Marokko 2016 – periode 9: 18 februari – 20 februari
donderdag 18 februari – Tafraoute – Taroudant
We doen rustig aan want aan het einde van de morgen is het aluminium bakje gereed en kunnen we onze spullen bij de naaister ophalen. We zitten heerlijk in het zonnetje te kletsen, een kopje thee en koffie er bij, helemaal goed.
Na het eten gaan we naar het dorp, met de campers want daarna rijden we verder naar Taroudant. Het aluminium werkstuk is nog niet gereed, de man die het gisteren aangenomen had is er niet en het netje hangt aan een haakje aan de muur. Co legt het opnieuw uit aan iemand anders, die man spreekt een beetje Engels, en als we volgende week terug komen is het klaar, Insjallah. De kosten zijn inmiddels ook bekend, 100DH.
Wij lopen ondertussen naar de naaister maar als we daar aankomen zijn de deuren gesloten. Bij de buurman staat een vrouw te praten en als ik van plan ben om te vragen wanneer zijn buurvrouw terug komt draait de vrouw zich om en blijkt het de naaister te zijn. Voor ons zijn de kosten 30DH voor een broek inkorten en klittenband naaien aan de hoofdkussens van onze buitenstoelen. Nanda mag 20DH betalen voor het innaaien van de rits in haar regenponcho.
We gaan nog even pinnen bij de bank en daarna stappen we in de campers om te vertrekken. Aan het einde van het dorp tanken we bij de Afriquia, in Tafraoute is de dieselprijs op dat moment 7.55DH, €0,68 per liter.
We onderbreken onze ‘vakantie’ in Tafraoute omdat het morgen t/m zondag minder weer gaat worden, regen en ca. 8º. En ik kan je vertellen dat als in Tafraoute de zon niet schijnt het er erg koud kan zijn, vooral door de wind die vaak ‘s middags opsteekt. Vanaf maandag wordt het weer mooi weer voor een langere tijd, 19 a 20º, daar tekenen we voor.
Langs de kust en in Taroudant wordt het zo’n 20º dus gaan we daar een paar dagen bivakkeren. We starten met 17º maar als we door de bergen rijden is het op een gegeven moment nog maar 14º, wel zonnig. Maar buiten thee drinken komt er niet van, het is te koud.
De route is afwisselend, in het begin en aan het eind wel interessant en mooi maar tussenin is het een beetje eentonig. Er zijn ook weinig mensen langs de weg en in de dorpjes is ook niet veel te zien, heel vreemd, dat zijn we niet gewend. Er zijn altijd wel mensen bezig of gewoon zittend aanwezig. Het is ook een dor landschap, we zien soms wel akkertjes die bewerkt zijn maar het is er vooral droog. Zelfs de cactussen zien een beetje geel en zien er slapjes uit.
Dan rijden we de bergen uit en komen op een grote vlakte waar ook Taroudant in ligt. We komen langs een paar houtskool ‘fabriekjes’. Er ligt allemaal hout gestapeld in een ronde vorm. Dat wordt bedekt met aarde en dan wordt het aangestoken. Er zitten gaten in en daar zien we rook uitkomen. Als we eenmaal de weg opdraaien naar Taroudant zijn er vooral veel sinaasappel boomgaarden.
Toen we vorig jaar uit Taroudant wegreden, vanaf de camperplek langs de straat, zagen we na 500 meter ook campers staan op een plek die ons behoorlijk rustiger lijkt. Daar willen we een kijkje gaan nemen.
Als we er aankomen is het een grote parkeerplaats bij een club. Er staat een camper langs de kant en wij rijden daar naar toe. Er komt gelijk een parkeerwachter naar ons toe gelopen die ons op een bepaalde plek wil hebben. We doen maar even wat hij zegt maar staan dan vervolgens behoorlijk scheef. Hannie en Nanda worden naast ons neergezet en die staan ook scheef. Het plein is voor de rest helemaal leeg maar we denken dat het niet op prijs wordt gesteld als we zelf onze plek uitzoeken, daar houden we niet zo van. Dus na overleg met elkaar kiezen we toch maar weer voor de camperplek langs de weg, we zien wel hoe het vannacht gaat.
