Marokko 2018 – periode : 5 maart t/m 8 maart
maandag 5 maart: Tafraoute
De dag begint helder en zonnig. We zijn op tijd op en koetelen wat in de camper. Om 10 uur gaan we gymmen. Brigitte zegt dat het een kleine groep is vandaag, de wandelgroep is er op uit getrokken. Maar uiteindelijk zijn we toch met negen mensen actief bezig. Tijdens het gymmen komen Henk en Jannie afscheid nemen, zij rijden verder naar Tata, naar de zon en de warmte. Ik geef ze een knuffel namens Co en mijzelf en wens ze een goede reis, we zullen elkaar vast wel ergens weer tegen komen.
Na het gymmen zitten we buiten aan een kopje thee als Ge ook buiten stapt. We lopen er naar toe en maken kennis met Lia, zijn vrouw. We staan gezellig een tijdje te praten. Ge kent een (inmiddels overleden) zus van Co, Riet en haar man Ad, hij heeft samen met haar bij de tennis regelmatig activiteiten georganiseerd en ook gezellig een biertje gedaan. Nou dat vond Riet ook nooit erg, dus dat zat wel goed.
Verderop zien we Diny gebaren naar de bergen, naar de duikplank. En daar zien we het wandelgroepje staan. Hoog in de bergen op de duikplank. Dat is een inspannende maar leuke wandeling, wij hebben hem met Hannie en Nanda gedaan.
Dan slaat het weer om en wordt het bewolkt, later gaat het zelfs wat miezeren. We gaan wat administratieve handelingen doen en wat achterstallige mail afhandelen, ideaal met dit weer. Ook doe ik maar weer eens de vloer want die is wel aan een poetsbeurtje toe, je loopt toch ongemerkt een hoop vuil naar binnen. Ook morgen wordt het wat minder weer en vanaf woensdag gaat het opknappende heen en is het vooruitzicht goed te noemen, lekker hoor.
‘s Middags zien we de waterwagen langs gaan en Co besteld hem om ook bij ons de tank te vullen. Verder komt de bessen c.q. pindaman langs, we slaan een paar bakjes in. Het was 20DH per bakje, 40DH voor twee en 50DH voor drie. Het regent net op dat moment dus hij wil waarschijnlijk snel van zijn handel af. Hij kreeg trouwens net bij een franse buurman een regenjas aangemeten van dik doorzichtig plastic.
‘s Middags komt de bakker altijd nog een keer langs, nu met kokosmakronen, cakes en meer zoetigheden, zeg maar de suikerafdeling. Boulangerie, patisserie klinkt het dan.
Ik loop naar Wim en Wobbie om hun de foto’s van de duikplank te geven maar ze zijn niet ‘thuis’. Misschien bij Frank en Ria. Ik kom langs de camper van Cees en Diny en ze wenken me, twee tellen geleden zijn de twee stellen naar het dorp gelopen. Maar kom even binnen, wil je wat drinken. En dan is een half uur niets. Zal ik even thee zetten, dat is goed. Zal ik dan Co even halen, net zo gezellig. En dan is het opeens 18uur, de tijd vliegt………
dinsdag 6 maart: Tafraoute
Het is zowaar droog als we wakker worden maar daar is alles mee gezegd. Er is nog geen zon in het zicht.
Brot, brot, brot, de bakker is in aantocht. Maar de bakker mevrouw loopt ook rond en vraagt of we brood willen kopen. De bakker heeft daar erg in en gaat harder roepen en ook harder lopen. Ze loopt immers voor hem uit in ‘zijn wijk’. Je merkt aan hem dat hij haast heeft. De mensen die bij zijn fiets komen kunnen amper uitzoeken en betalen, hij moet snel achter de bakker mevrouw aan. Hij gaat steeds harder roepen en lopen. Het is haast een komisch gezicht.
Om 10uur gaan we gymmen en het is weer een leuk groepje bij elkaar. Vandaag gymmen we met tennisballen maar in de zak met ballen zit ook een verrassing. Een zachte bal in de vorm van een borst met tepeltje. Als de oudere Duitse mijnheer erbij komt geeft Co hem die bal, hij kan er wel smakelijk om lachen. We hebben vandaag veel lol en dat is ook een vorm van gymnastiek, je gebruikt immers veel spieren in je gezicht.
Tijdens het gymmen kwam heel eventjes (heel eventjes maar hoor) de zon erbij maar de rest van de dag hebben we haar niet meer gezien. Het is bewolkt en het motregent regelmatig.
