Marokko 2018-2019 – periode 16: 11 februari – 14 februari
maandag 11 februari: Tafraoute
Ja, wat zal ik zeggen over vandaag, het was een leuke dag, origineel he? Het was een dag vol met ontmoetingen.
Vanmorgen kregen we een mail van Bert en Mieke, mensen die wel op onze lijst willen zodat ze een mailtje krijgen als we een reis gaan ondernemen. Ze schreven dat ze nu in Tafraoute staan. Ik heb terug geantwoord dat wij er ook staan en dat we elkaar vast wel tegen gaan komen.
Om 10.30uur gingen we gymmen, we namen Hetty, Sun en Ulla met ons mee. Juf Brigit moest al lachen toen we aan kwamen lopen. Toen we begonnen deden er 19 mensen mee, 8 mannen, 11 vrouwen.
Daarna hebben we een uurtje gewandeld met Jos, richting Tazka en door het dorp weer terug. Kon ik gelijk even pinnen bij de bank. Toen we terug kwamen van onze wandeling liepen we langs een Nederlandse camperbus en er zaten een man en een vrouw buiten. Ik vroeg, Bert en Mieke? Nee, dat zijn wij niet maar volgens bij zijn jullie van de Keizersreizen. Het zijn Esther en Richard, we hebben eerder via de mail contact gehad. Leuk ze te ontmoeten. Esther en Richard passen tijdens hun reizen regelmatig op, op huizen van mensen die vakantie willen vieren maar huisdieren hebben om te verzorgen. Dat gaat via een organisatie: trustedhousesitters.com Dat vinden wij wel interessant.
We eten wederom buiten, onder de luifel, het is warm. Er komen twee oudere mensen langs, Nederlanders en ze vragen of wij Piet en Hiltje zijn. Nee dat zijn wij niet, zijn jullie misschien Bert en Mieke? Nee, de vrouw zegt dat ze van Texel komen. Ik zeg, dag Ludy en Jan. Verrassing tekent zich af op hun gezichten, kennen jullie ons? Jazeker, wij hebben Jan en Ludy hier in Tafraoute ontmoet in 2013, tijdens onze eerste reis. Ze weten het nog, ook dat we toen met Kees reisden. Ze nemen plaats en we hebben een gezellig uurtje.
Er komt regelmatig een autootje langs met mannen erin die zonnepanelen, accu’s en meer kunnen leveren. Ik zie de man lopen met een stel, samen lopen ze naar Anne en Nel. Anne heeft ooit een zonnepaneel laten plaatsen door hem en dient nu als referentie voor als er Nederlandse gegadigden zijn. Anne is bezig met het eten en zegt dat hij later even langs komt.
Nel komt even buurten en ik vertel van Ludy en Jan. Zij kent ze ook en vraagt waar ze staan met hun camper. Ik vertel over Bert en Mieke en Nel weet weer waar zij staan. Zij waren het stel dat vanmorgen kwam informeren naar een zonnepaneel. Anne heeft het afgeraden omdat ze nog een schotel moeten laten plaatsen en dat beter eerst kunnen doen.
We lopen naar Richard en Esther, die vroegen naar de coordinaten van het gasvulstation bij Marrakech. Ik geef ze nog een paar tips voor mooie routes. Dan gaan we op bezoek bij Bert en Mieke. Ze staan in hun camper en ik vraag: Bert en Mieke? Ja, kennen we elkaar, is de vraag? Wij zijn van de Keizersreizen. Oh, wat leuk dat we jullie in het echt ontmoeten zegt Mieke, leuk he?
Ze zijn net 3 weken geleden gestopt met werken en meteen naar het zonnige zuiden afgereisd en nu 2 weken in Marokko, en ze vinden het erg leuk hier. Dan, die we in Bouizakarne hebben ontmoet komt er ook even bijstaan, het wordt helemaal gezellig. We spreken af dat we van de week naar de Hammam gaan, Co met Dan en Bert en Mieke met mij, Ludy wil trouwens ook wel mee, zei ze. Mieke vindt het wel eng, maar gewoon doen joh, het is heerlijk.
