Marokko 2016 – periode 17: 20 maart – 23 maart
zondag 20 maart – Ouzoud – Ourika, langs P2010
We kregen vandaag een berichtje van iemand in ons gastenboek over de route Igherm-Taliouine. Neem het tot je dan kun je er rekening mee houden in je route planning.
Vandaag via Igherm naar Taliouine gereden. We hebben de R106 genomen. Goede weg, alleen ongeveer 6 maal door rivierbedding gemoeten. De laatste was te heftig, en koste wat plastic aan de achterkant. Ik ben 7,40 meter lang en heb geen luchtvering. Omdat heel veel mensen jullie verslag lezen, hoop ik dat men dit leest.
We hebben op het weerbericht gezien dat het in Ouzoud de komende dagen (tot woensdag) kan gaan regenen met op dinsdag heel veel. Vandaag is het al bewolkt dus we besluiten na overleg om naar Marrakech te gaan, daar wordt het in ieder geval beter weer, er is ook wel een beetje regen voorspeld maar dat zien we wel. Van Renate heb ik een route beschreven gekregen die volgens haar wel mooi is om te rijden. Je gaat via de R304 naar Marrakech. Op de splitsing naar Demnate hou je Marrakech aan. Dan ga je in het dorp Essahrij linksaf via de P2116 naar Lahmadna. Daarna ga je rechtsaf de N8 op naar Marrakech. Vlak voor het dorp Sidi Rahhal ga je via de P2117 naar Touama. Daar kom je op de N9 die vanaf de Tizi-N-Tichka pas naar Marrakech gaat. De P2117 is geheel geasfalteerd, TomTom zegt van niet maar het is echt zo.
Het is een kleurige omgeving waar we door rijden, met rood als hoofdkleur.
Op de N9 slaan we eerst linksaf een weg op die op de kaart met groen en geel staat ingekleurd, dat moet dan landschappelijk wel mooi zijn. Na 10km draaien we om, het valt ons een beetje tegen. We gaan niet naar Marrakech maar naar de Ourika vallei. In het dorp Ourika is het morgen marktdag en van twee eerdere bezoeken is gebleken dat dit een leuke en grote markt is, een regiomarkt.
Als we door het plaatsje rijden is het er al een drukte van belang, een soort pre-markt, net als in Tafraoute. Daar is de werkelijke markt op woensdag maar op dinsdag is er ook al heel veel te koop.
Na Ourika gaan we rechtsaf ri. Marrakech en op de rotonde linksaf ri. Tahannaout om een plekje te zoeken voor onze overnachting. We komen langs een restaurant met een parkeerplek ernaast. We draaien er op en ik loop naar een open deur in de zijkant van het gebouw. Daar is een man bezig om allemaal hout in een grote oven te doen. Het blijkt dat we niet naast een restaurant staan maar naast een hammam. Ik vraag of we hier kunnen overnachten en de man zegt lachend dat dat wel kan, fijn. We gaan Keezen en Co en Hannie winnen alle drie de potjes.
Bij de hammam is het een komen en gaan van mensen, stelletjes maar ook gezinnen gaan even lekker badderen. We staan langs een drukke weg maar wie weet is het vannacht rustig, ze zullen hier toch ook wel een keertje naar bed gaan? Morgen gaan we in ieder geval te markt.
maandag 21 maart – Ourika, langs P2010 – Marrakech
De nacht is alles meegevallen, qua verkeer. Om 4.30uur word ik door Co gewekt met de mededeling dat het regent en dat hij de camper gaat verplaatsen omdat we anders misschien niet meer wegkomen hier, we staan op een stuk onverhard, dat vind ik een wijs besluit. Gelukkig kunnen we daarna allebei wel weer slapen.
‘s Ochtends regent het nog een beetje en als we naar de markt in Ourika rijden blijven we nog even in onze geparkeerde campers zitten tot het droog wordt. Er is al snel een gardien die zich bij ons meldt en straks wel even wil vangen. Dat is voor het eerst, het is onze derde keer in Ourika maar nog nooit hebben we hoeven betalen om te parkeren. Wat ook nieuw is zijn de brede trottoirs, er wordt vooruitgang geboekt zullen we maar zeggen. Maar we betalen als we straks weg gaan.
Als we naar de markt lopen worden we nogmaals aangeschoten door de gardien, ja ja, straks bij het weggaan betalen we.
Er loopt een man met ons mee die ons NL heeft horen praten en zelf ook een beetje NL praat. Hij babbelt wat en wijst dingetjes aan, zeg maar een vrijwillige gids. Als we bij de markt aankomen biedt de man zich aan als markt gids. Maar dat willen wij niet en binnen no-time is hij verdwenen. Zo, dat is snel, meestal moet je praten als brugman om van zo iemand verlost te worden, ook goed.