Als we terug lopen naar onze camper worden we begroet door een stel wat langs loopt. De vrouw komt naar ons toe en vraagt of wij van dekeizersreizen zijn. Jazeker zijn we dat. Zij volgen onze reis, ook die van vorig jaar in Canada en Amerika. Het zijn Jan en Joke, zijn willen volgend jaar met hun camper naar Canada en Amerika. Ze zijn ooit met een groepsreis naar Mongolië geweest en dat is een aanrader vertellen ze.
We doen niet veel, we lezen, puzzelen en vanmorgen na het gymmen hebben we een paar potjes keezen gedaan met Diny. Er gaan een paar campers weg en er komen er ‘s middags weer een paar bij. Het is niet zo druk als andere jaren, waarschijnlijk door het mindere weer.
woensdag 7 maart: Tafraoute
De dag begint bewolkt en er valt een verdwaalde spat. Wim loopt langs en zegt dat ze om 9.15uur gaan wandelen, wij gaan mee hoor.
De korte broek en hemdje gaan aan met daarover een truitje, want het is nog fris te noemen. We lopen richting het dorp Tazka. Toen Frank, Ria, Wim en Wobbie van de week boven op de duikplank stonden hebben ze in de verte een dorp zien liggen, daar willen we wel even een kijkje gaan nemen.
Het is een ‘ongeveer-route’. Ze weten welke kant het op is maar hoever en hoe precies dat weten ze niet, we gaan dus op avontuur. We lopen door het dorp Tazka en pakken een ander paadje als andere keren. Niemand heeft het nog gelopen. We wandelen met zijn zevenen, Frank en Ria, Wim en Wobbie, wij en een Rene een Fransman die ook Duits spreekt, dat is wel handig voor ons. Rene heeft zijn hondje mee, Asia, een klein opdondertje maar hij loopt wel de hele wandeling zelf op zijn korte pootjes.
In het begin moeten we wat klauteren maar als we boven zijn komen we op een vlakte. We hebben een mooi uitzicht terug het dal in. Dan begint het wolkendek open te breken en komt de zon er bij, heeeeeerlijk, welkom hoor. En alles ziet er gelijk anders uit.
Het is een leuke route, je kunt hier zo lekker om je heen kijken. In het begin bij het klimmen en klauteren heb je je aandacht nodig en moet je perse stil staan om om je heen te kijken. De rotsen zijn mooi en af en toe zien we er een vorm in.
Dan komen we bij het dorpje, we weten geen naam. We steken een onverharde weg over, dat is de weg die langs de blauwe rotsen gaat. Vandaar dat hier in de middle-of-nowhere een dorpje ligt. Het zijn allemaal betonnen huizen en goed in de verf, dus het gaat de mensen hier goed. Alleen zijn die mensen niet te zien, het lijkt wel uitgestorven.
We lopen via de gps dezelfde weg weer terug, dat is niet erg, want vanaf deze kant ziet het er toch weer anders uit. Op de heenweg kwamen we halverwege de rode aanwijzingen tegen, terug hebben we die in zijn geheel gevolgd, terug naar het dal waar Tafraoute in ligt. We hebben er bijna 4 uur over gedaan. De route was 14,5 km lang. Hij is voor herhaling vatbaar.
Om 13uur zijn we terug bij de campers en kunnen we onze knorrende magen vullen, daar zijn we aan toe. Er komt net een harde, frisse wind opzetten. Jammer, want dat maakt buiten zitten niet echt lekker. Wel met een truitje aan. Vanaf morgen schijnt het echt lekker te worden. Ik mocht ook een paar ‘wandel’ foto’s van Wim gebruiken, dank daarvoor.
Na het eten lopen we naar de markt voor fruit en pinda’s. In het dorp kopen we munt en kiwi’s. En er is een supermarktje, waar wij nog niet geweest zijn, waar ze Franse kaasjes verkopen. We vragen er naar bij binnenkomst maar het is op, vrijdag komt er weer nieuwe voorraad.
Cees en Diny hebben net als ons een los zonnepaneel en Cees heeft daar een standaard aangemaakt zodat het geheel niet zo gemakkelijk omvalt bij harde wind. Wij steunen ons zonnepaneel met een houten lat maar als de wind vat krijgt op het latje valt het zonnepaneel om. Dat kan dus anders. Co kijkt bij Cees hoe hij dat heeft gedaan. Het is een deel van een krukje, het andere deel heeft hij nog liggen en dat mag Co wel hebben.
Even later zijn de twee mannen druk doende om het voor elkaar te krijgen. Co is met een ijzerzaag bezig om hoeklijntjes op maat te maken. Dan komt Toni, een Oostenrijkse buurman, melden dat hij wel een slijptolletje heeft die Co mag gebruiken. En even later komt buurman Ge ook om de hoek melden dat hij een slijptolletje heeft. Lief hoor. Het geluid draagt hier kennelijk ver.
