Marokko 2016 – periode 2: 23 januari – 25 januari
zaterdag 23 januari – Almazan (S) – Antequera
Na een rustige nacht rijden we om 8.05uur weg. Het is 8º en als we de grote weg op draaien rijden we zo de mist in. Gelukkig niet te mistig, we kunnen evengoed lekker doorrijden.
Na een paar uur trekt de mist op maar het blijft wel bewolkt. De temperatuur loopt gestaag op naar 15º. Dan schommelt het een tijdje tussen de 12,5º en de 15º.
Na de middag zo’n 150km zuidelijk van Madrid begint de temperatuur op te lopen en als we om half drie de weg af gaan om een koppie te doen is het 21º. Dus de korte broek en t-shirt gaan aan, de stoeltjes buiten en we gaan lekker zitten, heeeeeeerlijk.
Onderweg is het een en al olijfgaarden afgewisseld met wijngaarden.
Onderweg kijk ik in de NKC camperApp en zie dat er een camperplek is in Antequera, dat ligt op onze route. Ik loop naar achter en open het dakluik weer. Ik beeld uit dat we over 45km een slaapplek hebben, het wordt meteen begrepen, toch wel handig zo. Om 17.30uur komen we aan op de camperplek in de stad. Het is er erg druk maar later blijkt dat van de meeste campers die er staan er ongeveer 8 gewoon geparkeerd staan, het zijn Spaanse campers.
Wij staan aan de rand van de parkeerplaats naast de weg en dat vinden we zelf vrij druk. Als ik bij Hannie en Nanda ben zegt Hannie dat er nog een 2e plek is in Antequera. Ik heb dat niet gezien in de App dus de telefoon wordt erbij gepakt. Op de overzichtskaart staat er een maar in de lijst staat een tweede. Maar ik zie dat dat op een andere plek is, wel een beetje verwarrend, de plaats heet: El Torcal de Antequera, het is 16,5km zuidelijker. We besluiten om daarheen te rijden, het is bij een nationaal park.
Als we onderweg zijn, in het donker, zien we een andere plek na ca. 3km rijden aan de rand van Antequera. We besluiten om hier te gaan staan want morgen moeten we die 16,5 km weer terug rijden. Als we staan blijkt er hier ook veel verkeer langs te komen maar we gokken het er maar op dat het vannacht rustig is. Van hieruit hebben we een mooi uitzicht op het verlichte Antequera.
zondag 24 januari – Antequera – Algeciras
De overnachting is qua verkeersgeluid 100% meegevallen, de mensen gaan hier dus ook gewoon op tijd naar bed. 😉 Om 8.10uur rijden we na het tanken weg.
Vanuit Antequera kun je door de bergen, via Ronda naar Algeciras of via de kust langs Malaga. Dan rij je via Torremolinos, Fuengirola en Marbella, giga toeristisch dus. Dat hebben we het allereerste jaar gedaan en dat vonden we niet zoveel aan. De afstand is hetzelfde alleen door de bergen duurt het een half uurtje langer. De keuze is snel gemaakt, we gaan door de bergen.
We krijgen er geen spijt van. Het is zonnig dus het landschap ziet er erg mooi uit. Het is al behoorlijk groen en op de akkers komt van alles op.
In de diepte en verte liggen de dorpjes, blakend in de zon, witte huizen met oranje-rode daken, leuk om te zien. De weg kronkelt constant maar het is prima te doen als je geen haast hebt.
In Castellar de la Frontera gaan we naar de camperplek aldaar om het wc’tje te legen en drinkwater in te nemen. Hier nuttigen we buiten in het zonnetje onze lunch.
Dan rijden we door naar Palmones/Algeciras. Daar kun je bij de McDonalds internetten maar we weten van andere keren dat het niet bepaald snel is. In ieder geval niet snel genoeg om de site te kunnen uploaden. We proberen het bij de Leroy-Merlin en dat gaat razendsnel, dus gaan we gelijk even Facetimen en Skypen met het thuisfront.
Dank allemaal voor de felicitaties voor mijn verjaardag, ik heb ze vandaag allemaal kunnen lezen. We zijn lekker alles aan het bijwerken en dingen aan het opzoeken en dan is het zomaar 16uur.
We rijden naar Viajes Normandie (N36.1793, W5.441161) om de retour tickets te kopen voor Marokko. Dat is binnen 10 minuten gepiept.
