2016 Mexico 5 t/m 8 december

USA/Canada/Mexico 2016/2017  –  periode 50:  5 december – 8 december

maandag 5 december – Punta Conejo – Playa Tecolote

Het is een rustige plek hier maar toch gaan we weer verder, en dat houdt in dat we de 17km weer terug hobbelen. We vinden een andere route om het heikele punt van gisteren te omzeilen dus dat gaat prima. Verder is het hobbel-de-hobbel-de-hobbel.

Op de Mex1 wordt op veel punten de weg gerenoveerd. Gisteren al bij Ciudad Constitutión en richting La Paz zijn er ook twee lange stukken waar het stof happen is. Arme mensen die hier aan het werk zijn en ook arme mensen die er dagelijks langs moeten, wat een stofbende zeg, uche-uch.

In La Paz gaan we naar de Walmart even wat boodschappen doen. We bezoeken de Home Depot en belanden bij een Honda dealer voor internet. We zijn de showroom binnen gelopen en vroegen om een paswoord voor de wifi. Kregen we zonder dat ze vroegen of we klant waren of zo. We zaten op luxe rode banken ons ding te doen.

We hebben water ingenomen bij een waterstation, gefilterd water volgens het principe van omgekeerde osmose, dat is prima, 60 liter voor 33 pesos, omgerekend €1,65.

Dan rijden we naar ons overnachtingsplekje Playa Tecolote. Het is een leuke route vanuit La Paz, we slingeren langs de kust met aan de linkerkant de Zee van Cortez en aan de rechterkant wat bergen.

Als we aankomen zien we de twee Duitse Concordes staan die we in Santispak hebben ontmoet en de Engelsen die we in Ciudad Constitución hebben gesproken.

Als we buiten zitten komt het Engelse stel, Phil en Jo, naar ons toelopen met in hun kielzog een heel klein hondje. Die was verlaten door de moeder en ze konden het niet over hun hart verkrijgen om het beestje, van 6 weken, alleen te laten. Dus hebben ze het een halsband omgedaan, zijn ze bij de dierenarts geweest, hebben het een vlooienmiddel gegeven (wat dik nodig was) en hebben het Pedro genoemd, iedereen blij. Het hondje begon wat te piepen en Co zei dat dat normaal is, het zal zijn moeder wel missen. Erg lief zo’n hondje maar wij beginnen er niet aan hoor, het zijn handenbinders en je hebt ze voor ‘tig’ jaar.

Even later komen Han en Monique ook aanrijden. Ze hebben in La Paz geïnformeerd naar een watertank om extra in te bouwen. Ze kennen hier geen kunststof tanks dus gaat het een RVS tank worden. Morgen om 9 uur worden ze terug verwacht dan is er iemand die er meer van weet. Dat wordt vroeg op staan voor ze. En Han ging nog een tekening maken voor de aansluitingen van toevoer- en afvoerslang, zodat ze precies gaan maken wat de bedoeling is.

dinsdag 6 december – Playa Tecolote

Vandaag was voor een groot deel stoeltjesdag. ‘s Ochtends hebben we een wandeling gemaakt, langs het strand en verder langs de kust tot het punt dat we vanuit de camper nog konden zien.

Een deel was rotsig en daar liepen allemaal krabbetjes, mooi gekleurd en heel erg alert. Zodra je maar een stap dichterbij zette waren ze weg.

We kwamen nog langs een vissersplaats met een paar vervallen houten ‘huizen’ maar het wordt niet meer bewoond, denken wij. Er was ook nog een plek met drie graven, bedekt met stenen en schelpen.

Na het eten hebben we nog even gezwommen, het was heerlijk water en zo mooi helder. De buren hadden een slechte nacht, het hondje was behoorlijk aan het piepen en moest natuurlijk een paar keer naar buiten, ze waren er moe van. Vandaag lieten ze het beestje uit aan een riempje, grappig om te zien, zo’n hummeltje met een rode halsband aan een gele lijn.

