Marokko 2018 – periode 8: 1 maart t/m 4 maart
donderdag 1 maart: Tafraoute
Wat een regen is er gevallen, zowel vannacht als de gehele ochtend. Grote plassen water lagen er op het terrein en de greppel achter de camper was omgetoverd tot een kleine rivier, dat hebben we nog nooit meegemaakt hier. Er was zowaar een stroomversnelling.
Maar de bakker kwam evengoed langs hoor, brot, brot, brot, we hoorden hem van verre al aankomen. Hij liep want de achterband van zijn fiets was lek, ook dat nog, het regende al zo hard en dan ook nog een lekke band.
Het weer zorgde er voor dat hij was gepromoveerd tot zelfbedieningswinkel. De bakker bracht bij een paar mensen de broden aan de deur en dat hield in dat de mensen die stonden te wachten zelf hun brood pakten en naar hem toe liepen om te betalen, lol. Ze moesten er allemaal wel om lachen.
Later in de ochtend kwam hij zonder fiets met het restant van het brood. Er was gisteren overigens nog een andere bakker, een mevrouw. Er is vorig jaar nog ruzie geweest tussen die twee, hij pikte het niet dat zij in zijn wijk liep. Voor het escaleerde (de bakker wilde een steen naar de vrouw gooien) sprong er een Fransman tussen die vertelde dat iedereen recht heeft om hier hun spullen te verkopen.
Er was geen gym vanochtend, het zou een flink gespetter zijn geworden. Gelukkig knapte het na de middag weer op en zijn we gaan wandelen. Als het zonnig was werd het best warm, dus kon de trui op die momenten weer uit. Truitje uit, truitje aan, truitje uit, truitje aan. Maar wel lekker weer, droog en zonnig.
We zijn naar het dorp Tazka gelopen en voor de bergwand terug naar Tafraoute. Je loopt dan tussen de huizen door. Er loopt ook nog een weg, onverhard en dat was een modderzooi. Er was wel een nieuwe stoep naast.
Aan de overkant ging een deur open in een muur en de man groette ons, hij liet de deur openstaan en we zagen een prachtige, goedverzorgde tuin. Toen hij naar buiten stapte complimenteerde wij hem met de tuin. Of we even wilden kijken, dat hoef je maar een keer te zeggen hoor.
We kregen een rondleiding. Achter het huis lag een groot zwembad en daar weer achter de moestuin. Het huis zag er nieuw uit. Deze man was de gardien, het huis is van een familie die in Casablanca woont. In deze wijk stonden diverse grote (dure) huizen. De gardien woont zelf in het dorp en heeft drie vrouwen, hij stond helemaal te glimmen.
We klimmen op een grote rots waar een oud gebouw op staat, je ziet het vanaf de camperplek staan. Nu hadden we een mooi uitzicht op het Keteldal en de campers. Je ziet zo mooi dat het in een dal ligt, omringt door de bergen. Ik las gisteren in het verslag van Thole dat er 135 campers staan. De campings waren trouwens ook goed bezet.
Twee uur later zijn we terug bij de camper en doen we een poging om buiten te zitten. Het is wederom truitje uit, truitje aan. Als de zon weg is is het ronduit koud.
We vragen ons trouwens af wat de functie is van de school die naast de camping is gebouwd. We zien er totaal geen bedrijvigheid terwijl er bij de andere scholen in het dorp aldoor activiteit is met in- en uitlopende kinderen. We denken dat deze school niet gebruikt wordt. We zagen in het dorp nog een nieuwe school, ook zo’n groot gebouw wat wel in gebruik was.
‘s Avonds was er een grote, volle maan en zagen we de gekleurde lichtjes van Tafraoute.
De foto’s van vandaag kun je groter bekijken via deze deze pagina en je ziet er ook extra foto’s die ik hier niet geplaatst heb.
