2016 USA 2 oktober t/m 5 oktober

USA/Canada/Mexico 2016/2017  –  periode 34:  2 oktober – 5 oktober

zondag 2 oktober – Moab


Het was rustig bij het communitycentre maar om 6uur reden we weg naar de bieb. Hannie en Nanda sliepen lekker uit. Wij gingen brood bakken bij de bieb. Later kwamen ze er bij. We hebben zeker tot half 11 zitten internetten. Om de hoek was er nog een natuurwinkel die we even hebben bezocht. Het is een rijk gesorteerde winkel.

We gaan eerst even naar de dump om onze wc’s te legen en drinkwater in te nemen. Daarna rijden naar de noord ingang van Canyonlands NP, dat is het ‘Island in the sky’ gedeelte. Het is een heel ander landschap waar we door rijden. Na een fikse stijging komen we op een hoogvlakte waar veel geel gras staat en bomen en struiken. Zelfs een paar loofbomen met mooie gele bladeren.

De eerste overlook waar we stoppen is de Shafer Canyon overlook. Onder je zie je een slingerweg gaan met allemaal switchbacks (haarspeldbochten). In dat stuk zak je zo’n 427meter. De bochten zien er vrij krap uit, niet voor onze camper. Er rijden wat 4×4 auto’s op maar ook gewone auto’s. Het is de 100 mijl White Rim Road, die helemaal door het park gaat, helemaal onverhard. Misschien iets voor de toekomst.

We rijden door het park en stoppen af en toe bij een overlook. Het is mooi maar we vinden het geen spektakel. Aan het einde is de ‘Grand view point overlook’ en daar is het mooi. Het zou nog mooier zijn als de zon op het landschap zou schijnen maar die laat even verstek gaan.

Dan rijden we het hele stuk weer terug en slaan linksaf de 191 op, op weg naar de Willow Springs Road. Hier is een vrije camperplek op BLM land, we hebben hier de 1e twee nachten gestaan. Morgen gaan we verder naar het zuiden van Utah.

maandag 3 oktober – Moab – Muley Point

Nadat we bij de bieb van de wifi gebruik hebben gemaakt gaan we weer op pad. We rijden naar Monument Valley. De route is een beetje saai, maar we zijn dan ook al zo verwend geweest met mooie vergezichten en landschappen, het kan niet altijd feest zijn.

We komen door plaatsjes als Monticello, Blanding, White Mesa en Bluff. In Bluff is het visitor centre in een Fort gevestigd. Daar hebben we een film gezien over de eerste pioniers die door de bergen naar Bluff getrokken zijn. Op een gegeven moment moesten die mensen de Colorado rivier oversteken maar voordat ze daar naar af konden dalen moesten ze daar een pad naar toe maken. Er was een mogelijkheid, er was een spleet waardoor je af kon dalen naar de rivier. Maar die spleet was niet breed genoeg om de huifkarren daar doorheen te laten rijden. Middels hak en breekwerk en gebruik van kruit als springstof wist men de spleet breder te maken, zo ontstond de Hole-in-the-rock road. Maar toen moesten de huifkarren met alles er op nog naar beneden. Er werden touwen aan de huifkar vast gemaakt en met man en macht zette men zich schrap toen de huifkar af ging zakken, een hele onderneming. De vrouwen en kinderen moesten een heel stuk naar beneden glijden voordat ze lopend verder konden. Het was een barre tocht maar iedereen kwam heel en veilig aan op een plek die ze nu Bluff noemen.

In het fort staan allemaal blokhutten/huizen die de situatie nabootsen van hoe het toen was, het waren 1-kamer woningen met de deur naar het centrum van het fort. Om houtrot tegen te gaan werden ze op een stenen fundering gebouwd. Ze zijn ingericht met spullen uit die tijd, het ziet er allemaal mooi uit. Aan elke deurpost hangt een knoppenkastje met 7 knoppen voor 7 talen. Als je op de knop drukt krijg je een verhaal te horen over de familie die in die hut heeft gewoond. Elk huis heeft een stenen schoorsteen en binnen een potkacheltje. Het koken gebeurde buiten in grote potten, dus dat zullen zeker wel stoofpotten en soep geweest zijn. Water kwam uit een geslagen bron.

Er staan veel huifkarren en handkarren op het terrein en ook nog een wigwam en een aarden ‘huis’. Die is van binnen ingericht volgens de Indiaanse gewoontes. Er liggen dierenhuiden op de grond, een weefgetouw en in het midden een kachel.

Na Bluff wordt het landschap mooi, ruig gevormde bergwanden in mooie kleuren. En dan komt in de verte Monument Valley in zicht. Even later draaien we de weg op naar de ingang van het park. De toegang is US$20 per auto en dan mag je alleen bij het visitor centre genieten van het uitzicht. Wij mogen met onze camper niet het park in, waarschijnlijk vanwege de zandwegen, we zijn te zwaar. Maar daar hebben we geen $20 voor over, dus we keren weer om en rijden terug naar het noorden.

Na Mexican Hat gaan we linksaf de ‘261’ op. Het is een asfalt weg maar na een aantal mijlen komen we op de Moki Dugway. Dit is 3 mijl gravel en de weg stijgt 10% via een aantal switchbacks. De weg stijgt in totaal 335 meter. Volgens schrijven wordt het afgeraden (maar het is niet verboden) om de weg te rijden met een voertuig langer dan 8,5 meter. Wij zijn 7.35meter maar het is een makkie, langere voertuigen kunnen er ook op hoor.