Als we terug komen is er een buur bijgekomen. Een mooie blauw met gele mercedes camperbus. Het is Michael, een Nederlander. Hij heeft net 2 weken bij Mohammed Fari voor de deur gestaan, de garage die zoveel campers opknapt en schade repareert. Hij heeft zijn bus helemaal over laten spuiten, het ziet er uit als nieuw.
Michael had op het camperforum al een foto geplaatst en het valt mij op dat in het echt de kleur geler is als op de foto, daar leek het wel oranje. Hij zegt dat hij de kleur zo moeilijk op de foto krijgt. Er zijn al diverse mensen geweest die het geprobeerd hebben. Ik zeg tegen Co, hier ligt een uitdaging.
Michael reist al 3 jaar en voorziet in zijn onderhoud door houten sleutelhangers te graveren met een persoonlijke afbeelding. Hij is er net een aantal aan het maken voor Mohammed, de garagehouder. Hij belooft dat als wij een goede foto kunnen maken hij een leuke sleutelhanger voor ons maakt. Die staat. Even later brengt hij alvast de sleutelhanger, hij heeft er vertrouwen in. haha
Opeens hoor ik mijn naam roepen, Lia. Ik kijk op, het is Jos. Hij zit voor zijn camper met een aantal kinderen die aan zijn tafel staan en 2 vrouwen. Hij zegt, wil je een foto maken? Ik loop met de camera er naar toe. Gisteren schreef ik al dat kinderen voor het krijgen van een pen hun naam in een schriftje moeten schrijven, dan is de pen voor hun. Nu had hij vijf kinderen een pen gegeven en die waren dus druk aan het schrijven, een leuk gezicht. Ik mag van de moeders een foto maken van de kinderen.
Iets later maakt Co een serie foto’s, met verschillende belichtingen en witbalans. Als we ze inladen ziet het er eigenlijk best wel goed uit, de kleur is geel en niet oranje. ‘s Avonds nodigen we Michael uit om de foto’s te bekijken. Hij is nog wat sceptisch, maar ze tonen in ieder geval geler dan zijn eigen foto’s. We geven ze mee op een USB stick. Hij vertelt zijn levensverhaal, we hebben bewondering voor zijn levenswijze.
Aan het einde van de middag komen de geiten weer langs, dit keer met een herderin. Ze is kleurig gekleed. Als ze langs loopt open ik de deur en zeg en gebaar, zjwiena. Ze begrijpt het en vindt het leuk, ze vindt mij ook zjwiena. Als ze later voorlangs loopt zie ik een paar lachende ogen en een zwaaitje.
Het was weer een leuke dag, met leuke ontmoetingen, ik zei het toch al in het begin van het verslag.
dinsdag 12 februari: Tafraoute
Vanmorgen hebben we gewandeld, met Jos en Wobbie. We begonnen aan een wandeling die ik ‘de wandeling naar het onbekende dorp’ heb genoemd. Twee jaar geleden stond onze wandelgroep (zonder ons, wij waren in Amerika) op de duikplank en toen zagen ze in de verte een dorpje liggen. Afgelopen jaar zijn we daar met z’n allen naar toe gewandeld, naar het onbekende dorp. Het was een heen-en-weer wandeling. Ik had de track met de Garmin opgenomen.
We lopen tussen de bergwanden en grote rotsen door. Eerst een stukje klimmen en dan loop je op een plateau. Als we het dorpje zien liggen stappen we op de piste/weg die naar de blauwe rotsen gaat. We gaan naar links en volgen de weg een tijdje tot we af kunnen slaan naar de gps-track van een andere wandeling. Deze volgen we terug naar de camperplek. Dan hebben we er 14km op zitten. Het was dus een combinatie van twee wandelingen, leuk om te lopen. Deze gps-track gaat in het archief voor een volgende keer.
