Canada/USA/Mexico 2016/2017 – periode 70: 26 maart – 29 maart
zondag 26 maart – Brownsville (USA) – San Antonio
Het was warm vannacht, 28º in de camper, we hadden maar 1 dakluik open omdat er zoveel licht was van een lantaarn. Om half 5 waren we allebei wakker en hebben we de zijramen open gegooid, dat luchtte al lekker op.
Tegen half 9 kwam een aardige man bij de camper om te vertellen dat er om 10uur een dienst is. Dat hadden wij al gezien dus we gaven aan dat we zo meteen weg zouden gaan. We hoefden niet helemaal weg, aan de andere kant van de weg was ook nog een parkeerplaats van de kerk, daar mochten we gerust nog even staan. Co vroeg gelijk aan de man of we water mogen tappen van de kerk, dat was geen probleem.
Dus hebben we de douche ruim gemaakt, met dit warme weer douchen we gewoon vaker, zeker als we gemakkelijk aan water kunnen komen. Co had gisteren in de krant gelezen dat in NL de klok een uur vooruit ging. Is dat hier ook zo vroeg ik aan Co. Ik keek op de GPS en die gaf inderdaad een uur later aan. We zagen de kerkgangers al komen dus we zijn gelijk maar verkast naar de andere kant van de straat.
We hebben in Amerika weer het gymmen opgepakt. In Mexico vonden we het vaak te warm maar het is toch wel lekker om je spiertjes op te rekken als je veel reist, lees veel zit. Dus eerst gymmen en toen even lekker douchen.
Toen reden we naar de voorkant van de kerk om water in te nemen. De kerk ging net uit en de voorganger kwam ook even kennis maken, ‘Gutentag’ , mensen denken vaak dat wij Duits spreken in NL. Hij was met zijn vrouw een paar keer in Nederland geweest. We hebben het al vaker meegemaakt dat we bij kerken heel erg welkom zijn, dat is fijn. Wij zeggen altijd, bij God is iedereen welkom. Toen we weg gingen riep hij nog ‘Auf Wiedersehn’. haha
We gaan vandaag weer kilometers maken. We hebben geen haast of zo maar in San Antonio zit de eerste Wholefoods die we tegenkomen en we zijn bijna door onze potten met eten heen. Dus wordt het weer kook tijd. Het kwam heel erg mooi uit allemaal en de Wholefoods verkoopt alles biologisch en ze hebben alles wat wij nodig hebben. Vanavond gaan we een plekje zoeken waar we ook stroom hebben om te wecken. Er zijn veel kerken in San Antonio dus we vinden vast wel een goede plek.
De route is alles over de snelwegen, we konden ook kronkelen maar daar is de dag te kort voor, zeker omdat we pas om half 12 echt op pad gingen. Het tanken is hier trouwens ook wel weer leuk, €0,57 voor een liter diesel. We hopen dat de prijs niet te snel went want dan kunnen we elke keer als we tanken weer even gniffelen.
Het is weer warm vandaag, 39,5º het hoogst gemeten. Het valt ons op dat Texas best wel groen is, we hadden zomaar in ons hoofd dat het meer prairie-achtig zou zijn, lees kaal, woestijnachtig. We rijden het meeste voor de wind dus het is in de camper best wel warm. Wij gebruiken eigenlijk nooit de airco, dat vinden we beiden niet fijn, het slaat altijd zo op onze keel.
In San Antonio rijden we eerst naar de Wholefoods midden in de stad. Buiten staat een man bij zijn auto en we vragen gelijk maar even of hij weet waar we gas kunnen tanken. Eerst verwijst hij ons naar de H.E.B. supermarkt, maar daar verkopen ze gasflessen en wij willen zelf tanken. Hij denkt even na en noemt dan de Uhaul op. Die moeten we morgen maar eens gaan zoeken.
We lopen de Wholefoods winkel in, wat een zaak zeg. Het is groot maar het ziet er allemaal goed en mooi uit, heel sfeervol. En, belangrijk voor ons, veel biologische spullen. Maar wel daar naar blijven kijken want er is ook veel niet-biologisch maar van plaatselijke producenten.
