Marokko 2018 – periode 4: 13 februari t/m 16 februari
dinsdag 13 februari: Ouezzane – Moulay Idriss Zerhoun
Ondanks dat er een drukke weg langs de camping gaat was het een rustige nacht. Vanmorgen was het mistig dus we deden rustig aan. Even internetten bij de receptie, het was langzaam maar we hadden de tijd.
Er zijn drie jonge hondjes bij de camperplek en dat is natuurlijk altijd leuk spul. Ze hebben een eigen hondenhuisje waar ze rondom aan het stoeien zijn met elkaar.
Terwijl we aan het internetten zijn breekt de wolkenlucht open en wordt het blauw met uiteraard het zonnetje in het zicht. We gaan op pad. Wat ziet de wereld er dan gelijk een stuk leuker en mooier uit.
De N13 slingert door een landschap met veel akkerbouw, hier wordt vooral veel tarwe verbouwd. Het levert frisgroene akkertjes op.
We zien vandaag voor het eerst waar alle hooi/strobalen vandaan komen die we op de markten zien op de hoog opgetaste vrachtwagens. We zien veel opslagplaatsen voor het hooi/stro. We denken zelf dat het gedroogde tarwe is, het groen dat overblijft na het oogsten van de graanhalmen. Ze zijn op diverse plekken vrachtwagens aan het volladen.
Als we onder de middag op een zijweggetje aan het eten zijn rijdt er zo’n vrachtwagen met hooibalen langs. Als we later weer op weg zijn rijden we hem achterop. Hij rijdt heel langzaam en dat is hier wel nodig want de weg is niet zo best.
We hebben onderweg een mannetje opgepikt die aangaf dat hij wel mee wilde rijden. Dat doen we alleen als het in een rustige omgeving is waar niet zoveel verkeer is en ze dus minder snel een lift kunnen krijgen van Marokkanen.
We waren de N13 afgegaan om wat binnendoor te rijden. Dat was via de R506, de P5001 langs Mikkes (leuke naam), de N4, de P7008 en uiteindelijk de P7014 naar Moulay Idriss Zerhoun.
Veelal was de weg wel goed maar er waren ook grote gedeeltes waar het slecht was. Op een gegeven moment zelfs piste. Maar we doen dan gewoon rustig aan en dan is het wel te doen. De omgeving maakte veel goed.
Dan rijden we door Moulay Idriss. Het vreemde is dat er vaak geen naam aan het begin van het dorp staat maar ik zag opeens herkenning van toen we hier een paar jaar geleden waren.
Even later komen we aan bij camping Zerhoun Bellevue. Dit is ook weer zo’n kleine camping die gemoedelijk aan doet. Het is mooi weer dus we gaan nog even lekker buiten zitten. Er zijn niet veel mensen, er staan nog vier andere campers. Later op de middag rijden er nog drie Nederlandse campers de camping op.
Het was weer een leuke dag met een route door het mooie boerenlandschap wat je zoveel ziet hier in het noorden van Marokko. Dit is een gebied wat je zeker moet gaan verkennen als je naar Marokko komt. Het is zeer ‘campestre’. We zijn ook heel veel vriendelijke, goedlachse mensen tegengekomen, er werd veel terug gezwaaid en gelachen, leuk hoor.
De foto’s van vandaag kun je weer groter bekijken via deze deze pagina en je ziet er ook extra foto’s die ik hier niet geplaatst heb.
De fotopagina wordt geopend in een nieuw scherm, als je na het kijken dit scherm weer sluit kom je automatisch weer op onze website.
woensdag 14 februari: Moulay Idriss Zerhoun – Meknes
Op deze camping krijg je ‘s ochtends een glaasje Berber Whisky aangeboden, een glaasje thee dus, en jawel met suiker. We nemen het aan maar geven het vocht aan het gras, het is ons te zoet. Ze hadden hier wel een heerlijk hete douche dus daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt.
Vandaag rijden we naar Meknes, daar overnachten we op de camperplek bij de Bab Mansour. Hier komen we ook de drie Hollandse campers tegen die op camping Bellevue in Moulay Idriss stonden. Zij reden net voor ons weg.
Het is druk op de CP als we aankomen, vooral met geparkeerde personenauto’s. Maar de parkeerbeheerder maakt plaats voor ons door een van de auto’s weg te rijden. Even later lopen naar de medina van Meknes.
Het is bedrijvig, niet zo druk als aan het einde van de middag, maar wel gezellig. Er wordt van alles verkocht, je kunt het zo gek niet bedenken of het is er.
