Marokko 2016 – periode 21: 5 april – 8 april
dinsdag 5 april – Tafraoute
Vanmorgen zijn we naar de hammam geweest. Toen we binnen kwamen vroeg ik of we met 4 vrouwen naar binnen kunnen, de hammam mevrouw zei: je bent toch met drie, nee, vandaag met vier, oké er was plaats in de ‘herberg’.
We hebben heerlijk gebadderd, gescrubd, en gewassen, alles weer lekker fris en fruitig. Voor Karin de eerste keer maar ze vond het lekker, al gilde ze wel de hele boel bij elkaar toen ik koud water over haar heen gooide. Kun je je voorstellen, in zo’n betegelde ruimte waar het heel gehorig is en alles met een echo klinkt…..
Na de hammam zijn we met de Zigzag naar restaurant Chez Brahim gereden, in het naburige dorpje. Daar kun je lekker eten met een surprise toe. We begonnen met groentesoep, heerlijk gekruid en lekker van smaak. Daarna hadden we een tajine met gehakt en ei en een tajine met groente besteld, die smaakte ook lekker. En als toetje waren er sinaasappel schijfjes met kaneel en een grote schaal met appels, banaan en sinaasappel. En natuurlijk de berber thee met koekjes ontbraken niet.
We zaten lekker uit te buiken toen Brahim kwam vragen of we ook nog de surprise wilden, jazeker Brahim, graag zelfs. De vrouwen mochten met hem mee, Co zei: jullie moeten vast afwassen in de keuken. We gingen naar een aparte ruimte en Brahim riep een vrouw erbij, zijn nicht. Samen hielpen ze ons viertjes in Marokkaanse kleding, we hadden al dikke schik bij het aankleden. Voor Hannie, Nanda en mijzelf was het geen verrassing maar voor Karin wel, die dacht wat gebeurt hier.
Toen gingen we weer terug naar het ‘restaurant’ waar Co en Paul in djellaba’s waren gestoken. Ze zaten met hun hoofden voorover en de puntmuts op. Karin moest raden wie haar man was, ze had het goed maar Brahim koppelde haar aan Co. Het was gemakkelijk raden want de mannen moesten ook al erg lachen.
Daarna hebben we uiteraard een aantal foto’s gemaakt, in buitenkleding en later in binnenkleding. De zwarte doeken worden alle dagen gebruikt, de witte doeken voor feestdagen. Als laatste kwam Brahim nog met parfum met water aangelengd en gaf hij nog een showtje ten beste, het is een echte entertainer en je kunt zien dat hij er zelf ook veel plezier aan beleefd.
Buiten mochten we de Zigzag met schoon water vullen en daarna zijn we nog even naar het stadje gereden. Karin heeft rode babouches gekocht en Paul en Co nog schoenen in twee kleuren, leuk.
De dag is weer omgevlogen maar vanavond zullen we niet veel meer eten, we zijn behoorlijk verzadigd.
woensdag 6 april – Tafraoute – Sidi Bibi
We moesten het vandaag doen zonder onze fotografe Hannie, want die lag ziek in bed. Vanmorgen gingen we op tijd naar de markt in Tafraoute, het was nog rustig maar dan konden Paul en Karin even zien waar wij onze tijd doorbrengen als we in Tafraoute verblijven.
Daarna zijn we gaan rijden, de rit ging naar Sidi Bibi aan de kust, zo’n half uurtje zuidelijk van Agadir. We pakken de R105 naar Ait Baha maar nemen een deel een andere route omdat er werkzaamheden aan de R105 zijn en het schijnt dat het dan een grote stofbak is.
Tegen 15uur zijn we ter plekke en komen aan op camping Takat. We zijn hier eerder een nachtje geweest en we vonden het wel een rustige plek.
De stoelen gaan naar buiten want het is prachtig weer, 23º met een strak blauwe hemel. Twee spelletje keezen, 2-1 voor Co en Nanda, tegen Karin en mijzelf.
We eten weer lekker buiten, dat bevalt erg goed zo. Hannie heeft heel veel geslapen vandaag, zelfs onder het rijden door de bergen waarbij we een behoorlijk aantal bochten gedraaid hebben en ook nog het een en ander aan hobbels hebben genomen. We hopen voor haar dat ze zich morgen weer wat beter voelt.
donderdag 7 april – Sidi Bibi – Sidi Kaouki
We hebben een rustige nacht gehad en rijden om 9.45uur weg, naar Agadir. We gaan eerst naar de Marjane om onze yoghurt voorraad aan te vullen, die was nl. nihil.
Dan gaan we naar de markthallen, coördinaten N30º24’38.9”, W9º34’48.9” (van de parkeerplaats). Die markt is altijd leuk om te bezoeken, er is van alles verkrijgbaar het is net een giga warenhuis. De groente en fruit zien er altijd mooi uit, dat rijmt. We kopen er heerlijke aardbeien en blauwe bessen en gaan dan op zoek naar de pindaman. De vorige keer in Agadir hebben we hier pinda’s gekocht die erg lekker waren voor een redelijke prijs, 30DH voor een kilo. We lopen heel wat rond maar dan vinden we hem toch. En tegenover de pindaman zit de kruidenman, alleen jammer voor hem, Fatima (Hannie) is niet mee.
