Marokko 2018-2019 – periode 10: 18 januari – 21 januari
vrijdag 18 januari: Imi-N-Ifri – Marrakech
We hebben heerlijk geslapen, diep onder onze dikke dekbedden, want die zijn nodig in de bergen. Het was vanochtend onder de 0º. We geven de gardien 20DH. Eerst wil hij het niet aannemen maar als Co zegt dat het een cadeau is neemt hij het lachend in ontvangst.
We komen langs de plek met de natuurlijk brug, je kunt hier door heen wandelen, wat wel leuk is. Maar wij hebben dat vier jaar geleden al gedaan, dus rijden we verder naar Demnate. De stad ontwaakt langzaam, het is nog rustig op straat.
We draaien de RR210 op en rijden door een mooi landschap. Golvend en groen met uitzicht op de heuvels. Het is rustig op de weg, met verkeer en met mensen.
Dan zien we mensen op ezeltjes allemaal dezelfde kant op gaan en er rijden ook ‘transporte mixte’ busjes die kant op, dat kan maar een ding betekenen, er is ergens markt.
We komen bij Sidi Rahhal, waar is het feestje, daar is het feestje. We parkeren de camper en storten ons in het feestgedruis. Het is geen grote markt, maar wel een leuke markt. Het is gezellig en de mensen zijn relaxed. De groente- en fruitafdeling is bijzonder kleurig, erg mooi om te zien. We kopen mandarijnen, pinda’s en aardbeien. Er zijn diverse mannen achter een Singer naaimachine, het naaiwerk is klaar terwijl u wacht.
Zoals op veel Marokkaanse markten zie je veel mannen en weinig vrouwen, zo ook op deze markt. Er wordt ook weer van alles verkocht. Op de 2e hands markt staat een man op een viool te krassen, het valt wel op, maar het is geen gehoor. Het zal geen Stradivarius zijn.
We gaan weer en rijden door naar Marrakech, naar camping Le Relais. We zijn er tegen 13uur en lunchen in het zonnetje. Het is 15,5º en in de luwte is het prima te doen.
Dan komt daar opeens Diny aanlopen. Diny en Kees treffen we vaak in Tafraoute aan. Ze zijn in Marrakech in afwachting van hun zoon, die komt een paar dagen over. We nemen onze stoelen mee en zitten gezellig bij hun camper met elkaar te kletsen, even bijpraten over van alles en nog wat.
Het is ‘s middags pittig bewolkt en als de zon weg is is het gewoon koud, dan kan de broek en trui weer aan. Als de dan de zon weer komt kan de trui weer uit, je blijft bezig zo. Wat heb je hier een temperatuurverschillen. De nachten zijn kouder dan andere jaren. Maar als dan overdag de zon er is maakt dat een hoop goed.
zaterdag 19 januari: Marrakech – Taroudant
Vannacht om half 3 begon de haan al te kraaien, was een beetje in de war denk ik. Voor de rest is het een rustige camping. We rijden al vroeg weg, voor 9uur. Bij Diny en Kees is alles nog dicht, dus kunnen we geen afscheid nemen. We zien ze vast nog wel in Tafraoute.
Eerst gaan we naar de Marjane om yoghurt in te slaan voor de komende tijd. En dan rijden we dwars door Marrakech. Het is druk op de weg en met de vele brommertjes is het altijd weer uitkijken geblazen.
We gaan via de Tizi-N-Test pas naar Taroudant, zo’n slordige 235km zegt TomTom. We zien wel of we het in een keer rijden of met een overnachting, net wat we onderweg tegen komen.
Af en toe zien we dromedarissen langs de weg, aangekleed om toeristen te laten rijden. Die zien we dan ook, keurig in het gelid, ja eens in je leven moet je dat toch gedaan hebben.
We komen door Asni, het is er een drukte van belang, er is markt. Het is goed uitkijken om tussen de mensen en auto’s door te rijden, ze letten niet op en steken zomaar over. Buiten Asni komen we veel ezeltjes en heel veel brommers en scooters tegen, allemaal op weg naar de markt. De hoeveelheid scooters en brommers is opvallend, het gaat de mensen dus goed langs deze weg, dat is fijn voor ze.
In de dorpjes is het rustig, alle mensen zijn op de markt in Asni. Je rijdt langs allerlei lemen dorpen, die liggen aan de andere kant van de rivier, vaak met een brug verbonden met de ‘vaste wal’.
