgen onze weg naar El Jadida. Langs de route worden, onder de rook van Casablanca, veel appartementencomplexen uit de grond gestampt. We rijden via de kustweg richting Azemmour.
De weg is redelijk te doen. Af en toe een gaatje, het asfalt is een soort van craquelé, maar we rijden toch niet harder dan 60km en dan gaat het wel. Het is rustig langs de weg en op de akkertjes.
Bij Azemmour gaan we de N1 op voor het laatste stuk. Voor El Jadida kom je langs Mazagan Beach Resort. De weg erlangs is 4baans en vergeven van de lantaarnpalen, allemaal prestige. Wij denken, knap dan eerst de trottoirs eens op voor de bevolking zodat die normaal ergens kunnen lopen.
Camping International is wel een aardige camping, het is heel groen, maar het sanitair kun je niet gebruiken, dat is al jaren in verval. Douchen kan, tegen betaling, in een van de te verhuren kamers. Dit is de enige camping in Marokko waar je over de prijs apart 10% belasting moet betalen.
Er staat een andere Nederlandse camper en als we even later gaan fietsen gaan we er even langs. Morgen gaan samen een koppie doen.
We fietsen langs de boulevard naar de haven en visafslag, altijd leuk om te bezoeken. We rijden de Portugese stad in en lopen over de vestingmuur. Daarna gaan we naar de pier en rijden naar het einde bij het vuurtorentje, hier heb je een mooi uitzicht over de plaats en haven.
We volgen een klein stukje de kustweg buitenom en rijden dan door de stad terug naar de camping. De laatste dag van het jaar alweer, wat zal het komende jaar ons allemaal brengen? Het is mooi dat je het allemaal niet van te voren weet, dat houdt het spannend.
Dinsdag 1 januari: El Jadida – Oualidia
We hebben lekker geslapen hoor, we lagen er om half 11 in, dus we hebben de overgang van 2018 naar 2019 slapend doorgebracht. En we zijn niet wakker geworden vanwege vuurwerk, simpelweg omdat het er niet was.
‘s Ochtends gaan we op visite bij Frans en Wes, onze Nederlandse overburen. We zitten gezellig te kletsen en hebben een flink raakvlak, zij hebben ook altijd een fotozaak gehad. En natuurlijk praten we over Marokko en alles waar daar omheen hangt en het leven thuis. De tijd vliegt. Frans zegt dat er wel wat knalletjes waren vannacht maar dat was dan ook alles, er was geen siervuurwerk te zien.
Tegen half 3 gaan we rijden. We rijden om de Portugese stad heen langs de oceaan naar het zuiden. De was hangt op de boulevard van paal naar muur met er tussen in een stok om de boel omhoog te houden, slim hoor.
We rijden tussen akkerlanden door over de N1 naar Oualidia. Het is rustig, zowel langs de weg als op de landerijen. Tegen het einde komen we langs de verdeelplaatsen van de groenten. Hier wordt de groente uitgesorteerd en gewassen. Daarna in kratten gedaan en op vrachtwagens gestapeld. Op enkele plaatsen waren ze net klaar.
Frans dacht dat de plek in Oualidia gesloten was maar als we aankomen is het al een drukte van belang met campers. We vinden ons een plekje aan de lagune kant en zetten de stoeltjes buiten. Maar voordat we zitten schuift er een wolk voor de zon en die verdwijnt pas weer tegen half 6, en dan is het door de wind te fris om buiten te zitten.
Toen we aankwamen was daar Ali van de tajines, we bestellen een tajine voor vanavond om half 7. Graag een tajine met groente, kefta (gehakt) en ei, en niet te veel, nou dat kan. We lazen op het camperforum dat er ook een ‘nep-Ali’ rondrijdt die tajines verkoopt die in een restaurant gemaakt worden maar die lang niet zo smakelijk zijn als die van de echte Ali, maar er wordt wel een flinke prijs gevraagd. We vroegen voor de zekerheid nog even hoe laat het was, en hij had dezelfde tijd als ons.
Om half 7 komt de scooter voorrijden en draagt Ali de tajine naar binnen. Zoals alle keren is het genoeg om twee keer van te eten. Het ziet er smakelijk uit, en dat is het ook, lekker gekruid. De rest gaat in een pannetje voor morgenavond.
De vorige keer hadden we in het noorden van Marokko geen tv. Toen we aankwamen in Oualidia hadden we opeens wel tv. Nu hebben we ook geen Astra 3 dus hopen we het hier weer te kunnen ontvangen. Maar helaas, geen Astra 3. Er staan 2 Nederlandse campers aan de overkant en eentje heeft de schotel opstaan. Co loopt er naar toe. Deze mensen ontvangen al de gehele trip in Marokko Astra 3 via Canal Digital, schiet mij maar lek. We hadden ook contact met Piet en Elly van toesjoeranroet.nl en ook zij hebben al de hele tijd Astra 3 via Canal Digital.
De trap gaat naar buiten en Co gaat aan de LNB draaien, maar geen sjoege. Ja wel Astra 1 en Hotbird, dus BVN kunnen we wel kijken maar geen Astra 3. Co bedenkt zich dat er misschien een update is en kijkt dat na. Ja, dat is zo. Maar die kun je alleen op de ontvanger krijgen middels een aansluiting met een laptop, voor zover wij weten. En een Apple werkt niet daarmee.
‘s Avonds zien we via BVN een programma over Annie M.G. met artiesten die haar liedjes zingen, leuk hoor. Ze heeft veel mooie dingen gemaakt. Trouwens gisteren, 31 december, zagen we lammetjes, kuikens en werd er een akker beregend, en dat midden in de winter.
Wij wensen voor iedereen een gelukkig en vooral gezond 2019, maak er wat moois van.
