Marokko 2018 – periode 10: 9 maart t/m 12 maart
vrijdag 9 maart: Tafraoute
De lucht is helemaal helder als we wakker worden. Om half 7 waren we er al uit, nu kunnen we lekker lang genieten van het mooie weer. 😉 Zodra de zon op de camper schijnt zitten we buiten, we ontbijten ook buiten, kijk dat is hoe we het gewend zijn. Het is prachtig om de camping heen. Eerst waren er wolken in de dalen achter de bergen maar de zon lost ze langzaam op.
Om 9.15uur vertrekken we voor een wandeling, we gaan de tepelberg beklimmen. ‘We’ zijn: Frank, Ria, Wobbie, Wim en wij. We komen langs de nomaden en op de plek waar we de Amelnvallei in kijken staan twee nomade vrouwen met elkaar te praten. Ik loop naar ze toe om te vragen via welke kant we het beste deze berg kunnen bedwingen. Ik stel mezelf voor, de ene vrouw heet Zara en de andere Gia. Ria komt er ook bij staan en stelt zichzelf voor en Gia vindt dat wel leuk, Gia en Ria. De oudste van de twee vrouwen woont in een van de nomadententen onderaan de helling. Het zijn mooie vrouwen om te zien met een mooie lach.
We beginnen aan de klim naar de top. Het is inspannend, ook mede door de warmte van vandaag. Maar we vorderen gestaag. Er zijn veel uitwerpselen te zien en op een gegeven moment is er op een plek heel veel omgewoeld. We denken dat het van everzwijnen is. Er zijn veel doornachtige struiken, arganbomen met scherpe stekels en cactussen. Dus het is wel oppassen geblazen. De rotsen zijn ruw dus ook daar moet je voor uitkijken, dat je niet teveel met je huid er langs gaat. En we zien een kikkertje, dat verwacht je toch niet zo in de bergen
Er is een giga grote rots waar in de onderkant een gat zit, als we erdoor kijken zien we dat er een holte is van ca. 1 meter hoog, wat apart.
Dan komen we aan op de top. De tepel lijkt geheel niet op een tepel als je er zo dichtbij bent. De rotsen die de ‘tepel’ vormen steken nog zo’n 6 meter boven ons uit. Dat besef je je niet als je de top vanuit het dal ziet.
We hadden Diny gevraagd om een foto van ons te maken vanuit het dal, naast de ‘tepel’. Vanaf de top probeerde Wobbie een whatsapp te sturen naar Diny en ze heeft ook nog gebeld maar kreeg geen gehoor. We dachten wel dat we iemand zagen buiten bij de campers. We zien het wel of het gelukt is.
We dalen aan de andere kant af en dat is een stuk gemakkelijker, minder steil. Maar als je ‘s ochtends aan deze kant omhoog wilt lopen dan loop je in de schaduw, en dat doe je natuurlijk niet op zo’n mooie zonnige dag als vandaag.
Om 13uur komen we aan bij de campers. Diny zag ons al aankomen en loopt met de camera naar ons toe. Ze weet niet zeker of ze ons op de foto gezet heeft en een berichtje heeft ze niet ontvangen. Ik kijk om welke tijd ze de foto gemaakt heeft, 11.46uur en zoom in op de top van de berg. Maar er is niemand ‘thuis’. Wij waren om 11.30uur op de top. Ik had om 11.41uur nog een foto gemaakt en direct daarna begonnen we aan de afdaling. Typisch een geval van ‘te laat’. Jammer Diny, maar fijn dat je het wilde doen, een volgende keer beter. Achteraf blijkt dat er een storing was met het internet. Even later kwamen alle berichten en emails binnen op Diny haar telefoon.
Ik mocht ook een paar ‘wandel’ foto’s van Wim gebruiken, dank daarvoor.
De lunch gaat er grif in, nadat we onze vochtvoorraad hebben aangevuld met een paar bekers water. Het was warm, dus zweterig tijdens zo’n wandeling.
Khalil komt langs uit school vandaan en drinkt een glaasje water. Co vraagt of hij mee gaat naar de hammam, maar dat wijst hij verlegen af. Hij moet om 16uur bij een vriend zijn, daarmee gaat hij samen met de bus naar Agadir waar hij een paar dagen bij vrienden verblijft. Hij betaald 5DH voor de rit met de bus.
Tegen 15uur gaan we naar de hammam, de oude waar we twee jaar geleden ook geweest zijn. Ik loop naar binnen om te kijken of ik er nog bij kan en geef aan Co door dat er plek is. Co gaat naar de mannenkant.
