Marokko 2018-2019 – periode 4 – 27 december t/m 30 december
Donderdag 27 december: Kenitra
We blijven nog een nachtje, het was rustig genoeg om te slapen. Het is behoorlijk afgekoeld vannacht, het was 6º buiten toen we wakker werden. Maar de lucht zag blauw dus toen de zon opkwam werd het allengs warmer.
Vanmorgen wilde ik weer twee broodjes bakken maar Co zag dat er geen stroom meer was. Even bij de contactdoos gemeten met iets waarmee je kunt zien of er stroom op staat, nul-komma-nul, njentje, nada. Ik naar de receptie om het te melden, ja ze wisten er van en om 11uur zou er een monteur komen, Insjallah.
Dat is te laat, dus we verkassen naar de voorkant van het terrein want daar is wel elektra. We komen naast Wim te staan, die op het punt staat om te vertrekken. Hij heeft hier twee nachten gestaan en allebei de nachten was er tot een uur of 5 in de ochtend veel lawaai van een feestzaal tegenover de camping. Dus mensen als je op deze camping gaat staan kies dan een plek uit op het achterste gedeelte want wij hebben er weinig erg in gehad.
Een voordeel van het voorin staan is wel dat je gebruik kunt maken van de gratis wifi. Dus dat hebben we overdag gedaan. Appjes bijgewerkt en dingen geüpload en gedownload, we zijn weer bij. En de broodjes zijn ook klaar dus verhuizen we weer naar achteren voor een rustige nacht.
‘s Middags zijn we nog naar het centrum gelopen, lekker banjeren door de winkelstraten. Het is er een drukte van belang, gezellig hoor. Er loopt een mannetje met een vrolijk versierde theewagen, hij heeft het druk met de verkoop van thee aan de winkeliers. Ik kijk ook vaak omhoog en toen zag ik een gebouw in wording wat werd gestuukt. De man staat op grote hoogte op een aantal planken, hij heeft gelukkig wel een plank in zijn rug.
Het was vandaag redelijk zonnig, wel een sluiertje in de lucht, het was zo’n 17º. Gisteren was het een stuk warmer, zo’n 23º.
Vrijdag 28 december: Kenitra – Meknes
Wederom een rustige nacht achter de rug. We doen rustig aan, douchen in de camper, want de douche op deze camping is een benauwd hok waar je niet kunt luchten. We vullen ons water weer bij, legen de wc en gaan op pad, naar Meknes gaat de reis.
We gaan eerst naar de Marjane om yoghurt in te slaan en lopen ook nog even bij de Decatlon binnen. We zijn op zoek naar een bidonhouder. Die bidonhouder willen we aan de wand vastmaken zodat die onze thermosfles vast kan houden. Maar zo groot als onze thermosfles is er geen bidonhouder, jammer. We zullen vast wel iets vinden op onze route door Marokko, er is een project geboren.
Na de Marjane rijden we via Haddada en een onbekende weg naar de R411. Die onbekende weg is slecht tot zeer slecht. Meestal gaat een slechte weg samen met een mooie omgeving maar zelfs dat zit tegen. Het zijn alleen maar bomen en er is niets te beleven. Soms zit het mee en soms zit het tegen.
De R411 is een mooi, brede baan, dus kunnen we wat verloren tijd inhalen. Dan gaat-ie weer over in een onbekende weg en die is zo mogelijk nog slechter dan de eerdere onbekende weg. pfff, het is tussen de gaten door laveren, en ook tussen struiken en bomen door. Deze weg wordt niet erg bijgehouden, je kunt het bijna geen weg meer noemen.
We wijken van onze voorgenomen route af en pakken de P4323 naar Sidi Slimane. Dit is wel weer leuk, we rijden door gehuchtjes en er zijn mensen langs de weg en bij de huizen. Bij Sidi Slimane gaan we de N4 op en via Sidi Kacem, naar Meknes. De N4 is trouwens ook niet al te best. Hele stukken zijn verzakt en af en toe is er een gat in de weg. De weg gaat door een glooiend landschap. Er zijn pittig wat vrachtwagens op de weg en die hebben moeite met omhoog rijden, het gaat zeer langzaam, dus er ontstaan lange rijen met auto’s.