We staan bij de losse thee en we raken in gesprek met een echtpaar dat oorspronkelijk uit Polen komt. De mevrouw zegt dat deze winkel haar leven heeft veranderd, in goede zin, ze heeft door de goede voeding haar gezondheid terug gekregen. Ze is er nog niet helemaal maar ze is onderweg, zeg maar. Even later zoekt ze ons weer op, want ze vond dat ons gesprek nog niet was afgerond. Ze gaf een foldertje over een bijeenkomst van haar bijbelgroep. We waren het er wel over eens dat ‘geloven’ niet een kerkgang is maar van binnen uit en hoe je de mensen om je heen benaderd en behandeld.
We kopen de spullen die we nodig hebben en komen morgen terug om in te slaan voor stoofpotten en soep. Het is ook hier dus een uur later en wordt het ook een uur later donker. Dat komt nu wel goed uit want om 19uur staan we pas weer buiten en we moeten nog een plekje zoeken. Ik heb in Maps.me een kerk gevonden aan de buitenrand van een wijk. Als we door die wijk rijden is het wel chic-chic, het ziet er mooi groen uit met grote huizen. Bij de kerk aangekomen vinden we een dicht hek, dus deze gaat het niet worden. We zoeken een volgende op, keuze genoeg. Maar die parking ligt aan een drukke weg. De volgende dan maar, daar zijn we nu, er gaat ook een drukke weg langs maar er zit een muurtje tussen wat het geluid wat wegneemt. Hier gaan we het proberen. Want het is hier wel lekker donker, dan kunnen we de dakluiken weer open zetten als we gaan slapen, lekker voor frisse lucht.
Morgen dan maar op zoek naar een stroompunt om te kunnen wecken. Misschien rijden we morgen wel de stad uit na het inslaan van de boodschappen en zoeken we iets in een kleinere plaats, we kunnen nog alle kanten op, ook de goede.
maandag 27 maart – San Antonio
Dat was een mooie plek hier, rustig en de dakluiken konden open, dus ook qua temperatuur goed te doen. We staan tegenover een kerk en daar zit ook een school aan vast want er komt een groep kinderen met gymjuf naar de parking. Ze lopen eerst twee rondes om zich op te warmen en dan zie je grote verschillen in beweging. De een loopt heel soepel en gemakkelijk en de ander kan het niet of gooit er met de pet naar. Maar je kunt wel zien dat ze er veel plezier aan beleven, het is toch ook een sociaal gebeuren.
In de loop van de ochtend rijden we naar de bibliotheek in de buurt, de Landa library. Daar aangekomen zien we dat het een prachtige locatie is voor ons, om te slapen en om te koken en wecken. Er zit een mijnheer op een bankje en we vragen aan hem of hij weet waar we gas kunnen tanken. Ook hij denkt dat we flessen om willen wisselen maar wij willen echt tanken. Hij denkt even na en vertelt dan dat het bij een Uhaul vestiging kan, net als de man gisteren. De Uhaul is een bedrijf waar je allerlei auto’s kunt huren, je ziet ze regelmatig op de weg. Mensen huren ze om te verhuizen. Er hangt dan ook vaak een trailer achter waar hun eigen auto op staat. Je kunt ze ‘one-way’ huren en bij een andere vestiging afgeven. Wij vinden het wel vreemd dat je daar dan gas kunt tanken. Maar de man vertelt dat mensen vaak een volle gasfles mee willen nemen voor als ze dan op hun nieuwe adres aankomen, klinkt logisch.
We zoeken de eerste de beste Uhaul vestiging op en zowaar, er staat een grote propaan gastank. Even later hebben we er weer 40 liter in zitten. Ik vraag aan de man die ons helpt of je hier in Amerika nog een apart rijbewijs moet hebben om deze vrachtwagens te kunnen huren. Maar nee hoor, je mag alles rijden met je gewone rijbewijs.
