Marokko 2018-2019 – periode 19: 23 februari – 26 februari
Zaterdag 23 februari: Aouguenz – Aourir
We zijn zomaar laat wakker, het is op dat moment zo’n 13º buiten, that is other koek. We zien Ghadiza, de mevrouw waar we gistermiddag koffie hebben gedronken langs lopen met een mand achter op haar hoofd, hangend aan een band om haar hoofd. Ze stopt verderop en begint in de berm plantjes te verzamelen. Even later komt ook een van haar dochters langs, die loopt richting het dorp.
Er loopt een jongeman langs, die vriendelijk zwaait en er komen vanuit het dorp 2 meisjes de weg op lopen. Ze lopen naar de man toe, schudden handjes en lopen samen verder. Er voegen zich 2 jongetjes bij hun, ze zijn samen met de leraar op weg naar school, die om de volgende bocht staat, zien we later als we wegrijden.
We komen langs een bushok, en dat is wel leuk om te vermelden. Je ziet in zo’n bushok vaak een bidkleed hangen en er is een waterput met emmertjes.
We rijden verder op de P1011 naar Agadir, via Ait Milk. Op een gegeven moment is de weg verbreedt en daar waar de rotsen zijn weggehakt zie je prachtige kleuren en patronen verschijnen.
We komen langs waterputten waar gewassen wordt en vrouwen zijn water aan het halen bij een kraantje. Ze staan te midden van vele waterflessen.
In totaal hebben we twee lifters mee gehad vandaag, ze waren ons dankbaar.
Dan komen we een transporte-mix tegen en wat brommertjes. Bij een het dorp Ait Milk zien we veel auto’s staan en mensen lopen heen en weer met kruiwagens, leeg of gevuld. Hier is een markt gaande. Je ziet er niet zoveel van maar we stoppen toch maar even.
Voor ons staat een personenauto met de voorkant naar ons toe. Ik zeg tegen Co, die man heeft schapenvachten gekocht, ze liggen boven op de imperiaal. Maar dan tilt de vacht het hoofd op, jeetje, het is een levend schaap. Er liggen 4 schapen en een geit vastgebonden op het rek, in de felle zon, nee diervriendelijkheid vind je hier niet zo in Marokko.
We parkeren aan de kant van de weg en lopen naar het ‘centrum’. In een straatje zien we activiteit dus daar is het ‘feestje’. We storten ons in het feestgedruis. We hebben eigenlijk niets nodig maar besluiten dan om bij een klein boertje eieren te kopen, we geven ze wel even in bewaring want het gaat in een tasje met wat stro erbij.
Er staan twee bestelauto’s met de achterdeuren open. Erin zit de verkoper en hij heeft die mooie feestsieraden voor vrouwen in de aanbieding, een rijdende juwelier zeg maar. Er zitten overal boertjes van buuten, met hun verkoopwaar op een zeiltje uitgespreid. Dit zijn de echte lokale en kleurige marktjes. We vermaken ons prima.
We lopen verder en kopen bij een jongetje, dat heel vriendelijk naar ons lacht en zwaait, een kilo appels, eten we gewoon iets meer appel. Ook kopen we sinaasappels, dus ook maar wat meer sinaasappels eten dan. En we zien bietjes, die zien we niet zo vaak, dus die ook maar. 1 Kilo, vraagt het mannetje, nee tout, alles. Het is met loof en het past maar net in de weegschaal. Hij is op zoek naar gewichten en dan bemoeit de buurman zich er mee. Wat moet je nou joh, we zijn zaken aan het doen met deze mijnheer. Maar hij gaat stug door, helpt met de gewichten en bepaalt de prijs. Vervelend. Maar het zij zo.
We komen langs een slager en het vlees ligt op een kruiwagen buiten, klaar om naar binnen gebracht te worden. Zo gaat dat hier in Marokko. Maar je verhit het vlees dus het kan totaal geen last.
