
maandag 9 mei – thuis – Antwerpen – thuis
De reis heeft een aanvang genomen, althans voor onze camper. Vanmorgen zijn we naar Antwerpen gereden met onze camper met daarachter aan onze personenauto, die noemen we onze ‘Spark’. In Minderhout, net over de grens met België hadden we afgesproken met Hannie en Nanda, zij gaan samen met ons naar Canada/Amerika. Op de parkeerplaats hebben we thee en koffie gedronken en toen gingen we op weg naar de haven. We vonden het allemaal wel een beetje spannend.
De campers zijn volledig ingepakt met spullen die we denken nodig te hebben. Een aantal dingen zijn in de camper zelf maar het meeste hebben we in de garage gedaan waarvan we geen sleutel afgeven. Gisteren heeft Co de gasflessen geleegd, de tank was al leeg en als we in Antwerpen aankomen is de dieseltank ook al aardig onderweg naar een lege status. Je mag een 1/4 in de dieseltank hebben bij verscheping.
Ook hebben we karton op de gehele vloer gelegd en plastic over banken en bed gedaan. In Marokko hadden we bij de Fiat garage plastic stoelhoezen gebietst en gekregen die gaan er in Antwerpen op.
We hebben een briefje op het dashboard geplakt dat de chauffeur even 5 minuutjes moet wachten na het starten met wegrijden i.v.m. levelen van de camper. We hebben nl. een klein lekje in het luchtveringssysteem waardoor de camper links voor 3cm naar beneden zakt als-ie stilstaat. Het is nagekeken door Jacco Speelman van JS Automotive in Westerbork en volgens hem kon de pomp de lekkage bijhouden en was er geen vervanging van enig iets nodig. Onder het rijden hebben we er ook totaal geen erg in. Verder hebben we ook een briefje opgeplakt dat bij steile hellingen er met beleid gereden moet worden i.v.m. de lange overhang van onze camper. We hebben maar even 2 zakjes met Marokkaanse pinda’s op de stoelzitting gelegd met een briefje eraan: ‘Voor de chauffeur, een paar pinda’s. Dank voor het zorgvuldig omgaan met onze camper.’ En dat dan ook in het Engels. Kijken of het helpt. LOL
Van Seabridge, de organisatie waar we de verscheping hebben geboekt, hebben we een uitgebreid info pakket ontvangen met coördinaten van de diverse plekken in de haven van Antwerpen waar we moeten zijn.

Eerst gaan we op weg naar het PSA kantoor. We hebben eerder van de rederij Herfurth logistic een mail ontvangen met daarin een referentienummer. In het PSA kantoor moeten we een formulier invullen waar je o.a. ook dat ref.nr. op invult. Daarna ontvang je papieren waarmee je de camper afgeeft in de haven. Hannie en Nanda hadden ook een mail ontvangen van Herfurth maar daar stond geen ref.nr., ja alleen ‘S xxx’ en daar kon de mijnheer van PSA niets mee. Maar diverse keren bellen met Herfurth gaf geen verbinding. Toen maar met Seabridge gebeld en daar konden ze ons het ref.nr. geven, pfffff.
In het PSA gebouw loop je naar een loket met de naam ‘kaaibureel’, het bevindt zich in het midden van de gang aan de linkerkant. De medewerkers waren zeer vriendelijk en behulpzaam. Je moet dus een formulier invullen met het ref.nr., naam eigenaar/bestuurder, naam rederij, paspoortnummer, haven van aankomst en je handtekening. Verder willen ze het kentekenbewijs zien en dat is het. Ze printen een blad uit in 3voud, op de achterkant staat de route naar haven 869. Het is zo klaar. Ook dat formulier onderteken je.
Vanuit het PSA gebouw was het 1km terug de weg af naar ‘haven 869’. Daar werden we opgevangen door een havenmedewerker. Hij dirigeerde ons het terrein op, we moesten doorrijden tot waar al een paar campers stonden. Ook mochten we erop met onze Spark. Hij kwam er zelf achteraan met zijn eigen auto en gaf de plek aan waar we de campers mochten parkeren.

