Marokko 2016 – periode 3: 26 januari – 28 januari
dinsdag 26 januari – Asilah
Gister toen we terug kwamen uit het stadje liep er om onze camper iemand die ‘iets’ te koop had. Co gaf aan dat hij geen belangstelling heeft, of Co dan een biertje voor hem had. Co gaf aan dat we geen alcohol drinken/hebben. Toen vroeg-ie om cola, fanta. Dat hebben we al helemaal niet, dat is bocht en alleen maar een hoop suiker. We hebben wel aqua, zei Co, maar daar had-ie geen belangstelling voor. LOL
Vandaag hebben we een rustdag, we blijven in Asilah. Het is lekker zonnig dus we verblijven vanmorgen in de zon, we puzzelen, lezen, kletsen, ontvangen verkopers en proberen duidelijk te maken dat we niet alles kunnen kopen wat ze aanbieden. Vooral vriendelijk blijven en nee blijven zeggen.
In de loop van de middag gaan we een stukje wandelen, naar het strand en over de boulevard weer terug. Er is een prachtige wolkenlucht.
Dan gaan we nog even het dorpje in, door de blauw met witte medina. Er zijn weer andere schilderingen op de huizen, grappig dat ze dat elk jaar veranderen. Op het bekende punt op een muur staat een buslading Japanners, en zoals overal, staan ze allemaal met een telefoontje foto’s te maken. Het is dan ook wel een mooi punt, dus wij maken ook maar even een plaatje van het plaatje.
Daarna terug naar de camper en weer lekker in het zonnetje zitten. Co en Hannie gaan samen puzzelen, een rebus filippine. En ze kon het nog hartstikke goed, ze is het nog niet verleerd. Zit ze daar effe een potje trots te zijn, leuk hoor, een glimlach van oor tot oor. Zelf heb ik de Killer Sudoku’s ontdekt, een uitdagende manier van rekenen, passen en meten, erg leuk om te doen.
Het is vandaag een komen en gaan van campers, de meeste rijden ‘s ochtends weg en in de loop van de dag worden de plekken door anderen weer ingenomen.
woensdag 27 januari – Asilah – Moulay Bousselham
Nu we niet meer perse ergens naar toe ‘moeten’ (zoals naar het zuiden van Spanje) beginnen de dagen lekker rustig. We waren wel vroeg wakker maar dan blijf je lekker nog even liggen. Daarna rustig aan ons watertje drinken, koppie thee maken en een broodje/rijstwafel klaar maken. En dat lekker in het zonnetje nuttigen, want die scheen alweer op tijd.
Om 10uur gaan we op pad voor onze rit naar Moulay Bousselham. Daar gaan we naar camping International, we willen water innemen, potje legen en lekker lang onder de douche staan. 😉 En dat kan daar allemaal. En omdat alles toch al lekker relaxed gaat banjeren we op ons dooie gemakkie rond in de Marjane die we onderweg tegenkomen.
Het is een leuke rit, de kustweg is sowieso leuk om te rijden. Er is van alles te zien ook omdat hier veel landbouw is en er altijd iemand op het land aan het werk is, met een tractor of met os/ezel en handploeg.
Onderweg de eerste politiecontrole, een snelheidscontrole middels camera’s en een paar stopborden waarvan bij één een politiecontrole stond. Je moet gewoon echt stoppen bij een stopbord, wielen helemaal stil en daar weer optrekken. Het vreemde is dat die stopborden nog zo’n 30 meter van het einde van de weg staan, dus je kunt nooit zien wat er van links komt, je hebt geen overzicht. En houdt je aan de snelheid want ze controleren veel dit jaar. Maar het lastige is dat er vaak geen borden staan van hoe hard je nu mag. Rij je een dorp in dan staat er een bord van 40km en als je het dorp uit rijdt staat er ‘einde 60km’, snap het nu maar. Wij rijden gewoon overal maar 60km (buiten het dorp) dan kan er niets mis gaan, we worden dan ook van alle kanten ingehaald, niet erg hoor, als je rustig aan rijdt zie je het meeste.
Soms zou een verkeersbord wel op zijn plek zijn, als de weg bijvoorbeeld heel slecht is. Op onze eerste dag gingen we over een slecht stuk, we zagen het veel te laat, de weg was heel erg verzakt, dus we vlogen door de lucht. Achter in de camper vielen er spullen op de grond, boven de bedden hebben we een paar open vakken, daar is nog nooit iets uitgevallen, zo erg was het dus. Vandaag waren er overdwars geulen in de weg en dan ook nog behoorlijk diep. Het kan je verdorie je banden kosten. Maar een waarschuwingsbord, ho maar.
