Canada/USA/Mexico 2016/2017 – periode 71: 30 maart – 2 april
donderdag 30 maart – San Antonio
Dus zijn we nog een dagje in San Antonio en dat gebruiken we om het plaatsje te bezoeken. De mensen die we spreken geven aan dat we vooral ‘the Alamo’ moeten zien. San Antonio is een populaire stad in Texas vooral om zijn centrale historische rol. Ooit woonden hier Comanche-indianen. De plaats aan de rivier trok de aandacht van Spaanse missionarissen die in 1718 Mission San Antonio de Valero stichtten. Dit werd later de militaire buitenpost de Alamo. De Alamo werd het toneel van een van de heldhaftigste gebeurtenissen in de Texaanse revolutie. San Antonio is voornamelijk Hispanic en Mexicaans van aard. De stad heeft een bloeiende economie en het verleden wordt zorgvuldig in ere gehouden. En dat kunnen we zien dat het de mensen in dit plaatsje goed gaat. Behalve dan de zwerver Steve die we ontmoet hebben. Maar dit soort mensen tref je over de hele wereld.
Van 1835-1836 woedde er hier een lange, bloedige belegering van de missiepost die 189 Amerikanen het leven kostte. ‘Remember the Alamo’ was de strijdkreet.
We parkeren de camper weer bij de bibliotheek en lopen daarna de straat uit naar McCullough street waar we op de bus stappen richting Downtown. Het is ca. 10 minuutjes rijden voor US$1 p.p.
Later zien we ook in de bus terug: er is in elke bus een stoel geel gekleurd en die is opgedragen aan Rosa Parks. Rosa, een negerin, weigerde om op te staan voor een blanke, dat was in 1955. Ze werd gearresteerd maar haar actie maakte heel wat los en er kwam een bus-boycot. De regels werden aangepast dus het was niet voor niets.
We dalen een trap af en lopen langs de rivier, het plaatsje is ook bekend van de ‘riverwalk’. Het ziet er gezellig uit, heel groen en veel terrasjes. Die zijn nu nog niet bezet, we zijn vroeg.
De missiepost is mooi gerestaureerd en er zijn een paar mensen die vertellen over het leven toen. Ze zijn ook gekleed in kleding van toen.
We vervolgen onze wandeling langs de rivier, nu is het wat drukker. Er is een ‘river theater’ met het podium aan de ene kant van het water en de tribune aan de andere kant. Daar eten we onze meegebrachte yoghurt.
Als we op de bus zitten te wachten zien we dat het eindpunt van de bus de ‘nord star mall’ is, daar hebben we mijn laptop achtergelaten bij de Apple Store. 1 en 1 is 2, even later rijden we de straat naar de bieb voorbij richting de Apple Store, scheelt weer een ritje met de camper over een drukke weg. De bus gaat trouwens een andere route dan over de highway, logisch. Je koopt hier overigens een dagkaart voor de bus voor USD2,50 p.p.
We hadden vanmorgen vroeg al een mail dat de laptop gereed was dus we komen niet voor niets. Even later wordt de laptop overhandigd en zegt de mevrouw, dat is dan USD518. Ik schrik en zeg dat ons gisteren vertelt werd dat het gratis zou zijn. Op de bon staat wel een bedrag maar John vertelde dat dat niet geldt. De dame kijkt nog een keer goed op de bon en zegt dat het inderdaad gratis is. pfffff wat een grapjas.
Even later zitten we weer in de bus en tegen half 3 zijn we weer terug bij de camper. We besluiten om morgen verder te gaan en duiken de bieb in voor de wifi. Vestje mee, net zoals in de bus en bij Apple. De airco’s staan hier behoorlijk koud, te koud voor ons.
Om half 6 rijden we weer naar onze overnachtingsplek in de doodlopende straat. Bij het huis waar we in de buurt staan zien we nu een auto in de garage staan. De eerste avond hebben we aangebeld om te vragen of de mensen er een probleem mee zouden hebben als we hier gaan staan. Maar er was niemand thuis, net als gisteravond. We zeggen net tegen elkaar dat we het nu niet meer gaan proberen en daar komt de vrouw des huizes aangelopen. Ze stelt zich keurig voor en vraagt hoe lang we denken te blijven.
