2016 Canada 7 t/m 10 augustus

USA/Canada/Mexico 2016/2017  –  periode 20: 7 augustus – 10 augustus

zondag 7 augustus – Haines

We hebben lekker geslapen op een rustige plek. Om reden we weg, we hadden al tegen Hannie en Nanda gezegd dat als we ‘s ochtends weg waren dat we dan bij het meer zouden zijn. Dat gaf hun een reden om vandaag geen wekker te zetten en lekker uit te slapen.

Vlak voor de brug tussen de twee meren lag een hoopje drollen, dus er is een beer langs geweest vannacht. We rijden naar het meer, daar is niets te beleven dus we rijden een stukje terug langs de weg en parkeren waar we overzicht hebben over het snel stromende gedeelte. En wat schetst onze verbazing, daar komen Hannie en Nanda al aanrijden, het is net na half 8, dat is toch geen uitslapen? Ik zie twee lachende gezichten, ze waren wakker, deden de gordijntjes open, zagen dat wij weg waren en wilden ook hierheen.

Op een gegeven moment komt de vrouw van het stel die we gisteren op een pullout hebben ontmoet waarschuwen dat er verderop drie beren zijn, een mama beer met twee cubs. Is het ver vraagt Co, twee minuten rennen, is het antwoord. We besluiten om met de camper te gaan. Nanda stapt ook in. Het is niet ver, net over de top van de weg, we hadden het lopend kunnen doen. Als we er zijn is er geen beer meer te zien, verdorie. We gaan maar weer terug.

We ‘verdoen’ onze tijd met een Bald Eagle die in een van de vele bomen is neergestreken. Hij is zijn veren aan het poetsen en speurt tussendoor de omgeving af, wat een scherpe blik heeft-ie, felle ogen, niets ontgaat hem.

Dan tegen half 12 roept iemand dat er aan de overkant een beer is te zien. En ja hoor, daar is mama Grizzly beer met de twee cubs. Ze lopen over de dode boomstam en een van de cubs stapt het water in. Het voelt eens op de bodem, raapt het op met haar klauw en pakt het in de bek. Het is geen vis maar iets van planten, ze vindt het maar niets en gooit het weer weg. Dan kijkt ze alsof ze geroepen wordt en verdwijnt naar de kant en tussen de bomen, net als de andere twee beren. Ze verplaatsen naar de plek waar ze vanmorgen ook in het water waren. We lopen ook die kant op met de camera en telescoop.

Dan komen ze weer het water in en zwemmen schuin naar de overkant waar wij staan, de twee cubs zijn tijdens het zwemmen met elkaar aan het stoeien, het zijn net twee kleine kinderen. Maar ze komen wel heel dichtbij. We lopen toch maar even terug want het zijn en blijven roofdieren. Aan de auto’s te zien die ze volgen gaan de beren verder bij ons vandaan.

Wij lopen terug naar de campers en dan horen we Nanda roepen dat de beren nu daar zijn. Ze zijn langs de kant door het water onder ons doorgezwommen. De twee vissers die in het water stonden wisten niet hoe snel ze op de kant moesten komen, veilig en wel. We hoorden ook een van de beren brullen, misschien om te waarschuwen dat ze er aan kwamen, zo van: joh, ga eens uit ons gebied vandaan.

De beren komen vlak voor de camper van Hannie en Nanda de oever op, ze zitten eerste rang. De beren lopen naar de picknick tafels om te kijken of er nog iets te eten ligt. Wij kunnen het fotograferen en filmen. Ze lopen over het plankier bij de boten helling en een van de twee cubs komt vast te zitten met zijn nagels tussen de planken. Hij is aan het trekken en kijkt een beetje wanhopig, gelukkig komt-ie los. Maar de dommerd voelt met zijn andere poot op dezelfde plek en nu zit-ie met die poot vast. Daarna gaat-ie toch maar op de loop en ze verdwijnen tussen de bomen. Dat was kicken, yeeeeeh, geweldig om te zien en mee te maken, ook wel spannend.

