
USA/Canada/Mexico 2016/2017 – periode 53: 17 december – 20 december
zaterdag 17 december – Mazatlan – La Ciudad
Rustig nachtje nummer 2, op deze plek. Eerst zagen we onze geest al dwalen want onze ‘buurman’ zat met een paar mannen voor zijn huis gezellig te praten. Mannenstemmen dragen nogal ver maar, gelukkig voor ons, maakten ze het niet laat.
Het is hier ‘s nachts zeer vochtig, al twee ochtenden is de camper zeiknat, is voor het ramen schoonmaken wel handig. Het is rustig op de weg als we door de stad rijden. Bij de kruispunten zijn de ‘bedrijfjes’ al volop aan de gang. Er worden bloemen verkocht, koekjes, beschermhoezen voor auto’s, fruit en groente en de krant. Een dame wil ons wel een krant verkopen en we vragen of het een Nederlandse krant is, lachend schud ze haar hoofd.

We zien een vrouw lopen met een bezemwagen en even later in de straten zien we vuilnisauto’s het afval ophalen en dan bedenken we ons dat Mazatlan inderdaad een schone stad is. We tanken bij een van de vele Pemex tankstations, het rammelt er werkelijk van, zolang als we nu in Mexico zijn zie je overal deze tankstations, ze zijn van de staat.

Na het tanken laat TomTom ons wat van een ander gedeelte van de stad zien, hier geen dure en mooie huizen en straten waar je geen mens ziet. Maar oude en slecht onderhouden huizen, eenvoudige onderkomens, ongeplaveide straten maar er valt wel van alles te beleven. Veel eettentjes langs de weg en ook kraampjes waar van alles te koop is. Dit bevalt ons wel.

Bij een spoorweg overgang staan gewapende militairen en politie. Ze houden mensen aan en vragen naar persoonsbewijzen. Wij mogen doorrijden. Het zal wel preventief zijn anders zouden we niet weten waarom ze zo aanwezig zijn in het straatbeeld. Af en toe zien we ook politieauto’s rijden met gewapende agenten er op.
In TomTom hebben we ingesteld dat we tolwegen willen vermijden en dat lukt. Vanuit Mazatlan rijden we eerst op de Mex-15. Maar dan rijden we de Mex-40 op richting Durango.
Het is de mooiste route die we tot nu toe in Mexico (incl. Baja California) gereden hebben. Wat een andere vegetatie, het is bijzonder groen en heel veel loofbomen en struiken.

We rijden door en langs allerlei dorpjes en het lijkt wel wasdag vandaag, overal is het een kleurig gezicht, we worden er helemaal vrolijk van. Ook van de route. De weg slingert door de bergen, steeds wat hoger. We krijgen mooie uitzichten de canyon in met in de verte de Mex-40D, een tolweg. Over die weg hadden we hier sneller geweest want het gaat over hoge bruggen en door tunnels, dus dat rijdt wel snel aan. Maar we hebben de tijd en vinden het wel leuk hier.

Het is heel apart, naast de loofbomen komen er ook naaldbomen, alleen hangen de naalden allemaal naar beneden, het zijn net gordijntjes. In sommige dorpjes staan de kerstrozen in bloei. Dezelfde kerstrozen als we die in Nederland kopen met Kerst staan hier als struiken van zo’n twee meter hoog, met een prachtige warmrode kleur, het valt erg op in het landschap.

We komen langs een militaire post en moeten stoppen. De soldaat spreekt alleen Spaans en we begrijpen dat hij wil weten waar we heen gaan en waar we vandaan komen, hij geeft nl. zelf al de antwoorden, La Ciudad en Mazatlan. Hij vraagt nog iets maar we begrijpen het domweg niet, dan mogen we verder. De militaire post is op het hoogste punt, 2716meter, daarna zakken we naar 2575 meter, La Ciudad.