De fotopagina wordt geopend in een nieuw scherm, als je na het kijken dit scherm sluit kom je automatisch terug op onze website.
vrijdag 2 maart: Tafraoute
De dag begon bewolkt maar later klaarde het op en scheen het zonnetje lekker op onze bol. Er liepen drie ezels op het terrein, echte dan he? Ze kregen eten van de camperaars, net als de geitjes en schapen die hier elke dag komen.
Wim kwam vertellen dat ze om 9.15uur gaan wandelen, we kunnen mee als we willen. Dus staan we om 9.15uur gereed en gaan we even later met z’n achten op stap. Wim en Wobbie, Frank en Ria, een Duits stel en wij. We lopen richting het dorp Tazka en gaan daar de ‘groene’ route op, onder de duikplank door. Dat is ook de richting naar de blauwe stenen.
Als we omhoog gelopen zijn en op een plateau staan zien we in de verte de blauwe stenen liggen, ook staan er een paar hippie campers. Wij buigen af om via een ‘rode’ route terug naar Tazka te lopen. We pionieren een beetje want we komen pas aan het einde van de wandeling een rode stip tegen.
Het is heerlijk weer, zelfs warm te noemen dus we lopen al gauw in korte broek en t-shirt c.q. hemdje. Het leuke aan wandelen in en rond Tafraoute zijn de rotsen, soms zie je er bepaalde vormen in. Zoals hieronder een opgeheven middelvinger, een dromedaris en een paar hoodoos.
Bijna 3 uur later, en 10,3km in de benen, zijn we terug bij de campers, hoogtijd om te eten, wat we even later in het zonnetje doen. Dan komt er een jongen naar ons toegelopen en hij geeft Co lachend een hand. Het is Khalil, die kwam twee jaar geleden ook vaak even een praatje maken, als hij plastic flessen aan het ophalen was.
Dat doet hij nu niet meer, daar is hij te groot voor. Er lopen inderdaad allemaal jongetjes rond om flessen op te halen die jonger zijn. Khalil is nu 16 jaar en dan doe je dat dus niet meer.
Het leuke is dat hij Engels spreekt, heel bescheiden zegt hij dat het een klein beetje is maar we kunnen toch heel leuk met hem praten en complimenteren hem met zijn Engels. Hij kijkt trots.
Hij zit nu op het lyceum en over twee jaar als hij dit afgerond heeft mag hij naar de universiteit in Agadir. Dat duurt drie jaar en dan woont hij daar in een studentenhuis. Hij wil bij de politie, in Agadir.
Tot en met het lyceum betalen zijn ouders geen schoolgeld, voor de universiteit wel. Je kunt dus alleen doorleren als je ouders het betalen kunnen. Hij heeft 1 zus en 2 broers en die leren ook allemaal. We vroegen aan hem waarom hij vroeger die flessen ophaalde. Hij vertelt dat hij voor elke lege fles 1 Dirham kreeg, dat is natuurlijk een leuk zakcentje. Zijn ouders hebben geen schoolopleiding gehad, voor hun trouwen was zijn vader een nomade, nu is hij gardien.
We vroegen ook aan Khalil over het bidden. Hij bid vijf keer per dag, dat is thuis, ‘s ochtends 2x, ‘s middags 1x en ‘s avonds 2x. Alleen op vrijdag gaat hij naar de moskee.
Het is een leuke jongen om te zien, we herinnerden ons ook nog zijn mooie lach. Hij had ons gistermiddag in het dorp, bij de school al zien lopen. Dus hij dacht, ik ga eens even een bezoekje afleggen. Hij zat mooi aan bij ons, we hebben hem een trainingsjack en korte sportbroek gegeven, die nam hij graag aan. Toen wij naar het stadje gingen zagen we hem handje schudden bij Ludwig en Brigitte, die kon hij ook vertelde hij net.
