Marokko 2018 – periode 2: 5 februari t/m 8 februari
maandag 5 februari: Vallodolid (S) – Trujillo
Met oordoppen kun je er toch een rustige overnachtingsplek van maken, dus we hebben goed geslapen. We doen rustig aan en om 9uur rijden we pas weg.
Co heeft vanmorgen op internet gezien dat het de komende week in Marokko erg koud is, ook langs de kust. Dus besluiten we om wat langer in Spanje te blijven. We willen in Marokko liever niet in 1x naar het zuiden moeten rijden omdat het daar wel lekker warm is. We vinden alles zo leuk in Marokko, dus we willen er niets van missen.
Thuis had ik al wat informatie opgeslagen op de laptop over de provincie Extremadura. Hier zit veel wildlife, vooral vogels. Eigenlijk is de beste tijd in de lente maar ‘s winters is er ook wel het een en ander te zien.
We gaan naar het nationaal park Monfragüe, dat ligt aardig op onze route. We zijn er rond lunchtijd en gaan eerst eten. Daarna stappen we het kleine dorpje Villarreal San Marcos binnen. Daar is een info-centre en er is een presentatie over de dieren in het park, altijd leuk om te zien.
Daarna gaan we het park in met de camper. Er zijn diverse uitzichtpunten en bij één daarvan zien we veel roofvogels vliegen, de vale gier. In de rotswand aan de andere kant van de rivier zitten er een paar, je kunt ze vinden door naar de ‘schijt’ plekken te kijken. Je kunt zien dat het lekker weer is, zo’n 13º, want er wordt een paar keer een wipje gedaan. We voelen ons een beetje voyeurs, haha.
Ook zien we een paar roedeltjes herten, wat hebben ze toch een lieve ogen, mooie dieren om te zien. Ze zijn eigenlijk helemaal niet bang, zolang we maar in de camper blijven. Co fotografeert ze door het open raam.
Ik kijk op de NKC app voor een slaapplek en zie er eentje in Trujillo op een grote parking. De meningen in de reviews zijn verdeeld, de een vindt het een rustige plek en een ander zegt dat er veel verkeerslawaai is.
Als we na 17uur aankomen staan er geen campers dus zoeken we zelf een plekje in een achterafstraatje. We trekken de wandelschoenen aan en stappen naar het oude centrum. Het ligt tegen een heuvel op dus het is eventjes flink klimmen over ongelijke steentjes. Het is een leuk plaatsje om doorheen te lopen.
Als we terugkomen bij de camper zien we dat bij het gebouw waar we voor staan de deuren openstaan. Er staat een auto voor geparkeerd en in de deuropening staat een man. Ik loop naar hem toe en vraag in mijn beste Spaans, ondersteund door gebaren, of het goed is dat we hier een nachtje blijven staan. De man zegt met een grote glimlach dat het prima is.
Ik vraag of het zijn huis is, eerst begrijpt hij me niet maar dan zegt hij dat het voor de dieren is. Ik zie diverse katten rondlopen en tegen dat het donker wordt haalt de man de drie ezels uit het veld voor het gebouw en zet ze binnen. Tegen 20uur rijdt hij weg en zijn we weer onder ons. Af en toe rijdt er een auto langs de camper maar we gaan er maar vanuit dat ze hier ook gewoon gaan slapen.
Even iets anders, wij drinken altijd thee. In Alkmaar is er een leuke winkel: in de Soete Suyckerbol. (www.indesoetesuyckerbol.nl)
Het is een snoepwinkel maar ze verkopen ook losse thee, biologisch, er zijn wel 100 soorten. De basis is groene en zwarte thee, gemixed met allerlei kruiden en gedroogde vruchten etc.
Ze hebben ook hele leuke namen:
‘Het genot voor de vrouw’, hierin zijn cacaobonen verwerkt.
‘Peper in je kont thee’, hierin zit uiteraard peper verwerkt en gember, lekker heet
‘Anti-Stresskip’, met o.a. St.Janskruid
‘Door weer en wind’
Vanmorgen zijn we gestart met ‘zonnig humeur’ en vanmiddag dronken we ‘zomer’.
Vanmorgen reden we nog in de sneeuw, de vlokken vlogen ons om de oren, uh spiegels (het was op een gegeven moment -0,5º) en ‘s middags in het NP stonden we heerlijk in het zonnetje, met 13º. Eindelijk weer eens wat warmte op de bol. Dus de thee was prima gekozen.