Wij hebben de laatste spulletjes in de camper gedaan en afgesloten. In de info van Seabridge stond dat je er rekening mee moet houden dat de camper in beide havens niet altijd afgesloten wordt. Bij het oprijden van het terrein zag ik dat tussen het terrein en het haventerrein een armoedig, roestig hek staat, niet een echte barrière als je camper niet wordt afgesloten. Op mijn vraag aan de medewerker of de campers afgesloten worden gaf hij een duidelijk antwoord: natuurlijk, en de sleutels gaan achter slot en grendel. Kijk dat is een man naar mijn hart. haha
De man liep om de campers heen en schreef op het door ons meegebrachte formulier alleen: ‘used MoHo’. Er werd niet gecontroleerd of de gasflessen leeg zijn en hoe vol de dieseltank was en ook werd de camper niet nagemeten. We betalen immers naar HxBxL, niets van dit alles. Eigenlijk waren we vanaf het PSA gebouw tot afleveren zo’n 45minuten kwijt, appeltje-eitje. Het PSA formulier wordt ondertekend door de haven medewerker en daar krijg je 1 deel van mee. We hadden nog gele veiligheidshesjes mee maar we hebben ze niet aangehad, want voordat we het wisten reden we alweer met onze Spark weg.
Toen we weg wilden rijden viel het Co op dat 1 van de andere 5 campers zijn nummerplaten eraf had gehaald. Dit werd ook door Seabridge aanbevolen. We zijn nog maar even naar het begin van het terrein gereden en aan de man gevraagd of dit nodig is. Hij gaf aan dat het wel het beste is om te doen. Dan gaan we dat nog even doen. We kregen keurig een setje schroevendraaiers van hem mee, wat een service.
Even later zwaaien we nog een keer naar onze campers en wensen ze een goede reis. Wij volgen over 14 dagen.
De camper wordt verscheept met de Atlantic Sail. Het is een container schip met ro-ro (roll on-roll off) faciliteiten. Het schip is van 2016 en vaart onder de vlag van Engeland. Het heeft een lengte van 296m en is 37,9m breed. Haar (leuk dat zo’n groot schip vrouwelijk is) bruto tonnage bedraagt 81600 ton. We volgen het schip via internet. We hebben bericht ontvangen dat de Atlantic Sail 11 mei in de haven van Antwerpen aan komt en de 12e mei daar weer weg vaart.

Als het schip de haven van Antwerpen uit vaart krijgen we de factuur over gemaild door Seabridge. Als je betaald hebt krijg je via de mail een vrachtbrief wat tevens je afhaal bewijs is in Halifax.
We hadden trouwens afgelopen vrijdag nog een ‘ongelukje’, of althans iemand anders veroorzaakte het. Het grasveld voor ons huis wordt altijd gemaaid met een grote maaimachine. Onze camper was ‘s ochtends voor APK naar de garage geweest en daarbij is de mat in het rijgedeelte smerig geworden. Die mat hadden we even voor onze camper neergelegd om later schoon te maken. De maaier moest even manoeuvreren langs onze camper heen en reed pardoes over onze mat. Die werd even ‘vakkundig’ gemaaid, de helft was aan gort. Je gelooft dit toch niet als je daar verslag van doet aan iemand, onze mat is gemaaid. Wij moesten er achteraf wel erg om lachen, nu nog effe vangen van het maaibedrijf.
Gelijk maar even met Stijkel campers in Harderwijk gebeld of zij op korte termijn zo’n mat konden leveren. Niet dezelfde maar wel eentje die past. Het is direct op de post gedaan en zaterdag kregen we die binnen, goede service en snelle actie van Stijkel. Ook fijn dat er zoiets is als Post.nl met een snelle leveringstermijn. Tussen Marokko en ons vertrek naar Canada waren we 5 weken thuis en in die tijd moesten er nog wat dingetjes gebeuren aan onze camper. Ondanks dat ze het erg druk hadden bij Stijkel, i.v.m. afleveren van allemaal tegelijk aangekomen nieuwe campers, konden ze ons toch een paar keer inplannen wat erg fijn was voor ons. We hadden in Marokko best wel wat probleempjes/problemen dus nakijken van het een en ander was geen overbodige luxe.
Dinsdag 17 mei gaan we naar de Amerikaanse ambassade voor onze visa, dan duurt het nog 1 week en dan vliegen we naar Halifax in Canada. In oktober zijn we begonnen met de voorbereidingen en nu is het bijna zover.
Zie hier de pagina over onze voorbereiding voor deze reis.
donderdag 12 mei – thuis
Vannacht om 02.18uur is de Atlantic Sail aangemeerd in Antwerpen. Vandaag gaat ze laden en vaart ze weg naar Halifax in Canada.

