2016 USA 20 t/m 23 september

USA/Canada/Mexico 2016/2017  –  periode 31:  20 september – 23 september

dinsdag 20 september – Sundance – Hill City/Roubaix Lake

Om 6.15uur schoot Co zijn eerste foto van vandaag. Er liepen drie muledeers in het mooie ochtendzonnetje, mama hert met twee kleintjes. Prachtig om te zien. Ze waren heel alert maar liepen rustig verder.

Vanmorgen zijn Co en Hannie naar de overkant gelopen, daar staan een aantal oude, vervallen gebouwen. Een huis en een aantal schuren. Dat nodigt uit tot struinen en fotograferen. Er staat ‘no hunting or trespassing’ op een bord, dus ze zijn dik in overtreding, dat maakt het ook spannend.

Ze blijven een hele tijd weg maar het was ook erg leuk, zei Hannie glunderend toen ze terug waren. In het huis waren nog een aantal dingen aanwezig, ook een hoop troep. Op een krant konden ze zien dat het huis sinds 1998 al leeg staat. Er lag post uit Nederland van Breck’s bollen: Bring the beauty of Spring to your Fall garden with Breck’s Exclusive Collection Direct from Holland. Ook lag er een catalogus met badkleding en lingerie. En Hillary Clinton wilde wel scheiden, dat is ook allemaal anders gelopen.

Buiten staat een elektra paal met een stopcontact eraan en er zit prik op. We denken erover om hier onze oven aan te sluiten en onze broden te bakken. Terwijl we bij de paal staan komt er een auto aanrijden, vaart minderen en hij draait het erf op. De bestuurder vraagt wat we aan het doen zijn. Wij zeggen dat we oude schuren/huizen wel leuk vinden en of we foto’s mogen maken. De man wordt gelijk wat vriendelijker, het is de eigenaar. Hij heeft 1 jaar geleden het hele perceel met alles er op en eraan gekocht en gebruikt het op dit moment als ‘hunting ranch’, jachtgebied dus. Er zijn Elks, herten en ook wel mountain lions. Hij heeft die zelf nog niet in levende lijven gezien maar hij heeft in het jachtgebied camera’s opgehangen en daarop zijn ze wel te zien geweest.

We mogen wel foto’s maken maar niet in de gebouwen, dat vindt hij te gevaarlijk. Oh jeh……  😉  We vragen of we een uurtje van zijn stroom gebruik mogen maken om brood te bakken en dat is geen probleem. Even later rijdt hij verder het terrein op om te werken. Hij vertelde nog dat hij binnenkort mensen laat komen die spullen van het erf mogen afhalen, tegen betaling, en dan wordt de rest gesloopt. Oud hout is nog best in trek bij antiquairs en zo.

Een uurtje later is het brood gebakken en gaan we weer op weg. Na Sundance rijden we de Spearfish Scenic Byway op. Die is erg leuk om te rijden, we gaan door een canyon en de loofbomen staan volop in hun herfstkleedje, dus we zien mooie warme kleuren aan ons voorbij gaan.

Dan rijden we een staatsgrens over, van Wyoming naar South Dakota, onze 5e staat. Op het welkomstbord staat de afbeelding van Mount Rushmore met zijn vier presidenten.

Bij de VVV halen we een wegenkaart, eten we onze yoghurt en maken we gebruik van de wifi. Buiten staat een Harley Davidson. Even later komt de eigenaar naar buiten. Hij doet twee lederen pijpen om zijn benen, die hij met drukknopen achter vast maakt. Zo hoeft hij geen heel pak aan. Het valt ons op dat ze hier niet zo vaak een motorpak dragen en al helemaal geen helm. Onverstandig.

De biker is vandaag lekker aan het toeren en hij vertelt dat als hij vanavond thuis komt dat hij er dan 200 mijl op heeft zitten. Hij begint nog over de politiek, daar haak ik af, Co niet. Ik loop met Hannie mee om de route te bekijken.

In Lead stoppen we bij een VVV waar je informatie kunt bekijken over de goudmijn van vroeger. Het is wel een leuk ‘museum’. We staan in een cage/lift en boven ons zie je op een beeldscherm de schacht waardoor je naar boven gaat, ludiek hoor. De goudmijn ging tot 2400 meter diepte, brrr. Niets voor ons.

