Marokko 2018 – periode 15: 29 maart t/m 31 maart
donderdag 29 maart: Tafraoute – Taliouine
Een spontane actie, we gaan weer verder. Het blijft ‘zandmistig’, we willen wel weer lekker een zonnetje na drie dagen stof. Dus rijden we om 10uur weg van de camping en Tafraoute, op weg naar Taliouine.
Dat gaat via de R104 en de R106 naar Igherm, daarna gaat de R106 en de N10 naar Taliouine. Tot Igherm is het een droog en rotsig landschap. Pas na Igherm wordt het landschap interessant, althans dat vinden wij. Tot aan Igherm is de weg prachtig, met een nieuw ‘kleedje’ om overheen te rijden. Na Igherm is het minder maar prima te doen. Het is in ieder geval een 2vaksbaan, dus we hoeven bij tegenliggers niet de kant in.
Er is veel reliëf in de bergen en verschillende kleuren schuiven aan onze raampjes voorbij. Af en toe lijkt het wel of ze met een stofkam door de bergen zijn gegaan en zijn er vele ribbels zichtbaar. De dorpjes bestaan grotendeels uit lemen huizen, in de kleuren van de omgeving.
Onder de middag eten we langs de weg in de buurt van een dorpje. Er is al gauw een jongetje wat een kijkje komt nemen, maar hij is niet vervelend. Co vraagt aan hem in het Nederlands of zijn vader nog naast zijn moeder slaapt, het jongetje zegt; oui / ja.
Even later komt er een mevrouw die een paar flessen water vult bij een kraantje. Ze komt naar de camper toe en zegt iets tegen Co. Co zegt terug: ik heb alleen een beginnerscursus Arabisch geleerd dus dat gaat hem niet worden tussen ons. Ze was het eens met Co en liep weer weg. haha
Op dit deel van de R106 zijn er veel bypasses, daar waar de weg de (droge) rivier kruist. Er zijn grote delen van de weg ooit weggeslagen door het water. Tijdens onze eerste reis in Marokko (2013) was dit al zo, dus daarna is er nooit meer iets veranderd aan deze weg. De bypasses zijn prima te doen, rustig aan.
Bij een stuk is het net of je door de rivier rijdt, aan weerskanten grote kiezels en keien. Dat zal wat zijn als er wel water doorheen gaat. Dan moet je je snorkel meenemen.
Het landschap wordt steeds leger maar ook mooier met warme kleuren en structuren in de bergen. De laatste 12km van de R106 gaat langs een oase. Er zijn veel groene akkertjes en dat is een mooi gezicht met de gele bergen in de achtergrond. Als we rechtsaf de N10 oprijden komen we door het dorpje Assaki, daar is net de markt over. We kwamen onderweg al allerlei volgeladen auto’s tegen.
We rijden door Taliouine heen, steken de rivier over en komen aan bij camping Toubkal. Er is nog plek genoeg, we parkeren onze neus richting het mooie uitzicht het dal in. We zetten de stoeltjes buiten en genieten van het zonnetje. Toen we aankwamen was het nog 28º, onderweg tot 30,5º. Maar ook hier is het niet helder, er hangt nog steeds stof in de lucht, net als de gehele route. Het blijft maar hangen, ondanks dat hier veel wind staat.
Langzaam aan komen er nog een aantal campers bij. Co probeert nog de wifi van de camping maar het wil nog niet lukken, morgen maar eens kijken.
De foto’s van vandaag kun je groter bekijken via deze deze pagina en je ziet er ook extra foto’s die ik hier niet geplaatst heb.
De fotopagina wordt geopend in een nieuw scherm, als je na het kijken dit scherm sluit kom je automatisch terug op onze website.
vrijdag 30 maart: Taliouine
Soms geven we aan andere mensen die graag fotograferen de tip om een polarisatiefilter (in de volksmond pola-filter) te gebruiken. Dit maakt de kleuren intenser en haalt schitteringen weg. De twee foto’s hieronder geven niet een giga groot verschil maar je ziet wel dat de linker foto mooier en frisser is van kleur. Ik zal later nog eens een voorbeeld geven, als het echt zonnig is met een staalblauwe lucht en witte wolken.
