
USA/Canada/Mexico 2016/2017 – periode 32: 24 september – 27 september
zaterdag 24 september – Lyman – Estes Park
Vanmorgen waren we er weer vroeg uit en de vogeltjes waren buiten al heerlijk aan het fluiten, daar wordt je vrolijk van. Co heeft er weer een paar vast weten te leggen. We staan naast een oude schuur en Hannie heeft zich daar eventjes uitgeleefd, dat leverde weer sfeervolle plaatjes op. Zelf heb ik even wat macrofoto’s gemaakt.

We komen zomaar weer jaknikkers tegen. Eerder is er, met behulp van een boortoren, een oliebron aangeboord en de leiding naar de bron wordt aangesloten op een dompelpomp. Deze pomp bevindt zich diep onder de grond, in de op te pompen olie. De pomp wordt aangedreven door een bovengronds geplaatste elektromotor. De jaknikker verzorgt de mechanische overbrenging naar de zuiger in de ondergrondse pomp.

We gaan verder richting het zuiden en rijden even voor de middag de staat Colorado binnen. Daar gaan we naar het visitorcentre voor informatie over deze staat en het Rocky Mountain NP. Ook willen we graag weten wat voor weer het vandaag en morgen gaat worden in de bergen. Ons wordt duidelijk gemaakt dat het weer in de bergen niet te voorspellen valt, dat is zo wisselvallig.
We gaan vandaag gewoon de berg op en aan de andere kant weer naar beneden. Misschien rijden we hem morgen weer terug omdat we aan de oostkant verder naar het zuiden willen reizen.

Het is herfst in de bergen, de Aspen staan prachtig geel en oranje te kleuren tegen de berghellingen. Wie nu nog zegt dat geel geen mooie kleur is in de natuur heeft zijn ogen in zijn zak, wat een mooie warme kleuren.
We rijden op zo’n 2800 meter als het begint te krokkelen. Het is nog 9º dus het zal niet blijven liggen. Vandaag is het sowieso heel vreemd met de temperatuur buiten. We begonnen met 5º wat opliep naar 8º en opeens was het 16 tot 19º. Later in de middag zelfs 27º. We rijden de bergen in en de temperatuur daalde, maar dat is normaal, naar 9º.
Als we op 3300 meter aankomen is de weg afgesloten, verdorie hadden ze dat niet beneden bij de park entree kunnen melden. Nu kunnen we niet naar de andere kant, dan maar weer terug. Het is wel jammer dat de zon niet schijnt want met de zon erbij ziet alles er zoveel mooier uit.


Ik zoek via de iOverlander en Allstay app voor een slaapplek. Ik vind een paar plekjes maar daarvoor moet je of 4×4 rijden of een hoge bodemvrijheid hebben, en dat hebben we beide niet. Dan kijk ik in Maps.me en daar zie ik op een half uur rijden een Ranger Station. We hebben eerder bij zo’n Station gestaan en dat gaf geen problemen.
Tegen 18uur komen we daar aan. De bijbehorende camping is gesloten dus hebben we een legale reden om hier te gaan staan. 😉 Er staan nog verscheidene auto’s, waarschijnlijk van wandelaars. Het wordt weer snel donker dus sluiten we de gordijntjes tot morgen. Als ik later nog even naar Hannie en Nanda loop is het buiten aardedonker. Er zijn wel een paar sterren te zien dus het is weer helder.

