
Canada/USA/Mexico 2016/2017 – periode 56: 29 januari – 2 februari
zondag 29 januari – thuis – Tepotzotlán
Ja, ik weet het, 30 januari zouden jullie weer iets van ons vernemen. Want na een maand radiostilte zitten er natuurlijk veel mensen te smachten om weer iets van ons te horen. haha Ik had het verslag op 30 januari gereed maar toen ik het wilde uploaden deed het internet het niet, verdorie. Maar vanaf nu kunnen jullie onze ‘avonturen’ weer volgen.
En dan gaan we weer terug naar Mexico, op naar de zon, het is er op dit moment zo’n 25º, dan kan een stuk slechter, toch? We vinden het tenminste niet erg.
Na gisteravond een feestmaal te hebben genoten met als chefkok Paul (het was weer heerlijk) hebben we vanmorgen afscheid genomen en zijn we met de trein naar Schiphol gereden. Kwamen we naar NL met alleen onze rugzakken nu hebben we ieder een grote sporttas mee die behoorlijk zwaar is. Er zitten kazen en roggemeel in, boeken en kaarten van Mexico en de USA. Dat brengt wel gewicht in de schaal.
We krijgen in het vliegtuig direct te horen dat de vlucht een uur korter is dan gepland, we hebben wind mee, kijk dat zijn nog eens berichten. In het vliegtuig moeten we formulieren invullen, voor het visum en wat je invoert in het land. We hebben in november afgelopen jaar al entree geld betaald, de bewijsjes ervoor hebben we mee.

Wat heel grappig was: we vertrokken om 14.35uur vanuit Nederland en tot dat we landden in Mexico bleef het licht, de zon scheen volop. En dat terwijl we NL tijd om 01.30uur aankwamen in Mexico. Dus eigenlijk behoorde het onderweg donker te zijn, we vlogen met het licht mee naar het zuidwesten, toen we net geland waren haalde de duisternis ons in en werd het donker.
Na de landing hebben we een uur in de rij gestaan voor de douane. We gaven ons ingevulde visumformulier af en het betalingsbewijs van entree in Mexico via Tecate. De man zat er naar te turen en het was ons wel duidelijk dat hij niet wist wat het was. Maar we kregen weer een papiertje mee met daarop 180 dagen verblijf in Mexico en een stempel in ons paspoort.
Toen de tassen opgehaald bij de bagageband, ze stonden er al naast. We hebben ze opgeladen op een bagagekarretje want ze waren toch wel erg zwaar. Toen moesten we langs de koffer controle. Vlak ervoor stond een dame van het vliegveld en die pakte onze ingevulde formulieren aan waarop je in moest vullen als je iets aan te geven had. Wij hebben de gok genomen en niets opgegeven, want we dachten als we aangeven dat we voedsel meehebben (kaas en roggemeel) dan heb je kans dat we het in moeten leveren.
Ze pakte de formulieren aan en vroeg of wij getrouwd zijn. Ja, dat zijn we. Ik moest op een knop drukken en er ging een groen licht branden, ik kreeg mijn formulier terug en we mochten vertrekken met onze bagage. Ik denk dat die druk op de knop een willekeurige selectie is, als-ie rood gaat branden moet je met je koffers door de scan. Bij ons brandde die gelukkig groen, pfffff.
Bij de uitgang stond Benjamin op ons te wachten, samen met Pepe, de eigenaar van de camping Pepe spreekt goed Engels. Hij vroeg of we hem een gunst wilde bewijzen. Hij had Canadese dollars en vroeg of wij die om wilde wisselen voor Mexicaanse pesos. Als Mexicaan mag je dat niet wisselen. Co wilde dat wel even voor hem doen.
Even later zaten we in de auto van Benjamin voor het laatste stuk op weg naar onze camper. Daar kwamen we tegen 22uur plaatselijke tijd aan. Al met al hebben zijn we 18 uur aan het reizen geweest, van thuis naar ons huis op wielen. De dag was lang zat.
We zijn de camper binnen gegaan en zijn ons bed in gedoken, morgen maar alles weer activeren, stroom, gas, water en koelkast. Nu effe geen zin meer in. Het was trouwens lekker koel in de camper, dat had ik niet verwacht, dacht dat het wel benauwd zou zijn, dus dat viel mee.