We komen bij La Ciudad aan, daar is rechtsaf na 2 km een camperplek in een natuurgebied. We draaien de weg in en even later is die onverhard en best wel bonkig. Verderop zien we een kleine steile brug, zo eentje waar je op vast kunt lopen. We stoppen en naast onze camper is een omhekt terrein met huizen. Er staat een jonge vrouw en ze vraagt in het Engels of ze ons kan helpen. Ze spreekt heel goed Engels, ze woont in Mazatlan en is het weekend over. Ze werkt in een hotel en heeft daar veel te maken met Amerikanen en Canadezen, vandaar haar Engels.
Ik stap uit en vraag of we eventueel op hun terrein mogen overnachten. Ik leg uit dat er verderop een camperplek is maar dat de weg niet zo geschikt lijkt voor onze camper. Zij vindt het prima maar ze loopt even naar haar vader, die is kerstlichtjes aan het ophangen in de bomen. Hij is eerst een beetje gereserveerd en vraagt via zijn dochter of we een wc nodig hebben of een huisje. (die verhuren ze) Maar wij geven aan dat we ons eigen huis op wielen hebben en daar zit alles in, we hebben alleen plek nodig. Dan is het goed en breekt er een lach door op zijn gezicht.
Toen ik uitstapte moest de vrouw lachen, ik liep in mijn korte broek en hemdje, zij had een lange broek en jas aan en wanten. En inderdaad, het was erg koud. We zijn op 2575 meter aangekomen en de zon begint al aardig te zakken. Wat een verschil, gisteren einde van de middag nog zo’n 33º, hier is het 12º.
We draaien het erf op en lopen even rond om te kijken waar we kunnen staan, dat wordt achter op het terrein bij een van de huisjes, een prima plek. We mogen ook nog gebruik maken van de wifi. Na een kopje thee gaan we even een wandeling maken naar het dorp, La Ciudad.
Het is totaal anders als Mazatlan. Het dorp heeft een hoog golfplaten gehalte, maar het heeft ook iets pittoresk. We lopen een kerkje binnen, er is een mis aan de gang voor de kinderen. En zoals overal, hou je niet lang de aandacht vast, de kinderen bewegen alle kanten op. Als wij binnen stappen draaien de meeste zich om en staren ons aan. Als we groeten lachen ze vriendelijk naar ons terug.

Als we bijna bij het straatje zijn naar de camper stopt er een auto in de kant en het raampje gaat naar beneden. Een oudere Mexicaan spreekt ons in het Engels aan. Hij heeft pas Engels geleerd en wil het wel even in praktijk brengen. We complimenteren hem met zijn Engels, leuk.
Bij terugkomst krijgen we de code voor het internet, maar in de camper zien we niet de verbinding. Morgen maar even dichter bij het huis proberen. De vrouw heet Griwalda, en we vertellen dat ze eventueel een camperplek zou kunnen beginnen. Ze zijn al gewend aan ‘vreemde’ mensen op hun erf via de cabańas verhuur, dan kunnen er ook wel campers bij.
Er zijn camperaars die niets nodig hebben alleen een plek en als ze het er drukker mee zouden krijgen zouden ze een plek kunnen creëren waar een toilet en douche is. Ze zal er over nadenken, we zullen het morgen wel horen. Als het donker wordt ziet het er wel gezellig uit met alle lichtjes in de tuin.
De rest van de foto’s vind je op de aparte fotopagina bij zaterdag 17 december.

zondag 18 december – La Ciudad – Durango
Toen we naar bed gingen hebben we de winterdekbedden er ook nog maar even bijgelegd en het was dik nodig. Vanmorgen was het rond het vriespunt, het gras was bevroren. In de camper was het 8º, gauw de kachel opgestart. We staan achter de bomen dus de zon zal nog even op zich laten wachten. Dus kacheltje aan en nog even terug in bed. We waren voor ons doen laat wakker, maar dat komt omdat de klok hier een uur verder is, we hebben nu 7 uur tijdsverschil met NL.
Zodra de zon er lekker bij is gaan we wandelen, naar de waterval, zo’n 1km verderop. Daar is ook een camperplek. Als we de ‘weg’ ernaar toe lopen zien we dat het met de camper wel te doen is maar het zou wel pittig hobbelen zijn. Vanaf de camperplek is het nog 1,4km naar de waterval zelf. Op de parking staan 3 grote bussen, dus er zullen wel al wat mensen zijn.
Het is niet overdreven druk maar je ziet de mensen genieten van het mooie weer en de waterval. Er zijn ook twee ziplines waar gebruik van gemaakt word. Wij lopen weer terug naar de camper, het is niet zo’n spektakel, we hebben ook al zoveel moois gezien.

