Marokko 2018-2019 – periode 25: 19 maart – 22 maart
dinsdag 19 maart: Bou Ahmed – Cabo Negro
We starten de dag langzaam op, we willen naar de markt van Bou Ahmed, maar niet te vroeg. Tegen half 11 rijden we naar de bron om water in te nemen. Daar spreken we een Frans sprekende Marokkaan. We hebben hem vorig jaar ook hier gesproken. Dat weet hij ook nog, nadat zijn vrouw hem dat heeft verteld.
Hij was leraar in Rabat en heeft 3 dochters en 3 zonen. Die hebben ook een goede opleiding genoten, kregen vroeger toen ze klein waren les van papa. Twee kinderen zijn tandarts geworden, een kind dokter en een kind apotheker. Dat hij zelf leraar os kunnen worden betekent dat zijn ouders in goede doen waren. Hij reisde in 1963 voor de eerste keer voor vakantie naar Nederland.
We parkeren de camper in het dorp langs de weg en lopen naar de markt. We komen hier al heel wat jaren maar hebben de markt nog nooit meegemaakt. Het ziet er gezellig uit en het fruit en de groenten zien er goed uit. Net als in Oued Laou zijn er veel vrouwen, als klant maar ook als marktvrouw.
We hebben gisteravond contact gezocht met Basma, de dochter van de familie waar we al 5 jaar op bezoek komen in Bou Ahmed. Ze is getrouwd en woont nu in Tetouan. We hebben afgesproken dat we haar morgenochtend bezoeken. Maar we hebben het weer bekeken voor de komende dagen, voor de overtocht, en zagen dat er de komende dagen veel wind wordt voorspeld.
We Appen nogmaals of we haar vanmiddag kunnen ontmoeten. We rijden naar het busstation in Tetouan, misschien kunnen we haar daar zien. We krijgen een berichtje terug dat ze in een buitenwijk van Tetouan woont, dat is in M’diq. Dat is 16km noordwaarts, aan de kust. Maar waar moeten we zijn?
Na veel over en weer Appen zien we Basma en Abd Nassar, haar man, langs de weg staan. Het is een hartelijk weerzien. Ze stappen in, we gaan op zoek naar een parkeerplaats. Als we die gevonden hebben lopen we naar een restaurant. Ze nodigden ons niet uit om bij hun thuis thee te drinken. Nassar is Imam, ze wonen in/bij een moskee, dus dat zal de reden zijn dat ze ons niet thuis kunnen ontvangen.
Nassar stelt voor om met onze camper naar Fnideq te rijden en daar wat rond te stappen. Dat is goed. We rijden een lange weg richting Ceuta, langs allemaal hotels, restaurants en de boulevard.
Tijdens de rit vertelt Basma dat ze eigenlijk net de lunch van Nassar aan het bereiden was toen wij appten. Dus hij heeft nog niet gegeten en wordt een beetje flauw. In fnideq lopen we naar een restaurant en gaan we samen gezellig eten.
Google Translate biedt weer goed uitkomst om met elkaar te kunnen praten. Basma spreekt een klein beetje Engels maar niet genoeg dat ze alles begrijpt. Het is leuk om haar weer te zien. Ze is dus in januari getrouwd, 17 jaar, en zwanger. Ze mist haar moeder, familie en vriendinnen. Maar that’s life, ze zal haar draai wel vinden, ze is assertief genoeg.
Ze laat een paar trouwfoto’s en filmpjes zien. Jeetje wat zag ze er mooi uit, wat een mooie kleding en versieringen droeg ze. Het feest duurde 3 dagen. Hoe dat bekostigd werd, geen idee. Er werd met geen woord over gerept. We hebben er niet naar gevraagd, haar man is erg traditioneel, althans volgens ons gevoel.
Nassar is kennelijk in opleiding tot Imam, hij werkt nog 1 jaar en drie maanden zonder salaris. Kennelijk worden ze onderhouden door vrienden en familie. Basma heeft dan ook geen telefoon meer, de communicatie verloopt via de telefoon van Nassar.
Na het eten wandelen we over de souk en via de boulevard terug naar de camper. We rijden terug naar M’diq, waar Basma naar boven wijst. Helemaal bovenaan een medina staat een grote moskee. Daar is haar thuis nu.