maandag 30 januari – Tepotzotlán
We hebben allebei niet zo goed geslapen. Het was dan ook al 5 uur NL-tijd (22uur Mexicaanse tijd) toen we eindelijk in bed lagen dus we waren waarschijnlijk over onze slaap heen. We zijn wel tot 7 uur Mex. tijd in bed gebleven.
Toen eruit en de stroom en gas weer aangesloten en de tassen uitgepakt en spullen opgeborgen. Een uurtje later was ons huis weer ons thuis, lekker weer hoor.
Even later ging de zon aan en rond het middaguur was het zo’n 28º, geen slechte thuiskomst, we hebben dan ook lekker in het zonnetje gezeten. We hadden allebei weinig zin om iets te doen. ‘s Middags heeft Raoul nog even bij ons thee gedronken, we konden toch wel aardig met hem communiceren. Heeft het online Spaans leren toch zijn vruchten afgeworpen. Er kwamen toch wel wat woorden voorbij die nog in mijn hersenen zijn blijven hangen.

Net na de middag zijn we naar het stadje gelopen om wat boodschappen te doen. We kwamen niet met alles terug wat we wilden hebben. Ze hadden verdorie alweer alleen maar yoghurt met suiker erin, vervelend. En de brillenwinkel was gesloten terwijl er aanstond dat-ie van 11-17uur open zou zijn. De buurman wist te vertellen dat de eigenaar rond deze tijd (half 2) zijn dochtertje van school haalt en dat-ie om 2uur vast wel open zou zijn.
We hebben op het plein voor de kerk in het zonnetje gezeten en genoten van een fietsacrobaat, hij haalde leuke capriolen uit. Zo fietste hij recht op het kruis af dat op het plein staat, sprong van zijn fiets, duwde de fiets links van het kruis en liep er zelf rechts om heen en moest toen nog een sprintje trekken om de fiets in te halen, hij had hem effe te hard weg geduwd, haha. Om 2uur was de brillenwinkel nog steeds gesloten, toen zijn we maar terug gelopen naar de camping.
Aan het einde van de middag zijn we naar een supermarkt gelopen, ruim 2km vanaf de camping. Lekker effe bewegen na gisteren de hele dag stil gezeten te hebben. Op de terugweg mijn nieuwe bril opgehaald, nu was de winkel wel open. Dat is wel even wennen, variofocus, vooral als je door het onderste deel kijkt naar wat er voor je op straat is. Maar dat zal ook wel weer wennen, evenals het leesgedeelte, mijn ogen moeten zich er nog op afstellen. We liepen langs een eettentje en daar rook het wel erg lekker, dus schoven we maar even aan. Kleine taco’s gevuld met vlees en uien en op de tafels stonden schaaltjes met hete saus, lekker hoor.

Vandaag ook weer het brood bakken voorbereid, morgen gaat de oven weer aan, lekker hoor. Als we door ons voorraam kijken zien we de camper van Han en Monique staan, het echtpaar waar op Baja California twee weken mee opgetrokken zijn. Zij zijn zaterdagmiddag naar NL gevlogen vanwege familieomstandigheden en hebben op deze camping hun camper gestald.
Vanuit Nederland hebben we een boek meegenomen met informatie over Mexico, de ‘Insight Guide Mexico’. Het is best wel een leuk en informatief boek. Zo heb ik min of meer een route bepaald die we de komende tijd gaan rijden.
We willen sowieso naar Puerto Vallarte, daar komen tussen december en maart vanuit Alaska veel walvissen naar toe om ‘kleine’ walvissen geboren te laten worden en om te paren en daarna weer terug te zwemmen naar Alaska. Dat willen we wel eens meemaken, zoveel van die enorme dieren bij elkaar.
Daarna willen we via de westkust en via Oaxaca naar het zuiden rijden, naar richting Guatemala. Dan langs de grens met Guatemala richting de oostkust door de bergen waar er veel indianendorpjes zijn en koloniale stadjes. We zullen ook vast wel een Maya opgravingen bezoeken, die zijn er genoeg hier in Mexico, ook in de jungle, heel apart. Je ziet het, we zullen nog genoeg gaan beleven. Wij zijn er net zo nieuwsgierig naar als jullie.
dinsdag 31 januari – Tepotzotlán
Vandaag niet veel te melden, we hebben wel veel gedaan. Brood gebakken, een stoofpot gemaakt en de camper helemaal schoon gemaakt en dat was dik nodig, wat zag die eruit. Allemaal luizenpis op het raam en op het dak, de dakramen konden we bijna niet meer doorheen kijken, zo vies.
Raoul heeft een hondje, een Maltezer leeuwtje, het hondje ziet er niet uit, de vacht is lang en vol met klitten en vies. Maar het is wel een heel lief hondje. En vanmorgen zagen we dat het hondje een jonkie heeft, dat is altijd lief om te zien.