We dwalen zomaar een eind weg en komen uiteindelijk uit de medina vandaan. Daar is straatverkoop van 2e hands spullen, oftewel spullen met ervaring, haha.
Om terug naar de medina te gaan steken we een veld over waar in de hoeken een paar graven zijn en verderop lijkt het wel een vuilnisbelt. Maar die kant op is ook de medina. We lopen door een kleine sloppenwijk, hier zijn de muren van golfplaten gemaakt. En dan opeens lopen we weer in de winkelstraatjes van de medina.
We duiken verderop weer een kleine zijstraat in en lopen door de woonwijken en even later door het kledinggedeelte. Maps.me wijst ons de weg, met horten en stoten want als je in die smalle straatjes loopt heb je niet altijd goed bereik.
Uiteindelijk komen we toch weer op bekend terrein en lopen terug naar de camper voor een lekker kopje thee. De wereld trekt aan je voorbij, er loopt heel wat volk langs. Er komen een paar dikke Mercedessen aanrijden, de mannen gaan golfen. Een van de mannen zoekt zelf een plekje uit, meestal wijst de beheerder er eentje aan. De beheerder komt aangelopen en zegt tegen hem dat hij 10cm naar voren moet met zijn auto. De chauffeur geeft er gehoor aan, even laten weten wie de baas is. 😉
Rond 15uur komen er zo’n 100 mannen onder de poort door van de golfbaan. Ze hebben allemaal een werktenue aan. Er worden scooters en auto’s gestart en het is even een drukte van belang. Je kunt zien dat de mannen plezier hebben in hun werk, ze zijn levendig en maken lol met elkaar, leuk om te zien.
Aan het einde van de middag gaan we eens een kijkje nemen op het Koninklijk golfterrein waar we voor staan, hebben we in die vijf jaar dat we hier nu komen nog nooit gedaan. De poort wordt dag en nacht bewaakt door 4 mensen in drie verschillende uniformen.
Binnen is het een oase van rust, midden in de stad. We mogen tot aan het randje van het groene golfveld, verder lopen is verboden. Dus we zijn gauw uitgekeken. Dan lopen we rondom het golfveld, langs de muur die eromheen is gebouwd. En dat is een flink eind lopen hoor, het is behoorlijk groot. En overal staan bewakers, zelfs als er geen ingang is, wij vinden dat wel wat overdreven allemaal.
Dan lopen we door naar het grote plein en de medina. Wat is het daar druk, het krioelt er van de mensen. Er staan twee hele grote kringen van mensen. In de kring wordt er opgetreden door o.a. acrobaten. Er komen een paar bussen met toeristen aangereden. Die toeristen komen waarschijnlijk alleen op het plein want in de medina zien we ze niet terug. Ook daar is het onwijs druk.
Aan de rand van het plein staan straatverkopers met hun hele hebben en houden te wachten tot ze hun spullen op mogen stellen. Een paar vrouwtjes zitten in het laatste zonnetje te genieten van alle drukte op het plein. Een verkoper rijdt met zijn karretje naar het midden van het plein maar wordt terug gestuurd naar de kant, het is nog te vroeg.
Net als in Marrakech zijn hier ook mensen met aapjes, deze zijn aangekleed, arme dieren. Er zijn slangenbezweerders, je kunt op een paard zitten voor een foto, en er staat zelfs iemand met een struisvogel. Je kunt een suikerspin kopen, de man moet zelf middels een zwengel de boel laten draaien. Kortom er is genoeg te zien.
Als we later in het donker teruglopen over het plein heeft iedereen zijn plekje gevonden en er worden heel wat waren aangeprezen wat gepaard gaat met veel geluid en veel ‘dram’, de veel gebruikte uitspraak van dirham.
We staan op de CP met 9 campers, 2 Fransen, 1 Zwitser en 6 Ollanders. Dat is meestal andersom en ‘overheersen’ de Fransen. Ik zei ‘s avonds tegen Co, het was vandaag nog Valentijnsdag. Co zei dat hij de hele dag had uitgekeken naar rode rozen, maar hij zag ze nergens.
De foto’s van vandaag kun je weer groter bekijken via deze deze pagina en je ziet er ook extra foto’s die ik hier niet geplaatst heb.
De fotopagina wordt geopend in een nieuw scherm, als je na het kijken dit scherm weer sluit kom je automatisch weer op onze website.
donderdag 15 februari: Meknes – Sidi Bettache
Oh, what a night, het was een onrustige nacht met veel geluiden/lawaai. Er liepen mensen luid pratend achter de camper langs en ‘s ochtends om half 6 gingen alle moskeeën fullspeed aan de gang. Het klonk wel heel mooi, als je dan toch wakker bent kun je er maar beter van genieten nietwaar. Het grappige was dat Co later op de dag zei: ik heb helemaal de imam niet gehoord. Dan sliep hij net erg vast om half 6, want het lawaai was enorm.
