
USA/Canada/Mexico 2016/2017 – periode 54: 21 december – 24 december
woensdag 21 december – Zacatecas – Aguascalientes
Het was een rustige nacht, toen we wakker werden was het buiten 8º. We maken wel veel temperatuursverschillen mee hier in Mexico. Aan het einde van de dag is het 27º!!! We begonnen met volle bepakking en met muts en haarband en toen we verder gingen met de camper hadden we de zomerjurk en korte broek weer aan, het kan verkeren.
Vanmorgen zijn we via een steile trap en steile straatjes naar Zacatecas gelopen. We begonnen de dag in de mist maar eenmaal in het stadje brak later de zon door, dat scheelde gelijk een jas. Het is leuk lopen zo door de smalle, steile straten. Er staan ook nog auto’s in geparkeerd. Als die voor een beurt naar de garage gaan zal er wel extra gevraagd worden om naar de rem en handrem te kijken.

We bekijken de grote kathedraal aan de Plaza de Armas. De buitenkant is prachtig met heel veel beeldhouwwerk. Als je het ziet is het net of het zacht gesteente is maar het is keihard, wat een werk moet dat geweest zijn. De kerk is van binnen heel eenvoudig, ook mooi.

In de Palacio de Gobierno vinden we in het trapportaal een mural, heel abstract, vind ik persoonlijk niet zo….. We stappen nog even bij een groot hotel binnen voor wifi maar dat is niet zo snel.

We lopen de straat weer af, er staan veel mooie gebouwen hier, het is bijzonder sfeervol. We gaan richting de kabelbaan maar horen onderweg dat die panne heeft en het dus niet doet. Er worden vanuit Duitsland mecaniciens ingevlogen.
Naast het gebouw van de kabelbaan is de ingang naar de Mina el Edén, een zilvermijn die Zacatecas en diverse mensen veel geld heeft opgeleverd. De mijn loopt als het ware onder stad door. Helaas is er geen Engels sprekende gids en dat is wel erg jammer want zo komt het niet echt tot leven voor ons. De mijn werd in 1586 geopend en gesloten in 1964 na een verwoestende overstroming. In 1975 opende het museum zijn deuren en er komen dagelijks veel bezoekers.

Ook is er een nachtclub in de mijn te bezoeken, ‘El Malacate’, het is gevestigd in de kluis waar het slijpen van de mineralen plaats vond. Je kunt er alleen komen met het treintje, je gaat dan 2000 foot / 600 meter onder de grond. Zacatecas is als mijnbouw centrum nog steeds actief. Er worden mineralen gedolven zoals; kaolien, onyx, kwarts en de mijnen produceren nog zilver, lood, goud, koper, zink en cadmium. Maar de gouden eeuw van de zilver industrie is lang geleden tot een einde gekomen.
We hebben gelezen dat de indianen die onder barre omstandigheden in deze mijnen werkten niet ouder werden dan 35 jaar, velen gingen dood door ongelukken en stofziekten. De werksituaties zijn uitgebeeld met poppen in de kledij van toen en met de werktuigen van toen. We rijden de mijn uit met een treintje, het zonlicht waar we onverwachts in komen is oogverblindend.

Daarna lopen we terug naar de Plaza de Armas waar we in een klein restaurant lekker eten, een vlees taco en een gebakken ei met vlees. Natuurlijk met de nodige hete sausen. Het is een kleurrijk geheel in het restaurant, het doet heel gezellig aan.

We hebben nog genoeg energie om de weg terug naar boven aan te vangen. Het is inmiddels 27º en door het klimmen voelt dat extra warm. Bij de camper aangekomen vullen we onze vochthuishouding even aan en gaan dan op weg naar Aguascalientes waar we tegen half 6 aankomen. Het einde van de route was heel groen, door landbouwgebied.

We rijden het terrein op van hotel Medrano, midden in de stad. Onderweg bij de stoplichten wordt het een beetje vervelend. Bij elk stoplicht staan mensen te bedelen om geld en willen ze allemaal je ramen wassen. Bij het eerste stoplicht is dat nog ‘leuk’, het ramen wassen maar niet bij alle. Maar dat kun je ze niet wijsmaken.
De rest van de foto’s vind je op de aparte fotopagina bij woensdag 21 december.

donderdag 22 december – Aguascalientes – Guanajuato
Er kwam vannacht een paar keer een trein langs, niet bij het hotel hoor maar verderop. Maar het leek wel of hij langs de camper kwam, zo’n luid getoeter, je zal hier wonen en elke nacht dat lawaai horen.
Vanmorgen scheen al weer volop het zonnetje. We deden rustig aan, pakten een douche bij het zwembad. Bij de mannen ging dat prima maar aan de vrouwenkant was er een douche waar geen sproeikop op zat dus daar kwam een harde straal uit de muur en de andere had wel een sproeikop maar die was naar achter toe lek, dus moest je tegen de muur gaan staan om nat te worden. Ging ook weer, het water was wel lekker warm.