Het is druk in de hammam maar ik vind mezelf een plekje. Ik zeg tegen de vrouwen dat ik uit Holland kom en dat ik Maria heet, dat vinden ze wel leuk. Bienvenue, welkom. Het is heerlijk warm en ik gooi me nat met het warme water en scrub mijn huidje schoon. Er komt nog best veel vuil af. Dan afspoelen met koud water en schoon is Lia. Co komt 10 minuten later thuis. Hij zat helemaal alleen in de hammam, hij moest zelfs het licht nog aan doen.
We genieten van het laatste zonnetje met een kopje thee en Marokkaanse pinda’s, een afsluiting van een mooie zonnige dag. We vernamen dat Brigitte en Ludwig morgen vertrekken, het was vanmorgen dus de laatste gymdag. Ook trakteerde Brigitte op hapjes en een drankje, het was nl. ook haar verjaardag. Morgen maar even feliciteren en afscheid van ze nemen. Dan gaan we vanaf morgen zelf weer gymmen.
zaterdag 10 maart: Tafraoute
De dag begint weer zonnig. Al vroeg is er een herder met zijn geiten, eerst komen de volwassen geiten en daarna, luid om hun moeder schreeuwend, de kleintjes. Diny zei gisteren al, ik hoop dat de geiten komen want de zak met groente afval is bijna vol. Dus zien we haar voor de kudde uitlopen, de geitjes smullen er lekker van. Na afloop ruimt Diny was niet opgegeten is keurig op, daar kunnen andere mensen een voorbeeld aan nemen. Als je over de camping loopt zie je soms nog wat van het afval liggen.
Er is gisteren een grote rode Overlander truck op de camping aangekomen. Dit soort auto’s vinden wij wel leuk om te zien. Co gaat een afval zakje weggooien en het eens van dichterbij bekijken. Even later komt hij mij halen, we mogen binnen kijken in de truck.
Het is een prototype van een nieuw concept, de buitenkant is uit een stuk gemaakt, van carbon en kevlar. Even later zit ik op dak, samen met Sylvia, de eigenaar (samen met Fred). Ze zijn Frans en hebben de camper sinds drie weken in hun bezit.
Het is warm vandaag dus vertoeven we regelmatig onder de zonneluifel. Ludwig en Brigitte vertrekken nadat de mensen om hun heen afscheid van ze hebben genomen. Even later rijden ook Toni en Annelies weg, hun Oostenrijkse vrienden. En weer later de Duitse mijnheer die ook altijd meegymde. Deze man van ca. 83 jaar deed 2 jaar geleden ook mee. Hij heeft twee nieuwe schouderprothese operaties ondergaan maar gymt toch maar mooi mee en heeft elke keer dikke schik. Hij had 3 jaar geleden op zijn 80ste een nieuwe Morelo camper gekocht, stoer hoor. De mensen in zijn omgeving (thuis) zeiden tegen hem, je bent al zo oud en met jouw gestel (schouders) ga je toch niet meer op reis, en zeker niet zo ver naar Marokko. Maar hij zei, of ik nu thuis zit of daar, en daar is het veel mooier weer dan hier.
Vanmorgen hebben we twee broodjes gebakken, in de oven van Diny. Een broodje is voor hun, voor de hulp die Kees van de week geboden heeft bij de standaard onder het zonnepaneel.
In de loop van de middag doen we een potje Kubb. Ik loop naar Lia en vraag of zij en Ge ook mee doen. Ik zie dat de barbecue is aangestoken, Ge is kip aan het halen in het dorp. In stukken hoor, zegt Lia. 😉 Lia zegt dat ze het spel wel heel leuk vindt.
Als Ge even later terug komt ziet hij dat de barbecue uit is, eh? Lia geeft aan dat ze eerst Kubb gaan spelen en daar is Ge gelijk voor in. We vormen teams, Ge, Lia en wij tegen Kees, Diny, Wim en Wobbie. 0-1 voor de tegenpartij. Wim en Wobbie gingen naar de hammam dus ging ik aan Petra en Rob vragen of zij mee wilden spelen. Petra ging mee en toen Anne langs kwam lopen werd hij ook gevraagd, het leek hem wel leuk.
Dus gingen we de strijd opnieuw aan: Kees, Diny en wij tegen Anne, Petra, Ge en Lia. De eerste keer toen we dit spel speelden raakte Lia een beetje gefrustreerd dat het gooien niet ging zoals zij in gedachten had. Nou, ze heeft in haar dromen waarschijnlijk behoorlijk geoefend want ze gooide onwijs goed en raakte vele blokjes. Ze had er ook duidelijk veel plezier in, net als de rest. Het is een ontzettend leuk spel.
Meer hebben we niet beleefd vandaag, het kan niet alle dagen feest zijn. Morgen gaan we wandelen met een gids, langs allerlei dorpjes in de omgeving.
De foto’s van de afgelopen twee dagen kun je groter bekijken via deze deze pagina en je ziet er ook extra foto’s die ik hier niet geplaatst heb.
