USA/Canada/Mexico 2016/2017 – periode 28: 8 september – 11 september
Voor deze periode vind je een hier aparte fotopagina vanwege de vele foto’s die we gemaakt hebben.
donderdag 8 september – Colville – Thompson Falls
De school begint al op tijd, althans het personeel komt op tijd de parkeerplaats op, het is al gauw een drukte van belang. We rijden maar op tijd weg, staan we niemand in de weg. De bieb is nog dicht, zo vroeg, en het wifi heeft een slotje, dan de volgende maar weer.
De zon begint net op de landerijen te schijnen en zit ook nog achter de bomen, dat levert wel grappige tafereeltjes op, bomen met zilveren randjes. De aarde is aan het dampen door de voorzichtige opwarming, er komt ‘rook’ uit de grond. We komen een paar keer hertjes tegen die de weg oversteken en twee keer kalkoenen. Ze waren op tijd aan de andere kant anders hadden we vanavond kalkoen op het menu.
Het brandgevaar is hier in Washington ‘high’ en later in Montana is het ‘moderate’. Het is in allebei de provincies wel behoorlijk droog. Trouwens de temperatuur gaat ook op en neer, net als de weg. We beginnen met 11º, stijgen langzaam aan naar zo’n 21º en even later zakt het weer naar 11º, het weer weet het ook niet meer.
We rijden een leuke route, we hebben TomTom op kronkelen gezet en dat gaat prima zo. Het landschap is heel divers, bossen/bomen, weidse uitzichten, meren, akkers, dorpjes etc. We genieten elke kilometer of eigenlijk mijl.
De scholen zijn weer begonnen en we komen aan het einde van de dag diverse schoolbussen tegen, sommige leeg andere vol. We stoppen in Thompson Falls bij een openbaar toiletgebouw. We gaan thee drinken en zien ondertussen ook dat er een kraan aan de buitenkant zit. Dus worden de douches op warm gezet en even later zitten we weer fris en fruitig in het zonnetje.
We gaan internetten bij de bieb annex visitor centre. Die zou tot 18uur open zijn en het is nu 17.05uur, oh nee natuurlijk, het is hier in Montana 1 uur later, het is hier Mountain Time, we komen van Pacific Time. We moeten even kijken of we op de nieuwe tijd gaan leven of dat we Pacific Time aanhouden omdat we straks ook weer terug gaan naar die tijdzone.
Na het eten begint het rond 19uur al donkerder te worden, we zijn ook alweer een stuk verder naar het oosten gereden. Maar het is ook doordat het behoorlijk bewolkt is geworden, donkere wolken en het begint hard te waaien. We besluiten om naar een plekje te rijden bij een zwembad. Onderweg komen er complete stuifwolken langs van zand en de bomen zwaaien pittig heen en weer. Even later regent het hard. En weer even later is het weer droog, het gaat af en aan.
vrijdag 9 september – Thompson Falls – Silver City
Het zwembad had de laatste openingsdag op 19 augustus en bedankte middels een schrijven op de deur iedereen voor een geweldig zomerseizoen. Wij hebben hier rustig kunnen slapen.
We vervolgen Hwy 200, die gisteren al prachtig was en vandaag gaat dat gewoon door. Wat een uitzichten, het is wel heel erg droog maar dat geeft wel warme kleuren aan het landschap.
Op deze Hwy mogen personen auto’s overdag 70mijl p/u en ‘s avonds 65mijl p/u, ik zie niet in wat nou 5mijl/8km p/u langzamer oplevert….. Wij rijden zo rond de 85km p/u, dat is bijna 55mijl. We worden dan ook regelmatig ingehaald want iedereen rijdt dus harder. Geeft niet, er is gelegenheid genoeg.
We komen door Missoula en zien een banden bedrijf. We rijden het terrein op en gaan informeren naar 2 nieuwe banden. Voor de reis hebben we twee nieuwe voorbanden laten monteren en de oude voorbanden zijn naar achteren verhuisd. Die hebben er nu zo’n 60.000km op zitten en eentje is er van de week gesneuveld, dus is het tijd om de andere achterband ook te vervangen. Het bedrijf kan ons direct helpen aan Michelin banden (hadden we zomaar niet verwacht). Doordat we het EP-level systeem hebben hoeven we niet op een brug of krik, we zetten de camper zelf op poten, dus de ‘operatie’ kan buiten plaatsvinden, 5 kwartier later rijden we alweer verder, de prijs is hetzelfde als in NL.
