Marokko 2016 – periode 4: 29 januari – 1 februari
vrijdag 29 januari – Moulay Bousselham – Kenitra
Vandaag gaat de reis naar een plaats waar wij nog niet geweest zijn, Hannie en Nanda wel, vorig jaar toen wij een weekje naar huis waren. Ook de route erheen hebben we nog nooit gereden. Net zoals de eerste dag, de route binnendoor van Tanger Med naar Asilah hadden we ook nog nooit gereden. Het is ook zo’n groot land, we hebben nog lang niet alles gedaan. De bergen willen we ook nog nader bekijken maar dan moet het niet te koud zijn, dat bewaren we voor als we een keertje op een later tijdstip naar Marokko gaan.
Als we Moulay Bousselham uitrijden wijst TomTom ons de eerste weg linksaf richting het noorden. We worden staande gehouden door een taxi chauffeur, we stoppen en hij vraagt of we naar Larache gaan, nee wij gaan naar Kenitra. Volgens hem moeten we dan terug en rechtdoor (vanuit Moulay Bousselham). Omdat het een stuk korter is draaien we om en rijden die weg op. Ik ben benieuwd want TomTom ziet op die route een stuk weg niet. Maar de weg gaat op dat punt toch echt door, dus wij ook.
Dan komen we op een weg naast de aanleg van de HSL Tanger-Rabat en dat houdt in dat er veel vrachtwagens op de weg zijn. Op deze route ook heel veel rood zand. Maar er rijdt een watersproeiwagen heen en weer dus gelukkig is het niet stoffig. Wel is ons schoonmaakwerk van eergisteren helemaal voor niets geweest, we kunnen weer opnieuw beginnen maar dat zal nog wel een paar keer nodig zijn deze reis.
De route die we rijden is over P-wegen, niet de N1 en het is een bijzonder landelijke route, er is van alles te zien. Mensen aan het werk op het land, mensen langs de weg, allerlei vervoermiddelen, mensen die op werk wachten, een markt in een dorpje, schapen, koeien. En wat heel leuk is, iedereen is enthousiast als we zwaaien en men zwaait en lacht terug naar ons en dat zijn zowel kinderen als mannen en vrouwen. Dat is ook heel anders t.o.v. Spanje en Portugal, al die mensen langs de weg, het verveelt nooit. Geniet gewoon mee middels de foto’s. Het zijn foto’s van Co, mijzelf en van Hannie.
Onderweg wordt er regelmatig gevraagd om een rokertje, maar Co zegt: het enige wat rookt is de uitlaat. haha
We hebben de coördinaten ingesteld van een camperplek in Kenitra maar die is pal langs de drukke N1 dus dat gaat hem niet worden. We stellen gelijk de camping in die in het centrum van Kenitra ligt, camping La Chenaie. Sommige beoordelingen en een reisverslag maken melding van veel lawaai van het restaurant van de camping maar we gaan er toch naar toe en zien wel. In een reisverslag schreef men dat de moskeeën en het restaurant een wedstrijd hielden wie het meeste lawaai kon maken.
Op de camping zet Co zijn pet op van monteur want het toilet van Hannie en Nanda wil niet meer terug naar de beginstand (stand 1). Eerst wilde het niet in de ‘plas’ stand en in de vergrendeling daarvan (stand 3). Na onderzoek blijkt de kabel die de vergrendeling regelt uit zijn houder vandaan is en Co denkt dat er iets afgebroken is. Dat is erg lastig want stand 1 wordt gebruikt als ze willen douchen, dan moet het toilet helemaal weg gedraaid zijn. Stand 2 wordt gebruikt om de cassette er uit te halen om te legen. Stand 3 wordt het meest gebruikt voor de nodige behoeften. Co krijgt het niet voor elkaar maar via een omweggetje kan er toch wel iets aan de standen veranderd worden, met de hand. Het zij zo, straks moet het uiteraard wel gerepareerd worden.
Na de thee, aan het einde van de middag gaan we naar het centrum van Kenitra. Het is gezellig druk en er is een ‘rijke’ middenstand, leuk hoor. Bij een Maroc Telecom agentschap stappen we naar binnen voor het probleem met het simkaartje. We moeten om 19uur NL tijd terug komen want dan is er iemand die ons misschien kan helpen.
We wandelen door de drukke, gezellige straten, er is van alles te zien. Nanda koopt nieuwe pantoffels en wij raken aan de praat met een Marokkaanse Duits sprekende vrouw. Ze is via internet aan de Duitse man geraakt en woont nu al 10 jaar in Duitsland. Ze is nu een maand op vakantie in Marokko, ze reist het hele land door, ze komt uit Kenitra. Ze vind het leuk dat wij zo genieten van Marokko.