Verder hebben we niet zoveel gedaan, wel veel gepuzzeld en van de zon genoten.

woensdag 7 december – Playa Tecolote

Het was een onrustige nacht, er stond heel veel wind wat veel lawaai maakte omdat-ie op de achterkant van onze camper stond, het bulderde af en toe helemaal.

Vanmorgen hebben we vergaderd en dat ging vrij snel, we willen allebei wel verder. En dat gaan we doen met de ferry van La Paz (Baja California) naar Topolobampo (vaste land van Mexico). Gisteren hebben Han en Monique wat informatie ingewonnen in de haven van La Paz en de vrachtboot gaat op dinsdag en zondag om 9uur ‘s avonds. Het is ca. 6 uur varen dus dat wordt nachtwerk. Maar je mag op de boot in je eigen camper slapen.

Het is vandaag woensdag maar we gaan in ieder geval naar de haven om een permit te regelen voor onze camper. Als je vanuit de USA naar Baja California gaat heb je geen invoer permit nodig maar als je naar het vaste land van Mexico gaat wel. We nemen afscheid van Han en Monique, zei blijven hier in Playa Tecolote en wij willen elders heen als we toch tot zondag moeten wachten.

We komen aan in de haven en moeten van een mannetje perse parkeren achter de slagbomen, daar kost het 26pesos voor 24 uur parkeren. Dan lopen we naar de Banjercito. Vanaf de parkeerplaats zit het bedrijf aan het einde van het eerste blauwe gebouw wat je tegenkomt.

Het is niet druk, er zijn twee mensen voor ons. De mevrouw achter het loket spreekt gelukkig Engels en ik zeg tegen haar dat we daar erg blij mee zijn. Ze heeft het paspoort nodig van de eigenaar van de camper, die staat op Co zijn naam, dus wordt het Co zijn paspoort. Dan de autopapieren en het visum van Co voor Mexico.

Ze bekijkt de papieren en geeft ze dan terug, we kunnen om de hoek in een kantoortje kopieën laten maken. We hadden in de iOverlander app bij september dit jaar gelezen dat dat niet meer hoefde omdat ze bij de Banjercito gescand werden. Maar we ageren niet en lopen naar het andere kantoortje en laten van de autopapieren en Co zijn paspoort gelijk twee kopieën maken. 5 Kopietjes kosten 10 pesos.

Bij terugkomst neemt ze de spullen aan en maakt alles voor elkaar, ze maakt nog even een kopietje ergens van, jawel een kopietje, snap je het nog? Dan moeten we een formulier invullen met wat we in onze camper mee hebben. Het gaat hierbij om apparaten zoals: walkie-talkie, computer, DVD speler, air condition, audio systeem, oven, gereedschap, microwave, vaatwasser, waterfilter, handdroger, bordendroger, tv en een wasmachine.

We betalen met onze creditcard USD 59,16, omgerekend 1213,96 pesos en krijgen de papieren mee. We moeten een sticker op onze voorruit plakken, in het midden bovenin. Mag het niet aan een van de zijkanten, nee dat mag niet i.v.m. scanning bij de poortjes. Wel lastig voor het maken van foto’s onderweg.

Dan lopen we naar het kantoor van TMC, Transportación Marítima de California, een maatschappij waar je je auto kunt laten vervoeren middels vrachtboten. Dat is een stuk goedkoper dan met de ‘normale’ ferry. Als je ‘s nachts vaart mag je zelfs aan bord in je eigen camper slapen. Maar wij kiezen voor een boot die om 2.30pm vertrekt.

De boten varen op dinsdag en zondag om 9pm en op donderdag en zaterdag om 2.30pm. Wij willen wel met de boot van morgen mee dat houdt in dat we morgen om 11am terug komen om een ticket te kopen. Dan wordt de camper gemeten en gewogen en dan wordt de prijs bepaald. We hopen dat ze onze camper op 7 meter meten dan betalen we 4310 pesos voor de overtocht inclusief een passagier. Voor een tweede passagier betaal je 954 pesos. Totaal 5260 pesos, € 247,82.

