
vrijdag 27 mei – Halifax
Het is wel fijn dat we hier in de hostel goed internet hebben, kunnen we alvast het een en ander opzoeken voor onze verdere reis.

Vanmorgen weer boodschappen gedaan in de Farmer’s market, een markthal met kraampjes waar je producten uit de omgeving kunt kopen. Zaterdag en zondag is er een grote markt dan staat de hal vol met goede producten. In ieder geval is alle dagen de slager open die grasgevoerd rundvlees verkoopt, en daar houden wij van. Ze hebben ook ossenstaart en andere botten zoals knieën, dus we gaan morgen even inslaan om later soep te kunnen maken en stoofpotten.
Het is een sombere dag, qua weer maar vanmiddag hebben we toch even een stukje om gestapt. Je kunt hier een ‘haven wandeling’ maken. Maar het was erg koud, de wind waaide door je trui heen. We zijn bij het toeristenbureau binnen gestapt en hebben daar geschuild voor een miezerig buitje. Maar uiteindelijk lopen we toch door de regen terug naar de hostel.

We zitten lekker te internetten in de hippiekamer als Hannie opeens zegt: ze is de haven ingevaren en gelijk krijg ik een mailtje, de Atlantic Sail is in de haven aangekomen om 16.48uur. We volgen haar eventjes op de site marinetraffic.com en dan zeg ik, ik ga kijken, ze vaart immers vlak bij ons langs.
Als we de 1e straat rechts in duiken zien we de boot in de verte voorbij varen. Ik zet een sprintje in, op de voet gevolgd door Nanda en even later staan we op de kade. Hannie volgt een ietsje later, die heeft wat foto’s op afstand gemaakt, met twee hollende vrouwen in de voorgrond. We lopen nog langs een bord waarop staat: Speed fines double in work areas – snelheidsboetes verdubbelen in werkgebied, oei…..

We lopen nog een klein stukje in de richting waarin de boot vaart maar ze gaat te hard om haar bij te houden, ze vaart immers nog zo’n 15km per uur. We zwaaien haar na en zeggen: tot volgende week. Hier kun je het filmpje zien van de Atlantic Sail.

Morgen ontmoeten we Heidi, iemand waar ik via mail contact mee heb. Zij woont hier in Halifax en bij haar komen onze paspoorten binnen. Morgen gaan we met haar naar de markt, leuk, ik ben benieuwd.
zaterdag 28 mei – Halifax
Vanmorgen om 5.48uur is de Atlantic Sail weer uitgevaren, we gaan er vanuit dat ze onze campers achter heeft gelaten. Als je dan weet dat ze daar staan is het toch wel moeilijk dat we tot dinsdag moeten wachten voordat we ze op kunnen halen.
We hebben nu het plan opgevat om maandagmorgen gewoon om 8.30uur naar de Marine Custom Brokers te gaan, we doen net of onze neus bloed en gaan vragen of we onze campers op kunnen halen, wie weet.
Heidi had gemaild dat ze a.s. maandag een afspraak heeft en dat die persoon nu vanmorgen komt, en zaken gaan voor het pleziertje. Dus zijn we vanmorgen zelf naar de farmer’s market geweest. Het was gezellig druk en de hal stond vol met kramen.
We hebben weer zuurdesem roggebrood gekocht. We kunnen er met z’n vieren drie keer van eten. Bij de bakker ernaast hadden ze ook zuurdesembrood maar dat was met toegevoegd gist. Nanda tilde het brood op en dat was licht in gewicht. Nee, dan het brood wat we nu al een paar dagen eten, dat weegt een kilo en is kleiner van ‘postuur’ dan het gistbrood. Je hebt er maar 1 sneetje van nodig, het voedt enorm.
Bij een ander bedrijf in die hal, waar ze melk en yoghurt verkopen hebben we gevraagd of we ook aan rauwe melk kunnen komen. Maar dat werd meteen resoluut met nee beantwoord. Dan wordt de boer doodgeschoten. Ik gaf aan dat ik dat helemaal niet van plan ben. Maar we weten inderdaad dat in Canada rauwe melk niet verkocht mag worden. Belachelijk, je mag als mens niet eens kiezen voor goede voeding zoals rauwe melk terwijl dat dus vroeger heel gewoon was, toen werd het alleen maar rauw genuttigd.