Dan rijden we naar de Wholefoods en doen onze inkopen. De slager is erg blij met ons, we kopen groot in en hij doet ook erg zijn best om het stoofvlees in stukken te snijden en vind het niet erg om het per pond te verpakken. Kilo’s kennen ze hier niet, ze wegen in lb’s. Dat zijn ‘ponden’ die omgerekend 453gram zijn.
Na het eten rijden we terug naar de bibliotheek en installeren ons achter op het terrein. Het is al hartstikke druk met geparkeerde auto’s. We begrepen van de mijnheer vanmorgen dat het landgoed van een mevrouw was en zij heeft na haar dood het geschonken met de voorwaarde dat het een openbare bibliotheek zou worden.
‘s Middags zijn we even binnen geweest voor de wifi en het ziet er mooi uit, stijlvol. Ook de tuin er om heen ziet er mooi en verzorgd uit. Er wordt veel gebruik van gemaakt. Er is een speeltuin en de mensen gebruiken het als ontmoetingspunt. Pas aan het einde van de middag komen er mensen naar ons toe om te vragen wat we aan het doen zijn en dat ze onze camper mooi vinden. We raken in gesprek en vertellen over onze kookkunsten en het wecken. Een mevrouw vraagt of we hier morgen ook nog zijn. Op onze bevestiging vertelt ze dat ze dan een potje jam komt brengen, grappig he.
Het is wel ‘muggig’ hier, ook overdag, dat zal wel weer een paar bulten opleveren. We waren aan het twijfelen of we om toestemming zouden vragen om te overnachten. Maar besloten toch om het af te wachten. De toegangspoorten hebben geen hekken en we denken dat het een openbare functie heeft, als een soort parkje zeg maar. Als om 8uur ‘s avonds het personeel weg gaat komt er niemand naar ons toe dus dat is goed zo.
‘s Avonds hebben we onze eerste twee weckrondes er op zitten, staat de zuurkool te pruttelen en hebben we een aflevering van Boer zoekt vrouw gekeken. Dat is toch wel grappig dat we hier in Amerika op het Ziggo account van mijn zus een NL programma kunnen bekijken. Het maakt dus niet zoveel uit waar je bent als je maar internet tot je beschikking hebt.
dinsdag 28 maart – San Antonio
We hebben heerlijk geslapen, de dakluiken en de zijramen open, dat was prima te doen voor wat betreft de warmte. En het was hier ook prima stil.
Maar je kansen kunnen keren. Vanmorgen hadden we net de weckpan weer terug bij de camper (pffff), we hadden de zuurkool geweckt toen er een dame naar ons toe kwam lopen. Het was niet de bedoeling dat we hier bleven overnachten, dus of we maar wilden vertrekken. Co vertelde dat we uit Nederland komen en dat we gisteren in de stad waren en dat het daar erg lawaaierig was en dat we even een paar dagen op verhaal willen komen na onze reis door Mexico. Ze ontdooide zichtbaar en ging naar binnen om te overleggen.
Ze kwam terug en vertelde dat we niet nog een nachtje mogen blijven. Co vroeg of we wel vandaag op het terrein door mochten brengen. Dat was geen probleem, ze vertelde dat we rustig binnen konden komen om te internetten, (vrije wifi) en we konden ook printen als dat nodig mocht zijn.
We hebben vanmorgen soep gemaakt en dachten toen nu moeten we ook nog wecken. In de loop van de middag hebben we gewoon de weckpan weer neergezet en zijn we gaan wecken, we zien het wel. We dachten als we het gaan vragen mag het misschien niet, alles wat we kunnen doen is meegenomen. Soms moet je wel eens een gokje wagen. We zeggen immers altijd: het mag totdat het niet mag.
Het wecken is gelukt en een kwartier voor sluitingstijd rijden we weg. We verkassen 50 meter naar de straat achter de parking daar moeten we 800 meter voor rijden, een soort van ‘U-tje’. Het is een dead-end street, een doodlopende straat maar dat is niet echt zo want de straat versmald aan het einde en men kan er naar de naast liggende weg rijden. Maar het is wel rustig hier.