Vandaag is het vast een nationale spuit dag want we zien overal mannetjes lopen met gifflessen op hun rug en de spuit in de handen, niet zo best. Ook worden de landerijen beregend, het heeft al maanden niet geregend. We lazen dan ook dat er druk gebeden wordt voor regen.
Hoe dichter we bij Moulay Bousselham komen hoe meer aardbeivelden we zien. Daar zie ik gelukkig ook onkruid tussen de paden staan dus dat zou in kunnen houden dat die niet gespoten zijn. Er wordt volop geoogst en langs de weg worden er volop aardbeien aangeboden. Als ik later de foto’s zie van de vrouwen die de aardbeien plukken zie je ze krom staan met het kistje op hun gebogen rug, dat wordt dan de aardbeien met een boogje naar boven brengen.
Camping International vinden we een leuke camping, alles staat kriskras door elkaar, het is er erg groen, leuk begroeid en er heerst een gezellig sfeertje. Het is er niet druk en de campers die er staan zijn bemand met Fransen. Het gras wordt bijgehouden door schapen, het is dan ook mooi kort.
Na het eten gaan we eerst hard aan het werk, de campers zien er niet uit en schreeuwen om een spons en water. Nou dat kan, even later staan ze weer te blinken in het zonnetje, we hadden wel eer van ons werk.
Als we ‘s avonds zitten te eten komt er een jongen op een Docker langs gereden, hij kijkt naar binnen en keert verderop weer om en rijdt terug. Even later komt-ie weer en stopt voor de camper, hij wijst achter zich in de Docker. Hij komt naar onze deur en vraagt of we nog aardbeien willen kopen en blauwe bessen en frambozen. Hij weet zich ons nog te herinneren van vorig jaar, wij hem ook, want toen kochten we ook zo’n beetje zijn hele voorraad blauwe bessen op. We hadden er al op gehoopt dat we hier blauwe bessen konden kopen maar vorig jaar waren we hier begin december, daar zit 2 maanden tussen. Maar gelukkig ze zijn er nog, heerlijk hoor. Voorlopig hebben we weer fruit genoeg.
Op het camperforum lezen we de vraag van een forumlid of de mensen in Marokko nog okay zijn, dit in verband met een aardbeving met 6,3 op de schaal van Richter die in Noord-Afrika geregistreerd was. Nu is het zo dat toen wij maandag ochtend vroeg nog in bed lagen dacht ik op een gegeven moment er lijkt wel veel wind te staan, de camper ging heen en weer. Maar je hoorde de wind niet en ik vond ook dat de camper vreemd schudde, niet zoals dat er veel wind staat. Ik noemde het ook op tegen Co die ook al wakker was, we vonden het beiden vreemd. Toen Co het bericht op het camperforum las zei hij meteen: dus dat hebben we gevoeld, dat moet vast die aardbeving geweest zijn. We lezen daar ook dat de beving in zee was en niet op het vaste land van Marokko.
Via hetzelfde forum lees ik dat ‘de weg’ waarvan ik dacht dat ze die aan het aanleggen waren (zie onze route van Tanger Med naar Asilah) een HSL is van Rabat naar Tanger. Zo kom je nog eens ergens achter.
donderdag 28 januari – Moulay Bousselham
Wel leuk, gisteren stond er een reactie in het gastenboek:
‘Het is een dagelijks genot om jullie te volgen. Eén vraagje: waarom hebben jullie geen walkie-talkies of bellen jullie niet gewoon met elkaar i.p.v. handgebaren? Overigens wel vermakelijk. Ga zo door en geniet!’
Mijn antwoord:
‘Dank Arjan, fijn dat je het leuk vind. Ik denk dat Marokko 2016 je eerste reisverslag is die je op onze site leest en daarin heb ik niet vermeld staan dat Hannie en Nanda doof zijn. In het verslag van vorig jaar en dat jaar daarvoor is dat wel te lezen. Dus ik begrijp je reactie. We volgen je advies op en gaan gewoon zo door, want ook wij vermaken ons prima. LOL’
Wel een leuke reactie en begrijpelijk. Ik zie het ook al voor me: wij met een walkie-talkie. Wij praten, zij horen ons niet. Zij gebaren en wij zien het niet. En dan maar denken, dat ding doet het niet. Trouwens, ik vind het wel leuk hoor, zo uit het dakraam vandaan ‘praten’ met elkaar.
Als we stoppen onder het rijden komen we met de campers naast elkaar staan en hebben we zo onze gebaartjes om duidelijk te maken of het een plasstop is of een drinkstop. Wij maken een gebaar dat we thee gaan drinken. Dan schudt Nanda haar hoofd en geeft aan dat zij koffie gaan drinken.