We geven aan dat dit onze laatste nacht is hier en dat we geprobeerd hebben om kennis te maken maar dat er niemand thuis was. Ze is vriendelijk en we begrijpen dat de buurt aan buurtpreventie doet. Ze is al op de hoogte over onze reis, we hebben immers al best wel wat mensen gesproken uit deze straat. Er zijn veel bewoners die hun hond uitlaten en men is nieuwsgierig van aard. Even later loopt er een vrouw met hond langs en ze vraagt of we weggestuurd worden. Het zegt wel een beetje hoe ze over onze buurvrouw denkt. We geven aan dat we niet weggestuurd worden maar wel dat het onze laatste nacht is hier.
De buurvrouw vroeg nog waar we morgen heen gaan. Ik zei dat we naar New Braunfels gaan. Ze vroeg of we het nieuws hadden gevolgd over een groot busongeluk, nee dat hebben we niet. Bij een groot busongeluk zijn er 13 personen omgekomen die allemaal uit New Braunfels komen, dus het dorp is helemaal van slag.
New Braunfels, je ziet het al aan de naam, is van Duitse oorsprong en het schijnt dat je dat aan de gebouwen kunt zien en er zijn ook restaurants met een Duitse keuken.
Het was vandaag heerlijk weer, precies goed van temperatuur om in de zon te kunnen verblijven.
vrijdag 31 maart – San Antonio – Cranes Mill
We hebben lekker geslapen en door het uur tijdsverschil later eruit dan anders. We rijden nog een keer naar de bieb, vullen onze watertank bij, gebruiken de wifi, we Factimen met mama, we gymmen en gaan dan op pad. Eerst leggen we nog even de Rode Kardinaal op de gevoelige plaat vast. Die hadden we de afgelopen dagen af en toe langs zien komen maar aldoor was-ie ons te vlug af, nu niet, hij staat er prachtig op.
Naar New Braunfels, volgens onze Amerika gids is dat een populair uitstapje vanuit San Antonio. We rijden er ‘kronkelend’ heen, doen onderweg nog wat boodschappen en komen rond het middaguur aan bij de bibliotheek. Maps.me gaf aan dat er geen VVV is, maar dat geloven we niet. Dus bij de bieb zoek ik een adres op.
Ik krijg een adres van de ‘chamber of commerce’. Dat zijn we wel vaker tegen gekomen en dan zit er ook vaak een VVV bij in. Het is een grote bibliotheek met redelijk snel internet.
Even later rijden we naar de chamber of commerce en we ontvangen daar een wegenkaart van Texas. De dame weet ons verder niets te vertellen over de omgeving noordelijk van New Braunfels richting Fort Worth, jammer. Over New Braunfels vertelt ze dat het veel Duitse restaurants heeft en een of ander groen historisch gebeuren met een wijngaard en proeverij. Ik vraag naar de Duitse huizen maar dat zijn dus geen vakwerkhuizen.
Het is inmiddels 4uur, we gaan nog een uurtje rijden voor een overnachtingsplek, via maps.me vind ik bij Canyon Lake een parkeerplaats bij een boten helling. Het is drie kwartier rijden, net mooi zo.
We hebben van de week in de mall waar de Apple Store zit een ligkussen gekocht. De man had het voor gedaan, heel simpel. Het ‘geval’ bestaat uit twee grote luchtkamers die aan elkaar vast genaaid zijn. Door om de beurt de gaten open te houden en te bewegen komt er lucht in. Als er genoeg lucht in zit rol je de open uiteinden samen om, buigt ze naar elkaar toe en zet ze vast met een gesp. Voilà, neemt u plaats. Het ligt lekker en je schommelt een beetje mee met de wind. Wind staat er hier heel veel, ‘s avonds neemt-ie gelukkig af.
Rond half 9 rijdt er langzaam een Sheriff langs maar hij vertrekt weer. Kijk, men weet nu dat we hier staan, er wordt dus op ons gelet. We worden in ieder geval niet weg gestuurd. Er waren een paar kleine vogeltjes, dus we hadden weer even iets te ‘kieken’.
zaterdag 1 april – Cranes Mill – Burnet
Leen en Ineke van der Valk, ik heb jullie geprobeerd te mailen maar krijg telkens een bericht dat het bericht geweigerd is i.v.m. spam. Laat me even via de email weten of jullie mijn antwoord hebben ontvangen.
