Marokko 2016 – periode 19: 28 maart – 31 maart
maandag 28 maart – Marrakech
Wat staan we lang in Marrakech, als verblijfplaats. Dat komt toevallig allemaal zo uit maar we vinden het ook wel weer prettig om verder te gaan. Vandaag hebben we Paul en Karin afgehaald in Casablanca. We zijn om 9uur vertrokken en hebben eerst de Zigzag (laten we hem zo maar noemen) naar de camperplek bij het centrum gebracht. Hannie en Nanda blijven hier en wij vertrekken naar Casablanca, via de N9, we komen om 13.15uur aan in Casablanca. Het eerste stuk vinden we niet zoveel aan, pas na Ben Guerir wordt het landschap aantrekkelijk met veel groene akkertjes en ook weer mensen langs de weg.
Bij aankomst op het vliegveld lopen we gelijk naar de aankomsthal. Bij de 2 uitgangen staan dranghekken en toegang wordt geweigerd, zal waarschijnlijk allemaal te maken hebben met de aanslagen in Brussel. Vorig jaar mochten Hannie en Nanda wel naar binnen toen wij terug kwamen uit NL.
Het duurt vrij lang voordat Paul en Karin naar buiten komen. We zien Nederlanders naar buiten komen en vragen of ze met Transavia zijn gevlogen dan weten we in ieder geval of we op de juiste plek staan te wachten en dat klopt. Om 14.15uur komen ze naar buiten en is het een hartelijk weerzien.
Bij de camper aangekomen gaan we eerst in het zonnetje even eten, dat hebben we alle vier nog niet gedaan. Rond 15.15uur rijden we terug naar Marrakech en hebben onderweg genoeg te bepraten na elkaar 2 maanden niet gezien te hebben, alhoewel we af en toe wel konden Facetimen.
Het is de warmste dag tot nu toe dus Paul en Karin vallen met hun neus in de Marokkaanse boter, de teller blijft steken op 30º. Om 18.40uur komen we aan op de camperplek waar Hannie en Nanda nog in het zonnetje zitten, ze hebben de hele middag door Marrakech gelopen en zitten nu even bij te komen. Nu staan we dus met 3 campers naast elkaar, de Zigzag in het midden. Op de vraag van Karin of het hier veilig is zegt Co: als ze al inbreken in een camper is dat vaak de middelste. LOL
We lopen met z’n allen naar het Jeema El-Fna plein om het Marokkaanse sfeertje te proeven. Het is heerlijk warm en gezellig druk. We schuiven aan in het openlucht restaurant na eerst van het ‘theater’ genoten te hebben. Ze willen je allemaal in hun restaurantje hebben dus het is spitsroede lopen tussen de tafeltjes door. Uiteindelijk kiezen we voor ‘nummer 15’, want ze hebben geen namen maar nummers. Die ziet er gezellig uit met gekleurde tafelkleedjes. Er wordt geapplaudisseerd door het personeel als we gaan zitten. Daarna horen we dat nog een aantal keren als er mensen besluiten om hier te gaan eten.
We lopen naar het ‘buffet’ om uit te kiezen wat we willen eten. Dat worden pittige worstjes, gehakt en Hannie en Nanda kiezen er nog kipspiesjes bij. We krijgen direct bij het zitten allemaal een plat broodje en er wordt een schaaltje olijven en hete saus neergezet. Nadat we gekozen hebben wat we willen eten vraag ik wat dat gaat kosten. Hij wappert even met een prijskaart en laat het summier zien. Ik wil het beter zien en begrijp dat de worstjes en gehakt ieder per persoon 30DH kosten en de kipspiesjes 50DH per persoon, dat is pittig.
De worstjes zijn lekker, het gehakt had meer gekruid mogen zijn en van de kipspiesjes waren er 2 een beetje te hard gegrild. Als we de rekening krijgen, ik had ongeveer 600-650DH uitgerekend staat er 880DH. Ja eh, dat klopt niet hoor. Maar hij pakt de prijskaart er weer bij en wijst het nu allemaal wat preciezer aan. Het klopt wat hij laat zien maar dan betaal je dus ook nog apart voor het brood met olijven en saus wat 20DH p.p. kost en dat terwijl je op ‘straat’ voor zo’n broodje 1DH betaald. Wat een nepperij en bovendien een duur etentje. Dat was vorig jaar dus ook zo maar dat waren we alweer kwijt. Het is leuk om een keer te doen, eten op het plein maar we doen dit niet meer, het is geen kwaliteit naar geld.