Tegen het einde van de middag waren onze buren hun gasfles aan het vullen. Dat gebeurt dan door een Marokkaanse gasfles op zijn kop op te hangen en aan te sluiten op je eigen gasfles. Het vloeibare gas loopt dan zo over in je eigen fles. Het is niet geheel ongevaarlijk.
Er stond een harde wind die het een beetje fris maakte, we wilden het windscherm opzetten maar de wind was te hard. Later zakte hij gelukkig weer wat af. Jan en Simonne zijn gearriveerd, ze zijn ooit een keer bij ons thuis geweest voor informatie toen ze voor de eerste keer naar Marokko gingen. Leuk om ze weer te zien.
En dan is de dag zomaar weer om, de tijd vliegt. Ik mocht ook een paar ‘wandel’ foto’s van Wim gebruiken, dank daarvoor.
zaterdag 3 maart: Tafraoute
De dag begon goed met een helder blauwe lucht en even later dus het zonnetje. We zaten dan ook al rap buiten. Alleen bij de bergen hingen wat dunnen wolken, een mooi gezicht, het heldere wit tegen de donkere bergen.
Ik was even naar Jannie gelopen, die ‘helemaal’ aan de andere kant van de camping staat, om aan te geven dat er om 10uur gegymd gaat worden. Maar ze was gisteren gevallen met de fiets en had een grote blauwe plek op haar arm en hij was stijf, dus nu even niet. Na drie kwartier kwam ik terug, Co zei, ik had niet anders verwacht (dat ik zo lang weg zou blijven, niet dat Jannie was gevallen, haha).
Om 10uur dus naar de gymjuf. Wobbie zat in haar stoel bij de camper, we riepen het is tijd hoor. Maar ze zei ik hoor nog geen muziek. En ja hoor, toen de muziek aan ging kwam Wobbie ook aanlopen. 😉
We begonnen met 11 mensen en aan het eind deden er 14 mee. uh? Tijdens het gymmen liepen er een paar jongetjes om lege flessen op te halen. Co wuifde ze toe, kom mee doen joh. En ja hoor, even later stonden ze in de kring met een stok driftig mee te zwaaien met de oefeningen. En een schik dat ze hadden. Sport verbroedert.
Brigitte had best wel veel nieuwe oefeningen en het was ook inspannend, maar het is wel weer erg heerlijk om te doen en daarna smaakte de thee erg lekker.
We krijgen van alle kanten te horen dat het vanmiddag gaat regenen en ook dat het de komende dagen wat onbestendig blijft. Het is niet anders, je kunt er toch niets aan doen.
Na de middag trekken we onze wandelschoenen aan en lopen richting Tazka. Er is wel al wat bewolking binnen gedreven maar het is nog lekker warm en zonnig. Na zo’n 5 kwartier zijn we weer terug na een leuke wandeling door het dorp en over de rotsen. Daar kun je zowat niet omheen, er zijn er hier velen.
Onderweg was het bewolkt geworden en voelde ik een klein spatje, maar we hielden het verder droog. Rond 15uur pakten we spullen om naar de hammam te gaan. Dat is niet veel hoor, een handdoek, scrubhandschoen, zeep en schoon ondergoed. En voor mij een zwembroekje. Co niet, bij de mannen ga je gewoon in je blootje. Ik zeg, laten we even langs Henk en Jannie lopen om te horen of ze eventueel ook mee willen, vind ik wel gezellig.
Ze waren ‘thuis’ en we moesten even binnenkomen. Dat ‘even’ duurde tot half 7, het was erg gezellig, we hadden genoeg om over te praten. Wij vertelden op een gegeven moment dat we rond 7 uur altijd wel uit bed zijn. Henk vertelde dat zij om 8uur altijd wakker geblaft worden. uh? Ja hun wekker blaft. Dan zegt Jannie tegen Henk; de hond blaft. Dat moet ik even uitleggen, Henk draagt een gehoorapparaat en die gaat ‘s nachts uit. Dus zegt Jannie; de hond blaft. Henk heeft dus een dubbele wekker. lol. Dan drukken ze op sluimer en na 9 minuten blaft weer de hond. haha. Dit is humor. Co zei; Je hebt kans dat het in het verslag komt. Bij deze dus.