De garage is uitgemest en opnieuw ingericht. En toen stopte de omvormer en we hadden net de volgende 2 broodjes in de oven staan, ships. We hadden een glaszekering mee willen nemen uit Nederland maar dat is er op de een of andere manier niet van gekomen, dat is lastig nu. Co is er nu met de zoon van Benjamin om uit, hij was zelf naar een paar winkeltjes geweest maar die hadden het niet.
We gingen op zoek naar Raoul en die was zijn hondje aan het knippen, de wilde haren gingen er af, dat al straks een ander gezicht zijn. We vroegen aan Raoul of hij een oven heeft maar hij heeft alleen een magnetron, om zijn koffie te warmen. Maar wij hebben een heteluchtoven nodig, in een magnetron kunnen we geen brood bakken.
Zonder omvormer wordt het wat lastiger allemaal, want de oven en onze weckpan kunnen alleen op 230V, via de omvormer dus. Je hebt ook wel apparaten die zowel op 230V als op 110V kunnen maar deze twee apparaten nu net niet.
Even later zijn Co en Che weer terug, met zekering, pfffff. Even later doet de omvormer het weer. We hadden de camper op de omvormer en de oven bij de stekker van de camper gestoken. Nu hebben we de oven rechtstreeks op de omvormer aangesloten. Nu kijken of het brood nog aan de gang wil gaan, het stond al even koud te zijn in de oven. Je maakt wat mee als camperaar.
Benjamin kwam vragen hoelang we nog blijven. Wij hebben nl. een 4 in ons kenteken staan en dan mag je op woensdag niet door Mexico City rijden. Maar wij gaan naar de westkust naar Puerto Vallarte en dan maakt het niet uit welke dag je reist omdat je dan bij Mexico City vandaan gaat.
woensdag 1 februari – Tepotzotlán
Het slapen kan alleen maar beter worden, nu is het nog redelijk knudde. De eerste twee nachten waren we om 2 uur al wakker, vanmorgen was het 4 uur dat we allebei te kijk lagen. Dus om 6 uur waren we er al uit, klaar met slapen. We rekenen op ongeveer een week om het tijdsverschil van 7 uur te overbruggen. Ik moet zeggen dat het andersom prima ging, in Nederland hadden we vrij snel ons ritme te pakken.
Vanmorgen zijn we op de fiets naar het dorp geweest om boodschappen te doen. Het is bijzonder beroerd fietsen want in het asfalt zitten allemaal keitjes verwerkt, dus het is hobbelend door het dorp. Vandaag gaan we een heerlijke curry maken en morgen een prei/bataat stoofpot, het is maar dat je het weet. Dan vrijdag nog een heerlijke ouderwetse soep getrokken van botten, dan hebben we voorlopig weer een mooie voorraad met goed eten. De groenteboer en slager waren weer erg blij met ons.