Er is ook een heuse parkeerwacht, die we 2 DH geven. Hij had niet in de gaten dat wij al weg reden, dus Co toeterde maar even, hij is erg vriendelijk dus gunnen we het hem. Hij heeft het net aan de stok met iemand die niet wil betalen, die man heeft een harde stem. De gardien komt naar ons toe en is duidelijk gestresst maar wel blij met de dirhams.
In Agadir gaan we naar de Marjane, voor yoghurt en wat groenten die je op de markten niet kunt kopen. Daarna rijden we naar de grote souk/markthallen. We gaan kruiden kopen voor zwager Paul, het ruikt nu zeer kruidig in de camper.
Daarna rijden we door naar camping Aourir in Aourir. Daar zijn Gé en Lia, die we vorig jaar in Tafraoute hebben ontmoet en waar we veel het Kubb spel mee hebben gedaan en het Keez spel. Gé heeft in het ziekenhuis van Agadir gelegen vanwege een verhoogde prostaatwaarde en te lage bloeddruk. Nu is hij zo’n 3 dagen weer ‘thuis’, we gaan dus min of meer op ziekenbezoek. Dinsdag moet hij op controle in het ziekenhuis en dan hopen ze dat het zo goed is dat ze verder kunnen reizen. Het is een leuk weerzien en een half uurtje later spelen we Kubb, met z’n zessen, Margot en Wil doen ook mee. Wil heeft Gé en Lia begeleidt in het ziekenhuis ‘verhaal’. Fijn van haar, ze heeft een medische achtergrond en spreekt goed Frans.
Het is een warme dag, het was 31º onderweg en 25º als we in Aourir aankomen. We hebben lang de deuren en ramen open voor wat verfrissing.
Zondag 24 februari: Aourir – Tafraoute
Vanmorgen was het al vroeg warm. Op de camping is redelijk goede wifi, vooral ‘s ochtends als iedereen nog niet paraat is. Dus kan ik de fotopagina’s vanaf 6 februari uploaden.
We drinken thee bij Gé en Lia en gaan daarna, rond 12uur op weg naar Tafraoute. Deze keer rijden we via de R105, dat is alweer eventjes geleden. Voorbij Ait Baha splitst de weg zich en TomTom laat ons rechtsaf slaan, de R105 af, een onbekende wegnummer op. We rijden nu onderlangs in een vallei die je vanaf de R105 van bovenaf bekijkt. We hebben hier al eerder gereden, de weg slingert zich door het landschap door diverse dorpjes. Alleen lijken de dorpjes wel verlaten, er is geen mens te zien.
Om 17.15uur rijden we de camperplek op, het is aanmerkelijk drukker geworden. We gaan op de plek staan waar we 3 weken geleden ook stonden, hier is het wat ruimer als aan de andere kant.
Als we staan lopen we naar Henk en Janny Staalsmid. Er worden stoelen uit de garage gepakt en we zitten gezellig bij te praten. Ze hebben net een nieuwe camper en hij is erg mooi, hij bevalt ze prima.
De jonge vrouw die pasteitjes verkoopt, en crêpes, en cakejes had al een tijdje uitgekeken naar Janny, zij vindt haar wel leuk en mooi. Ze is blij dat Henk en Janny er weer zijn, ze zijn heel welkom.
De uren vliegen, om 19uur zijn we weer terug in onze camper. Het was vandaag 30º, dus wederom een warme dag, met de ramen open was het goed te doen. Het hoogste punt was 1637m.
Maandag 25 februari: Tafraoute
Wat een lome dag, nergens een zuchtje wind, doezelig als een kind, lig ik hier….. Een tekst (ongeveer) uit een liedje van Rob de Nijs. We hebben vandaag weinig gedaan. Het was min of meer een stoeltjesdag.
Het was al vroeg warm, dus dat beloofde weer een hoge temperatuur. Om 10 uur hebben we gegymd met juf Brigit en 13 anderen. Alle spiertjes weer even aan het werk gezet.