Bij de golfbaan komen de ‘groene’ mannetjes langzamerhand allemaal weer aan, lopend, fietsend, op de scooter/brommer/motor of met de auto. Ze staan nog wat met elkaar te praten en sommige moeten het groene pak nog aantrekken. Dat doen ze op straat, daarna lopen ze naar de poort en krijgen van een man met een witte stofjas aan iets in hun handen gedrukt.
We gaan om 9 uur op pad, het is 9º en de zon schijnt volop. Er is zo’n 22º voorspelt voor vandaag. Als we aan de andere kant van de golfbaan langs de muur rijden zijn daar net een heleboel groene mannetjes aan het werk, ze houden dus niet alleen de golfbaan zelf bij maar ook de buitenkant.
We gaan langzaamaan weer terug naar de kust maar slaan Rabat en Casablanca over. We gaan via de binnenlanden naar Kasbah Boulaouane en dan door naar Safi.
Eerst rijden we via de N6 naar Khemisset en daar duiken we de R404 op richting Rommani. Het is wederom een leuke rit met veel akkerbouw en mensen langs de weg en op het land.
We komen onderweg nog een heus verkeersbord tegen dat daar een verplicht fietspad is. Nu is het zo dat het bord op een plek stond waar het bergafwaarts ging. Aan de andere kant stond niet zo’n bord en er liep dan ook een man met de fiets aan zijn hand tegen de helling op, die dacht vast dat komt mooi uit dat ik hier niet hoef te fietsen, veel te steil.
We voelen ons in deze omgeving erg welkom, bienvenue. De mensen zwaaien vaak uit zichzelf met een grote lach en soms een opgestoken duim, leuk hoor.
Rond 11 uur pauzeren we bij een tankstation om schaatsen te kijken via internet. Er staat toevallig ook een zendmast met wifizenders dus dat komt mooi uit. De Hollanders moeten in de 4e, 5e en 6e rit. We kijken hoever ze zijn en de 3e rit is aan de gang. Co zoekt ook nog even of er een zender op Astra 19 is die het schaatsen uitzend en we komen terecht bij Eurosport Duitsland.
Dan is het dweilpauze en de Eurosport zender gaat over naar andere wintersporten. We checken gelukkig even op de iPad of het schaatsen alweer gestart is want dat is inderdaad zo. Dus gaan we weer over op de wifi.
Wat knap van Jorrit Bergsma om zo’n tijd neer te zetten en nog knapper van Ted-Jan Bloemen om goud te winnen, hij is toch ook een beetje Nederlands. Maar heel jammer voor Sven Kramer, er zat gewoon niet meer in. Hij is ook maar een mens van vlees en bloed he, en een sportief verliezer.
We gaan weer verder met onze rit door dit prachtige landschap en komen door Sidi Bettache waar een markt aan de gang is. We hebben nog het een en ander nodig dus we rijden een braak liggend terrein op om te parkeren. Er komt gelijk een jongeman aangelopen met een geel hesje aan, de gardien. Hij was een beetje ‘boos’ omdat we hem niet hadden gevraagd of we hier mochten staan. Maar we blijven vriendelijk en hij wordt dat ook weer.
De markt loopt op zijn einde maar we kunnen toch de dingetjes kopen die we nodig hebben. Als we terug komen bij de camper geven we de gardien 5DH en daar is hij tevreden mee.
We rijden het dorp uit en kijken uit naar een plekje voor de overnachting. We zien een onverhard pad tussen twee huizen en draaien er op. De honden slaan aan en een meisje komt kijken wat er aan de hand is. Ze loopt gelijk weer weg en roept haar moeder die ook komt kijken.
We stappen uit en lopen naar ze toe. We geven elkaar een hand en ik heb gelijk al twee zoenen op mijn wangen van mama, wat leuk. Natuurlijk mogen we hier staan.
Ik pak uit de camper de cake die we bij de aankoop van de tickets hebben gekregen en loop weer naar ze toe. Mama ziet vanuit de verte dat ik iets in mijn handen heb en draait zich om, onderwijl tegen haar dochter roepend dat die op mij moet wachten. Even later loop ik met een fles melk terug naar de camper.
Als ik foto’s aan het maken ben van ‘onze’ plek roept ze me en krijg ik een schoteltje met roomboter en een fles water in mijn handen gedrukt vergezeld met een grote lach, sjoekran. Wat een verwennerij. Co mag een foto maken van mij en mama, geen probleem.