Voor wat extra foto’s en om een aantal foto’s van deze dag vergroot bekijken, ga je naar deze fotopagina. De fotopagina wordt geopend in een nieuw scherm, als je na het kijken dit scherm weer sluit kom je automatisch weer op onze website.
dinsdag 6 februari: Trujillo – Algeciras
Plannen zijn net als het weer, veranderlijk. Nu hangt het wijzigen van onze plannen toevallig wel af van de verandering van het weer. Gisteren las Co nog op internet dat het in Marokko langere tijd koud zou zijn. Vanmorgen las ik dat het na woensdag allemaal wel meevalt. De temperatuur zou net zo zijn als in Spanje en ook zonnig, dus wat let ons om dan toch over te varen naar Marokko, niets dus. Misschien is het ook net op welke weersite je kijkt. 😉
Het was heerlijk rustig hier in Trujillo en we werden bij vertrek uitgezwaaid door het oude ‘ezel-baasje’ waar we voor het gebouw stonden. Hij was vroeg aanwezig, de ezeltjes stonden al te grazen..
We rijden onder een strakblauwe lucht, wel koud, 1º. We beginnen met TomTom op kronkelen maar die stuurt ons al gauw een weg op die voor een groot deel onverhard is. En dat terwijl we ‘onverhard vermijden’ aangezet hebben. Het was wel goed te doen maar op een gegeven mochten we niet meer verder. Dan maar terug en TomTom op ‘snelste route’ gezet. Het was wel zeer campestre, oftewel landelijk.
Onder de middag hebben we heerlijk in het zonnetje gezeten, wat is dat toch heerlijk die warmte op je huid, het werd op een gegeven moment nog 15º.
Even voor 17uur kwamen we aan in Algeciras en hebben direct bij Carlos Gutierrez tickets gekocht voor de overtocht. Het is nog steeds € 200,00 voor 2 personen met een camper, zonder aanhanger en we kregen wederom een fles wijn en een cake, ook daar is niets in veranderd. De man die ons hielp sprak goed Engels, dat is wel fijn en een hele verbetering.
Twee jaar geleden stonden we nog op een parking voor het kantoor van Carlos nu is dat iets verderop. Er stonden al heel wat campers geparkeerd. Onze gastank is weer vol, we kwamen er op onze weg naar Algeciras langs, langs Los Barrios.
We vonden dit trouwens wel een fijne route om te rijden, zo via de westelijke kant van Spanje, veel via snelwegen, die houden we er in. Morgen om 10uur gaat de boot, we varen met Balearia, net als de vier keren hiervoor. Het zal dus wel weer 12 uur worden voor we afvaren, we zijn niet anders gewend.
Marokko, on arrive / here we come / we komen er aan.
De foto’s van vandaag kun je weer groter bekijken via deze deze pagina.
De fotopagina wordt geopend in een nieuw scherm, als je na het kijken dit scherm weer sluit kom je automatisch weer op onze website.
woensdag 7 februari: Algeciras (S) – Asilah (M)
De nacht was alles meegevallen, qua lawaai, we hadden uit voorzorg maar oordopjes ingedaan. Op verschillende tijden reden er campers weg, want je kunt tegenwoordig op verschillende tijden met de boot over naar Marokko. Er is een nieuwe veermaatschappij bijgekomen. Omdat wij om 10 uur over wilden hebben we tickets van Balearia.
Tegen 9uur zijn we in de haven en we varen zowaar op tijd weg. Aan boord ontmoeten we Jan die met een door hem zelf omgebouwde camper reist en Harrie en Resie, die voor het tweede jaar met hun camper reizen. Alle drie gaan ze voor de eerste keer naar Marokko. We hebben leuke gesprekken tijdens de overtocht. Ze kennen ook alle drie onze website, leuk om te horen.
Ook een primeur is dat we nog nooit zo snel door de douane waren. Het was dan ook erg rustig met het aantal auto’s en vrachtwagens. Het duurde ca. 35 minuten en toen konden we op pad.
Twee jaar geleden hebben we gekozen voor de N16 en die was toen erg slecht, er zat een ware aardverschuiving in de weg toen. Maar in twee jaar tijd kan er een hoop veranderen. In het verslag van 2016 lees ik dat we deze route echt nooit meer gaan doen. Niets zo veranderlijk als een mens, we besluiten om de gok te wagen.
