2016 Mexico 19 t/m 22 november

USA/Canada/Mexico 2016/2017  –  periode 46: 19 november – 22 november

zaterdag 19 november – Camping Camp Camocho


We blijven een dagje hier, er zijn namelijk wel wat vogeltjes te bespeuren rond de camper, dus Co verdwijnt met camera in de bosjes, het is tijdelijk een bosjesman. Maar hij komt terug met leuke fotootjes. Er vliegt een mooie rooie rond en ook nog een andere mooie rooie, alleen wil die niet zo erg poseren, dus die is een beetje achter wat takjes en zo te zien.

Er zijn ook vlinders te zien maar die zijn een beetje ADHD, ze blijven maar niet stil zitten. Misschien morgen vroeg als het nog een beetje vochtig is, dan moeten ze opwarmen in de zon.

We kunnen ‘s ochtends vroeg nog net de zonsopkomst mee maken, we zijn nu immers een uurtje later wakker met het uur tijdsverschil, wel prettig. Er zijn wat vissermannen op de steiger. We horen later van Ilse dat de vissers de vissen levend villen en schoonmaken, niet normaal.

Als ik ‘s ochtends even naar het water loop aan de andere kant van de camping maak ik kennis met Ilse en Elmar, een Duits stel waarvan hun camper op dezelfde boot heeft gestaan als ons. Zij zijn ook door Canada gereisd maar zijn eerst naar New Foundland en Labrador gegaan, dat was erg mooi, ze hebben daar o.a. walvissen gezien.

We zitten gezellig een tijdje te kletsen, dat doen we dan in het Engels, we zijn immers allemaal ver van huis en Engels gaat ons beter af dan Duits.

‘s Middags hebben we samen even gezwommen, nou ja gezwommen, meer gebadderd omdat het erg ondiep was.

Na het eten hebben we even gefacetimed met zus Karin, die vandaag jarig is. Het was daar inmiddels avond dus ze hadden de kamer vol visite. Dus we zagen ook nog wat familie langskomen en lekkere hapjes.

Later op de dat komt er nog een Duitse camper de camping op rijden. Een jong stel, Timo en Lisa, met hun dochtertje van 1,5 jaar, Mathilda. Zij zijn begin mei gestart vanuit Halifax en gaan net als Ilse en Elmar door naar Zuid-Amerika. ‘s Avonds hebben we een gezellig samenzijn rond een kampvuur.

zondag 20 november – Camping Camp Camocho – Playa Santispak

Het was gisteravond best nog wel koud geworden toen we bij het kampvuur zaten, de wind was fris en het was op een gegeven nog maar 15º, dat zijn we niet meer gewend. Tegen half 11 hielden we het voor gezien en zijn we naar bed gegaan.

Vanmorgen scheen de zon weer volop na weer een mooie zonsopkomst en de vogeltjes zijn ook weer wakker, net als wij. We zagen in het water nog een Stingray voorbij komen, althans ik denk dat ze zo heten, en als we van de camping wegrijden pakken we en-passant nog een Roadrunner mee.

Elmar en Ilse gaan eerst naar Mulegé, daar is een Market waar veel groente en fruit is. Daarna rijden ze terug naar Santa Ines waar een vrije camperplek is aan de zee. Als ik in de iOverlander kijk zie ik dat er ook wildlife is in de vorm van dolfijnen, vogels, zee-arenden en meer. Dat vinden wij wel leuk dus we besluiten om ook daar heen te rijden. Het is 4km vanaf de Mex1 over een onverharde weg. In de reviews staat dat het een rough road is waar je een hoge bodemvrijheid voor nodig hebt, 4×4 is niet nodig. Van de week hebben we ook een onverharde weg naar zee gereden en die was best goed te doen.

We draaien de onverharde weg op en het gaat wel goed, het wordt af en toe wat smaller maar de ondergrond is goed. Dan rijden we door een droge rivierbedding met veel keien en keitjes en komen we voor een stuk waar je wat steiler omhoog moet. Lijkt ons geen probleem maar vlak voor die ‘helling’ is een diepe kuil. En dat is wel een probleem, want doordat we daarna direct omhoog moeten zal onze achterkant over de grond gaan en dat vinden wij niet fijn. Ik stap uit en loop een stuk omhoog om te kijken hoe het daarna is, en verderop is ook een diepe geul, dus dat wordt omkeren.