vrijdag 13 mei – thuis
Vanmorgen lag ze nog steeds aan de kade en dat terwijl de officiele planning was dat ze woensdag al zou afvaren.
Vanavond om 20.00uur is de Atlantic Sail eindelijk van wal gestoken, ze ligt nu, om 20.30uur, in de Zandvlietsluis. Ik ben benieuwd hoe ze gaat varen want zoals ze nu ligt, met haar neus naar rechts, gaat ze eerder richting China dan naar Canada. Moeten we straks nog onze vliegtickets omboeken. LOL

zaterdag 14 mei – thuis
En nog steeds ligt de Atlantic Sail aan de wal, dieper het havengebied in. Ik schrijf nu 17.40uur. Wat er aan de hand is, geen idee.
dinsdag 17 mei – thuis
Vandaag weer een hobbel genomen, het visum voor Amerika. Vanmorgen om 10uur waren we in Amsterdam bij het Olympisch Stadion om daar gebruik te maken van P+R, Park and Ride. We kochten een kaartje voor het openbaar vervoer voor €5,00 voor 2 personen. Hannie en Nanda waren er ook en even later zaten we in de tram op weg naar het museumplein. Daar zijn we naar vrienden van Hannie en Nanda gelopen die op loopafstand van de Amerikaanse ambassade wonen. Lekker koffie en thee gedaan en tegen 11.30uur zijn we naar de ambassade gelopen.
Hannie en Nanda hadden een gebaren tolk geregeld en toen die er was zijn we naar binnen gegaan. Je moet je melden bij een intercom bij de voordeur. Er wordt gevraagd of je een telefoon bij je hebt, zo ja, dan mag je er niet in. En men vraagt hoe laat je een afspraak hebt.
Dan kom je binnen in een voorruimte en wordt je paspoort aangenomen en gecheckt op een lijst waar afspraken op staan. Dan moet je eventuele metalen spullen in een bakje leggen en papieren en jassen etc. Dan ga je net als op Schiphol door een detectiepoort. De spullen zelf gaan net als op Schiphol door een scanner. Je krijgt een nummer toegewezen, je krijgt je paspoorten mee en als alles verder okay is ga je naar de ruimte ernaast.
Daar neem je plaats op de stoelen en als je nummer op het nummer apparaat verschijnt mag je naar loket 1 of 2. Daar wordt je paspoort ingenomen, het DS-160 confirmation formulier en je vingerafdrukken worden elektronisch genomen. Het gaat zeer gemoedelijk.
Dan neem je weer plaats en wacht tot je nummer afgeroepen wordt voor balie 4, alwaar je een ‘interview’ afgenomen wordt. Ons werd gevraagd of we gingen starten in de staat die we als beginpunt opgegeven hadden. Wij hadden een adres opgegeven van vrienden van Hannie en Nanda. Toen de vraag waarom we zo’n lange tijd in Amerika rond willen reizen. Ons antwoord omdat we het hele land willen zien met onze camper. Daarna wordt gevraagd welke relatie je tot elkaar hebt: wij zijn getrouwd. Dan in ons geval of je gepensioneerd bent en of je een pensioen uitkering hebt. Hannie en Nanda wel, wij niet. Hoe je dan aan inkomsten komt om je reis in Amerika te bekostigen. Dat hebben we toegelicht en we hebben een print laten zien van onze rekeningen. Het werd goed gekeurd, we hebben dus centjes genoeg. 😉
Je krijgt direct te horen of je het visum krijgt of niet. Wij krijgen alle vier ons visum. Het wordt binnen 5 werkdagen toegestuurd via een koerier. Op onze vraag of we de visa/paspoorten af kunnen halen bij de ambassade was het antwoord dat dat niet kan, alleen bij urgente gevallen. Wij vliegen a.s. dinsdag maar dat is dus geen urgent geval. Nu hopen we maar dat ze deze week nog afgeleverd worden, met als uiterste a.s. maandag. Dat gaat wel lukken, gaan we helemaal van uit.
Na de ambassade zijn we weer bij de vrienden van Hannie en Nanda beland voor een heerlijke lunch, een heerlijk gekruide omelet met bacon en een salade met een lekkere dressing, we zijn schandelijk verwend. Bedankt Flip en Jose Marcos voor jullie gastvrijheid.
We kregen vanmorgen eindelijk bericht van Seabridge over de Atlantic Sail. We gingen er zelf bijna al vanuit dat we een verkeerde naam doorgekregen hebben. Dit omdat ze nog steeds in de haven van Antwerpen ligt. En dat terwijl ze vorige week donderdag al van wal had moeten gaan.
Seabridge schreef in hun mail dat de Atlantic Sail een nieuw schip is en dat de voorbereidingen voor de eerste vaart toch meer tijd in beslag namen als gepland. Dat treffen wij dus weer. Nu gaat ze vandaag weg en komt de 27e mei aan in Halifax. Wij zijn er de 24e al dus dat wordt een paar nachten in een hotel verblijven. Overleven we ook wel weer maar het is wel vervelend. Nu maar hopen dat we de campers zaterdag de 28e mei af kunnen halen i.p.v. maandag de 30e. In de mail van Seabridge stond wel dat als er vertraging is dat de douane wat soepeler omgaat met ophalen van de campers, lees: eerder afhalen dan normaal. We gaan het zien, het is niet anders.
De boot is om 18.00uur van wal gegaan, heeft een tijdje in de Berendrechtsluis gelegen maar is nu, 20.45uur eindelijk onderweg. Eerst naar Liverpool waar ze de 19e mei verwacht wordt en dan verder naar Halifax/Canada. We wensen haar een behouden vaart, met alles erop, eraan en erin.