Paul koopt heel wat kruiden, 2 zakken berberthee, 250gr. kaneelstukjes, 250gr. thee bloemen, 250gr. anijs, 500gr. rozemarijn, 500gr. tijm, 250gr. vleeskruiden en 500gr. kerrie. Totale kosten: 320DH/€28,80. We stonden gefascineerd te kijken hoe de man het allemaal aan het klaarmaken was, het werd allemaal vers gemalen, het rook er dan ook erg lekker.
Het is altijd bedrijvig in Agadir met het verkeer maar eenmaal na de markt rijden we vrij snel Agadir uit. We pakken de N1 richting Essaouira en belanden uiteindelijk in Sidi Kaouki op camping Le Kaouki beach. Deze plaats ligt aan de oceaan en is een paradijs voor surfers, dat houdt in dat er altijd veel wind staat, nu dus ook. Maar echt koud is het niet en het is voor een nachtje.
vrijdag 8 april – Sidi Kaouki – Sidi Ishaq (langs R301)
De wind was vannacht gelukkig gaan liggen, alleen de hond van de camping niet dus dat was af en toe een tijdje geblaf. Gisteravond hebben we nog een paar leuke foto’s gemaakt van Paul en Karin bij zonsondergang aan de rand van de oceaan, zo romantisch.
De watertank is bijgevuld, de vuilwatertank geleegd, het potje geleegd dus we kunnen er weer even tegen. We gaan op weg naar Essaouira om het stadje en de haven te bezoeken. Essaouira is gewoon een leuke plek die je bezocht moet hebben.
Als we aankomen bij de haven mogen we met de campers niet de parkeerplaats op, zelfs niet om alleen te parkeren. Van een man mag het wel maar van de andere, die snel aan komt lopen, mag het niet, ze krijgen zelfs een beetje ruzie.
We rijden richting de Aswaq supermarkt en vinden een plekje langs die lange weg en lopen daarna de 1,5km naar de haven, dwars door de gezellige medina. Karin koopt onderweg nog even twee jurkjes en is helemaal blij.
Vlak voordat we bij de haven aankomen zijn er giga veel meeuwen in de lucht. Ze zijn bezig met graafwerkzaamheden, of dat er iets mee te maken heeft. En er wordt vis binnen gebracht en schoongemaakt, het afval is voor de vogels die er gretig op duiken. Het is een wonder dat we niet helemaal onder gescheten zijn, we komen ongeschonden uit de ‘strijd’.
In de haven is het rustig, er liggen heel veel schepen en bootjes aan de wal en in de beschutting van de haven. Het is altijd een pittoresk gezicht.
Bij terugkomst bij de campers eten we daar onze yoghurt en gaan dan verder op weg naar Oualidia, zo’n 190km naar het noorden. Als we na 63km door een rivierbedding rijden, eerst omlaag en toen weer omhoog, stopt Co aan de kant van de weg. Via de walkie-talkie laat hij weten dat er een probleem is met de remmen, oei.
We rijden de camper op het naastgelegen terrein en Co inspecteert rond de banden. Bij het rechter achterwiel ligt vloeistof, dus daar zal het lek zitten. Er is een melding op het display van: ABS, ESP en Hill Holder is niet beschikbaar. We bellen met onze Fiat professional in NL en horen dat we inderdaad niet meer verder kunnen rijden, dat is niet verantwoord.
Dan bellen we naar de ADAC en die gaat alles in werking stellen. Dat is om 15.15uur. Om 16.05uur worden we door iemand in Marokko gebeld dat er een takelwagen onderweg gaat naar ons vanuit Safi en dat we naar Safi worden gesleept. Dat is prima, dat ligt op onze route en is bovendien ook nog noordwaarts. Het zal zo’n 1 a 1,5uur duren.
Om 19.45uur heb ik maar een 2e keer met de ADAC gebeld want het Marokkaanse telefoonnummer geeft geen sjoege. Ja, we zijn nu eenmaal in Afrika en dan kan een afspraak zomaar anders verlopen. Om 21uur weer gebeld met de ADAC en toen kreeg ik te horen dat ze in Marokko op zoek zijn naar een sleepwagen die ons formaat camper kan vervoeren.
Om 22.20uur verschijnt er een sleepwagen uit Essaouira maar als ik die zie lijkt die me niet groot genoeg. De man meldt zich, spreekt bijna geen Frans alleen Arabisch maar met handen en voeten, pen en papier kom je ook een eind, en dat in het donker.
Er wordt gemeten en de camper zou er precies op passen maar dan staan de achterwielen met het hart boven de achterrand van de sleepwagen. En als je ziet wat voor overstek die auto al heeft plus dan nog onze overstek die aan de achterkant van de sleepwagen uitsteekt…… oei, dat gaat hem niet worden. De man ziet dat ook in en om 23uur rijdt hij weer terug naar huis.
Even later gaat de telefoon en meldt ADAC Marokko zich, het nummer dat ik eerder niet bereiken kon. In het Engels wordt verteld: morgen om 8 uur en of ik dat begrepen heb. Ja, dat is niet zo moeilijk: Tomorrow 8 oclock, understand? Maar wat er gaat gebeuren? Mohammed mag het weten, of Joost. We gaan het zien.
ga naar periode 22
terug naar overzicht