Woensdag 2 januari: Oualidia
Het is vanmorgen zonnig maar erg koud, mede door de koude wind. We verkassen naar de overkant, bij de muur, daar sta je wat luwer. Er staan twee Nederlandse campers, het lijkt wel een Nederlandse hoek zo. We staan naast Wiebe en Liesbeth, later blijkt dat ze Anne en Nel ook kennen.
Na de middag gaan we wandelen. Nu eens niet over het strand maar langs de lagune en daarna de akkertjes. Het is een leuk pad tussen het groen door. Ondertussen is het behoorlijk warm geworden, de truien kunnen al rapido uit.
We horen water stromen en gaan een kijkje nemen. Eerder hebben een pomp zien staan voor het bevloeien van de akkers. Een man is bezig in een wortelveld. Op een van de paden rolt hij een lange rol plastic uit van zo’n 50cm breed. De randen zijn omhoog gevouwen. Het water stroomt er overheen en hij rolt het langzaam af. Waar het opgerold is laat hij af en toe wat water naar de zijkanten er uit, zo worden de wortelbedden bevloeid, ingenieus. Als de rand op zijn plek moet blijven zet hij een stok neer bij een steen.
Hij ziet ons staan en haalt een wortel uit de grond. Ik loop naar hem toe en hij oogst er nog twee. Ze worden keurig afgespoeld in het stromende water, sjoekran. Hij vindt het duidelijk leuk dat we belangstelling hebben voor zijn werk.
Als we verder lopen zien we een kleine vrachtwagen die achteruit een helling op moet. Het lukt in eerste instantie niet dus we staan even te wachten. De man ziet Co staan met de wortels en roept iets naar de mannen achter de auto. Hij gebaart naar ons dat we even moeten wachten. Ze zijn witte knollen aan het oogsten en even later hebben we een flinke bos in onze handen, wederom sjoekran, dank je wel. Wat een gulheid. Het is helemaal niet onze bedoeling. Het is zelfs nog een zware vracht om mee te nemen, maar wel heel leuk.
We slaan linksaf om naar boven naar de weg te lopen. We staan even stil na de klim en kijken uit over de landerijen. Een man komt over zijn akkertje naar ons toegelopen en ziet onze voorraad groente liggen op het muurtje. Hij plukt ook een aantal wortels en geeft ze met een grote lach aan ons. Hij legt in het Arabisch uit hoe we ze moeten bereiden, althans ik versta het woordje peterselie. We danken hem en gaan verder.
Op de camperplek geven we een deel aan onze buren, we kunnen dit nooit alleen op. Dan gaan we lekker in het zonnetje zitten, het is heerlijk warm geworden. Het valt ons op dat er lang niet zoveel brommertjes meer op het plein komen. Af en toe komt er een visser langs of iemand die fruit of groente heeft, maar veel minder dan andere jaren.
Aan het einde van de middag stappen we naar het dorp toe. Daar is het rustig dus lopen we terug naar beneden en gaan een kijkje nemen bij het strand. De tafeltjes en stoelen staan weer keurig aan de rand van het water en hoger op wordt de verse vis gegrild. De enorme golven spatten weer stuk op de rotsen, het blijft een mooi gezicht.
We kunnen tot 18uur buiten zitten, daarna wordt het te fris. Etenstijd, we hadden nog wat over van de tajine van gisteren, hij smaakt weer heerlijk.
Van onze buren kregen we de tip om op Astra 1 kanaal 114 op te zetten. Dan de LNB zo te draaien dat je het sterkste signaal hebt. Dan op SBS6, Astra 3 zetten en kijken of de schotel hem gaat vinden. Af en toe de LNB een klein beetje draaien. Het kan een tijd duren. We proberen het, maar na lang draaien krijgen we een error op het display, het gaat niet lukken. Later op een andere plek nog maar eens proberen.
Donderdag 3 januari: Oualidia – Safi
Wederom een rustige nacht achter de rug. Tegen half 10 gaan we op pad, op naar Safi. Een klein stukje via de kustweg, de R301 en dan linksaf de P2313 op. Het is behoorlijk mistig, niet prettig, daar de weg ook nog slecht is.
We rijden op een gegeven moment met een snelheid van zo’n 40km. Dit is achter een Marokkaan die niet harder durft, inhalen is niet mogelijk, er is te weinig zicht. Maar het is niet erg, want het is uitkijken geblazen, zo’n slechte weg als het is. Pas na Had Herrara wordt de weg beter.
Als we bij Safi aankomen rijden we het zonnetje in. Om 11 uur komen we aan op de camping en het is nog maar 9º, met een koude wind. We installeren ons en kunnen na een uurtje uit de wind en in het zonnetje eten.
Aan het einde van de middag lopen we naar Safi, dan is het meestal wat drukker op straat. Maar nu niet, het is vrij rustig. We lopen heen en weer door de winkelstraat. Er is weer van alles te koop, maar vooral veel schoenen en truien.
Terug nemen we een petit-taxi. Ik vraag wat de prijs is, naar de camping, de chauffeur gebaart naar de meter. Hij is verbaast als we zeggen dat we Nederlanders zijn, en dat we Frans spreken. Uiteindelijk kom je dan uit op voetbal, Gullit en van Basten, nostalgie voor ons. Als we bij de camping aankomen mogen we 7DH aftikken, we geven iets extra.
Dus weinig foto’s, niets van onderweg, simpelweg omdat er niets te zien was.
Hieronder kun je de foto’s van deze afgelopen periode groter bekijken, tevens staan er foto’s bij die niet in het verslag staan:
31-12-2018 Dar Bouazza – El Jadida – 01-01-2019 El Jadida – Oualidia – 02-01-2019 Oualidia – 03-01-2019 Oualidia – Safi
ga naar periode 6
terug naar overzicht