Bij de camper aangekomen komt net Griwalda uit het huis gelopen. We vragen of ze nagedacht heeft over vermelding op de iOverlander app. Dat willen zij en haar ouders wel, dus ik pak mijn laptop en ga hun gegevens invoeren. Je kunt hier komen met tent en camper. Er is een toilet, douche, wifi, elektra. Je kunt kiezen voor alleen een plek, dan kost het 100 pesos per tent/camper incl. 2 personen. Het kost 200 pesos voor alle faciliteiten, per tent/camper incl. 2 personen.
Ze verhuren dus ook cabañas, ze zijn ooit begonnen met 1 cabaña, aan vrienden. Maar er kwam meer vraag naar en toen het eenmaal goed liep en ze er mee konden verdienen hebben ze het verdiende geld geïnvesteerd in een tweede cabaña. Nu hebben ze er 5 in de verhuur en er is een restaurant. Haar vader en moeder waren ongeschoold. Doordat Griwalda in Mazatlan in een hotel werkte kon ze haar ouders opleiden hoe hun klanten te benaderen en behandelen, en volgens Griwalda zijn het nu experts.
Haar ouders zijn heel vriendelijk en papa spreekt een klein beetje Engels, en is daar trots op. Griwalda is enorm trots op haar ouders en vindt het fijn dat ze hen op deze manier (iOverlander) verder kan helpen. Wij hopen op veel aanloop van nieuwe klanten.

Na het eten rijden we verder richting het oosten, naar Durango. De rit is iets minder mooi dan gisteren, het landschap is anders. Geen vergezichten meer ondanks dat we op 2800 meter hoogte rijden.


Bij Durango heb ik een camperplek ingebracht op een parking bij een pyramide. Maar die parking is langs een drukke weg en we vinden het beide geen plek om te overnachten. Er is nog een tweede plek bij hotspring baden maar daar vragen ze 400 pesos. Als ik nog eens in de app kijk zie ik een nieuwe review van 24 november j.l. en daar in wordt gesproken over 300 pesos, dat is al beter. De entree voor de hotspring zit er bij in en toilet/douche/elektra.
We rijden daar naar toe en bij aankomst op de parking staat er maar een auto, er is voor de rest ook geen leven te bespeuren. Op het bord staat dat ze op zondag ook open zijn. Ik stap uit en dan komt de beheerder naar me toe gelopen. Ja hoor er is plek, het kost 300 pesos voor de eerste nacht en elke volgende nacht kost 200 pesos. Entree/toilet/douche/elektra zit er allemaal bij in, dat klinkt ons als muziek in de oren.
We gaan een hek door en staan op het grasveld bij de baden. Even later liggen we in het heerlijk warme water, wat een weldaad, zo’n warm bad. Het ene bad is 42º en het iets verder gelegen bad is 48º, lekker hoor. En we mogen er ook gebruik van maken buiten openingstijd. Maar dan is het donker dus morgen op tijd maar weer. Na 6pm is iedereen weg en zijn wij de beheerders. We eindigen de dag met 27º, dat is een stuk warmer dan rond het vriespunt.

maandag 19 december – Durango
Het was een koude nacht, buiten dan he? Wij hadden er niet zoveel last van onder onze dikke dekbedden. De thermometer gaf 1º aan, het gras zag wit. We zijn uit bed vandaan naar het achterste bad gelopen en dat was heerlijk warm, de dag begon dus wel lekker zo.

Vandaag hebben zowaar weer eens onze wasmachine en centrifuge gebruikt. In Mexico is het bij de wasserettes de gewoonte dat ze met koud water wassen. Dat wist ik de vorige keer in Guerrero Negro niet, Monique vertelde het ons. Ik vond de was al niet zo schoon als anders. Dus nu haalden we water uit de warme baden vandaan, lekker gemakkelijk. We zijn de hele ochtend bezig geweest maar nu is alles weer schoon en fris in de kast.