Waar we gestopt zijn kan dat gelukkig, er zijn veel keien en grind, het lijkt een harde ondergrond, het is wel een beetje krap. En dat is het struikelblok, we rijden ons vast, daar staan we dan. Met de achterband achter een verhoging en de voorbanden hebben zich vastgedraaid in de, op die plek, zachte ondergrond.

We zetten de camper op de voorpoten en vullen alles uit met grote stenen die er genoeg liggen. Het is erg warm en er zijn wat vliegen en muggen. Na zo’n half uur hebben we de camper weer andersom op het pad en kunnen we verder. Co rijdt in 1x door om op een vlakker verhard stuk te komen maar rijdt zich verderop vast op een andere helling waar los zand op ligt. Die hebben we net naar beneden gereden en dat gaf geen probleem. Maar met zo’n zware camper door het zand omhoog dat is andere koek.

Dus weer even terug om een aanloopje te nemen en weer staan we vast. Dan nog verder terug en we vullen de ontstane gaten op met keien en steentjes. Dan flink gas geven, ik ben maar even wat verder weg gaan staan, en even later staat de camper op het vlakkere, verharde gedeelte, een flinke stof/zandwolk achterlatend. pffff, dat hebben we ook weer overleefd. En wat waren we weer blij met onze stelpoten.

Na ca. 1 uur staan we weer terug bij de Mex1. Het is inmiddels etenstijd geworden dus dat gaan we eerst maar even doen, nadat Co een inspectie heeft gedaan van de buitenkant, we hoorden nogal wat lawaai toen we door nog een paar kuilen reden waar zand bij en in lag. Maar het lawaai was meer in de camper dan erbuiten, we hebben tenminste de koelkast maar voorzichtig open gedaan.

We willen net gaan eten als Elmar en Ilse het pad op draaien. Ze zien ons, stoppen en stappen uit. We leggen uit hoe de route is en geven ook aan dat we ons vast gereden hebben nadat we zagen dat we niet meer verder konden. Zij hebben een hogere bodemvrijheid en besluiten toch om het te gaan proberen. Ze zeggen dat ze wel een vlieger op zullen laten in de kleuren van de Duitse vlag als ze veilig aangekomen zijn. Co zegt, als we jullie over een week nog niet hebben gezien dan zijn jullie ergens gestrand, dan zullen we de hulptroepen inschakelen. Even later rijden ze weg, die zien we nooit meer terug.   😉

Zelf rijden we naar Mulegé om fruit te kopen. Het is niet een markt maar een gewone supermarkt maar wel eentje met goede fruit en groente. Als we ook nog even in de koeling kijken of ze heel toevallig ook suikerloze yoghurt hebben zien we zowaar 10 emmertjes staan, bingo, die zijn voor ons. We kopen dus in 1x de hele voorraad op. Blij, blij, blij.

Dan rijden we naar Playa Santispak waar Han en Monique naar toe gereden zijn, de Nederlanders die we in Guerrero Negro hebben ontmoet. Het is een mooie route die heel groen is. We gaan zelfs op een gegeven moment tussen wat bergjes door.

Dan krijgen we de zee in zicht en het is een leuk gezicht met een mooie zeilboot in de baai en wat eilandjes. En dan heel opeens is daar het strand annex camperplaats. We hadden het heel druk verwacht maar er staan maar zo’n 10 campers, wat een ruimte.

We zien Han en Monique vrij snel staan en sluiten aan in het rijtje. We worden hartelijk welkom geheten en gaan ons installeren. Het is best wel warm vandaag 28,5º en weinig wind.

Even later komt Rutger, een Nederlandse Duitser kennis maken. Hij had van Han gehoord dat we misschien willen oversteken naar het vaste land van Mexico en dacht dat wij daar ervaren in waren. Welnee joh, we zijn voor het eerst in dit continent, Canada/Amerika/Mexico. Maar ik heb er wel het een en ander over gelezen en ook wat prijzen gezien.

Je kunt vanuit La Paz, zuidelijker gelegen, met een ferry oversteken naar twee plekken op het vasteland. Je moet dan nog wel een import permit kopen voor de camper. Han en Monique hebben dat aan de grens geregeld maar wij wisten nog niet hoe of wat en hebben dat niet gedaan. Maar dat kan dan weer in La Paz. We gaan als we daar zijn eerst eens informeren hoe of wat en wat de kosten zijn. Maar zo ver is het nog niet.

Aan het einde van de middag schuiven we met onze stoelen aan bij Han en Monique en zitten lekker te kletsen. Ze komen uit Barendrecht en wonen toevallig in de buurt van een schoonzus van ons, Josien.

