Canada/USA/Mexico 2016/2017 – periode 75: 15 april – 18 april
zaterdag 15 april – Adams Branch Road – Radford
De kopfoto eens een keertje van onze camper bij een Baptist church, we staan er immers zo vaak, wel toepasselijk dacht ik zo. Het was weer erg rustig hier vannacht, alleen af en toe een blaffende hond. We zijn vroeg wakker en rijden vroeg weg, het gras is te nat om te gymmen, doen we later wel weer.
TomTom ziet niet alle onverharde wegen, althans hij denkt dat het verharde wegen zijn. Af en toe slaan we ze over en dan wordt de route zo weer aangepast, handig wel. Maar soms rij je verhard en opeens is wordt het onverhard, dan gaan we er op door, lekker stuiven.
Het is lente en dat zien we volop, in de bloeiende bomen, struiken en af en toe wat tulpen in de tuinen. Dan staat er een groepje vogels langs de kant van de weg, we denken dat het korhoenders zijn. Ze weten niet wat ze moeten, oversteken, blijven, weglopen. Eentje gaat er op de weg lopen en een ander roept: sukkel, kom er af en wappert met zijn vleugels. We zien aan de overkant bij een huis een gordijntje heen en weer gaan, daar woont nieuwsgierig aagje. haha. Ze hoort natuurlijk die korhoenders lawaai maken, want dat kunnen ze, wat een gekakel. Even later steken ze toch maar over en verdwijnen op het erf.
We vervelen ons geen moment hier in de country side, na elke bocht ontvouwt er zich een ander uitzicht, mooi hoor. We kronkelen lekker door het landschap heen. Het is ook totaal niet druk op de weg, als er al wat volk achter ons rijdt gaan we even aan de kant om ze door te laten, kunnen we stoppen wanneer we willen als we iets zien. Koeterdekoet. Het klinkt misschien een beetje saai maar wij vermaken ons prima zo.
‘s Middags nemen we even een pauze van een uurtje en even later stopt er een auto naast de camper. Het is de mevrouw van de kerk, tenminste dat zegt ze, dat het haar kerk is. We worden van harte uitgenodigd om morgenochtend de vroege dienst mee te maken, om half 7, oei dat is wel vroeg. Om 11 uur is er ook eentje hoor, kijk maar, als we er nog zijn mogen we komen.
Maar het is nog te vroeg om te stoppen dus even later rijden we weer verder. In Floyd tanken we, de diesel is hier weer goedkoper dan in North Carolina en we gaan naar de plaatselijke bibliotheek voor internet.
Vandaag komen we eigenlijk niet eens zoveel kerken tegen, maar rond 5 uur is daar een grote kerk met een grote parkeerplaats er achter. Er staan ook weer een aantal auto’s dus we lopen naar binnen om te vragen of we mogen overnachten. Carl vindt het prima en we worden uitgenodigd om morgen de Paasviering mee te maken, om 10.30uur. We zien wel.
De lucht is donker, vanmiddag heeft het ook even flink geregend en een beetje gerommeld van onweer. Even later scheen het zonnetje weer, 27º stond er op de thermometer. Bij de kerk aangekomen gaan tenminste alle luiken weer even open, lekker fris. ‘s Nachts koelt het nog steeds wel genoeg af om lekker te kunnen slapen.
zondag 16 april – Radford – River Road
Lekker rustig hoor hier maar we zijn wel weer vroeg wakker. Tegen 10 uur gaan we weer op pad. We kronkelen verder door het mooie Virginia. We hadden allebei gelezen dat Virginia armer is dan North Carolina maar dat zien wij niet terug hier hoor. De huizen zien er in het algemeen beter uit dan in North Carolina.
We rijden wel lekker zo en Co zegt opeens: dat went wel snel, geen topes. Het is helemaal vreemd als we er in een stad eentje tegen komen, dan moeten we gelijk aan Mexico denken.
In de loop van de middag stoppen we bij een Lowe’s vestiging voor de wifi, in het algemeen is er snelle wifi. Co wil even Studio Sport kijken en daarna Boer zoekt vrouw. Daarvoor hebben we een verbinding nodig met VPN maar die zorgt er, op de een of andere manier, ook voor dat de wifi minder snel wordt. Dus rijden we verder en komen bij de plaatselijke bibliotheek terecht. Bij de Lowe’s heb je in het algemeen wel snelle wifi en bij een aantal vestigingen kun je ook overnachten, net als bij de Walmart.
We staan voor de deur in de schaduw, want het is intussen 30º geworden en de wind is weg gevallen, warm dus. Hier lukt het wel om Boer zoekt vrouw te kijken. Alleen boer David moet zijn keuze nog maken en als hij dat gedaan heeft stopt het beeld weer om te bufferen. Dus hij maakt zijn keuze en Co zegt: Daar moet op gebufferd worden, hi, ha, ho. haha.