We hebben een rondje gelopen om bij de wandelaars aan te geven dat we morgen naar de duikplank gaan klimmen en dalen. Na de middag hebben we gezellig gekletst bij X en X, de tijd vloog voorbij. Is een grapje hoor, die Henk en Janny wel snappen. haha
Toen we terug liepen zagen we Johan en Ria aan komen rijden in hun overlander, een pracht van een camper. Even gepraat met Johan, daarna terug naar de camper en in het zonnetje gezeten.
We hadden al even de zwerfhondjes niet meer gezien, maar nu waren de ouders er met 1 jong, op afstand zittend bij campers in de hoop dat ze iets te eten of te drinken krijgen. Ze zien er wel redelijk goed uit.
Fatima, de herderin, kwam aangelopen, vooraf gegaan door haar geiten en schapen. Ik heb haar een zak gegeven met het loof van de bietjes. Kreeg er twee zoenen voor terug. Verderop gaf ze de bladeren aan de geiten, ik was al bijna te laat om een foto te maken, zo snel was het op.
Dinsdag 26 februari: Tafraoute
Wat was het weer een leuke dag, en zonnig, en warm.
Om kwart voor 10 gaan we wandelen, met een groep van 11. 7 Nederlanders, 2 Duitsers (de gymjuf Brigit en haar man Ludwig) en 2 Oostenrijkers (Toni en Annelieze). We gaan naar de duikplank/springplank/surfplank, allemaal benamingen voor dezelfde rots die zo uitsteekt dat-ie daar op lijkt.
Het is ‘maar’ 5,5km lang en 145 hoogtemeters, maar er moet gewerkt worden. Eerst lopen we door Tazka en dan gaat het gestaag omhoog. Dat is prima te doen, de route wijst zichzelf. Boven gekomen raadpleeg ik af en toe de gps, om te kijken hoe we bij de ‘tunnel’ kunnen komen. Eenmaal door de tunnel kom je bij de duikplank, dat is de enige toegang.
Als we bij de tunnel aankomen komt er net een grote groep Fransen uit de tunnel vandaan, zij hebben al op de duikplank gestaan. Mooi dan is nu de beurt aan ons. Henk en Marita zijn de enige die voor het eerst hier komen, de rest is er al een keertje geweest. Marita twijfelde of ze mee zou gaan, omdat het veel klimmen en dalen zou zijn. Wij gaven aan dat het niet gevaarlijk is en we wachten altijd op elkaar, en helpen elkaar.
Ze staat helemaal trots te zijn als ze op de rots c.q. duikplank aankomen. Ze zitten even later bijna op het puntje, dan kijk je rechtstreeks in de diepte. We hoorden trouwens dat vorige week een jongen van 15 jaar naar beneden is gestort. Dat vinden we toch wel onbegrijpelijk want dan moet je toch wel behoorlijke toeren uithalen wil je vallen. Wij zijn allemaal voorzichtig en komen heelhuids door de tunnel weer terug om af te dalen naar het dorp.
De afdaling is pittig, maar net als de klim goed te doen. Niet iedereen komt ongeschonden uit de strijd, af en toe zijn er scherpe takken en de rotsen zelf zijn ook scherp. Toni snijdt tot twee keer takken weg met zijn zakmes om een doorgang te creëren.
Om 12 uur zijn we terug en eten we onze welverdiende yoghurt en sinaasappel. Ik loop een rondje om mensen te vragen voor de hammam. Na het eten lopen we naar het stadje, we hoorden van Mia dat de markt is verplaatst naar waar het ooit eerder was. Er is nu een overdekte markthal voor de groente en fruit. Het ziet er fris en fruitig uit.
Om 15uur lopen we naar Henk en Marita voor een kopje thee. Het wordt een kort bezoek want om 16uur gaan we naar de hammam. We gaan met 5 vrouwen (Nel, Mia, Ria, Marita en ik) en 2 mannen (Wil en Co). Dit keer bezoeken we de nieuwe hammam, daar waar we al een paar keer zijn geweest om te douchen. Co probeert stiekem of hij toch niet bij de vrouwen naar binnen kan, maar ze hebben hem door, helaas Co, weer niet gelukt.