We kwamen nog een van de vele Berber Mercedessen tegen. Die zijn hier veel gebruikt, soms zit er iemand op en heel vaak hangt er een karretje achter. Je raadt het vast, een Berber Mercedes is dus een ezeltje, grappig hoor.
Het is nog rustig op de markt en het meeste moet nog opgebouwd worden, zal wel te danken zijn aan het slechte weer. We lopen naar de groente en fruit afdeling waar wel de spullen al te koop liggen, we hebben nog het een en ander nodig dus dat komt mooi uit. Het is er wel een modderige bedoening zo na de regen van vannacht en vanmorgen. Maar dat mag de pret niet drukken, we hebben onze wandelschoenen aan en die kunnen wel wat modder hebben. Sommige mensen zie je lopen met plastic zakken rond hun sokken en/of schoenen, is ook een manier om de boel schoon te houden.
Er loopt ook een groep Noren rond met een gids. Die gids vertelt dat de marktkooplui elke dag ergens anders hun waar verkopen. Dat lijkt me wel duidelijk, volgens mij is dat in alle landen zo. Als je afhankelijk bent van je verkopen zorg je wel dat je op de diverse markten aanwezig bent.
Terug komen we langs de rivier en we gaan even pootje baden, met schoenen aan, even later zijn ze van de modder verlost.
Dan komen we weer langs de gardien, hij is er als de kippen bij. Het kost DH20 voor twee campers, zo dat is effe duur zeg. Ik leg uit dat je in welke stad dan ook DH2 betaald voor het parkeren. Er wordt iemand bij gehaald die Engels spreekt en die legt uit dat in een stad er elke dag parkeergeld wordt gevangen en dat het hier maar 1 dag in de week wordt geïnd, tijdens de markt, dus is de prijs ook hoger. We discussiëren nog wat maar betalen uiteindelijk toch maar het gevraagde bedrag, wat is nu €1 voor ons. Volgens de parkeerwacht betalen we net zoveel als de Berbers maar daar geloven we niets van.
Na 11uur rijden we weg naar Marrakech. Deze weg, de P2017, vinden wij prettiger om te rijden dan de N9. Rond lunchtijd komen we aan bij het grote parkeerterrein buiten het centrum. Er komt natuurlijk direct een gardien aanlopen als we het terrein op rijden. We stoppen om hem te woord te staan. Hij vraagt hoe lang we willen blijven. We geven aan een paar dagen, dan wil hij wel even afrekenen. Wij geven aan dat we niet willen betalen omdat ze geen licentie hebben voor dit deel van het terrein, het is een vrije plek om te parkeren. Dat is niet zo volgens hem en hij laat een papiertje zien. Maar we rijden langzaam weg en uiteindelijk laat hij ons gaan.
Nu schijnt het zonnetje weer en warmt de camper lekker op. We blijven nu een week in Marrakech, op deze plek en een paar dagen op camping Le Relais, in afwachting van het vliegtuig die mijn zus Karin en haar man Paul naar Casablanca brengt. Wij halen maandag een huurcamper op in Marrakech en rijden dan naar Casablanca om hun op te pikken. Dan trekken we 2 weken met ze rond door Marokko.
De gardien komt nog naar onze campers lopen met een jongen bij zich, die spreekt wat Engels. Co legt uit dat wij vorige week 30DH hebben betaald en dat even later een paar Franse camperaars 10DH betaalden, dit klopt niet. Co zegt dat hij geen licentie heeft voor dit gedeelte maar de man laat hem weer het formulier zien. Er staat alleen een Arabische tekst op wat wij niet kunnen lezen. We betalen niet maar het geeft toch wat stress, dit is niet fijn. Laat er dan duidelijkheid zijn met een bord vooraan het terrein waar de tarieven op staan, zolang dat er niet is betalen wij geen stageld, punt.
dinsdag 22 maart – Marrakech
Je staat hier wel redelijk rustig, er rijdt wel altijd verkeer op de wegen naast en voor de plek maar daar heb je niet veel last van. Vanmorgen kwam wel weer de gardien om centjes vragen, hij liet weer zijn licentie zien. Co heeft er een foto van gemaakt en nu willen we het ergens laten vertalen of dat iemand ons kan vertellen wat er staat.
Bij het centrum komen we langs een politiebureau en we stappen naar binnen. Er is een man die Engels spreekt en hij leest op onze telefoon het document. Volgens hem hoeven we niet te betalen en is de licentie alleen voor parkeren op de weg. Maar, hij geeft aan dat we het beste naar het ‘bureau toeristique’ kunnen gaan op het grote Djeema el-Fna plein, als er dan nog problemen zijn kan er een agent mee gaan naar het terrein.
