Marokko 2018 – periode 19: 12 april t/m 14 april
donderdag 12 april: Marrakech
Vandaag blijven we op de camping, we gaan de soep wecken. Tussen het wecken door hebben we de camper van buiten en binnen schoongemaakt, dat was wel weer even nodig. Co zei: als we morgen wegrijden zullen ze wel zeggen, dit is een andere camper als waar jullie mee binnen kwamen.
De groenteboer komt langs op de camping en hij heeft goeie aardbeien, wel duurder dan op de markt, maar alla, voor wat hoort wat.
vrijdag 13 april: Marrakech – Azilal
We zijn lang genoeg op deze camping geweest, we willen er weer op uit. Vannacht heeft het geregend, om 5 uur viel het veel. Het lijkt wel een beetje open te breken maar dat is een schijnbeweging.
We rijden door de buitenwijken van Marrakech en af en toe is er een rotonde. Er zijn verschillende regels op een rotonde. Als het een rotonde is zonder stoplichten dan heb je zodra je op de rotonde rijdt altijd voorrang. Is het een rotonde met stoplichten dan gelden er andere regels. Als je rechtsaf of rechtdoor gaat is er niets aan de hand. Maar als je driekwart wilt en de overkant staat ook op groen (wat meestal het geval is) dan hebben zij voorrang en moet jij wachten.
Dat is met zo’n lange camper soms lastig, vooral als de rotonde niet zo groot is. Vanmorgen was er dus een kleinere rotonde en Co reed langzaam aan door, we moesten dus driekwart en het tegenover komende verkeer had ook groen. Ik zei, je moet stoppen hoor, er wordt getoeterd. Co zei: als er getoeterd wordt houd het in dat ze ons zien, dus zijn ze alert. Dus rondde we deze rotonde op zijn Marokkaans af. haha
We komen buiten de stad en rijden naar Demnate. We zien woeste stromen met rood water, de kleur van de aarde in dit gebied. Links zien we in het open terrein een markt, wat zal het daar een modderboel zijn. Deze slaan we maar even over. Er zijn allerlei mensen onderweg naar de markt en op een modderig weggetje komen auto’s bijna vast te staan.
Het is grijs buiten en het regent zachtjes. We zien de hoge Atlas niet, in tegenstelling tot van de week toen we naar Marrakech toereden. We hebben in ons hoofd om vanuit Demnate richting Skoura/Ouarzazate te rijden. We snappen dat dit niet gaat lukken maar we willen kijken hoever we komen en dan terug rijden. Het is een route met mooie uitzichten en dan is terug rijden geen straf.
We zullen ook wel sneeuw tegenkomen maar we zien het wel. Eerst rijden we nog via een P-weg naar Demnate. De weg is bij tijd en wijle slecht met gaten maar ook met waad plaatsen. Waar door de vele regen nu grote plassen water in staan, even pootje baden dus. De omgeving is mooi, maar kan mooier met de zon erbij.
We komen bij de natuurlijke brug in Imi-N-Ifri, daar staat een bord dat de route naar Ouarzazate gesloten is. We worden aangesproken door een van de gidsen van de natuurlijk brug. Hij geeft aan dat de route gesloten is vanwege sneeuw, of we de natuurlijke brug willen bezoeken. Maar dat hebben we al een keer gedaan.
We rijden de route op, in het begin is het dus een beetje saai, dat wisten we niet meer. Dan komen we op een hoogte van 1600 meter en daar ligt wat sneeuw in de kant. Er komen een paar auto’s aan waarvan twee Zwitserse Landrovers. De voorste stopt en doet zijn raampje open. Of we naar Ouarzazate willen. We vertellen dat we dat niet van plan zijn, zover als het gaat en dan gaan we terug.
De man vertelt dat naar Ouarzazate niet gaat want verderop ligt zo’n 30cm sneeuw, zij zijn er wel doorheen gekomen, maar dat kan ook prima met een Landrover. Nog geen 2km verderop keren we om omdat er meer sneeuw in de kant komt en de route ons tot zover niet kan bekoren.
We rijden terug door Demnate en gaan verder naar Azilal. Daar vinden we een plek op een grote parking midden in de stad. We hopen dat het morgen beter weer is, nu regent het volop en is het 6º.