Vanmorgen zagen we een man in het park, hij was al vroeg op pad, het blijkt een zwerver te zijn en hij heet Steve. Co sprak hem aan en vroeg of hij iets nodig had. Maar dat had hij niet, water was aanwezig dus het was prima zo. Later raakte Co met de man in gesprek. Hij is al 10 jaar dakloos, hij probeert wel aan werk te komen maar dat is moeilijk en het betaalt niet genoeg om een huis te huren. Hij slaap af en toe hier in het park maar niet te vaak omdat hij bang is dat hij dan nooit meer mag komen. Hij had water getapt en was zijn haren en zichzelf aan het wassen, hij verzorgt zichzelf wel goed, zo ziet hij er ook uit, goed verzorgd, wel erg mager en een slecht gebit. Co vraagt of hij een warme maaltijd wil, onder de middag of vanavond. Maar hij zegt dat hij nooit iets vraagt aan de mensen. Co zegt: maar ik bied het je aan. Toen we hier stonden is Co nog even naar het park gelopen maar hij was er niet.
We maken een Curry die we morgenochtend nog gaan wecken, daarvoor rijden we dan nog even terug naar de bieb, die om 12 uur pas open gaat. Zo komt Jan Splinter door de winter.
woensdag 29 maart – San Antonio
Het was een natte nacht met veel lawaai oftewel het regende en onweerde dat het een lieve lust was. Zijn we niet wakker van blaffende honden, verkeer, treinen of pratende mensen is het nu eens van onweer, dat was de eerste keer deze reis. Het ging behoorlijk van jetje, flits-boem. Co was vannacht gelukkig wakker geworden toen het begon te regenen want we hadden een paar dakluiken wagenwijd open staan. We zijn het niet meer gewend, regen.
We rijden vroeg naar de bibliotheek om onze curry te wecken en treffen daar Steve weer aan. Het was ‘a rough night’, hij heeft geslapen in het prieeltje maar het was best wel koud. Co vroeg of hij nog iets nodig heeft en hij vroeg of we misschien sokken hadden voor hem. Die hebben we, we hebben eerder deze reis een setje dikkere sokken gekocht en Co vroeg of hij ook iets had aan een t-shirt. Die wilde hij ook wel en we hebben hem nog US$ 20 gegeven, het is aan hem wel besteed. Het is geen alcoholist of drugsgebruiker, dat kun je wel aan hem zien. Hij was zichtbaar geroerd en het kleurt onze dag, dat we iemand als hij een beetje kunnen helpen.
Het wecken is prima gelukt, we hebben net de weckpan terug bij camper en daar komt de dame van gisteren aanlopen. Ze wil net wat vragen maar ik geef al aan dat we hier niet hebben geslapen maar vanmorgen hier zijn terug gekomen, voor o.a. internet. Ik vertel ook dat we vandaag vertrekken. Ze is wel nieuwsgierig waar we naar toe gaan, ze is vriendelijk. Als ik vertel dat we naar de Riverwalk willen en the Alamo vertelt ze dat we eigenlijk ook ‘the Institute of Texan Cultures’ zouden moeten bezoeken, dat gaat over dinosaurussen en zij is daar ooit vrijwilligster geweest. Ik moet zeggen dat dinosaurussen nou niet zo onze belangstelling hebben. Maar we zeggen lief dat we het mee zullen nemen in onze overwegingen, of zoiets.
Omdat het zo geregend heeft en het vanmorgen nog vochtig is hebben we de camper schoon gemaakt, dat was ook wel weer even nodig. Wat een stof zat er op, dat was nog van de onverharde weg bij Tolantongo. De camper ziet nu weer grijs i.p.v. roodbruin.
Na het middageten rijden we naar een Apple Store in San Antonio. Voordat we op reis gingen is er op mijn laptop het Retina scherm vervangen, dat liet nl langzaam aan los. Het begon met 1 vlek, die werd groter en groter en er kwamen er meer bij. Wat bleek, de coating liet langzaam los. We kwamen toen in aanmerking voor een gratis vervanging van het scherm.