Er loopt een jongen langs de weg, hij heeft een zware tas bij zich. We stoppen en vragen of hij mee wil rijden, dat wil hij wel. Het is niet zo veel verder als hij er weer uit wil, vandaar dat hij niet aan het liften was.
Even verder op staan wat mensen, Co maakt een gebaar van ‘wil je mee?’, dat willen ze wel. Een jongen en zijn moeder stappen in. Ze rijden mee tot aan het dorp bij de Tinmel moskee. We rijden naar de moskee toe, wat ze wel leuk vinden, ze moeten er hartelijk om lachen dat ze voor de deur afgezet worden. De vriendinnen van mama vinden het ook erg leuk als ze uitstapt.
Als we terug rijden naar de doorgaande weg zit daar een man met een tas langs de kant van de weg. Dat betekent vaak dat ze aan het reizen zijn. Wilt u meerijden, ja hoor, dat wil hij wel. Iets verderop lopen twee vrouwen, die willen ook mee. Zij en de man kennen elkaar en hebben het zo gezellig dat Co en ik elkaar bijna niet kunnen verstaan. haha. Ik mag een selfie maken met de vrouwen, de man vindt het ook prachtig en moet erg lachen.
Het hoogste punt is op 2100 meter, daar ligt restaurant Belle Vue, daar hebben we in 2013 samen met Cees overnacht. Naar dat punt toe zijn de schaduwplekken nog wit uitgeslagen, het is er 14º maar de lucht is kennelijk heel koud.
Na Belle Vue dalen we via lange zigzag wegen richting het dal, naar Taroudant. We hebben de afgelopen dagen zoveel natuurschoon gezien dat we de Tizi-N-Test pas wat tegen vinden vallen. Nu rijden we hem van noord naar zuid en dan zie je minder van de kleuren, dat zal het wel zijn. We vonden wel de weg een stuk minder goed, je moest op heel veel stukken goed uitkijken en rustig aan doen. Aan beide kanten van de pas.
Er is een punt waar je bergwater kunt tappen. Een paar jaar geleden troffen we hier een man met kruiden, Co heeft hem toen een paar schoenen gegeven, wij kregen thee van hem. Als we aankomen bij het waterpunt staat er een mooie scooter, kruiden en bovenop de rots een zwart geblakerd theepotje en een zakje met suiker. Van de eigenaar ontbreekt elk spoor. We hebben de watertank nog vol met bergwater dus we rijden verder.
Waar vorig jaar het laatste stuk naar de N10 een grote stofbak was is het nu een mooie brede baan met goed asfalt, dat schiet lekker op. De N10 is ook prima, alleen rijden we het grootste gedeelte achter vier vrachtwagens, dan is inhalen lastig. Het is druk op de weg.
Tegen 17uur zijn we op camping le Jardin. Morgen gaan we broden bakken en daarna gaan we naar Tafraoute, daar hebben we altijd vakantie in onze reis. Als we de poort doorrijden vraagt Co in het Nederlands aan de gardien Sahib of ons plekje nog vrij is, vooraan, dichtbij de wifi. Als ik naar de receptie loop zegt hij dat hij de paspoorten niet nodig heeft, we waren hier immers aan het begin van de week ook. Hij vraagt of het koud was in Tafraoute. Ik heb hem ons rondje verteld wat we gedaan hebben en dat het daar wel heel koud was in de nacht.
We hebben goede wifi hier dus ik heb de fotopagina’s kunnen uploaden, geniet mee van een paar schitterende dagen met mooie natuur en leuke mensen. Via de links onder aan dit verslag kun je alle foto’s (groter) zien, ook die niet bij het reisverslag staan.
We kregen nog een melding via ons gastenboek over de ‘paal’ die we zagen bij Ouarzazate. Hieronder de tekst van George Thoonsen, een camperaar en meelezer van ons reisverhaal. Waarvoor dank.
De paal? Hier is een met Europees geld medegefinancieerd, groot zonnepanelenveld in aanbouw. Ik geloof dat ze, door de zonnestralen naar een centrale plaats te richten, hier stroom opwekken waarmee turbines worden aangedreven. In Spanje zijn ze er in de omgeving van Cordoba ook. Prettige voortzetting van jullie reis.
Hoogste punt vandaag 2108m, we begonnen met 4º, de hoogste temperatuur was 21º. We hebben 236km asfalt onder wielen door gehad. Dat is trouwens niet helemaal waar, want af en toe was er geen asfalt.
zondag 20 januari: Taroudant
Het is hier aanmerkelijk warmer in de nacht maar dat komt omdat het bewolkt is. Het wordt de gehele dag bewolkt, zeggen ze.
