Canada/USA/Mexico 2016/2017 – periode 80: 5 mei – 8 mei
vrijdag 5 mei – Unionville – Atglen
We gaan weer lekker kronkelen, door het mooie Pennsylvania. Alleen is er voor vandaag behoorlijk veel regen voorspeld. Dus doen we rustig aan en zoeken we eerst een bibliotheek op.
Daar brengen we de ochtend in door, op internet, filmpjes en muziek downloaden, contact met de vervoerder van de camper voor de laatste dingen.
We krijgen een mail met instructies, waar we ons moeten melden a.s. maandag, tussen welke tijden dat kan en wat voor formulieren we (in 5-voud) mee moeten nemen.
Het originele NL kentekenbewijs van de camper, het originele importbewijs en grensovergangsformulieren, het originele Amerikaanse registratieformulier en het haven bewijs. We mailen terug dat we geen import c.q. grensformulieren hebben. We zijn via Canada binnen gekomen en bij de grens naar Alaska hebben we geen papieren voor de auto gekregen. Ook is onze camper niet geregistreerd in Amerika, het is simpel weg niet geïmporteerd. We gebruiken het voor vakantie. We kregen een mail terug dat we dan het formulier mee moeten nemen wat onze overtocht bevestigd. Alles dus in 5-voud.
Normaal kun je van maandag t/m vrijdag tussen 8-16uur je camper inleveren, behalve tussen 11.30-13uur, dan is het pauze. Wij doen dat maandag middag en daarna gaan we naar de luchthaven. Morgen maar eens alle documenten kopiëren en/of printen.
Na de middag gaan we rijden, het is droog geworden. TomTom staat op maximaal kronkelen en af en toe pakken we zelf nog een klein weggetje naar links of rechts. Er wordt niet op de landerijen gewerkt, het is te nat. We zien regelmatig in een weiland 6 paarden/muildieren staan, ze hebben rust.
Wel komen we af en toe een Amish koetsje tegen, een jongen op een step, een groepje kinderen langs de weg en we komen langs Amish boerderijen. Te herkennen aan de landbouwwerktuigen met ‘kale’ wielen, geen rubber banden er om heen.
We komen langs een kerk en we gaan vragen of we water mogen tappen, dat mag. Ik loop over het kerkhof, het zin allemaal zeer oude graven, mooi om te zien. Af en toe moet ik schuilen voor de regen.
Het begint weer te regenen dus zoeken we maar weer een bibliotheek op. We moeten nog wat ontvangen van de vervoerder. In de bibliotheek komen ook Mennonieten, te herkennen aan hun vervoer, de auto.
Tussendoor zien we veel vogeltjes vliegen, het is er druk van. We stoppen langs een hek bij een Amish boerderij waar allemaal zwaluwkasten hangen, het is een komen en gaan van deze snel, wendbare vogeltjes, leuk om te zien. Verderop zien we (denken wij) een bever. Hij loopt al etend door het gras en als-ie tussen de struiken verdwijnt zien we af en toe wat takjes en plantjes bewegen waar hij aan het eten is, staand op zijn achterpoten.
Daarna zoeken we een plekje voor de nacht die we vinden bij een kleine community kerk. ‘s Avonds regent het ook weer, we hopen dat het morgen droog is, het is in ieder geval wel voorspeld.
zaterdag 6 mei – Atglen – Intercourse
Het heeft vannacht weer veel geregend, daar heb je snel genoeg erg in want het maakt altijd veel lawaai op het dak van de camper. Vanmorgen is het droog als we opstaan en breekt zelfs de hemel een beetje open.