zondag 25 september – Estes Park – Woodland Park
Vandaag zijn we even in Nederland en omdat het zondag is bezoeken we en-passant even een kerk, de Airforce Academy Chapel. Maar eerst is Nederland aan de beurt. We hebben een rustige nacht gehad op de parking van het Ranger Station. Vanmorgen was het al vroeg druk met auto’s, waar allemaal wandelaars uitstapten. Twee mannen pakten ook nog ski’s uit de auto, waar ze die gaan gebruiken, geen idee, het is een stralend blauwe lucht en zonnig.
Ja echt, we zijn in Nederland geweest. Eerst heette het Dayton, toen Brownsville en toen in 1871 het eerste postkantoor gevestigd werd heette het Middle Boulder. In datzelfde jaar kocht Abel Breed de zilverrijke Caribou Mijn. In datzelfde jaar werd de Boulder Canyon Road aangelegd alhoewel het nog bijna 40 jaar duurde voordat de eerste auto, een Stanley Steamer, de moeilijke rit vanaf Boulder naar hier maakte, dat was in 1910.
In 1873 verkocht Breed de mijn aan een mijnbedrijf, ‘Nederland of Holland’. Omdat de mijn hoog lag, op 10.000 feet, en het dorp laag werd het Nederland genoemd wat immers ‘laag land’ is, dat was in 1874. Een paar jaar later trok het Nederlandse bedrijf zich terug en in 1890 werd Nederland een ghost town. Later werd de mijn nieuw leven ingeblazen waardoor in 1916 de bevolking van Nederland 3000 mensen telde, dat is 2x zoveel als nu. Nu is het vooral een toeristendorpje dat in een mooie omgeving ligt, vooral voor wandelaars. In het visitor centre zien we in het gastenboek veel Nederlandse bezoekers staan, wij hebben ook onze namen genoteerd. Nederland in Europa ligt op zeeniveau, sommige plaatsen zo’n 3 meter onder zeeniveau, dit dorp in Amerika ligt op 2566 meter hoogte, dat is andere koek.

Wij hebben vandaag vooral genoten van de mooi herfstkleuren want dat is op dit moment op zijn top. Er genoten veel mensen met ons, het was druk op en langs de weg.

In Nederland zijn er elk jaar in maart festiviteiten die opgebouwd zijn rond de ‘Frozen Dead Guy’. Een Noor, Bredo Morstoel, had een gezin opgebouwd en overleed in 1989 aan een hartziekte. Zijn dochter en familie waren op dat moment in Noorwegen. De kleinzoon van Bredo besloot op dat moment om zijn opa te laten invriezen (-200ºF tot -130ºF) in de hoop dat toekomstige wetenschap hem tot leven kon brengen en een remedie had voor de kwaal waaraan hij was overleden. Dat was in 1989. Hij haalde zijn opa stiekem naar huis en zorgde ervoor dat zijn opa bevroren bleef door de stalen kist in te pakken in ijs.
Toen men er in 1994 achter kwam werd er meteen een wet aangenomen dat overleden personen niet thuis mochten verblijven, ook niet bevroren. De kleinzoon moest het land uit omdat zijn visum verlopen was. De dochter van Bredo werd het huis uitgezet omdat er geen elektriciteit en water aanwezig was. Haar visum verliep ook kort daarna dus zij ging ook naar Noorwegen. Iemand uit het dorp verzorgt nu de ijspakkingen die door de dochter en haar zoon worden bekostigd. Het kost hun US$ 700 per maand, tevens voor het onderhoud van het bezit en de schuur waar opa staat.
Er was veel media aandacht toen het allemaal uitkwam en daar is de gemeente op ingesprongen door jaarlijks een festiviteit te organiseren, zodat ze in de rustige tijd toch de nodige toeristen lokten. Ludiek allemaal.

Daarna reden we verder via de I25 en bij afslag 156 verlieten we de snelweg voor de Airforce Academy Chapel. Er is een toegang waar je je paspoort moet tonen en dat was snel gedaan. Daarna nog 7km voordat je bij de kapel bent.
Het is een supersonisch gebouw, het ziet er erg strak uit, heel apart, vooral tegen de blauwe lucht. Het bovenste deel is een Protestantse kerk en onderin vind je een Katholieke kerk, een Joodse kapel en een kleinere Boeddhistische kapel.
Het is een gebedshuis voor de officieren die in opleiding zijn voor de Amerikaanse luchtmacht. Het enorme terrein is toegankelijk voor toeristen, en het wordt jaarlijks door meer dan 1 miljoen mensen bezocht. De bouw van de kerk startte in 1959 en werd voltooid in 1963. Het is 85 meter lang en 26 meter breed. Het bestaat uit 17 spitse punten die ongeveer 45 meter hoog zijn, en die staan opgesteld als een groep gevechtsvliegtuigen die samen de lucht ingaan. Het bestaat vooral uit aluminium, glas en staal. De bouw kosste 3,5 miljoen dollar en het interieur werd bekostigd vanuit donaties van organisaties en particulieren.
Er kunnen 1200 Protestanten komen bidden, boven het altaar hangt een 14 meter hoog aluminium kruis dat de vorm heeft van een propeller. De zijkanten van de banken hebben de vorm van de propeller van vliegtuigen die werden gebruikt tijdens de eerste wereldoorlog. De Katholieke kapel biedt plaats aan 500 mensen. Onder de Joodse en Boeddhistische kapel is nog een gebedsruimte voor Moslims, die hebben wij niet gezien, ik las het later pas.
De toegang tot het terrein en kerk is gratis. De kapel is geopend van maandag t/m zaterdag van 9-17uur en op zondag van 13-17uur. Het is een bezoek meer dan waard, wij vonden het heel indrukwekkend en mooi.