Co heeft nog geprobeerd om van mijn fiets de versnellingen te repareren. Ik kan niet licht genoeg schakelen, en dat is lastig fietsen als je heuvel opwaarts moet. Hij had op internet een filmpje gevonden met uitleg hoe je dat moet doen maar uiteindelijk heeft hij het maar opgegeven en zei: hier moet je dus toch voor geleerd hebben. haha
Het hondje is keurig geknipt en gewassen en laat zich graag aanhalen, dat zal ze wel gemist hebben want ze was het aanraken niet waard toen ze er zo rabberig uitzag.
Raoul vindt het duidelijk leuk dat we af en toe contact hebben, we verstaan elkaar niet voor 100% maar we kunnen elkaar aardig volgen. Co is trouwens vandaag nog naar de winkel gegaan om nog een paar zekeringen te kopen voor de omvormer. Het was vanmorgen weer nodig toen we de weckpan hadden aangesloten. We snappen niet wat er gebeurt want we hebben de oven en de weckpan al diverse keren gebruikt tijdens deze reis, dus maar even wat zekeringen op voorraad.
Ik kreeg van Han en Monique via de whatsapp door dat Han zijn vader is overleden en dat ze daarom dus in Nederland zijn, gecondoleerd met dit verlies. Ze zullen begin april weer terug komen naar Mexico. Dan zullen wij waarschijnlijk net de grens naar de USA overgegaan zijn. Maar we zullen elkaar ooit nog wel eens tegen komen, toch?
donderdag 2 februari – Tepotzotlán
Vanmorgen een prei stoofpot gemaakt en een poging gedaan om te wecken. Maar dat ging niet want de omvormer deed het wederom niet. Nu was het omhulsel, waar de zekering in zit, doorgebrand, ships. We zagen Che, de zoon van Benjamin, op de camping rond lopen, hij spreekt een beetje Engels dus riepen we hem erbij. Of hij een bedrijfje weet die dit soort dingen kan repareren. Benjamin kwam er bij en die nam onze omvormer mee. Co had nog een ‘stekertje’ met draadjes waar een 15 amp zekering in zat. Die gaven we ook mee. Een uurtje later was de omvormer weer terug met het ‘stekertje’ er in gemonteerd met een 20 amp zekering. De omvormer is ook nagekeken en moet het gewoon weer doen, kosten 120 pesos, €6. Wij blij en Benjamin blij met een extraatje. We beleven hier veel medewerking en vriendelijkheid.

Ik denk trouwens dat de stroom toevoer niet constant is, misschien iets met pieken en dat de omvormer daar niet tegen kan, het is gissen. Maar het is wel vreemd dat we tijdens onze reis deze problemen helemaal niet tegen gekomen zijn. Alleen hier op de camping. Dus de soep gaan we maar op een andere plek maken en wecken.
Omdat we onze weckpan nu niet gebruiken moeten we wekken in onze grote kookpan. Maar daar hebben we voor op de bodem geen rooster. De weckpan is net wat groter. Dus op zoek naar iets dat op de bodem kan, onder de potten. In het dorp vinden we dat niet, er zijn geen winkeltjes die iets kopen voor dit doel.
We zagen in het dorp veel vrouwen lopen en zitten met aangeklede poppen, in prachtige kleertjes, sommige met een kroontje op, leuk hoor. Bij navraag blijkt het vandaag het ‘Fiesta de la Candaleria’ oftewel ‘Maria Lichtmis’ te zijn. Het is een volksfeest dat door de Katholieken wordt gevierd ter ere van de Maagd Maria.

Bij de supermarkt waar we nu een paar keer geweest zijn vinden twee roestvrij stalen onderzetters voor pannen. Die passen ook wel in onze pan, dus dat project is gelukt. Nu nog wecken. De coordinaten van de supermarkt zijn N19º42’51”, W99º12’45”. In Maps.me wordt de supermarkt niet aangegeven en ik kan het ook niet aanbrengen, dat is jammer.
Op de camping zijn we de enige gasten, de hele week al. Vorig weekend was er een grote groep Canadese camperaars maar die waren zondag overdag weer vertrokken. Ze moeten er dunnetjes door hier.
Terwijl we zo rond de camper bezig zijn komen de honden van de camping af en toe even neuzen. Zo ook Beauty, ja we weten nu de naam van het kleine witte hondje van Raoul. Ze zal haar naam wel te danken hebben aan haar mooie gebitje, haha.

Doordat Beauty nu haar wilde haren kwijt is komt haar huid tevoorschijn en die heeft het zwaar te verduren. Maar ik kan het Raoul niet duidelijk maken dat ze verbrand raakt door de zon.
Morgen gaan we verder, naar de ‘Santuario de la Mariposa Monarca’, de vlinderplaats waar miljoenen vlinders vanuit Amerika overwinteren. We hebben er zin in om weer verder te reizen, nieuwe dingen zien en beleven. Gaan jullie mee, gezellig.

Ga naar periode 57
terug naar overzicht