Het is ondertussen dik etenstijd dus de maagjes worden gevuld. Daarna gaan we de campers schoonmaken, je moet je tijd nuttig besteden nietwaar.

De rest van de middag gebeurt er niet zoveel, er komen en gaan mensen en soms vragen ze of we beren hebben gezien, jazeker. Aan het einde van de middag staan er zomaar weer veel mensen in de rivier te vissen en er wordt heel wat gevangen, grote zalmen.

In de loop van de avond besluiten we om een plekje te gaan zoeken, we willen naar de ferry terminal rijden, daar was een grote parking. Als we op de hoogte zijn van de vistelling, de ‘weir’ geheten zijn daar opeens ‘onze’ drie beren weer, ze lopen op de weg en willen daar de kant in. Maar mama beer komt terug, het is waarschijnlijk te steil. De vrouw op de vistel brug staat in het midden opgesteld met een stok met scherpe haak eraan om zich eventueel te verdedigen. Maar er zitten hekjes bij de toegangen tot de brug dus de beren kunnen er niet komen.

Tegenover ons staat een groep kinderen en een aantal auto’s. De beren lopen die kant op en mama beer maakt een aanvallende beweging. Je ziet de kinderen terug deinzen van schrik, zou ik ook doen. Maar de beren gaan de rivier weer in, ze lopen langs de kant in de richting van de grote brug. Wij volgen met de campers en nog meer auto’s. Af en toe stoppen we om te kijken en te filmen.

Dan gaan we de brug op en ook Co stapt uit met de 600mm. Ik ben vanuit het dakluik aan het filmen en ja hoor daar komen ze aangelopen om onder de brug door te gaan. Dan gooit een mijnheer in een groen tenue roet in het eten. Het is een officieel iemand die ons sommeert om de camper op een parking te zetten en niet op de brug. Ik stap uit en Co zet de camper weg.

Het blijft een prachtig gezicht de drie beren, ze lopen maar verder en verder. Ze zullen waarschijnlijk wel elders hun voederplek hebben want we zien ze niet eten. En ze moeten deze maand toch echt vetreserves opbouwen voor de winter. De twee jonge beren zijn nu 1 jaar oud en af en toe behoorlijk speels.

Ver voorbij de brug komen ze op een stuk land waar vrij hoog gras staat. Af en toe zie je de jonge beren springen om te kijken waar de andere zijn, een leuk gezicht. Ze blijven voort studderen maar wij gaan op weg naar de terminal. We hebben nu toch al een aantal keren beren gezien maar het blijft fascineren. We zullen er ook altijd voor stoppen. Op de brug waren er zelfs locals die kwamen kijken, ook zij blijven het leuk vinden.

maandag 8 augustus – Haines (AK) – langs Klondike Hwy (CAN)

Het was vannacht redelijk rustig maar we konden gisteravond slecht in slaap komen, allebei waren we nog te wakker, veel adrenaline in het bloed door de beren. Maar dat hadden we er wel voor over, vanavond halen we het wel weer in.

Om 7.45uur zou het ferry kantoor open moeten gaan maar een uur later is het nog dicht. We rijden naar de VVV in Haines en daar weten ze te vertellen dat ze waarschijnlijk tegen 10.30uur wel open zullen zijn. Bij de VVV hebben ze geen internet voor openbaar gebruik dat kan bij de bibliotheek. Maar daar is het internet niet zo snel, Co kan zelfs zijn krantje niet ophalen. Ik kan gelukkig wel de site uploaden want er was 2 dagen radiostilte van onze kant. Maar nu hebben jullie onze beren avonturen kunnen lezen en bekijken. Hebben jullie ook zo genoten van de foto’s?

Tegen 11uur rijden we terug naar de ferry en ja hoor, ze zijn open. Nanda en ik lopen naar binnen om te kijken of we vandaag nog meekunnen naar Skagway, met de boot van 2.15uur. De man die ons helpt is niet zo vriendelijk, eigenlijk niet geschikt voor zo’n baan, maar dat nemen we maar op de koop toe, we kunnen nl. mee. Wij betalen US$145 en Nanda en Hannie US$120, verschil moet er zijn toch. Het verschil zit hem in de lengte van de campers en hun leeftijd. Boven de 65+ krijg je korting.