zaterdag 21 mei – thuis
De Atlantic Sail heeft nu Liverpool verlaten en vaart net voorbij de zuidkust van Ierland richting de open oceaan, richting Halifax. Volgens Marinetraffic.com komt ze daar op donderdag 26 mei aan om 18uur. Maar dat zal waarschijnlijk wel vrijdag de 27e worden, we gaan het zien.
dinsdag 24 mei – thuis – Londen
En dan is de dag daar, we gaan op reis en nemen mee…… Niet onze camper want die is nu onderweg naar Halifax, per boot. Wel een week te laat maar ach, een kniesoor die daar op let. Op dit moment kunnen we de boot niet meer volgen want sinds ze voorbij het zuiden van Ierland gevaren is is ze niet meer traceerbaar. Het zal allemaal wel goed komen.
Gisteren een hele drukke en stressvolle dag gehad, zullen de paspoorten met visum voor USA nu binnenkomen of niet. Ik zal eens toelichten hoe het vervolg traject is verlopen. Dinsdag de 17e zijn we voor een interview naar de ambassade in Amsterdam geweest. We kregen akkoord maar op onze vraag of we de paspoorten op konden halen was het antwoord nee, het wordt opgestuurd. Dan denk je dat dat wel met Post.nl zal zijn. Maar nee hoor het gaat als volgt: de paspoorten worden klaargemaakt voor verzending. Bpost haalt de pakketjes op, een Belgische firma. De pakketjes gaan naar de luchthaven en dan naar Brussel, ja echt het gaat van NL naar België. Daar wordt het aan DPD overgedragen, een Belgische pakjesbezorger. Dan gaat het naar een distributiecentrum in NL waar het verdeeld wordt naar provincie. Dan gaan ze eindelijk op pad om het pakketje te overhandigen aan de juiste persoon.
Maar dit hield voor ons in dat de paspoorten pas op vrijdag opgehaald werden bij de ambassade. Ze waren zaterdag avond in Brussel en gingen daar op maandagmiddag om 4 uur pas weg. Ik heb gisteren heel wat gebeld, gesmeekt of we het niet op konden halen, desnoods in Brussel, maar nee hoor dat is niet mogelijk. Om 16uur werd er bij Bpost gezegd (na de 4e keer bellen) dat ze waren overgedragen aan DPD, ik kreeg zelfs barcodes. Gebeld met DPD maar daar zeiden ze: nee dat ligt nog bij Bpost, argh. Weer naar Bpost, hun goed kijken, en ze konden melden dat het ergens tussen Bpost en DPD in was. Toen gaf ik het maar op, dat gaat vandaag niet meer lukken. Nee zei Bpost, het kan zelfs wel donderdag worden voordat u het heeft. En volgens ons wist de dame op de ambassade vorige week dinsdag al dat het niet ging lukken.
Dus gistermiddag hebben we alle vier een uittreksel PRB gehaald bij de gemeente waar op staat dat je Nederlander bent, want op je rijbewijs staat dat niet. We gaan morgen op Schiphol een noodpaspoort halen/kopen. Ik heb gebeld en je hebt het volgende nodig:
- *Een bewijs dat de reis niet uitgesteld kan worden, in de vorm van een vliegticket, hotelreservering etc.
- *identiteitsbewijs, bijvoorbeeld een rijbewijs
- *je moet je nationaliteit bewijzen, dat kan middels een uittreksel uit het PRB
- *1 recente pasfoto geschikt voor paspoort
- *je moet 3 uur voor vertrektijd van het vliegtuig aanwezig zijn op de luchthaven
- *het kost € 46,00
Op Schiphol is het bureau voor nood documenten in vertrekhal 1 achter balie nr. 8.
Dus vanmorgen waren we er al om 7uur, 4 uur voor vertrek, we wilden niet het risico lopen dat we tijd te kort zouden komen. Dus ook op tijd op, om 6.06uur ging onze rechtstreekse trein naar Schiphol. Het duurde al met al bijna een uur. We werden trouwens heel vriendelijk geholpen. We kregen een roze paspoort in onze handen geschoven, hip hoor, lijkt wel speelgoed. Het is geldig tot 1 januari 2017 en we moeten het voor 1 februari 2017 inleveren, dat gaat waarschijnlijk niet lukken, of misschien wel we weten het nog niet.
Het vliegtuig van British Airways had vertraging we gingen pas om 11.35uur de lucht in i.p.v. 10.55uur. In London Gatwick zouden we 2 uur de tijd hebben om over te stappen dat werd dus korter.