De fotopagina wordt geopend in een nieuw scherm, als je na het kijken dit scherm sluit kom je automatisch terug op onze website.
zondag 11 maart: Tafraoute
Om kwart voor negen vertrekken we met 11 mensen vanaf de camping naar het verzamelpunt voor een wandeling door de omgeving. Het zou langs een aantal dorpjes gaan en 8km lang zijn.
Bij het verzamelpunt staat al een grote groep Franse wandelaars. We melden ons bij een tafel en plaatsen onze naam en handtekening op een lijst. We mogen een lunchpakketje in een vilten tas en een flesje water pakken. Maar hoe lang is de wandeling dan, voor 8km heb je toch geen lunchpakket nodig? Het is echt 8km en we moeten er drie uur voor rekenen. Okay, laten we dan toch maar een pakketje meenemen, voor het geval dat. Het bestaat uit een bruin broodje, een blikje makreel, een sinaasappel, banaan, peer en een zakje met amandelen, dadels en vijgen.
Eerst wordt er een foto gemaakt van de hele groep maar dat lukt niet erg want iedereen wil zelf ook een foto maken van de hele groep, er wordt dus heel wat heen en weer gelopen.
We gaan op pad met een heuse gids en hij heeft zijn dochtertje mee. We lopen eerst naar Tazka waar we doorheen lopen naar een pad dat de bergen in gaat. Diny loopt ook mee, want 8km langs dorpjes dat is wel te doen. Maar toen we gingen klimmen haakte ze toch af, ze heeft nog maar 60% longinhoud en dan is klimmen niet je sterkste punt. Wobbie gaat met haar mee terug, dat hoefde niet van Diny maar je moet iemand nooit alleen terug laten lopen.
Als de gps 8km aangeeft pauzeren we, het is bij de beschilderde rotsen. Daar is cafe – camping – resto Oumreght en we werden van harte welkom geheten, marhaba, middels een bord.
We nemen allemaal plaats en eten ons lunchpakketje op. Na ca. een half uur gaan we verder. Het is dus veel meer dan 8km, waarschijnlijk rekenen ze hier in enkele reizen.
Het is een leuke wandeling en we hebben heerlijk weer. De groep was 1 hond en 41 personen groot, voornamelijk Fransen. Er liep een Marokkaans jongetje uit het dorp mee, 16,5 kim op teenslippertjes, hoe is het mogelijk.
Op de terugweg lopen we door het dorpje Agouerd Oudad, hier woont de minister van Agricultuur. En hier vind je ook een rotsformatie bekend als de ‘hoed van Napoleon’. Je hebt er wel enige fantasie voor nodig. Het is een mooi dorp met nette huizen. We zien nog een paar gezichten in de rotsen hoog boven de weg.
Vanuit dit dorp gaan Co en ik ons eigen tempo lopen want het wandeltempo was vrij laag. Effe het hart aan het werk zetten. We moesten op het eindpunt dan ook even wachten voor de rest er aan kwam. De totale afstand tot aan de campers was 16,5km. Ik heb weer een paar foto’s van Wim mogen gebruiken.
Bij terugkomst zetten we de stoelen buiten en genieten van een kopje thee in de zon. Maar de wind is wel erg aanwezig en bij tijd en wijle zelfs koud te noemen.
Het is zondag dus lopen er aan het einde van de middag weer allerlei Marokkanen rond tussen de campers, altijd leuk om te zien.
De foto’s van vandaag kun je groter bekijken via deze deze pagina en je ziet er ook extra foto’s die ik hier niet geplaatst heb.
De fotopagina wordt geopend in een nieuw scherm, als je na het kijken dit scherm sluit kom je automatisch terug op onze website.
maandag 12 maart: Tafraoute
Vanmorgen was het weer mooi om te zien, de bergen met verschillende densiteit. Daarmee bedoelen we dat je de bergen zo mooi achter elkaar in tegenlicht ziet liggen. De voorste is dan zwarter dan de twee bergen die er achter liggen. Naar achter toe worden ze steeds lichter.
Om kwart over negen gaan we wandelen met Frank, Ria, Wobbie en Wim. Ze willen de kloof gaan doen die wij vorige week zondag hebben gedaan. Toen moesten we halverwege weer terug omdat we niet verder konden vanwege een zeer steile wand. We gaan zien hoe ver we vandaag komen. Het is immers al een tijdje droog dus het water zal waarschijnlijk wel wat lager staan.
We komen langs de nomaden tenten en kijken in de kraal, er lopen een paar jonge geitjes, de rest is weg. De kraal ligt helemaal vol met zwarte geitenkeutels, wat zal daar een vruchtbare grond ontstaan.
Als we boven staan nemen we een andere route naar beneden dan normaal, we gaan op avontuur. Het is prima te doen en dan komen we beneden bij het riviertje.