We reden natuurlijk weer door een mooie omgeving, het noorden van Marokko is erg leuk om doorheen te rijden. De weg was in het begin wel te doen, even tussen de gaten door zigzaggen. Maar op een gegeven moment was het echt slecht. En dat was precies in een dorp. Het asfalt was zoek, het was nog erger dan een wasbord en de school ging ook nog net uit. Dus er waren veel kleine kindertjes met mams onderweg.
We hadden wel bekijks, maar er werd veel terug gezwaaid naar ons, vergezeld met handkusjes en opgestoken duimen. Toen we op de N1 kwamen konden we weer wat sneller door rijden. Gelukkig hadden we de tijd, als je laat aankomt met de boot moet je de N16 maar overslaan want dat neemt veel tijd.
Onderweg kwamen we nog langs een plaatselijke markt, altijd leuk om te bezoeken, maar we komen er vast nog wel meer tegen deze reis. Dus reden we verder naar Asilah.
Voorheen kon je in Asilah bij het haventje staan, daar lag een braakliggend terrein waar je een leuk plekje kon uitzoeken. Op het camperforum en in de NKC app had ik gelezen dat deze plek niet meer bestaat. Er is nog een andere CP (camperplek) aan het begin van de boulevard maar die is bij de drukke rotonde. Er zijn ook nog twee campings maar wij, zo eigen wijs als we zijn, reden toch door naar de haven, ja je weet het niet he?
Als we daar aankomen worden we door twee mannen die verderop staan gewenkt. En we zien daar ook campers staan. Dus zo’n 100 meter verder als de oude plek kun je gewoon op een officiele CP staan, bij de stadsmuur. Het kost 40DH voor 1 nacht en je bent dicht bij de medina.
Ze kunnen je toiletcassette legen (tegen betaling) en er is een mannetje die internet voor je kan regelen, je zegt het maar hoor. We doen een koppie thee en voordat we gaan wandelen konden we dus al internet en pinda’s kopen, onze schoenen laten poetsen en de bakker kwam langs met door zijn vrouw gemaakte koekjes. Een 1/2 kilo voor 50DH. Wij namen de helft van een halve kilo, ja hoor, je moet het ook allemaal weer opeten met zijn tweetjes. Natuurlijk had de beste man niet terug van 100DH. Maar kleiner hebben we nog niet, de pinautomaat gaf zo groot. De koekjes mochten we alvast houden, hij kwam straks wel terug om te vangen, eerst maar wat meer verkopen zodat hij ons het restant kon terugbetalen.
Daarna zijn we gaan lopen naar de Maroc Telecom winkel. We kochten daar 20GB internet, 2 maanden geldig (10GB per maand), voor 200DH, snelheid 4G. Coordinaten van de winkel: N35.470076, W6.029339. Daarna liepen we naar de twee campings die Asilah rijk is. Ze liggen naast elkaar en tussen twee drukke wegen in, nee geef ons dan maar ons plekje bij de muur.
Trouwens de oude CP is er niet meer omdat het terrein nu bij de haven hoort, er is een lange muur omheen geplaatst met daarop een zeer solide hek. Er is ook een mooie poort gebouwd die de toegang is tot de haven. Er staat dag en nacht een mannetje bij om te kijken of je er wel door mag.
Vandaag heeft het bij tijd en wijle geregend en de temperatuur bleef steken op 10º. Maar de wind was afwezig dus het was best te doen buiten.
We hebben ook nog even door de medina gewandeld om de muur tekeningen te bekijken. Naar ons gevoel waren er twee jaar geleden veel meer. Maar er waren wel weer leuke schilderijen bij. Het was bijzonder rustig in de medina dus er was niet zoveel sfeer.
We hebben nog gepoogd om pinda’s te kopen maar we vonden ze echt te duur. We betaalden altijd 40DH voor 1 kilo, hier vroegen ze 60DH voor 1 kilo. Hij wou niet lager dus mocht hij ze houden.
De foto’s van vandaag kun je weer groter bekijken via deze deze pagina en je ziet er ook extra foto’s die ik hier niet geplaatst heb.
