2017 Mexico 11 t/m 14 februari

Canada/USA/Mexico 2016/2017  –  periode 59:  11 februari  –  14 februari

zaterdag 11 februari – Patzcuaro – Mazamitlá


Op 1 pot na was alles nu eindelijk dicht na het wecken dus konden we de potten oppakken in de dozen en op hun plaats zetten, eindelijk binnen even opruimen. Dat geeft altijd wel weer een fijn gevoel, de dingen op orde.

Vandaag gaan we verder dus ik ga afrekenen en we lopen even naar onze buren om afscheid te nemen. Uiteraard is er de vraag waar we naar toe gaan. Richting Puerto Vallarte is het plan. Gaan jullie dan via de Mex 15, uh, geen idee, TomTom wijst ons de weg. Als ik op de telefoon kijk zie ik dat we deels een andere route rijden. Ze adviseren ons om de Mex 15 te nemen, dus dat doen we dan maar.

Ik vraag aan Pam en de vrouw van Al of ze ook de iOverlander app gebruiken, ze komen beide uit Canada dus ze zijn ook wel eventjes onderweg voordat ze hier zijn en straks weer thuis. Maar ze kennen die app niet, ook maps.me kennen ze niet.

Ik laat ze de werking zien en daar hebben ze wel oren naar, ook dat het offline is. Dus even later zitten we op het bankje en zijn de dames de apps aan het downloaden. Net als ik ze de werking er van wil laten zien moet de kaart van Mexico nog gedownload worden. En het internet is nu net niet zo snel. Dus we besluiten om te vertrekken, het loopt al tegen half 11 en we moeten nog wel een paar uurtjes toeren.

We krijgen ook nog een overnachtingsplek van ze bij een hotspring en op de valreep, als ze horen dat we de walvissen willen zien bij Puerto Vallarte, zegt Pam dat we dan ook naar een camping in Sayulita kunnen gaan. Daar kennen ze een vrouw die de walvissen bestudeert en mensen meeneemt op haar boot, allemaal heel kleinschalig. Dat spreekt ons wel aan. Ik zoek in de iOverlander app en zie de camping staan die ze bedoelen. Nu zijn ze helemaal om om de app te gaan gebruiken, heel handig, hoor ik ze zeggen.

Toen we op het bankje zaten zei ik: ik kan wel cursussen organiseren voor de camperaars. Gelijk was het antwoord, ja plak een briefje op je camper dat je handig bent met de computer. Ik knik van ja maar denk van nee. Ik wil gerust iemand helpen als ik merk dat iemand dat nodig heeft maar niet op commando, daar heb ik geen tijd voor.  haha

Dus om half 11 rijden we weg. We vonden dit een leuke camping, zoals de campings in Europa, met gras. Er was ook een heerlijke hete douche en de wifi was redelijk tot goed. En je was zo lopend in het stadje, allemaal plussen.

Het is een leuke route die we rijden, met een redelijk tot goede weg. De topes vallen ook nog mee, ze zijn er wel, vooral in de dorpjes waar we doorheen rijden maar ze zijn niet zo ‘scherp’. Je moet er wel rustig overheen maar niet meer stapvoets. Wel op blijven letten natuurlijk want er kan zo maar zo’n etter er tussen zitten.

Er wordt onderweg wel veel verbrand, we moeten vaak de ramen even dicht doen en de verse lucht omzetten naar binnenlucht, wat een stank. Maar er is weer van alles te zien onderweg dus we vermaken ons wel.

Tegen 17uur zijn we ter plekke. Vanmorgen liet Pam ons nog een handige wegenboek zien, zie foto. Die hebben we hier gekocht bij de OXXO. Ik liet de foto zien aan het meisje achter de toonbank maar die keek alsof ze het voor de eerste keer zag. Er kwam een man bij staan en die zei meteen, ja hoor die hebben we. Het moest ergens achter en onder vandaan komen maar het was er. Deze kaarten meer gedetailleerd dan de kaart die we gekocht hebben van Freytag & Berndt.