Jannie liet een tas aan ons zien, een grote zwarte. Er zaten twee beschadigingen in, snijwonden om het zo maar even uit te drukken. En dat zijn het ook. Jannie had de tas bij zich toen ze naar de markt in Had Draa gingen. Inmiddels weten we dat het een markt is waar veel zakkenrollers actief zijn. Dit was ook zo’n geval, ze hebben gewoon de tas opengesneden. Gelukkig waren ze niets kwijt, het was nogal een dikke voering. Dus mensen, een gewaarschuwd mens telt voor twee, kijk uit op de markt in Had Draa. Ik heb het ook op de lijst ‘markten in Marokko’ gezet.
Toen we in onze camper waren keken we er van op dat het al zo laat was, time flies when your having fun. We moesten trouwens door de regen terug lopen. Toen we bij Henk en Jannie zaten begon het spoelen, de sloot zal morgen wel weer flink stromen. We hebben nog nooit zoveel regen meegemaakt in Tafraoute. Toen we weg gingen bij Jannie en Henk zei ik tegen Co, moet je je trui niet aan. Nee, was het antwoord want dan blijft-ie lekker droog. Wat een logica, geen speld tussen te krijgen.
Morgen misschien maar een 2e poging wagen om in de hammam te geraken. Want ja je weet het nooit wat of wie we nu weer tegen komen.
Ik las bij Gerard Koning in zijn verslag dat in Tata de markt op zondag is en niet op donderdag en heb het aangepast in de marktenlijst. Op donderdag is het in een dorpje 6km bij Tata vandaan. Dat is in El Khemis Adiss, die had ik er wel al op staan.
Henk vroeg of ik elke dag iets te schrijven had, maar er gebeurt altijd wel iets. Zo zie je maar weer Henk, we hebben niet ontzettend veel gedaan vandaag maar toch is er weer een verhaal geboren.
zondag 4 maart: Tafraoute
Vanmorgen was het eerst bewolkt maar er is al een belofte in de lucht dat het mooi weer gaat worden, er waren stukjes blauw te zien. En ja hoor, in de loop van de ochtend trekt het open en kunnen we van het zonnetje genieten. Co heeft de Hollandse waterwerken gestart en is geultjes aan het graven om de grote plassen water voor de camper sneller weg te krijgen. Zijn conclusie, het is geen echte Westfriese klei.
Op de tv laten ze op Canvas (België) beelden zien van wintersportgebieden, met informatie over het weer en de sneeuw. België komt ook voorbij en in Zonhoven was het -40º, dat zal toch wel een tikfoutje zijn.
Na de middag hebben we de wandelschoenen aangetrokken voor een langere wandeling. De bedoeling is een wandeling van 10km, richting de Ameln vallei. Net voor we weg gaan maken we kennis met onze andere buurman die ook een Carthago rijdt. Ze komen uit Medemblik, niet zover bij ons vandaan, het zijn Ge en Lia.
We starten in noordelijke richting, richting de ‘tepelberg’, zoals wij die zelf noemen. Daar loop je langs een paar nomadententen. Het zijn geitenhoeders. De grote geiten zijn allemaal en-route er zijn alleen nog kleine geitjes te zien. Een jong meisje komt naar ons toegelopen, we geven haar een handje. Ze is goedlachs en heeft mooie tanden.
We gaan verder en lopen een stel wandelaars achterop, een oudere man en vrouw, het zijn een van de buren op de camping. Als we omhoog gelopen zijn krijgen we een mooi uitzicht op de Ameln vallei en de leeuw. We zijn op het hoogste punt van onze wandeling, zo’n 1065 meter hoog.
