2016 Mexico 23 t/m 26 november

USA/Canada/Mexico 2016/2017  –  periode 47:  23 november – 26 november

woensdag 23 november – Playa Santispak

We zijn nog steeds in Santispak, er is niet veel te doen maar het bevalt ons hier wel. We zijn in goed gezelschap van Han en Monique, Ilse en Elmar.

Deze morgen wilden we naar de Whale Sharks maar er staat te veel wind volgens de visser man maar morgen schijnt het beter te worden. Om 9 uur gaan we van morgen van wal. Dat is allemaal geregeld via een ander persoon dus we lopen met zijn vieren in de loop van de ochtend naar de visser man toe aan de andere kant van de baai. Hij is immers thuis, de persoon die het geregeld heeft komt er net vandaan.

Als we aankomen bij zijn zeer eenvoudig onderkomen staat zijn auto er wel maar er is niemand aanwezig. De boot is weg dus waarschijnlijk is hij te vissen. We gaan er maar vanuit dat alles geregeld is voor morgen.

We wandelen verder langs de baai en komen uit bij een ander strand waar we een paar huizen zien staan en een grote camper van Canadezen. We raken aan de praat met Pete en Sandra die de winterse kou zijn ontvlucht, het is -13º in Canada waar zij wonen.

We mogen hier ook komen staan, je rijdt via een rough road tot aan het hek die Pete kan openen voor ons en dan mogen we ons een plekje zoeken langs het strand. Er zijn een paar verharde plekken van beton waar je aan kunt staan. Er is een, bijna in elkaar gestort, wc gebouwtje waar je je toilet kunt legen. Er is geen stroom- en waterpunt, een keer per week komt er een waterwagen langs en voor de rest moet je zelfvoorzienend zijn. Hiervoor betaal je 50 pesos per nacht.

Het is goedkoper dan de andere plek en een bijzonder groot voordeel is dat je hier geen op de motor afremmende vrachtwagens hoort, het is gewoon stil. En een ander bijkomend voordeel is, er zijn hier vlinders en vogels te bewonderen. En er liggen ontzettend veel giga grote schelpen langs het strand. Sandra en Pete waarschuwen ons wel voor de Rog, die graaft zich in in het zand in het ondiepe water. Je ziet ze bijna niet maar als je er per ongeluk op gaat staan kun ze je behoorlijk steken. Ze slaan hun ‘giftige’ staart rond je enkels en binnen no-time heb je een dikke enkel met gif er in. Uitkijken dus.

Als we terug komen bij de campers spreken we Elmar en Ilse, die dachten dat we zonder hun waren gaan varen omdat we zolang weg bleven. We vertellen over het paradijselijke plekje aan de andere baai en ze willen ook wel mee, nou dat kan hoor, welkom.

We spreken af met Han en Monique dat we morgen na de Whale Sharks die kant op gaan en ik geef het door aan Ilse. Maar ze vertelt dat hun plannen gewijzigd zijn, ze hebben dringend van alles nodig wat ze in La Paz kunnen kopen, daar zijn grotere winkels en een Walmart. Ze gaan morgen mee op de boot en gaan dan naar het zuiden, ook goed.

We luieren, lezen en hebben hele gesprekken met Han en Monique, gezellig hoor. Als de zon weg gaat koelt het snel af en gaan we naar binnen. Het was wederom een zonnige dag, niet te heet. Helaas geen foto’s, er valt domweg niet zoveel te fotograferen op deze plek. Han en Monique gaan nog even zwemmen maar je ziet ze heel voorzichtig door het water lopen. Monique vertelt later, dat hadden ze niet moeten vertellen over die Roggen, je loopt nu constant om je heen te kijken. Maar ja, nu weet je het wel en kun je het misschien voorkomen.

Ik heb tijdens het wandelen een paar filmpjes gemaakt van duikende vogels, we moeten nog even achter hun naam komen. Slanke vogels, groter dan meeuwen en ze duiken razend snel het water in. Het was een hele groep en het was net of ze duikles kregen. Een vogel dook elke keer onverwacht het water in en de rest volgde direct.

donderdag 24 november – Playa Santispak – Playa Punta Arena

Vanmorgen zijn we naar de visserman gelopen waar we even voor 9 uur aan kwamen. Elmar en Ilse waren er al met hun camper, Elmar kon die afstand niet lopen.