We vertellen hun dat we eerder deze reis samen gereisd hebben met Hannie en Nanda, twee dove Nederlandse vrouwen waarop zei vertellen dat ze naar Marokko zijn geweest met hun camper en dat ze daar twee dove vrouwen hebben ontmoet bij binnenkomst in Marokko, bij de grens. Ze reden in een blauwe Mercedes sprinter en dat Han ze toen heeft geholpen wat dingen te regelen. Wat grappig, wat is de wereld toch klein. Han zei, ze zullen zich mij waarschijnlijk niet herinneren. Maar daar ben ik niet zo zeker van, dit soort dingen herinneren Hannie en Nanda zich vaak juist wel.

Het wordt donker en op een gegeven moment zeg ik, we gaan zo maar eens wat eten, blijkt het al half 8 te zijn, wat gaat de tijd toch snel. We gaan gauw naar binnen en lekker eten.

Gisteren hoorden wij van Elmar en Ilse dat zei hun camper in Amerika hebben verzekerd bij een bedrijf in Florida, kun je via internet regelen en zij betaalden voor een WA verzekering US$ 500 voor een heel jaar. Vandaag vertelt Han dat zij hun camper bij datzelfde bedrijf hebben verzekerd, WA voor US$ 300 voor een heel jaar. Dat is heel wat goedkoper dan de verzekering die wij hebben afgesloten bij een Amerikaans bedrijf in Maine.

We zijn nu in Mexico en denken erover om de verzekering daar stop te zetten, we zijn immers het land uit en hebben een verzekering voor een jaar met de voorwaarden dat als we eerder het land verlaten dan dat jaar we de rest terug krijgen. Dan kunnen we daarna een verzekering afsluiten voor heel wat minder geld. Het uitzoeken waard. Als ik meer gegevens heb meld ik me weer en komt het ook op de ‘voorbereidingen’ pagina van deze reis. Wordt vervolgd.

maandag 21 november – Playa Santispak

Achter de ‘camping’ loopt de Mex1, en op die Mex1 rijden vrachtwagens, veel vrachtwagens. En de Mex1 daalt af naar zeeniveau langs deze camping. Dat houdt in dat vrachtwagens op hun motor afremmen, en dat gaat bij de Mexicaanse vrachtwagens met heel veel lawaai gepaard, voel je hem aankomen. Gelukkig rijden er ‘s nachts niet zoveel vrachtwagens maar overdag is het ook een hels kabaal.

Maar we hebben een fijne plek zo aan het water en aardige buren, Han en Monique, we hebben leuke gesprekken. Vanmorgen vroeg Monique aan mij waar ik mijn haar liet knippen, toen wees ik naar Co, dat is mijn kapper. Ze was zelf al een hele tijd niet meer naar de kapper geweest en was haar te lange haar meer dan zat. Ik vertelde dat Co mij met de tondeuse doet en dat dat prima gaat, lekker kort, lekker gemakkelijk. Dat leek haar ook wel wat maar met de tondeuse dat vond ze eigenlijk wel een beetje eng.

Na de middag moest het er dan toch van komen en ging Han aan het werk, ja straks moet-ie het ook doen. Hij vond het ook wel een beetje eng, zo’n eerste haal met de tondeuse, dan is het echt he? Maar het ging prima en het staat Monique hartstikke vlot, dat korte haar.

We hebben ook nog even gezwommen met de zwemvliezen van Han en Monique, dat gaat lekker vlug zeg. En zeker in het ondiepe water is het wel prettig, prettiger als schoolslag, zo vlak boven het zand. Het water is heerlijk van temperatuur.

Het was een groot deel van de dag bewolkt, vannacht had het zelfs een beetje geregend, vandaar dat het hier wat groener is. De bewolking was helemaal niet erg, je kunt niet alle dagen in de zon zitten, dat is niet goed voor de huid.

Later in de middag komt de zon er weer bij en even later ook weer veel wind. ‘s Ochtends is het vaak windstil maar later in de dag komt altijd de wind er weer bij. Hij was zelfs zo sterk dat we de luifel in moesten draaien, we vertrouwde het niet helemaal.

We spotten nog een paar dolfijnen in de verte en zien regelmatig pelikanen, meeuwen en nog een, voor ons, vreemde vogel naar vis duiken, er wordt volop gegeten. Op een gegeven moment spot Monique een wandelende tak, grappig om te zien.