1,5 Week geleden was Co zijn iPad scherm aan het schoonmaken en de telefoon dus ik vroeg wil je het scherm van mijn laptop ook even schoonmaken want die lijkt wel vlekkerig. Het schoonmaken hielp niet, Co zei, het lijkt net of je hetzelfde probleem hebt als toen. Dus vandaag gaan we naar de Apple Store om te kijken of ze soelaas kunnen bieden. We hebben wel al op internet gezien dat het vervangen gratis is tot 3 jaar na de aankoop datum en die was voor ons vorig jaar oktober. Maar niet geschoten is altijd mis.
De Apple store zit in een gigantische Mall, wat veel winkels in zo’n winkelcentrum en allemaal groot. We melden ons bij een medewerker die een afspraak maakt bij de Genius Bar. Het kan wel drie kwartier tot 2 uur duren voor we aan de beurt zijn. We geven onze 06 op voor sms berichtjes over de voortgang. Volgens de medewerker moeten we er drie ontvangen, 2 vrijwel direct de laatste als we aan de beurt zijn.
Maar 20 minuten later heb ik nog geen een bericht ontvangen dus ik loop nog even naar hem terug. Oh, in dat geval mogen we even naar de Genius Bar lopen en ons melden bij de ‘rode baard’. Ik geef aan dat we geen berichten kunnen ontvangen en hij zegt daarop dat er op dit moment niemand vrij is maar met ca. 20 minuutjes wel, kijk dat schiet op.
En ja hoor, na 20 minuutjes zijn we aan de beurt. Ik leg het probleem uit en dat het scherm al een keer is vervangen. Hij zoekt het serienummer op en kan zo in zijn eigen iPad de geschiedenis van onze laptop zien. Hij geeft aan dat we niet in aanmerking komen voor een vervanging van het scherm maar hij snapt het probleem en zegt dat hij met zijn chef gaat overleggen.
Even later is hij terug en weet te melden dat zijn chef akkoord gaat met vervanging van het scherm. Eigenlijk kan het niet kosteloos vanwege het feit dat de laptop ouder is dan drie jaar maar ze doen het wel kosteloos omdat het eigenlijk niet mag gebeuren nadat het scherm al een keer vervangen is. Kijk dat zijn nog eens berichten en we zeggen ook tegen hem dat we het heel erg waarderen.
We hebben in Halifax een muziek boxje gekocht en toen Co vorige week de box wilde opladen kreeg hij het stekkertje niet in het laadblokje. We lieten het stekkertje aan hem zien en hij zag meteen het probleem. Er was een nokje afgebroken. Het werd gratis omgewisseld. Wat een service. Morgen middag rond 4uur kunnen we de laptop weer ophalen.
Daarna rijden we nog naar de Costco voor wat boodschappen en daar laat ik nog een keer mijn bril rechtzetten, want die stond alweer scheef op mijn neus. De dame die ons hielp kreeg het voor elkaar maar ze gaf aan dat een van de pootjes een beetje iebel was, ja dat geloof ik als mijn hele gewicht er op gezeten heeft. We gaan zien hoelang het goed gaat.
Nu zit ik op Co zijn laptop het verslag van vandaag te maken zodat ik het morgen zo kan kopiëren in mijn opmaakprogramma. Alles moet wel door gaan he? We zijn na het winkelen weer terug gereden naar de doodlopende straat, gelijk alle ramen open en horren dicht want het rammelt hier van de muggen.
Vandaag was het dik bewolkt, gisteren trouwens ook, we moesten de accu in de gaten houden en hebben het losse zonnepaneel ook nog even buiten gehad, voor als de zon er een klein beetje bij piepte. De natuur is vandaag wel heerlijk opgefrist.
Geen foto’s vandaag, alleen wat leeswerk. Morgen gaan we San Antonio bezoeken dan zal er ook weer wat te zien zijn.
Ga naar periode 71
terug naar overzicht