Om half 9 zag Co de visserman langsrijden in een rode auto en het blijkt dan ook, er is niemand thuis. Het is een zeer eenvoudig huis maar er zit wel een goed slot op de deur.

Er hangen twee lp’s boven de veranda en je kunt zien dat ze veel buiten leven. Er is een rekje met zeep, tandenborstel en tandpasta. De afwas staat in de zon te drogen en er is ook zo’n ribbeltjesbak om de handwas te doen, allemaal redelijk spartaans.

Ilse is inmiddels nog even terug gereden met de camper naar de camperplek om te kijken of de visserman misschien daar op ons staat te wachten. Dat is het nadeel als iemand anders het afspreekt en je de man zelf niet gesproken hebt.

We wachten tot half 10 en lopen dan terug. Als we bijna bij het hek zijn komt de Amerikaan die aan de andere kant met zijn camper staat naar ons toe gelopen. En hij vertelt dat de visserman zijn boot aan het strand heeft liggen bij de camping, waar wij dus staan met onze campers. En dat hij daar vandaan altijd vertrekt.

We stappen bij Ilse en Elmar in de camper en rijden terug naar de camping. Even later stopt Ilse en is ze in gesprek met de visserman die naar huis ging. Ze vertelde dat wij daar op hem hebben zitten wachten. We konden niet varen want er stond wederom te veel wind, dan blijven de whale sharks onder het wateroppervlakte en zie je ze dus niet of niet zo goed. Dan gaat het helemaal over voor ons, straks verkassen we naar een andere plek.

Bij terugkomst vertrekken Ilse en Elmar naar Loreto, daar zijn een paar grotere winkels, daarna willen ze dan ook naar de plek komen waar wij naar toe gaan.

Wij vertrekken een uurtje later naar Mulegé om inkopen te doen voordat we naar de afgelegen plek rijden waar niets te krijgen is. Eerst gaan we onze watertanks volgooien. We tanken 90 liter voor 70pesos en kunnen zo weer een tijdje voor uit. Naast het waterbedrijf staat een huis en daar horen we af en toe vreemde geluiden vandaan komen, Spaans gepraat en gelach. Als ik eens ga kijken door het gaas heen staat er achterin onder de veranda een grote kooi met twee papegaaien er in. Ze zijn behoorlijk op dreef en begroeten mij met een ‘holla’ en kletsen in het Mexicaans en lachen veel tussendoor. Dan komt er opeens een fluitje tussendoor, zo een die bouwvakkers maken als ze een mooie vrouw langs zien lopen.

Het is rommelig om het water bedrijfje heen maar binnen wordt er hygiënisch gewerkt, o.a. met mondkapjes voor. Het is gefilterd water en dus drinkbaar. Achter buiten hebben ze een waterpunt met niet drinkbaar water en daar betaal je niets voor. Net na het waterbedrijf staat een hoog bouwsel waar in het bovenste deel een deur open staat. Je kunt er van geen kant komen maar er zit wel een deur in, vreemd. Er hangen ook touwen aan de deur naar beneden toe. Dat valt Co op omdat de man van het waterbedrijfje aan de touwen trekt en zo de deur sluit. Het ene touw is om de deur te openen en de andere om de deur dicht te doen.

Even verderop in de straat zit een eethuisje, Mago’s, die snelle wifi schijnt te hebben. We stappen er binnen en inderdaad er is snelle wifi. Je kunt er ook eten en daar het al half 1 is bestellen we een ham/kaas omelet, en die is heerlijk. Ondertussen doen we onze internet dingetjes.

We lopen nog even door het straatje heen en ik koop in een winkeltje nog een lekker luchtig zomerjurkje en een strooien zonneklep. Dan gaan we op weg naar onze nieuwe overnachtingsplek. Er is een korte route uit Mulegé vandaan maar als we daar aankomen blijkt de brug weg gespoeld te zijn, lijkt wel Marokko, daar zijn ook vaak bruggen kapot gespoeld door het vele water in de rivieren.

17km. zuidelijk van Mulegé slaan we linksaf in de richting van Naranjo Beach. Ergens halverwege staat er een bord waar we naar rechts moeten. Dit allemaal op instructie van Pete, die we gisteren ontmoet hebben op het strand waar we nu naar toe rijden.