We gaan de kloof in en lopen langs twee etende nomade vrouwen en wensen ze eet smakelijk. Verderop loopt een giga grote kudde geiten, klimmend over de rotsen en af en toe klimmen ze in de arganbomen om nootjes te eten. Wij lopen aan de linkerkant van de rivier en zij aan de overkant hoog op de rotsen. Het is wel gezellig want ze mekkeren wat af naar elkaar.
Na een hele tijd lopen horen we opeens geschreeuw aan de overkant. Het zijn de twee vrouwen, ze zijn er achter gekomen dat hun geiten met ons meegelopen zijn, dat was niet de bedoeling. Een van de vrouwen snelt langs de bergwand naar het punt waar de geiten zich net hadden verzameld omdat ze niet verder konden vanwege een grote rotswand. Ze gooit een aantal stenen en schreeuwt een paar harde keelklanken. De geiten gaan retour. Het geluid draagt ver dus ik roep au-revoir. Ze zwaaien terug en er klinkt ook een au-revoir. Even later zijn ze uit het zicht verdwenen.
Dan komen we bij de steile wand waar wij de vorige keer rechtsomkeer gemaakt hebben. We proberen nu om toch naar boven te klimmen om te kijken of we zo deze wand voorbij kunnen komen. Maar nee, het is toch te eng/gevaarlijk om dit te doen.
Dus keren we weer om, maar besluiten we om aan de overkant omhoog te lopen en over de top af te dalen naar Tafraoute. Als we net aan de klim beginnen zien Frank en ik een grote zwarte schim wegsnellen. Het blijkt een zwijn te zijn, hij was best groot. Co en Wobbie hebben hem beter gezien, zij stonden op een ander standpunt. Even later schoot er een tweede onder de bomen vandaan. We hebben nog even stil staan wachten maar ze niet meer gezien. Onderweg naar boven zagen we op diverse punten graafplekken en er waren wat plantjes opgegraven waarvan de bolletjes opgegeten waren.
We komen aan de top en zien in de verte het voetbalveld van Tafraoute liggen en nog verder het dorp. We dalen langzaam af, af en toe moeten we terug omdat het te steil wordt maar we komen allemaal heel beneden. Wel met een paar schrammetjes op de benen want er staan soms scherpe struiken en ook de rotsen zelf zijn scherp door hun ruigheid.
Van bovenaf zien we dat als we die steile wand hadden kunnen passeren dat we al bijna aan het einde van de kloof waren. Nu ging er veel tijd mee heen om naar boven te klimmen, we waren dan ook pas om half drie thuis, we hebben ruim 5 uur gelopen. Dat was dus een zeer late lunch.
Als we uitgerust zijn haalt Co het kubb spel op en Diny, want die hoort daar natuurlijk bij, haha. We spelen kubb met Ge, Lia, Diny, Anne, wij en Marianne van Kees, een Nederlands stel. Kees was toeschouwer.
Een paar spellen later gaat Marianne weg en komt Wim erbij. Zo ook twee Marokkaanse meisjes, ze heten allebei Fatima. We begrijpen dat ze ook wel mee willen spelen, nou dat kan. De oudste Fatima kon goed gooien, ze raakte veel. Ze hadden er allebei veel plezier in. Ze hoorden bij de vele geiten die achter de campers liepen te grazen.
Ze waren heel verschillend gekleed. Wel allebei een hoofddoek om maar de oudere Fatima was geheel bedekt met een mooie witte sjaal met rode randen, je zag alleen haar ogen. Ze had een mooie rode sjaal eronder als rok, ze droeg wollen handschoenen. Het andere meisje zag er eenvoudiger uit maar ook mooi en zonder handschoenen. Leuk dat ze meededen.
Mama kwam ook even kijken en een andere Marokkaanse met twee kindertjes. De bakker kwam erbij staan en een mannetje dat hier elke dag rond rijdt in een bruine auto. Het schijnt dat je bij hem eten kunt bestellen of in zijn restaurant kunt eten. Hij is erg mager, had een zwart pak aan met flitsende groene sportschoenen.
En zo is de dag zomaar weer om. We zijn wel stijf van het wandelen maar dat zal morgen wel weer over zijn. Het weer was heerlijk te noemen, vooral tijdens het wandelen. Ook later op de middag was het heerlijk om in de zon bezig te zijn.
De foto’s van vandaag kun je groter bekijken via deze deze pagina en je ziet er ook extra foto’s die ik hier niet geplaatst heb.
De fotopagina wordt geopend in een nieuw scherm, als je na het kijken dit scherm sluit kom je automatisch terug op onze website.
We mochten ook weer foto’s van Wim gebruiken, dank daarvoor.
ga naar periode 11
terug naar overzicht