2016 Mexico 13 t/m 16 december

USA/Canada/Mexico 2016/2017  –  periode 52:  13 december – 16 december

dinsdag 13 december – Hoyanco – Culiacan


We zijn weer vroeg wakker, inderdaad mede door de kraaiende hanen. Voordat we de Zwitserse kampeerders kunnen spreken zijn die al vertrokken naar de trein, jammer. We stoppen een visitekaartje tussen hun raam met de wens dat ze een leuke treinrit hebben en straks een mooie reis verder.

We nemen afscheid van mama en dochter Gomez, ze zeggen dat wij leuke ‘gasten’ waren voor hun. En dat terwijl we amper Spaans spreken, maar met handen, voeten en een vertaalapp kom je een eind. Ze wensen ons een ‘Feliz Viaje’ een goede reis. Als we langs de winkel komen van papa Gomez komt hij net naar buiten. We geven hem een hand en een hug en gaan op pad.

We hadden eerst het plan om naar El Fuerte te gaan, daar is een camperplek bij een hotel met snelle wifi. Maar het is pas 9 uur dus kijk ik op iOverlander en breng een ander einddoel in, Culiacan. Ook daar is een camperplek bij een hotel met snelle wifi. We willen wel effe internetten als we op een plek staan, kunnen we wat dingen regelen.

We rijden eerst terug richting Los Mochis en draaien de Mex-15D op naar Mazatlan. Het is een lang landbouwgebied met enorme percelen met groenten. We zien een paar keer een vliegtuigje laag overvliegen en bij een paar bedrijven staan vliegtuigjes naast de tractoren. We denken dat de vliegtuigjes worden gebruikt om de landen te spuiten.

Onderweg komen we twee tol punten tegen, de eerste kost 20pesos en de tweede 64pesos. Bij de eerste wordt iets gevraagd maar we begrijpen het niet. De man stapt uit zijn tolhokje vandaan en ik zie in de spiegel dat hij bij het achterwiel kijkt. Oh, hij vroeg of we achter een enkele of dubbele as hebben. Voor de enkele as betalen we dus 20 pesos.

Bij het volgende poortje staat op het schermpje 103 pesos te lezen, maar op het bord voor het tolhokje staat dat je voor een auto 64 pesos moet betalen. We zeggen dat een enkele achteras hebben, ze kijkt nog eens goed en ziet dan onze enkele as en het schermpje verandert naar 64 pesos.

Elke keer na het tolhokje is de weg een tijdje met glad asfalt maar het is al net zo snel weer een slechtere weg. Gelukkig bijna geen gaten maar het asfalt is wel behoorlijk stuk gereden.

Op een gegeven moment slaan we linksaf naar Culiacan en daar komen we ook bij een tolpoort. Hetzelfde verhaal voor wat betreft de kosten met de dubbele/enkele as. Dan rijden we de drukke stad in. Wat een chaos op de kruispunten en rotondes. Auto’s rijden door oranje en staan dan midden op het kruispunt stil, wat veel getoeter oplevert, net of dat helpt.

Op sommige stukken is het tweebaans maar het staat 5 rijen dik, gelukkig zijn we al wat gewend van Marokko, dus we rijden rustig ons eigen padje. Uiteindelijk komen we heel aan bij het hotel, midden in de ‘grote stad’. We rijden de slagboom door en komen direct in een rustige oase. Het is een 5-sterren hotel en we zijn benieuwd naar de prijs. Want die stond niet aangegeven in de iOverlander app.

We lopen een rondje om te kijken of er nog een andere plek is als waar we nu staan en die is er. Dan lopen we naar de receptie. Na een ‘buenos tardes’, goede middag vragen we of ze Engels spreken. Nee dus, en dat voor een 5-sterren hotel, dat verwacht je niet. Gelukkig roepen ze een man op, Henrique, die wel Engels spreekt.

Ze ontvangen niet zoveel campers maar er is wel een plek. Alleen is er geen afvoer voor vuil water en wc. Dat is niet erg, we zagen dat er wel stroom is en een kraantje dus we redden ons wel. Er is een douche in het sportgebouw maar na een belletje blijkt dat we die niet kunnen gebruiken. Dan douchen we wel in de camper. De kosten vallen ons mee, 200 pesos.

We installeren ons en duiken het internet op. Na 3 dagen willen we wel weer even contact en onze emails bekijken. We gaan allebei weer even onder de tondeuse door en zitten lekker in de schaduw te internetten. Ik download de Mexico app van TomTom, dat rijdt prettiger dan met Maps.me. Bovendien kun je in TomTom ‘tolwegen vermijden’ aanzetten wat vaak leukere routes oplevert dan de grote wegen.

woensdag 14 december – Culiacan

Vandaag was een stoeltjesdag. Facetime gedaan met Karin en Paul, veel emailtjes beantwoord en verzonden, op internet het een en ander opgezocht en verder niets. Het was erg warm, 37º in de schaduw. Wat een verschil met twee dagen geleden toen het in Creel ‘s ochtends vroeg 1º was.