Na het eten lopen we naar de medina. In het begin is het druk langs de weg maar in de medina zelf is het rustig en er gaan al winkels dicht, het is dan 18.45uur Marokkaanse tijd. We zijn gewend dat het dan juist allemaal op gang komt. Het is niet zo gezellig dus we besluiten om terug te lopen. Dan is TomTom op je telefoon toch wel erg handig en ook dat je een wandelroute kunt kiezen. We worden keurig terug gebracht naar de camperplek.
vrijdag 19 februari – Taroudant
Vannacht heeft het geregend. De drukte langs de weg viel vannacht wel mee, Co heeft prima geslapen (met oordopjes) en ik redelijk, was ook wakker vanwege de regen, maakt nogal veel lawaai op het dak. Ook overdag vallen er af en toe wat druppels.
We blijven in Taroudant maar verkassen naar camping du Jardin want we willen weer brood bakken en dan hebben we stroom nodig. Om 10.30uur rijden we weg.
Als we via een rotonde de N10 oprijden staat daar een bord ‘camping du Jardin 1500mtr’ met een pijl naar rechts. Die staat voor een straatje maar TomTom zegt dat we rechtdoor moeten de N10 op, dus braaf als we zijn doen we dat. Ik zei nog tegen Co, dat bordje staat verkeerd, kunnen ze beter na dat straatje naar rechts zetten.
Als we op het eindpunt arriveren en TomTom zegt dat we er zijn is er een kleine oprit naar een dichte poort, geen bordje dat naar een camping verwijst, heel vreemd. We draaien om en rijden 60mtr terug waar een ingang is naar een ecologische sinaasappelkwekerij. Daar vragen we of hier de ingang naar de camping is. Nee, we moeten terug naar de rotonde en vlak voor de rotonde linksaf, dus het bordje stond wel goed.
Wat blijkt nu, TomTom ziet de weg naar de camping niet dus zet-ie je op een punt neer dat ongeveer is, is wel heel Marokkaans, daar doen ze vooral in het verkeer ook veel ‘ongeveer’, zoals bijvoorbeeld voor een stoplicht met drie auto’s naast elkaar op een tweebaansweg.
We rijden terug en volgen het bordje, ik heb alleen wel het gevoel dat het langer is dan 1500mtr maar we vinden de ingang en rijden een smal pad op, het is smal vanwege de begroeiing aan weerszijde. Het is een leuke camping, zo op het eerste gezicht, een groenstrook in het midden met allemaal bloeiende rozen en struiken, gezellig. De coördinaten van de ingang van de weg naar de camping zijn: N30º28’38”, W8º51’47”
Bij navraag hebben ze hier 10Amp, dat is genoeg voor ons oventje. Zonder stroom kost het 70DH, met stroom 80DH, de prijs is incl. warme douche en ik heb gelezen dat dat wel goed zit hier.
Er is ook wifi en de manager zegt dat het in de camper niet goed te ontvangen is maar we mogen dan in de ‘salon’ plaatsnemen, vier gietijzeren stoeltjes onder veranda, grappig. Maar als ik de computer opstart is de wifi prima te ontvangen, zelfs snel te noemen.
Ik bereid het brood voor en om 13.30uur gaan ze de oven in. Kunnen we straks zo’n drie weken van eten.
Voor de rest is het vandaag een rustdag, bewolkt, niet koud buiten maar een dag om lekker binnen te internetten, ook niet erg voor een keertje.
Aan het einde van de middag gaan we een stukje wandelen. We lopen tussen de huizen door in de buitenwijk waar de camping achter ligt en ik moet zeggen, ze worden hier niet van de armen onderhouden, er staan knappe huizen tussen. Bij een van de huizen, de onderkant is al klaar, staat in de vensterbank van de 1e verdieping een kooi met een ‘pietje’ erin.
We komen langs de officiele camperplek van Taroudant bij hotel Palais Salam. Nanda gaat even naar het toilet en wij wachten in de hal. Volgens Hannie kon je hier de vorige keer gewoon naar binnen om te kijken, nu vragen ze er geld voor, voor een bezichtiging en een kopje thee/koffie.