Ik heb een route uitgezet die ons door Amish gebied brengt. We rijden kriskras door het land richting Intercourse voor de wifi bij de bibliotheek aldaar. Het is weer leuk rijden en we komen af en toe koetsjes tegen, dat blijft leuk om te zien. Het was ons de vorige keer niet opgevallen maar als er 6 of meer paarden in de wei staan (meestal 6) is het een Amish boerderij. De paarden worden gebruikt om de apparaten te trekken. Het zijn stevige/robuuste paarden met veel kracht om het zware landwerk te doen. De paarden die de koetsen trekken zijn slanker. Wij vinden de robuuste paarden prachtig om te zien, je ziet dat ze sterk zijn. Je ziet trouwens ook of een boerderij van Amish mensen is doordat landbouw machines geen banden om de wielen hebben. Kijk maar naar de foto’s verderop de pagina.
Maar eerst stappen we uit bij Kitchen Kettle Village. Een toeristische plek met allemaal restaurants en winkeltjes waar je Amish spulletjes kunt kopen. Jam, pickle, augurken noem maar op. Het is huis gemaakt en wordt ter plekke geweckt, je kijkt zo in de grote keuken waar ze vandaag peper- en paprika jam aan het maken zijn, zou het zelf niet verzinnen maar hier maken ze het.
In het plaatsje is het ontzettend druk, ook het verkeer op straat. Auto’s en buggy’s rijden door elkaar maar ze geven elkaar de ruimte. Het ziet er wel allemaal wel een beetje gehaast uit, er is niet de rust van het platteland.
Bij de bibliotheek is een aparte parkeerplaats voor buggy’s en paarden. Er is het verzoek om na gebruik de boel schoon achter te laten maar daar wordt geen gehoor aan gegeven, er ligt behoorlijk veel paardenstront.
In de bieb zijn mennonieten bezig achter de computer en anderen o.a. Amish zitten te lezen. De bieb bestaat 10 jaar en er zijn kunstenaars die hun schilderijen er hebben hangen, er zit leuk werk bij.
Na het eten gaan we nog een stukje rijden, eerst naar Bird-in-Hand. Daar zit een bakkerij waar ze misschien zuurdesembrood verkopen. We hebben niet genoeg voor de komende dagen en ik wil zelf niet meer bakken. Maar helaas is er niet het zuurdesembrood wat wij willen. Er is wel iets maar dat is zo licht van gewicht, dat kun je toch geen zuurdesem noemen en het is van tarwe meel gemaakt, wij hebben liever van rogge meel. Ja, er moet wel iets te wensen zijn toch?
Dan pakken we nog wat kleine wegen in de hoop op activiteiten op het land. We hebben het idee dat er zaterdag niet zo erg op het land gewerkt word. Maar dan toch zien we achter elkaar, in een redelijk klein gebied, werkzaamheden op het land.
Pa rijdt op de maaier en zoonlief keert het gras. Even verder zijn pa en zoon bezig om een gewas te maaien. Even later rijdt de zoon alleen op de machine en als hij de bocht om komt loopt-ie vast in het gewas. Er komt flink rook uit de machine en de jongen staat hevig te hoesten. Even later komt pa aanlopen over de weg, zo dat is een flinke tippel voor de beste man, het is een lang perceel wat gemaaid moet worden.
Het duurt even maar dan toch hebben ze de boel weer aan de gang. Het gewas zat helemaal vast in de maaier en moest met de hand er uit worden getrokken. Zoonlief was dus niet geslaagd voor deze test.
Achter de maaiers was een stuk land waar ook iemand bezig was. Toen viel ons op dat hij aan het spuiten was, het is een Mennoniet of Amish want de spuitwagen heeft geen banden om de wielen. Dat hadden we toch echt niet verwacht van deze mensen, ze boeren juist vaak biologisch.
Het was vandaag weer onwijs leuk, het was gelukkig droog toen we rond reden en we hebben veel gezien. Dat waar we voor kwamen. Het is en blijft een zeer aparte wereld, een levenswijze die je bij ons in de jaren ’20 en ’30 zag. Je gaat hier ca. 90 jaar terug in de tijd. Wij vinden dat heel mooi om te zien.