We betalen 13DH en krijgen ieder 2 emmers en een bakje om het water over je heen te gooien. We lopen in onze bikinibroekjes naar binnen. Het ziet er erg mooi uit, alles keurig betegeld en er komt daglicht binnen, dat is wel een voordeel t.o.v. de oude hammam. Het ziet er hier allemaal frisser uit, ook het plafond is betegeld en de ruimtes zijn groter. In de oude hammam zit er schimmel tegen het plafond.
Er zijn drie ruimtes, oplopend van lauw, naar warm, naar heet. Als we in de derde ruimte onze emmers vullen sta ik al volop te zweten. We gaan op de grond zitten en gieten met het kleine bakje warm water over ons heen. We laten het lekker intrekken en gaan ons dan inzepen. Ook dat laten we intrekken, dan afspoelen en weer inzepen. Dan komt de scrubhandschoen er aan te pas. Lange halen en flink aandrukken. Er komt vuil los en huidschilfers.
Lekker naspoelen en schoon zijn we. De 2e emmer hebben we gevuld met koud water en dat is heerlijk om over je heen te gooien. We zitten nog even lekker na te genieten. Dan gaan we naar de eerste ruimte om af te koelen. Het is daar ook warm maar een stuk minder, vooral de vloer. Die was in de derde ruimte in het begin zelfs heet aan de billen.
In de 1e ruimte gooien we ons weer nat met koud water. Ik voel eens aan mijn benen en gezicht, en daar voel ik nog huidschilfers. Dus pak ik de scrubhandschoen en doe nog een rondje. Nel doet nog een keer mijn rug en ook daar komt veel vuil vanaf. Dus doet iedereen nog een scrubrondje. Je ziet dan toch dat door de warmte en het weken er nog veel af komt. Naspoelen met koud water en dan gaan we ons aankleden. Om kwart voor zes stappen we naar buiten, het is nog heerlijk.
We besluiten om een jus d’orange te gaan drinken bij de cremerie. Daar aangekomen zien we Co en Wil zitten op het terras, ze zijn net 10 minuten eerder gearriveerd. Ze hebben in de hammam een scrubbeurt gekregen, van onder tot boven, door een jonge Marokkaan die daar werkt. Hij wilde er niets voor hebben maar ze hebben ieder 10DH aan hem gegeven. Ze hebben er van genoten.
Het dorp maakt zich op voor het amandelfeest. De toegangsweg is versierd met gekleurde vlaggen. De grote tent staat er al, met kleine tenten er aan vast voor de diverse coöperaties. Met het podium zijn ze nog bezig, donderdag begint het festival.
Nel vertelde dat ze vanmiddag een programma hebben ontvangen in het Frans. Donderdagmiddag om 16uur is er, net als vorige jaar, een Fantasia, met de paarden en het schieten. Dat is erg leuk om te zien, dus we zijn van de partij hoor.
Vanmorgen heb ik 3 tassen met was afgegeven aan de ‘deftige’ mevrouw. Ze zou om 9uur komen maar dat werd half 10, net op tijd, want we stonden klaar om weg te gaan. Vanavond om kwart voor 7 kwam ze het droog en keurig opgevouwen weer terug brengen. Er zat alleen een vreemd hemdje bij, zelf mis ik niets, althans dat zal later misschien blijken of niet. Ze heeft 3 wasmachines en 3 vrouwen voor haar werken, ze heeft het goed voor elkaar. Ik was 90DH kwijt, € 8,10. Wat een luxe zeg. Het kon zo de kast in. En na de hammam vanavond in een lekker fris bedje, wat wil je nog meer.
We kijken terug op een leuke dag, de tijd is omgevlogen. De wandelaars hebben er allemaal van genoten en dat is erg leuk om te zien en te horen. Er zijn ook een aantal foto’s bij van Toni.
Hieronder kun je de foto’s van deze afgelopen periode groter bekijken, tevens staan er foto’s bij die niet in het verslag staan:
23-02: Aouguenz naar Aourir – 24-02: Aourir naar Tafraoute – 25-02: Tafraoute – 26-02: Tafraoute
Ga naar periode 20
terug naar overzicht