We wandelen verder en gaan op zoek naar de berbersoek. Ik heb in TomTom een plek in kunnen brengen waarvan ik denk dat daar de markt is. Ter plekke zien we alleen een overdekte soek, bij navraag blijkt dat de berbersoek te zijn. Het is dus geen straatmarkt maar een overdekte soek. Langs de kant van weg staan een paar openlucht restaurants op wielen, eentje met kokkels en twee met een grill. We kiezen de middelste want die heeft bankjes tegen de muur staan. We nemen een broodje met worstjes en eentje met vis.
Daarna lopen we even door de berbersoek waar het drukker is dan gisteren. Als we buiten komen gaan we op zoek naar een taxi. Ook hier mag je met maximaal 3 personen meerijden dus splitsen we ons weer op. Samen met Hannie stap ik in de gereed staande taxi en leg uit dat we naar camping du Jardin willen. Naar de place de camper, vraagt de chauffeur. Non, naar de camping. Oke, het kost 10DH voor zijn tweetjes. Maar uiteindelijk, bij navraag aan een andere Marokkaan begrijpt hij waar de camping is en hij zegt voorzichtig dat de prijs nu 20DH is, prima hoor, ik vond 10DH al goedkoop. Uiteindelijk levert hij ons keurig op de camping af.
Direct daarna komen Co en Nanda aanrijden. Een gouden combinatie want ze hebben allebei niet zo’n geweldige orientatie en ook hun chauffeur had nog nooit van de camping gehoord. Hij reed eerst naar de camperplek bij het hotel. Het is maar goed dat Co vanmorgen zelf van die plek uit naar de camping is gereden want samen met Nanda herkenden ze wel een paar punten en kwamen ze gelukkig ook ‘thuis’, pffff.
zaterdag 20 februari – Taroudant en omgeving
Vanmorgen wederom geprobeerd om te Facetimen met het thuisfront, in de buurt van de router maar het mocht niet baten. Elke keer staat er ‘verbinding maken’ maar de verbinding komt niet tot stand. Messenger werkt wel dus we kunnen wel berichten dat het niet gaat lukken. LOL Ik geef aan dat we naar een andere camping gaan verhuizen en dat we ons wel weer melden.
We vertrekken en willen met een omweg naar camping Le Jardin de la Koudya in Lakhnafif rijden, 20km in de richting van Agadir. We willen via de plaatsjes Boulaajlate (Ait Makhlouf) en Ida Ou Moumen rijden. TomTom zegt dat daar geen weg heen gaat maar de kaart van de NKC app zegt van wel. En we hebben wel vaker op die kaart gereden. Maar als we bij de rotonde komen waar een weg naar rechts zou moeten gaan gaat er alleen een pad, dat doen we dus niet. TomTom weet wel een omweg dus die pakken we, met het risico dat we weer terug moeten.
Als we van TomTom naar links moeten is er helemaal geen weg, dat schiet op zeg. Dan besluiten we om via kleine wegen naar de Tizi-n-Test pas te rijden, via Imoulass, volgens TomTom moet dat kunnen.
We rijden door een prachtige omgeving in de bergen met voor ons telkens uitzicht op de besneeuwde toppen van de hoge Atlas. We komen door plaatsjes als Tamaloukt, Boussaguine, Tafraouten, Youssrane, Tamaroute en uiteindelijk in Imoulass. Het is weer een stukje authentiek Marokko, veel lemen huizen en weer veel mensen langs de weg en in de dorpen. En iedereen heeft een gulle lach voor ons. Als we ons duim opsteken is het helemaal goed en bij de meisjes vrouwen probeer ik vaak een handkus, ik krijg er vele terug, erg leuk allemaal.
Dan komen we in Imoulass en daar moeten we even achteruit want er is in de ‘hoofdstraat’ een botsing, volgens een jongen die naar ons toe komt lopen. Het kan 5 tot 10 minuten duren voordat we erdoor kunnen, Insjallah. Maar terwijl we achteruit rijden komt de weg alweer vrij.