Vanaf dat punt is het afdalen over een pad, het ligt vol met stenen, dus we moeten onze aandacht er goed bijhouden en stilstaan om om je heen te kijken.
Beneden aangekomen kun je naar de weg wandelen of je kunt een riviertje volgen door een kloof heen. Je steekt dan eigenlijk de wandeling middendoor.
Ik heb er geen gps-track van dus die gaan we nu zelf maken. In het begin gaat het goed, af en toe moeten we het stroompje oversteken maar dan liggen er vaak stapstenen in het water. Er zal nu wel wat meer water staan dan normaal vanwege de regen van afgelopen nacht.
We komen langs stukken waar we wat hoger op moeten omdat de wand te steil is en er geen oneffenheden zijn om houvast te hebben. Dan komen we bij een deel waar we niet kunnen ontdekken hoe we nu verder kunnen. Die wand is echt steil en we moeten best wel hoog klimmen om verder te kunnen. Maar of we daar verder kunnen is van beneden af niet zien. En als we dan weer terug naar beneden moeten via hetzelfde padje vind ik dat toch wel wat eng, omhoog is iets heel anders als omlaag, qua beleving van steilte.
We besluiten om terug te gaan, we waren halverwege het riviertje. Jammer maar we komen liever heel weer terug. Ik weet dat twee jaar geleden een wandelgroepje ook deze afsteker gedaan heeft, vandaar dat we het ook wilden proberen. Maar kennelijk heeft er toen bijna tot geen water in het riviertje gestaan en dan kun je het op de lagere gedeeltes prima redden.
Tijdens de wandeling is het warm geworden, ook omdat je hier uit de wind loopt. Dus we verlangen nu wel een beetje naar de hammam om al het zweet er af te spoelen.
We lopen over de nieuw aangelegde stoep naar Tafraoute terug. Tussen de rotonde en Tafraoute dorp is een stuk nog niet opnieuw geasfalteerd dus daar is geen stoep dus lopen we aan de ‘verkeerde’ kant tegen het verkeer in, langs de kant van de weg, naast elkaar. En daar zijn ze hier niet aan gewend. Tegemoet rijdende auto’s gaan dan ook maar nauwelijks opzij, terwijl er van de andere kant geen auto’s komen en er alle ruimte is om uit te wijken. Dus stap ik elke keer achter Co als er een auto aankomt. We komen langs het plaatselijke voetbalveld waar druk gebruik van wordt gemaakt.
We zijn blij als we weer bij de camper zijn, onze voeten zijn wel even toe aan ‘standje omhoog’. Het is inmiddels 17uur en we hebben 14,5 km gelopen. We hebben geen van beide zin om nu nog naar de hammam te lopen dus besluiten we om bij Omar van camping Granite Rose te gaan douchen.
Hij staat tajines om te spoelen bij de afwasplek, hij maakt op verzoek tajines voor de camperaars op zijn camping. Ja hoor, natuurlijk kunnen we douchen. En het is weer heerlijk warm het water. We moeten 15DH per persoon betalen, dat was twee jaar geleden nog 10DH maar hij zal ondertussen ook wel weten dat je in het dorp bij de nieuwe hammam ook 15DH per persoon betaald. Maakt niet uit hoor, het was weer heerlijk en lekker dichtbij.
Het is vandaag zondag dus aan het einde van de middag zien we veel Marokkanen slenteren en flaneren op de camping. Dat is vaste prik, zien en gezien worden. We groeten vriendelijk terug naar de mensen.
De foto’s van de afgelopen drie dagen kun je groter bekijken via deze deze pagina en je ziet er ook extra foto’s die ik hier niet geplaatst heb.
De fotopagina wordt geopend in een nieuw scherm, als je na het kijken dit scherm sluit kom je automatisch terug op onze website.
Ga naar periode 9
terug naar overzicht