
USA/Canada/Mexico 2016/2017 – periode 38: 18 oktober – 21 oktober
dinsdag 18 oktober – Lee Vining
Om 8uur rijden we naar het visitor centre om te kijken of de Tioga Pass open gaat vandaag, dat zal toch wel? Er staan een paar auto’s te wachten. Als ik naar de ingang loop kom ik twee mannen tegen. Ze vragen of ik hier werk, nee hoor, ik werk hier niet. Maar dat houdt in dat het centre gesloten is.
Ik vertel dat de pas gisteren ook dicht was en dat ik hoop dat-ie vandaag weer open gaat, het is immers de tweede dag mooi weer. Ik loop toch nog even naar de ingang en lees daar dat ze op dinsdag en woensdag gesloten zijn, zal wel vanwege het naseizoen zijn.
We gaan boodschappen doen in het dorp en daarna naar een ander informatie centrum. Daar weten ze te vertellen dat de Tioga Road gesloten is vanwege een groot rotsblok dat op de weg is gevallen. Dat moet eerst opgeruimd worden en de weg moet gerepareerd worden. Noordelijk is de Sonora pas (de ‘108’) en highway 4 ook gesloten vanwege sneeuw. Deze blijven dicht, de Tioga Road zal open gaan als alles opgeruimd is.
De Tioga Road is 96km lang, naar de ander kant van Yosemite. Als we er naar toe willen via een omweg is dat 423km, naar hetzelfde punt. Dus dat gaan we niet doen. We hebben de tijd dus we kunnen nog wel een dagje hier doorbrengen.
We rijden de toegangsweg naar de pas op om te kijken hoever we kunnen komen. Dat is niet ver, na 4 km staan er vrachtwagens op de weg als blokkade. Er staan nog meer mensen te wachten en een van de werkauto’s komt onze kant op. Ze vertellen ook dat er een rotsblok op de weg ligt en dat het opruimen en helen van de weg zo’n 1,5 a 2 dagen gaat duren.
Ik vertel aan een vrouw dat de twee noordelijke wegen ook afgesloten zijn. Zij vertelt dat ze een reservering hebben voor de komende nacht aan de andere kant van de Tioga Road. Dat houdt in dat ze om moet rijden, dat kan wel in een dag. Misschien is het ook nog wel een mooie route, er zit niets anders voor ze op.

Wij rijden 1km terug richting Lee Vining, daar is een recreatie terrein. Als we er aankomen blijkt het een camping te zijn. Er is een grote ruimte voor de ingang, daar parkeren we de camper. We gaan hem eens even lekker wassen, in het zonnetje. De wind is nog fris, dus de zon hebben we echt wel even nodig. Af en toe loopt Co even naar de 600mm om vogeltjes te fotograferen. Er zweven ook twee roofvogels in de lucht, dat blijft altijd een machtig gezicht zoals die op de thermiek kunnen zweven.

Na het wassen van de camper gaan we lekker in het zonnetje zitten, heerlijk hoor. Als de zon in kracht afneemt gaan we gymmen en nemen daarna een heerlijke douche. Tijdens onze pauze hier hoorden we verderop in de bergen tot drie keer aan toe een grote explosie, er wordt hard gewerkt daar.


Aan het begin van de Tioga pas zit een water bedrijf en ze hebben een kraan bij de weg staan met drinkwater, daar maken we natuurlijk graag gebruik van. Het is een krachtige straal dus de tank is zo gevuld. N37º56’23”, W119º07’27”

Daarna rijden we naar de bibliotheek. Bij de school staan heel veel auto’s, ook op de toerit naar de bibliotheek, we kunnen er nog net langs. Tegen 18.30uur rijdt iedereen weg en wordt het weer rustig. Het was een heerlijk rustige dag vandaag en we hebben weer een schone camper. Trouwens niet dat-ie verschrikkelijk smerig was of zo want afgelopen zondag is-ie aardig schoon geregend.