Ze hebben hier wel een heel aparte manier van begroeten, het is net of we allemaal hele goede vrienden zijn, bijna familie. Het komt op ons een beetje overdreven over maar het is ook wel weer grappig en we doen er met veel plezier aan mee.
Tijdens het wachten konden we gebruik maken van wifi en ik heb even opgezocht of de Beartooth Hwy open is. Dat is een route die gaat van Red Lodge naar de NO ingang van Yellowstone NP en naar wat ik gelezen heb moet die route onwijs mooi zijn. Hij gaat over een pas van zo’n 10997feet/3351meter. De pas is open, de weg is de US-212 dus we gaan die kant op.
Onder de middag duiken we een straat in naar een huizenwijk, we parkeren langs de weg en zetten de stoelen buiten want het is heerlijk weer. We begonnen met mist en bewolking maar gaandeweg klaarde het op, lekker hoor.
Als we klaar zijn met eten en genieten van het zonnetje stopt er een postauto bij de verzamel brievenbussen. Een aantal kasten bij elkaar waar voor de hele straat de brievenbussen in zitten. Een postvrouw laadt een paar boxen uit en verdwijnt naar de achterkant van de kasten. Ik ga even naar haar toe voor een praatje en vraag of ik wat foto’s mag maken, geen probleem.
De achterkant van de kasten staat nu open en laat vakken zien waar ze de post in legt. We vonden het al vreemd dat er aan de voorkant geen brievenbussen/gleuven zaten. De mensen hebben zelf een sleutel van hun postvak die ze aan de voorkant open maken. Aan het uiteinde van de kasten zitten grote vakken met een sleutel erin. De postvrouw doet grote postpakketten in zo’n groot vak. Ze kan met een loper de sleutel vrijmaken die in het slot staat en de kast afsluiten. Dan legt ze de sleutel van dat postvak in het postvakje van de ontvanger, die kan dan later het pakket eruit halen en laat dan de sleutel in de deur staan. Lijkt me een goed systeem. De bewoners kunnen trouwens hun uitgaande post ook op deze plek droppen. De vrouw vertelt dat de posterijen voor alle straten naar zo’n systeem wil gaan, dat levert een snellere postbezorging op.
Ze vindt het leuk, die belangstelling voor haar werk en vraagt hoe dat er in NL toe gaat. Ik leg uit dat bij ons vaak de post per fiets of lopend wordt bezorgd, behoudens de gebieden waar de huizen verder uit elkaar staan. Dat vind ze wel grappig, ze is trouwens een keertje in Amsterdam geweest en vond dat een geweldige stad, dat ben ik met haar eens. Amsterdam is heel leuk om naar toe te gaan en ook erg leuk om weer uit vandaan te gaan. 😉
We gaan weer verder en draaien de ‘279’ op en genieten verder van het mooie landschap met zijn weidse uitzichten. Op Maps.me heb ik gezien dat er in Silver City een vliegveld moet zijn, er staat geen weg naar ingetekend maar dat kan, de parking kan aan de rand van het vliegveld zijn, bij de weg. Maar ter plekke aangekomen zien we niets wat op een vliegveld lijkt, ook geen borden die het aanduiden. Wel is er een heuse Saloon. We besluiten om naast de Saloon te parkeren en binnen te vragen of we hier mogen overnachten.
Het is een echte Saloon zoals je wel eens in films ziet, het ziet er gezellig uit. De deur naar de vrouwen wc’s zijn houten klapdeuren, zoals in de wild westen films. Nanda gaat erachter staan en Co gaat filmen, ze komt als een stoere cowboy vrouw door de klapdeurtjes te voorschijn. Als we buiten komen spreekt Co met een man die achter de Saloon woont, hij vertelt dat hij Montana nooit zal verlaten, hij heeft het hier enorm naar zijn zin. Hij zegt ook dat we de campers beter meer naar achteren op het grasveld kunnen zetten dan hebben we geen last van de weg en het gravel op de parking, dat doen we.
We mogen hier overnachten en zijn meer dan welkom. Vanavond is er muziek, Cowboy Bob en Gipsy Dust treden op. Wij geven bij Hannie en Nanda aan dat we naar het ‘feest’ gaan, ze wensen ons veel plezier en we mogen niet teveel drinken, ja mama, dat is goed.