De foto’s van vandaag kun je groter bekijken via deze deze pagina en je ziet er ook extra foto’s die ik hier niet geplaatst heb.
De fotopagina wordt geopend in een nieuw scherm, als je na het kijken dit scherm sluit kom je automatisch terug op onze website.
zaterdag 14 april: Azilal – Aghbala
Het was redelijk rustig hier. Het heeft de hele nacht geregend dus staan we nu aan de voet van een groot meer, oftewel een grote plas. We zijn gisteravond met de camper wat hoger gaan staan op een grote plek met grof grind, dus we staan droog. Het levert wel een leuke spiegelfoto op.
We gaan naar Ouzoud, misschien op een camping, straks daar even de weerberichten kijken voordat we verdere plannen maken. Als we Azilal uitrijden is daar een politiepost. Het is 7 uur, zal er de post bemand zijn? We stoppen toch maar voor de zekerheid en zien in het hokje een wuivend handje, rijdt u maar verder. Goed dat we gestopt zijn. Snap wel dat de mannen lekker binnen blijven zitten want het is 6º.
Op de weg naar Ouzoud nemen we een lifter mee, de man is er maar wat blij mee, het is elke keer sjoekran. Hij stapt uit bij het 1e hotel dat we in Ouzoud tegenkomen. Zijn collega’s zien hem uitstappen en steken allemaal hun duim omhoog met een big smile, het wordt gewaardeerd.
We zetten de camper langs de weg en gaan ontbijten, we wilden eerst de camper warm rijden. Dan kijken we wat het weer gaat doen en dat ziet er wel goed uit, we besluiten om verder te reizen.
De route gaat naar Ait Attab, daar gaan we rechtsaf de P3100 op richting Barrage Ouidane. We rijden nog door het dorp als we een rij paarden zien staan langs de kant van de weg, ze zijn droogvoer aan het eten. Iets verderop wordt de markt opgebouwd en nog wat verder zien we achter de huizen heel veel tenten staan. Ook staan er veel paarden, waarschijnlijk is er een Phantasia competitie straks. Wij wachten daar niet op want meestal is dat aan het einde van de middag.
Bij het stuwmeer gaan we de R304 op en voorbij het meer in het eerstvolgende dorp zien we een politiepost. Ik ga vragen of de route naar Imilchil te doen is, de R302. Een van de agenten spreekt Engels, en hij is daar trots op, dat mag ook, zo kunnen we toch wat gemakkelijker communiceren. Hij vertelt dat de R302 naar Imilchil alleen voor 4×4 is, zeker met de gevallen regen en sneeuw.
Dus pakken we de R306 naar Tagleft. Tot nu toe is het een mooie route met veel groene vergezichten. Onderweg nemen we nog twee Marokkaanse vrouwen mee. Een van de vrouwen vroeg om een lift maar toen we daadwerkelijk stil gingen staan schrok ze toch wel een beetje. Maar ik stond al bij de deur en zei: entree a notre maison, bienvenue. We maken al zoveel gastvrijheid mee van de Marokkanen, kunnen we eens iets terug doen. Ze zijn blij dat ze mee mogen.
Als ze aan het einde van hun rit eruit willen zegt Co: ga mee naar Nederland joh. Maar dat wordt lachend afgewimpeld. Ze lopen lachend verder een pad op.
Wat is dit toch een mooie tijd om door Marokko te reizen, het is hier onwijs groen, vooral van de tarwevelden. Dan komen we vanuit de hoogte bij een dorp. In de verte zien we dat de weg geblokkeerd is door mensen. We zien ook veel mensen naar die ‘blokkade’ toe lopen. Op de weg zijn een paar jongens aan het voetballen, het ziet er wel gezellig uit.
We rijden langzaam naar de groep mensen toe en wachten rustig af. Vanaf de andere kant komen er wee auto’s aangereden, eentje is een politieauto. Die gaat door de berm nogal ruig langs de mensen, de mooi geklede vrouwen kijken verschrikt naar hun door modder bespatte kleding, moet dat nou?
Maar dit opent wel een mogelijkheid voor ons om er aan die kant langs te gaan, alleen een stuk voorzichtiger. Nu stoten de vrouwen elkaar aan om aan te geven dat wij er langs willen. Ik deel door mijn geopende raam rijkelijk handkusjes uit wat lachend wordt beantwoord, leuk.