We rijden een stukje die kant op waar ze uitstappen en wij omkeren om naar een camping in Cabo Negro te rijden. Het is wel een mooie, sfeervolle plek maar stelt verder niet zoveel voor. Er is geen stroom (hebben wen iet nodig, maar toch), toilet of douche, en dat voor 60DH. Het is voor ons net een parkeerplaats. Maar het kwam zo uit. Morgen rijden we naar Tanger Med voor de terugtocht naar Algeciras.
woensdag 20 maart: Cabo Negro (M) – Castelar de la Frontera (S)
Het was een rustige nacht, geen verkeer, geen blaffende honden (ergens in de verte) en geen moskee. Daar hebben we dit jaar trouwens sowieso weinig ‘last’ van gehad. Zal wel komen doordat Marokko de klok niet heeft verander naar wintertijd. Dan is alles een uurtje later.
Om kwart voor 8 rijden we weg naar Tanger Med, via Ceuta. Volgens de informatie op onze tickets gaat er een boot om 9.30uur. Kunnen we die pakken, dan pakken we die en anders wordt het 12.00uur.
We rijden weer door M’diq en gaan een stukje tolweg rijden, de A7, voor 16DH tot aan Fnideq. De weg gaat verder tot aan de rotonde bij de grensovergang naar Spanje bij Ceuta.
Gedurende 1 Km voor die rotonde staan en zitten er allemaal vrouwen, dik aangekleed tegen de kou. Sommige gewikkeld in plastic, hoe lang zullen ze hier al bivakkeren. Zal het zijn omdat ze de grens over willen naar Spanje. Het is opvallend dat het alleen vrouwen zijn. De enige mannen die we zien zijn soldaten in uniform. De rij gaat door tot de hekken van de grensovergang.
We gaan verder over de N16, door de bergen slingeren we naar de haven Tanger Med. Het is een mooie route met vergezichten, jammer dat de zon niet schijnt. Aan de overkant in Spanje schijnt-ie wel. We zien Gibraltar liggen en boten op het water. We slingeren door de bergen heen, met flinke hoogteverschillen.
We zijn nog nooit vanaf deze kant naar Tanger Med gereden en moeten bij de haven dan ook even zoeken. Maar je moet gewoon de borden volgen van de plaats Ksar Sghir, dan kom je vanzelf langs de toegang voor auto’s. Je rijdt eigenlijk de gehele haven voorbij.
We lopen naar het ticket office om onze tickets om te ruilen voor boardingpassen. Er is een mannetje die onze richting op stapt, maar we wuiven hem vriendelijk weg, we weten de weg hier.
Er gaat dus om 9.30uur geen boot, er is geen Balearia boot te zien. Volgens de timetable gaat er om 13.00uur een boot. We zijn dus goed op tijd, het is kwart voor 9. We rijden door naar de douane, waar we een uitreisstempel in ons paspoort krijgen. Dan is de politie aan de beurt om onze auto weer uit te schrijven. Dan naar de scanner. Het is zeer van de rustige, we zijn in no-time bij de kade. Balearia vertrekt vanaf kade 3. Het staat prima aangegeven met borden waarop de diverse ferrymaatschappijen staan.
We staan lang samen met een auto, maar geleidelijk aan komen er meer passagiers, auto’s, campers en vrachtwagens. Er wordt omgeroepen dat de boot vertraging heeft, dat is niets nieuws, hij heeft bijna altijd vertraging. We zien het wel wanneer hij afmeert. Dat is uiteindelijk om 13.15uur. Eerst de auto’s eraf vanuit Spanje, er is zelfs nog een camper bij, die dus nu aan zijn reis door Marokko start. Goede reis hoor.
Als wij de boot op willen rijden moeten we nog een keer onze paspoorten laten zien aan een streng kijkende man. Hij vraagt of we een hond aan boord hebben, nee, dat hebben we niet. Dan wil hij wel even binnen kijken. Hij kijkt in de wc en achter de douchedeur en dan is het goed.
Als we op de boot een plekje gevonden hebben staan daar opeens Wil en Mia voor ons neus. We hebben ze ontmoet in Tafraoute, en samen gewandeld en naar de hammam geweest. Leuk om ze weer te zien. We wisselen nog wat leuke wetenswaardigheden uit, waar we geweest zijn en zo. Zo gaat de tijd vanzelf voorbij. We vertrokken om 14.55uur vanuit Marokko.