Dan nog even het restant van Studio Sport en dan wordt het tijd om een plekje te zoeken voor de nacht. We rijden nog een half uurtje verder en dan staat er opeens een bord langs de weg dat de weg gesloten is voor doorgaand verkeer. Van 3-6-2017 t/m 6-9-2017. Eerst denk ik nog, dat is raar dat het er nu al staat voor 3 juni maar dan valt het kwartje. Hier zetten ze eerst de maand en dan de dag, dus het is van 6 maart t/m 9 juni.
We waren al een ietsje verder gereden en besluiten dan om op een pad te keren. Co ziet verderop langs het pad bij een schuur een paar mensen staan en stapt uit om te informeren of we er werkelijk niet langs kunnen. Hij blijft een hele tijd weg en komt even later terug met de mededeling, voor de nacht hoeven we alleen maar 100 meter achteruit te rijden. Dat dacht ik al, hij bleef zo lang weg, dat mondt meestal uit op een gesprek.
Even later staan we op het grasveld voor de schuur geparkeerd en maken we kennis met Taylor en zijn ex-vrouw die in het huis woont wat er staat. Taylor zelf woont ietsjes verderop. Als we vertellen dat we richting Jamestown en Williamsburg gaan vindt hij dat we verdwaald zijn. We vertellen ook dat wij nogal kronkelen door de USA, over kleinere wegen. Okay, hij snapt het.
De weg is inderdaad afgesloten vanwege een ontbrekende brug. Dus morgen maar even de borden volgen met ‘detour’ er op, dan komen we er wel.
maandag 17 april – River Road – Williamsburg
Vanmorgen om 7 uur was Taylor alweer ter plekke, wij waren ook al op. Hij vroeg of we goed hadden geslapen, ja hoor, dat is prima gegaan. Met de ramen open was het gelukkig niet te warm.
Om 10 uur was het alweer 25º, dat belooft weer wat voor vandaag. Taylor was aan het klussen in de grote schuur, hij is 79 jaar maar vermaakt zich nog best alle dagen, lekker in de weer. Hij vond het jammer dat we alweer gingen, vond het wel leuk, effe ouwehoeren met Co. Hij had een mes gemaakt voor zijn kleinzoon, en eentje voor zichzelf. Zijn kleinzoon krijgt het mes pas als hij er groot genoeg voor is.
Tegen half 10 rijden we weg. De weg die op wilden is afgesloten vanwege een brug die er niet is. Dus volgen we de borden ‘detour’ en komen voorbij de brug weer op weg ‘600’. Gisteren zagen we klaproosjes tussen het koren staan, vandaag zijn het korenbloempjes, hoe toepasselijk. Dat zijn ook altijd gezellige bloemetjes. Ze riepen ook dat ik naar buiten moest komen, ze wilden graag op de foto.
We komen na de middag aan in Jamestown. Hier is van het National Park System een archeologische site en een ‘settlement’, een kolonie. Jamestown was in 1607 op de oevers van de James River de eerste permanente Engelse nederzetting in Amerika. Een van de eerste pioniers was John Rolfe, die trouwde met Pocahontas, de dochter van het indiaanse opperhoofd Powhatan.
De settlement is een reconstructie van de oorspronkelijke kolonie met een fort, een indiaans dorp en de schepen van de eerste succesvolle pioniers. Alleen begonnen wij bij het archeologische gedeelte en dat was geen bal aan. Er was domweg niets te zien, alleen wat fundamenten van huizen, een kerk en wat opgravingen. Toen we aan de ‘settlement’ toe waren begon het te regenen en dat stopte niet meer tot in de avond.
Dan maar morgen in Williamsburg wat oudheid opsnuiven. We rijden naar het plaatsje toe en vinden er wederom een Baptist church. Er rijdt een witte personen auto rond. Een man controleert de bus die er staat en gaat in het kinderopvang gebouw naar binnen. Even later rijdt hij naar ons toe en stapt uit. Hij is nieuwsgierig wat we hier doen. Co vertelt dat we op internet het een en ander willen opzoeken voor onze verdere trip naar het noorden.
Als hij hoort dat we uit NL komen vertelt hij dat zijn vrouw ook Nederlandse roots heeft. Dit komen we toch vaak tegen, of ze kennen iemand die uit NL komt of ze hebben vrienden in NL. Hij vraagt of we hier ook de nacht door gaan brengen, als we dat beamen is het geen probleem en zijn we welkom.
Gisteren op de parking van de Lowe’s waren er diverse mensen die nieuwsgierig waren. Veel mensen vinden onze camper ook mooi, vooral vanwege het formaat. We zijn een stuk kleiner dan de grote slagschepen hier. Een man zei: this must be very ideal, such a size. Ik zei tegen hem: shal I tell you a secret, it is ideal. haha.
dinsdag 18 april – Williamsburg – Newtown Road
Het heeft veel geregend maar toen we naar bed gingen werd het droog, dat scheelt veel lawaai. Alleen waren we vannacht om 2 uur allebei wakker, er ging een helikopter heel laag over, wat een malloten.
