Marokko 2018-2019 – periode 21: 3 maart – 6 maart
Zondag 3 maart: Taliouine
De vakantie is over, we gaan weer aan het werk, haha. We gaan koken en wecken. En wie heeft dat nu, in het zonnetje alles klaar maken en als je op kijkt van je werk heb je een prachtig uitzicht naar een dorpje en bergen in de verte. En gedurende de dag veranderd het licht en de kleuren.
Het gaat allemaal voorspoedig, we zitten aardig op schema. Aan het einde van de middag gaan we naar het dorp om vlees in te kopen voor de volgende dag. We vragen bij de receptie voor een petit taxi. Maar de man zegt dat we gewoon aan de weg moeten wachten tot er een taxi voorbij komt.
We besluiten om alvast een stukje richting het dorp te lopen. Er komt een Docker langs, maar die zit vol met spulletjes. Even later een pickup maar ook die zit vol. Dan zie ik een auto de camping af draaien, een personenauto. We maken weer het gebaar dat we mee willen en de auto stopt. Er zitten Europeanen in, hebben we het idee.
We mogen mee, maar eerst ruimt de vrouw de achterbank leeg, it’s a mess, zegt ze, het is een troep. Het zijn Franse Canadezen, uit Quebec. Daar zijn wij ook geweest, met onze camper. Wat grappig, dat je elkaar aan de andere kant van de wereld dan ontmoet.
We kopen vlees bij een andere slager en het stoofvlees snijdt hij keurig voor ons in stukjes. We hebben trouwens gevraagd om ‘viande pour brochette’, vlees voor spiesjes. Dan krijg je mooi mals vlees. We geven hem een fooi omdat hij het zo keurig heeft gesneden en vragen waar we een taxi kunnen vinden voor de terugweg.
Hij komt gelijk in actie en regelt een grande taxi, iets anders is er niet. Even later zijn we weer terug op de camping en is er een weckronde klaar.
Maandag 4 maart: Taliouine
‘s Ochtends gaan we internetten op de wifi van de camping, en die is razendsnel.
We gaan weer verder met koken en wecken, en tussendoor bak ik nog 4 broodjes. We kunnen voorlopig weer vooruit.
Het is hier op deze camping een komen en gaan van campers, de meeste blijven 1 nachtje, op doorreis van west naar oost en vice versa. Vanmorgen stonden we met 3 campers, nadat er een aantal vertrokken waren, vanavond was het hartstikke druk. De douche is hier heerlijk, veel water en lekker heet.
Aan het einde van de middag is er voor de campers een man het onkruid aan het wegsnijden met een sikkel. Het is Abdullah, we merken dat hij het leuk vindt dat we een handje geven en onze naam noemen, hij glundert. Het ‘onkruid’ is voor het vee. Even later helpt zijn vrouw ook mee, ze ziet er kleurig en mooi uit.
Al het snijdsel wordt in grote zakken gedaan en naar de auto gebracht die voor onze camper staat, met hooibalen op dak. Abdullah doet het zware werk, hij tilt de zak op zijn hoofd, je kunt aan hem zien dat het bijzonder zwaar is. Zijn vrouw, haar naam vond ik te moeilijk om te onthouden, had een lichtere zak, maar ook op haar hoofd. Even later rijden ze weg, met een vriendelijke zwaai.
‘s Avonds gaan we nogmaals proberen om te internetten, maar nu is het zo traag als dikke stront. Er komt een Nederlandse vrouw naast ons zitten, met haar zoon. Maar ook zij komt niet verder met het internet. De jongen gaat terug naar de camper, met de vrouw zitten we zo’n 1,5 uur te praten.
Ze reizen een jaar met hun camper, en zijn nu 7 maanden onderweg. Ze geven zelf les aan hun zoon. Ze zijn gestart in Scandinavië, daarna door de Baltische staten gereden. Daarna door Frankrijk, 1 maand in Spanje en nu zijn ze 1 maand in Marokko. En dat bevalt ze prima, ze vinden het geweldig hier. Ze werken vanuit hun camper, wat via internet kan plaatsvinden, what a live.
