2016 Alaska 22 t/m 25 juli

USA/Canada/Mexico 2016/2017  –  periode 16: 22 juli – 25 juli

vrijdag 22 juli – Healy – langs Parks Hwy

We hebben een rustige nacht achter de rug en als Co even naar buiten stapt schiet er net een vos achter de camper langs, dat is de tweede keer in een groeve dat er een vos langs komt.

We rijden vrij laat weg, we waren zomaar wat later wakker. Onderweg tanken we diesel en vullen we onze watertank na eerst te hebben gedoucht. Als we verder rijden zien we links van de weg een meertje en daar staat een moose in. Ieieieie in de rem, omkeren en terug, want dat is natuurlijk een leuk gezicht. Rond 10.30uur zijn we in het park bij het WAC.

We gaan naar binnen om te internetten en even later komt er een man bij ons zitten met zijn laptop, tablet en telefoon. We raken aan de praat, het is Norbert Pauli, van origine een Duitser maar hij woont zo’n 20 jaar in Amerika. Het blijkt dat hij erg graag wild fotografeert, nou wij ook toevallig, dus dat treft. Hoe goed het treft blijkt want ‘s avonds om half 12 zitten we nog te praten.

Hij heeft ontzettend mooie foto’s op zijn laptop staan. Norbert is 4 dagen naar een eiland geweest waar beren zijn, McNeil River op de Aleoeten eilanden. Je bent niet alleen, er zijn nog een paar mensen en 3 rangers. Je kunt daar komen via loting. Je slaap in tentjes, er is een aparte kookhut, want mensengeuren zijn niet welkom voor de beren, er mag absoluut geen eten rondwaren, dat is niet gezond voor het wildleven.  😉

‘s Nachts gaat het berenleven gewoon door, ze vissen, jagen, vechten en lopen rond je tent, daar moet je dus wel tegen kunnen. Overdag loop je met je hele reutemeteut aan camera, statief en andere dingen door rivieren naar de McNeil river waar de beren op zalmen vissen. Daar zit je dan op zo’n 4 meter afstand van het water en kijkt toe hoe dat allemaal gaat. Voor, naast en achter je zitten de beren hun vangst op te peuzelen. Dat is toch ongelooflijk, maar wel waar, Norbert heeft het 2x gedaan. Dat willen wij ook ooit eens gaan doen hoor. Op dit moment vinden we een stukje auto of glas tussen ons en de beer wel net zo fijn.

Aan het einde van de middag lopen we samen een trail naar Horsehoe lake, uiteraard gaan er camera’s mee. Er is een beverdam en ja hoor, we zien een bever tevoorschijn komen, pas als de andere mensen doorgelopen zijn. Hij zwemt af en aan met takken en voedsel, verdwijnt dan onder water naar de ingang van zijn burcht, grappig om te zien. Jammer dat we de 600mm niet mee hebben.

Norbert geeft ons ook diverse plekjes langs de route die we nog willen rijden waar we wild zullen vinden: beren, adelaars, otters, bevers etc. ‘s Avonds eet hij bij ons in de camper en praten we nog even door. Dan sturen we hem naar zijn eigen auto want morgen gaat weer vroeg de wekker. Norbert rijdt in een stationwagen, hij heeft de bijrijdersstoel eruit gehaald en een bed erin gemaakt. In de zomer (in Florida is het dan erg heet en vochtig) reist hij in de regel naar het noorden van Amerika, vaak naar Alaska en zo reist hij dan, heel basic, en slaapt bij Walmarts en langs de weg op pullouts (parkeerplaatsen).

Wij blijven ook hier staan voor de nacht en hopen maar dat er niet zoveel verkeer langs komt.

zaterdag 23 juli – langs Parks Hwy – langs Parks Hwy, recreatieterrein

Het was ijdele hoop, het was druk verkeer vannacht met veel zware vrachtwagens. Co heeft er aardig door heen geslapen maar ik niet, veel gehoord.

Om 05.30uur onze tijd ging de wekker, om 7uur gaat de bus, we zijn goed op tijd aanwezig. Onderweg zagen

De bus is op 3 plaatsen na vol. We zitten weer achterin en gaan van start. De chauffeur, John, is een echte kletskous maar hij vertelt wel heel leuk over van alles, de natuur, de parkweg, de organisatie, de wilde dieren, veel anekdotes en over zichzelf. We nemen niet alles in ons op maar dat hoeft ook niet.

Het is gelukkig droog dus dat kijkt alweer anders als dat het regent en de omgeving niet goed te zien is. We hebben weer iemand aan boord die goed wild kan speuren, hij heeft vooral een goed oog voor kariboes, leuk. Die zien we dan ook al snel, twee stuks met enorme geweien.