woensdag 19 oktober – Lee Vining – Vallecito
Om tien voor zeven zien we de zon op komen, het geeft weer een mooie lucht. Als de camper ontdooit is, het was vanmorgen 1,5º, de ramen waren nat en de dakramen waren aangevroren, rijden we eerst naar de winkel voor nog wat boodschappen.
Daarna rijden we de Tioga Road op, vlak voor de afslag staat dat-ie nog afgesloten is. Bij de slagbomen stap ik uit en loop naar een van de vrachtwagens die er staan om te vragen of er nieuws is over de openstelling. Dat is er, de man vertelt dat er een rotsblok op de weg lag die nog groter was dan zijn vrachtwagen en dat er een tweede rots aan de helling hangt die naar beneden dreigt te komen. Het kan in ieder geval nog 2 a 3 dagen duren voor de weg weer vrijgegeven wordt. Daar gaan we niet op wachten.
Als ik terug kom bij de camper staat er een Chinese mevrouw met Co te praten. Zij willen naar de andere kant. Ik probeer via onze kaart aan te wijzen welke weg ze moet nemen, zelf hebben ze denk ik geen kaart bij zich. Ik geef aan dat het informatie centre om 9uur open gaat, rij maar achter ons aan daar naar toe.
Daar aangekomen moeten we nog even wachten en dan kunnen we naar binnen. Ik breng het laatste nieuws van de vrachtwagen chauffeur over en vraag of de Sonora pas open is. De mevrouw van het centre heeft gehoord dat die vandaag om 12uur open gaat, maar zeker is ze niet. De Chinese mevrouw wil wel achter ons aan rijden maar dat wil ik niet. Wij rijden langzamer dan de meeste auto’s en als we wild zien willen we stoppen om foto’s te maken. De Chinese mevrouw praat ook zeer slecht Engels en verstaat het al helemaal niet. Even later rijden ze weg.
Onderweg stoppen we een paar keer voor roofvogels, cowboys te paard die koeien bij elkaar drijven en een paar mooie spiegelmeertjes. Als we bij de Sonora pas aankomen, rond half 12, staat het bord nog op gesloten. We besluiten om niet te wachten, hij kan immers ook niet open gaan, maar om door te rijden naar highway 89 en 4.



In het begin is het een mooie route maar het grootste gedeelte is Canadees, heel veel bomen en weinig uitzichten. Het is veel klimmen en dalen, het hoogste punt was op 2650mtr. en we eindigen vandaag op 516mtr met alle hoogtes daar tussen in. De camper moet hard werken vandaag. Er ligt op een gegeven moment zelfs sneeuw langs de weg en op de bomen.



Voor dat we op reis gingen hebben we bij MAX dvd’s gekocht van twee tv-series: ‘Moeder ik wil bij de revue’ en ‘Goedenavond, dames en heren’. We vonden die toen zo leuk. Nu zijn we die aan het kijken via de computer. In ‘Moeder ik wil bij de revue’ komen twee personen voor, Arnold en Diny, die aan het einde van de serie naar Amerika gingen emigreren. Ze namen ook applemouse mee, appelmoes. Van de week zei ik tegen Co, zullen we ze bezoeken hier in Amerika? En laten we nu vandaag de plaats ‘Arnold’ tegen komen, we worden op onze wenken bediend, kunnen we aan de appelmoes. Helaas, ze waren niet thuis. haha

We zijn blij als we het bos weer uitrijden. In een plaatsje onderweg zie ik een grotere supermarkt met daarnaast een natural food store. We keren om en gaan boodschappen doen voor een zuurkool stoofpot, gelukkig hebben ze alles in huis. Het vlees is al ingevroren dus dat is makkelijk, kan zo in de vriezer.
Na de boodschappen ga ik op zoek naar een slaapplek, we willen nog wel even van het zonnetje genieten. iOverlander en All4stay geven niets aan maar Maps.me brengt uitkomst. We belanden op een parking bij grotten, de Moaning Cave. Ik denk dat ze gesloten zijn want er is niemand aanwezig. Er is wel wifi, het wachtwoord staat op een bordje aangegeven.
We gaan lekker in het zonnetje zitten en even later loopt er een konijntje, een grote groep kwartels en er vliegen allerlei vogeltjes rond. En voor de rest is het hier heerlijk rustig. Als de zon ondergegaan is hebben we nog een prachtige lucht. Zoals de dag begon eindigt-ie ook, kleurrijk.
Al met al is het zo dat als we morgen aan de westkant van de Tioga Road komen we er 367km op hebben zitten terwijl de route van oost naar west 96km is. Maar ja, anders moesten we 3 dagen wachten, en we hadden al 2 dagen gewacht. Het is goed zo.