De boot vaart keurig op tijd weg en een uurtje later meert-ie aan in Skagway. Het duurt nog zeker een uur voordat we weer op het vaste land staan. We parkeren de campers in een zijstraat in Skagway en storten ons in het feestgedruis.

Er meren hier veel cruise schepen aan en het is erg toeristisch. Het is wel leuk opgezet, de mainstreet, net als in Dawson City is het allemaal opgetrokken in de stijl van het Wilde Westen. Het rammelt er van de juwelierswinkels. Zouden ze nu nog steeds denken dat alleen de rijke jetset met dit soort boten er op uit gaat? Tegenwoordig zijn cruise vakanties heel goed bereikbaar, ook voor de iets minder verdienende mens.

We gaan naar de bibliotheek want een VVV kunnen we niet echt vinden. Maar deze bibliotheek is ook al niet snel, verdorie, ik had jullie graag het filmpje willen laten zien van mama beer en de twee cubs, nog even geduld dus. Hannie is niet mee want die is zich aan het uitleven in het stadje, het is maar goed dat ze digitaal fotografeert en niet met rolletjes (zoals vroeger) want de knop van de camera voelt helemaal warm. Ik heb een klein gedeelte hiervan hieronder geplaatst.

Vanuit Skagway is het 24km naar de Canadese grens dus we gaan nog even een stukje rijden. De officier is weer erg stug en afstandelijk, volgens mij worden ze er op uitgezocht. Alhoewel, de officier die ons voor de eerste keer Alaska liet binnenrijden via de ‘top of the world’ grenspost was erg vriendelijk, gewoon menselijk zeg maar.

De bekende vragen zijn er weer: heeft u wapens, alcohol, sigaretten, houtblokken (jawel) en fruit. We hebben 2 appeltjes liggen, die moeten dan wel opgegeten worden voordat we British Columbia binnen rijden, uh.

Of de camper achter ons met ons samen reist. Ja, en we geven aan dat de twee vrouwen niet kunnen horen, of ik even uit zal stappen om te vertalen. Maar dat is niet nodig. Hij loopt om de camper van Hannie en Nanda heen en gaat dan met de paspoorten naar binnen. Even later kunnen we verder rijden.

We eten op een pullout langs de weg en gaan dan op zoek naar een slaapplek. Die vinden we even verderop bij het begin van een trail/wandeling. Het is een groot terrein, plek genoeg voor onze twee campers. Na 11uur vanavond is de grenspost dicht dus dan zal er geen verkeer meer langs komen tot morgen 7 uur.

dinsdag 9 augustus – langs Klondike Hwy – Teslin

En inderdaad kwam er tussen 23u en 7u niemand langs, althans om 6.45uur kwam de eerste vrachtwagen langs, dus het was een rustige plek. Gisteravond zagen we een Italiaanse 4×4 camper langs rijden, die hebben we eerder in Homer gezien. Vanmorgen stond-ie verderop bij een meertje.

Gistermiddag was het mistig dus geen zicht, vanmorgen braken de wolken open en even later reden we in het zonnetje. Dus hadden we weer uitzicht en dat was mooi. Gistermiddag stak er in de mist nog drie keer een berg marmot over, of zoiets, we hadden ze nog niet eerder gezien.

We stoppen in Carcross, een afkorting van caribou crossing maar helaas, we zien geen kariboes oversteken of langs de weg. Voor Carcross stoppen we bij een mooi spiegelmeertje, dat is altijd aantrekkelijk om er foto’s van te maken.

Dan rijden we het dorpje in. Carcross wordt veel bezocht door passagiers van de cruise boten uit Skagway. Het is ook een beetje opgezet in de Wild West stijl. Er is een oud station, waar trouwens de trein nog 1 of 2x per dag langs komt, een postkantoor, een VVV en een handjevol andere gebouwen. Ze hebben een heus zandstrand en verderop langs de weg is er Carcross Desert, de kleinste woestijn van ter wereld, grappig.