Omdat het nog lang geen 19uur is gaan we maar even wat eten. We zien een grilletje en daar wordt kalkoen gebakken, het wordt in een broodje gedaan en dan smullen maar. We zitten op kleine krukjes in het openlucht restaurant.
Als we om 19uur terug komen bij het agentschap is er inderdaad een man aanwezig, hij spreekt Duits. We leggen alles uit, het simkaartje wordt nagekeken en hij zegt dat het kaartje op is. Maar dat kan helemaal niet, het is 3 dagen gebruikt en er is 400mb gebruikt. Volgens hem zijn er veel video’s gekeken en hij laat op het computerscherm zien dat er op 23 januari veel GB’s gebruikt zijn. Dat kan helemaal niet want we zijn op 25 januari Marokko binnen gekomen. We komen er niet uit, hij verwijst ons naar een grote Maroc Telecom winkel, in Kenitra. Maar die is nu dicht, dus morgen gaan we er mee verder, het houdt wat.
Het is al donker als we terug komen op de camping, het is er druk met campers, er zijn er veel bij gekomen.
Ik heb een aparte fotopagina gemaakt voor de dagen 29 en 30 januari en 1 februari, we hadden weer zoveel leuke foto’s.
Nu maar hopen op een rustige nacht, welterusten.
zaterdag 30 januari – Kenitra
We blijven nog een nacht in Kenitra. Het wordt geen rustdag want we gaan met de trein naar Rabat, daar zitten we niet zo ver vandaan ca. een half uurtje met het spoor. We gaan lopend naar het station, Kenitra heeft er twee, Kenitra-ville en Kenitra-medina, wij zitten dichter bij de 1e.
Bij aankomst ga ik in de rij staan voor de tickets maar we zien al gauw dat er ook automaten staan. Dat is gauw gedaan en even later vertrekken we vanaf perron 2 naar station Rabat Ville. Een enkeltje kost 16DH (€1,44) per persoon.
Als we het stationsgebouw uitstappen worden we al direct gevraagd of we een taxi willen hebben. Die kan ons 2 uur rond rijden langs de bezienswaardigheden. We geven aan dat we gaan lopen, ik heb in TomTom al een paar dingen ingebracht. Maar de man houdt aan en vertelt dat we dat nooit allemaal lopend kunnen doen. We kunnen 2 uur rondrijden voor 300DH voor z’n vieren. We proberen 200DH maar hij wil 300DH. Dan gaan we wel lopen, dus we lopen weg, dat werkt vaak wel. Uiteindelijk kunnen we voor 250DH met de taxi rond, een redelijke prijs, de taxichauffeur heeft een paar makkelijke uurtjes.
We starten bij het Palais Royal, het koninklijk paleis. Bij de ingang moeten we de taxi uit en binnen onze paspoorten laten zien, maar iemand buiten vindt het al goed, dus stappen we weer in. Je moet het maar zien als gymnastiek, auto in – auto uit.
In de buurt van het paleis worden we losgelaten, de chauffeur wacht achter de moskee. We gaan eerst op een trap onze meegebrachte yoghurt opeten en dat gaat er grif in want het is al 13uur.
Er lopen een paar toeristen voorbij en de man vraagt waar we vandaan komen, Nederland. Okay, ik kom van Amerika, Texas zegt hij. Co verteld dat we met een camper rondreizen en dat we eind mei in onze eigen camper in Amerika en Canada gaan reizen. Nou, dat vindt hij helemaal te gek zeg.
Ze lopen verder en gaan ook die kant op. Terwijl wij meisjes foto’s maken van het paleis, op gepaste afstand want dichter als 100 meter mag je niet naderen, praat Co met de Amerikaan. Hij geeft een visitekaartje aan Co en zegt: als jullie in Texas zijn bel me dan, dan leid ik jullie daar rond. Toppie, die schrijven we op in onze aantekeningen, gaan we doen.
In dit koninklijk paleis de ‘Dar el-Makhzen’ werken zo’n 2000 personen. Het is enorm groot en er is zelfs een renbaan aangelegd. In het paleis zijn de kantoren ondergebracht van de Marokkaanse regering, het Hooggerechtshof, de premier en het ministerie van de Habous en de El-Fas-moskee. In de méchouar, de openbare plaats van samenkomst, vinden belangrijke gebeurtenissen plaats, zoals de bayaa, de ceremonie waarin ministers een eed van trouw aan de koning zweren.
We lopen terug en zien in de moskee een deur openstaan, en willen wel even een blik naar binnen werpen. Er zit een man met zijn rug naar ons toe op de drempel te bellen maar als hij ons opmerkt staat hij op en stuurt ons weg, we mogen zelfs niet vanaf de stoep naar binnen kijken, vreemd hoor.