We blijven vandaag een dagje hier. Co gaat douchen, in de review op de NKC camperapp stond dat ze hier heerlijke hete douches hebben. Als hij terug komt en ik vraag ‘en’? zegt-ie dat ze hier een service hebben die we nog niet tegen gekomen zijn: het water wordt automatisch dan heet, dan koud, dat is wel heel apart ja.
Tegen kwart voor 10 lopen we de camping af richting het dorp. Ik heb een route ingebracht op de gps, via Basecamp en ik had het idee dat het allemaal door de bebouwde kom ging.
Maar we zouden via een weg in aanleg moeten gaan, ver van het dorp vandaan. Dus keerden we om en liepen langs de huizen naar de rivier. We komen langs een klein schooltje waar 3-jarige kindertjes ‘les’ krijgen. We vroegen of we binnen mochten komen en dat mocht. Ze zaten allemaal heel bedeesd naar ons te kijken.
Op mijn verzoek of ik een foto mag maken wordt positief gereageerd door de juf. Ze gaat er zelf ook bij staan. Het jongetje rechts voorin vindt het allemaal heel leuk en staat er blij op. Als ik de gemaakte foto laat zien worden de andere kindertjes ook enthousiaster en zien we lieve lachjes. Na een au revoir gaan we weer verder.
Na een sanitaire stop worden we ingehaald door vier meisjes, ze zijn onderweg naar school. We lopen achter ze aan naar de rivier en zien dat er water door heen loopt. Er liggen stapstenen in dus lopen we achter de meisjes aan over de stenen naar de overkant. In het tweede deel liggen behoorlijk kleinere stenen dus het is even balanceren om droog over te komen.
In het dorp aangekomen lopen we nog een klein stukje door naar de drukte van de winkeltjes. We doen op een bankje onze meegebrachte thee en kijken naar het leven wat aan ons voorbij trekt. Rechts van ons staat en zit een groepje mannen, ze zijn aan het dammen. Er gaan er twee weg, andere nemen hun plaats in. Even later komen ze weer terug en ze bemoeien zich allemaal met het spel. Ze spelen met rode en blauwe doppen van frisflessen.
Als we terug zijn op de camping hebben we 9km erop zitten en is het etenstijd. Na het eten lopen we naar de receptie, er schijnt hier wifi te zijn. Maar dat werkt voor geen meter, zelfs de meest eenvoudige website wordt niet geopend en de mails ophalen lukt al helemaal niet. Dan maar via onze eigen router.
We genieten van het zonnetje als er opeens veel campers de camping op komen rijden en zich een plekje zoeken. En dat is niet eenvoudig want ze hebben de plekken afgebakend met bomen en struiken. Wat dat betreft snappen ze het niet zo erg hier in Marokko. Op de campings staan vaak best wel grote struiken en bomen, die wil je niet tegen je camper aan hebben.
Het is een Franse groep en als de campers staan worden er gelijk zonnedoeken over de voorramen gespannen. Een paar vrouwen pakken wasemmers uit de garage waar al een wasje in de week in stond en gaan gelijk aan het werk. Het is een drukte van belang, er is genoeg te zien. Het lijkt een beetje op ‘we zijn er bijna’, het programma die een campergroep tijdens hun reis volgt. Morgenochtend zal men wel in ochtendjas naar de douche gaan en zo.
Wij gaan allebei naar de kapper en als ik daarna ga douchen is-ie in het begin loeiheet. Ik kan de koude kraan niet open krijgen. Ja, en nou? Het lukt met de handdoek, die is wat stroever dan mijn natte handen. Dan wordt de douche koud dus draai ik alles uit en begin opnieuw. Nu blijft-ie heerlijk op temperatuur. Bij terugkomst kan ik Co overhalen om ook nog even te douchen, en nu blijft-ie wel goed op temperatuur.