Dinsdag 5 maart: Taliouine – Tikchidm, langs de P1510
Jeetje, waar zal ik beginnen, over vandaag. We gingen op avontuur, en dat lukte aardig. Even na 9 uur rijden we weg van de camping. We gaan eerst in het dorp tanken en rijden dan een klein stukje terug waar we linksaf de P1739 op gaan, naar Askaoune. Deze weg hebben we 7 jaar geleden met Kees gereden. Maar toen hield, na een lange rit, de weg op, die ging over in een karrenspoor.
Nu geeft TomTom een route aan naar de route van Aoulouz naar Agouim (op de Tichka pas), dus dat moet goed komen. De eerste 10km zijn best wel slecht te noemen met opgevulde gaten en rafelig, dus rustig aan.
In Askaoune zien we een weg naar links gaan, richting Aoulouz. Die zouden we moeten nemen, maar TomTom laat ons een andere, noordelijker route rijden. Aan het einde van de weg gaan we linksaf, verder op de P1739, en komen daar op een onverharde weg terecht.
7 Jaar geleden hebben we dit ook gereden, dus er is nog weinig veranderd. Toen dachten we dat het geasfalteerd zou worden, niet dus. De mensen en kinderen die we langs de weg zien zijn vriendelijk, we zwaaien en lachen heel wat af, er vliegen ook heel wat handzoentjes heen en weer, leuk.
We stoppen bij een paar kindertjes die verlegen naar ons staan te kijken. Als we weg rijden zien we ze snel naar mama toe rennen, die net naar de weg komt. We stoppen en er komen 3 vrouwen aangelopen. Of we thee willen, ja hoor, dat is niet tegen dovemansoren gezegd.
Even later zitten we binnen, en staat er een tafel voor ons met thee, brood, olijfolie en honing. We hebben veel plezier met z’n allen en maken een aantal ‘familieportretjes’. We moeten de keuken bewonderen en de woonkamer. Het is een mooi en ruim huis.
We gaan weer verder, door het mooie landschap. Nog geen half uur later zitten we bij een andere familie op de thee. Hoe we dat doen? Geen idee, we stoppen vaak om even contact te maken en dan wordt je soms uitgenodigd om thee te drinken, altijd vergezeld met eten. Nu was het thee, brood, boter en jam.
Mama ziet mijn schoenen staan, de baboeches uit Tafraoute. Even later laat ze haar schoentjes zien, dezelfde als mij. Ze laat ook een mooie, kleurige smalle band zien. Die is voor om haar middel, kennelijk voor festiviteiten. Ze is er trots op, en showt het aan ons. Oma lacht haar tandeloze lachje en vindt het duidelijk leuk allemaal.
We hebben vandaag weer een aantal keren lifters mee, ze hoeven niet zo ver maar zijn wel blij dat ze mee kunnen rijden, scheelt toch weer. Onderweg vragen we twee keer of deze weg verder gaat naar Agouim. Het wordt twee keer bevestigd. De tweede keer wordt er zelfs naar onze camper gekeken, naar de banden. Er wordt uitgelegd hoe we moeten rijden, we knikken ja, maar verstaan er niets van.
Als we stil staan om te eten rijdt er een vrachtwagen voorbij die voor ons stopt. De chauffeur komt naar ons toe en vraagt of alles goed is met ons. Ja hoor, we zijn aan het eten. Hij vraagt waar we naar toe gaan, naar Agouim. Dat kunnen we wel vergeten, zegt hij. De weg is niet begaanbaar voor onze camper, alleen voor vrachtwagens en 4×4. We nemen het ter harte, bedanken hem en keren om.
Het is geen straf om terug te rijden. De weg is onverhard maar goed te doen. We zwaaien naar de mensen waar we thee hebben gedronken en gaan in Askaoune rechtsaf de P1702 op, richting Aoulouz.