Daarna bij de slager langs voor goed vlees. We gaan vanavond even kijken wat we precies nodig hebben om soep en stoofpotten te maken. Dat gaan we morgen bestellen, we laten het door de slager invriezen en opslaan. Als we dan de campers hebben kan het zo het vriesvak in.
Toen nog even naar de supermarkt voor de rest en dan is het alweer etenstijd. We hebben nog gefacetimed met Karin en Paul en met Jan. Gisteravond mama Jo even gesproken en gezien via FaceTime, altijd weer leuk als dat lukt.
Woensdag kregen we trouwens nog een whatsapp van zwager Jan (getrouwd met een zus van Co, Gre). Zij zijn met hun caravan mee met een groepsreis naar Noorwegen. Jan appte dat ze op de boot naar Oslo zaten en dat hij aan de praat raakte met een medereiziger. Die vertelde dat ze naar Marokko waren geweest, afgelopen winter. Jan vroeg of ze toevallig ook op dekeizersreizen hadden gelezen. Blijkt het de familie Thoonsen te zijn, we hebben ze op de terugreis Marokko-Spanje op de boot gesproken en George had een paar keer in het gastenboek gereageerd. Wat is de wereld toch klein he, ook al zitten we aan de andere kant van de grote plas.
‘s Middags zijn we aan de wandel gegaan, wat een verschil met gisteren, toen was het ronduit koud. Nu is het heerlijk zonnig en lopen we in ons t-shirt. We zijn even naar Pier 21 gelopen. Dat is een museum over emigranten, vooral emigranten uit Europa. In de tien jaren na de 2e wereldoorlog zijn er 1 en een kwart miljoen Europese emigranten naar Canada gekomen. Halifax was toen de belangrijkste haven van binnenkomst. Pier 21 was het eerste kennismakingspunt met hun nieuwe land.

We zijn even naar binnen gelopen, alleen om een kijkje te nemen want het is te mooi weer om een museum te bezoeken. We zijn een ruimte ingelopen waar ze met wat gegevens namen op kunnen zoeken van emigranten die familie van jou zijn. We hebben een familielid van Hannie opgegeven maar de gegevens waren te summier om hem te kunnen vinden. Het waren er ook zoveel.
Toen liepen we weer de havenroute, net als gisteren maar nu een stuk gezelliger met zoveel mensen op de been. Er lag een enorm marineschip voor anker achter de farmer’s market. We liepen er heen en vroegen of we het schip mogen bezichtigen. Dat mocht, vanaf het punt waar we stonden, niet dus. Nanda werd zelfs gesommeerd om geen foto’s te maken, wat ze natuurlijk niet hoorde. Heb haar maar even gewaarschuwd voordat er een relletje ontstond. De mevrouw die achter haar stond te commanderen leek me niet zo geduldig.
Bij terugkomst in het hostel even een kopje thee gedaan en daarna eten gemaakt. Het was behoorlijk druk in de keuken maar die is groot genoeg om veel mensen te herbergen. We hebben heerlijk gegeten: gebakken aardappeltjes, hamburger, sla en yoghurt met blauwe bessen, honing en kaneel toe. Jammie, we hadden een goed restaurant uitgekozen. haha
zondag 29 mei – Halifax
Dat is toch wel ludiek. Gisteren schreef ik dat we een whatsapp kregen van Jan en Gré over de fam. Thoonsen. Dat ze hun ontmoet hebben op de boot naar Oslo. Vandaag staat er een berichtje in het gastenboek van diezelfde fam. Thoonsen. Ze verbazen zich over het feit dat Jan en Gré hun gesproken hebben want ze zijn namelijk….. thuis. Vrienden van hun zijn wel met een groepsreis mee naar Noorwegen dus de naam ‘Thoonsen’ zal wel gevallen zijn.