Vandaag dus een rustdag, we blijven in Moulay Bousselham.
Nanda kwam vanmorgen kwaad bij ons binnenstappen, niet kwaad op ons hoor maar op Maroc Telecom. We hebben dinsdag in Asilah twee opwaardeerkaarten voor internet gekocht, 12Gb voor 1 maand en het kaartje van Nanda en Hannie doet het niet meer. Het bericht geeft aan dat het over is en dat ze opnieuw op moeten laden, maar ze hebben nog maar 438Mb verbruikt, dus daar klopt niet veel van.
We gaan naar een winkeltje in Moulay Bousselham waar we vorig jaar ons kaartje hebben laten opwaarderen. En nu komt mijn Franse cursus erg goed van pas, ik kan al aardig vertellen in het Frans wat het probleem is en of hij er even naar wil kijken. Het zal grammaticaal niet helemaal kloppen maar hij begrijpt mij prima. (schouderklopje voor mezelf)
Hij doet het simkaartje in zijn telefoon en geeft het dan terug met een opmerking die we in eerste instantie niet begrijpen, wat hij zei heb ik dus nog niet geleerd in de cursus. ;-( Maar uiteindelijk maken we eruit op dat we naar een Maroc Telecom winkel moeten gaan om het te reclameren en er zit een agentschap in Moulay Bousselham zelf.
Volgens de man zit die winkel in het begin van het dorp tegenover de taxi standplaats. Dat is om te lopen een pittig stuk. Als we terug komen bij de camping vagen we aan de gardien of hij weet waar die winkel is, hij praat ook Engels en dat is wel prettig.
Het is een vriendelijke man en hij gaat meteen op een stukje papier tekenen waar het is. We moeten de straat volgen tot boven aan de ‘big road’, de grote weg die door Moulay Bousselham gaat. Dan is daar links op de hoek een café, daarnaast een bank, daarnaast nog een café. En dan schuin aan de overkant is een weg en daar staat een bank op een hoek en daar zit een agentschap van Maroc Telecom bij in. Het wordt uitgebreid getekend, het wordt een waar kunstwerk. Als-ie had gezegd, de straat uit naar boven, linksaf, direct 1e weg rechts, het is op de hoek hadden we er ook gekomen, maar ach, hij heeft de tijd en het heeft ook zijn charme. Want dat is ook nog wat: op deze camping betaal je 90DH all inclusive. Dat houdt in dat stroom, water en douche bij de prijs inbegrepen zit. Er zijn ook campings waar je voor de stroom apart betaald. We waren niet zeker dus ik vroeg aan hem, als je geen stroom gebruikt is het dan goedkoper? Ik vertelde dat we geen stroom hadden gebruikt, hij bedankte me daarvoor, voor het niet gebruiken van de stroom maar het zit bij de prijs in. Ze vinden het niet te doen om te controleren wie er wel of geen stroom gebruikt. Co zei later: ze controleren niet want dat is teveel werk, ze willen liever lekker zitten. 😉
Op de achterkant van de tekening duidde hij ook nog uit dat er in Moulay Bousselham een winkeltje is waar je ook heel vriendelijk geholpen wordt als je een simkaart nodig hebt of als je daar een probleem mee hebt. Hij tekende keurig de weg naar het winkeltje waar we vanmorgen geweest zijn. We hebben het maar zo gelaten, hij bedoelt het allemaal hartstikke goed. We hebben hem bedankt voor zijn hulp.
Overigens was het agentschap van Maroc Telecom gesloten, in de bank wisten ze ons te vertellen dat het morgen weer open is, demain.
‘s Middags gaan we een spelletje doen, Phase 10, voor ons viertjes een nieuw spel wat Hannie en Nanda mee hebben genomen. Het is heel leuk en we zijn aan elkaar gewaagd. Eerst gaan Nanda en ik heel goed qua score maar als we op een gegeven moment stoppen, het spel is nog niet af, zijn Co en Hannie bijgekomen qua score. Het spel duurt op zich wel lang dus hebben we het afgebroken want het werd te fris om buiten te zitten.
Vandaag was het wisselend, het ene moment was het lekker en kwam het zonnetje erbij maar als het helemaal bewolkt werd was het te fris om buiten te zitten. Je kunt niet alles hebben toch? Morgen beter.
Aan het einde van de middag even lekker gedoucht. Het sanitair is heel basic maar het is schoon en er komt warm water uit de kraan, daar doen we het voor.
ga naar periode 4
terug naar overzicht