Het is prima omschreven en de onverharde weg is prima te doen. Even later staan we voor een dicht hek. Het zijn een rij paaltjes met daar tussenin prikkeldraad gespannen, maar er zit een heus hangslot op.

Han loopt naar de camper van Pete maar er is niemand aanwezig. We besluiten net om dan maar even aan de kant te gaan staan en het ons gemakkelijk te maken tot ze terug komen als we Pete over het strand aan zien komen, enthousiast zwaaiend. Hij is op Thanksgiving diner bij de Amerikaanse buren en we zijn ook van harte uitgenodigd om ook te komen, het is niet verplicht.

Pete opent het hek en wij rijden naar een plekje die we gisteren hebben uitgezocht, op het strand vlak bij het water, prachtig. Het is een paradijselijk plekje. Even later zitten we buiten en genieten van het uitzicht en de duikende vogels. We hebben na de overvloedige maaltijd niet zo’n zin om weer ergens aan te schuiven en kalkoen te eten, we zitten nog vol.

We zitten lekker te kletsen en gaan naar binnen als het donker wordt. Alweer een dag om, tjonge-jonge, wat gaat de tijd toch snel.

vrijdag 25 november – Playa Punta Arena

Het is hier zo ‘heerlijk rustig’, je hoort werkelijk niets. Vanmorgen dan een verdwaalde meeuw die even krijste, zelfs de branding hoor je niet in de nacht. Er is ook geen groot verschil tussen eb en vloed.

Ik kan wel zien aan de waterlijn dat het vloed is als we vanmorgen om 6uur buiten komen. En even later heeft Co de camera buiten want hij heeft dolfijnen gesignaleerd. Er zwemmen er zo’n stuk of 4, beetje ver weg maar ze zijn er, leuk.

Er zijn ook al veel vogels actief, er vliegt van alles langs, af en toe een duik nemend om een visje te verschalken. De zon komt ook weer kleurig op.

Ik ga effe een rondje met de macro lens en er is genoeg te ontdekken. Minuscule bloemetjes en giga cactussen. Druppeltjes op bladeren, het was een beetje vochtig vannacht, keuteltjes van een of ander dier, vergane stammetjes van de cactus, rode naalden en bloeiende cactussen. Bij de oude cactussen zie je mooie tekeningen in de bast. Er staan ook veel struikjes waarvan de ‘bladeren’ kleine bolletjes zijn, een soort vetplantjes.

Co staat met Pete te praten en hij laat ons zien hoe zijn palmboom helemaal zelfvoorzienend is. Als het ‘s nachts vochtig is vangen de bladeren het vocht op. Pete vertelt dat als je er bij staat het net is of je het hoort regenen, zoals het water dan van de bladeren valt op de vetplanten eronder. Die planten houden het vocht wat langer vast voor de palmboom, en zo is het cirkeltje weer rond. Er staan ook een paar Aloë Vera planten, eens kijken of ik daar morgen iets mee kan doen.

Co is wat aan het rommelen rond en op de camper en even later staat ons zonnepaneel dat we op dak hebben liggen in een schuine hoek richting de zon, het levert gelijk 2,8 Amp laadvermogen meer op. Als ondersteuning heeft hij een gevonden parasol stok op juiste lengte gezaagd en voor de ‘zekering’ gebruikte hij elektra draad. Even later zit de accu op 100%.

Han is ook bezig met zijn zonnepaneel en zit lekker op zijn dak in de wind. Wij gaan even wandelen met Monique, want Han wil de klus afmaken. We wandelen langs het strand naar een aantal huisjes die we in de verte zien.

We worden al snel aangesproken door een oudere Amerikaan die met zijn vrouw in een van de huisjes al 13 jaar alle winters doorbrengt. Hij heeft het heel leuk ingericht. Er hangen veel schelpen en leuke schilderingen. Ze hebben dit jaar voor het eerst internet via een satellietschotel en het bevalt goed.