‘s Ochtends doen we niet zoveel, we surfen wat op het internet via de snelle wifi van de camping. We Facetimen, whatsapp-bellen met wat mensen en zo gaat de tijd verder.
Als ik naar de prullenbak loop komen er net twee Nederlanders op vouwfietsjes langs, we raken aan de praat. Uit het gesprek blijkt dat ze al meerdere keren in Marokko zijn geweest, dan noem ik op. Ja, zegt de man, als de mensen thuis vragen hoe is Marokko zeg ik tegen ze; kijk maar op de Keizersreizen. haha, we zijn bekend.
Ik heb vanmorgen broodjes voorbereid die we vanmiddag en vanavond kunnen bakken. Het is zondag dus is het de wekelijkse souk in Taroudant. Na de middag lopen we de 3,5km naar de markt.
Op de groente- en fruitafdeling kun je merken dat het later op de dag is, het is er rustiger en er zijn niet zulke grote hopen meer. We kopen mandarijnen, die we wel even uit moeten zoeken, olijven, kiwi’s en ze hebben hier die lekkere munt. We kopen ook nog twee groene plastic bakjes. Als ik vier broden op 1 dag wil bakken heb ik net een paar schalen te kort. Gelukkig hebben ze die hier. We komen langs een sinaasappelstandje waar ze verse jus d’orange maken voor 5DH, hij smaakt erg lekker.
Na de markt schuiven Ria en Ziep aan, de Nederlanders die ik vanmorgen sprak. Ze wonen nu in Friesland maar Ziep komt uit Heerhugowaard, een mede-Westfries. We zitten gezellig te kletsen. Morgen gaan ze naar Tafraoute, ik geef aan dat dan de route via Targua N’Touchka leuk is om te rijden, door de bergen.
Ondertussen hebben we de oven aangezet, rechtstreeks via onze stroomkabel, maar de stroom valt telkens weg. Co steekt de stekker in een andere groep, de kabel redt het maar net. Als Ria en Ziep opstappen steken we de kabel door een van de ramen naar binnen en zetten ook de oven binnen, kunnen we het beter in de gaten houden of hij aanblijft, en dat doet-ie.
Het was inderdaad de hele dag bewolkt, met heel af en toe een zonnetje, maar we konden wel buiten zitten. Onderaan de pagina vind je de link om de foto’s van vandaag groter te kunnen zien, plus wat extra foto’s.
maandag 21 januari: Taroudant – Tamegart
We doen vanmorgen rustig aan, snijden het brood en doen het in de vriezer, voor 3 weken genoeg brood, fijn zo. We spreken Ulla uit Zweden. Zij staat schuin tegenover ons en zijn de eerste keer in Marokko. Ze vinden hun overnachtingsplekken via de park4night app. Ik geef de tip voor de NKC app, ze gaat er naar kijken.
Ze gaat de was doen en daarna komt ze even naar ons toe om de app te bekijken. We laten op onze kaart een paar routes zien en ze maakt er foto’s van want ze hebben nog geen wegenkaart van Marokko. Dat hadden wij ook niet toen we de eerste keer naar Marokko gingen. We zitten gezellig te kletsen, haar man ligt op bed, die heeft last van zijn nek en heeft een pijnstiller genomen.
Na de middag zeggen we gedag tegen Sahib, de gardien en als we wegrijden roept hij nog snel, bye bye Maryam, zo noemde hij me. Dat is volgens hem hetzelfde als Maria, zoals ik mijzelf hier in Marokko altijd voorstel. We hebben trouwens nog de slaapzak meegenomen van de zoon van Ria en Zief, die lag nog in de slaapruimte die hun zoon gebruikt heeft. Dus als jullie dit lezen, de slaapzak is onderweg.
We rijden naar Ait Baha en duiken daar de P1011 op die later overgaat in de P1009 naar Targua Ntouchka. Het is een leuke route met mooie vergezichten. Geen stukje weg is rechtdoor, we slingeren door het landschap.
We komen om 15.15uur aan in Tamegart, hier overnachten we meestal als we van Taroudant naar Tafraoute gaan. Het is bij de buurtsuper in een heel rustig dorp. Er is eigenlijk niets te beleven maar als de buurtsuper opengaat komt er reuring.
De winkel is nog niet open dus we gaan, na een kopje thee in de zon genuttigd te hebben, een stukje wandelen. We stappen de weg op en even later een onverhard pad op naar boven, naar een paar huizen.