Ondertussen is er een frisse wind opgestoken en gaan de vestjes aan. We nemen bij de jus d’orange afdeling nog een lekker glas sinaasappelsap en lopen dan terug naar de campers. De dag is weer rond vol, om 23uur taaien we af en leggen onze hoofden te rusten.
dinsdag 29 maart – Marrakech – Ourika, langs de P2010, bij hammam
Vanmorgen hadden we uitbreiding van de gymploeg, Karin deed ook mee en het ging haar goed af.
Toen zijn we eerst naar de Marjane gereden om inkopen te doen, vooral veel yoghurt want we komen pas eind volgende week weer een Marjane tegen, in Agadir. Paul en Karin kopen nog wat kleurige t-shirts voor een leuk prijsje.
Daarna zijn we naar de medina/souk gelopen, dat is altijd wel gezellig om doorheen te lopen. We hebben nog geboden op leren rugtasjes met stoffen sierband maar ze waren te duur. Om 16uur zijn we weer terug bij de campers en we gaan na het inruimen van de campers op weg naar de Tizi-n-Tichka pas. We overnachten weer naast de hammam in de buurt van het dorp Ourika. Er is daar geen markt want dat is op maandag maar we willen alvast een stukje richting Ait Benhaddou rijden, we hebben het overnachten op de grote camperplek bij Marrakech wel gezien en ook gehoord, er is veel verkeerslawaai ‘s nachts. Het hangt er helemaal vanaf waar de wind vandaan komt. De eerste dagen was dat uit het westen en dan komt de wind uit het ‘niets’. Als-ie uit het oosten of noorden komt, komt het geluid van het verkeer mee.
Bij de hammam staan we wel redelijk rustig, ‘s nachts slapen ze hier in ieder geval wel. We hebben uitzicht op de besneeuwde toppen van de hoge Atlas, waar we morgen overheen gaan.
We spelen twee spelletjes Keezen, Maarssen tegen West-Friesland. West-Friesland bestaat eerst uit Karin en mij en het 2e spelletje uit Karin en Co. Maar de wisseling in het team mocht niet baten, beide spelletjes werden door Hannie en Nanda gewonnen, het was wel weer spannend.
‘s Avonds eten we zowaar een keertje buiten, het is dan ook nog een lekker temperatuurtje. Vandaag was het 27º, gisteren 30º, echt zomerweer.
Co en Paul gaan na het eten nog even naar de hammam en komen helemaal schoon en met een zacht velletje weer terug, dan is het ook al slaaptijd dus gauw de koets in en lekker slapen.
woensdag 30 maart – Ourika, langs de P2010, bij hammam – Ait Benhaddou
Na het gymmen rijden we rond 9.30uur weg, naar de Tizi-n-Tichka pas die 2260meter hoog is. We zijn benieuwd of we nog sneeuw te zien krijgen op die hoogte.
Het is weer zonnig weer met een strak blauwe lucht. We komen weer langs de wegwerkzaamheden en deze keer is de onverharde weg niet nat gemaakt wat ontzettend veel stof oplevert, de ramen hebben we veelvuldig dicht. Een keer komt er op het asfaltgedeelte in een bocht een vrachtwagen veel te hard aanrijden, zo een met een lange oplegger. De chauffeur is aan het bellen en ik moet boven op de rem staan om een botsing te voorkomen, wat een idioot, dat noemt zich een beroepschauffeur. Even later komen we ook, zonder gevaar, een buschauffeur tegen met een volle bus die aan het bellen is en daardoor ook te hard de berg af rijdt. We komen gelukkig heelhuids boven.
Daar komen de kleuren in de bergen, groen, bruin, geel en rood. Dan komt de afslag naar Telouet, die hebben we tot nu toe altijd andersom gereden, vanaf Ait Benhaddou naar Marrakech, via Telouet.