Onderweg kopen we sinaasappels. De verkoper wil eigenlijk alleen een kist verkopen maar dat is voor ons tweetjes veel te veel. Uiteindelijk gaat hij akkoord met 1 kilo. Als ik vraag hoeveel dat kost zegt hij een kado, of ik iets wil ruilen. Ik haal een lange broek uit de auto en ruil die om voor de zak met sinaasappels. Hij blij, wij blij.
In Meknes komen we aan op de camperplek bij Bab Mansour. Het is er enorm druk met geparkeerde auto’s maar er is geen camper te zien, zal het niet meer mogen soms? Maar we horen al snel een fluitje van de gardien, hij heeft ons al gezien. Het is dezelfde man als toen wij de eerste keer in Meknes kwamen, en alle jaren daarna.
Er wordt een plek gecreëerd, door wat auto’s elders te parkeren en even later staan we. Ik vraag waar alle andere campers zijn, hij moet alleen maar lachen.
We doen een kopje thee en lopen naar het grote plein. Het is er al hartstikke druk, het is een leuk gezicht in het late avondzonnetje. We lopen door de grote winkelstraat, wat is er weer veel straatverkoop, en ook veel mensen op de been, altijd leuk om doorheen te wandelen.
Als we terugkomen bij de camper strijken er net 5 Spaanse campers neer, welkom bij de club. Allengs wordt het rustiger met geparkeerde auto’s, ik hoop dat het vannacht rustiger zal zijn. In de vorige reis toen we hier stonden was het behoorlijk rumoerig ‘s nachts, we’ll see.
We staan hier goed bewaakt, de gardien is ‘s nachts aanwezig maar ook de bewakers van de Koninklijke golfbaan. Er zijn zo’n drie verschillende uniformen aanwezig. Dat zit wel snor.
Zaterdag 29 december: Meknes
Het was vanmorgen 6º buiten, 12,5º binnen, dat houdt niet over. We hebben prima geslapen. Er was op een gegeven moment wel ergens een hond aan het blaffen. De Imam begon pas om kwart voor zeven te zingen, hij was trouwens niet alleen, het was een kakofonie van geluiden. dat heb je in een stad, daar staan veel moskeeën.
‘s Ochtends zitten we lekker te lezen, we hebben allebei bijna ons boek uit, dus dat moest effe gebeuren. Na het eten zijn we naar het plein gegaan. Het was er wederom gezellig druk, zo ook in de straatjes achter het plein. Het was schuifelen en toen stond daar zomaar een Docker tussen alle mensen in. Hij wilde keren denk ik, maar dat was niet te doen. Hij bleef rustig aan doorrijden dus wij liepen zo snel mogelijk verder, stel je voor dat hij de gashendel te ver opentrekt.
Op het plein is een man aanwezig met twee aangeklede aapjes aan een ketting. Er stond ook een vrouw met een struisvogel, daarmee kan je dan op de foto. Ze hield hem constant bij zijn nek vast arme beestjes. Er zat ook een slangenbezweerder maar de slang was al bezworen en lag rustig op de grond.
We lopen buiten de drukte om terug naar het plein en komen daar een kermis tegen, inclusief botsauto’s. Je ziet de laatste jaren ook radiografisch bestuurbare autootjes, voor kinderen. Die kinderen zitten erin, draaien zich rot aan het stuur maar gaan gewoon rechtdoor. Degene die de auto bestuurt let niet altijd op dus. Het is wel een koddig gezicht.
Als we terugkomen bij de camper is het weer overvol met geparkeerde auto’s, net als toen we hier gisteren aankwamen. Er wordt goed gebruik van gemaakt van deze parkeerplaats. De gardien werkt hier al 20 jaar en is altijd erg vriendelijk en behulpzaam. Hij heeft een drukke baan, het is een komen en gaan van auto’s. Het ligt dan ook redelijk dicht bij het centrum.
Er zijn veel toeristen op de been, die de Christengevangenis bezoeken die achter de camper ligt. Ook de Koninklijke golfbaan wordt bekeken. Die wordt constant bewaakt door drie verschillende uniformen. Wat een luizenbaan, ze doen de hele dag niets anders dan staan en met elkaar praten. Wat zal hun dag lang duren, door het nietsdoen.
‘s Avonds is de parkeerplaats wederom leeg en keert de rust weder. Via BVN kijken we naar het Olympisch jaaroverzicht, altijd leuk om te zien.