Uiteindelijk belanden we voor de nacht bij de bibliotheek in Intercourse. Kunnen we nog even gebruik maken van de wifi en het ligt op een rustige plek. Hopelijk mogen we hier blijven staan.
Nog meer leuke foto’s van onze tocht door Amish country vind je op de aparte fotopagina bij zaterdag 6 mei.
Op het rechterkaartje hieronder kun je zien dat we heel wat kronkel kilometers hebben afgelegd in Amish country, het waren onwijs leuke kilometers, voor herhaling vatbaar.
zondag 7 mei – Intercourse – Baltimore
Het was een rustige plek, zo hier bij de bibliotheek, wel koud, de temperatuur daalde nog behoorlijk. Vanmorgen zijn we op tijd gaan rijden op zoek naar een bibliotheek. Die vonden we uiteindelijk verderop.
We reden langzaam Amish gebied uit. Op zondag is er nagenoeg geen activiteit daar de meeste Amish in de kerk zitten of bij iemand thuis de kerk ‘vieren’. We kwamen nog wel een paar koetsjes tegen waarvan een met ‘aanhang’. Het waren twee koetsjes waarvan de 2e een open rijtuigje was met vier kinderen erop. Waarschijnlijk een groot gezin en dan kan nu eenmaal niet alles met de koets mee. In de dichte koets zie je achter het raampje een klein kindje zitten, veilig bij papa en mama.
Er staan vandaag dus veel paarden in de wei, telkens weer 6 stuks. Hieronder zie je op de foto’s dat er een paar even aan het uit razen waren, ze waren flink aan het rennen in het land.
En dan opeens ziet Co aan de kant een visarend, boven op wat palen bij een druiventeler. Als we stoppen zien we dat hij een prooi heeft, een vis. Even verder op is er een oprij pad naar de wijnboer en dat is net een mooie afstand voor Co zijn grote lens. Een half uurtje later hebben we een paar mooie foto’s van deze stoere vogel. Hij zat heerlijk het visje op te peuzelen maar nam uiteindelijk toch de benen, eh vleugels, met vis en al.
In Baltimore gaan we naar de bieb om het een en ander uit te printen voor morgen. Vanavond kunnen we onze instapkaarten online boeken. We hebben een tussenlanding in Duitsland en voor de verdere vlucht moeten we dus apart online inchecken en dat kan dan pas weer morgen middag. Ze hebben de regel dat het niet eerder kan dan 24 uur voor de vertrektijd. Dus morgen na 12 uur nog maar even de instapkaarten uitprinten bij de bibliotheek. Daarna hebben we dan nog genoeg tijd om de camper in te leveren en naar de luchthaven te reizen.
We rijden naar een Lowe’s vestiging en zien onderweg een aantal grote muurschilderingen, altijd mooi om te zien. De rest van de tijd vertoeven we bij de Lowe’s om rond 21uur in te checken. Daarna rijden we naar de Baptist kerk waar we een paar dagen geleden hebben overnacht.
Dat was 4 nachten terug, toen had ik binnen gevraagd of we hier mogen overnachten. De pastor was aan het eten en zou met een paar minuutjes uitslag geven. We hebben hem toen niet meer gezien.
Ik zei vandaag tegen Co: als hij vanavond wel komt zeggen we gewoon, we hebben hier 4 dagen op u gewacht. Blij dat u er bent dan kunnen we morgen weer verder. haha
Het was vandaag een koude, grauwe dag met af en toe een spatje regen. Pas rond 17uur knapt het op en begint de zon te schijnen, lekker hoor. Nog een nachtje slapen in onze camper en een nachtje in het vliegtuig dan zijn we weer thuis en is onze reis ten einde gekomen.
