Marokko 2016 – periode 16: 16 maart – 19 maart
Vandaag gaan we op zoek naar de Fiat garage in Marrakech om onze remblokken na te laten kijken. Eerst rijden we naar een opgegeven adres via het camperforum.nl maar daar aangekomen zien we geen Fiat embleem, wel Jeep en nog een paar andere merken. Bij navraag blijkt dat het Fiat gedeelte er niet meer is. Op onze vraag waar we dan heen moeten, ergens bij de McDonalds naar links en dan op de route naar Safi.
We zetten eerst de auto maar aan de kant en starten de router op. Even later heb ik het gevonden en kan ik TomTom opdracht geven om ons er heen te brengen. We komen bij een splinternieuwe garage aan voor Jeep en Fiat, het is ook nog een Fiat Professional, helemaal goed.
We stappen naar binnen, bij beide ingangen/uitgangen zit een bewaker en even later hebben we een monteur te pakken die ook nog eens Engels spreekt. Hij loopt mee naar de camper en kijkt naar de banden. Even later wordt de camper de garage ingereden. Ze hebben over een ding alleen niet zo goed nagedacht, er zit een behoorlijke knik voor de oprit en de achterkant schraapt behoorlijk over de grond. Co reed niet zelf en kon te laat ingrijpen, anders hadden we de achterkant omhoog gepompt, verdorie.
De camper wordt opgekrikt, de stelpoten kunnen we nu net niet gebruiken maar het gaat goed. We mogen er niet bij blijven dus gaan we buiten in het zonnetje zitten bij de camper van Hannie en Nanda. Na een half uurtje komt de monteur weer naar buiten en geeft aan dat alle remblokken vervangen moeten worden, voor en achter en dat het 2600DH gaat kosten, of we effe willen tekenen. Dat willen we wel hoor, het bedrag valt ons mee en het moet toch gebeuren.
De garage is nog zo nieuw, er staat een koffiezet apparaat en de mannen weten nog niet hoe die werkt. Ook is er van de twee toiletten eentje gereed maar die is wel erg netjes en naar Europese maatstaven.
Uiteindelijk zijn we zo’n 3 uurtjes zoet geweest bij de Fiat en het arbeidsloon was op de rekening 250DH/€22,50, dat is lachen. Er is prima service geleverd, de banden worden nog opgepompt en het oliepeil nagekeken. We bietsen bovendien nog 4 plastic hoezen voor over de stoelen, voor als we onze campers laten verschepen naar Amerika/Canada.
Coördinaten van de garage: N 31º41’11”, W 8º03’09”, is op de N7 bij de inrit naar de garage, en N 31º41’11”, W8º03’14” van de garage zelf.
We rijden naar de Marjane en kunnen daar een paar gym spullen kopen, een stretchband en tennisballen, kunnen we even wat andere oefeningen doen.
Dan gaan we weer naar het grote terrein om nog een nachtje hier door te brengen. Terwijl we aan de thee zitten, in de schaduw want de zon is heet, komt er een oudere man die wat te verkopen heeft. Hij geeft ook een kaartje af van de camperplek achter de Koutoubia moskee want waar we nu staan is het niet veilig zegt-ie. Weet hij veel dat we hier al verscheidene keren hebben gestaan. Hij meldt ook dat de gardien hier alleen recht heeft om geld te vragen voor het personen auto gedeelte, hij heeft voor dit deel geen licentie, goed om te weten.
Na twee potjes Keezen, 2-0 voor Hannie en Co gaan we na het eten naar de stad. Het is iets warmer dan gisteren en er zijn weer veel mensen op de been, gezellig hoor.
donderdag 17 maart – Marrakech – R302 richting Tabant
Na een rustige nacht zijn we op tijd wakker. We gaan vandaag weer even gymmen, met de nieuwe rekbanden ook weer leuk. Het is toch wel lekker een half uurtje wat beweging om de spiertjes soepel te houden.
Rond 9.30uur gaan we rijden. Het is druk in Marrakech met verkeer en mensen op straat. Voor een stoplicht staan er meestal drie rijen auto’s op 2 banen en het kan best zo zijn dat iemand die links van je staat rechtsaf wil, dus dat gaat dan even voor je langs. Als er auto’s aan de rechterkant geparkeerd staan maar je ziet er iemand in zitten hou hem dan goed in de gaten want ze rijden zomaar zonder te kijken weg, vooral taxi chauffeurs hebben er een handje van. Maar het gaat altijd goed, een toetertje is gauw gegeven.
We rijden naar Demnate en dat is door een groot landbouw gebied. Er zijn betonnen levada’s waar rijkelijk water doorheen stroomt.
Na Demnate draaien we de R302 op richting Aït Blal en Tabant. We komen in een mooi gebied met groene akkertjes en veel en vriendelijke mensen langs de weg. De interactie is weer aanwezig.