We staan nu bij een Pemex tankstation die 24 uur open is dus dat wordt even afwachten hoe de nacht zal verlopen. In de review op iOverlander staat dat de nacht rustig verlopen was.

Vanmorgen zijn we gestart met 5º en in de middag zagen we de thermometer stijgen tot 35,5º, wat een verschil. Gelukkig zijn de nachten qua temperatuur prima om te slapen.

zondag 12 februari – Mazamitlá – Villa Corona

Geen plek om nog eens een nachtje door te brengen, teveel lawaai. Het tankstation ligt aan een kruispunt en dat ligt dieper dan de wegen dus wordt er veel afgeremd en opgetrokken. En vrachtwagens remmen af op hun uitlaat dus dat knettert er lustig op los. We zijn dan ook al vroeg wakker.

Om half 9 rijden we weg van deze plek. De route naar Villa Corona is niet zo geweldig, het ziet ook weer dor en er is niet zo veel te zien of te beleven, niet zoals gisteren.

We zijn 2 uurtjes onderweg en komen dan aan bij het waterpark. Het is er erg druk, het is immers zondag en het is prachtig en ook warm weer. Later in de middag is het zo’n 33º, het zal waarschijnlijk nog wel warmer worden als we straks aan de westkust zijn.

We houden ons rustig en verblijven in de schaduw, nadat we even bij de baden hebben gekeken. Terug spreken we twee dames camperaars, ze komen uit Vancouver en van Vancouver Island en staan hier zo’n 5 maanden om de sneeuw te ontvluchten. De vrouw van Vancouver Island zegt dan dat ze eigenlijk normaal gesproken niet de sneeuw ontvlucht maar het slechte weer. Het heeft op het eiland de hele maand oktober en begin november aan een stuk door geregend. Er was heel veel overlast van het water. Dat is later overgegaan in sneeuwen. Dan zit je hier een stuk beter.

We zijn aan het puzzelen en internetten, de ontvangst is redelijk tot goed op de camperplek, dus we vermaken ons wel. We hebben de afgelopen nacht niet zo best geslapen en dat wreekte zich een beetje, zeker in combinatie met de warmte. Maar dan doen we gewoon effe niets.

We eten zomaar eens een keertje buiten, dat kan prima qua temperatuur. Maar als het donkerder begint te worden komen er zowaar muggen. Later ook in de camper, dat is een stuk minder.

maandag 13 februari – Villa Corona – Sayulita

De nacht was onrustig vanwege de muggen. We hoorden ze niet meer toen we gingen slapen maar midden in de nacht deed Co het licht aan, er was een mug erg vervelend. Uiteindelijk hadden we hem te pakken. Het was ook erg warm in de camper.

Om 7 uur waren we er uit en liepen we naar het zwembad. Er waren drie mensen aanwezig dus daar zwommen we naar toe. Co gaf gelijk aan dat we Dutchies zijn en een van de mannen sprak hem in het Nederlands aan. Hij kwam uit Zuid-Afrika, en zoals we weten praten ze daar ook Nederlands, op een iets andere manier. Hij leerde zijn Canadese vrouw kennen en nu wonen ze in Arizona, ze heten Theo en Cynthia Mulder, Theo Mulder een oerhollandse naam.

We hebben in het warme water een hele tijd met elkaar gepraat, leuk. Ze fietsen veel met een tandem, dubbel kracht om de berg op te komen. Natuurlijk wilden ze weten hoe onze camper hier is gekomen en hoeveel het kost om te verschepen. We hebben een vuurtje aangewakkerd want het is al lang hun wens om in Europa rond te reizen. Maar huren vinden ze best wel duur. Nu hebben ze het idee om dan in Europa een camper te kopen er mee rond te reizen en dan de camper te verschepen naar Amerika.

Omdat ze van fietsen houden willen ze graag een paar fietsevenementen bezoeken zoals de Giro, de Fuelta en de Tour de France. Wij gaven aan, dan kun je in de winter naar Marokko, ook erg leuk om te doen.

Na het zwemmen kwamen ze even naar onze camper kijken, want die is toch heel anders dan de Amerikaanse campers. Ze vonden het geweldig en waren helemaal enthousiast over alles. Dat wij een wc cassette hebben en geen aansluiting voor de sewage (afvoer) vonden ze wel een beetje vreemd.