Als je van te voren bedenkt dat je een jaar weg gaat is dat een giga lange tijd maar als je het achteraf bekijkt is het omgevlogen. Een jaar waarin we veel hebben gezien en beleeft maar daar lees je morgen meer over. Welterusten.
maandag 8 mei – Baltimore – thuis
Zo, gisteravond online ingecheckt, vanmorgen de instapkaarten printen en de camper voor elkaar gemaakt. Daar waren we nog een hele morgen mee bezig. Gelukkig was het zonnig en droog.
Eerst alles uit de garage, wat neemt een mens toch veel mee. Maar als ik het zo zag liggen, we hebben toch bijna alles wel een keer nodig gehad. Toen in de camper alles wat waarde heeft verzameld en dat is naar onze garage verhuisd. De sleutel van alle kleppen en deuren leveren we niet in. Enkel de sleutel voor het rijden en de AB om de bestuurdersdeur te kunnen openen.
Binnen alles uit het zicht, zodat de camper ‘leeg’ oogt. Op het oog het een en ander schoon gemaakt, de rest komt thuis wel. Af en toe even pauze met een lekker kopje thee in de zon. Co heeft bij de Lowe’s, waar we nu op de parking staan, karton kunnen scoren en knipt het een en ander in model voor op de vloer. Zo zijn onze vloerluiken verstopt waar we ook wat dingen in hebben gedaan.
Tegen de middag rijden we weg bij de Lowe’s, even achterom kijkend of we niets hebben achtergelaten, alles is mee, dat is wel net zo fijn. We gaan naar de bibliotheek om onze instapkaarten te printen. Overigens kregen we alleen de instapkaarten voor Frankfurt-Amsterdam. De kaarten Baltimore-Frankfurt moeten we op de luchthaven laten printen, handig hoor, niet dus.
Dan gaan we op weg naar de haven van Baltimore. We hebben keurig het adres door gekregen en komen tegen 13uur aan bij de ingang. De dame in het wachthokje verwijst ons terug naar de weg, we moeten langs de weg en het hek onze camper parkeren en dan naar een kantoortje lopen wat met een paar minuutjes open gaat.
Als we er aan komen gaat het net open maar de man verwijst ons naar een ander kantoor, een 50 meter verderop, ook goed hoor. Als we daar binnen komen is er een man voor ons bij het loket. Hij is de eigenaar van de caravan waar we achter geparkeerd staan. De man komt uit de stat Indiana en verscheept zijn caravan naar Duitsland. En zo zijn er wat een mensen onderweg van A naar B en van B naar A. We wensen hem veel plezier in Europa.
Dan zijn we aan de beurt en worden geholpen door een enthousiaste dame, Miss Trudy genaamd. We overhandigen onze papieren. Ze bladert ze door en vraagt dan naar het certificaat van lege gasflessen. Dan vraagt ze of we gasflessen aan boord hebben, ja die hebben we en ze zijn leeg. Okay, dan heeft ze dus een certificaat nodig dat de flessen leeg zijn. Dat hebben we dus niet.
En dan slaat de stress toe want er wordt al geopperd dat onze camper dan met een volgende boot mee moet, want ze heeft een certificaat nodig en dat kun je niet in de directe omgeving regelen. duh.
Dat is dus de 2e fout die Sal (contactpersoon voor TGL, de broker die alles geregeld heeft). De 1e fout was dat op het Dock Receipt stond dat we in Amsterdam van boord zouden moeten, wat dus Antwerpen hoort te zijn. Dat zou hij corrigeren, dat was vrijdag, we zouden het binnen vijf minuten ontvangen per mail. Toen we een uur later nog steeds niets hadden ontvangen mailden we nogmaals, maar ondertussen moesten wij ook weer verder. We vertrouwden er maar op dat we het op tijd zouden ontvangen. En anders hadden we de maandagochtend nog om contact met hem te hebben.