Dan rijden we verder en even later draaien we het terrein op van de National Forest Campground, een gratis camping met mooie ruime plekken in de buurt van Roubaix Lake. We doen een spelletje Keezen, wat heel lang duurt en winnend wordt afgesloten door Co en mij. Het was vandaag weer een zonnige dag met temperaturen tot 29º.

Een deel van de foto’s kun je bekijken op de extra fotopagina van deze periode, bij dinsdag 20 september.

woensdag 21 september – Hill City/Roubaix Lake – Badlands NP

Vandaag gaan op presidentieel bezoek, ‘een koppie doen’ (echt Westfries). Omdat we het gelijk goed willen doen lopen we meteen vier presidenten af. Ze zijn tezamen in Keystone, daar heb je Mount Rushmore met in de rotsen de beelden van Thomas Jefferson, George Washington, Theodore Roosevelt en Abraham Lincoln. Even wat wetenswaardigheden:

De hoogte van de gezichten:                     ongeveer 18 meter van de bovenzijde van het hoofd tot aan de kin
De ogen:                                                              ongeveer 3,3 meter breed
De neuzen:                                                         ongeveer 6 meter (de neus van Washington is de grootste: 6,4m)
De monden:                                                        ongeveer 5,5 meter breed
Breedte van de complete sculptuur:        56,4 meter
Hoogte van de complete sculptuur:         45,7 meter
De top van de berg:                                           1.745 meter boven de zeespiegel
Het gewicht van de weggeblazen rotsgedeeltes:         450.000 ton
Aanvang werkzaamheden:                            4 oktober 1927
Voltooiing werkzaamheden:                         31 oktober 1941
Aantal werkers:                                                   400
Opname in het National Register of Historic Places:    15 oktober 1966
Aantal bezoekers per jaar:                              ongeveer 2,6 miljoen
Totale kosten van het project:                      Iets minder dan $ 1.000.000,-.
Hiervan werd 15% ($ 154.000,-) gedoneerd door plaatselijke bedrijven en particulieren.
De overige 85% ($ 836.000,-) werd betaald door de overheid.

George Washington (1732-1799) vertegenwoordigt, omdat hij de eerste president van het land was, de geboorte van de Verenigde Staten.

Thomas Jefferson (1743-1826) was de derde president. Een van de belangrijkste gebeurtenissen tijdens zijn presidentschap was de aankoop van ruim 2 miljoen km2 land dat op dat moment aan Frankrijk toebehoorde; het grondgebied van de Verenigde Staten verdubbelde hierdoor. Borglum noemde Jefferson het symbool voor de groei van het land.

Abraham Lincoln (1809-1865) was de 16e president. Hij kreeg te maken met de grootste interne crisis die het land ooit heeft meegemaakt, de Amerikaanse Burgeroorlog. Lincoln vertegenwoordigt in het beeldhouwwerk het behoud van de natie.

Theodore Roosevelt (1858-1919), de 26e president van het land, leverde een belangrijke politieke bijdrage aan de bouw van het Panama-kanaal. Hij staat daarom symbool voor de ontwikkeling van de Verenigde Staten. 

Het is wel heel toeristisch, busladingen vol werden er uitgeladen. Er liepen veel, vooral oudere, mensen rond met een naamkaartje om hun nek. Co zag dat en zij tegen een mevrouw: Hello Joan. Ze keek zo van, ken ik jou. Je komt me wel bekend voor maar waar ken ik je van? Weet u dat niet meer, zei Co. Toen hielp hij haar uit de droom, dat ze haar naam om haar nek had hangen. Ze kon er wel om lachen maar zei nog: ik dacht eigenlijk dat ik met je op college gezeten had. Ja hoor, ze was zeker 20 jaar ouder dan Co. haha

Je kunt dicht onder de berg doorlopen met een goed zicht op de gezichten, apart zo van onder af. In een film laten ze zien hoe het allemaal in zijn werk ging. Er werd veel met dynamiet in vorm gebracht, heel uitgekiend want er mocht natuurlijk niets verloren gaan van wat al klaar was. In een studio stonden de vier beelden opgesteld en van daaruit werd er aan de beelden op de berg gewerkt, de verhouding studio-berg was 1:12. Dus was een neus in de studio 50cm dan was het op de berg 6 meter. Er werd een ‘lood’ opgehangen recht voor het gezicht, zowel in de studio als op de berg en van daaruit werd er gewerkt. Het zag er allemaal ingenieus uit, er was over nagedacht. We hebben enorme bewondering voor hoe het aangepakt en uitgevoerd is. Wat een klus zeg. We zijn blij dat we dit hebben mogen zien.