We rijden door het drukke Aguascalientes naar een Walmart voor de broodnodige boodschappen. Op de parking ontmoeten we een Engelsman met zijn Mexicaanse vrouw. Hij had zolang hij in Mexico komt nog nooit een Europese camper gezien, hij had dus een primeur. Aardige mensen.

De route is niet zoveel aan, we rijden door een eentonig landschap en als we rond de stad Leon rijden is het alleen maar hartstikke druk. We zijn blij als we de stad met alle wijken eromheen achter ons kunnen laten.

Dan komen we aan bij Guanajuato, een stadje gelegen in de heuvels, er is dan ook straat die gewoon op een niveau ligt, dat wordt klimmen en dalen. In de iOverlander app had ik gelezen dat je niet dwars door de stad moet gaan met je camper, dat zou zeer stressvol zijn. Dus kiezen we voor een plek aan de buitenkant van de stad en rijden we via de buitenkant daar naar toe.
In Guanajuato heb je heel veel tunnels waar je ook niet blij van zou worden. Wij hadden gelukkig maar twee tunnels en die vielen erg mee. We komen in de buurt van de eerste camperplek maar dan moeten we van TomTom een straatje in, no way dat we dat gaan doen. Heel steil, heel smal, en allemaal van die kinderkopjes/keitjes.
We rijden naar een volgende camperplek, in de buurt van het Pipila monument. Het is er erg druk, bij het monument is een uitzichtpunt op de stad. Er zijn dus veel mensen op de been, het is een erg toeristische plek, wel gezellig. We parkeren eerst maar eens de auto en gaan poolshoogte nemen. Verderop is een plek waar we kunnen staan maar waar we nu staan is een parkeerplaats met ook nog een benedenverdieping. We gaan vragen of we daar mogen staan maar dat mag niet, dat is een plek voor de politie begrijpen we van de man.
We lopen ook nog even naar de coordinaten van de eerste plek maar kunnen die plek niet vinden. Dan zoeken we zelf maar wat en vinden het ook. Als we staan blijken we in een bocht te staan van een doorgaande weg, we dachten dat het een parkeerplek was. Maar niemand doet moeilijk en iedereen kan er goed langs, dus we blijven staan.

‘s Avonds loop ik nog even naar het uitzichtpunt en het is een leuk gezicht, het verlichte stadje. Morgen lopen we de trappen af om eens lekker door het stadje te struinen.

Bij de camper kwam er elke keer een koolmeesje zichzelf bewonderen in onze spiegels. Een Kolibrie kan lange tijd op een plek ‘hangen’ maar zo’n koolmeesje niet, dus ging-ie elke keer boven op de spiegel zitten om uit te rusten tussen het spiegelen door, grappig.

vrijdag 23 december – Guanajuato – San Miguel de Allende
Het bleek een verrassend rustige plek te zijn. Ondanks dat we langs de weg stonden hebben we niet veel last gehad van langsrijdende auto’s. Een voordeel waren de kinderkopjes, men moest rustig aan rijden en asfalt maakt veel meer herrie.
Na het opstaan verplaatsen we de camper naar een andere plek, in de zon maar ook langs een bredere weg, dit om schade te voorkomen op de smalle plek waar het vandaag vast weer erg druk zal worden met toeristen.
Na het eten lopen we terug naar het Pipila monument en daarvandaan lopen we langs de steile straatjes en trappen naar het stadje. Het is weer gezellig om doorheen te lopen en vooral erg kleurig.

Ook in deze plaats zijn er heel veel kerken, je kunt zien dat het hier vroeger welvarend was, ook weer door de mijnen. We dwalen door de stad en lopen langs kleine markten en dan door de grote markthal. Er is een eettentje waar het erg druk is, zal vast heel goed zijn. Er zijn veel lokale mensen die hun eigen gekweekte groente en fruit proberen te verkopen. Wij vonden Guanajuato zeer de moeite waard om te bezoeken, heel schilderachtig en met vriendelijke mensen.