We rijden direct weer een mooi landschap in en de weg is redelijk te doen. We maken af en toe ook wat foto’s van de Zigzag want we doen mee met een actie; als we 6 foto’s inleveren met de Zigzag in het Marokkaanse landschap krijgen we korting. De korting hebben we al nu nog de foto’s. Maar dat is voor ons geen probleem, toch?
Het landschap wordt steeds spectaculairder en de weg steeds erbarmelijker. Dat is weer aan elkaar gelijk, hoe slechter de weg hoe mooier de omgeving. Het is een kakofonie aan kleuren, om die metafoor maar eens te gebruiken, maar wel in prachtige harmonie, we genieten volop.
De weg is op een gegeven moment zo slecht dat het een gehobbel is van jewelste. In de Carthago hebben we daar nooit zo’n erg in maar met de Zigzag is dat een totaal ander verhaal. Wat een gerammel, gekraak en gehos, jeetjemina. Karin en ik lachen heel wat af. Paul heeft voor vertrek een walky-talky gekocht en die hebben we in gebruik genomen, het is af en toe wel handig. We rijden een heel eind achter Co en Nanda dus Karin roept op om even op ons te wachten. Co vraagt of alles nog in de bh’tjes zit door het gehos en gebots. We antwoorden dat dat wel goed zit. Dan kijken Karin en ik elkaar aan en schieten in de lach, zullen we, ja we doen het. We trekken onze t-shirts uit en even later rijden we langszij de Carthago en we hebben al dikke voorpret. De mannen kijken naar ons en schieten ook in de lach en natuurlijk wordt direct de camera gepakt, dat hadden ze niet verwacht.
Paul en Karin zijn aan het fotograferen geslagen met onze camera’s en het gaat ze goed af. Ik moet ‘s avonds wel een paar raampostjes wegwerken maar voor de rest wordt er heel wat moois vastgelegd. Ook Hannie laat zich niet onbetuigd dus ik denk dat ik vanavond laat in bed lig. LOL
In dit gebied heerst wel wat armoe, de kindertjes zien er sjofel uit en er ontbreken hier en daar wel wat tandjes, dat is wel handig als je patatjes wilt eten, kun je ze zo naar binnen schuiven. Zonder dollen, er wordt ook veel om van alles gevraagd, hierdoor merk je dat er veel toeristen langs komen, vooral in 4×4. Daar komen we ook een paar keer groepjes van tegen. Maar ondanks dat het hier armoedig is, en alleen maar lemen huizen, zijn de moskeeën van beton, dat dan weer wel.
Maar voor de rest is het alleen maar genieten. Als we op de helft zijn van de route Tizi-n-Tichka pas naar Ait Benhaddou wordt de weg weer verhard met prachtig asfalt. Je vraagt je dan af waarom ze zo’n weg niet doortrekken naar het eind, zal de koning niet verder geweest zijn?
Onderweg komen we twee fietsers tegen, Co stopt om een praatje te maken. Hij herkent de man, zij waren ook op camping Le Relais en hebben een kat mee, die liep daar aan een touwtje buiten. Als Co wil vertellen over onze reis zeggen ze: mijnheer Keizer dat weten we al hoor, we lezen jullie verhaal. LOL – Zij staan met hun camper bij een restaurant waar we langs gereden zijn. Zo, dan hebben ze nog een pittig stukje te fietsen.
In Ait Benhaddou gaan we op de parkeerplaats bij hotel La Kasbah staan. De gardien vraagt gelijk of we een nacht blijven, Co geeft aan dat we de kasbah gaan bezoeken.
We gaan eerst, alweer, buiten eten. Onderweg zakte de temperatuur van 24 naar 16º maar nu om 18.15uur is het op 1390meter hoogte nog 29º, ongekend.
Na het eten wandelen we naar de kasbah. We gaan via de stapzakken over de rivier, dat blijft altijd leuk. Het is een mooi gezicht met in de achtergrond de kasbah aangelicht door het late zonnetje. Dan lopen we door de kasbah naar boven, er wordt voor het eerst sinds we hier komen entree geheven van 10DH p.p. Ik vind dat niet verkeerd, het is voor de restauratie van de kasbah. Het is geheel van leem opgetrokken dus dat zal zeker onderhoud nodig hebben.