We hebben hier prima geslapen, het was stikdonker en goed stil. Gisteren hebben we bij de Walmart een mini trampoline en een springtouw gekocht, we hebben ons gym arsenaal uitgebreid. En dat moet vanmorgen natuurlijk gelijk gebruikt worden. We willen naast de spiertjes oprekken ook wat aan de conditie doen. We zitten immers best wel veel tijdens het reizen. Lekker weer hoor.
De Sheriff komt nog even een praatje maken, vraagt waar we vandaan komt en vertelt dan dat hij al drie keer in Nederland is geweest, zijn vrouw vindt het zo leuk daar. We krijgen geen reprimande dat we hier staan, helemaal niets van dat, hij is de vriendelijkheid zelve. Hij waarschuwt voor slecht weer, er schijnt harde wind en hagel te komen richting het noorden, de kant waar wij naar toe gaan. We zullen het wel zien.
We vertellen dat we in Mexico zijn geweest en net als alle Amerikanen die we spreken zegt hij ook dat het daar gevaarlijk is, veel bandito’s. Nou, wij hebben ze niet gezien hoor. Het is maar wat je gelooft van wat de media schrijft.
We hebben TomTom op kronkelen gezet en gaan klein rijden en dat is over Farm en Ranch Road’s, dat staat tenminste op de borden. De wegen zijn prima, af en toe smal en we rijden door een heuvelachtig landschap, mooi hoor. Het doet af en toe een beetje Engels aan.
Dan komen we door Wimberley, wat is dat een leuk plaatsje. Wel heel toeristisch maar de winkeltjes en pandjes zijn leuk om te zien. Ze hebben door het hele dorp beschilderde cowboy laarzen staan, net zoiets als in Hoorn, daar staan dan beschilderde Eenhoorns. Er woont hier zelfs een ‘boot whisperer’, zal wel de plaatselijke schoenmaker zijn.
Bij het plaatselijk restaurant zien we gratis wifi dus gaan we daar gelijk maar even eten, een hamburger van Angus beef met frietjes. Het smaakt prima.
Het is lente in Texas en dat is te zien, de bermen zijn bijzonder vrolijk gekleurd door alle bloemetjes. Vooral paars is aanwezig, het is van mini lupines. Maar ook roze, rood, wit en geel maakt het tot een kleurig palet. We stoppen dan ook een paar keer om het te fotograferen.
Vlak voordat we een plaats binnen rijden om een overnachtingsplekje te zoeken zien we links van de weg achter een hek een paar herten lopen. De bok ziet er prachtig uit met hele lange hoorns en een aparte tekening. Zodra het mogelijk is keren we de camper en gaan we terug.
Zodra we stoppen schiet de bok weg, de vrouwtjes zijn minder bang en grazen rustig verder. Verderop stopt de bok toch maar en staat-ie op een prima afstand voor Co zijn lens, hij is prachtig.
Bij een veld werkelijk vol met kleurige bloemen maken we een paar zelfportretjes, leuk voor ‘die mama’. Op een van de planten, een witte bol plant zitten allemaal kleine vlinders. En ze blijven keurig zitten, net of ze een beetje verdoofd zijn door de nectar.
In de plaats is een bieb aanwezig dus pakken we even de wifi mee. De plek zelf is te rumoerig zo vlak langs de doorgaande weg. Even terug hebben we een bord gezien die naar een boothelling verwijst. Maar daar aangekomen staat ‘no overnight camping’, er zijn dan ook diverse RV-parken in de buurt en dan zie je dit soort borden vaak staan.
Verder dan maar, we rijden naar de volgende plaats Burnet. Onderweg komen we nog langs een kerk maar we vinden het te dicht bij de weg, verder maar weer.
In Burnet rijden we een paar kerken af maar er zijn geen parkings aanwezig, ook niet bij de plaatselijke begraafplaats. Dan zie in de verte een open plek met veel groen. Daar aangekomen is er een parking bij een kerk en er tegenover is een school met parking. Daar kiezen we voor, kunnen we morgen rustig aan doen en hoeven we niet weg omdat de kerkbezoekers komen.
En dan hard aan het werk want we hebben veel foto’s gemaakt vandaag. Zie dan ook de aparte fotopagina van deze dag.