Na in de zon een kopje thee te hebben gedronken gaan we wandelen in de omgeving. Het is land over zand en we moeten regelmatig afdalen naar een geul en dan op de andere helling weer omhoog klimmen. Er zijn af en toe wat schapenpaden, te zien aan de wol die aan de struiken hangt.
Tegen 5 uur zijn we weer terug bij de camper. Het licht wordt steeds mooier en de zoon des huizes is terug met de schaapskudde. Het zijn er veel en er zijn ook veel lammetjes. Het is jammer dat het gezin alleen Arabisch praat, zelfs het meisje spreekt geen Frans, wat ze hier toch ook op school zullen leren. Ze is ook heel verlegen.
Als we weer in het zonnetje zitten met een glaasje melk, wat overigens heerlijke kefir blijkt te zijn komt de buurman naar ons toegelopen. Hij spreekt wel Frans en zelfs een beetje Engels en is om een praatje verlegen.
Dan komen mama en dochter naar ons toe. Co denkt dat ze in onze camper willen kijken dus ik nodig ze uit om binnen te komen. Maar ze hebben eigenlijk amper oog voor de camper. Het meisje vraagt iets aan mij, ik begrijp het niet. Mama wijst eerst naar haarzelf en dan naar mij en dan naar haar dochter.
Ik neem ze mee naar buiten naar de Frans sprekende man en vraag wat het meisje zegt. Het blijkt dat ze ook met mij op de foto wil, bij de schaapjes. Prima hoor. Even later worden alle schapen bij elkaar gedreven en in het nachthok gezet. Het avondlicht kleurt de omgeving in een mooi warm licht en even later staat de lucht in brand. Daarna is het stikdonker.
We staan dicht bij de weg maar we verwachten dat er ‘s nachts niet veel verkeer langs zal komen. We gaan het zien, of niet, het is ook zo donker, dan zullen we het wel horen, haha. Vandaag was het heerlijk zonnig en warm, hoogst gemeten temperatuur 24º.
De foto’s van vandaag kun je weer groter bekijken via deze deze pagina en je ziet er ook extra foto’s die ik hier niet geplaatst heb.
De fotopagina wordt geopend in een nieuw scherm, als je na het kijken dit scherm weer sluit kom je automatisch weer op onze website.
vrijdag 16 februari: Sidi Bettache – Kasbah Boulaouane
Er was gisteravond nog wat hondengeblaf maar het grappige was, ze blaften zachtjes, net of ze met elkaar aan het praten waren. Het verkeer viel erg mee vannacht, we hebben er in ieder geval geen last van gehad. We nemen afscheid van mama en haar zoon en rijden om half 9 weg. In de verte hangen wolken in de valleien en even later rijden we een klein stukje in de mist.
De route van vandaag was: R404 naar Benslimane, P3321 via Mellila naar El Gara, P3606 naar Settat, R316 naar Boulaouane, R202, R314 en naamloze weg naar de Kasbah. Vooral het laatste stuk, de naamloze weg was bijzonder slecht, dat mag eigenlijk de naam weg niet dragen. Maar de beloning was een prachtige plek bij de kasbah met een uitzicht ver de valleien in, heel apart. In Mellila zou het eigenlijk markt moeten zijn, de volledige naam is: Souk-Jemaa-des-Mellila, en Jemaa is vrijdag. Ze zijn het alleen vergeten tegen de mensen te zeggen dat het zo op onze kaart staat, het marktterrein was in ieder geval leeg.
Wederom is het een leuke route waarop van alles te zien is. Het is groen, groen, groen wat de klok slaat. En de mensen zijn ook weer erg vriendelijk. Ze zwaaien soms uit zichzelf en een maal kregen we zelfs van een man nog een handkusje na. Maar er zijn ook stukken waar mensen niet groeten, het kost niets meer hoor.
De weg is wisselend, je moet wel constant op blijven letten op gaten en een keer rijden we zo’n 17km op een ‘1-persoonsweg’ met een brede grindstrook ernaast. Dat betekent de ene keer met een kant eraf en de andere keer gaat de tegenligger de kant in, een beetje geven en een beetje nemen, het gaat prima zo.
Op een gegeven moment rijden we achter een zwaar beladen vrachtwagen die maar langzaam de helling op rijdt. Wij blijven er keurig achter en dat heeft als voordeel dat de anderen de kant in gaan, de vrachtwagen blijft gewoon op de weg, wij dus ook.