Het uitzicht is prachtig, dus ondanks de stijgende weg stoppen we toch even om van het uitzicht te genieten. Vlak voor het einde van de gravelweg gaan we linksaf de Muley Point Road op, een zandweg. Aan het begin van de weg staat een bord met de waarschuwing dat je deze weg beter niet op kunt gaan als het nat is of regent. Het is droog en de vooruitzichten zijn prima.

We rijden 6 km en komen aan bij een camperplek hoog op de kliffen met uitzicht het dal in naar Monument Valley, prachtig. Er komen ook af en toe een paar auto’s waar mensen uitstappen om van het uitzicht te genieten. Even later hebben we een prachtige zonsondergang, dat is genieten dus.

De rest van de foto’s vind je op de aparte fotopagina bij maandag 3 oktober.

dinsdag 4 oktober – Muley Point – Little Egypt

Vanmorgen om 6 uur stonden we buiten omdat de zon net opkwam. We zijn naar de rand van de klif gelopen en zagen hoe alles langzaam rood kleurde. We hebben de iPhone op timelaps gezet en hebben een uur gefilmd, later zagen we in 33 sec. het licht de schaduwen wegwerken. Op het plateau zijn er diverse potholes, gevuld met water, dat levert mooie reflecties op.

We rijden naar Natural Bridges NM. Dit park bevat 3 natuurlijke bruggen die door de Colorado rivier zijn uitgesleten. We hebben de loop gereden en zijn bij de drie bruggen uitgestapt om te kijken. Bij de eerste brug hebben een gedeelte van de wandeling gedaan, bij de andere twee hebben we alleen het viewpunt bezocht. We vonden het niet zoveel aan, het mooiste is natuurlijk om helemaal tot onderaan de brug te lopen maar daar hadden we geen van allen veel zin in. Het park zelf was saai, geen mooie uitzichten of zo. We maakten de loop af en zijn het park weer uitgereden.

Vanuit het park gingen we rechtsaf de ’95’ op. Volgens ontdek-Amerika is dit een bijzonder mooie scenic road, we gaan het zien. In het begin was het veel van hetzelfde als in het park dat we net bezocht hadden. Maar dan opeens waren daar de rode bergen in mooie vormen, we reden door de Glenn Canyon. En het werd steeds mooier en ruiger. De weg slingerde zich door het dal heen en om elke bocht was er weer wat moois te zien.

Zo’n 20 mijl voor Hanksville draaiden we de Bull Creek Pass trail op, een onverharde dirtroad die ons naar Little Egypt leidde. Het is een Geologic site met allemaal kleine hoodoos. Deze hoodoos zijn mooi rood van kleur met een witte band. Het rood komt van ijzeroxide en de witte kleur is het gevolg van chemische reacties. Hannie en ik pakten de camera’s en hebben een tijdje tussen de hoodoos doorgelopen.

We besluiten om hier te blijven slapen, even later draaien we de campers met de neus naar het oosten, als morgen de zon opkomt geeft ze gelijk haar warmte af aan de campers.

woensdag 5 oktober – Little Egypt – Burr Trail

Vanmorgen scheen het warme ochtendlicht op de hoodoos (rotsformaties), het was een mooi gezicht. We vervolgen onze route en rijden bij Hanksville de ’24’ op. Na Hanksville kom je op een gegeven moment in een maanlandschap te rijden, allemaal grijze rotsen, ook wel weer mooi.

Dan komen we in Capitol Reef NP, als je er bijna bent wordt het erg mooi. Veel gekleurde bergen en toen we de Scenic Drive opgingen werd het alleen nog maar mooier, wat een kleuren en vormen.

Bij het visitor centre stoppen er 4 oude auto’s, een Cadillac, twee Ford’s en een Chevrolet. Ze zagen er picobello uit, erg mooi onderhouden. In de bumper van de Cadillac hebben we nog een paar grappige foto’s gemaakt, het leek wel een lachspiegel.

Het was jammer dat tijdens onze rit over de Scenic Drive de zon achter de wolken bleef, we hadden zo graag spetterende kleuren willen laten zien. Maar het was evengoed wel heel erg mooi. Hier komen we ook zeker nog een keertje terug.

De Scenic Drive is een heen-en-weer weg, toen we terug waren draaiden we de ’12’ weer op richting Torrey. Daar hebben we getankt, een dure deze keer, US$2,69 per gallon. Er was ook een visitor centre en op het bord buiten stond ‘wifi’. Kijk dat wilden we wel weer na 2 dagen radio stilte. Maar de wifi wilde niet erg meewerken. De mevrouw van het centre vertelde dat er in het plaatsje Bicknell 8 mijl verderop een bibliotheek was met wifi. Ik vroeg of die open zou zijn. Ze ging bellen met de Liqouerstore, de buren om te vragen of de bieb open was en of er wifi was, het antwoord was ja. Dus wij op naar Bicknell, en jawel hoor, er was wifi, eerst erg traag maar later gelukkig snel. Alles weer bijgewerkt en gedaan.

Via de ’12’ stijgen we naar meer dan 2900 meter hoogte, daar is de temperatuur 10º, als we later stoppen op 1766 meter hoogte is het nog 17,5º, het kan verkeren. De bomen op die hoogte werden kaal, een enkele boom liet nog zijn mooie herfstkleedje zien.

Via iOverlander vond ik een slaapplek aan de Burr Trail. Dit is een asfaltweg die ook deels door Capitol Reef NP gaat, daar is de weg onverhard/gravel maar de eerste 48km is asfalt, zover komen we niet na ca. 7km vinden we een mooie plek op een gravel parking.

De lucht was dreigend geworden met donkere wolken en we staan voor een grote witte rots, dat leverde wel een leuk contrast op.

De rest van de foto’s vind je op de aparte fotopagina bij woensdag 5 oktober.

Ga naar periode 35

terug naar overzicht