Het kwam zo af dat ik zondag alvast maar een mailtje stuurde naar hem om te vragen om het document maandagochtend zo vroeg mogelijk naar ons te versturen zodat we nog tijd hadden om het te printen in 5voud. We kregen diezelfde dag een mailtje van hem terug dat hij t/m maandag ‘out of town’ was maar hij had in zijn mail een link geplaatst naar het document dus hadden we dat alsnog.
Maar dan foutje nummer 2: Hij had ons dus niet op de hoogte gebracht van het feit dat als je gasflessen aan boord hebt dat je dan dat certificaat nodig hebt. Uitermate vervelend. We snappen wel dat gasflessen leeg moeten zijn en dat ze iemand niet op hun mooie blauwe ogen vertrouwen dat zo’n fles ook daadwerkelijk leeg is.
Miss Trudy was werkelijk heel vriendelijk en behulpzaam. Ze belde direct met een collega van Sal, Sebastian. Die wist een persoon in Baltimore, Ken genaamd, die weer een persoon kent die gasflessen leeg kan halen en dan een certificaat uit kan schrijven. Bijkomend probleem, die persoon was vandaag niet aanwezig. Maar, de oplossing was nabij. Wij konden onze camper naar Ken toe brengen. Hij zou dan morgen naar die persoon toe gaan en de camper voor ons in de haven afleveren. Ja maar, vandaag is toch de deadline. Miss Trudy wist ons te verzekeren dat morgen het ook nog kon tot 15.30uur. pfffff.
Maar dit moest dan allemaal via die Sebastian lopen. Miss Trudy had zelf met Ken gebeld en die had nog geen telefoontje ontvangen van Sebastian. Hoe moeilijk kan dat zijn.
Ik ben zelf ook aan het bellen geslagen. Je kunt nl. bij heel veel Uhaul vestigingen gas/propane tanken dus misschien kunnen we daar ook onze tank laten legen en een certificaat bekomen. Na 3x door verbinden en dus ook 3x alles uitleggen vertelt de 3e persoon mij dat de Uhaul dat niet doet.
Ondertussen was in het crisiscentrum Miss Trudy niet verder gekomen met Sebastian en Ken en was er een tweede vrouw bijgekomen. Even groot en breed als Miss Trudy, niet onsympathiek bedoelt hoor, gewoon even registrerend. haha
Er kwam een aap uit een mouw, figuurlijk gesproken. Want ze vroegen of we de gastanks eruit konden halen. Ja, twee wel maar een 3e zit ingebouwd onder de camper. Die ingebouwde kon niet zoveel last, huh!! En daar zat nu juist nog gas in. Dan laten jullie die 2 gasflessen toch hier, dat was de oplossing vonden zij. Maar wij niet want het zijn dure flessen US$ 200 per stuk. Die geef je niet zomaar weg.
Er was ondertussen een andere klant binnengekomen, een man met een geel veiligheidshesje. Hij luisterde mee en zei ook, de enige optie is de flessen eruit dan kunnen jullie de camper inleveren en naar huis. Ja, dat snapten wij ondertussen dus ook.
Ik draaide mij naar hem om en vroeg, kunnen we onze gasflessen niet aan u meegeven. Dan gaan wij kijken of we ze laten versturen en anders komen we ze tijdens een volgende Amerika reis bij u ophalen in Pennsylvania. Hij zei meteen, dat is goed en gaf zijn visitekaartje.
Hij kwam in de haven een graafmachine ophalen en was nog wel een half uurtje bezig. Dat gaf ons de tijd om de gasflessen te ontkoppelen. Co checkte nog even de flessen en ze waren inderdaad helemaal leeg.
Miss Trudy had ondertussen met de douane contact opgenomen om te horen of alle papieren aanwezig waren die nodig zijn om onze camper te verschepen. Toen wij terug kwamen bij haar bleek alles aanwezig te zijn alleen moesten we wel onze originele kentekenpapieren bij haar achterlaten voor diezelfde douane. De papieren worden dan later naar ons toegestuurd, via de agent TGL. We hebben voor de zekerheid maar al onze gegevens, adres, emailadres en telefoon nummer genoteerd op een briefjes, dit op verzoek van Miss Trudy. Misschien sturen ze het dan direct naar ons toe. We hebben de papieren nodig om straks in Antwerpen onze camper weer op te halen. Wat een toestand.