De fotopagina wordt geopend in een nieuw scherm, als je na het kijken dit scherm weer sluit kom je automatisch weer op onze website.
donderdag 8 februari: Asilah (M) – Moulay Bousselham
Het was koud vannacht, niet in bed hoor daar was het heerlijk warm onder ons dekbedje. We hebben de camper snel een kwart slag gedraaid zodat de zon erop komt als die boven de stadsmuur uit komt. En dan warmt de boel lekker snel op.
Tegen half 9 rijden we uit Asilah vandaan. Net voor Larache zien we een markt, en het klopt ook wel, het plaatsje heet: Souk Khemis du Sahel. Khemis betekent ‘donderdag’. Dus hier is de weekmarkt altijd op donderdag.
Er zijn diverse plaatsnamen die beginnen met ‘souk’ (markt) en dan volgt de naam van de week waarop de markt daar gehouden wordt.
El Had – zondag
Et Tnine – maandag
Et Tleta – dinsdag
El Arba – woensdag
El Khemis – donderdag
Ej Jemaa – vrijdag
Es sebt – zaterdag
Zie ook deze pagina met daarop de markten in Marokko. Op onze wegenkaart kunnen we vaak de marktdagen zien aan de hand van de namen.
Het was een kleine markt en ze waren nog aan het opbouwen, we waren dan ook vroeg. Er waren verse aardbeitjes dus die hebben we gelijk maar ingeslagen. Een halve kilo. Of het niet een hele kilo mocht zijn, vroeg de man. Nee joh, we zijn maar met zijn tweetjes. Dan kopen we liever af en toe verse.
Na de markt gaan we naar Larache. We hebben via de NKC de Marokko reis gekocht. Voor € 10,00 koop je dan de beschrijving en route van een groepsreis. We hebben de route gekocht om te kijken of er nog interessante wetenswaardigheden in staan, dingen die we nog niet hebben gezien of hebben gedaan.
Een daarvan is de plaats Larache. Hier zijn we nog nooit geweest. In Larache heb je de ‘Place de la liberation’. Ik citeer: Dit plein is aangelegd in de stijl van een Spaanse Plaza, met fontein en palmbomen. Aan het plein staat de ‘Bap el Khemis’, de hoofdpoort naar de oude Medina. Achter deze poort ligt het werkelijke centrum van de Medina, de ‘Socco de la Alcaiceira’ oftewel de stoffensoukh. Dit marktplein behoort tot de fraaiste van Marokko. Einde citaat.
We waren van plan om ergens buiten Larache te parkeren en een stukje te lopen maar dat was een beetje lastig, je mocht nergens parkeren. Toen zagen we een bord met ‘Marjane’ er op. Kijk dan kunnen we daar staan en het stadje bezoeken.
Maar ook dat ging niet door, we raakten steeds verder bij het centrum vandaan. Eerste straat rechts dan maar. Toen reden we richting het plein. We reden zelfs een rondje om het plein. Het zag er inderdaad wel fraai uit. De poort hebben we niet gezien, het was druk, we moesten opletten. Ook hier waren er overal parkeerverboden. Op de plekken waar het wel mocht konden we met onze lengte niet staan. Jammer dan, leuk geprobeerd.
Verder maar weer. We besluiten naar Moulay Bousselham te gaan. Dat is niet zover en dat komt wel goed uit. Het is prachtig weer dus gaan we lekker van het zonnetje genieten.
Net voordat we Larache inreden zagen we een paar grote plassen water met daarin veel vogels. Eerste straat rechts (wederom) en kijken of er nog iets te fotograferen is.
En dat is er. Er zijn koereigers en diverse steltlopertjes. Bovendien is het water helemaal rimpelloos dus dat levert leuke spiegelfoto’s op.
We volgen de N1 verder richting Moulay Bousselham. Ik heb per ongeluk TomTom de mond gesnoerd dus missen we een afslag naar de P4214 die naar Moulay Bousselham gaat. We komen terecht in Laouamra waar de weekmarkt gaande is. Wat is het hier enorm druk. We zagen het al aan alle geparkeerde auto’s en Dockers langs de kant van de weg. Het krioelt er van de mensen.
Even verderop gaan we dan naar rechts, TomTom heeft zich aangepast. Maar de mensen die we tegen komen gebaren dat we terug moeten. Als we stilstaan omdat de weg smal is, met een hoge rand aan de zijkant en er tegenliggers aankomen stopt er een tegenligger en de man vertelt in het Arabisch en met gebaren dat we om moeten keren. Dat doen we dan maar, zij zullen het wel weten.