Tegen de middag gaan we met de funiculaire naar boven, we willen eten in de camper en hebben geen zin om lopend naar boven te gaan. Het is niet zo duur, 50 pesos voor ons tweetjes. Na het eten gaan we verder, naar Dolores Hidalgo. Daar is een camperplek bij een thermaal bad/hotspring.

In Mexico heb je ontzettend veel topes, drempels. En dan niet van die zielige kleintjes, nee je moet er echt stapvoets overheen. Er staan heel vaak geen borden of waarschuwingen dat er een tope ligt en dan is die toevallig ook nog in de grijze asfalt kleur of soms ligt-ie in de schaduw van een boom.
Gisteren hebben we die dingen vervloekt. Op een plek waar je echt zo’n ding niet zou verwachten, op een omleiding op een snelweg lag er dus een die we niet gezien hadden. Ja, op het aller-allerlaatste moment maar dan ben je dus gewoon hartstikke te laat. Wel in de rem. ieieieie maar dan bom er overheen. Deze was zo erg dat de achterkant helemaal nog 3x na stuiterde, shit, dat kl…..ding.
Co is gelijk naar achter gelopen want daar ligt zijn statief op bed en de telescoop in een open vak boven het bed. Maar gelukkig was alles nog redelijk op zijn plek. Later voorzichtig de koelkast openmaken en andere kastjes en in de garage was ook het een en ander verplaatst. Maar het is en zijn rotdingen. Als er nu op tijd borden ervoor waarschuwen. Maar nee, soms staat het bord naast de tope en heel vaak staat er niets. En vandaag waren er soms waarschuwingsborden en dan was er geen tope, dat kan dus ook. Of er zijn geel/witte strepen op de weg, vaak de kleuren van de topes, en dan is de weg vlak, je wordt gewoon genept waar je bij bent.
De route van Guanajuato naar Dolores Hidalgo is ontzettend leuk. We rijden omhoog naar zo’n 2700 meter over slingerende wegen en hebben mooie uitzichten het dal in. Het is ook heel groen, en we zien een leuke combinatie, loofbomen en cactussen, twee uitersten zou ik zeggen.

In Dolores Hidalgo rijden we naar de plek met de thermale baden maar de poort is gesloten. Ik stap uit want er staat een huis naast waar een vrouw de was van de lijn aan het halen is. Ze komt naar me toe en zegt in het Spaans dat de boel gesloten is vandaag. Oh je, kunnen we wel hier overnachten? Ze gaat bellen met de patron en komt terug met de mededeling dat het kan, het kost 200 pesos maar wij kunnen niet achterhalen of daar de toegang tot de thermale baden bij zit. En het is ook niet duidelijk of morgen de patron weer terug is, als hij er niet is zijn de baden gesloten. We besluiten om verder te gaan naar San Miguel de Allende. Op zich wilden we Dolores Hidalgo bezoeken maar niet vandaag.
De weg naar SMdA is niet veel aan maar we overbruggen het in 50 minuten en rijden dan SMdA in. De camping/RV park ligt midden in de stad dus dat houdt in dat je dan ook dwars door de stad rijdt. Smalle straten waar ook nog auto’s geparkeerd staan. Heel veel is eenrichtingsverkeer. In de verte zien we veel mensen op de been, ongeveer waar wij rechtsaf moeten. Maar zover komen we niet, de straat rechtdoor is afgesloten met drankhekken. We moeten rechtsaf maar volgens TomTom mag dat niet. Maar omdat de rechtdoor straat is afgesloten mag je nu wel rechtsaf, tenminste we volgen gewoon de stroom maar.