Even later namen we afscheid want zij gingen vandaag op weg naar Mazatlan, 7 uur sturen en wij willen naar Sayulita, zo’n 6 uur sturen. Dat werden er uiteindelijk 7,5 over een afstand van 300km. We hebben email adressen uitgewisseld en houden contact, ook als hun vragen hebben over het reizen door Europa etc. Een leuk stel, en Theo kan meelezen want hij kent Nederlands.

In het dorp gooien we onze tank vol en uiteindelijk rijden we tegen half 11 pas weg, later dan gepland. Het warme water was trouwens weer een prima start van de dag, dit keer in leuk gezelschap, de tijd vloog.

Voor de middag is het een beetje een saaie rit. We hebben al een paar keer gezegd dat het landschap in Mexico ons wat tegen valt. Het is in ieder geval heel erg droog, dus het valt op als we eens door een groen gedeelte rijden. Maar ja, dan moet je hier in de zomer zijn in de regentijd. Na mei wordt het hier tot oktober erg groen, maar dan valt er ook veel water.

Na de middag wordt het landschap een stuk mooier en interessanter om doorheen te rijden. De weg slingert zich door de bergen met af en toe mooie vergezichten. Dan opeens zijn daar bloeiende struiken/bomen, met mooie felgele bloemen en verderop paarse bloemen in de vorm van een tros. Daar stoppen we graag even voor.

We moeten vandaag flink afdalen, eerst stegen we naar 1917meter hoogte en daarna gingen we terug naar zeeniveau. De motorrem en gewone rem moesten flink aan het werk.

Dan komen we aan in Sayulita, nee geen Puerto Vallarta. Dat was wel het plan maar Pam en Tom van de camping in Patzcuaro vertelde ons, toen ze hoorden van onze walvisplannen in Puerto Vallarta, dat er in Sayulita een vrouw woont die de walvissen bestudeert. En dat ze soms mensen meeneemt op haar boot, niet meer dan 2 of 3. Dan vaart ze naar de walvissen. Op de camping weten ze zeker wie deze dame is.

Dit spreekt ons wel aan, dat kleinschalige, dus wijzigen we onze plannen en rijden iets verder naar dit Sayulita. Daar aangekomen is er nog net een plekje vrij op de camping. Maar de campingbaas en de beheerder weten niet over wie we het hebben, als we de walvis dame opnoemen, maar de baas wil wel even informeren voor ons.

Het is trouwens wel een dure camping, de duurste in onze camper carrière. Ik vroeg de prijs en er werd US$25 opgenoemd. Dat gebeurt vaak, in US dollars. Dan zeg ik altijd maar, wij zijn Nederlanders en willen graag in pesos betalen, we hebben geen dollars. De camping kost 500pesos, omgerekend €25, au au. Hoeveel nachten we blijven, dat is afhankelijk of we de dame kunnen vinden en wanneer we dan mee kunnen met haar. Als we haar niet kunnen vinden zoeken we een ander bedrijfje dat ons mee wil nemen naar de walvissen, dus we zien wel.

Even later staan we op een plek naast andere Nederlanders. Willem en Jopie uit Rotterdam. Ze wonen nu al heel lang in Canada maar gaan 1x in de twee jaar naar Nederland. Ze spreken nog prima Nederlands.

Even later worden we aangesproken door een vrouw, hoe onze camper hier komt, de gebruikelijk vraag. Ze is ook oorspronkelijk uit Nederland, Culemborg. Ze heet Marge (op zijn Engels uitgesproken) maar heet van origine Margje. We praten een tijdje en ik zeg dat we rode kool met appeltjes gaan eten, het staat te pruttelen. Zij geeft aan dat ze dat ook regelmatig eten, net als hutspot, zuurkool en boerenkool. Grappig zulke ontmoetingen.