Wederom is het een dag van wandelen, lezen, puzzelen, even in het zonnetje zitten, eten, luieren, thee drinken, internetten, Studio Sport kijken via internet, eten maken, eten op eten en wachten..wachten..wachten.. Tot we onze campers op kunnen halen. We zaten in het zonnetje en ik zeg: het leven is goed. Maar het is nog beter als we in het zonnetje zitten in onze eigen stoelen voor onze camper.
We lopen vandaag weer even naar Pier 21. We hebben meer gegevens over Henry Wissel, zijn geboortedatum en overlijdensdatum. We krijgen iets meer informatie uit de pc bij Pier 21, nl. de begraafplaats van Henry, de naam van zijn vrouw en een van zijn kinderen. Maar ze kunnen niet achterhalen waar Henry aan land is gekomen.
Vanmorgen zaten we in de eetruimte van de hostel toen de stofzuigmevrouw langs kwam. Dat is wel grappig, ze droeg de stofzuiger op haar rug. De stekker gaat in de muur en gaan met die banaan. Dat gaat lekker snel. Zo zie je maar weer: gemack dient den mensch.
We zijn in een boek aan het lezen die Co voor zijn verjaardag heeft gekregen: ‘Gouden jaren, hoe ons dagelijks leven in een halve eeuw onvoorstelbaar is veranderd’, van Annegreet van Bergen. Het is een bijzonder grappig boek. Co las een stukje voor:
Iemand vertelde dat hij als kleine jongen bij de tandarts kwam. Als je niets had kreeg je als beloning een paar snoepjes. Kun je je dat voorstellen, heb je geen gaatjes en krijg je een zakje snoep cadeau. Hopelijk heb je dan de volgende keer wel iets, kassa. 😉
maandag 30 mei – Halifax
Eindelijk een dag met alleen maar goede berichten, het weer zit dan niet mee maar alla een kniesoor die daar op let. Het regent pijpenstelen het is dus een binnen zit dag. We zijn wel vanmorgen naar Atlantic Custom brokers gelopen, het kantoor waar we de toegangspapieren kunnen verkrijgen om onze campers op te kunnen halen. We waren er vrijdag en we mochten vandaag rond 15uur informeren hoe-of-te-wat. Maar we dachten, we gaan nu even heen, je weet het niet he. Rond 9.30uur liepen we binnen. De mevrouw, Debby geheten, sprak ons een beetje belerend toe: zoals ik vrijdag als zei, weet ik vanmiddag pas meer. Ze zei ook: het regent behoorlijk dus ik weet niet of de campers vrij gegeven gaan worden door de douane. Wat nou, het regent, ze zijn hier toch niet van poppenstront. Maar ik had het wel al verwacht hoor. We hebben dan wel officieel uitgecheckt in het hostel maar met in het achterhoofd: we komen hier weer terug. We mogen dus om 15uur even bellen of ze al meer weet.
Als we terug komen bij de hostel zijn we allemaal nat en Hannie en Nanda een beetje teneergeslagen. We gaan wat lezen, internetten en theedrinken. Dan lopen Co en ik naar de slager en de supermarkt, we moeten straks toch ook weer eten. Onderweg verzinnen we dat we wel een stoofpotje kunnen maken van rode kool. En zo geschiedde, we kochten alles in en nu staat de pan lekker te pruttelen op het fornuis. Er komen goddelijke luchten vrij en er wordt gevraagd wat we aan het maken zijn.
Het is binnen-blijf-weer, wat we dan ook maar doen. Het regent af en toe behoorlijk. Tussen 15-16uur gaat de keuken c.q. eetruimte dicht omdat ze dan de boel schoonmaken. Gelukkig mocht de stoofpot op blijven staan.
Om 15.30uur zegt Co, joh we moeten nog bellen met custom brokers. We hebben zelf nog geen simkaart voor Canada/USA maar in het hostel hebben ze de service dat je nationaal gratis mag bellen met de telefoon in de hal. Ik bel het nummer en krijg een doorkies mogelijkheid.