We lopen even door het dorpje, er staan allemaal gekleurde huizen, van een soort bordkarton, het stelt niet veel voor maar dat hoeft ook niet, je leeft toch voor het grootste gedeelte buiten. Er zijn zo’n 5 huizen ‘bewoond’ en de rest is voor de verhuur en kosten USD20 per nacht. Bij een huis staat het interieur opgesteld alleen de muren en het dak ontbreken, dat is ook een manier om het op omgekeerde manier te bouwen.  😉

Bij terugkomst is Han gereed met zijn klus en even later zitten we lekker aan de thee, met speculaasjes, die hadden Han en Monique gekocht bij de Aldi in Ensenada. We hebben een leuke klik met elkaar en zitten over veel verschillende onderwerpen te kletsen, de tijd vliegt.

We gaan iets eerder naar binnen als normaal want toen de zon weg was werd het gelijk een stuk kouder, vooral door de wind.

zaterdag 26 november – Playa Punta Arena

En wederom waren er vanmorgen dolfijnen, nu hebben Han en Monique ze ook gezien. Alleen was het jammer dat ze heel in de verte waren, niet te fotograferen en een beetje onduidelijk door de warmte krinkels. Ze waren aan het springen, het was een lust om te zien, helemaal boven water, zoals we zelf al twee keer in Schotland hebben gezien.

Han en Monique gingen zelfs helemaal op het dak van hun camper staan, later gevolgd door Co, op onze eigen camper dan.

Co heeft samen met Han ons losse zonnepaneel weer aan de gang gekregen, die wilde niet de accu opladen. We redden het op zich prima met het paneel op dak maar als we langer stil staan en het is niet zo zonnig is het wel fijn dat het extra zonnepaneel ook zijn bijdrage kan leveren. En Han heeft gekeken of we onze koelkast op 12 volt kunnen zetten als we stil staan, zonder de motor aan. En dat kan, alleen moeten we een schakelaartje aanbrengen zodat we het zelf in en uit kunnen schakelen

We hebben een boek mee over hoe we leefden in de jaren 60, wij hebben het gelezen en nu is Monique er in bezig. En ook zij herkent veel van hoe het toen was en welke spullen er toen gebruikt werden, grappig hoor.

Ik loop samen met Monique even een rondje met de macro lens, ook Monique heeft haar camera mee, met macro mogelijkheid. Op de Bougainville bij Pete en Sandra zitten vlinders en, ik denk, een krekel. Die doet zich lekker te goed aan de rode bloemen. Verder zijn er weer minuscule bloemetjes te bewonderen.

Bij het hek wat toegang geeft tot dit terrein zag ik toen we aankwamen een ‘schrijn’ staan. Er staan wat heiligen beeldjes in. Het huis van de grond eigenaar is een rommelig, samengeraapt bouwsel. Daar morgen maar eens met de andere lens wat fotograferen, het is wel fotogeniek.

Bij terugkomst starten Monique en ik het Aloë Vera project op. We snijden twee dikke bladeren van de plant af. Ik heb gelezen dat de plant er niet zoveel last van heeft, de gel heeft een helende werking dus het snijvlak groeit weer dicht. We laten de bladeren even uitlekken, er komt geel vocht uit het snijvlak van het blad.

We snijden de kartel randen af aan de zijkanten en snijden daarna het blad in grote stukken. Die snijden we dan in de lengte nog door zodat de gel te zien is. Met een lepeltje halen we dat van het blad af. Wat nog op het blad zit smeren we op onze huid. Het trekt er vrij snel in. Aloë Vera wordt veel gebruikt in crèmes voor huidproblemen. Het is bijzonder goed voor haar, plekjes, brandwonden en nog veel meer. Het bevat heel veel mineralen, vitamines, aminozuren en enzymen. En dat staat allemaal naast onze camper.

Als de bladeren leeg zijn haal ik de staafmixer er door heen en verdelen we het over twee potjes, die gaan de koelkast in. Zo kun je het drie dagen bewaren. Dus dat wordt lekker smeren de komende dagen.

Aan het einde van de middag zien we in de verte weer dolfijnen zwemmen, maar nu springen ze niet meer. Wel zien we dicht bij ons allemaal kleine visjes telkens boven water uit springen, het zijn er elke keer heel veel en wel een stuk of drie keer in een reeks. Co weet ze vast te leggen op de foto.

Er zijn weer mooie wolken in de lucht maar een spectaculaire zonsondergang maken we hier niet mee aan de oostkust. De wolken kleuren matig roze en dat is het.

Ga naar periode 48

terug naar overzicht