Wij dachten dat het een optreden zou zijn van twee artiesten, een man en een vrouw maar het is een band van vijf mannen, die nu zo’n 9 maanden met elkaar optreden. Het is jammer voor ze dat er nog niet zoveel mensen binnen zijn. Het feest begint om 8.30pm maar volgens de vrouwen bij de deur (US$5 entree) komen de meeste mensen zo rond 10uur pm. We bestellen aan de bar een jus d’orange, en krijgen een volle plastic beker met jus d’orange en heel veel ijsklonten, het kost ons US$1 per beker, kijk dat is nog eens een leuk prijsje.
De band heeft er zin in en wij houden wel van country muziek dus dat treft, we kunnen er zelfs af en toe een quickstep en een swingfox op dansen, leuk, dat is een tijd geleden dat we gedanst hebben. Als ze pauze hebben komt Bob even bij ons zitten en geeft een complimentje over ons dansen. We geven aan dat dit de stijl van dansen is in Europa, althans in NL. En dan heb je gelijk een praatje.
In zo’n gelegenheid maak je natuurlijk altijd wel contacten. Zo ook met een oudere man die al 11 jaar weduwnaar is en als er hier live muziek of iets anders is komt-ie altijd even kijken. Hij danst met heel wat vrouwen, het is een aparte manier van dansen, het lijkt trouwens wel een beetje op onze swingfox maar met andere passen, het ziet er wel leuk uit. Ook de jeugd danst dit dansje, of ze leren het elkaar of ze gaan hier ook naar dansles, ik vermoedt dat het wel het eerste zal zijn.
De man geeft aan dat de winter hier in Montana erg lang duurt hier, zo’n 9 maanden, jeetje dat is wel heel erg lang. We zitten hier op 1335meter hoogte. Er stond buiten een richtingsbord naar een plek verderop, ‘Great Divide Montana’ waar geskied en gelanglauft kan worden, er zijn 6 liften en 149 trails, dat geloof ik als het zolang winter is. Dan moet je toch je pleziertje ergens anders in zoeken.
Op een gegeven moment begint het drukker te worden maar voor ons is het tijd om naar de camper te gaan, we hebben er weer een lange dag op zitten, dus bedtijd. Het was wel een hele leuke dag met een mooie rit en een toetje toe in de vorm van lekker dansen en genieten van muziek.
De rest van de foto’s vind je op de aparte fotopagina bij vrijdag 9 september.
zaterdag 10 september – Silver City – Red Lodge
Het was een rustig plekje om te slapen, lekker hoor. Er huppelde vanmorgen nog een konijntje rond de camper die even later mooi zat te poseren voor de camera en er kwam een vogeltje goedemorgen zeggen/fluiten. Voor de saloon staat een koffietentje, zo eentje waar je met je auto langs kunt rijden, bestellen en meenemen, er staan al twee auto’s te wachten.
De rit gaat verder door de prachtige omgeving, zondag wordt hier trouwens regen verwacht en dat komt als een zegen, het is al zolang droog. Even verderop komen we langs een veld vol buffels, ze staan wel achter een hek.
En dan komen de bergen in zicht, de grote jongens noemen wij ze vaak. En dan zo’n prachtig blauwe lucht erboven met af en toe een dikke witte wolk.
We komen onderweg veel hertjes tegen, veelal in de velden lekker aan het grazen. Maar dit keer liggen er ook drie dood langs de weg, twee volwassen herten en een kleintje. Ook zien we een dode vos liggen, dat krijg je als er veel wild is, dan is de kans op aanrijdingen groter. Ik denk dat we vandaag zo’n 60 herten gezien hebben.
Na Helena hebben we de Hwy 12 gevolgd en op een gegeven moment zijn we rechtsaf geslagen naar de Hwy 89. Daarna hebben we een groot deel snelweg gereden de Interstate 90. Bij Columbus zijn we rechtsaf de Hwy 78 opgegaan naar Red Lodge. Die laatste 83km op de Hwy 78 zijn bijzonder mooi. We rijden door een golvend landschap en de zon staat al lager en geeft warm licht af. Ook hier zien we veel herten, we rijden rustig aan door dit wonder der natuur en stoppen af en toe om hertjes vast te leggen op de gevoelige plaat. Ik begin bijna nog lyrisch te worden. 😉
Via iOverlander heb ik een plekje gevonden, Palisades forest campground, ze rekenen er geen kosten, er zijn pit toilets, picknick banken en vuurplaatsen. Maar als we er aankomen is het hek gesloten. Vooraan de weg stond trouwens nog een bord met een beer erop en dat voedsel afgesloten bewaard moet worden.