Dan rijden we met de taxi naar de necropool/dodenstad Chellah. Hier liggen diverse belangrijke personen begraven. In 1755 maakte een aardbeving de stad vrijwel met de grond gelijk. De ruïnes raakten overwoekerd en ooievaars bouwden nesten in de bomen en boven op de minaretten. De heilige palingen in de bron, ooit het bassin voor de rituele wassing bij de moskee, zouden voorspoed brengen aan vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen. De smekelingen offeren de vissen vruchtbaarheidssymbolen in de vorm van eieren. Er zijn ook opgravingen van een romeinse stad.
Na de Chellah rijden we door naar het mausoleum van Mohammed V. Dit majestueuze complex werd in opdracht van Hassan II gebouwd ter herinnering aan Mohammed V, de vader van de Marokkaanse onafhankelijkheid. Het ontwerp van de Vietnamese architect Vo Toan werd uitgevoerd door 400 Marokkaanse ambachtslieden. Het mausoleum is opgetrokken uit wit Italiaans marmer en rust op een 3,5 m hoog platform. De deuren zijn van siersmeedwerk en voor alle vier de deuren staat een wachter, in de winter in rode kleding in de zomer in witte. De sarcofaag van marmer staat onder een prachtige koepel van beschilderd mahoniehout, met daarin glas-in-loodramen.
Vervolgens worden we losgelaten bij de Oudaïakasba. Het is omgeven door een dikke muur en een gedeelte van de kasba bestaat uit blauw/wit geschilderde huizen. Het blauw werkt tegen de muggen. Het is leuk om hier doorheen te wandelen. We drinken er ook een heerlijk glas versgeperste sinaasappelsap. Terwijl we staan te drinken leunt er een oudere man tegen een huis aan, zolang als wij daar staan. En ja hoor, zodra we klaar zijn en in beweging komen komt hij het ook en werpt zich ‘spontaan’ op als onze gids. We maken duidelijk dat we geen gids willen waarop hij verontwaardigd zegt dat hij geen gids is maar hier woont. Ik vind het toch elke keer weer vervelend als mensen ongevraagd van alles gaan vertellen en ons de weg wijzen, maar dat zal altijd wel zo blijven.
De 2 uur taxitijd zijn om dus we laten ons nog even afzetten bij de Rue des Consuls, betalen de chauffeur en gaan de rest wel lopen. De straat heet Rue des Consuls omdat tot aan de tijd van het Protectoraat alle buitenlandse consuls in Rabat verplicht waren zich in deze straat te vestigen. De straat is overdekt met een latwerk met biezen en deels een glazen dak. Het is het levendigste deel van de medina en doet gezellig aan, een beetje als de winkelstraatjes van Marrakech.
We bezoeken een Maroc Telecom winkel maar ook daar kunnen/willen ze ons niet helpen. We moeten naar een grote vestiging maar die zijn zaterdag en zondag gesloten. Nanda en Hannie besluiten dan maar om een nieuwe simkaart te kopen en 12Gb internet voor 100DH. De andere kaart proberen we later nog wel eens bij een grotere vestiging. Ons tegoed van 12Gb zal wel eerder op zijn dan dat de maand lang is. We zien wel.
Dan willen we wel thee drinken en we vinden een Salon de the, waar we op het terras van een heerlijke suikervrije muntthee genieten. We zitten lekker in het zonnetje wat met elkaar te kletsen als er achter ons een Marokkaanse man een opmerking in het Nederlands maakt. Uiteraard heeft hij gelijk onze aandacht dus we praten met elkaar, later ‘vertolken’ we het naar Hannie en Nanda.
De man is 40 jaar, is geboren en getogen in Vlaardingen en is 5 jaar geleden naar Marokko gekomen om te kijken of wonen hem hier bevalt. Hij was nog single, kon in NL geen vrouw vinden maar na 6 maanden in Marokko heeft hij zijn liefde gevonden, getrouwd en heeft nu 2 kinderen. Hij woont en werkt in Rabat. We hebben een leuk gesprek en gaan ook nog samen op de foto. Hij geeft zijn emailadres en als er iets is mogen we contact met hem opnemen, houden we zeker in gedachten. Hij drinkt hier altijd een bakkie koffie (zijn eigen woorden) en hoorde bij het langslopen ons Nederlands praten, dus kwam hij in onze buurt zitten want hij vindt het leuk om met Nederlanders te praten. Hij vertelde dat hij hier in Marokko soms een beetje verloren is. Hij praat naast vloeiend Nederlands ook vloeiend Marokkaans maar toch zeggen Marokkanen als ze hem horen praten meteen dat hij een ‘buitenlander’ is. En in Nederland is hij Marokkaan, overal tussenin dus.