Als ik in de auto nog even de tickets nakijk zie ik een datum staan van 12-04-2016. Dat is wel heel krap voor 3 maanden Marokko. In principe gaan we 11 of 12 april er weer uit maar toch. Ik loop terug om dit na te vragen en dan blijkt dat het ticket 1 jaar geldig is. Waarschijnlijk printen ze in 1x een aantal tickets af voor verkoop.
Dan gaan we nog even lekker in het zonnetje zitten, het is wederom korte broeken weer, 20º en als je uit de wind zit is het heerlijk. We hebben enorme lol, maar waarover vertel ik niet want dan gaan jullie nog slecht over ons denken. 😉
Morgen om 10uur gaat de boot, onze ervaring (na 3x) is dat-ie altijd later gaat. Maar we gaan nu toch eerst maar even gas tanken, dan is dat alvast maar gebeurd. Dat is in Los Barrios, 10 minuten rijden van Palmones, n 36.199836, W5.514764.
Morgen om 9uur gaat de Lidl open en daar willen Hannie en Nanda nog het een en ander inslaan. Daarna is het op naar de boot, Marokko ‘here we come’.
maandag 25 januari – Algeciras (Sp) – Asilah (M)
We hebben overnacht op een parkeerterrein voor het kantoor van Viajes Normandie, er stonden al veel campers, vooral Fransen. Het is een rustige plek om te staan.
Nanda haar telefoon kon geen verbinding maken met een netwerk, ze kan dan geen sms’jes ontvangen/versturen. Ze heeft een nieuwe Samsung gekocht en daar een kleinere simkaart in gedaan, wel met nummer behoud. Vanmorgen om 8uur heeft ze gechat met T-Mobile en het probleem uitgelegd. Bij T-mobile hebben ze een reset uitgevoerd, Nanda moest haar telefoon 1 minuut uitzetten en opnieuw aanzetten en dan zou het goed moeten zijn. En dat was ook zo. Weer een probleem opgelost.
Trouwens het probleem met de wc-deksel is ook opgelost. Toen de wc cassette er uit was om te legen zei ik: probeer nu eens of je binnen de wc kunt draaien tot het einde. Dat kon en hij ging zelfs in de vergrendeling en de deksel bleef goed omhoog staan. Toen de cassette weer terug en toen kon de wc ook in de goede stand met het deksel goed omhoog. Er heeft waarschijnlijk iets dwars gezeten. Nu kan ze weer goed op de pot zitten en weet ze zeker dat alles er in belandt. LOL
Na de boodschappen van Hannie en Nanda rijden we om 9.15uur naar de boot, die om 10uur vertrekt. Onze ervaring is dat hij altijd vertraging heeft.
Om even over half 10 zijn we bij de ingang van de terminal/haven. We mogen naar binnen en zijn dus op tijd. Er staan niet zoveel auto’s en campers. De vrachtwagens zijn aan het oprijden en vlak na de paspoort controle staan een paar auto’s met de hele inhoud eruit. Vreselijk als je zo je auto volgepakt hebt en ze willen dan alles controleren. Zie het dan maar allemaal weer in die auto te krijgen.
Dan mogen we al vrij snel de boot op rijden, er zijn ca. 10 personenwagens, een stuk of 30 vrachtwagens en 4 campers, dat kun je wel rustig noemen. Waar al de campers zijn gebleven die bij Viajes Normandie stonden? Misschien via Ceuta.
Op de boot even langs de douane met ons ingevulde formuliertje en paspoort, stempel erin en klaar. Je krijgt bij het ticketkantoor naast je ticket ook een inklaringsformulier in 3voud voor de auto. Normaal staan daar je gegevens al op voorgedrukt: de naam van de eigenaar, het kenteken en land, het chassis nummer, het automerk en campermerk en de datum van aankoop. Het stond er nu niet op dus heb ik het maar in 3voud ingevuld. Van Hannie en Nanda hebben we op de boot ingevuld, vreemd dat het er niet op stond.
We kwamen trouwens Wobbie en Wim tegen, Nederlanders die we twee jaar geleden in Tafraoute tegenkwamen en van wie ik ook hun reisverhalen volg. Zij hadden hun camper in Portugal op een camping gestald en zijn toen naar huis gevlogen. Nu zijn ze terug gevlogen en hebben hun camper opgehaald en toen naar Marokko vertrokken, dat vonden ze zeer relaxed. Wim heeft ook het inklaringsformulier zelf ingevuld, we vonden het wel vreemd.
De boot vertrok zowaar op tijd, om 10.10uur verlieten we de Spaanse haven om 50 minuten later aan te meren in Marokko, Tanger Med. Op naar de douane, dat kan altijd er lang duren. Toen we er aan kwamen stonden Wobbie en Wim er al, onze twee campers en een personen auto, ook hier dus erg rustig.