Op de parkeerplaats is een man bezig zijn fiets op de auto te zetten, hij zegt het vreemd te vinden dat het hek gesloten is, twee dagen geleden was het nog open. Hij zei, misschien is er wel een beer probleem op de camping. Hij vertelde dat hij van Mexico naar Canada heeft gefietst, deels samen met een Nederlander uit Utrecht. Wederom is er een connectie met NL.
We staan nu op de kleine parking voor het hek en hopen morgen misschien wat wild langs te zien komen. Wij leven nog de Pacific tijd dus voor ons is het een uur vroeger dan de Mountain tijd en 9 uur vroeger dan in NL. Omdat we al een heel stuk oostelijker zitten wordt het vroeger donker, om 19uur Pacific tijd is het al donker. Het wordt ‘s morgens wel vroeger licht.
We hebben vandaag weer enthousiast gefotografeerd, de rest van de foto’s vind je op de aparte fotopagina bij zaterdag 10 september.
zondag 11 september – Red Lodge – Gardiner
Een bijzonder rustig plekje, helaas hebben we geen wild langs zien komen. In het dorp gaan we eerst even tanken want we gaan straks de Bear Tooth Highway op. In het dorp hangen veel Amerikaanse vlaggen, het is vandaag 9-11, op 11 september zijn een aantal jaren geleden twee vliegtuigen in de twin towers gevlogen. Dat wordt elk jaar herdacht.
We verheugen ons op de rit over de Bear Tooth Hwy. In het begin is het bewolkt maar we rijden naar de zon toe. Het wordt dan ook al gauw prachtig weer, een blauwe lucht met af en toe een wolk erin.
Als we op 2800 meter hoogte komen is er een grote parkeerplaats en een klein wandelingetje naar een uitzichtpunt. Wat is het mooi hier, de weg slingert zich omhoog met veel ‘switchbacks’ oftewel haarspeldbochten. De scholen zijn van de week weer begonnen en dat uit zich in een rustige weg. We waren eerder tijdens onze reis al gewaarschuwd dat je niet naar Yellowstone moet gaan tijdens de schoolvakanties, nou dat kwam precies goed uit voor ons.
We stoppen veel onderweg want er is veel moois te zien en te fotograferen, we vervelen ons niet. Vanavond zullen we ons ook niet vervelen want dan moeten alle foto’s en filmpjes weer verwerkt worden. Maar dat is niet erg hoor, genieten we gewoon nog een keer.
Onder de middag houden we ons ook nog even bezig met wat macro fotografie. Er hangt aan een boom een druppeltje hars en dat is een uitdaging om die goed in beeld te krijgen. De diverse bomen die er staan hebben mooi schors, het zijn via de macrolens net kleine kunstwerkjes. Moeder natuur is prachtig.
In Cooke City gaan we er even uit voor een wandelingetje en voor informatie bij het visitor centre. Daar vertellen ze ons dat we bij de ingang van Yellowstone park informatie krijgen over het park zelf.
4 Mijl verderop is de ingang en we kopen een jaarpas voor alle nationale parken in de USA. Het kost US$ 80 per auto incl. 2 inzittenden. Bij sommige parken mogen dat meer inzittenden zijn, maar we hebben er niet meer bij ons. 😉
We komen veel wild tegen, vooral in de Lamar valley. Grote kuddes buffels liggen er uit te buiken en af en toe loopt er eentje nog langs de weg te grazen.
Dan zien we een dier die we nog niet eerder hebben gezien tijdens onze reis het is een Pronghorn. We stoppen op de eerste de beste pullout en stappen uit met de 600. Hannie en Nanda stoppen iets verder aan de rechterkant met de wielen nog iets op de weg. We maken leuke foto’s en filmpjes van het dier en even later komt er ook nog een havik langs vliegen.
We gaan weer verder maar Hannie en Nanda zien we niet meer in onze spiegels. We stoppen verderop en wachten. Een camper stopt voor ons en de man stapt uit. We hebben ze eerder gesproken, het zijn Nederlanders die hier een camper gehuurd hebben. De man loopt naar ons toe en zegt dat Hannie en Nanda zijn aangehouden door de Rangers, oh je, wat is er aan de hand.