We rijden het dorp in het wordt steeds smaller. TomTom ziet deze route al even niet meer dus als we rechtdoor of rechtsaf kunnen weten we niet wat we moeten doen. Een man vertelt dat de route naar de Tizi-n-Test pas rechtdoor is. Maar ik vertrouw het niet en stap uit, ik loop nog in mijn korte broek en de mannen moeten er erg om lachen. Als ik het straatje inloop zie ik verderop alleen nog maar een onverhard pad waar ezeltjes staan, die kant gaan we dus niet op.
Dan maar rechtsaf, daar komen we in de winkelstraat van Imoulass, met een heuse Marjane aan de linkerkant. We rijden zowat de ronding uit de gasflessen vandaan, zo krap is het, maar vooruit.
Dan komt er weer een bocht en we vertrouwen het niet meer zo. Ik stap wederom uit, maar niet voordat ik een lange broek heb aangetrokken, hier gelden andere kledingnormen. Ik loop een stuk over de weg en zie dat daar de begroeiing te laag is en ook dat het bochtig en smal wordt, no way to go.
Maar hoe moeten we nu keren, achteruit terug rijden is geen optie, het gaat te steil omhoog. Ik zie een groot hek met daar achter een plein, maar als ik er heen loop zie ik dat er een slot op zit. Ik loop terug naar de winkels en vraag aan een jongeman of hij weet of er een sleutel is om het hek te openen. Hij snapt niet wat ik bedoel en hij loopt even mee. Als hij ziet wat ik bedoel schudt hij van nee. Het blijkt dat het een overheidsgebouw is en dat er vandaag niet wordt gewerkt, nou morgen is het zondag dus dan ook niet. Mooi is dat.
Het is hier wel breder dus Nanda kan haar auto hier keren. Maar wij zijn 1 meter langer en dat is voor hier net 1 meter te veel. Co zet wel even de auto in een bocht om het keren in te zetten maar het gaat hem niet worden. We lopen allemaal even naar de bocht verderop, daar staat een huis met een auto ervoor. We denken als nu die auto weg zou kunnen dan redden we het waarschijnlijk net, er is wel een talud maar dat moet kunnen, we kunnen immers onze auto hoger op de wielen zetten. Maar volgens een man is de eigenaar van de auto niet aanwezig en de sleutel ook niet, verdorie nog eens aan toe zeg.
We besluiten om dan toch maar achteruit terug te rijden naar het punt waar we eerst rechtdoor zouden moeten volgens iemand. Maar als we zo’n 50 meter achteruit gereden zijn, schuin omhoog, zegt Co dat we niet verder kunnen want er klinkt een waarschuwingssignaal en er brand een waarschuwing dat de koppeling te heet is. Het is te steil en er moet toch 4200kg omhoog geduwd worden. Dit is dus ook niet mogelijk.
Co loopt met een man het pad verder af want volgens die man is er verderop wel een keerpunt. Terwijl zij weg zijn komt er een man uit het huis en op mijn vraag of hij de eigenaar is van de auto antwoordt hij bevestigend, je moet dus niet alles geloven wat een ander zegt. Op mijn vraag of hij zijn auto wil verplaatsen knikt hij welwillend, oke we komen een stap verder.
Ik ga op zoek naar Co en de man en ze komen net terug lopen. Er is inderdaad een keerpunt maar de begroeiing is te laag om daar heen te rijden. De auto wordt weggezet en we gaan aan de slag.
We rijden voorbij het huis het pad op en dan met de achterkant naar het huis. Het is allemaal krap, het huis heeft een kleine overstek, aan de andere kant ligt een grote rots en er staan overal grote struiken met lange takken. De takken worden door mannen afgebroken en met mij aan de ene kant en Nanda aan de andere kant lukt het om de auto, met veel gas geven, weer andersom op de weg te krijgen. pffff, dat was echt spannend. Nu het goed is afgelopen zien we het maar als een groot avontuur.
We rijden gelijk het dorp uit, jeetje dat we hier allemaal doorheen zijn gereden, zo smal en vol. Buiten het dorp parkeren we langs de weg want het piepje en de waarschuwingskreet zijn allemaal nog in zicht. Eerst maar eens de koppeling af laten koelen.
Dan rijden we een 5km terug want daar is een afslag naar Taroudant en Tamaloukt via een andere route als dat we heen zijn gereden. Dat klinkt wel leuk, een andere route terug door dit mooie gebergte.