Maar eerst gaan we op zoek naar een associatie voor dove mensen: de ‘association Koutoubia des Sourds & Muets. Die zou zich moeten bevinden aan de Avenue Fatima Zohra. TomTom weet waar dat is maar we hebben geen huisnummer en het is een lange straat. We gaan eerst ons simkaartje voor internet opwaarderen en vragen aan de man of hij weet waar het instituut is. Hij weet het niet maar gaat naar buiten om het te vragen. Bij terugkomst verwijst hij ons naar de 1e straat links, daar moet het zijn en dan moeten we vragen naar ‘Jbel Lakhder’.
In de 1e straat links vinden we inderdaad een gebouw met daarop die naam maar de poort is hermetisch gesloten. Ik klop een aantal keren op de poort en Hannie en Nanda staan te lachen. Logisch, als het inderdaad een doven instituut is zullen ze mijn kloppen niet horen. LOL
We vragen aan een voorbijganger (die ook Engels spreekt, het zijn er steeds meer) over het instituut en laten de naam lezen. Nee, dat is niet hier, we moeten die straat in en daar vinden we het dan wel. Daar vinden we inderdaad een gebouw, ook met de naam Jbel Lakhder. Maar een Engels sprekende man verwijst ons toch verder, dit is een instituut voor lichamelijk gehandicapte vrouwen. We moeten einde straat links en dan 2e straat rechts. Daar vinden we dan eindelijk de ‘association Koutoubia des Sourds & Muets’. Maar het is nu gesloten en gaat rond 14.30uur Marokkaanse tijd weer open, dat duurt nog een uur. Ik voel me net Lia Bolt, zoiets als Derk Bolt van Spoorloos, het tv programma dat op zoek gaat naar biologische ouders van geadopteerde kinderen en ook van het kastje naar de muur gestuurd wordt.
We gaan de medina in op weg naar het Djeema El-Fna plein voor het toeristen bureau. Dan komen we langs een winkel die koperen schalen hebben en Hannie en Nanda zijn nog op zoek naar zo’n schaal. En laten ze nu hier een mooie schaal hebben voor een redelijke prijs, zeker na afdingen, iedereen weer blij en tevreden.
Het regent veel vanmiddag dus we blijven niet helemaal droog. Ik wil op TomTom kijken om naar de associatie terug te lopen en stap ergens binnen. Ik dacht dat het een openbaar toiletgebouw was maar het blijkt een hammam te zijn. De mevrouw vraagt of ik nu naar binnen wil, nee misschien morgen, Insjallah. Het kost DH10 en ze zijn open van 6-23uur, voor mannen en vrouwen.
We gaan een kopje thee drinken op een terras en hebben zicht op het vele verkeer dat hier langs komt, er rijden toch wel redelijk veel auto’s rond met blikschade valt ons zo op. We krijgen een ‘grande té’ maar als ik bij het vierde glaasje ben is het halverwege op, dus zo ‘grande’ is-ie niet. Maar ja, wat kun je verwachten voor DH10/€0,90.
We lopen terug naar de school waar de associatie gevestigd is en daar krijgen we te horen dat ze er vandaag niet zijn, morgen wel van 9-11.30uur.
Op het Djeema El-Fna plein zien we het ‘bureau toeristique’. We willen naar binnen lopen maar worden tegen gehouden door een man in uniform. Het blijkt een soort politiebureau te zijn. Ik leg uit wat ons ‘probleem’ is en laat het Arabische formulier zien. De agent snapt niet wat nu precies ons probleem is, dan betaal je toch gewoon die 30DH. We leggen uit dat het vorig jaar nog gratis was en dat jaar daarvoor ook. Ja, tijden veranderen he, is zijn antwoord. Dan komt er iemand anders bij, en nog een man en ze vragen allemaal ‘wat is uw probleem dan’? We zeggen ook nog dat wij 30DH betalen maar anderen 10DH, dat dit niet klopt en dat de licentie waarschijnlijk alleen is voor de parkeerplaats voor aan de weg en dat we gewoon duidelijkheid willen over deze kwestie. Uiteindelijk beloven ze dat er iemand zal komen kijken, Insjallah. We zijn in Afrika dus we verwachten er niet zoveel van.
Terug bij de parkeerplaats lopen we naar de gardien en zeggen dat er een agent zal komen kijken naar de situatie. Hij knikt tevreden en we lopen ongestoord naar onze campers, we zullen zien.
We doen twee potjes keezen, Maarssen tegen West-Friesland, 1-1. Het waren spannende potjes en we hebben ons veel geërgerd maar nog meer gelachen, leuk.
woensdag 23 maart – Marrakech – Ouirgane
Een rustige nacht gehad met af en toe een spatje regen. Vanmorgen is het droog en komt de zon er ook weer bij, de bergen zijn zelfs zichtbaar in de verte, er ligt behoorlijk sneeuw op de toppen.