Dit gedeelte vinden we iets saaier dan eerder de P1739. Daar had je mooie vergezichten in een kleurig landschap. Met leuke dorpjes en vriendelijke mensen. We komen wel veel transporte-mixte auto’s tegen, volgestouwd met mensen, erin en erop, plus vele goederen. Zal er ergens markt zijn?
Als we bij de P1737 komen, de route Aoulouz-Agouim, besluiten we om 6km richting Aoulouz te rijden, naar Ouzioua, daar is souk vandaag. De souk is niet moeilijk te vinden. Hij loopt op zijn einde, dat zien we aan de transporte-mixte busjes die langs de weg staan te wachten op passagiers. Ze zitten al behoorlijk vol, erin en erop.
We lopen de markt op, we hebben wat fruit nodig. Het is nog wel gezellig maar ik denk als je hier overdag komt dat je een drukke, authentieke Marokkaanse markt treft. De mensen zijn vriendelijk en groeten ons met een lach terug. N30.725915, W8.064664
We rijden weer terug naar de P1737 en vervolgen onze weg naar de Tichka-pas en Agouim. We vragen aan een vrouw, die langs de weg loopt, of ze mee wil rijden. Ze laat ons drie keer stoppen maar zegt elke keer dat ze nog wat verder moet. Ze ziet niet zo goed en ziet pas als we stoppen of ze op de juiste plek is. Uiteindelijk stapt ze uit en loopt dan verder in ‘onze’ richting, ze was er toch nog niet.
Het wordt al wat later, dus we komen in het gouden uurtje. Dan is het licht erg mooi, het kleurt het landschap in warme tinten. Hier houden wij wel van, het is geen straf om wat langer door te rijden. We gaan steeds hoger en komen dan ook weer in de zon te rijden.
We komen door een klein dorpje en zien een groep vrouwen zitten. We stoppen om te groeten en contact te maken. Er komt een man aanlopen, hij vraagt of we thee willen. Dat willen we wel. We stappen uit en we worden uitgenodigd om binnen te komen zitten. We denken dat het de stal is, want we horen een koe loeien.
Er zitten een paar mannen en een van de mannen, met een harde stem, zegt tegen de vrouwen buiten dat ze op moeten krassen. Zo komt het op ons over, wat een haantjes gedrag. De vrouwen verdwijnen via een buitentrap naar een terras er boven en blijven naar ons kijken en lachen.
Er komen nog wat mannen bij, die ons een hand geven maar voor de rest gebeurt er niet zoveel, en wordt er niets gevraagd aan ons. Geef ons dan maar de gezelligheid van de vrouwen, daar kun je mee praten en lachen. We drinken onze thee, danken voor de uitnodiging en rijden verder, na naar de vrouwen gezwaaid te hebben. doei.
Het licht wordt steeds mooier en net als, toen we op deze route de vorige keer overnacht hebben in een dorpje, komen tegen het einde van de middag de mensen naar buiten. Er lopen veel mensen en jongelui langs de weg en bij de huizen wordt gespeeld.
Uiteindelijk stoppen we om 20uur, het is wel genoeg geweest voor vandaag. We vinden een plekje langs de weg aan de rand van een dorpje. We trekken warme kleren aan en lopen naar het dorpje toe. De wind is koud. Er staan een paar vrouwen en we hebben gelijk contact. Ik schudt handjes en stel me voor. Een oudere vrouw wijst naar mijn sjaal en dan naar mijn hoofd. Heb ik het niet koud? Ja, eigenlijk wel. Even later heb ik mijn sjaal om mijn hoofd gewikkeld, net als de vrouwen hier. Ze hebben er dikke schik om.
Er lopen meisjes langs met flessen. Ze gaan ze vullen bij de bron. Hier hebben we 3 jaar geleden ook de tank van onze camper gevuld, geholpen door wat vrouwen, die wilden perse onze gieters naar de camper brengen.