Zondag 30 december: Meknes – Dar Bouazza
Wederom viel de nacht erg mee, een keer een blaffende hond. We rijden om 8.15uur weg, we gaan naar Dar Bouazza, zuidelijk van Casablanca. Daar zijn twee campings, na het lezen in de NKC app kiezen we voor camping L’Oasis.
We rijden via Khemisset, gaan daar de R404 op naar Rommani. Het is een rit door een leuke omgeving. Er zijn veel akkertjes, veel beginnen al groen te worden en de rest is keurig omgeploegd.
De weg is redelijk tot goed te noemen. Dan komen we in een plaatsje aan, daar is het druk met geparkeerde auto’s en er loopt een gardien rond in een geel hesje. Marktdag hier, het is de plaats Maaziz. We zoeken een parkeerplek en lopen terug naar de markt, we hebben een paar dingetjes nodig en een markt bezoeken vinden we allebei erg leuk.
Er is natuurlijk weer van alles te kopen, het is net een grote winkel van Sinkel met daarnaast allerlei verswaar. Je kunt het zo gek niet verzinnen of het is te koop. We komen langs de kippenafdeling, altijd lekker voor een neus vol, haha. Aan de linkerkant lopen de kippen rond in een grote ren, aan de rechterkant van de kraam worden de kippen panklaar gemaakt. We zien een man een kaalgeplukte kip door een grote bak met water halen, en hoppa, mevrouw, verser kan niet.
De stront op de grond was trouwens ook vers, je moet uitkijken waar je loopt. Wat rijden er veel paard-en-wagens en ezel-en-wagen rond, het vervoermiddel hier. Ze zitten dan ook vol met mensen die naar de markt komen.
We gaan verder en komen door Sidi Bettache, hier was er de vorige keer markt. We hebben toen net buiten de plaats overnacht bij mensen op het erf, we herkennen de plek als we er langs komen.
Na Sidi Bettache gaan we richting Ben Slimane, dit is een saai stuk. We rijden door heuse bergen maar het is een en al boom en weinig te beleven. Na Ben Slimane wordt het weer interessant. Er wordt veel terug gezwaaid door de mensen en gelachen, leuk.
Het is zondag, dus wordt er druk gepicknickt. Eerst zien we de mensen bij de bomen staan, de Marokkanen houden immers heel erg van de schaduw op een zonnige dag. Maar verderop is er een paar keer een groot veld en daar staan kriskras door elkaar veel auto’s. De mensen genieten hier wel van het zonnetje. Er is zelfs een mini-kermis met een mini-reuzenrad. Die wordt door een man bediend, met de hand, grappig om te zien. En er is een opblaasbare glijbaan, de kinderen genieten ook volop.
Dan komen we aan bij Casablanca, wat een overgang van het rustige platteland naar de ‘grote stad’. In de stad liggen langs de kant van de weg om de zoveel meter groene vuilniszakken. Er zit overal wel iets in, het zal tot doel hebben om de boel schoon te houden maar het is wel een vreemd gezicht.
We duiken de N1 op richting het zuiden en slaan af naar Dar Bouazza voor de camping. Het is een groot terrein met bomen, het ziet er leuk uit. Er staat een Belgische camper en we parkeren de camper in het zonnetje. Even later zitten we buiten met een kopje thee, heerlijk.
Later komen de buren thuis, Frans-sprekende Belgen. Een gezin met drie kinderen. Mama komt even later buurten, ze spreekt aardig Nederlands. Ze reizen 2 jaar door Europa en pikken Marokko een maandje mee. Ik geef ze een paar tips van plaatsen die ze ‘moeten’ bezoeken in Marokko, o.a. Tafraoute en de route langs Telouet naar Ait Benhaddou, die inmiddels geasfalteerd zal zijn, daar waren ze de vorige keer druk mee bezig.
Even later komt er een Nederlandse camper het terrein oprijden. Ik had net tegen Co gezegd dat de Belgische kindertjes niet zoveel speelmaatjes zullen treffen op campings. Je raadt het al, in die Nederlandse camper zit een gezin met twee kindertjes, mijn woorden worden direct gelogenstraft. Even later zijn ze samen aan het spelen.
Hieronder kun je de foto’s van deze afgelopen periode groter bekijken, tevens staan er foto’s bij die niet in het verslag staan:
28-12-2018 Kenitra – Meknes – 29-12-2018 Meknes – 30-12-2018 Meknes – Dar Bouazza
Ga naar periode 5
Terug naar overzicht