We keren om en rijden terug van waar we gekomen zijn. Dan komen we Hannie en Nanda tegen dus we draaien nog een keertje om. Ze vertellen dat ze waren aangehouden omdat ze niet helemaal van de weg af geparkeerd stonden. Als er een dubbele doorgetrokken streep is op het midden van de weg dan moet je helemaal van de weg af parkeren. Want achterop komend verkeer mag immers niet over die dubbele streep rijden om te passeren. Het blijft bij een waarschuwing maar Nanda moet toch even haar paspoort laten zien en er wordt iets doorgegeven via een mobilofoon. Oei, nu staan ze geregistreerd….. 😉 Je moet dus toch wel oppassen met het stilstaan als je wild ziet. Dat wordt nog wat als we beren gaan zien.
We rijden nu in een keer door naar de Mammoth Hotsprings. In deze omgeving bevinden zich onder de grond grote hoeveelheden calciumcarbonaat. Doordat het water onder de grond heet is, kan het, in tegenstelling tot koud water, gemakkelijk calciumcarbonaat oplossen en mee omhoog voeren. Boven de grond koelt het water echter af. Het calciumcarbonaat kristalliseert dan als witte kalksteen uit en vormt allerlei terrassen, waarover het water uitstroomt. Geschat wordt dat er in totaal per minuut bijna 2000 liter water uit de heetwaterbronnen van Mammoth Hot Springs stroomt. Per dag voert dit water ongeveer 2000 kg kalksteen mee omhoog. De terrassen veranderen dan ook voortdurend van vorm. Sommige van de terrassen zijn mooi gekleurd. Dit wordt veroorzaakt door de algen en bacteriën die in het warme water leven. Als er onder of boven de grond echter iets gebeurt, en er stroomt geen heet water meer over de terrassen, dan krijgen de terrassen de kleur grijs en verliezen hun schoonheid. Dit proces gebeurt continu. Sommige van de mooiste terrassen van vroeger zijn nu grijs en oninteressant. De terrassen zijn in twee groepen verdeeld, de Lower Terraces en de Upper Terraces.
Je loopt over een houten plankier langs kleurige terrassen waar het water van af loopt, het is een mooi gezicht, de vele kleuren en aparte vormen. Je kunt ook nog met je auto een loop rijden langs de Upper Terraces maar als we daar aankomen blijkt dat je dat niet met je RV/camper mag doen. Jammer.
De Nederlandse camperaars die we eerder deze dag spraken zeiden dat ze vandaag de Beartooth Hwy reden omdat-ie morgen misschien wel wordt afgesloten vanwege verwachtte sneeuwval. Dat kun je je bijna niet voorstellen, vandaag was het op 3330 meter hoogte nog 15º en lager gelegen kwam de thermometer zelfs tot 28º. Maar gaandeweg de middag veranderde het weer, de lucht liep dicht van blauw naar grijs en het werd kouder. Er waaide wel de hele dag al een koude wind. We hebben bij het visitor centre nog even via wifi gekeken wat het weer gaat doen en de komende 4 dagen wordt het wel minder. Vanaf vrijdag wordt het weer stralend weer.
Ook zagen op een gegeven moment een vreemde, gekleurde grote wolk hangen boven een hoge bergtop. Bij navraag blijkt dat er ergens een bosbrand is, waar, dat kan zelfs in Canada zijn, de wind kan de rook ver brengen. Maar even later zien we ook rookwolken dichterbij, het brandt er niet maar het smeult en rookt behoorlijk.
We hadden vandaag dus veel geluk met het mooie weer, dat maakt zo’n rit toch wel heel bijzonder. We hadden een verslag gelezen van Dick en Tita die deze rit ook hadden gedaan en dat Tita tot tranen toe geroerd was, nou we kunnen het ons voorstellen hoor, het was erg mooi.
We zijn nu in Gardiner, een plaatsje net buiten de noord ingang van Yellowstone. Daar hebben we via iOverlander een plekje gevonden bij een cemetery. ‘s Avonds om 21.30uur begon het te regenen, kijken wat morgen ons gaat brengen.
Vandaag een extra fotopagina (dus apart van de 3 andere op deze pagina) van onze rit over de Bear Tooth Hwy, het was ook zo mooi.
Ga naar periode 29
terug naar overzicht