Even later zien we in de verte een groene bus heel langzaam tegen een helling oprijden, stapvoets, zo langzaam. Ik zeg, zal dat een Flixbus zijn, hij gaat niet erg snel. Co zegt, waarschijnlijk maken ze een rondrit en kost dat 5DH p.p. en voor die prijs neemt de chauffeur de tijd. Als de bus boven komt gaat-ie iets sneller. De chauffeur heeft gezegd, voor 10DH p.p. ga ik iets sneller. Later ging-ie er echt vandoor, zo snel, zegt Co, er heeft nu iemand 20DH gelapt en nu trapt de chauffeur hem op zijn staart, haha. Achter op de bus stond ‘transport Yasser’, Co zegt, Ik heet Yasser en ik zit op mijn pl……. Je merkt het al, we zijn een beetje melig.
Als we door een bocht komen rijdt Co nog aan de linkerkant van de weg, ik zeg zou je niet naar de rechterkant gaan. Dat mag niet zegt Co, het is een doorgetrokken streep, ja hoor…. Na de volgende bocht zien we drie agenten staan, oh je, wat nu. Maar ze hebben ons niet die manoeuvre zien maken. We groeten vriendelijk en mogen doorrijden, pffff.
Als we bij de kasbah aankomen worden we van harte welkom geheten door de gardien van de kasbah. Hij heet ons bienvenue in Boulaouane. We installeren ons en stappen naar buiten. De man vraagt of we couscous willen, het is immers vrijdag. Ik heb het nog nooit gehad dus we zeggen dat we dat wel willen. Wat is dit toch weer ontzettend gastvrij.
Hij stapt op zijn brommer en weg is-ie. Even later komt hij terug met zijn zoon achterop die twee lepels en een bordje couscous bij zich heeft, gemaakt door moeders de vrouw, eet smakelijk. We geven aan dat we het vanavond op gaan eten, want we hebben onderweg al gegeten. Bon appetit.
We trekken de wandelschoenen aan en stappen de kasbah binnen. We vragen aan de gardien of het okay is dat we de kasbah bekijken. Hij wenkt gelijk zijn zoon dichterbij die wat op de brommer rondhangt. Hij wordt onze gids, best hoor. We lopen een trap op en gaan over de rondeel. De jongen vertelt het een en ander over de kasbah. Er is een moskee, het huis van Moulay Ismail en een gevangenis. We krijgen het allemaal te zien.
De uitzichten zijn prachtig, met aan de ene kant sinaasappelbomen en aan de andere kant citroenbomen. Ze kregen voorheen water via een ingenieus watersysteem vanuit de kasbah en water vanuit de rivier. We zien op diverse punten plateau’s bij het water waar pompen opstaan, om de akkertjes en de boomgaarden te bevloeien.
We geven de jongen 10DH en gaan door de kasbah naar het dorpje erachter. Het is nog heel authentiek met lemen huizen en op het erf koeien, kippetjes, ezels en meer. We zien regelmatig een mesthoop liggen en die stinken niet, dat is goed.
We lopen verder de helling af naar een paar huizen en worden dichterbij gewenkt door een paar vrouwen. Mama en twee dochters. Even later lopen we het erf af met een tasje met 8 sinaasappels, kregen we zomaar.
Dan gaan we terug naar de camper en drinken thee in het zonnetje. Ik zie in de verte in de rivier een vrouw water scheppen in tonnetjes die aan een ezel hangen. We pakken de telescoop erbij en zien een vrouw de was doen en een man ook zijn tonnetjes volscheppen met water, leuke tafereeltjes.
Tegen de avond komt er het een en ander voorbij, men gaat op huis aan met koeien, schapen en geiten. Kindertjes komen thuis van school en even later een schoolbus met wat oudere kinderen. Die maken ook een dagen zo. Even later is er een prachtige zonsondergang.
Het is al donker en we hebben de gordijnen dicht als we af en toe een auto langs horen rijden. Dan stopt er een brommer en even later is er een klop op onze deur. Het is de gardien, hij heeft een klein rond broodje in zijn hand, het is nog warm. Hij ziet dat we aan de couscous zitten en kijkt tevreden, nogmaals bienvenue en bon appetit. We wensen hem een bon soiree, een fijne avond.
Het was vandaag grotendeels bewolkt en zo’n 17º, niet slecht zo in de winter.
De foto’s van vandaag kun je weer groter bekijken via deze deze pagina en je ziet er ook extra foto’s die ik hier niet geplaatst heb.
De fotopagina wordt geopend in een nieuw scherm, als je na het kijken dit scherm weer sluit kom je automatisch weer op onze website.
Ga naar periode 5
terug naar overzicht