Dan lopen we terug naar het station. Rabat is ruim opgezet met veel ruimte voor voetgangers en brede wegen. Het is een schone stad met een aangename sfeer. Toen we aankwamen op het station in Rabat viel het Hannie op dat daar een dove man rondliep. Nu bij terugkomst zag ze hem meteen weer, er waren twee dove mannen die een kaart met pen uitdeelden aan de omstanders waarop het gebaren alfabet stond. Leuk, want dat alfabet kan ik ook. Er worden een paar letters anders uitgebeeld, net even anders gedraaid, grappig.
Op de terugweg in de trein is het druk en gaan we staand naar Kenitra. Daar is het dan nog 2km teruglopen naar de camping, prima te doen.
Het was een leuke dag vandaag.
Ik heb een aparte fotopagina gemaakt voor de dagen 29 en 30 januari en 1 februari, we hadden weer zoveel leuke foto’s.
zondag 31 januari – Kenitra
Vandaag hebben we helemaal niets gedaan, het is tenslotte zondag. We hebben heerlijk in de zon gezeten, de hemel was strak blauw en de zon was de hele dag aanwezig. Een beetje puzzelen, lezen en kletsen, that’s all.
Na het iets vervroegde avondeten zijn we nog naar het stadje gelopen, het was er enorm druk met mensen en de handel gaat ook op zondag gewoon door, het was bijzonder gezellig.
Tot morgen.
maandag 1 februari – Kenitra – Mohammedia
We gaan weer verder met onze reis. Overigens is camping La Chenaie voor ons een rustige camping gebleken. Ja, ‘s ochtends om 6.45uur NL tijd streden de moskeeën om hun klanten, een kakofonie van geluiden maar meestal zijn we rond die tijd wel wakker, dus ons hebben ze er niet mee. 😉
Zo’n beetje rond 10.30 uur rijden we weg. We gaan met een boog om Rabat heen want ik heb op verschillende reisblog’s gelezen dat daar wegwerkzaamheden zijn met veel kans op filevorming.
Dus we zetten TomTom op kronkelen en laten ons de weg wijzen, het worden R- en P-wegen.
We komen weer veel vriendelijke, zwaaiende mensen tegen. Soms willen ze iets, een rokertje of drank maar wij zwaaien gewoon vrolijk naar ze terug. We zien ook nog, voor het eerst, iets langs de kant van de weg waarvan we niet weten wat het is. Het lijken wel kleibolletjes of steentjes.
De R407 wordt op een gegeven moment slecht, gaten, kuilen, nieuwe stukken slordig asfalt waar gaten zaten. Maar we calculeren dat in als we landelijk gaan rijden. De momenten dat de weg slecht is is het navenant aan de omgeving, terug in de tijd. We komen op die stukken veel ezel-wagentjes en mensen op ezeltjes tegen.
Dan komen we op de P4303 en die gaat door een prachtige omgeving. Heuvelachtig en we zien veel kleine nederzettingen tegen de heuvels aangeplakt, waar altijd wel mensen aan het werk zijn. Later zien we op de foto’s dat ze ook naar ons staan te kijken, er zullen waarschijnlijk niet dagelijks van dit soort auto’s langs rijden. Zij zijn net zo nieuwsgierig naar ons als wij naar hun. De huizen en hoven zien er eenvoudig uit maar wel netjes en opgeruimd.
De grond kleurt hier prachtig rood maar op een gegeven moment rijden we door een omgeving waar de grond tegen zwart aan is. Het is ook allemaal keurig geploegd dus over een maand of zo zal het er hier wel anders uitzien, waarschijnlijk een stuk groener.
Op een gegeven moment rijden we achter een begrafenisstoet aan. Op een grotere vrachtwagen staan in de laadbak allemaal mensen, het meest mannen. Op de auto’s die er achteraan rijden staan ook allemaal mannen in de laadbak, met nette kleding aan. Het is ook net nog op een slecht stuk weg en er waait enorm veel stof op, jammer voor die mensen.
Om 17.30uur rijden we bij Mohammedia camping Saïd op. Een kleine rustig gelegen camping waar we vorig jaar 2x geweest zijn, op de heenreis en tussendoor. In de omgeving is niet zoveel te beleven, het is voor de meeste camperaars denk ik een doorgangscamping.
Ik heb een aparte fotopagina gemaakt voor de dagen 29 en 30 januari en 1 februari, we hadden weer zoveel leuke foto’s.
Ga naar periode 5
terug naar overzicht