Die man, Ronald, was precies op de juiste tijd op de juiste plaats. Er viel gelijk een hele last van onze schouders. We zagen ons vliegtuig al vliegen zonder ons. Na het afleveren zijn we nog terug gelopen naar Miss Trudy. We gaven haar een dikke knuffel, dwars door het loket heen. Ik zei, we zijn je erg dankbaar dat je dit voor ons hebt willen doen, ik kan er bijna wel van huilen. Wat ook werkelijk zo was, de tranen zaten opeens erg hoog, zal wel van de spanningen komen. Miss Trudy was ook gelijk emotioneel. We hebben haar een paar heerlijke Hershey chocolade repen gegeven. We vroegen of ze nog boter, kaas en yoghurt kon gebruiken nieuw in de verpakking. Maar dat wilde ze niet. Die tas hebben we achtergelaten bij de vrouw in het wachthokje die een taxi voor ons belde. Maar met Sal van TGL hebben we nog een appeltje te schillen.
Resume: een volgende keer laten we onze gasflessen thuis en kopen voor US$ 20 per stuk een gasfles bij de Lowe’s. Moeten we alleen wel nog een aansluiting regelen tussen de Amerikaanse gasfles en ons systeem. Maar daar kunnen Dick en Tita ons vast verder bij helpen. Ik mail jullie wel even. Als je dan terug verscheept laat je de flessen gewoon achter of je geeft ze weg.
En zo is dan onze trip met de camper ten einde gekomen en zitten we nu op de luchthaven van Baltimore te wachten op onze vlucht. We moeten zo’n 4,5 uur overbruggen maar die zal ook wel snel gaan, net als het afgelopen jaar. He, zag je dat, er vloog alweer een dag voorbij.
Wat is ons o.a. opgevallen in de USA?
Hier in het oosten: het was 12º en we zagen mensen lopen in korte broek en t-shirt. Die hebben vast voorouders uit Schotland, Ierland en Scandinavië want daar zagen we ook bij zeer lage temperaturen mensen in zomerkleding lopen, zonder jas en ze gingen zelfs zwemmen in de zee.
Het oosten van Amerika is meer bewoond gebied, je hebt niet zoals in het westen onbewoonde gebieden met veel natuur. Er is wel veel natuur maar altijd kom je er huizen en mensen tegen. Dat heeft weer als voordeel dat er meer kleinere wegen zijn om te kronkelen. Alhoewel we er in het westen niet zoveel erg in hadden dat je op een ‘grote’ weg reed, het was er ook minder gejaagd. Wat we in het oosten heel vervelend vonden was dat bij elk stoplicht de mensen direct op hun telefoontjes keken en dus niet meer oplette op het stoplicht en/of verkeer, irritant. Ook onder het rijden keken ze vaak op hun telefoon wat resulteert in onregelmatig rijgedrag. Maar dat is een probleem van overal want ook in NL en Europa zie je dit verschijnsel meer en meer.
In het westen hebben we meer groot wild gezien, hier in het oosten niet, wel heel veel vogels, vooral de rode kardinaal. Tot op onze laatste dag in de USA hebben we hem zien vliegen. We hebben in het oosten ook meer bewolking en regen gehad maar dat kan ook aan het seizoen liggen. In het westen waren we immers in de zomertijd en de herfst.
TomTom op onze telefoon is ons zeer goed bevallen, we hebben heel wat kilometers weg gekronkeld en ons laten leiden door onze Belgische sprekende dame. Af en toe waren er aanwijzingen waar we niet zoveel mee konden, vooral in Mexico, maar in het algemeen ging het best wel goed.