donderdag 20 oktober – Vallecito – Mariposa
Het was een rustige plek, we hebben prima geslapen en zijn weer vroeg op pad. We vervolgen onze weg naar Yosemite NP. Bij de entree vragen we of de Tioga pas open is. De vrouw vertelt dat die om 12uur open gaat. Wat kan informatie toch verschillend zijn, gisteren hoorden we nog dat het 2 a 3 dagen zou gaan duren om de weg weer vrij te krijgen en hier horen we weer iets anders. Weet het maar.
Tegen kwart over 10 zijn we aan het begin van de Tioga Road, we parkeren de camper op een parking bij een tankstation en gaan lekker in het zonnetje zitten. We konden eigenlijk wel een ‘i’ op onze camper zetten want diverse mensen kwamen vragen hoe dat nu zat met die Tioga Road. Er staat nl. een bord aan het begin van de weg dat-ie gesloten is voor de rest van het seizoen. Wij legden uit dat de pas om 12uur open gaat. Thank you, your welcome.
We eten voor 12 uur en gaan op pad. We hebben, na wat leeswerk, hoge verwachtingen. We hopen op veel keer stoppen met mooie uitzichten, zeker na de rit van gisteren die nogal ‘bomig’ was. Maar het valt vies tegen, deze weg is al net zo. 1x is er een uitzicht en 1x een groot meer, that’s it.
We rijden het stuk weer terug en rijden naar Yosemite Valley. Volgens schrijven zie je daar weides, indrukwekkende watervallen, kliffen en ongewone rotsformaties. De weides komen we tegen en daarachter zien we inderdaad een indrukwekkende waterval. Ook de kliffen zijn aanwezig maar verder rij je gewoon tussen de bomen door, dit keer zijn het wel loofbomen waar het eerder naaldbomen zijn. Nee, Yosemite valt ons eigenlijk gewoon tegen.

We besluiten om hier niet langer te blijven en onze weg te vervolgen naar San Francisco met een tussenstop bij een kaasboer. Onze kaas is bijna op. We rijden nog een uurtje door de bergen, langs een rivier, deze rit vinden we gelijk al mooier dan eerder vandaag en gisteren. Nu kunnen we weer genieten.
Daarna komen we in open landschap, we hebben uitzicht op de heuvels, er lopen koeien in de weides en het licht wordt steeds mooier. We stoppen bij een paar koeien, ze staan mooi in tegenlicht.


We hebben TomTom ingesteld op kronkelen en dat lukt aardig en we rijden over kleinere wegen. We rijden op een gegeven moment op ‘old toll road’, het wegdek is niet zo best, een lappendeken maar de omgeving maakt veel goed.
Via Maps.me ga ik op zoek naar een slaapplek en zie een mijn, daar gaan we even kijken. We draaien een kleinere weg op maar het weggetje naar de mijn leidt naar een huis. We rijden een ietsje verder en hoog boven ons staat een ander huis. Er is iemand buiten dus Co roept door het open raam de vraag naar boven of we eventueel bij hun kunnen staan voor een nachtje.
De vrouw kan het niet horen en even later komt ze met haar man naar beneden gereden, er lopen drie honden, al blaffend, naast de auto mee. Als ze uitgestapt zijn stellen we ons voor, zij heten Heather en David.
We vragen of we eventueel met onze camper bij hun huis mogen overnachten, we hebben niets nodig, alles is aan boord. Ze aarzelen dus wij zeggen het is een vraag, je kunt er ja of nee op zeggen, even goede vrienden. Maar vooral Heather wordt steeds enthousiaster. Ze zag ons foto’s maken van de ondergaande zon en zegt dat we op hun terras kunnen zitten en met een glaasje wijn van de ondergaande zon kunnen genieten. David zegt daarop dat er geen wijn in huis is, oh maar een glaasje water is ook goed hoor.

Even later staan we boven voor het huis en genieten van de ondergaande zon en het warme licht over de omgeving. Weer even later zitten we binnen en is David een pizza aan het maken. Hij maakt alles zelf, de pizzabodem en alle ingredienten die er op komen, hij smaakt heerlijk. Ondertussen zitten we gezellig te praten met Heather, is bijzonder ‘nieuwsgierig’ op een leuke manier, ze is erg geinteresseerd in ons en helemaal enthousiast van ons fotoalbum met de wildlife foto’s.
Eerder liepen we met Heather om hun huis heen. Ze vertelt dat je hier ook wildlife ziet, coyotes, mountain lions, cougar, vorige week hoorden ze nog een beer, er zijn veel vogels, uilen (echte), en ze vraagt of we bang zijn voor spinnen. Dat treft, ik ben er niet gek op. Ze vertelt dat er hier tarantula’s zijn, van die grote harige spinnen. En deze tijd zijn de mannetjes op zoek naar de vrouwtjes, als ze dan gepaard hebben wordt het mannetje door het vrouwtje gedood. Blij dat dat bij de mensen niet zo gaat. 😉 Maar nadat ze dat vertelt heeft loop ik toch wel op een ander manier door de tuin.
Ze hebben achter in de tuin 18 zonnepanelen staan en voorzien zo zichzelf van stroom. Voor het huis maar ook om hun elektrische auto’s op te laden. Ze stelt voor om morgen samen te gaan wandelen, daar hebben we wel oren naar.