Ook hier is het warm, vandaag kwam de thermometer tot 34º, toen we aankwamen was het nog 26º en dat is het ‘s avonds om 9uur nog. Dat wordt dus weer onder een lakentje slapen, gelukkig zonder muggen, die zijn hier niet volgens Willem. En dat klopt, we zitten met de deuren open en het licht aan en we horen geen irritant gezoem, pffff.

dinsdag 14 februari – Sayulita – Punta Mita

Het was een zeer warme nacht maar we hebben wel goed geslapen, vanmorgen was het binnen nog 27º, warm toch?

Op het terras bij het water zitten al vroeg diverse mensen vanaf de camping met een kop koffie gezellig te kletsen en te genieten van het uitzicht. Wij gaan er ook eventjes heen, met een kopje thee.

Daarna lopen we naar het dorp om te kijken of we een walvistocht kunnen boeken. In het dorp zelf vinden we niets maar in de straat naar de camping zit een bedrijfje voor walvistochten. Als we er naar vragen blijkt dat ze dat alleen op maandag doen, dat was dus gisteren. En nee, we wachten niet tot de volgende maandag. De man zegt dat vanaf Punta Mita de boten varen voor de walvissen, dat is ca. 14km verderop.

We besluiten om hier te vertrekken en naar Punta Mita te gaan. Als we gaan betalen zegt de campingbaas dat er daar geen RV park is. We zeggen het niet maar weten wel dat er vrije plekken zijn daar, dus dat is wel fijn.

Het is 17km naar Punta Mita en de weg slingert zich door de jungle, het is onwijs groen, erg mooi, jammer dat de route niet langer is.

In Punta Mita parkeren we op een parking in het centrum, de zee ligt 75meter verder. Direct als we buiten zijn spreekt een man ons aan. Of we mee willen op een vaartochtje naar een eiland dat voor de kust ligt. Het duurt 2 uur, kost 500pesos p.p. en als het mee zit zien we ook nog walvissen. De walvissen spreken ons wel aan maar het eiland niet.

We kunnen ook alleen walvissen gaan spotten maar dan huren we met z’n tweetjes een boot, alleen walvissen spotten komt niet zoveel voor. Alleen een boot met z’n tweetjes komt op 2500pesos. We zijn aan het overleggen in het NL, de man denkt dat we twijfelen en verlaagd zijn prijs naar 2200pesos. Ik zeg dat we wel mee willen voor 2000pesos/€100, hij zegt meteen toe.

Een uurtje later haalt hij ons op bij de camper en lopen we naar de boot. Twee aardige mannen wachten ons op en even later steken we van wal. Vlak voor de haven zien de mannen dolfijnen zwemmen dus ze temperen gelijk de motor. Even later zwemmen de dolfijnen langszij en voor en onder de boot door, leuk. En zoals ons al vaker opgevallen is, ze duiken onder en je ziet ze niet meer, ook na lang wachten zijn ze gewoon verdwenen.

We varen verder naar een groep boten in de verte. De boten varen allemaal terug naar de haven, de 2 uur zijn om. Dan zien we 2 walvissen, snel er naar toe maar als we dichterbij komen duiken ze net onder en laten hun staarten aan ons zien.

En jammer genoeg is dit elke keer het geval. We varen zo’n beetje met de walvissen op maar elke keer als ze boven komen en we er naartoe varen duiken ze net weer onder. Wat zijn het toch enorme dieren, dat is wel goed te zien. Eventjes komt er een een deel boven water uit en kantelt zich om wat een heus waterballet veroorzaakt. Maar het spektakel waarop we gehoopt hadden blijft uit. Ik laat een van de mannen ons filmpje zien van de springende walvis in Canada. Hij is onder de indruk maar dan laat hij een filmpje zien van springende walvissen bij Sayulita. Wow, wat een sprongen zeg, hoog boven het water uit, machtig mooi.

Bij terugkomst lopen we nog even door het dorpje, wat niet zo’n lange wandeling is, het is eenmaal niet groter. Terug lopen we over het strand en horen we opeens iemand zeggen: ‘Happy Valentine’, oh je het is vandaag 14 februari en Valentijnsdag, totaal geen erg in gehad. We blijven staan op de parking voor de nacht en hopen op een rustig verblijf.

ga naar periode 60

terug naar overzicht