We hadden foto’s gezien op de site van ontdek-Amerika en daar zagen we dat er veel paars licht was. Toen wij de kerk binnen kwamen mistten we dat mooie licht. Maar toen we een eerste foto maakte was het licht daar, heel apart en erg mooi. Doordat er stroken aan de zijkant zitten met vooral blauw/paars gekleurd glas wordt het staal aangelicht en reflecteert het het paarse licht.
Daarna zijn we naar de Katholieke kapel gelopen en ook die is erg mooi, sober ingericht maar ook heel kleurrijk. De Joodse kapel is rond en sfeervol ingericht. De Menora brand en er hangen gebedskleden en keppeltjes klaar voor de gelovigen die gebruik maken van de kapel. De Boeddhistische kapel is klein maar mooi en eenvoudig ingericht. We zijn heel erg onder de indruk.

Daarna rijden we naar de Garden of the Gods in Colorado Springs. Het natuurpark Garden of the Gods ligt aan de voet van de 4300 meter hoge Pikes Peak, in de stad Colorado Springs. In het 13 km2 grote park zie je smalle, langgerekte rotsformaties van verschillende soorten sedimentair gesteente, sommige pieken zijn een kleine 100 meter hoog. De oudste rotslagen zijn ongeveer 300 miljoen jaar geleden ontstaan. 65 miljoen jaar geleden zijn de rotslagen omhoog en enigszins schuin gedrukt; sinds die tijd zijn ze blootgesteld aan erosie, waardoor ze hun huidige vorm hebben gekregen. Vanwege de lange, gevarieerde ontstaansgeschiedenis is het gebied zeer interessant voor geologen. Zo zijn hier bijvoorbeeld veel verschillende fossielen gevonden. Het park ligt in een zogenaamde ‘transition zone’, qua vegetatie is het een overgangsgebied tussen de laag gelegen vlakte en de subalpine van Pikes Peak. Dus ook in biologisch opzicht biedt het veel variatie.
Het grondgebied van Garden of the Gods werd in het jaar 1879 gekocht door Charles Elliot Perkins, hoofd van de Burlington Railroad. Hij wilde
hier een zomerhuis laten bouwen. Bij nader inzien gaf hij er echter de voorkeur aan om het gebied in de natuurlijke staat te houden, en voor het
publiek open te stellen. Perkins overleed in 1907, twee jaar later droegen zijn kinderen het gebied over aan het gemeentebestuur van Colorado
Springs op voorwaarde dat het voor altijd een vrij toegankelijk publiek park zou blijven.
Er loopt een rondweg door het park van zo’n 4,5 mijl, hierbij rijdt je rond de mooi gevormde rotsen. Ook kun je tussen de rotsen doorwandelen. Het park zelf is in de maanden mei tot oktober geopend van 5-23uur en in de andere maanden tot 21uur. Het visitor centre kent andere openingstijden, in het hoogseizoen van 8-19uur en in het laagseizoen van 9-17uur. Dit was ook heel leuk om te zien.