TomTom wil ons een straatje in hebben maar ook daar staat iets voor maar het zou ook niets zijn, veel te smal voor ons. We rijden verder en krijgen nieuwe aanwijzingen. Vlak voordat we er zijn parkeren we de camper. Ik heb in iOverlander gelezen dat de poort naar de camping niet echt duidelijk staat aangegeven en dat de toegang smal is. We gaan eerst eens poolshoogte nemen.
250 meter verder staan we voor de poort, er is een klein briefje opgeplakt met RV park. De poort zelf is best wel breed alleen de bocht die je moet nemen is krap. We bellen aan na een tijdje wordt het deurtje in de poort geopend. We lopen de camping op, de baas spreekt Engels, fijn. We zeggen dat onze camper 24 feet is. Hij kijkt bedenkelijk maar we gaan toch onze camper ophalen.
Het is een paar keer steken en kielekiele maar even later staan we toch op een mooie plek tussen allemaal andere Europeanen. Een stuk vier Zwitserse campers, vier Duitse, een Engelse versie twee Amerikaanse campers en een Canadese. Normaal is 90% Amerikaans en Canadees maar de Amerikanen en Canadezen zijn bang gemaakt en laten verstek gaan.
Even later hebben we met onze buren kennis gemaakt. Onze overburen waren ook in El Fuerte, bij het treintje de bergen in. Alleen waren ze de volgende dag al weg toen wij buiten kwamen.
Morgenmiddag/avond is er een Potluck. Iedereen neemt iets te eten mee en daarvan wordt een soort buffet gemaakt. Zelf een bordje, drinken en een stoel meenemen en dan gezellig samen zijn op kerstavond. Onze buurvrouw, de Canadese, werd een beetje emotioneel, het is haar eerste kerst buiten haar eigen huis en zonder kinderen/familie. Ik sloeg een arm om haar heen, dan zijn wij gewoon een beetje familie van elkaar, dat vond ze wel leuk.

Een van de Duitse camperaars is al 6 jaar onderweg, eerst Australië, toen Zuid-Afrika, daarna Zuid-Amerika en nu onderweg naar het noorden. Onze overburen (van El Fuerte) gaan drie jaar reizen en zijn ook eind mei begonnen te reizen in Amerika, net zolang als ons dus.
We hopen dat we hier een paar leuke dagen gaan doorbrengen. In de iOverlander app hebben we gelezen dat dit een goede camping is met goede voorzieningen maar wel een beetje druk. Niet van de stad maar door honden, hanen en de kerkklok, die inderdaad naast de camping staat. Deze avond is er ergens een feestje met harde muziek. We gaan het wel zien, oordopjes doen wonderen.
De rest van de foto’s vind je op de aparte fotopagina bij vrijdag 23 december.

zaterdag 24 december – San Miguel de Allende
Nadat vannacht het feest over was was het heerlijk stil, geen blaffende honden of kraaiende hanen, zoals in de app stond, wel net zo fijn. Vanmorgen komt het campingleven langzaam op gang. We pakken een heerlijke douche, de beste sinds we op reis zijn. Wat een water komt er uit de sproeikop en lekker heet. Ook mooie badkamers, drie prive ruimtes met toilet, een bakje met een kraantje en een douche.

We lopen naar het stadje naar de markt. Het is een gezellige markt, niet zo groot en met lokale producten. Je kunt er ook eten en er is een dansschool aanwezig die de mensen probeert de Cumbia, Merengue en Chachacha te leren. Wij dansen ieder met een leraar/lerares de Cumbia. Het lijkt veel op de salsa dus het gaat niet verkeerd. We lopen terug om in de camper te eten, vanavond eten we immers ook al ‘buiten’ de deur.

‘s Middags lopen we naar historisch centrum, daar is het niet zo heel erg druk maar wel gezellig. Het is net als Guanajuato een schilderachtig stadje met kleurige huizen en wederom veel kerken.

Tegen 3uur zijn we weer terug, we moeten ons nog voorbereiden op de Potluck. Ik maak een eiersalade en Co garnalen met knoflook, ui, peper, zout en mayonaise. Voor onze camper worden de tafels ingericht met eenvoudige maar mooie versiering, gemaakt door Patty.

Langzamerhand raakt de tafel gevuld met lekkernijen en komen de mensen uit hun campers te voorschijn. De baas van de camping en zijn familie eet ook mee en er is een kerstkindje van 3 weken oud. Ook zijn er een paar mensen die normaal gesproken hier op deze camping verblijven maar na vele jaren nu een appartement hebben in de stad. Het is gezellig maar om 8 uur taaien wij af. We zijn om 4 uur al begonnen dus dan lijkt het als het donker is of het al heel laat is.

In de camper proberen we nog naar All you need is love te kijken maar de wifi is hier ‘s avonds wat minder sterk als overdag, dus de streaming loopt niet helemaal lekker. Als-ie afgebroken wordt begint alles van voor af aan, inclusief 6 minuten reclame. Dat gaat hem dus niet worden, jammer dan.
De rest van de foto’s vind je op de aparte fotopagina bij zaterdag 24 december.
We wensen iedereen die dit leest gezellige kerstdagen toe.
Ga naar periode 55
terug naar overzicht