Als ik een verslag tik kijk ik regelmatig even op en naar buiten, zo ook nu. Ik zie een aantal vogels zweven op de thermiek, ze lijken me erg kleurig. Even de verrekijker erbij en ja hoor, ze zijn prachtig om te zien. Van ver af lijken het net zwaluwen omdat ze zo wendbaar zijn maar het zijn de kleurige bijeneters. Wat zijn ze mooi, je raakt niet uitgekeken, het is net een vliegend kleurenpalet.
Co staat binnen no time buiten met statief en camera. Ze hangen elke keer een tijdje in de lucht, zwevend op de thermiek. En dan duiken ze opeens weg, naar beneden of met de wind mee terug om weer opnieuw de thermiek op te zoeken.
De bijeneters verdwijnen aan de horizon maar nu zien we vier distelvinken onder ons in de, hoe kan het anders, distels snoepen van de zaden. Ze vliegen elke keer op om naar een andere stengel te gaan, die dan zwaar doorbuigt onder hun gewicht. Het is genieten.
Even een complimentje voor Co. Iedereen die het wel eens heeft geprobeerd weet dat het niet gemakkelijk is om vogeltjes van dit formaat vast te leggen tijdens hun vlucht. Nu hadden we het geluk dat ze soms wat langer stil bleven hangen maar dan nog is het lastig om ze scherp in beeld te krijgen, vooral omdat ze wat verder weg zijn. Van dit soort momenten worden wij erg blij van.
Even later is er een mooie zonsondergang, geen spektakel maar gewoon mooi. De kasbah wordt ook mooi belicht zo.
Vanmorgen leek het wat helderder te worden maar vanmiddag kwam er een harde wind opzetten en konden we de achterste berg niet meer zien. Volgens de gardien is het geen zand, maar dan vraag ik me toch af wat het wel is. Aan de kleur te zien is het echt zand. Vocht kan het niet zijn want als we ‘s ochtends wakker worden is alles gewoon droog.
De foto’s van vandaag kun je groter bekijken via deze deze pagina en je ziet er ook extra foto’s die ik hier niet geplaatst heb.
De fotopagina wordt geopend in een nieuw scherm, als je na het kijken dit scherm sluit kom je automatisch terug op onze website.
zaterdag 31 maart: Taliouine – Telouet
We zijn vroeg op en dat komt wel goed uit want we gaan een mooie route rijden die waarschijnlijk wel wat tijd vraagt. Via Aoulouz en Agouim naar Telouet. Tegen 9 uur zijn we gereed om te vertrekken, van de Franse groep zijn er al veel campers onderweg naar hun volgende bestemming. Ze zijn 1 maand op pad in Marokko dus dan maak je kilometers.
Gelukkig is het helder geworden, misschien wel mede door de lagere temperatuur, het is 11º buiten als we opstaan.
Pas om 10 uur rijden we weg, hoe kan dat nu? De bijeneters lieten zich weer zien en dat is interessant. Op een gegeven moment staan we buiten de campingmuur maar we kunnen niet dichtbij genoeg komen. En de bijeneters die dichterbij komen zijn net zo snel als zwaluwen, het levert helaas niets op. Dus zijn we heel gelukkig met de mooie foto’s van gisteravond.
We rijden door Taliouine via de N10 naar Aoulouz. Daar duiken we de bergen in en via de P1702, P1510 en P1512 komen we aan in Agouim waar we via de N9 richting de Tizi-N-Tichka pas naar Telouet rijden, wat aan de P1506 ligt. Maar voor we daar arriveren rijden we door een wonderbaarlijk mooi landschap. Zelf vinden wij dit een van de mooiste landschappen van Marokko. We hebben op 2250 meter hoogte gereden.
Wat is er zo mooi aan deze route? Je rijdt in het eerste gedeelte constant langs en boven de rivier Souss, die opgevangen wordt in een groot stuwmeer, die we in de diepte zien liggen. Langs de route resulteert dit in veel groene akkertjes, bomen en struiken. Je rijdt van dorpje naar dorpje veelal bestaand uit lemen huizen in de kleur van de bergen.