Maar dan om half 10 komt er een auto de parking op. Het is een politieauto en de agent komt naar de camper toe. Hij vraagt heel streng: ‘what we guys are doing’. (Ik ben toch geen jongen, ik had zelfs nog een pittig jurkje aan.) Wij willen hier overnachten, maar dat gaat mooi niet door. Bromsnor ontdooit en geeft aan dat we binnen de stadsgrenzen niet mogen overnachten op openbare parkeerplaatsen. Er is een plek bij en tankstation ‘stripes’ geheten. Maps.me kent het niet dus Co vraagt of hij ons er naar toe wil brengen. Dat wil hij wel, na 5 minuutjes kunnen we op pad. Het is nog een stukje rijden maar even later staan we tussen de tien-tonners geparkeerd en hopen dat we niet teveel last hebben van de vrachtwagens en de vlakbij gelegen ‘281’.
Dat was de eerste keer dat we onder begeleiding naar een overnachtingsplek werden gebracht. Het is de 2e keer tijdens deze 10 maanden dat we ergens weggestuurd worden, dus dat valt erg mee.
zondag 2 april – Burnet – Newark
De nacht is ons alles meegevallen, qua lawaai. Wel was er lawaai van de regen op het dak, dat begon rond 4 uur vanmorgen en duurde tot 12uur. We hebben de hele morgen met de ruitenwissers aan gereden. Het is grauw en nat. Zullen we dan straks toch die tornado tegenkomen, hoeft niet hoor.
Pas na de lunch wordt het droog en gelijk een graad warmer, het was zo rond de 15º. Dat zijn we al lang niet meer gewend, regen en lagere temperaturen. Morgen schijnt het weer mooier weer te worden.
We blijven op kleinere wegen rijden, de Farm en Ranch Road’s. Zelfs een keer komen we op een Country Road, en die is gelijk onverhard. Wel goed te doen maar af en toe zijn er grote plassen op en dan is het toch even uitkijken dat je niet vast komt te staan. Maar het gaat goed. De rivieren zijn wild vandaag, door het vele water wat er gevallen is. Ook een keer kunnen niet verder omdat er lichten flitsen bij een bord dat adviseert om niet verder te rijden maar om te keren. Het is net voor een stuk waar de weg de rivier kruist en er stroomt behoorlijk water over de weg.
Het is weer erg landelijk rijden, dat vinden wij wel leuk. Dan komen we aan bij Fort Worth, al lang van te voren rijden we door stedelijk gebied, dat vinden we wat minder leuk. Wat zijn er veel prikkels langs de weg met reclameborden en zo, erg druk allemaal.
In Fort Worth zoeken we eerst een bibliotheek op, die is gesloten en de wifi is zwak, dat gaat hem niet worden. Via Maps.me zoek ik een volgende bibliotheek op, meer richting ‘Historic Stockyard’, het western gedeelte van Fort Worth.
Die bibliotheek is wel open en we kunnen voor de deur parkeren, gratis op zondag. Het is een enorme bibliotheek en als we op de wifi gaan is het dezelfde wifi als bij de andere bibliotheek. CFW genaamd, City Fort Worth. Het geeft aan dat het snel moet zijn maar er gebeurt weinig. Ja, Facebook kunnen we openen, maar mails ophalen of de site uploaden, forget it. En dan wordt er omgeroepen dat de bieb om 5pm dicht gaat.
We gaan maar weg, dit wordt niks. We gaan op zoek naar een overnachtingsplek en komen door het western gedeelte. Een plek die ik op het oog heb vinden we te afgelegen en ook het deel waar we doorheen rijden vinden we een beetje armoedig overkomen. Daar gaan we niet staan, dan slapen we niet rustig.
We besluiten om naar het western gedeelte te rijden, daar te parkeren, even een tijdje rond te stappen en dan de stad uit te rijden voor een slaapplek.
Het blijkt dat er elke dag een kudde Longhorn koeien door de straten gaat en we zien op borden dat dat om 12.30uur en 16uur geschied. We zijn dus veel te laat, er is in het stadje op het tijdstip dat wij er zijn weinig te beleven. Dus we zijn rap weer weg.
We rijden naar Newark, zomaar een plek op de kaart, niet zo groot, misschien geschikt voor ons. Als we er aankomen komen we in een kleine straat langs een kerkje en parkeren daar de camper. Het is de ‘house of prayer Fellowship’, we kennen het geloof niet maar geloven wel dat we hier kunnen overnachten.
ga naar periode 72
terug naar overzicht