Verderop zetten we de camper aan de kant en een Engels sprekende jongen zegt dat het om een trouwerij gaat, ik zeg, ga jij trouwen. Non, en zijn vrienden moeten hard lachen.
Even later is de groep zingende en dansende vrouwen bij ons, wij staan inmiddels buiten, onder veel belangstelling van de mensen en vooral kinderen. De vrouwen staan voor ons stil en dansen en zingen dat het een lieve lust is, leuk om te zien. Ik maak probleemloos een paar foto’s en een filmpje.
Het laatste stuk van de R306 is slechter maar dat wisten we al van onze eerdere rit de andere kant op. Gewoon rustig aan rijden dan kom je er wel. Dan komen we op een voor ons nieuw stuk, wel de R306. En die is me toch een potje slecht, je kunt het geen weg meer noemen. Er zijn hele stukken weggezakt en asfalt is verdwenen. Wel is er weer de combinatie van een zeer slechte weg met een bijzonder mooie omgeving. Dus staan we af en toe maar stil om daar van te genieten. Als je de gaten in de kustweg al erg vindt moet je deze route zeker niet gaan rijden.
We moeten ook nog een woeste stroom rood water oversteken maar het ziet er niet diep uit dus wagen we de ‘sprong’, het gaat goed, pfff. Bijna aan het einde van de weg is een watertappunt met water uit de bergen, we stoppen om de tank te vullen. Het gaat langzaam maar we hebben de tijd, groeten naar de mensen die langs komen, allemaal even vriendelijk. We krijgen zelfs van een passerende groep vrouwen wat melk aangeboden.
Op een rotonde kiezen we voor de P3214 naar Aghbala. Onderweg kijken we uit naar een overnachtingsplek maar alle hekken die toegang bieden toto huizen zijn gesloten, zo ook de luiken van de huizen. Af en toe moeten we een lastige stuk passeren maar voor de rest is deze weg prima te rijden.
In Aghbala is het bijzonder druk op straat, dat is in de meeste plaatsen zo, dat mensen aan het einde van de middag massaal naar buiten komen, even socializen.
Een paar kilometer na het dorp is er na een bocht een huis waar mensen buiten staan. De kinderen komen gelijk enthousiast zwaaiend naar ons toe. Als we stoppen aarzelen ze en stoppen. Een van de jongens komt naar ons toe, wij zijn inmiddels uitgestapt en schudden handjes. We vragen of we hier kunnen overnachten met de camper. Ja, natuurlijk. We zoeken een plekje uit en gaan daarna naar de mensen toe.
We worden lachend verwelkomd en schudden vele handen. Even later zitten we binnen bij de potkachel en is er thee, brood, olijfolie, honing, cake, boter en olijven, mangez, mangez, eten, eten.
We worden uitgenodigd om straks tajine mee te eten, dat is goed hoor. Mustafa en een van de meisjes kan wel redelijk Frans spreken, dat vinden we wel fijn, anders ben je zo gauw uitgepraat. We hebben het wel gezellig met elkaar en lachen veel.
Het is inmiddels half 10 en we denken dat we het verkeerd hebben begrepen van de tajine dus maken we aanstalten om op te staan. Non, we gaan nog tajine eten. Okay, dan wachten we nog even. Om 10uur komt eindelijk de tajine op tafel. Een van de jongens doet voor hoe we dit kunnen eten. Met brood in de tajine dopen en dan wat groente of vlees mee pakken. Eerst hebben we onze handen gewassen boven een opvang bak.
Niet iedereen eet mee, de rest eet in een andere kamer. Er is een mama en negen kinderen. Papa werkt in Spanje in een ananas kwekerij. Hij is meestal zo’n twee maanden van huis.
Om half 11 zijn we terug in onze camper. We gaan gelijk naar bed want het is koud, zowel buiten als binnen. We leggen een extra dekje op het bed erbij en duiken lekke ronder wol. We horen nog een auto langs komen, de hond van de familie blaft nog wat met een buurhond en dan weten we niets meer.
De foto’s van vandaag kun je groter bekijken via deze deze pagina en je ziet er ook extra foto’s die ik hier niet geplaatst heb.
De fotopagina wordt geopend in een nieuw scherm, als je na het kijken dit scherm sluit kom je automatisch terug op onze website.
Ga naar periode 20
terug naar overzicht