Dus komen we weer langs de markt. We stoppen niet want we willen lekker in het zonnetje zitten op de camping. We komen vast nog wel meer markten tegen tijdens onze verdere reis. Coordinaten van deze weekmarkt in Laouamra: N35.066273, W6.090102 Ik denk dat het zeker de moeite waard is om het te bezoeken.
Dan komen we bij een tunnel onder de A5 door en daar moet je, zoals in andere jaren, pootje baden. Hier ligt altijd een grote plas water. Het lastige is dat je niet kunt zien hoe diep de gaten in de weg zijn. Er komt ons een auto tegemoet en we constateren dat we in ieder geval niet aan de linkerkant moeten gaan rijden. De rechterkant is gelukkig goed te doen.
Onderweg is er veel te zien, er wordt op de landerijen gewerkt. Helaas wordt er hier ook veel gif gespoten. Rondom Moulay Bousselham is er veel aardbeien teelt.
De camping is goed bezet, er staan veel campers. We nemen water in bij het sanitair gebouw en zien eenzelfde camper als de onze staan, hij is ook van hetzelfde bouwjaar.
We zoeken ons een plekje en zetten de stoelen buiten. Er staat een fris windje dus even later hebben we ons nieuwe windscherm neergezet, kijk dat scheelt.
Co gaat met de schotel en tv aan de gang, kijken of we ontvangst hebben. Morgen beginnen immers de winterspelen. Maar de boel wil niet opstarten, de schotel blijft draaien. Co verzet de LNB op 7 uur maar nada, njente, niets. Een Fransman komt langs en geeft aanwijzingen. Maar de Fransen hun schotels en satelliet zijn niet gelijk aan die van ons, dus dat zet geen zoden aan de dijk.
Elke keer als de schotel stil staat zegt de Fransman, ja hij doet het. Maar dan draait de schotel weer verder. Hij vraagt of we de schotel stil kunnen zetten maar dat kan dus niet, dan klapt-ie direct dicht.
Even later komt er een andere Fransman aanwijzingen geven, maar die is het eigenlijk meer te doen om onze ladder. Co loopt met hem mee, de man klimt op de ladder, stelt de LNB bij en voilà, beeld. Verdorie zeg.
Na de thee loop ik naar de NL Carthago. Er zitten vier mensen gezellig een borreltje met elkaar te drinken. Ik verontschuldig mij dat ik stoor en vraag of zij beeld hebben en of ze de LNB hebben gedraaid. Een van de vrouwen vraagt hoe ik heet. Ik zeg, oh ja sorry, ik heb nog niet voorgesteld. Ik ben Lia Keizer. Ze zegt: dat dacht ik al. Ik ben Jannie Staalsmid. Ik zeg tegen haar man, dan ben jij Henk. We hebben een paar keer mail contact gehad. Ze vertellen dat ze o.a. door onze verhalen ook naar Marokko zijn gegaan. Kijk daar doen we het voor.
Henk en Jaap lopen met mij mee om te kijken of we verder komen met de schotel. Uiteindelijk haalt Co alle apparatuur van de stroom af. Morgen gaan we ermee verder.
De campingbeheerder komt langs en ‘gebiedt’ mij om ons in te schrijven, het is immers al drie uur. Ik kleed me degelijk aan en ga naar de receptie. Ze zijn een beetje boos dat ik nog niet was gekomen. Excusez moi, ik ben er nu. Iedereen wordt weer rustig en ik vul het formuliertje in, zo ook weer geregeld.
De bessen-jongen komt langs op zijn Docker, we slaan twee bakjes in. Er zijn ook nog frambozen en paddestoelen maar die hoeven we nu niet. Later komt er nog een mannetje langs met uien, aardappelen, knoflook, tomaten en wortelen. Gemak aan huis.
We hebben de camperdeur al die tijd dicht gehouden dus de zon warmt alles goed op, lekker voor vanavond. Morgen blijven we ook nog hier. Gaan we de camper wassen, dat is dik nodig, wat is-ie smerig zeg.
De foto’s van vandaag kun je weer groter bekijken via deze deze pagina en je ziet er ook een paar extra foto’s die ik hier niet geplaatst heb.
De fotopagina wordt geopend in een nieuw scherm, als je na het kijken dit scherm weer sluit kom je automatisch weer op onze website.
Ga naar periode 3
terug naar overzicht