Er was vandaag windkracht 6 voorspeld. Als we halverwege de reis zijn begint de boot pittig te stampen en schommelen, maar zolang we naar buiten blijven kijken gaat het prima zo. De reis verloopt voorspoedig. Om 16.20uur komen we aan in Algeciras.
We rijden naar Los Barrios om onze gasflessen te vullen, we hebben 58L verbruikt in Marokko. Dat is ca. 1 gasfles per maand. Daarna rijden we door de heuvels naar een camperplek in Castelar de la Frontera, hier hebben we twee keer eerder gestaan. Onderweg zien we veel brem en mimosa in bloei, een vrolijk gezicht.
Op de camperplek is het druk, er staan 6 campers, waarvan 1 Nederlands stel.
Ik heb een fotopagina gemaakt die heet ‘Onderweg in Marokko’, in de ruimste zin van het woord: Foto’s van onderweg in Marokko Hier zie je foto’s van iedereen en alles wat onderweg was in Marokko.
Het hoogste punt vandaag was 403m, het werd 20º. We hebben in Marokko 6406km gereden in 87 dagen tijd. Wat zal het vreemd zijn hier in Europa, geen mensen overal langs de weg. Geen zwaaiende kinderen en geen ‘love you’. Tot volgend jaar Marokko, op zeker.
donderdag 21 maart: Castelar de la Frontera (S) – Alcalá De Hénares
Vanmorgen zagen we een mevrouw lopen met twee honden, eentje van haar zelf en eentje, een herdershond, van onze buurcamperaars. Tenminste, dat denken we, omdat onze buren op hun camper een foto hebben van een herdershond. Geintje, ze hadden alleen een foto, geen hond. Nu mogen ze alleen wel uitkijken als de douane in Marokko straks vraagt waar hun hond is, haha.
Om 8 uur rijden we weg, het is 10º en mooi weer, een blauwe lucht met grote wolken er in. Vanmorgen vroeg heeft het nog geregend. We rijden via Ronda, Cordoba, Ciudad Real naar Madrid.
Op de weg naar Ronda stoppen we op een Mirador (uitzichtpunt) om te wisselen van chauffeur. Co ziet een roofvogel en stapt uit met de camera en het statief. Er zweven zo’n 15 vale gieren in de lucht, wat een prachtig gezicht. Ze zijn behoorlijk dichtbij. Ik pak de telescoop en als je daardoor kijkt en zo’n vogel volgt is erg leuk. De vogel zweeft heel ontspannen door de lucht en zijn koppie gaat alle kanten op, op zoek naar voedsel. Leuk hoor, het is wel nog fris, in de schaduw is het maar 7º.
Voorbij Ronda langs de A357 willen we lunchen, het is bij de uitlopers van een groot meer. Er staan een paar mannen met fotocamera’s en er zijn kijkhutten/plekken. We nemen een kijkje en even later staat Co met de 600 buiten. Er zwemt een mooie eend met een witte kop en een blauwe snavel, een witkopeend. Er zijn veel meerkoeten en futen. De meerkoeten hebben jonkies, en die zijn zo leuk om te zien, het zijn net punkers met hun warrige donsveertjes.
Een van de mannen die we zagen loopt heel wat heen en weer, de andere man staat doodstil langs de kant van de weg. Maar hij fotografeert niet. We lopen er zachtjes naar toe, niet om hem te laten schrikken maar om niet iets weg te jagen waar hij naar kijkt. Maar hij kijkt op zijn camera en laat een, beetje wazige, foto zien van een vogeltje.
We lopen naar de andere man die heen en weer loopt, hij heeft een vogeltje in het vizier dat in de waterlijn naar voedsel loopt te zoeken. Ik zie door de verrekijker dat het een mooi vogeltje is met rode ogen en een gele snavel, de ‘klein waterhoen’. Even later heeft Co het vogeltje prachtig op de gevoelige plaat vastgelegd. Volgens de stilstaande man heeft Co heel veel geluk. Het enige geluk is dat we hier op het juiste moment op de juiste plaats gestopt zijn. Verder is het gewoon je camera richten en afdrukken. haha.
We zitten lekker in het zonnetje te eten, wel uit de wind want die is behoorlijk fris. We gaan blijd weer verder, wat een leuke onderbreking. Tot aan Antequera is het leuk rijden, tussen groene landerijen door en heuvels in de verte.