We worden al snel gesignaleerd door een paar jongetjes. We lopen naar ze toe en schudden handjes, ik heet Maria / smeetee Maria, dat verstaan ze wel. Even later weten we ook hun namen.
We lopen verder en daar staat een man op hoogte met een kruiwagen. Het is een typisch Marokkaans ‘bouwwerk’, houtje-touwtje maar wel doordacht. Op een hoge stapel bouwstenen liggen een paar planken. Je komt bovenop de stapel middels een houten trap die met een ronde balk gezekerd is tegen omvallen. Zo worden de bouwstenen op meerdere manieren toegepast.
Onderaan de stellage ligt een berg zand die door een andere man in de kruiwagen boven hem wordt geschept. Als de kruiwagen vol is rijdt de andere man over de smalle planken naar een huis toe en leegt daar de kruiwagen. We aanschouwen het geheel en de mannen vinden het wel grappig dat we staan te kijken.
Na een zwaai en een lach lopen we weer verder. Net als de vorige keren dat we door het dorp wandelden is er verder weinig te beleven, het lijkt wel uitgestorven. Het ruikt hier trouwens overal heerlijk, de brem staat volop te bloeien.
Terug bij de camper heeft de buurtsuper inmiddels haar deuren geopend. Het mannetje is druk doende de spulletjes buiten te zetten, anders kan hij zijn winkel niet in. Even later is hij zijn handen aan het wassen, de moskee klinkt, dus het is bidtijd. Met nieuw water wordt de mond een aantal keren gespoeld en de benen gewassen. We zien hem niet bidden.
Dan is alles klaar en kan hij plaats nemen tussen de buitengeplaatste spullen, hij wacht rustig af tot er klanten komen. Wij nemen onze stoelen en de thee mee en gaan achter het huis uit de wind en in de zon zitten, heerlijk hoor.
We horen een paar jongetjes praten en even later voetballen. De bal schiet uit de bocht en komt bij ons terecht, oei we zijn ontdekt. Het zijn de jongetjes die we bij het huis boven hebben ontmoet. Ze gaan weer verder met voetballen en Co hoort ze praten met elkaar, er valt het woord l’argent, geld. Maar wat we verwachten gebeurt toch niet, ze komen niet vragen om geld of een stylo.
Als het te fris wordt gaan we naar binnen. Er arriveert een mannetje die in de zithoek plaatsneemt. De zithoek bestaan uit een lange rij van grote keien, daarop een stukje karton en daarop een kei zodat het karton niet wegwaait. Er is trouwens iets veranderd aan de zithoek, er ligt tegenover de rij een aparte kei, met karton en keitje erop. Ik denk zomaar dat de zithoek ook dient als vergaderruimte met een aparte steen voor de voorzitter.
Even later zitten er drie mannen en 1 jongetje. Elke keer als er een man aan komt geeft hij eerst de eigenaar van de winkel een hand, dan de andere mannen. Dan neemt hij plaats en kijkt naar ons. En wij kijken terug, haha
Als er een klant komt staat het mannetje op, zwaait zijn benen over de plank en bedient de mensen. In het veld naast de winkel zijn drie vrouwen gewassen aan het snijden. Het wordt in een grote mand gedaan, ze zijn in het late zonnetje aan het werk. Onder het werk kletsen ze wat af. Na een uurtje zijn de manden vol, nemen ze afscheid van elkaar en lopen ze naar huis.
Er wordt op onze deur geklopt. We hebben de paspoorten al klaar liggen, daar wordt elk jaar naar gevraagd, voor de sécurité. We laten de man binnen maar hij vraagt alleen of we hier blijven slapen, ja dus. Het is toegestaan en even later staat hij weer buiten, de paspoorten werd niet naar gevraagd.
Het wordt donker en de mannen vertrekken naar huis. De spullen worden door het mannetje weer opgeborgen in de winkel en het licht gaat uit. Wij doen onze gordijnen dicht, weer een dag voorbij.
De dag begon bewolkt, met 11º maar gaandeweg knapte het op en werd het 17,5º. Bij aankomst in Tamegart was het 14º maar nog wel lekker om even buiten te zitten. We hebben 104km gereden.
Hieronder kun je de foto’s van deze afgelopen periode groter bekijken, tevens staan er foto’s bij die niet in het verslag staan:
18-01: Imi-N-Ifri naar Marrakech – 19-01: Marrakech, via Tizi-N-Test naar Taroudant – 20-01-2019: Taroudant, naar de souk – 21-01-2019: Taroudant naar Tamegart
ga naar periode 11
terug naar overzicht