a dit hoog bezoek dalen we weer af naar de campers en rijden verder naar Badlands NP. Via Rapid City en de I90 komen we aan in Wall, een plaatsje buiten het park. Hier bezoeken we het visitor centre. We komen binnen en de man achter de balie heet ons van harte welkom en zet daarna de knop aan. We krijgen een waterval van informatie over ons heen en dat gaat zeer van de rappe. Maar hij is heel aardig en wil graag zijn kennis met ons delen. We vragen of we in het park kunnen overnachten met onze campers. Dat mag, in de graslanden, dus van de weg af. Ook is er een gratis camping: Sage Creek Campground, 20 mijl via een gravelweg, die wel goed te rijden is, door een mooie omgeving, waar ook veel wild te spotten is, o.a. uilen. Dat spreekt ons wel aan. Na overleg met Hannie en Nanda besluiten we om naar die camping te rijden.

Daar draaien we de Hwy240 op en na 8 mijl zijn we in het park. Dan gaan we rechtsaf de Sage Creek Rim Road op, direct gravel. Het is wel te doen maar rustig aan met regelmatig wasbordweg. De uitzichten zijn mooi en worden nog mooier als het zonnetje achter de wolken vandaan komt.

We komen langs Roberts Prairie Dog Town, het rammelt er van de Prairie dogs, maar we zien geen uilen. Wel onderweg nog Pronghorns en heel veel bizons. Eentje staat er te schuren tegen een paal, ik zie later in het filmpje dat zijn huid stuk is, hij zal wel jeuk hebben gehad. Op de camping is het druk maar er is nog voldoende plek. Er zijn veel tentjes en op een ander veld staan trailers/caravans met een aantal paarden ervoor. Het is dan ook een mooie omgeving om paard te rijden. Een kwartiertje later is het donker, dus we zijn precies op tijd.

Als we zitten te eten loopt er een bizon over de camping, wat is zo’n beest massaal zeg, enorm.

De rest van de foto’s vind je op de aparte fotopagina bij woensdag 21 september.

donderdag 22 september – Badlands NP – Scenic

Vanmorgen waren we vroeg op, net als andere dagen trouwens. Dan doen we rustig ons ding en tegen 8uur rijden we dan meestal weg. Vandaag staan we op, drinken ons watertje en rijden om 5.50uur weg. We hebben met Hannie en Nanda afgesproken dat zij volgen als ze klaar zijn.

Op de camping lopen een paar bizons tussen de tentjes door. Wordt je ‘s morgens wakker, rits je je tent open en sta je oog in oog met zo’n groot beest, oeps. Langs de weg, van de camping af, staan bizons te grazen dus we rijden er rustig langs. We hopen dat we zo vroeg wat meer wild zien. En we worden beloond. We zien in de verte een paar herten, twee mannetjes en twee vrouwtjes. Als er even later een ander mannetje en vrouwtje langs komen beginnen die opeens hart te lopen en met vier poten tegelijk te springen, dat hebben we nog nooit gezien, wat grappig. De andere vier herten volgen ook springend en even later zijn ze verdwenen, kijk dat is nog eens een leuk begin van de dag.

Ook zien we weer de ‘geel-borst’ vogeltjes, we weten nog geen naam, noemen ze maar even zo. Er vliegen er heel wat heen en weer en als ze niet vliegen zitten ze in het hoge gras, dus we kunnen er helaas geen foto van maken. Onderweg staat er een giga grote kudde bizons langs en op de weg. Een volwassen buffel/bizon kan zo’n 2000 pond wegen, dus er lopen pittig wat kilo’s rond hier. Ook hier rijden we rustig verder en ze gaan vanzelf voor ons opzij.