Het is inmiddels etenstijd en dat komt mooi uit, we hebben trek. ‘s Middags zitten we buiten, onder de luifel te lezen. Tussen 13 en 15uur is de zon te heet om in te zitten. We hebben nieuwe buren gekregen, Duitsers, en zij hebben een radio aan. Gelukkig niet erg hard maar toch ergeren we ons er aan. Op een gegeven moment staat-ie wat luider en ik sta op om mijn schoenen aan te trekken en er eventjes heen te lopen. Maar dan gaat-ie uit, ook goed. De rest van de middag hebben we er geen last meer van.
Wobbie en Wim hebben ook nieuwe buren, Fransen. Die gingen zo dicht bij hun staan dat ze ‘s ochtends niet eens voor hun camper in de zon kunnen zitten. En dat terwijl er zoveel ruimte is op het plateau. Daar weer voor staan Piet en Elly van toesjoeranroet. Zij hebben hun dochter en kleinzoon over voor een weekje. Ze gaan net ontbijten.
Tegen half 5 lopen we naar het dorp om mijn schoenen op te halen, maar de schoenmaker schittert van afwezigheid, dus dat wordt morgen. We kopen wat groente en fruit op de markt en kunnen terug bij de camper nog even in het zonnetje zitten. De dagen vliegen voorbij.
‘s Avonds krijgen we een appje van Han en Monique. Zij zijn al vier jaar onderweg in Amerika, wij hebben ze ontmoet in Mexico en daar een weekje met hun op een verlaten strand gestaan met de campers, een erg leuk stel. Ze hebben in die vier jaar tijd veel gereisd. Ze zijn helemaal in het noorden van Amerika/Alaska geweest en daarna via Mexico overgestoken naar Zuid-Amerika, waar ze helemaal naar het uiterste zuiden zijn gereisd, naar Ushuaia. 1 Maart wordt hun camper terug verscheept naar Europa. Ook zij kennen onze buren, Rutger en Hetty, en vragen om hun groeten over te brengen.
woensdag 13 februari: Tafraoute
We hebben vandaag eigenlijk niet zoveel gedaan, maar we hebben het hartstikke druk gehad. Het was vanmorgen 4º buiten en 12º binnen.
Even na 10uur lopen we naar de markt, het is al gezellig druk. We gaan er op tijd heen omdat we munt willen kopen bij het dove mannetje. Als we aankomen bij de plek waar hij altijd zit is hij er niet. De andere mannetjes zijn er wel, ik wijs op mijn oren en maak een gebaar van, waar is hij? Hij was er gisteren. Het zal wel, maar gisteren hebben we hem echt niet gezien hoor. De buurman wijst naar een andere man in het rijtje, die is ook doof, het is een vriend van ‘onze’ dove mijnheer. Maar ja, hij heeft geen lekkere munt, haha.
We gaan naar de printshop om foto’s af te laten drukken van ons bezoek aan Khalil’s familie. Het is met 20 minuutjes klaar. Co zegt tegen de man dat wij ook altijd een fotowinkel hebben gehad. De man geeft aan dat het allemaal niet mee valt, er gebeurt veel met de telefoon, er wordt niet zoveel meer afgedrukt.
We lopen naar de schoenmaker voor mijn rode schoentjes. Eerst begrijpt hij niet wat we komen doen maar dan valt het kwartje, chaussures rouges. Ze zijn keurig gemaakt, ik loop nu op mini autobanden, kosten 15DH.
Even na 11uur zijn we weer terug en drinken thee in de zon. Om 12uur lopen we met Sun en Ulla naar het dorp, we gaan eten bij restaurant Habaz. Van Rob en Wil hadden we gehoord dat je daar een heerlijke Boeuf traditional kunt eten, een stoofschotel van rundvlees. Dit hebben we gisteren besteld, dat is nodig want het is slowfood, het staat een hele tijd op om te garen.