Dan is het op naar Whitehorse, ‘witte paard’ zeggen Hannie en Nanda. Boodschappen doen want we hebben weer het een en ander nodig. En dan ons eten ophalen bij de twee adresjes. Het vlees voor Hannie en Nanda hebben we opgehaald bij Yteke. Ze woont erg mooi en was druk aan het schilderen. En net als dat ik aan het schilderen ben heeft zij ook verf op haar kleren, ik blijf ook nooit schoon. Hannie en Nanda geven een lekkere cake als bedankje, Yteke is er blij mee.

Dan rijden we door naar Jody, daar hebben we onze weckpotten en een kaas gelaten voordat we naar Alaska gingen. Alles staat keurig in hun kelder. We geven een stuk kaas als dank voor het bewaren van ons eten.

Het is nog redelijk vroeg dus we gaan nog een stukje rijden. Tegen 18.30uur komen we aan bij Teslin en parkeren daar onze campers achter de sporthal zodat we de doorgaande weg niet meer horen. We zijn onderweg naar het zuiden maar moeten eerst nog een stuk oostelijk rijden naar Watson Lake, daar begint Hwy 37, de Cassiar Hwy naar Prince George. Onderweg slaan we dan nog af naar Stewart waar je de grens over kunt naar Alaska (jawel) naar Hyder. Daar is een platform bij een rivier waar je naar zalm vissende beren kunt kijken, lijkt ons leuk.  😉 Ik vandaag eens even de stand op gemaakt, we hebben tijdens onze reis 19 beren gezien waarvan 15 gefotografeerd.

woensdag 10 augustus – Teslin – Iskut, langs Cassiar Hwy

Een rustig dorp hoor, dat Teslin, we hebben hier prima geslapen. Even na 8uur rijden we verder richting Watson Lake. Maar 25km daarvoor slaan we rechtsaf de Cassiar Hwy op.

Na een paar kilometer zien we een vos oversteken, op zijn dooie gemakkie. Deze route is nieuw voor ons, tot aan deze weg hebben we heen en weer gereden. Verder staan er wel telkens borden langs de weg dat er kariboes over kunnen steken maar we komen niets tegen. Op een gegeven moment staat er weer een bord, deze keer een waarschuwing voor Moose. Co voelt eens aan zijn 600mm camera, hij zegt: die moet eerst effe afkoelen van al dat andere wild hoor, ik kan u effe geen Moose hebben.

Het is duidelijk dat de herfst hier is ingetreden, er komt kleur langs de kant van de weg in de vorm van warm geel. Maar we rijden ook weer door een groot gebied waar een brand heeft gewoed. Dat is elke keer weer een triest gezicht, zoveel zwarte, geblakerde bomen, dat hopen we toch nooit mee te maken, dat je er tussendoor gaat.

Verder is ook deze weg redelijk eentonig, het is natuur en de natuur is prachtig maar kilometers lang alleen maar bomen……?

We komen door Dease Lake en daar kunnen we tanken, dat komt mooi op tijd. We doen er een kopje thee en via maps.me vind ik een plekje op een uur rijden bij een meer. Later zie ik dat ook iOverlander die aangeeft, maar offline laat die niet precies zien waar je op dat moment bent en dan is het wel eens lastig zoeken.

Het is 900 meter vanaf de Hwy, via een hobbelpad. Het is in het district ‘Iskut’, ja ik kan ook niets aan de naam doen, en het is een recreation site met diverse plekken om te kamperen, met picknickbank en vuurplaats, en helemaal gratis, aardig hoor.

Er staat al een camper, een 4×4 hoog op de wielen, die is van Duitsers. Achter ons rijdt ook nog een camper maar die vertrekt later weer. Als we stoppen zeggen we tegen Nanda, er is hier geen wifi hoor. Oh, zegt Nanda lachend, bij ons wel. Gaan we vanavond maar even buurten. 😉

Ga naar periode 21

terug naar overzicht