Een paar jonge kinderen lopen mee naar de camper, als we terug gaan. Maar een oudere man, die in het huis woont waar we voor staan, jaagt de kinderen weg. Dat is prima, want het wordt al donker en we willen gaan eten, dan hoeven we geen ‘kijkers’ om ons heen.
Een transporte-mixte busje, die we vanmiddag een paar keer gepasseerd zijn, komt terug rijden van verderop en even later komt de chauffeur naar ons toe om te vragen of alles goed is. Ja hoor, we staan hier om te overnachten. Maar bedankt voor het vragen, bonne soiree, een fijne avond.
We hebben 7.08uur gereden en 4.18uur stil gestaan, gemiddelde rijsnelheid was 25,8km p/u. Het hoogste punt van vandaag was 2115meter en de hoogste temperatuur 30º. Dat zal vannacht wel een stuk minder worden.
Het was prachtig weer vandaag en we hebben enorm genoten van alles, we hebben heel wat af gelachen. Hier houden wij wel van. Dat maakt een route een toproute. Laat je nu niet afschrikken door het begin van onze route, als je het rijdt vanaf Aoulouz, dan is de weg prima, smal maar er is niet veel verkeer. De mensen hebben immers geen auto.
Woensdag 6 maart: Tikchidm, langs P1510 – Skoura
Het is 4º buiten, 13º binnen, zoals we al dachten, en er staat een ijskoude wind. Als het licht is horen we stemmen rond de camper. We doen de gordijntjes open en zien mensen wachten, ze wachten op een vrachtwagen met gasflessen. Even later is de vrachtwagen daar en worden er gasflessen omgewisseld, volle voor lege. Ook worden er zakken meel uitgeladen van 50kg per stuk.
De gasflessen worden op ezels geladen en de zakken meel worden met een kruiwagen opgehaald. Een man brengt 50kg lopend weg, wat een vracht. Een man en een vrouw lopen met de ezels het pad op naar boven, de ezels worden losgelaten, ze vinden zelf wel hun padje. Later op de route zien we overal rode gasflessen staan, langs de kant van de weg.
Op een van de huizen staat een vrouw op het dak, ze zwaait naar ons en vraagt of we even langs komen. We mogen in de stal kijken waar konijntjes rond huppelen, en kippen. Om de hoek staat een koe, en even later wordt die door de dochter des huizes gemolken. In een andere stal staan schapen.
We lopen verder naar het dorp, eerst naar beneden, tussen de huizen door. Er zijn bruggetje gemaakt van horizontaal geplaatste paaltjes met daarop leem. We horen kinderstemmen en lopen er naar toe. De kinderen schrikken en gaan gauw naar een voordeur toe, die wordt niet opengedaan. Oh je, wat nu.
Ik loop naar ze toe en noem mijn naam, Maryam, dat klinkt bekend. Ik krijg een handje, het zijn mooie kinderen. Even later gaan we samen op de foto, zo snel kan dat gaan. Als we verder lopen, komen ze achter ons aan.
We komen bij een huis en worden aangeroepen door een vrouw boven op het dak. We zwaaien en roepen terug, maar dan verschijnen er twee mannen op het dak en het lijkt wel of ze not-amused zijn dat we contact hebben met de vrouw. We lopen maar verder, we houden niet zo van dat haantjes gedrag.
Dan staat er een mama met een kindje op haar arm bij een voordeur. Bonjour, en Bechér (hoe gaat het), en ‘smeetee Maryam’ en het ijs is gebroken. Op het lachen komen haar dochters uit het huis en genieten mee.