Na ons ochtendritueel gaan we naar de bibliotheek voor het internet. Daar ontbijten we en dan gaan we alsnog naar Jamestown Settlement. Gisteren hadden we begrepen dat de Settlement bij Historic Jamestown hoorde. Historic Jamestown is van het National Park System. Alleen moesten we daar naast onze jaarpas US$ 5 per persoon betalen vanwege een genootschap van de NPS met een archeologische vereniging.
Maar bij de Settlement moet je gewoon betalen want het is een Statepark. De entree is US$ 17 per persoon. Hier is het een en ander nagebootst en gebouwd, leuk om te zien.
Er is een tentoonstelling met mooie beelden en er is veel te lezen, te veel voor ons. We kijken en gaan dan naar buiten. Eerst komen we door een indianen dorp. De indianen leefden eerst gebroederlijk naast de kolonisten maar dat werd later anders vanwege diverse misverstanden. Toen John Rolfe met Pocahontas trouwde hoopten de Engelsen op vrede en dat gebeurde. De vader van Pocahontas viel geen kolonisten meer aan. Tot aan zijn dood toen ging zijn broer die opperhoofd werd op moordtocht.
Daarna komen we in het nagebouwde fort. Er staan diverse huizen, een kerk, ambachtsplaatsen, een keuken en een gouveneurswoning. Erg leuk om te zien allemaal, het is mooi opgezet. Er wordt ook nog een schiet demonstratie gegeven. De schutter waarschuwt om je handen voor je oren te houden als je niet van lawaai houdt. Toch schrikken de mensen behoorlijk en degenen die vooraan staan vluchten weg.
Aan de kade liggen drie schepen als voorbeeld van waar men mee naar hier gevaren is. De schepen zijn ook te bezichtigen.
Dan rijden we naar koloniaal Williamsburg, het is een 18e eeuwse stad die gesitueerd is in een 20e eeuwse stad. Acteurs in klederdracht verbeelden het leven van de oorspronkelijke stadsbewoners. Het is mooi opgezette reconstructie en er heerst een gezellige sfeer. Je kunt met een koets door de straten rijden, er worden ambachten uitgebeeld en panden zijn te bezoeken.
Je kunt gratis door het dorp lopen, als je panden van binnen wilt bekijken dan betaal je US$ 41 per persoon. Dat vonden wij te duur dus we hebben alleen gewandeld en buiten gekeken, dat was al erg leuk. De moeite waard.
Om 16uur rijden we het stadje uit en doen boodschappen bij de Walmart. Daarna gaan op pad, verder naar het noorden. We komen uit bij een Baptist kerkje langs een rustige weg. We kijken of we ergens om toestemming kunnen vragen maar treffen niemand.
Tegen half 8 komt er een auto aanrijden, we staan achter de kerk en Co stapt uit om naar de auto toe te lopen. Degene die er in zit vindt het te lang duren en toetert. Co arriveert, het raampje gaat open een vrouw reageert boos wat we hier denken te doen. We staan op prive eigendom van de kerk en het is niet toegestaan om hier te staan. En of we wel toestemming hebben gevraagd. Co krijgt geen kans om iets uit te leggen, de dame is ‘not amused’. Op een gegeven moment bindt ze wat in en zegt dat ze naar huis gaat om de pastor te bellen, ze heeft haar mobiel niet mee.
Om kwart over 8 komt de auto terug, nu zit haar man in de auto en die vertelt dat we hier niet mogen overnachten. Het is ondertussen al behoorlijk aan het schemeren. Co zegt dat we allemaal dezelfde God hebben, maar kennelijk zijn we hier niet welkom. In de 11 maanden dat we reizen is dit de eerste keer dat we bij een kerk weg gestuurd worden. Maar de man blijft bij zijn standpunt, we moeten gaan. Hij is wel beleefder dan zijn vrouw maar toch moeten we gaan. Hij blijft net zolang wachten tot we wegrijden. We voelen ons net een stel criminelen.
Kijk, we weten dat dit kan gebeuren, dat je ergens niet ‘mag’ overnachten en moet vertrekken. Dat calculeren we ook wel in. Maar het is een beetje de manier waarop dit ging, heel onvriendelijk en dat zijn we tot nu toe helemaal niet gewend van de Amerikanen. We zijn altijd overal welkom. Heel jammer.
We rijden 16km verder en komen bij een andere Baptist church. Het is inmiddels donker dus we installeren ons en doen gelijk de gordijnen dicht. Zo, we doen voor niemand meer open, punt. Tot morgen.
De rest van de foto’s vind je op de aparte fotopagina bij dinsdag 18 april.
ga naar periode 76
terug naar overzicht