Er kwam meteen een douane beambte naar ons toe om de papieren mee te nemen: het inklaringsbewijs, Co zijn paspoort en hij wilde de kentekenpapieren zien. Co moest mee komen en ik ben er ook achter aan gelopen. In het kantoortje werd het inklaringsbewijs verscheurd en ging hij een nieuw formulier (in 3voud) invullen. Het is nu een groen formulier (zie foto) waar dezelfde gegevens op komen te staan, een verandering in het systeem. En wonder boven wonder om 12.05uur was het hele protocol afgewerkt, we zijn nog nooit zo snel door de douane gekomen.
Dan gaan we op pad, op de boot hebben we besloten om eerst naar de westkust te rijden, naar Asilah. We kiezen voor binnendoor en niet over de tolweg, binnendoor vinden we leuker. Nou dat hebben we geweten, dat we weer in Marokko zijn.
Zoals we andere jaren al zeiden, is de weg slecht dan is de omgeving prachtig en authentiek, zo ook nu. Een slechte weg dus, en dan echt slecht. Ze zijn over het hele traject met weg werkzaamheden bezig, niet aan de weg waar wij op reden maar voor de autosnelweg, denken we. Dus het was een af en aan rijden van zware vrachtwagens, en zulk zwaar verkeer daar zijn deze binnenwegen niet op berekend. Dus veel gaten en ontzettend veel kuilen, dat was voorzichtig aan rijden. Over 91,8km hebben we i.p.v. 1.45uur (TomTom) zo’n 3 uur gedaan. Maar we hebben andere jaren ook wel routes gereden die qua weg niet goed waren maar wel qua omgeving. Maar als je nu vraagt: rij je deze route nog een keer dan is het antwoord NEE. Ook raden we het andere camperaars niet aan om te doen.
Onderweg komen er mensen terug van de markt, de bekende busjes rijden met veel personen erin en goederen en mensen op het dak of hangend aan de auto. Af en toe stopt de auto en stappen er mensen uit met grote volle tassen.
Om 15.30uur komen we aan in Asilah en we rijden door naar de camperplek bij de haven. Er is ook een camperplek aan het begin van het plaatsje maar die is aan de drukke doorgaande weg. De camperplek bij de haven is trouwens goedkoper geworden, vorig jaar betaalden we 50DH nu is het 40DH. Of we hebben vorig jaar teveel betaald, dat kan ook. Ze komen trouwens aan het einde van de middag vanzelf langs om te innen.
We gaan buiten in het zonnetje zitten, het is 26,5º dus nog erg lekker, en kijken naar de bootjes in het water. Er kwam een koekjes verkoper langs en die wilde wel een kilo koekjes aan me slijten. Maar koekjes wegen niet zoveel dus ik wilde wel een halve kilo. Toen moest ik eerst proeven, in de hoop op meer natuurlijk maar ik bleef bij de 1/2 kilo. Een doos vol, door zijn vrouw gemaakte, amandelkoekjes (lekker hoor) voor 40DH. Bij de thee heb ik getrakteerd en ik zei, ze moeten op vandaag, Nanda vond dat geen enkel probleem. haha
Na de thee zijn we naar het stadje gelopen, Asilah blijft leuk om te bezoeken. Het werd net gezellig druk op straat. We hebben lekkere verse munt gekocht, zelf vinden wij de munt met de groene steeltjes lekkerder dan die met rode steeltjes. We kochten pinda’s, zo lekker als hier hebben we ze in NL nog niet gevonden. En we kopen de eerste aardbeien, ze ruiken heerlijk zoet, 1 kilo voor 10DH (€0,90).
In Asilah hebben we bij een telefoonwinkeltje een opwaardeerkaart gekocht voor internet, van Maroc Telecom. Twee jaar geleden kreeg je voor 100DH 1 maand onbeperkt internet, vorig jaar was dat 1 maand 8Gb, dit jaar is het 1 maand 12Gb. Is de maand om en je hebt nog niet alles gebruikt van de 12Gb, dan is dat jammer. Zijn de 12Gb na 28 dagen al op dan moet je een nieuwe opwaardeerkaart kopen (een carte de recharge).
We blijven hier waarschijnlijk morgen ook nog, dan gaan we het oude gedeelte bezoeken. Daar zijn mooie schilderingen op de huizen aangebracht. Vorig jaar hebben we nog onze namen gezet op een muur waar al vele namen stonden. Eens kijken of we die van ons terug kunnen vinden.
ga naar periode 3
terug naar overzicht