Even later is de boel klaar en zijn ook de wieltjes onder het zonnepaneel weer gemaakt, die stonden niet goed. Co biedt Cees en Diny aan dat wij een zuurdesembrood maken voor ze, gebakken in de oven van Diny. Die is nog nooit gebruikt, kan die nu ingewijd worden. Kunnen we iets terug doen.
Tegen de avond zitten er een paar moeders met hun kinderen op de rotsen, lekker te genieten van het zonnetje. Tegen etenstijd komt er een mevrouw langs met allemaal tassen. Daarin zitten pannetjes met harira soep, ja hoor, doe maar, lekker. Het eten is dus al klaar zo.
Dan gaat de zon onder en de bergen tegenover ons kleuren van rood naar goud. Er hangt al de hele dag een dikke laag wolken tegen diezelfde bergen. En nu vormen ze een donkere achtergrond achter de fel aangelichte bergen, een mooi gezicht. Daar wil ik wel even voor naar buiten lopen hoor, om een foto te maken.
donderdag 8 maart: Tafraoute
Bij het opstaan was het bewolkt, tot na het gymmen toen kwam de zon er bij, lekker hoor. En de rest van de dag was het stralend weer. Het was een grote groep met gymmen, 13 mensen. De bakker deed ook mee. Hij was een promotiefilmpje aan het maken met zichzelf in de hoofdrol.
Vanmorgen tijdens het brood verkopen liet hij zichzelf filmen met zijn eigen telefoon door Cees en tijdens het gymmen had hij zijn telefoon aan Co gegeven. Nou dat is precies de juiste persoon. Co houdt wel van een dolletje (oh ja?) dus hij ging mee met de bewegingen van de bakker.
Toen de bakker de filmpjes stond te bekijken ging Co weer door met gymmen maar wel met de bakker vlakbij hem. Dus toen we de stok rondom ons door moesten geven ging de stok aan de voorkant langs de bakker. En we moesten met de stok achtjes draaien door de gespreide benen maar de stok van Co ging bij de bakker tussen de benen door. Hij vond het allemaal wel leuk, stond daar met een brede smile.
Na het gymmen was het voor Co tijd om wat projectjes op te starten. We hebben twee zonnestoelen en bij eentje moest er nog steeds nieuw elastiek aan de zijkanten geregen worden. Het was hoog tijd want de spanning was van het zitgedeelte af. Even later was het voor elkaar.
Project nr. 2 was de beschermkap aan de voorkant onder de camper. Daar is een paar keer wat tegen aan gekomen en die zat dus los. De camper hoog op de voorpoten en Co er onder, het zag er wel zeer professioneel uit met al dat gereedschap uitgestald om hem heen. Maar het kwam allemaal picobello voor elkaar.
Na het eten kwam Cees langs, of we zin hadden in een spelletje kub. Nou dat hadden we wel. Cees ging het veld uitzetten en we hebben samen met Cees, Diny, Ge en Lia het spel gespeeld. Eerst wonnen de mannen, dat spel was rap gedaan. Het tweede spel duurde wel vier keer zolang. De mannen waren aan de winnende hand maar uiteindelijk, na een zinderende finale, wonnen de vrouwen, 1-1.
We lopen naar het dorp om bij de naaister wat te laten maken en we zijn naar het magazijn geweest voor een plat ringetje voor een thermosfles. Maar ze konden ons er niet aan helpen, dat wordt nog even verder zoeken.
Om half 5 liepen we met Ge, Lia en Gerrit (een van de belgen die hier staan) naar het stadje om een hapje te gaan eten. Dat was in restaurant Kasbah. Ge en Lia hadden daar eerder gegeten en dat was hun zeer goed bevallen. De tajines zouden er nog lekkerder zijn dan in restaurant Marrakech. En die vonden wij toen al lekker.
Nou het was geen woord teveel, de tajines ‘boeuf aux legumes’ waren echt heel erg lekker, ze waren heerlijk gekruid met veel vlees en prima gare groenten. Het was ook genoeg, we hoefden zelfs geen toetje.
Voor het donker waren we weer terug bij de campers. Het was een leuke zonnige dag.
De foto’s van de afgelopen twee dagen kun je groter bekijken via deze deze pagina en je ziet er ook extra foto’s die ik hier niet geplaatst heb.
De fotopagina wordt geopend in een nieuw scherm, als je na het kijken dit scherm sluit kom je automatisch terug op onze website.
ga naar periode 10
terug naar overzicht