We verwachten eigenlijk een tajine maar ze serveren hier op Europese wijze. We kregen een portie stoofvlees met een heerlijke vetrand erom, witte rijst, groente, een bakje linzen en mini frietjes. Daarnaast een verse jus d’orange, en dat voor 48DH p.p. Het smaakte heerlijk, ook het vet, het bord ging schoon leeg. Ulla bliefde het vette randje niet dus dat was voor de poezen die langs kwamen.
Brigit en Ludwig zaten ook op het terras met een drankje. Ludwig kwam even kijken wat wij aan het eten waren, misschien iets voor een volgende keer.
Ulla heeft vanuit Zweden bestellingen gekregen om kleurige babouches te kopen, 5 paar. Dus lopen we naar de winkeltjes met schoenen. Ze maakt een foto van de verschillende kleuren en zet het op haar Facebook pagina. Dan bericht ze de personen dat ze even moeten kijken en kiezen. Ik zeg tegen de verkoper, je hebt een moderne winkel, je verkoopt zelfs al via internet. De keuzes zijn gemaakt en even later zijn de schoenen verkocht. Als we weglopen moet Ulla nog even terugkomen, hij blijkt twee rechterschoenen te hebben, dus heeft Ulla twee linkerschoenen, dat loopt een beetje lastig.
Op de terugweg halen we de foto’s op, ze zijn redelijk afgedrukt. Het is op woensdag, de marktdag, altijd leuk om door Tafraoute te lopen, het is dan gezellig druk op straat, ook in het dorp zelf, er is altijd wel iets te zien. Bij de markt zitten diverse mensen te wachten op hun vervoer naar huis.
Tegen de avond komt Khalil langs, we geven hem de foto’s. Hij heeft een iPhone van een vriend en vraagt of hij op onze wifi mag zodat hij whatsapp er op kan zetten. Dat mag, maar als we naar de Appstore gaan om whatsapp te downloaden moet hij een Apple ID invoeren. Dat heeft hij niet, hij heeft ook geen emailadres en dat heb je nodig om een ID aan te maken. Wij kunnen hem daar niet mee helpen, hij moet eerst een beetje huiswerk doen.
Als ik wat afval weg ga gooien loop ik langs een Nederlandse Hymer. Het zijn Karel en Marie-Jose, wij hebben ze in 2013 hier in Tafraoute voor het eerst ontmoetm. Ze weten ook wie ik ben en even later zit ik op een stoeltje met ze te praten. De tijd vliegt.
Als ik terug kom zit Co bij Sun en Ulla. Ze melden dat ze morgen verder gaan met hun reis. Ze willen graag nog wat coordinaten en Sun heeft voor ons een filmpje van het gymmen. Als we naar onze camper terug lopen zegt Co dat we nieuwe buren hebben, Hans en Marga. De namen zeggen mij zo niets maar Co verhelderd dat zij ons reisverslag mee lezen. Ik maak kennis en ga dan gauw naar binnen, want een uur geleden zou ik al thee zetten. We spreken elkaar nog wel.
We hebben inmiddels al zo’n beetje een Nederlandse hoek. Maar waar Wobbie en Wim staan zie je ook al heel wat gele nummerplaten. Vandaag zijn Jan en PIeta en Gerrie en Annie gearriveerd. Gerrie en Annie wandelden vorig jaar ook mee met de wandelgroep.
Vandaag zijn er veel campers aangekomen, maar er zijn er ook weer een aantal weg gegaan, zo gaat dat hier. Jan en Ludy hebben de remschijven van de camper laten vervangen door Mohammed Farih, het was zo klaar.
We wilden morgenmiddag naar de hammam met een aantal mensen, maar we hebben het naar vrijdag verzet. Morgenmiddag zijn we uitgenodigd voor een mini high tea bij Dinie en Kees, Dinie is morgen jarig.