Morgen rijden we weer verder.

donderdag 15 december – Culiacan – Mazatlan

Achter het hotel is een ruimte waar een paard wordt gehouden. De eerste avond en nu vanmorgen is er een man die zijn paard traint. Het paard heeft kralen in de manen en staart gevlochten. Het is een mooi dier om te zien. Als het aan de lijn draaft zie je in het warme ochtendlicht zijn indrukwekkende spieren bewegen, erg mooi.

Eergisteren avond was er nog een camper bij gekomen, het is van een rond reizende circusgroep. Er kwamen 13 mensen uit vandaan. Ze hebben een bungalow gehuurd van het hotel en er staan een paar tentjes naast. Het zijn allemaal jongelui, de vrouwen zijn in de meerderheid. Ze hebben pech met de motor dus gisteren en vanmorgen waren er twee monteurs bezig.

Die hadden niet zo’n werklust en deden rustig aan, en keken graag naar de meisjes die constant heen en weer liepen. Totdat de baas even kwam kijken, toen waren ze opeens heel druk bezig. De circus mensen blijven hier voor langere tijd staan.

Vanmorgen heb ik eerst twee broodjes gebakken en als de boel weer schoon en in de kast is gaan we rijden, de ochtend is dan al bijna om, maar we hebben geen haast.

Culiacan is een grote stad met heel veel winkeltjes en bedrijfjes, het wemelt er van. Op de stoep zelf wordt ook veel verkocht en er zijn veel eettentjes, op zich is het wel gezellig druk.

We draaien de Mex15 op, een tolvrije weg volgens TomTom, wel fijn dat we nu weer met TomTom rijden. Nu nog een kaart van Mexico, daar hebben we een boekhandel voor nodig. In Mazatlan maar eens op zoek gaan.

Tot aan El Espinal is het landschap saai en dor, daarna wordt het groener en slingert de weg tussen de heuvels door. Bij de dorpjes zijn er elke keer betonnen randen op de weg om de snelheid te minderen. Naast die randen zijn er altijd weer eettentjes. Bij een dorpje, waar echte drempels zijn, staan bij de drempels jongemannen spullen te verkopen, koekjes lijken het wel. En je kunt een USB/CD kopen met muziek erop. Slim bekeken, iedereen moet hier gewoon afremmen en stapvoets over de drempel rijden.

In El Espinal zien we een waterbedrijfje, ieeee in de rem, we hebben dik water nodig, de tank is leeg. Ik loop naar binnen en gebaar dat we onze tank willen vullen. De vrouw wijst buiten naar een kraan met slang, nee we willen ‘agua purificado’, gefilterd water. Dat verkopen ze alleen in garrafons, flessen van 20 liter. Die kosten 7 pesos per fles. Is ook goed, alleen is de opening van de fles te groot voor onze vulopening van de tank. Maar de redding is nabij, we pakken onze gieter en legen de flessen in de gieter en dan de gieter in de watertank, ook weer opgelost en niet duur.

Als we in Mazatlan arriveren en stil staan voor een stoplicht komt er een man aanlopen en die spuit zonder pardon zeepsop en water op ons voorraam en binnen no-time zien we niets meer van het sop. Even later komt zijn lachende gezicht tevoorschijn. Ik maak een foto onderwijl meegaand in zijn ritme met de raamtrekker, vond-ie wel leuk. We geven hem wat pesos en hij vertrekt blij.

In Mazatlan zijn een paar campings maar eentje is er gesloten, de tweede heeft geen plaats voor passanten (staat vol met snowbirds) en de derde kost 494 pesos / €25, in geen 25 jaar, veel te duur voor ons. We gaan op de ‘strip’ wel op zoek naar een parkeerplaats of een hotel waar we misschien kunnen staan.

We rijden de straat uit en slaan linksaf, maar we zien dat de straat rechtdoor vanaf de camping doodlopend is. Wederom ieeeee in de rem en omkeren. Even later staan we aan het einde van de straat op een braak liggend terrein naast een mooi huis. Er staat een man buiten en hij vindt het geen probleem als we hier voor de nacht staan, mooi, geregeld.

‘s Avonds lopen we nog even naar de strip in het toeristische gedeelte van Mazatlan.

vrijdag 16 december – Mazatlan

Het is een heerlijk rustige plek hier, in ons hoekje van deze stad, we besluiten om nog een nachtje te blijven. Er zijn verschillende vogeltjes te zien achter de camper, ook een mooie donkergele. Maar die is zo snel, niet te pakken met de camera. Hij komt af en toe langs vliegen en laat zich dan horen maar duikt gelijk de struiken in. Er komt ook nog een hummingbird/kolibrie aangevlogen en die gaat bij de muur op een roestige draad zitten, even poseren voor fotograaf Co.

Vanmorgen gaan we met de bus naar de stad. Als we langs de camping lopen zien we een mevrouw bij haar caravan zitten, het is Louise, we knopen even een praatje aan.