Dan rijden we richting Victor, city of Gold Mines. Daar gaan we morgen naar toe, dus gaan we op zoek naar een slaapplek. Eerst stoppen we in een gehuchtje net onder een kapel maar daar horen we toch teveel het verkeer op de drukke weg. We rijden zo’n 13km verder en komen uit in het dorp Woodland Park. Daar rijden we via Maps.me naar een terrein waar drie kerken staan, jaja, het is zondag mensen. We parkeren de campers op de parking van de Mountain View United Methodist Church. Even later zien we drie herten op het gras lopen en grazen. Om 18.15uur gaat de zon onder en even later is het donker. We hebben een leuke dag achter de rug waarop we veel verschillende dingen hebben gezien en meegemaakt en het was mooi weer. Heel zonnig maar af en toe wel een beetje een koude wind. Maar dat kan niet anders, we zitten de hele dag al zo tussen de 2000-2500 meter hoogte.
De rest van de foto’s vind je op de aparte fotopagina bij zondag 25 september.

maandag 26 september – Woodland Park – Gunnison
BOEM!!!! Een grote explosie vandaag. Een explosie van mooie herfstkleuren, de natuur had weer haar mooiste kleedje aan.
We stonden op een rustige plek en werden wakker met 2º buiten en binnen 11º. We zijn maar even een stukje gaan rijden om de auto warm te krijgen. We hebben wel verwarming maar dan duurt het zo’n tijd voordat de camper warm is. Nu sloegen we twee vliegen in een klap want we hebben gelijk even yoghurt ingeslagen bij de Safeway. Het is een crime om aan goede, natuurlijke yoghurt te komen die ook nog betaalbaar is. De Walmart is vaak uitverkocht en de Safeway had er elke keer maar 1 of 2. Er staat nog genoeg andere yoghurt maar dat is allemaal met smaakjes of wel gewone maar dan low-fat of no-fat. En wij willen vet in onze yoghurt en geen smaakjes. Nu heb ik er 9 kunnen scoren.
Toen we terug kwamen ben ik later naar Hannie en Nanda gelopen om de route te bespreken. Jullie waren weg, zei Nanda. Ik zeg dat klopt, we werden gebeld door de Safeway, dat ze yoghurt voor ons hadden staan. Uhhh, hoe komen ze aan jullie telefoonnummer dan? Grapje. hahaha
Tegen 8 uur rijden we weg. We rijden eerst een lange tijd op de ’24’ tot aan Buena Vista. Daar zijn trouwens opvallend veel Spaanse plaatsnamen, grappig, zeker Spaanse invloeden. Daar draaien we de ‘285’ op en daarna de ’50’.

Vandaag rijden we een erg mooie route. Veel uitzichten en diversiteit in het landschap. Er zijn veel ranches en die hebben de koeien nog in de wei staan. Bij de ranches zijn er veel hekwerken zoals je die ook wel in de western films zag. En dan opeens de BOEM van de kleurenexplosie. Wat is het toch mooi om zo door de herfst te rijden.

We komen door het plaatsje Hartsel en daar stoppen we even langs de kant van de weg. Het is een dorpje met oude huizen en schuren dus we gaan even een rondje lopen om wat foto’s te maken. Co staat met een echte Colorado Nativ te praten. Ik zeg tegen hem dat me opvalt dat hij nog zo’n mooie gave huid heeft, hij is 80 jaar bekent hij en is veel buiten in de natuur.

We lunchen op de parkeerplaats van een skigebied, op 3300 meter hoogte, Monarch geheten. Er staan pistebullies en er wordt druk gewerkt om alles voor het seizoen gereed te krijgen. We zitten lekker buiten in het zonnetje, het is zo’n 20º, en dat op die hoogte, we vinden het ongelooflijk, maar wel erg lekker. Wat ons ook verwondert is dat er zo hoog nog steeds bomen staan. In Europa is de bomen grens tot zo’n 2200 meter, dachten wij. Er zijn ook wespen, die zijn ook al zo hoog en vervelend.

In Gunnison zoeken we een bibliotheek op om even te internetten. De verbinding is niet supersnel maar voldoet voor ons prima. Ik zoek op freecampsites.net naar een plekje in de omgeving en vind er eentje op 7km afstand van waar we zijn. Het is Hartman Rocks. Een terrein van BLM waar je verspreidt over het gebied je camper of tent neer kunt zetten. Er is plek voor zo’n 30 campers e.d. en je mag er 14 dagen blijven.