Dan wordt het snelweg rijden, we hebben gekozen voor een redelijk snelle route naar Val Thorens. Alleen vanaf Huesca gaan we ‘kleiner’ rijden, door de Pyreneeën, onder Andorra door. Het schiet wel op over het zoevende asfalt, maar het is wel een beetje saai. We missen de mensen langs de weg, in Marokko zie je altijd wel ergens iemand of iets. Maar ja, gewoon een maand of 9 wachten, dan kunnen we dat weer meemaken. het is net of we dan in blijde verwachting zijn van……
Na Madrid zoeken we ons een overnachtingsplek, die we via de NKC vinden in Alcalá de Hénares. Daar is een grote parking bij een sportpark. Er staan twee campers, waarvan een Nederlander, en voor de rest staat het vol met auto’s. Er wordt druk gesport op de velden. ‘s Avonds rijdt er af en toe wat weg. Co zit voetbal te kijken, een kwalificatie wedstrijd, Nederland-Wit Rusland. NL staat na 1 minuut al met 1-0 voor.
hoogste punt vandaag was 1009m, de temperatuur schommelde tussen de 17º en 20º. De weg waar we langs staan is erg druk, maar we hopen straks meer naar achter te kunnen verplaatsen op de parking.
vrijdag 22 maart: Alcalá De Hénares – La Seu d’Urgell (S)
De nacht is alles meegevallen, het is redelijk rustig voor een parking bij een grote stad. Om kwart over 7 rijden we al weg. We ontbijten onderweg.
We rijden verder naar het noorden, via Zaragoza en Huesca sturen we de bergen in. De A1604 vinden we ronduit saai, veel bomen en geen vergezichten, en dat ca. 55km lang. Maar we zijn het gauw weer vergeten als we de N260 opdraaien, die we tot aan La Seu d’Urgell volgen.
Hier veel vergezichten, leuke dorpjes om doorheen te rijden, met robuuste huizen, bestemd voor robuust weer.
Tussen Campo en Castejón rijden we heel lang door een nauwe kloof. En met ons een aantal vrachtwagens. We laten er eentje door en sluiten gelijk weer aan. Als we daar achter kunnen blijven duiken tegenliggers vanzelf de kant in. Maar hij rijdt zo onwijs snel dat we hem moeten laten gaan, wat een onverantwoorde snelheid, het is af en toe nauwelijks te overzien.
Even verder op staan de twee vrachtwagens stil omdat er een aantal auto’s aankomen. Men passeert elkaar voorzichtig. Verderop weer stilstand, nu staat er een vrachtwagen als tegenligger, wat een feest. Maar we komen allemaal zonder problemen de kloof door. De vrachtwagens slaan rechtsaf naar een bedrijf waar nog meer van diezelfde wagens staan, ze zijn het dus gewend om hier te rijden, kunnen waarschijnlijk de bochten wel dromen.
Het was een mooie route, van in totaal 648km (incl. snelwegen). We komen om kwart over 7 aan, dat klinkt bekend in de oren, we vertrokken ook om kwart over 7, de dag is dus mooi rond vol.
In La Seu d’Urgell is het druk met campers, er staan er ca. 15, de plek is vol. Dus we gaan op het aangrenzende terrein staan, er staat een bord dat je er niet in mag, maar het is bijna donker dus we gokken het. Later lees ik in de camperapp dat men dat vaker doet als het vol staat, het wordt gedoogd.
Vandaag was het hoogste punt 1697m, laagste punt 204m, temperatuur tussen de 14º en 19º. We hebben ons wel vermaakt en schieten al lekker op naar Val Thorens. Morgen willen we door Andorra rijden en daar tanken voor € 1,00 per liter diesel (althans volgens internet).
Hieronder kun je de foto’s van deze afgelopen periode groter bekijken, tevens staan er foto’s bij die niet in het verslag staan:
19-03: Bou Ahmed naar Cabo Negro – 20-03: Cabo Negro (M) naar Castelar de la Frontera (S)
Foto’s van onderweg in Marokko – 21-03: Castelar de la Frontera naar Alcalá de Hénares – 22-03: Alcalá De Hénares naar La Seu d’Urgell
ga naar periode 26
terug naar overzicht