In de loop van de middag zijn er twee campers en een caravan naast ons komen staan. Drie Canadese Franstalige gezinnen uit Quebec. Ze hebben allemaal een jaar vrij genomen van hun werk en reizen sinds augustus rond. Deze plek is voor kindertjes natuurlijk ideaal, al dat water met glijbanen en er is een speeltuin, ze hoeven zich niet te vervelen.
Het was vandaag een heerlijk temperatuurtje, zo’n 25º, best uit te houden zo.
dinsdag 20 december – Durango – Zacatecas
Vanmorgen zijn we de dag weer begonnen met een warm bad, dat went snel. Co zei; je zal dit naast je huis hebben. Toen wij bij het bad kwamen zat er een man in, zijn witte poedeltje stond vast aan het hek. Gisteren zagen we hem in het andere bad zitten. Even later liep naar een van de huizen aan de rand van het complex. Hij heeft het dus echt naast zijn huis.
We bakken vanmorgen nog een broodje, dan hebben we genoeg tot we naar huis gaan. We hebben ook de ochtend gebruikt om onze tickets om te boeken van ‘Los Angeles – Amsterdam’ naar ‘Mexico City – Amsterdam’. We zijn er al een tijdje mee bezig, hadden contact met iemand via messenger maar die mevrouw was heel erg laks met reageren. We hadden nu al eventjes niets meer gehoord. En we wilden eindelijk wel eens geregeld hebben. Dus dan toch maar bellen.
Het beroerde met zulke bedrijven is dat je altijd zo lang aan de telefoon bent. Nu ook drie kwartier, het zal wel een flinke rekening zijn straks. Maar het is geregeld. Op donderdag 29 december vliegen we vanaf Mexico City naar Amsterdam en op 29 januari vliegen we weer terug naar hier. We hebben er al zin in, een maandje naar huis.
Tegen half 12 rijden we weg, we gaan naar Zacatecas, een zilverstad. We rijden via de Mex-45 en Mex-45D. De ‘D’ staat voor tolweg. Het zijn kleine stukken waar je voor moet betalen. De 1e keer is 33pesos, de 2e 19pesos en de laatste 21pesos, dat valt dus alles mee. We moeten wel bij elk tolhokje aangeven dat we achter een enkele as hebben. Dan wordt gelijk het bedrag lager, ze kijken niet eens maar gaan er van uit dat we een dubbele as hebben. Een mevrouw verontschuldigd zich voor het feit dat ze ons meer wilde laten betalen, kijk dat is nog eens lief.

We zien vaak een bord langs de weg staan met daarop een vrachtwagen met een pijl ernaast. Ik had het eens opgezocht op internet en het betekent dat een vrachtwagen rechts moet rijden. Maar als je op een 1-baansweg rijdt dan rij je toch al rechts, dat was me niet helemaal duidelijk. Nu wel, als er naast een 1-baansweg een vluchtstrook zit zie je de vrachtwagens en auto’s die langzamer rijden dan de maximum snelheid met hun rechterwielen op de vluchtstrook rijden. Als beide kanten dat doen kunnen andere auto’s gemakkelijker inhalen. Wij doen dat nu dus ook, want wij rijden meestal zo’n 80 a 90km per uur, de meeste auto’s rijden veel harder.

In Zacatecas heb je een parking bij een kabelbaan, die lift komt vanuit de stad naar boven. We hebben deze plek via de iOverlander en daar staat dat er een politiekantoortje is waar je toestemming kunt vragen. Er is niemand aanwezig dus we zetten onze auto zelf maar even neer. Als er later een agente is loopt Co er even naar toe. Waar we nu staan kunnen we niet blijven staan, dat is pal voor de deur van het kantoor maar even verder aan de kant is geen probleem.

We lopen even naar het pleintje. Er om heen zijn allemaal toeristenwinkeltjes. Naast het museum is een punt waar je uitzicht hebt over de stad, daar schijnt ook de zon nog en er is geen wind, dus dat zat nog even lekker.

‘s Avonds loop ik nog even terug naar het uitzicht, het is altijd leuk om naar de lichtjes te kijken.
We zitten hier op 2600 meter hoogte dus het zal vannacht wel weer afkoelen. Overdag was het zonnig en zo’n 23º, een prima temperatuurtje om te rijden.


ga naar periode 54
terug naar overzicht