Na ruim een uur komen we op de Loop Road, de asfalt weg door het park. Er zijn zo’n 14 turnouts met uitzichtpunten. Af en toe zien we een roofvogel en dan opeens zien we een coyote lopen, het kan ook een wolf zijn daar zijn we nog niet uit. Het dier is op jacht in het Prairie Dog gebied.

Weer een aantal kilometers verder zien we nog 4 coyotes, aan het rennen en jagen, wat gaan ze snel. Eentje sprint er echt als een haas vandoor en is zo verdwenen. De andere volgen wat langzamer en even later verdwijnen ze achter een heuvel. Een van de drie duikt nog een Prairie Dog hol in, het zand stuift op maar hij heeft niets gevangen. De 1e coyote, die zo hard liep, ligt een hele tijd uit te rusten voordat hij weer verder gaat.

In de buurt van een overlook staan een aantal auto’s stil en staan mensen langs de kant van de weg met camera’s en verrekijkers. Dan komen er drie Bighorn vrouwtjes naar ons toe lopen. We stoppen ook en maken foto’s. Terwijl Co uit het zijraam aan het fotograferen is zie ik een mannetjes Bighorn aan komen lopen, met van die mooie, grote gebogen hoorns. Die zijn we nog niet eerder tegen gekomen. Zodra de bok langs onze camper loopt gaat-ie op de foto, of-ie nou wil of niet. Wat een mooi beest.

We draaien de camper om en volgen de dieren eventjes. Maar ze lopen nogal straf door dus voor de 600mm is het te dichtbij en te beweeglijk. We rijden iets verder en keren weer om. We blijven wat meer op afstand en dat is precies mooi voor Co zijn camera. Daarna kijken nog een tijdje naar ze, leuk om ze te observeren. Er stoppen nog meer auto’s en campers, dat trekt toch, dieren die je niet zo vaak ziet.

We maken ook nog wat foto’s van de Badlands want daarvoor zijn we hier, toch? Oh ja, ook nog. Het landschap is mooi maar we missen nu de zon om het geheel nog wat kleuriger te maken. We stoppen op een parking bij een overlook en laden de beeldjes in in de computer. In die tijd kunnen we mooi wachten op Hannie en Nanda die tegen 11uur zich bij ons voegen.

We wandelen een klein stukje over een boardwalk waar wat uitleg gegeven wordt over gevonden fossielen. De originele fossielen zijn vervangen door koperen reproducties, want de mensen namen ze met zich mee.

We rijden verder en komen bij de Cedar Pass Lodge en het visitor infocentre. Van de Cedar Pass Lodge kunnen we vrije wifi gebruiken, in de campers. Dus dat is wel fijn. We nemen de tijd en zijn dan weer helemaal bij. Tegen 16uur rijden we het park uit op zoek naar een slaapplaats.

We rijden de SD44 richting Scenic, deze weg gaat onder park door en een klein stukje er weer doorheen, daar waar er rotsen zijn. In Scenic staan een aantal oude, verlaten gebouwen. Een saloon, een tradingpost, een store, een gallery en nog wat ‘business’ gebouwen. We draaien een weggetje in en parkeren bij Tatanka Trading Post. Er staat open op maar volgens is het al een tijdje gesloten. We besluiten om hier te overnachten.

Hannie en ik lopen nog even naar het dorpje om wat foto’s van de gebouwen te maken. Je kunt nergens even in kijken want alles is dicht gespijkerd. Er is zelfs een gevangenis met twee cellen. Je moet wel tegen wat kou kunnen want het dak is niet helemaal waterproef meer en het is buiten. Het is nu ingenomen door twee katten.

vrijdag 23 september – Scenic – Lyman

Van de Nationale Parken en andere bezienswaardigheden we hebben bezocht in de USA heb ik informatie gehaald van de website van ontdek-Amerika.

We rijden vandaag al vroeg weg, half 8 geeft de klok aan. Het was een rustige plek dus we hebben goed geslapen. Het is een klein beetje nevelig en rond de laatste ‘Badlands’ hangen wat lage wolken.

De omgeving is een beetje saai om doorheen te rijden, veel van hetzelfde en redelijk dor. Dan rijden we Nebraska binnen, onze 7e staat. In het noorden wonen veel indianen. We zien ze vooral bij de wegwerkzaamheden. Wat hebben die mensen een donkere huid, tegen rood aan. Het is een armoedig gedeelte, althans zo komt het op ons over. Veel verlaten, vervallen huizen en de huizen die bewoond zijn zien er slecht onderhouden uit.