We stoppen ergens langs de weg bij een klein dorp om te eten en terwijl we buiten in het zonnetje zitten trekt de wereld aan ons voorbij. Mensen op ezeltjes waarmee ze van alles vervoeren. Iedereen heeft een lach en een groet voor ons. We verstaan elkaar niet maar dat hoeft ook niet altijd.
Maar hoe verder we in het gebied komen des te bleuer worden de kindertjes. Rond 15uur komen we aan bij Aït Blal en we zien van beneden af al dat er in de ‘mainstreet’ een markt aan de gang is. We parkeren de auto’s langs de kant voor het dorp en lopen naar de markt toe om te kijken of we er langs kunnen.
De straat heeft geen asfalt meer en water heeft geulen in de straat uitgesleten. De eerste bocht is wat krap en met zo’n geul. Verder zijn er overal kramen en zeiltjes op de grond. We besluiten om met de campers een stukje achteruit te rijden naar wat vlakker terrein om te pauzeren en straks als de markt af is door het dorp te rijden. Het gaat nl. ook omhoog en dat op onverhard dan willen we wel in 1x door kunnen rijden. Het is wel een grappige markt, echt authentiek en voor de locals. Er ligt niet veel groente meer maar wat er ligt ziet er wel goed uit, het zal zeker van biologische kwaliteit zijn.
We hebben de nieuwsgierigheid van een paar jongetjes opgewekt en die gaan op een afstandje eens even lekker kijken hoe wij thee drinken en pinda’s eten. Het zal vast wel interessant zijn. Een paar mannen bidden naar het oosten, en daar zitten wij toevallig, het is net of ze ons vereren.
Dan worden er vier muilezels, ezels en een koe in een transportbus geladen. Er staan er drie in maar ze worden weer uitgeladen, het past zo waarschijnlijk niet helemaal. Co zegt: het is wel een goede auto, het is immers een Mercedes ‘Sport’. Uiteindelijk staat het hele spul er in en gaat de bus op weg. Dat zal wat worden op de plekken waar water de weg uitgesleten heeft. Want dat kwamen we op het asfaltgedeelte ook veelvuldig tegen, dan is voorzichtigheid geboden. Er wordt ook nog een kuddes schapen in een vrachtwagen geladen, de mannen tillen een schaap op aan een achterpoot en het beest moet achterstevoren op zijn voorpoten meehobbelen, ze gaan niet altijd fijn met de dieren om.
Om 16uur lopen Co en Hannie weer naar het dorp om te kijken of de weg al vrij is. Even later zijn ze terug en gaan we op weg. Dat is wel fijn want terwijl Co en Hannie weg waren werden de jongens (ondertussen een groepje van 10) wat brutaler en kwamen ze dichterbij zitten. In het dorp zelf worden we vriendelijk begroet door de nog aanwezige mensen en kinderen. Het valt ons wel op dat de mensen er wat armoedig bijlopen, qua kleding en dat die kleding een beetje smoezelig is.
Na Aït Blal (N31º41’25”, W6º43’03”)houdt het asfalt op en is het een onverharde brede weg die goed te rijden is. Op een gegeven moment wordt de weg behoorlijk steil, zelfs zo steil dat de wielen even slippen op het onverharde maar het gaat goed. Boven gekomen staat daar de Mercedes ‘Sport’ en 4 muilezels/ezels en 1 koe. Even later loopt de nieuwe eigenaar met de dieren weg, ze hebben de reis overleefd.
Onderweg is er nog een slecht stukje waar wij met onze achterkant de weg afschrapen, N31º31’54”, W6º37’13”. Wij hebben een behoorlijk lange overstek aan de achterkant maar dat hebben Hannie en Nanda niet. Dus ik gebaar kom maar hoor. Even later schraapt het trappetje over de grond, dat ding hangt ook zo laag. Als we weer naar Marokko gaan moet de trap er zolang maar af, dat noemde Nanda ook ooit eens op. Voor Amerika maakt het niet zoveel uit, denken we.
De schop komt er aan te pas om wat grond weg te schrapen bij het trappetje en uitlaat, die ook laag hangt. Dan wat kiezels voor de achterwielen en even later staan ze ook aan de andere kant van het slechte stuk. Er waren ook een paar mannen bijgekomen om te helpen en advies te geven, we bedanken ze dan altijd even netjes voor hun hulp. We hopen maar dat dit het enige slechte stuk is.
Bij N31º36’11”, W6º36’14” komt het asfalt weer terug en worden we middels borden ‘bedankt voor ons begrip’, graag gedaan hoor. We rijden af en toe door een dorpje heen met lemen huizen. De huizen zijn in de kleur van de grond, dus geel of rood, soms met een vleugje groen, het is grappig om te zien en de huizen gaan zo op in de omgeving. De kleuren in de bergen zijn weer prachtig om te zien.