Wij lezen altijd dat je in Amerika niet moet praten over geloof en politiek, maar daar merken we hier weinig van. Ze geeft aan dat de mensen in het algemeen niet blij zijn met hoe het er hier aan toe gaat, met Trump en zo. Het is erg gezellig en om tien uur lopen we samen naar buiten om nog even van de miljoenen sterren te genieten, die zie je hier nog volop omdat het zo donker is.
Heather en David gaan altijd redelijk vroeg naar bed omdat ze vaak opstaan als de zon op komt en dat is vroeg. Dat komt mooi uit want wij vinden 22uur ook wel een prettige tijd om te gaan slapen. Welterusten.

vrijdag 21 oktober – Mariposa – Bentwood
Na een rustige nacht op het erf van Heather en David genieten we bij hun binnen van een heerlijk ontbijt. Warme bisquits (kleine broodjes) met echte boter en kaas, pittig gekruide worstjes, boeren omelet/quiche en plakjes peer met honing. Het smaakte heerlijk, dank David en Heather voor dit overheerlijke eten.

Co is in de tuin aan het fotograferen, er vliegen een paar Hummingbirds af en aan, een soort kolibri-achtige vogel. Heel klein en watervlug, ze zijn heel klein, ca. 6 a 7 cm hoog. Bij een bloem blijven ze stil hangen terwijl ze met hun snavel de nectar opnemen, en dat gaat in een razend snel tempo, het is nog lastig om ze goed vast te leggen met de camera.

Na het eten wandelen we met Heather en de honden over hun landgoed. Ze kennen hier al zes jaar achter elkaar grote droogte, zeg maar geen regen van betekenis. De eikenbomen voor het huis hebben daar erg van te lijden, er vallen gewoon grote takken van de bomen af.
De eikenbomen op het landgoed gaan wel iets beter maar ze zien er niet florisant uit. We lopen naar een paar plekken toe waar normaal gesproken waterbronnen zijn, er is er maar eentje die een beetje water heeft, daar ziet het ook gelijk een stuk groener.
Onderweg terug stopt Heather opeens, voor haar op het pad loopt een tarantula, zo’n grote harige spin. Heather vertelt nogmaals dat ze niet gevaarlijk zijn voor mensen.
Heather vertelt ook veel over haar volk, ze stamt af van de indianen, over hoe haar volk behandeld werd door de blanke mensen. Het is allemaal heel interessant.
Als we terug zijn gaan we nog eventjes zitten en dan nemen we afscheid, we gaan weer verder. Als we achteruit rijden roept David mij, er hangt iets onder de auto zegt-ie. We kijken en we zien dat de afvoerpijp van de grijs water tank afgebroken is. David zegt dat hij in zijn garage nog een stuk pijp heeft wat waarschijnlijk net zo breed is. En ja hoor, het is precies de goede maat. We zagen een stuk af en monteren het onder de auto en met enige vertraging rijden we alsnog weg. Toet, toet, doei.
Heather and David, again, thank you very much for your kindness, your hospitality and excellent food, we enjoyed it very much.

We kronkelen verder richting San Francisco maar gaan eerst langs bij een kaasmakerij waar we Gouda kaas kunnen kopen, jawel in Amerika. Het adres wat ik heb ingebracht in TomTom brengt ons niet bij de kaasboer. We vragen het aan een mevrouw en ze wijst ons de juiste weg, het is zo’n 6 mijl de andere kant op.
We komen er aan en kopen 4 halve kazen in drie verschillende smaken. Ze zijn keurig ingeseald dus we kunnen ze weer een tijdje bewaren. Over de vorige 2 kazen hebben we 6 maanden gedaan. Buiten is een waterkraan en we krijgen toestemming om onze watertank te vullen. Coordinaten van de Oakdale Cheese: N37.78465º, W120.85912º.

Ik vind via Maps.me in het plaatsje Bentwood een paar kerken dus daar gaan we naar toe, op de route naar San Francisco. Onderweg fotograferen we nog een roofvogel en uiteindelijk komen we tegen 19uur aan in Bentwood. Bij de eerste kerk vinden we het lawaaierig, vooral het verkeer. We rijden naar een andere kerk en die ligt in een rustige wijk, denken we. Als we op poten staan klinkt er luide muziek, Co gaat eens kijken, er blijkt een tuinfeest aan de gang te zijn. We gaan naar een 3e plek, achter een school maar daar gaat een nog drukkere weg achter langs.
Dan besluiten we om toch maar terug te gaan naar de 1e plek en oordoppen in te doen met slapen en maar hopen dat de mensen hier ook een keer naar bed gaan. Het houdt in dat we rond 21uur eindelijk weer op poten staan en een slaapplek hebben, hehe.

ga naar periode 39
Terug naar overzicht