We zeggen dat we met de bus naar het oude centrum willen en ze vertelt waar we op kunnen stappen en welke bus we moeten nemen. Ze komt uit Winnipeg, Canada. Daar is het nu -1º Fahrenheit en er ligt sneeuw, dat is -18º Celsius, dan kun je beter hier zijn. Ze is alleen en rijdt ook zelf het hele eind hier naar toe, hemelsbreed ruim 3000km, stoer hoor. Uiteraard is ze door iedereen thuis gewaarschuwd om niet naar dat gevaarlijke Mexico te gaan, maar ze komt hier nu al 6 jaar en er is geen vuiltje aan de lucht, ook niet als vrouw alleen.

Bij de bushalte wachten we op de bus die naar het ‘centro’ gaat, na 10 minuutjes komt-ie aan rijden. We betalen bij de chauffeur, 11 pesos per persoon. De chauffeur heeft haast denk ik want je krijgt geen tijd om naar je plaats te lopen, de bus rijdt alweer. Er zitten heel wat toeristen in en een paar kilometers verder is de bus vol.

We rijden langs de oceaan en boulevard en dan duikt de bus de stad in. Altijd leuk, dan is er iets te zien. Bij de market stappen we uit, hier verzamelen alle bussen. Aan deze kant de aankomende bussen, aan de andere kant van de markthal de vertrekkende bussen, fijn om te weten.

Het is gezellig druk en er is van alles te koop, veel groente en fruit maar ook vlees, vis en kleding. We lopen naar Plaza Principal daar is de ‘Cathedral of the Immaculate Conception’, we zien het van verre al staan. Het is een mooi gebouw en ook van binnen ziet het er mooi uit. Heel weelderig ingericht, een beetje tegen het overdadige aan, maar dat is met meer kerken zo vinden wij. Maar wel mooi om te zien. Het is midden in de stad aan een drukke weg maar dat merk je binnen totaal niet, er heerst een rustige sfeer.

Voor op het plein zie je allemaal schoenenpoetsers en ze hebben het druk. Ze kijken ook naar onze schoenen maar daar valt helaas niet zo veel aan te poetsen. We lopen verder naar een theater, het ‘Teatro Ángela Peralta’. Maar het is vandaag gesloten voor bezichtiging. Jammer het schijnt wel mooi te zijn.

Op de Plazuela Machado doen we een kopje thee op een gezellig terrasje. We kijken op het informatiebord van ‘historical Mazatlan’ en worden aangesproken door een mevrouw die vrijwilliger is bij de VVV. Ze zijn met z’n tweetjes, een is Amerikaanse en de andere Canadese. Ze zijn hier de hele winter en doen een dag in de week dit vrijwilligers werk, vinden ze leuk om te doen.

Wij zijn op zoek naar een boekwinkel omdat we een wegenkaart van Mexico willen kopen. Ze weet een boekwinkel op te noemen, naast de kathedraal, het is Leon’s. We lopen terug maar ze hebben daar geen wegenkaart. Misschien bij de markthallen. Daar verwijzen ze ons naar een Oxxo winkel. Als we daar zijn is er ook geen wegenkaart te koop. We schieten twee agenten aan die daar zitten. Ze overleggen met een verkoopster en die stuurt ons op pad. Vergezelt door de agenten lopen we de straat op. De oudere agent loopt een winkel binnen en daar weten ze ons te vertellen waar we moeten zijn. Uiteindelijk bemachtigen we onze felbegeerde kaart en ik maak een foto van Co met de agent, die staat er trots bij, blij dat hij ons heeft kunnen helpen.

We slenteren wat door de stad, lopen nog een keertje door de markthal en gaan eten op het terrasje waar we thee hebben gedronken. We nemen een Taco vis en een Taco vlees, en het smaakt erg lekker, het is goed gekruid.

Daarna lopen we naar de boulevard langs de oceaan en langs de boulevard zuidelijk richting de vuurtoren. Het schijnt de hoogste nog natuurlijk gebouwde vuurtoren te zijn in de wereld. Maar als we het in het zicht krijgen zien we dat het boven op een heuvel staat, te ver voor ons, we moeten ook nog terug lopen.

Door steile en kronkelende straatjes lopen we terug naar het oude centrum. Er is een leuke sfeer in deze stad, we vermaken ons prima hier. Er zijn mooie en fel gekleurde gebouwen. Er is ook wel vergane glorie maar dat heeft ook wel iets.

Dan worden we aangesproken Yolanda, een oudere mevrouw van 80 jaar. Ze woont in de winter hier in Mazatlan en in de zomer in San Francisco en ze geniet samen met haar man van het heerlijke leven dat ze heeft. Ze ziet aan onze gezichten dat wij ook levensgenieters zijn en met zulke mensen knoopt ze graag een gesprekje aan. Ze nodigt ons uit als we in San Francisco zijn om bij hun langs te komen, doen we.

Even later pakken we de bus terug naar ‘huis’ en gaan we daar nog even lekker in de schaduw zitten, het was weer een warme dag vandaag maar in de stad was het prima te doen. We liepen veel in de schaduw van de huizen.

Morgen gaan we weer verder, de bergen in.

Ga naar periode 53

terug naar overzicht