En dan natuurlijk de mensen die in dit gebied wonen, ze zijn actief en veel langs de weg te vinden. En die mensen zijn vriendelijk, ze groeten meestal al uit zichzelf maar wij doen er ook actief aan mee hoor. Bij kinderen en vrouwen geef ik vaak een handkusje wat van harte beantwoord wordt.
We hadden nog in herinnering dat dit een mooie route was maar hoe mooi, daar komen we nu weer achter. Deze moet je gewoon gereden hebben als je Marokko bezoekt. De weg is prima alleen bij punten waar water uit de bergen komt moet je even je tempo aanpassen. De uitzichten zijn mooi maar je moet deze route rijden als het helder is. En het mooiste is om hem van zuid naar noord te rijden i.v.m. het zonlicht zodat je niet alles in tegenlicht ziet.
Er wordt veel gewassen onderweg, en dat gebeurt in de rivier en met koud water. Overal zie je vooral kleden hangen maar ook kleding wordt over de stenen en struiken te drogen gehangen, het is een kleurig gezicht.
Dan zien we in de verte veel auto’s langs de weg staan, er is een vrachtwagen bij met grote gele en blauwe zakken er op, zal daar markt zijn. Oei, meestal is het dan krap en bijna geen doorkomen aan. Want zulke marktjes zijn vaak langs de kant van de weg. We zien het wel.
Even later storten we ons in het feestgedruis. Het is gelukkig niet zo krap zoals tijdens een vorige reis, toen we bijna met onze spiegel een frituur kraampje op sleeptouw namen. Het is wel een gezellige boel, maar we hebben geen tijd om de markt te bezoeken want we hebben nog flink wat kilometers voor de boeg.
Uiteraard zijn er in zulke dorpjes ook veel kinderen, zoals overal in Marokko. Gelukkig zijn ze niet ‘vervelend’, in die zin dat er veel gebedeld wordt. Op een gegeven moment waren er wel twee jongens van zo’n 19 jaar die vroegen om een rokertje, wodka en zelfs geld / l’argan. L’argan, zeggen wij lachend, wat moet je daar mee joh, en hij stapt lachend naar achteren, ja hoe kan ik het ook vragen.
We rijden steeds hoger en opeens is de rivier verdwenen. Dan rijden we een ander landschap in, ruiger en we komen boven de boomgrens. In dit gedeelte komt er kleur in de bergen, rood, geel, groen, goud, beige, donkerbruin, zwart, je kunt het zo gek niet bedenken of je ziet het. Ik noem het de kleuren van de specerijen die je in de medina vaak ziet.
En elke keer als we het pola filter in de juiste stand draaien is het genieten van de warme kleuren, nog mooier als dat je het in het echt ziet. Ondanks dat we boven de boomgrens zijn zie je wel veel akkertjes en zie je waterstroompjes naar beneden komen. De akkertjes liggen er dan ook mooi bij.
Er zijn veel herders met geiten en schapen met jonkies. Ze lopen ook vaak op de weg en dan moet de herder optreden dat ze er af gaan. Veelal gebeurt dat door een steentje richting de dieren te gooien zodat ze doorlopen. Een keer was een lammetje zo zenuwachtig dat het gelijk onder zijn moeder dook om te drinken. Dus moesten we eventjes wachten.
De scholen zijn vaak regionaal en dat houdt in dat kinderen vervoerd moeten worden. Af en toe zien we zo’n geel schoolbusje maar vaker zijn het van die bedford busjes, ze zitten vol met kinderen en dan nog een aantal op dak, dat kan hier allemaal, de kinderen vinden het in ieder geval niet erg.
En zo rijden we van dal naar dal met elke keer weer een ander uitzicht en andere structuren en kleuren in de bergen, het is genieten optima forma. Bij Agouim draaien we de N9 op richting Tizi-N-Tichka. De weg is slecht vooral ruig. Wel breder dan waar we gereden hebben. Daar moet je de kant in als er een tegenligger komt, evenals je tegenligger. Maar er wordt veelal bedankt via een zwaaitje.