In London gingen we naar ‘connection flights’ en vroegen bij een balie of we daar goed waren om te vliegen met WestJet. Dat klopte wel maar hij vroeg waar onze instapkaarten waren. Die hadden we nog niet want we konden immers niet online inchecken omdat we geen paspoorten hadden. We moesten bij een balie via een telefoon contact zoeken met een bepaald nummer en zeggen dat we daar en daar stonden of er iemand kon komen om instapkaarten voor ons te printen.
Na ca. 10 minuten heb ik weer gebeld en er zou weer iemand komen. Eindelijk na 5 minuten kwam er iemand en die vertelde dat we door de douane moesten en dan naar de incheckbalie van WestJet om onszelf in te checken. Wat was nu het geval. Wij hebben de vlucht naar London apart geboekt en daarna de vlucht naar Halifax. Dan zien ze dat als twee aparte boekingen, logisch, stonden wij niet bij stil. Als je de vlucht in 1x boekt, met overstappen kun je gewoon via transfer alles intern regelen.
Wij naar de douane en daar was het toch een potje druk, als we daar moeten wachten missen we ons vliegtuig. Dus we schieten iemand aan, leggen het probleem uit en hij bracht ons naar een apart douane hokje. Daar waren we snel doorheen en toen vliegensvlug naar de WestJet balies. Daar aangekomen wist men ons te vertellen dat we niet meer mee konden, het was 40 minuten voor vertrek en dan zijn de incheckbalies voor die vlucht gesloten, watverdorie, argh. Wat nu. Men ging toch nog even kijken of het echt niet meer mogelijk was, maar nee het kon niet meer.
We moesten ons melden bij een balie en daar ging een mevrouw voor ons kijken wat er nog mogelijk was om naar Halifax te vliegen. Dat wordt dus morgen, ja hoor. Het stapelt wel op zo, probleem op probleem. Ik was best wel een ‘beetje’ boos maar eigenlijk meer nog teleurgesteld in alles. Ze laten je een tijdje wachten en dan komt je te laat bij de incheckbalies. Maar het hielp allemaal niets dus heb ik dat maar van me afgezet. De mevrouw bleef ook heel vriendelijk en dat heb ik haar ook gezegd dat we dat wel waarderen. Het zal voor haar ook niet altijd even gemakkelijk zijn.
Nu vliegen we morgenochtend om 9.30uur (Engelse tijd) naar St. John’s in Newfoundland, waar we 2 uur de tijd hebben voor een overstap naar Halifax, dit keer kunnen we wel intern doorlopen naar transfer. We komen dan om 14.49uur aan in Halifax.
Okay, de volgende stap is dan om een slaapplaats te vinden. In de vertrekhal konden we wifi pakken dus kijken op booking.com. We vonden een gasthuis op 10km van het vliegveld, Lynwood guesthouse. Meteen geboekt en een taxi gepakt. We hebben een 4persoonskamer met 1 2-persoonbed en 2 1-persoonsbedden. Aan een drukke weg maar volgens de mevrouw zou het geluid wel meevallen als het raam dicht is. Niet dus, kan ik nu zeggen, dus we zullen ons morgen niet verslapen. Om 7uur komt de taxi om ons naar het vliegveld te brengen. We willen er op tijd zijn, want vandaag was het bij de douane erg druk.
Op mijn vraag hoe laat we dan kunnen ontbijten werd gezegd: tussen 7.30-9.30uur. Okay, dat gaat niet lukken, kunnen we ook eerder eten. Nee, okay, gaat er dan wat af van de prijs, nee niet. argh. We besluiten uiteindelijk om toch te blijven, we zijn het een beetje zat om weer iets anders te zoeken.
Ondertussen heb ik een mail gestuurd naar het hostel in Halifax waar we vannacht zouden slapen dat we niet komen en of ik het kon omzetten naar een overnachting voor morgen avond. Kreeg al vrij snel een mail terug dat je tot 24 uur voor aankomst kunt annuleren en dat het nu daarbinnen was. Dus nee geen annulering, het bedrag wordt van de creditcard afgeschreven. argh.
We boeken nu dan ook maar niet voor morgenavond want je weet niet wat de dag van morgen allemaal brengt. Straks missen we weer de aansluiting heb je weer een reservering die je niet kunt annuleren.