- als je weet wie je moet hebben kies daar dan voor. Ik weet dit niet dus wacht op:
- is iets met directors, weet niet wat dat is
- als je de receptioniste wilt spreken, alleen welke keuze je dan moet maken is mij niet duidelijk.
Ik vraag aan iemand die Engelstalig is of ze even voor mij wil luisteren, uiteindelijk blijkt dat je voor optie 3 op de nul moet drukken, het was voor mij onverstaanbaar.
Ik krijg Debby aan de lijn en ze heeft goed nieuws, de campers zijn vrijgegeven. We kunnen de papieren op komen halen, ze geeft aan dat het 5 minuten werk is. We weten dat de douane tot 16uur open is maar het nu net hartstikke slecht weer buiten, dus we besluiten om het morgen allemaal te regelen.
Tegen kwart voor 4 zegt Co, hebben ze hier in het hostel geen paraplu’s. Ik ga vragen en ja hoor die hebben ze. Maar we zijn vandaag met dingen bedenken elke keer een beetje te laat. Want het blijkt dat om 15uur er al akkoord was voor de campers. Hadden we om 15uur gebeld dan was het minder slecht weer om er heen te gaan en waren we ook nog op tijd voor de douane, het zij zo, soms zit het mee, soms zit het tegen.
We gaan naar Atlantic Custom Brokers en hebben 10 minuten later onze papieren na betaling van CAN$150 per camper, kassa ping-ping. Toen het bonnetje eruit rolde zei ik: bye bye money. Het zijn speditionsgebühren/verzendingskosten. Waarvoor is ons onduidelijk maar anders krijg je niet je papieren mee. Dan lopen we toch nog maar even naar het douane gebouw dan weten we waar we morgen moeten zijn. Daar gaan we morgen eerst langs voordat we naar de haven kunnen. Het is 600 meter lopen van de hostel dus dat is goed te doen.
Als we terug zijn in de hostel en ik mijn email programma open zie ik gelijk een mailtje van Heidi: de paspoorten zijn gearriveerd, yeeeeeeh. Heidi woont 17km buiten Halifax dus het ophalen van de paspoorten gaat niet zomaar. We hopen dat we morgen bij de douane met onze noodpaspoorten verder komen. Anders hebben we een nood scenario achter de hand. Heidi werkt vanuit huis, ze moet om 10.30uur starten en kan eventueel na 9.30uur in Halifax zijn als we de paspoorten echt nodig hebben. So far, so good. We gaan er vanuit dat het niet nodig is. We gaan dan morgenavond naar haar toe om ze op te halen, in onze campers, kunnen we gelijk daar onze campers herindelen.
Het weer valt hier dus best wel tegen, het is veel droog maar vooral bewolkt en fris. Als de zon doorkomt is het gelijk heerlijk. Ik lees op internet dat Halifax een terechte reputatie heeft als zijnde een mistige stad. Het telt 122 mistdagen per jaar. Dus als de camper er is gaan we gelijk op pad.
Het valt ons op dat het verkeer hier zo ontzettend rustig is, qua rijstijl. Als je als voetganger maar naar de overkant van de straat kijkt staan alle auto’s stil. Ook als je niet over wilt steken, dus daar zijn we een beetje voorzichtig mee, het is lastig als men verwacht dat je over gaat steken terwijl je dat niet wilt. LOL Ze wachten ook vrij lang voordat ze verder rijden, ze rijden niet de naad uit je panty zeg maar.
Verder is het is wel heel frappant dat je in een land waar veel ‘new’ ‘nova’ voor plaatsnamen staat (nieuw) er zoveel, vooral in Halifax, te zien en lezen valt over oorlog voering. Maar vooral de emigratie van veel Europeanen neemt een belangrijke plaats in in de geschiedenis.
Er zijn hier ontzettend veel eetgelegenheden, je struikelt er zowat over. Je zult hier niet van de honger om komen, of wel, het is maar net hoe je dat bekijkt.
Dus we sluiten deze dag helemaal happy af, de paspoorten zijn binnen, met visum voor USA en morgen mogen we onze campers ophalen.
Ga naar periode 3
Terug naar overzicht