Er stoppen een paar fietsers bij de camper van Han en Monique, het zijn Duitse kampeerders. Later horen we van Han dat het Duitse stel met een vissersboot mee geweest is, met nog 4 anderen. Ze zijn naar whale sharks geweest en hebben er ook mee gezwommen.

Het is bij een visserman in de baai iets verderop. Aan het einde van de middag lopen we daar even naar toe om te informeren of het mogelijk is om dat morgen met zijn viertjes te doen. Maar de man is niet thuis, van de buurman horen we dat hij over een uurtje weer terug is uit Mulegé.

Het is een leuke plek waar de man woont, ook een strandje met palapa’s en een mooi uitzicht over het water, en bovendien erg rustig gelegen. Op het strand liggen enorm veel schelpen, ook hele mooie. Volgens Han en Monique lag er op dit strand vorig jaar ook een dode dolfijn, het skelet of de huid zou er nog moeten liggen, maar we kunnen het niet vinden.

Er liggen wel een paar dode vissen, de Bullseye Puffer, levend schijnen ze behoorlijk giftig te zijn, maar nu zien ze er alleen maar dreigend uit.

Terug bij de campers zien we een mooie lucht, gekleurd door de ondergaande zon. We zitten nog even buiten te kletsen en gaan tegen 19uur naar binnen om te eten. Straks misschien nog even sterren kijken, als er niet teveel licht is van het restaurant.

dinsdag 22 november – Playa Santispak

Noh-joh, ik keek vanavond in de camera en we hebben vandaag helemaal geen foto’s gemaakt, we worden lui.  😉

Gisteravond heb ik de dekbedden uit de hoezen gehaald want de nacht ervoor was het zo ontzettend warm, dus gingen we alleen onder de hoezen slapen. Maar we hebben de dekbedden er toch maar weer los opgelegd want het was behoorlijk kouder deze nacht. Het was ook helder, we hebben gisteravond na het eten in onze stoelen zitten genieten van de vele sterren.

We zijn niet wezen varen want de man was niet thuis. Van een buurman hoorden we dat hij een rode Toyota reed en die zagen we vanmorgen langs onze campers rijden, en weg was-tie.

We hebben in het zonnetje gezeten en gepuzzeld, gelezen en niets gedaan. Co was later nog wat aan het rommelen in en rond de camper, ik heb de vloer gedaan. Want het is wel leuk, op het strand staan maar er ligt werkelijk overal zand, zand en nog eens zand. Je blijft vegen. Af en toe staat er ook een stevige wind en dan komt het zand overal door naar binnen, want alle ramen en luiken staan overdag open. Maar, je hoort me niet klagen hoor, we hebben het heerlijk hier.

We hebben een leuk contact met Han en Monique en lopen wat over en weer voor informatie van het een of ander en hebben leuke gesprekken.

‘s Middags lopen we even naar het restaurant voor wifi. Het kost 20 pesos voor 1 uur wifi maar het is niet zo snel, gelukkig wel snel genoeg voor het uploaden van de site, maar je moet wel effe geduld hebben.

In de middag komen ook Elmar en Ilse aan rijden, ze hebben twee heerlijke dagen gehad in Santa Ines, en waren de enige op die plek aan het strand. Ze zeiden tegen ons dat het goed was dat we omgekeerd waren want het werd er verderop niet zoveel beter op voor onze camper.

We staan hier nu met 1 Amerikaanse, 4 Duitse en 2 Nederlandse campers. Echt een Europese hoek dus. Als wij met Duitse mensen spreken doen we dat in het Engels, dat gaat ons wat gemakkelijker af dan Duits. En bovendien zijn we allemaal in een vreemd land waar je het met je eigen taal niet red, dus doen we iets ‘in between’. Als de Duitsers onderling met elkaar Duits spreken, zoals van de week op de camping Camp Camocho, dan gaat dat altijd wat sneller en is het soms lastiger te volgen. Als ze Engels met ons praten moeten ze er meer bij nadenken en gaat het niet zo snel.

Han en Monique gaan van hieruit verder naar Zuid-Amerika en laten hun ‘plannen’ aan ons zien, althans hun reis route in grove lijnen. Het begint toch wel een beetje te kriebelen bij ons, om ook die kant op te gaan. We gaan het allemaal eens rustig bekijken allemaal en ons eerst eens even inlezen in boeken en reisverslagen. Wordt vervolgd.

Ga naar periode 47

terug naar overzicht