Straks gaan we eten in een heuse Engelse pub en wat yoghurt of zo halen voor morgen ochtend, je moet toch eten nietwaar. Een enerverende twee dagen hebben we achter de rug met een slechte nacht, vanwege de adrenaline van gisteren die door het lijf jaagt.
Vanmiddag op het vliegveld kregen we telefoon van Marja, waar de paspoorten bezorgd zouden worden, dat ze binnen zijn of we nog op Schiphol waren. Ja wie weet hadden we vertraging en zou ze de paspoorten nog kunnen brengen. Maar helaas we waren al weg.
Ze is voor 16uur naar het postkantoor gegaan en als alles meezit (mag wel eens een keertje) komen ze vrijdag binnen bij iemand in Halifax waar ik via de mail contact mee heb. Dat zou prachtig zijn want we hebben de paspoorten nodig om de camper op te kunnen halen in de haven.
Dit was echt zo’n dag van: soms zit het mee, soms zit het tegen. Morgen gaan we weer verder.

woensdag 25 mei – Londen – Halifax
En dan eindelijk een dag later zijn we dan toch in Halifax, Canada. We zijn dan een dag later maar de reis was korter dan de originele. We zouden vanuit Londen naar Toronto vliegen, overstappen en dan terug naar Halifax. Nu zijn we naar St. John’s gevlogen, dat ligt 1,5uur noordelijker dan Halifax, dus korter vliegen en daarna dus 1,5uur naar Halifax. We kwamen daar 14.49uur plaatselijke tijd aan (19.49uur NL tijd).
Toen we op St. John’s geland waren moesten we door de douane. Daar werden we allerhartelijkst ontvangen door een dame die aan ons accent hoorde dat we uit Nederland komen. Ze had zelf ook een Nederlandse naam, blijkt dat haar moeder een Friezin is, vandaar dat ze ons NL accent herkende. Ze was heel enthousiast en vroeg van alles, ook beroepsmatig natuurlijk. Ik had op het formulier ingevuld dat we 150 dagen in Canada gaan verblijven, wat we dan allemaal gaan doen. Ik legde uit dat onze campers onderweg zijn per boot naar Halifax en dat we daar nu zelf heen vliegen, ze ophalen en dan rond gaan reizen. Ze had er nog nooit van gehoord dat dat kon, maar vond het wel heel leuk. En hoe we zo’n reis dan konden bekostigen, oftewel hoe komen wij aan geld voor zo’n tocht. Dat hebben we uitgelegd. En waarom we van die ‘leuke’ roze paspoorten hadden. Ook even uitgelegd en even later werden we enthousiast door gestuurd. Nice meeting you, bye, bye.