Eerst moesten we wel nog een behoorlijk steile gravelweg op. We gingen er in zijn 2 op maar halverwege kon de motor het niet meer trekken. Dus stil staan en dan in zijn 1 optrekken. Even wat grind onder de wielen door laten gaan en wat rook uit de uitlaat en we konden weer hurry-up naar boven. pffff. Beneden bij de ingang is er een toiletgebouw, vuilnisbakken, recycling, overdekte picknick banken en een hand-waterpomp. Hier mag je niet overnachten, alleen boven op de heuvel.
Het is een speeltuin voor de outdoor mens. Het ligt er vol met rotsen, van het soort dat je ook in Tafraoute, Marokko ziet. We voelen ons er meteen thuis. Je hebt een geweldig uitzicht het dal in en vooral ‘s avonds met het warme avondlicht is het een mooi gezicht. Er is geen straatverlichting dus vanavond gaan we even sterren kijken.
We gaan Keezen en het wordt 1-1. Af en toe komen er mountainbikers langs. Ze rijden over het pad naar beneden maar eentje vind het pad maar saai en gaat over de verspreid liggende rotsen, een grappig gezicht. Ik meld deze plek ook aan bij de iOverlander app. Wij vinden het een prachtplek, een van de mooiere waar we tot nu toe hebben gestaan.
De rest van de foto’s vind je op de aparte fotopagina bij zondag 26 september.

dinsdag 27 september – Gunnison – Delta
Het is een mooie plek en ook heerlijk rustig, we hebben goed geslapen. We rijden tegen half 9 weg, eerst de steile weg af en dan bij de ingang even de wc’tjes legen. Er zijn een paar jongens op een mtb parcours aan het springen over de aangelegde hellingen, een pracht gezicht.
We vervolgen de route en die blijft mooi. Ook komen er weer veel herfstkleuren voor, nu komt er naast het geel ook rood, roestbruin en oranje bij. Er staan hier heel veel struiken tegen de hellingen en die kleuren weer anders als de Aspen.


We draaien de weg in naar Black Canyon of the Gunnison die nog verder omhoog gaat. We komen op een plateau waar het heel erg groen is, het is helemaal een vreemd gezicht, als je al zolang in ‘dor’ landschap rijdt. Het is wel heel erg mooi om te zien.

We komen bij het poortje van het NP en de mevrouw heet ons hartelijk welkom in het NP. We krijgen een plattegrond van het park met de uitzichtpunten langs de route. Het eerste uitzichtpunt is al prachtig. Wat een kloof/canyon, het is een enorme diepte, uitgesleten door de rivier de Gunnison.
Hoe verder we de canyon volgen hoe mooier die wordt. Het laatste uitzichtpunt wat we bezoeken is de ‘painted wall’. Het is de hoogste klif in Colorado, als het Empire State Building hierin zou staan zou het iets meer dan de helft van de hoogte beslaan. Er lopen banen door het gesteente, het is heel vroeger ontstaan toen gesmolten gesteente zich mengde met de rotsen en daarna uithardde. Het is een apart gezicht, net of er met een kwast lukraak strepen gezet zijn.



We rijden dezelfde weg weer terug naar de ’50’ en vervolgen onze rit naar het westen. We komen in Delta, Gateway to the canyons. Hier heb ik via Maps.me een bibliotheek gevonden voor ons ‘broodnodige’ internet. Het is een supersnelle verbinding, dus appjes en de sites worden weer bijgewerkt en emailtjes beantwoord. Co download nog een paar filmpjes van Youtube om straks offline te kunnen bekijken. Om 17uur gaat de bieb dicht en gaan wij naar onze slaapplek die ik via Maps.me gevonden heb, het is bij een kerk aan de rand van Delta.

Op de pagina ‘tijdens de reis’ heb ik links geplaatst naar de apps die wij tijdens onze reis gebruiken. Nu zitten we bijv. in een bibliotheek die ik via de app Maps.me heb gevonden. Daar ga ik online via freecampsites.net op zoek naar een slaapplek voor vanavond. Daarnaast maak ik offline gebruik van de apps iOverlander en Allstays camp&RV voor slaapplekken. Als we helemaal niets kunnen vinden zoomen we in in de app Maps.me in de plaats waar we zijn, op zoek naar een kerk of parking, meestal ver van de snelweg vanwege het lawaai. En tot nu toe hebben we middels deze apps een slaapplek gevonden, it’s as easy. 😉

Ga naar periode 33
terug naar overzicht