Het mooiste van deze hele reis vonden we alle dieren, groot en klein, die we gezien hebben, de wildlife. Niet alleen in Alaska, wat we het summum vonden, maar ook in de andere landen en staten, we hebben er enorm van genoten, van al dat moois.
Daarnaast vonden wij in de Lower States ‘Bryce Canyon’ NP een ontzettend mooi park, heel apart en naar Grand Teton NP gaan we zeker terug maar dan langer. Daar is ook wel het een en ander aan wild te zien weten we intussen, dus dat staat op de lijst voor een volgende reis naar de USA. Pennsylvania vonden we vooral erg leuk vanwege de aanwezige Amish. De natuur zelf was ook erg mooi, veel heuvels en mooie uitzichten.
En verder hebben we veel leuke en vriendelijke mensen ontmoet waarbij opviel dat heel veel mensen, vooral in Canada, banden hebben met ons kleine kikkerland. We zijn maar een Nederlandse immigrante tegen gekomen, jammer dat we niet meer hebben gezien/gesproken.
En dan is zomaar onze reis ten einde gekomen. We hopen dat jullie genoten hebben van onze verhalen. Wil je op de hoogte gehouden worden meld je dan aan via de rechterzijde van deze pagina.
Dus tot een volgende reis dan maar. Het zal vreemd zijn om niet meer elke dag een verslag te schrijven en foto’s uit te zoeken. Ik doe het altijd bijzonder graag, het is een leuke hobby.
Hieronder onze totale route door Canada, Alaska, Amerika en Mexico. We hebben in totaal 52700km afgelegd en waren voor de overnachtingen gemiddeld €76 per maand kwijt. Dit komt mede door de campings in Mexico. In Amerika en Canada hebben we € 26 besteedt aan campings.
De boot met onze camper erop is op maandag 15 mei weg gevaren uit Baltimore. We volgen het schip, voor zover mogelijk, het is eerst onderweg naar Southampton waar het op dinsdag 23 mei aan gaat komen. Daarna zal Antwerpen wel op de planning staan. Als het schip op de oceaan is wordt het niet meer met naam weergegeven in het programma waarmee je zo’n ‘vessel’ volgt.
Op donderdag 25 mei is de camper aangekomen in Antwerpen, we kregen net ‘groen licht’ dat we onze camper morgen de 31e op kunnen halen. We gaan met de trein naar Amsterdam Sloterdijk, dan met de flixbus naar Antwerpen centraal station en vandaar met twee bussen naar de haven. We wilden graag samen terug rijden in onze camper en niet met een aparte auto er achteraan, is zo ongezellig.
Op woensdag 31 mei hebben we onze camper opgehaald. We zijn met de trein van 6.50uur naar Amsterdam Sloterdijk gereden. Voor het station zijn we op de Flixbus gestapt en in 2,5 uur naar Antwerpen gereden. Daar kwamen we aan bij het centraal station, een bijzonder mooi gebouw, van binnen en van buiten. Vandaar pakten we tram 3 richting Zwijndrecht. Bij de laatste halte stapten we over op bus nr. 83 richting Kieldrecht en bij de halte ‘Kallo Land van Waaslaan’ zijn we uitgestapt en de laatste 1,5km gelopen naar het kantoor van Ecomodal.
Daar kregen we de papieren om onze camper op te halen, betaalden we nog €265,40 cash, €140,40 voor receptie, isps en administratiekosten van de rederij en €125 voor douaneformaliteiten. Met iemand van kantoor reden we eerst naar de douane waar de kentekenpapieren en paspoort werden gecontroleerd en een stempel werd gezet op een formulier.
Daarna reden we naar de kade waar onze camper stond. In het gebouw was ook douane aanwezig en kregen we toestemming om het terrein op te gaan. We mochten beide mee. Even later hadden we onze camper weer in handen. Al met al heeft het een uur geduurd.
terug naar overzicht