We lopen rond 9.30uur naar het centrum we willen de Saadische graven en Paleis Bahia bezoeken. De graven zijn monumenten van Saadische prinsen en ze lieten ze net zo weelderig ontwerpen als de rest van hun gebouwen. De Saadische graven dateren van eind 16e eeuw tot de 18e eeuw. Uit respect voor de doden is er een muur rond de hoofdingang opgericht. Sinds 1917 zijn de graven opengesteld voor publiek. In de ruimtes zie je graven van diverse heersers. Buiten de grafkamers zie je ook graven, met mooie mozaïek steentjes in allerlei kleuren. Ik vraag aan een suppoost of het net als in India zo is (info van Hannie) dat de platte graven van vrouwen zijn en die met een verhoging van mannen. Maar hij geeft aan dat het niet uitmaakt, mannen en vrouwen liggen door elkaar. We zien ook stenen met 2 verhogingen, die zijn wel apart, die zijn van belangrijke mensen. Je zou zeggen dat als je dood bent dat iedereen weer gelijk is. Trouwens bij leven zijn in principe ook alle mensen gelijk, iemand kan zich belangrijker voelen dan een ander maar dat zegt niet dat hij/zij dat ook is..
De lantaarn palen in het centrum van Marrakech zijn allemaal van koper, ze zien er prachtig uit. De stad wordt trouwens goed schoon gehouden.
Dan lopen we door de medina naar paleis Bahia. De betekenis is ‘Paleis van de Favoriet’, dat zal hoogstwaarschijnlijk verzonnen zijn door een ‘belangrijk’ persoon die zichzelf heeft uitverkoren tot favoriet. Het kan natuurlijk ook zijn dat hij echt een favoriet was van de bevolking, wie zal het zeggen, het werd aan het eind van de 19e eeuw gebouwd.
In het nieuwste deel bevinden de luxueuze appartementen zich allemaal op de begane grond, dat was om de zwaarlijvige huismeester van toen tegemoet te komen. Voor de bouw en inrichting werden de beste ambachtslieden uit heel het land gehaald. Het is allemaal uitgevoerd met zeer dure materialen zoals marmer uit Meknès, cederhout uit de midden-Atlas en tegels uit Tetouan. Het is allemaal veel pracht en praal wat er te zien is. We vinden het erg mooi maar net als veel kerken in Europa vinden we het ook een verkwisting van geld. Met al dat geld zou je heel veel mensen een beter leven kunnen geven.
We eten op het Djeema el-Fna plein, Nanda heeft trek in pannenkoeken dus daar zoeken we een restaurant op uit. Als we eenmaal gaan bestellen hebben ze ‘helemaal geen pannenkoeken’. Verdorie, doe dan maar een tosti met een groentesoep. Als de soep komt is die koud, die gaat dus even retour. Dat is ook zo anders hier in Marokko, alles komt tegelijkertijd. Wij hadden Harira soep en een kaas omelet, toen hebben we het maar omgekeerd, eerst de omelet (want die koelt snel af) en daarna de soep, moet kunnen we zijn tenslotte in Afrika. Een volgende keer bestellen we eerst soep en als die op is dan pas de volgende gang.
We lopen terug naar de campers en na een half uurtje rijden we weg. We vinden het toch te lang duren tot zondag om hier te blijven. We gaan de Tizi-n-Test pas op en neer rijden, die is altijd mooi en zeker nu er sneeuw ligt. Vanmiddag is er regen voorspeld maar daar ziet het nu nog helemaal niet naar uit, de lucht is blauw met een paar wolkjes.
We gaan om 13.45uur rijden, we rijden Marrakech uit via de R203, en een kwartier later is het compleet bewolkt en zien we het in de verte flink regenen. Even later rijden we zelf ook in de regen. Om 15.15uur komen we aan in Ouirgane en we staan goed en wel of het spoelt van de lucht, wat een water komt er naar beneden met een harde wind en even later nog wat onweersflitsen en gedonder. Onderweg hierheen kelderde de temperatuur van 21,5º naar 11,5º, het kan verkeren, zo loop je in je korte broek en zo mag je je weer omkleden in een lange broek en trui. Gelukkig hebben we genoeg gas dus de kachel gaat lekker aan.
Morgen gaat de zon weer schijnen dus we gaan er maar vanuit dat dan eventueel gevallen sneeuw smelt als ‘sneeuw voor de zon’, we zien wel anders gaan we middels het ‘andere kant op-gaanders-wiel’ (oftewel ons stuur) gewoon weer terug.
Ben ik het verslag aan het maken en de foto’s aan het uitzoeken hoor ik TomTom zeggen: probeer om te draaien. Co zegt, goed dat ik nog niet in bed lig anders zou ik het nog doen ook. LOL
ga naar periode 18
terug naar overzicht