De mevrouw die het aan ons uitlegt kent ook een beetje Engels, genoeg om elkaar te begrijpen. Even later lopen Phil en Jo binnen, die van Pedro het kleine hondje. Zij komen ook informeren naar de vrachtferry, voor als ze over twee weken de overtocht gaan maken naar het vasteland.

We moesten eerst een tijdje wachten voordat we geholpen werden want ze waren met twee vrouwen en twee mannen druk bezig het kantoor in kerstsfeer te brengen. Een van de mannen stond boven op een bureaustoel op wieltjes om kerstballen achter het loket op te hangen, de andere man hield hem vast, de vrouwen moesten er erg om lachen. De twee vrouwen waren een kerstboom aan het versieren en kregen op een gegeven moment door dat wij informatie kwamen halen voor de ferry. Maar de sfeer was al erg gezellig en een van die twee vrouwen gaat morgen onze camper opmeten, dus dan moet 7 meter toch wel lukken.

We eten op de parkeerplaats, betalen 26 pesos en gaan naar La Paz. Bij de Honda garage lopen we weer de showroom binnen en vleien ons neer op de mooie rode leren banken om te internetten. Het is er druk van het personeel, alle bureaus zijn bezet met verkopers en er lopen nog wat mensen op de verkoopvloer. We tellen zo’n 10 man/vrouw personeel, en welgeteld 4 klanten. Het valt ons sowieso op dat er bij bedrijven heel veel personeel op de been is, vaak meer dan dat er klanten zijn. En het valt ons ook op dat er heel veel dikke vrouwen zijn, veel meer dan dikke mannen.

Wij zitten daar zeker 1,5uur te internetten en er is niemand die komt vragen of ze ons kunnen helpen, of dat we misschien op een auto zitten te wachten die in reparatie is, nee hoor, we kunnen rustig onze gang gaan. We bedanken wel netjes als we naar buiten gaan.

We gaan even bij de Telcel kijken die in een ander winkelcentrum zit. Hier kun je een simkaart kopen (voor 149pesos) en die kun je dan opwaarderen voor internet. Je betaald 500pesos (€25) voor 4Gb voor 50 dagen, of 200pesos (€10) voor 1500Mb voor 30 dagen. We laten het nu even voor wat het is omdat we over 3 weken naar huis gaan. Bij terugkomst kijken we wel weer. Tot nu toe vinden we aldoor wel weer een internetpuntje. Toen we 6 dagen offline waren hadden we daar ook geen telefoonverbinding dus dan werkt zo’n internetkaartje ook niet.

We doen nog even wat boodschappen bij een Soriana supermarkt, die is nog groter dan de Walmart en ze hebben een prima groente- en fruitafdeling. Daarna rijden we terug naar Playa Tecolote en vinden daar Han en Monique genietend van de zon, die ons niet terug hadden verwacht. Omdat we morgen weer in de haven moeten zijn is dit de dichtsbijzijnde plek om te overnachten, vandaar.

Het was vandaag een zeer warme dag, 28º en geen wind, althans niet in La Paz. Hier is het nog heerlijk dus we schuiven met onze stoelen aan bij Han en Monique en kletsen gezellig even de dag door. De extra watertank gaat nog even niet door want het kostte teveel geld. Dat mailen ze door en krijgen dan een reactie terug, ja maar het is in Pesos hoor. Ja, dat hadden ze wel begrepen, als het in USD was zou het helemaal niet te betalen zijn, haha.

Er springt af en toe een grote vis boven water en we zien Pelikanen en Fregatvogels langs vliegen. Er is zelfs een kleine vleermuis die in de schemering langs vliegt. De zon kleurt de hemel in mooie pasteltinten, het leven is zo slecht nog niet.

donderdag 8 december – Playa Tecolote – Topolobampo

Wederom een wat een onrustige nacht gehad, niet vanwege de wind maar de branding maakte behoorlijk lawaai, het is ook altijd wat he? We maken ons klaar om naar het vaste land te gaan. We wassen de boel af en nemen zelf even een heerlijke douche en tegen half 11 nemen we wederom afscheid van Han en Monique. We zullen elkaar op het vaste land vast wel tegenkomen als wij terug zijn van NL, sometime, somewhere.