We wisten vandaag de knop van de camera goed te vinden dus dat leverde weer genoeg foto’s op voor een extra fotopagina.
vrijdag 18 maart – R302 bij Agouti – Ouzoud
Het was bijzonder rustig langs de weg dus we hebben lekker geslapen. Wel zoals gewoonlijk waren we weer vroeg wakker, we konden de sterren nog zien aan de hemel.
We rijden op tijd weg op zoek naar de eerste zonnestralen. Die vinden we met uitzicht op een wijds dal dus we stoppen voor een thee/koffie pauze. Naast de weg staat allemaal tijm, heerlijk te geuren. Algauw hebben we het een en ander geplukt zodat we onderweg af en toe even een neus vol lekkere lucht kunnen pakken.
In Tabant houdt het asfalt op, we rijden wel nog even door het dorp heen, wat een stof waaien we op, wat een feest voor de mensen die hier wonen. Na Tabant komen we een smal bruggetje tegen, gelukkig van beton maar daarna ligt er direct al een diepere geul met water. Wij zouden daar wel overheen komen maar voor de Malibu zal het een probleem geven. Dus na overleg besluiten we om om te keren. We hoeven gelukkig niet de hele weg terug want tussen Tabant en Agouti buigt de R302 af naar het noorden naar Azilal. (N31º38’01”, W6º31’09”)
De huizen in de bergen, in ieder geval in dit gedeelte van de bergen zijn pisé huizen, gebouwd van de grond waar ze op komen te staan, gecombineerd met water en veelal stro. Dat geeft de huizen de kleur van de omgeving, ze vallen ook amper op. Kom je hoger dan 2000 meter dan wordt het betonbouw omdat de piséhuizen dan niet warm genoeg meer zijn.
Het valt ons op dat in dit dal (de vallei der gelukkigen/le vallee les heureux) de mensen niet zo blij kijken, ook wordt er niet terug gegroet op onze zwaaitjes. Men blijft nors voor zich uitkijken zowel oudere als kinderen, dat zijn we helemaal niet gewend. Richting Azilal wordt het echt onaangenaam, vinden wij. De kinderen gebaren gebiedend dat we moeten stoppen en vragen rechtstreeks om geld, pennen en snoep, ze kijken bijna al boos als je aan komt rijden. Wij werken hier niet aan mee, aan het in stand houden van het gebedel door het uitdelen van dit soort dingen.
Om deze reden zullen we deze route niet snel meer rijden. Landschappelijk is het wel mooi, we vinden het altijd mooi in de bergen. We vinden het minder lieflijk dan de route Aoulouz-Aguim maar dat zal ook wel komen door de vriendelijke mensen die daar wonen en de fris gekleurde akkertjes.
We stoppen langs de weg bij een mooi uitzicht de vallei in waar we vannacht hebben gestaan. Daar gaan we even gymmen op de weg, het is toch niet druk met verkeer.
Vlak voor Azilal stoppen we nog even voor een thee pauze en dan rijden we in 1x door naar camping Zebra in Ouzoud. Daar schrijven we ons in voor het wekelijkse buffet wat we ons heerlijk laten smaken. Harira soep, een vermicelli schotel met kip, gevulde wortel, gevulde paprika en geitenvlees met ei. Als toetje krijgen we een stukje appeltaart en koffie/thee.
Camping Zebra is en blijft een leuke camping. De camping staat te koop. Er is belangstelling voor maar of het nu morgen of over een jaar van eigenaar verwisseld dat maakt Paul en Renate niet uit, alles is goed. Zelf willen ze daarna iets kleiners op gaan zetten, wel in de omgeving van Ouzoud want dat bevalt hun goed. Het wordt dan een restaurant zo groot als dat ze nu hebben met aan weerszijde 2 gastenkamers en op de kop hun woning. In de tuin willen ze dan plekken creëren voor 5 campers. Nu is het hun allemaal een beetje te druk, 7 dagen in de week altijd paraat staan. Morgen gaan ze met 6 stellen een week met 4×4 auto’s offroad rijden.
zaterdag 19 maart – Ouzoud
We zijn vandaag ook nog in Ouzoud, even wat rust na een aantal dagen reizen. Maar van rust komt er niet veel, de campers gaan gewassen worden. Ze zien min of meer grijs met rood/bruin van al het stof dat er op neergedaald is. In de loop van de middag zien ze er weer toonbaar uit. En dan is er een man tegels aan het door slijpen voor de douche, daar was een probleem mee, dus het eerste stof zit er al weer op en er zal nog wel meer volgen voordat we Marokko weer uit zijn. Aan het einde van de middag doen we nog een paar potjes Keezen, 2-1 voor Hannie en mij.
ga naar periode 17
terug naar overzicht