Boven hebben we weer een prachtig uitzicht, zeker vanwege het warme avondlicht. We wachten totdat de zon onder is gegaan en dan lopen we terug naar de campers, weer via de stapstenen. In de camper praten we nog even na en om 22.30uur gaat ieder weer naar zijn eigen camper om te slapen, na een lange maar mooie dag. We hebben weer heel wat indrukken opgedaan.
Kijk op de aparte fotopagina bij 30 maart naar de rest van de foto’s.
donderdag 31 maart – Ait Benhaddou – Toubkal, op terrein langs de P1737
We hebben een rustige nacht achter de rug en gaan op tijd op pad. De gardien is er ook al op tijd en komt naar ons toe als we aanstalten maken om weg te rijden. Co opent het raam en hij wil graag 25DH per camper, maar wij willen niet meer dan 20DH betalen, dus 60DH voor 3 campers, dat is ook goed.
We rijden naar de N9 en slaan rechtsaf richting Marrakech en de Tizi-n-Tichka pas. We komen weer door een mooie omgeving met veel kleuren en mooie vergezichten. In Agouim slaan we linksaf de P1512 op, richting Aoulouz en dan door naar Taroudant. Maar we doen rustig aan en zullen slapen in de bergen.
Als we gaan eten komt Marokko aan ons voorbij en de mensen toeteren en zwaaien zeer enthousiast. Zoals we op de heenreis ook gemerkt hebben zijn de mensen in deze streek erg vriendelijk en open. Even later komt er een groep jongens en meisjes voorbij en die blijven natuurlijk hangen. Eerst op een afstandje en als Co er heen loopt duiken er een paar jongens zelfs verschrikt weg. Maar Co loopt rustig door en maakt een praatje voor zover dat gaat. De meisjes waren eerst een stukje doorgelopen maar komen terug, aangemoedigd omdat de jongens ook durven. Uiteindelijk komen ze steeds dichterbij en worden steeds meer mans en moediger. We mogen zelfs foto’s maken met de meisjes erop, dus dat laten we ons geen tweede keer zeggen. Daarna breken wij op want de kinderen zijn niet van plan om verder te trekken. Af en toe komen er auto’s langs, vol met kinderen, jongens en meisjes, waarschijnlijk het alternatieve schoolvervoer.
Dan rijden we verder door de prachtige omgeving met de vele kleuren, felle kleuren maar ook pastel tinten, het lijkt af en toe net een Marokkaanse kruidenwinkel, waar je die bergen met gekleurde kruiden ziet liggen. Het enige verschil met de heenreis is dat er nu een beetje een nevel hangt, dat dempt de kleuren wat.
Er zijn veel mensen langs de weg en dus hebben we het weer erg gezellig en veel interactie met hun. We komen ook door het dorp waar we de vorige keer bergwater hebben ingenomen, daar zijn we nu weer aan toe dus stoppen we bij de bron en vullen onze tank. Er is een school tegenover dus er zijn ook direct een aantal kinderen bij, het is niet erg ze zijn gewoon nieuwsgierig.
Om 16uur kijken we uit naar een slaapplaats en vinden die op een terrein in een bocht, het is er ook wat luwer en even later zitten we buiten en gaan we met z’n zessen Keezen. Nanda en Karin winnen en aan 1 potje hebben we genoeg want met 6 mensen duurt het wel wat langer als met 4.
Als we zitten te eten komt er een mijnheer aanlopen die in het gebouwtje naast onze camper iets doet. Even later loopt-ie naar ons toe en zegt dat we hier prima kunnen slapen maar dat hij wel even wil vangen, wel 2DH/€0,18 per camper, nou dat geven we graag hoor, hij ook blij.
‘s Avonds ga ik met mijn computer naar Hannie en Nanda gaat samen met Co, Paul en Karin Keezen. Het gaat er, naar horen, fanatiek aan toe maar het wordt uiteindelijk 1-1.
Doordat Paul en Karin nu aan het fotograferen geslagen zijn heb ik het ‘s avonds wat drukker dan normaal want nu mag ik meer foto’s uitzoeken dan anders. Maar er zitten weer mooie plaatjes tussen dus dat heb ik er wel voor over. Hannie heeft ook prachtige foto’s gemaakt dus dat wordt weer smullen op de extra fotopagina bij 31 maart.
ga naar periode 20
terug naar overzicht