Om 11uur zijn we in de haven en parkeren de auto om naar het ticket kantoor van TMC te lopen. Dat is dicht, ja hoor, om 11 uur moesten we hier zijn en is er niemand. Buiten doen we navraag en er is voorbij de douane een ticket kantoor van Baja Ferries en van TMC. Daar kunnen we zo naar toe lopen, het is hier allemaal heel toegankelijk.

In het ticket kantoor spreken ze alleen Spaans maar de mevrouw weet ons duidelijk te maken dat we door de douane moeten komen met de camper en dan naar de weegschaal moeten rijden.

Waarom er een douane is weten we niet want we zijn en blijven tenslotte in Mexico. De douanier spreekt Engels, fijn om te horen, en wil de tijdelijke import permit zien en het chassisnummer. Dan wil hij ook nog even binnen koekeloeren, dat stelt niet zoveel voor, waarschijnlijk nieuwsgierigheid. Paspoorten hoeven niet getoond te worden, het is heel gemakkelijk allemaal en hij is een blije man en wenst ons een behouden vaart.

Dan rijden we naar de weegschaal. Volgens de weegschaal zijn we 4500kg, we kunnen het ons zowat niet voorstellen, thuis hebben we er ook een keer bepakt en bezakt (voor Marokko) opgestaan en toen wogen we incl. onszelf 4200kg. De man vraagt hoe lang we zijn, 7 meter (even smokkelen voor de prijs). Hij meet het na en komt op 7.20mtr wat hij opschrijft op het briefje dat we af moeten geven bij het ticket kantoor.

We parkeren de camper aan de kant bij het hek en lopen naar TMC. De mevrouw neemt het briefje aan en brengt alles in in de computer. Ze schuift een briefje naar ons toe met daarop de prijs, 8980 pesos. Uh, gisteren werd ons een andere prijs gegeven, aan de hand van de 7 meter die we zijn. Op het briefje staat 7.20mtr maar we zeggen dat we 7mtr zijn. Ze pakt de telefoon en heeft een kort gesprek, dan vraagt ze het briefje terug en even later krijgen we een nieuw briefje met daarop 5264 pesos, kijk zo zijn we weer vrienden. Ze gaat verder met invoeren en ondertussen krijgen wij ieder een T-shirt van TMC waar op de rug staat: ik ben TMC, leuke weggevertjes, wij zijn niet zo van het lopen met reclame. Wij denken dat dit kantoortje voorbij de douane alle dagen open is tijdens kantoor tijden.

Even later hebben we onze tickets en we begrijpen dat om 12 uur het boarden gaat beginnen. Nu moeten we alleen zien te achterhalen waar we heen moeten. We vragen het bij de weegschaal en de man wijst ergens vaag naar toe. We rijden die kant op maar weten niet waar we moeten zijn. We vragen het aan een ander mannetje en die stuurt ons voor de blauwe gebouwen langs waar de Banjercito en ticket kantoortjes in zitten.

Als we daar aankomen schieten we een ander mannetje aan, die stuurt ons weer terug, daar zijn het kastje en de muur weer. Als we terug komen bij het 1e mannetje verontschuldigd hij zich, verkeerde kant en hij wijst ons nu de juiste weg, de grapjas.

Dan zien we de veerboot liggen van TMC en zetten de camper midden op de parkeerplaats neer, zo worden we niet over het hoofd gezien. Aan een van de vrachtwagen chauffeurs vragen we of dit de ferry naar Topolobampo is. Hij bekijkt onze ticket en zegt dat we hier goed staan. Even later komt er een mannetje van de ferry naar ons toe met de vraag of we aan de kant willen gaan staan, naast de oprijlaan, want ze gaan trailers en vrachtwagens laden.