Even later zitten we in de woonkamer op de bank, we gaan thee drinken, zonder suiker. Met suiker gaat in een apart theepotje. Mama gaat verse amandelen ‘kraken’, ze smaken erg lekker. We mogen de keuken zien, die is mooi versierd met mozaïek steentjes. Een van de dochters heeft een fles melk in haar handen, en een briefje. Hierop worden de liters genoteerd die afgegeven zijn, het is voor Fromital. Van dit merk eten wij de yoghurt. Even later zien we in het dorp overal vrouwen vandaan naar de weg lopen, met melkflessen. Even later komt de melkwagen aanrijden.
Na de thee gaan we naar buiten, we belanden in de stal. De mensen hier zijn trots op hun dieren, je moet niet zien hoe de dieren soms behandeld worden, maar hier is het hun alles. Eerst lopen we langs de ezel, samen op de foto. Dan krijgen we een paar schaapjes in onze handen gedrukt, foto. Dan wordt Dora de koe naar buiten gehaald, foto, ook met het gezin.
We nodigen mama en haar dochters uit om ons ‘huis’ te komen bekijken. Mama pakt mijn hand en als vriendinnen lopen we naar de camper, grappig, het voelt goed.
Dan gaan we rijden. Het is vandaag bewolkt, dat is ‘other koek’. Met zonlicht is de omgeving natuurlijk mooier dan zonder maar we genieten evengoed weer van de vele kleuren. De kleuren van mooi Marokko. Op een veld zien we meisjes voetballen, ze zijn pittig fanatiek, leuk om te zien.
Op een gegeven moment komen we langs een winkeltje, in the middle of nowhere. Er staat een aangeklede paspop om de aandacht op het winkeltje te vestigen. In de tuin zien we een kleine pop, het lijkt wel een mini politieagent. Dan beweegt de pop, het is een kind, met een politiepak aan. Hij laat zijn fiets voor wat het is en komt naar de weg toe. Met een brede smile staat-ie ons aan te kijken. Zijn vader komt en vraagt of we thee willen.
We parkeren de camper en lopen naar het winkeltje toe. Het staat bomvol en er is al eventjes niet meer afgestoft. Als er een grote vrachtwagen langs komt loopt het agentje snel naar de weg. De chauffeur vindt het prachtig en stapt uit voor een selfie met de jongen. Even later heeft-ie een dirham in zijn knuistje, een zakenman in de dop dus. Voor de thee worden de kruiden uit de tuin geplukt, het zijn er heel wat en ze ruiken heerlijk. Alleen gaan ze in een heel klein theepotje, dus het is behoorlijk sterk van smaak. Het is ook nooit goed he, haha.
Uiteindelijk komen we aan in Agouim, en is deze route voor de tweede keer deze reis ten einde. We hadden een paar lifters mee die in deze plaats uitstappen, sjoekran. We slaan rechtsaf de N10 op naar Ouarzazate.
Onderweg in de plaats Ait Zineb is het markt en we hebben nog wat nodig, boter en eieren. Maar de markt is afgelopen, ze zijn aan het inruimen. Eieren zijn er nog en we kopen een grote zak met mandarijnen, dat is handig om onderweg uit te delen, als we ergens thee drinken.
Na Ouarzazate rijden we door naar Skoura en zien onderweg voor ons een giga zandwolk over de weg stuiven, het is een grote rode massa. We stoppen maar even tot het voorbij is geraasd.
Op camping Amridil is nog plek zat, ze hebben hier een heerlijke, hout gestookte douche waar we graag gebruikt van maken. We zijn de enige Nederlanders, de rest is Frans. Er is wifi, alleen voor het uploaden gaat het niet zo snel.
We hebben weer erg genoten vandaag, van de omgeving en nog meer van de mensen die we ontmoet hebben, wat een heerlijk volk, die Marokkanen, vooral de vrouwen.
Hieronder kun je de foto’s van deze afgelopen periode groter bekijken, tevens staan er foto’s bij die niet in het verslag staan:
03+04 maart: Taliouine – 05-03: Taliouine naar Tikchidm, langs de P1510 – 06-03: Tikchidm naar Skoura
ga naar periode 22
terug naar overzicht