Vlak voordat we theepauze houden gaan we een op de weg lopende man voorbij, die dezelfde richting uit loopt als wij rijden. Als we verderop stoppen komt hij even later aanlopen. Hij vraagt aan Co of wij hem weg willen brengen en hij wijst in de richting waar we net allemaal vandaan komen. Hij wil naar Pine Ridge, 23 mijl noordelijk. Co geeft aan dat we dat helaas niet kunnen doen omdat wij naar het zuiden gaan. Hij stelt voor dat de man gewoon iemand aanhoudt die die kant op gaat. De man vertelt dat hij heeft geleerd om niet te vragen. dat hij de hele nacht gelopen heeft en dat hij nu erg moe is. Wij denken dat hij heel erg in de war is. Even later gaat-ie dezelfde weg terug als dat hij gekomen is.

Tegen lunchtijd knapt het weer op en zitten we lekker in het zonnetje te eten. Na het eten neem ik het stuur over en Co knapt even een uiltje.  😉 Als Co lekker ligt te knorren zie ik op een paaltje langs de weg een roofvogel zitten maar ik besluit om hem niet wakker te maken. Want voor hetzelfde stoppen en is de vogel gevlogen en Co wakker.

Maar als ik verderop een tweede roofvogel op een paaltje zie rem ik af en zeg: nu maak ik je toch wakker hoor, deze tweede vogel kan ik niet voorbij  rijden. Co is er als de kippen bij en pakt de 600mm. Even later staat de vogel er op, ook als-ie alsnog weg vliegt, prachtig. Co zegt dat ik hem gewoon wakker mag maken als we een dier zo dichtbij zien.

We rijden naar de plaats Scotts Bluff en zoeken via maps.me een bibliotheek om te internetten. Die vinden we, N41º51’53.78”, W103º39’28.52”. Het is een supersnelle verbinding en tot half 5 vermaken we ons hier prima. Eerst zitten we buiten in de schaduw tegen de gevel aan maar dan begint het opeens heel hard te waaien. Het is herfst, dat is wel te merken aan de vele gele blaadjes die rond waaien.

In de camper is het warm maar we kunnen niets open zetten anders is het in de camper ook herfst. De wind is een voorloper van een dikke regen en hagelbui en onweer. Het zat er aan te komen, de lucht in de verte was al eventjes inktzwart.

Toen we bij de bieb aankwamen keek ik naar de lucht en zag heel veel roofvogels rond cirkelen, het waren er nog veel meer als bij de Devils Tower. Co was gelijk buiten met de 600mm en ik heb het even gefilmd. Ik telde 24 roofvogels, later hebben we de soort opgezocht, het is de kalkoengier. En dat klopt wel als je hem ziet, hij heeft een rode kop, net als een kalkoen. Apart hoor, we hebben hem al eerder gefotografeerd maar nog niet zo duidelijk als nu, we zijn er blij mee.

Om half 5 rijden we naar een slaapplek die ik gevonden heb via freecampsites.net. Het is in Lyman bij een meer, Packer Lake. We willen graag voor donker daar zijn. Onderweg zien we achter ons een prachtige wolkenlucht, heel dreigend maar wel heel mooi, pakken fotografisch we even mee.

We draaien vanaf Hwy 92 de County Road 1 op, het is een smalle gravelweg en we rijden via een boerderij erf verder het achterland in. Dan wordt het een zandpad en daar zijn we niet zo gek op. Het is immers regenachtig en er hangt nog een donkere lucht. Als het wel gaat regenen kunnen we morgen misschien geen kant meer op.

Achter de boerderij is een stuk vlak grasland en daar gaan we staan, een kwartiertje later is het donker. Er staat een oude, lege schuur, die zullen we morgen wel even verkennen. Hannie zat zich al in de handen te wrijven toen ze de schuur zag staan. En dan gauw de computers op tafel, beeldjes in laden en genieten van de foto’s van de roofvogels en wat we nog meer gemaakt hebben. Dat is altijd het leuke, je beleeft zo’n dag twee keer.

Ga naar periode 32

terug naar overzicht