We melden bij Dan dat het vrijdag wordt, hij zal Bert en Mieke inlichten en hun nieuwe Nederlandse buren, want die hadden er ook wel zin in. Zo zie je maar, vorige week gingen we alleen naar de hammam, nu wordt het nog druk daar op vrijdag.
donderdag 14 februari: Tafraoute
Ulla en Sun vertrekken even na 9 uur en komen afscheid nemen, leuk ze ontmoet te hebben, het zijn aardige en lieve mensen. We komen ze vast nog wel ergens tegen. Ik zie de achterkant van hun camper nog maar hun plek is al ingenomen door Henk en Suze, zij willen graag bij een bossage staan voor de natuurlijke schadauw en dit is dan je kans. Als er iemand weg gaat is de plek weer snel ingevuld, niks mis mee.
Vanmorgen gaan we weer wandelen, met Jos en deze keer is ook Nel van de partij. We gaan de wandeling doen langs de poeltjes, ik ga het maar de poeltjes route noemen. Nel heeft al een tijdje niet meer gewandeld dus heb ik deze wandeling uitgekozen omdat die lekker relaxed is. Als we naar Jos lopen vraagt hij welke route we gaan doen. De poeltjes route, oh, zegt hij, dan neem ik mijn zwembroek mee.
Het is weer heerlijk zonnig maar niet zo heet als anders. In de poeltjes vallei waait zelfs een redelijke wind. Als we bij een grotere poel komen trekt Jos zijn zwembroek aan en stapt in het water. Wel koud, maar later ook wel lekker. Het is behoorlijk diep, het water staat Jos na aan de lippen. Wij drinken ondertussen een kopje thee. We komen langs een nomadentent en hebben het idee dat het niet meer bewoond is, alhoewel er wel een mooie kruiwagen naast de poort staat. Nel heeft genoten van de wandeling en gaat volgende week vast weer mee.
Bij terugkomst in Tafraoute zie ik een lesauto staan. De lesauto’s hebben hier 2 sturen. De eigenaar ziet ons door het raampje kijken en opent de auto. Als ik aan het stuur draai gaat het andere stuur automatisch mee, hoe ludiek. Verderop staat een groot bord met daarop de vertrektijd van de lijnbus en waar hij allemaal naar toe gaat. Vertrek 19uur en de haltes zijn: Ait Baha, Biougra, Agadir, Casablanca, Rabat en Kenitra. Het is dus een nachtbus.
Tegen 15uur lopen we naar Kees en Dinie. Hiep, hiep, hoera, er is er een jarig, en dat is Dinie. Ze is 74 jaren jong. We zitten gezellig aan met een groep leuke mensen en met lekkere hapjes. Dinie heeft een grote emmer met bowl gemaakt, Kees heeft nog lamme handen van het fruit snijden. Later haalt hij vier pizza’s op in het dorp die we ons lekker laten smaken.
De bakker komt langs met kokosmakronen en deelt mee in de feestvreugde door een dansje te maken met de jarige job, waarbij hij de camera in de gaten houdt als een echte acteur. Hij krijgt een blokje kaas maar geen drank, daar doen we niet aan. Dinie krijgt als cadeautje een klein rond broodje.
Het is koud in de schaduw dus gaan we in het zonnetje zitten, die is nog lekker warm. Tegen 18uur breken we op, nadat een paar vrouwen hebben afgewassen voor Dinie. De soepmevrouw loopt langs en ik laat een pannetje vullen met de lekkere harira.
En weer is er een leuke dag om. Het was minder heet als andere dagen maar wel lekker zonnig en warm.
Hieronder kun je de foto’s van deze afgelopen periode groter bekijken, tevens staan er foto’s bij die niet in het verslag staan:
11-02: Tafraoute – 12-02: Tafraoute – 13-02: Tafraoute – 14-02: Tafraoute
Ga naar periode 17
terug naar overzicht