Ondertussen eten wij ons warm eten en maak ik yoghurt klaar voor vanavond. Volgens onze informatie is het 6 uur varen dus daar zit ook een etenstijd bij in. We hebben bonnetjes gekregen voor een maaltijd maar weten niet of we daar gebruik van willen maken.

De planning is dat we om 2.30pm afvaren en dat wordt 3pm, dat is netjes. Het is zonnig en het water ziet rustig. We varen langs Playa Tecolote en zien de twee Duitse campers staan en die van Han en Monique. Als ik even later weer door de verrekijker kijk zie ik net Ilse en Elmar aan komen rijden. Ik ben benieuwd of Han en Monique nog een foto hebben gemaakt van de passerende ferry, dat waren ze wel van plan. Voor de verrekijker is het net te veraf om ze te kunnen zien. We zitten lekker buiten in het zonnetje te genieten van thee en dop pinda’s.

Dan komen we op open zee en wordt het water ruig en gaat de boot behoorlijk op en neer en heen en weer. We hebben al die tijd op het dek gezeten in de zon maar gaan nu naar binnen want er komt wat sluierbewolking voor de zon. We gaan naar de kantine. Er zitten een paar chauffeurs binnen en ze wijzen op het eten dat in bakblikken op de tafel staat. Het is gepaneerde kip, ik dacht al zoiets te ruiken toen we buiten zaten, iets van de Chinees leek het wel. De boot schommelt en doet, we hebben totaal geen behoefte aan eten.

Dan krijgen we te horen dat de kantine over 10 minuten gaat sluiten, waar kunnen we dan heen? Naar de ‘salon’, en waar dat is dat gaat ze ons even wijzen. We lopen door een lange gang waar eigenlijk alleen personeel mag komen en komen uit in een ruimte met vliegtuigstoelen, de ‘salon’. Het is er ‘muy friro’, oftewel net zo koud als in een koelcel. We danken de mevrouw en gaan door een andere deur naar buiten, we willen naar de camper. We lopen over het smalle dek en ik krijg gelijk een golf water over me heen, Co loopt een paar meter achter mij en die blijft droog. Ik weet niet hoe snel ik bij de trap moet komen maar ga dan weer rustiger aan want het dek is glad.

Bij de camper trek ik snel mijn kleren uit want alles is nat en we gaan op bed liggen. Misschien dat het liggend goed te doen is want zittend voelen we ons alleen maar raar. Ik ga nog naar de wc en als ik me omdraai om door te spoelen maakt het schip weer een slinger en even later liggen de thee en dop pinda’s in de pot, alleen op een andere manier dan normaal het geval is.

We hadden het idee dat het 6 uur varen was maar we arriveren uiteindelijk rond 11uur in de haven, in rustiger water en staan we op om te gaan eten. Voordat de boot gekeerd en aangemeerd is is het half 12uur. Om half 1 rijden we de boot af. Het is zo’n 9,5uur varen met uitrij tijd meegerekend. Dat is andere koek. Vanaf half 6 was het een zware rit, zo zwaar hebben we het nog niet meegemaakt. We zijn ooit overgestoken van Denemarken naar Noorwegen via het Skagerrak en die staat er ook om bekend dat het een ruige zee is. Toen was het ook ruig, iedereen om ons heen had kotszakjes bij zich, behalve wij, maar deze zee was ruiger dan toen. Het was me het boottochtje wel zeg.

We proberen in de haven een plekje te zoeken, volgens iOverlander moet dat kunnen maar we vragen het op een paar plekken en het is niet toegestaan. We rijden 20km verder naar een Pemex tankstation. Volgens iOverlander moet je daar kunnen overnachten en dat kan. Er loopt toevallig net iemand van het gesloten tankstation buiten en we zagen een politie auto rondrijden. De man zegt dat het veilig is om te overnachten dus we zetten de poten uit en gaan slapen, het is inmiddels 1 uur.

Ga naar periode 51

terug naar overzicht