We komen al rap door een dorpje en de eerste bocht ziet al krap, dan ligt er verderop een grote berg zand langs de kant en daarna weer een krappe bocht. Ik stap uit en ga een stukje wandelen om te kijken hoe het er allemaal uit ziet. Ik loop ver door en kijk gelijk voor keerpunten. Die zijn er niet maar twee mannen zeggen dat dit inderdaad de route naar Taroudant is en dat het een verharde weg is.
Als ik terug kom staat er een oudere man bij de camper met Co te praten. Hij zegt ook dat het kan, het dorp is een beetje krap maar daarna is de weg weer gewoon goed. We worden uitgenodigde om een kopje thee te komen drinken, dat willen we wel. Dus de campers gaan langs de kant en we lopen door de provisorische poort naar binnen. De man heet ons hartelijk welkom.
Hij laat trots zijn bezit zien, in de tuin moet een zwembad komen en ze zijn kamers aan het inrichten want hij gaat een herberg/auberge beginnen. Ik vraag me af of er hier wel toeristen komen. We merken aan de mensen langs de weg dat ze niet zo vaak dit soort auto’s zien en ook geen toeristen, vooral de kinderen reageren soms schuw. Op mijn vraag hoeveel jaren het gaat duren voordat zijn auberge gereed is zegt hij dat zodra hij geld heeft het binnen een maand af is. Ik zeg tegen Nanda, je hebt grote kans dat als we volgend jaar weer hier komen dat het nog hetzelfde eruit ziet. Maar er zijn wel werkers bezig dus wie weet.
Deze man praat ook Frans maar in deze contreien wordt er weinig Frans gesproken. Wij verstaan geen Arabisch en zij geen Nederlands. Gelukkig hebben we dan nog gebarentaal. Net als op de camping gisteren. Toen we aankwamen vertelde de manager in rap Frans dat de douche warm water geeft maar dat dat wel even duurt als je hem aanzet. Toen wij dat uiteindelijk begrepen en het vertaalde voor Nanda zei ze dat ze dat al begrepen had middels zijn gebaren, ja hoor, nog effe. LOL
De herbergier zegt dat er zondag, morgen dus, in Imoulass markt is en dat dat erg gezellig is. We kunnen overnachten in de campers en dan met hem meerijden naar Imoulass. Maar na de thee, met vijgen en brood en olijfolie, nemen we afscheid. Als we afscheid nemen van de herbergier geeft hij Co een hand, dan Hannie, daarna ben ik aan de beurt en als ik door de poort loop hoor ik achter mij een smakkerd. Ik ga er maar vanuit dat Nanda een handkus krijgt in plaats van een op haar wang, maar ze viel denk ik wel in de smaak. haha We willen de campers keren maar wederom is er geen gelegenheid om dat te doen. Dan gaan we toch maar door het dorp heen. En dat gaat goed, we zijn er vrij snel doorheen.
Daarna wordt de weg weer ‘normaal’. Het is inmiddels ook etenstijd geworden, het is al 18.30uur dus we zoeken een plekje om te eten en misschien wel te slapen. We stoppen bij een groepje huizen, daar is een redelijk vlakke plek. Als we stoppen komen er gelijk een paar mannen in een deuropening staan. Op mijn vraag of we hier kunnen staan krijg ik een prachtige bruintandige lach, en het mag.
Even later mogen we een kijkje nemen achter de deur, het is een huis in aanbouw met boven een terras met een prachtig uitzicht. In dit huis wordt geld gestopt, er worden prachtige tegels gebruikt en er zijn mooie details aanwezig.
We installeren ons en gaan lekker eten, morgen gaan we weer verder, waarheen? Wie zal het zeggen, vandaag zijn we ook ergens anders terecht gekomen als dat we hadden bedacht.
In ieder geval hebben we vandaag veel beleeft en hebben we ook veel foto’s gemaakt, dat levert weer een aparte fotopagina op. Deze route is goed te rijden want de weg/het asfalt is prima maar ga zo’n 5km voor Imoulass rechtsaf naar Taroudant/Tamaloukt want verder rechtdoor houdt het op.
Ga naar periode 10
terug naar overzicht