De mensen groeten enthousiast en lachen vaak en als we zeggen dat we Marokko erg mooi vinden kijken ze trots. Ze praten hier vooral Berber en weinig Frans. De vrouwen zijn hier vrij en blij, ze duwen niet gelijk doeken voor hun gezichten als ze de camper aan zien komen rijden dus zien we hun mooie gezichten en lachjes.
De zon begint onder te gaan, het is immers al 19uur, maar dat levert wel weer mooi warm licht op. Dan gaan we de weg op naar Telouet. Nou ja, weg. Die is er niet. Ze zijn wel de de weg aan het verbreden en hij is ook vlak gereden, het is nu een soort piste, dat is al een voordeel van hoe het was want toen moest je veel gaten ontwijken. Eigenlijk is het er niet slechter op geworden en de belofte ligt er dat het ooit geasfalteerd zal worden. Wat een zegen zal dat zijn voor de mensen hier.
Om kwart over zeven komen we aan bij auberge Agdal, gelijk komt er een jonge vrouw naar buiten. Op het bord voor de auberge staat ook camping en ze wijst naar een plek waar we kunnen gaan staan, voor 50DH. Daarvoor mag je douche en toilet en je kunt schoon water tappen. Ook is stroom mogelijk, allemaal voor dezelfde prijs.
We worden uitgenodigd om binnen te komen, wat we dan ook doen. We krijgen thee aangeboden, zonder suiker graag. En hij is zonder suiker, ze zijn op Europeanen ingesteld. Ze ontvangen veel reserveringen via Booking.com, vooral van Spanjaarden en Duitsers. Tijdens het theedrinken komt een jongen binnen, hij mist een paar tandjes maar dat weerhoudt hem er niet van om ons zijn stralende lach te tonen. Het meisje heet Zara, samen met haar broer runt ze deze auberge. Zara en de jongen pakken een tamboerijn en een djembe en even later is het gezellig. Er wordt gezongen en gedanst, daar krijg je het lekker warm van. Het is trouwens niet echt koud want Zara pakte gelijk een gasfles met een gaskacheltje er op en die gaf veel warmte. Ze hielden ook de tamboerijn en de djembe er even voor want die waren koud, toen ze warm waren klonk het geluid gelijk anders.
We besluiten om in het restaurant te eten na gehoord te hebben wat de pot schaft. Dat is groentesoep met biologische groente uit eigen tuin. Dan een tajine kefta / gehakt en als dessert, hoe kan het anders, schijfjes sinaasappel met kaneel. En het smaakte allemaal heerlijk, vooral de tajine kefta, wat eigenlijk een berber omelet was, erg smakelijk gekruid.
Het eten was er pas om 21uur, erg laat maar het zij zo. Het waren geen giga grote porties dus het viel goed allemaal. Om 21uur stapte er nog een jong Zwitsers stel binnen, geboekt via Booking.com. Ze ‘deden’ even vier dagen Marokko. Gestart in Marrakech, toen doorgereden naar Zagora en Mhamid en nu op de terugweg naar Marrakech. Als ze horen dat wij drie maanden hier rondreizen, zeggen ze wauw wat heerlijk.
Om half 10 gaan we weer naar ons eigen huisje. Er wacht nog werk op mij, er zijn zo’n 600 foto’s gemaakt vandaag waarvan er 340 over zijn. Ik hou ervan om dezelfde dag of uiterlijk de volgende morgen het verhaal te schrijven want dan weet ik alles nog. Hier zitten twee zeer gelukkige mensen na te genieten van de foto’s en vvan deze dag en route.
De foto’s van vandaag kun je groter bekijken via deze deze pagina en je ziet er ook extra foto’s die ik hier niet geplaatst heb.
De fotopagina wordt geopend in een nieuw scherm, als je na het kijken dit scherm sluit kom je automatisch terug op onze website.
Ga naar periode 16
terug naar overzicht