Met de taxi zijn we naar de hostel gegaan waar we een 4 persoonskamer hebben geboekt. Daarna boodschappen gedaan en in de keuken ons maaltje gekookt. Het viel ons wel op dat ze hier pittige prijzen rekenen voor de boodschappen, dat is even wennen. Maar we vinden het wel prettig dat we hier ons eigen potje kunnen koken. De diesel is hier wel prettig geprijsd: € 0,64 per liter – filmpje van lopend buffet

Morgen gaan we de boel verkennen. Ik schrijf dit om 19uur plaatselijke tijd, thuis is het dus 24uur maar op dit moment hebben we nog niet veel slaap dus we gaan ons maar zo spoedig mogelijk aanpassen aan de Canadese tijd.

donderdag 26 mei – Halifax
Het zit niet mee hoor, we kregen vandaag op het kantoor van Atlantic Custom Brokers te horen dat de boot vrijdag nacht aan gaat komen, dat is op zich goed nieuws, maar we kunnen pas dinsdag (hopelijk) de camper ophalen. Dat is nog 5 nachten in Halifax verblijven. We hadden gehoopt op zaterdag maar dat gaat sowieso niet lukken.
We zijn nog op zoek gegaan naar een andere locatie dan dit hostel en hebben een kijkje genomen in een appartement in een studentenhuis. Het zag er prima uit maar bij bezichtiging vertelde het meisje dat er geen potten en pannen waren. Wel een keuken maar geen keukengerei, wat vreemd. De verklaring is dat studenten het allemaal zelf meenemen als ze zo’n appartement betrekken. Klinkt logisch.
Dus zijn we terug gegaan naar het hostel waar we nu een andere kamer hebben betrokken want vanavond zou er iemand in ‘onze’ kamer bijkomen. Nu hebben we twee slaapkamer met een eigen badkamer en zitruimte. Wel weer duurder dan het andere. Het meisje in de receptie gaf aan dat er ook nog een goedkopere kamer is, met alle bedden in een ruimte maar die was gereserveerd voor de rest van de week. Nu blijven we maar in de kamer waar we nu zijn.

Je hebt hier kruispunten zonder stoplicht en dan staat er op elke hoek een stopbord met daaronder ‘4way’. Dit houdt in dat iedere auto moet stoppen, ca. 3 sec. en dat daarna de eerste die stopte op dat moment op mag trekken: first in, first out. Dit heb je ook op driesprongen, ‘3way’. Dat wordt dus opletten geblazen.
Er was ook in een schoolgebied een oversteekplaats met fel gekleurde vlaggen aan weerskanten van een oversteekplaats. Een kind kan dan een vlag pakken, die in de lucht houden en dan oversteken, zo zijn ze beter zichtbaar.

Na het bezoek aan de Brokers zijn we een stuk gaan wandelen en kwamen uiteindelijk uit bij de citadel. Er is een leger museum en je mocht alles bekijken van de vesting. Je had een leuk uitzicht over de stad. Er lopen allerlei mensen verkleed rond uit de tijd dat de vesting in bedrijf was. De mannen allemaal in Schotse kilts. Er worden ook mensen opgeleid, dat is een nieuw project, om rond te lopen in die kleding en te doen alsof het jaren geleden is. Ze vertellen ook over de diverse ruimtes die te bezichtigen zijn en wat daar gebeurde in die tijd.
Dus voor iedereen die met ons meeleest/reist, het laat nog even op zich wachten voordat we het land middels onze foto’s aan jullie kunnen laten zien. Maar het zit er aan te komen hoor, wees maar niet gerust.
Ga naar periode 2
Terug naar overzicht