De omgeving laat zich mooi aan ons zien, het is ook prachtig groen met heel veel kleurschakeringen. We komen een tweede keer bij Polychrome en wederom is het uitzicht prachtig.

We zien weer een moeder beer met twee cubs, zal wel dezelfde zijn als twee dagen terug. Norbert was trouwens ook donderdag op pad met de bus naar Wonderlake, 2 uur later dan wij en hij heeft toen ook nog een wolf gezien. Maar John wist te vertellen dat je dan veel geluk hebt want wolven zien ze niet zo veel.

Bij Wonderlake komt er een ranger aan boord die het een en ander te vertellen heeft, het is veel historie en we kunnen niet alles volgen, de aandacht verslapt. We stappen allemaal uit en lopen een klein stukje naar een plek, even de benen strekken. We krijgen een muggennetje mee, die we graag gebruiken, het ziet niet zwart van de muggen maar ze zijn er wel.

Aan het einde van de weg, in Kantishna, gaan we wederom de bus uit en lopen naar een oud huis waar de eerste bewoners hebben gewoond, Fanny en Joe Quigley. In 1905/1906 kwamen er veel mensen naar deze uithoek om goud te zoeken, toen dat spaarzaam bleek te zijn ging men weer weg, er bleven uiteindelijk zo’n 50 mensen hier wonen, waaronder Fanny en Joe. Fanny werd bekend om haar gastvrije huis, goede voeding en ruige manier van spreken. Ze kon ook goed jagen, deed dat het liefst alleen en was niet bang voor de grote dieren. Het vlees wist ze tot heerlijke voeding om te toveren. Joe was niet de eerste die goud vond maar toen hij in Fairbanks zijn grond claimde ontketende hij de goudrush in Kantishna.

Het was een hard leven, ze waren zelfvoorzienend en wat ze echt moesten kopen deden ze in Fairbanks, een keer in het jaar, in de winter, met sledehonden. De pelsen en hoorns van geschoten wild ruilden ze daar om voor producten die ze nodig hadden.

Er werd trouwens niet alleen goud gevonden maar ook zilver, lood/zink en antimony (weet niet wat dat is), die drie waren meer aanwezig dan goud. In 1978 bracht dat alles tezamen zo’n US$17 miljoen op, omgerekend naar 2001 $’s: US$46 miljoen, dat heb ik niet dagelijks in mijn portemonnee zitten.

De groente die ze van eigen tuin hadden werd ook voor later in het jaar opgeslagen, in niet meer in gebruik zijnde mijnschachten, waar een constante koele temperatuur was.

Het heeft nog niet zolang terug geregend en de planten zijn allemaal nat en er liggen veel regendruppels op de blaadjes, altijd leuk om te fotograferen. Terwijl we rondlopen in Kanthishna breekt de lucht open en even later schijnt het zonnetje, heerlijk, die warmte op je huid. En de omgeving knapt er ook een stuk van op.

We gaan weer de 92,5 mijl terug en genieten van de omgeving. We zien weer mooses, kariboes, dall sheeps in de verte hoog op de helling en een gigantische beer, maar die is te ver weg.

Dan komen we een bus tegen en de chauffeur zegt dat we voorzichtig verder moeten rijden, dat er verderop dicht bij de weg een beer aan het bessen eten is. We rijden dus voorzichtig verder, althans John, wij zijn stil en ja hoor, daar is de beer, een Grizzly beer, lekker aan het snoepen van de blauwe bessen. Hij trekt zich niet zoveel aan van onze aanwezigheid.

Alle ramen van de bus zijn open en iedereen fluistert of is stil. De camera’s knippen dat het een lieve lust is, het is ook zo dichtbij. Ook Co is helemaal in zijn nopjes, het is het hoogtepunt van de rit. Als we even later verder rijden roep Co: joehoe, iedereen moet lachen.

Doordat het nu bewolkt is, met af en toe zon, krijg je ook weer prachtige wolkenluchten wat mooi is voor de foto’s en voor het zicht.

We zijn rond 19.45uur weer terug bij het WAC, en kunnen nog even gauw internetten, mails ophalen en de krant. Dan gaan we eten en een stukje rijden, naar het zuiden richting Anchorage, waar we morgen Hannie en Nanda weer hopen te treffen.

Onderweg staan er een paar auto’s langs de kant en er staan mensen buiten de auto’s met camera’s en verrekijkers. Wij stoppen uiteraard ook even, doen graag mee hoor. We zien achter ons een meer en daar staat een grote moose in. Hij blijft elke keer lang met zijn kop onder water om te grazen. Als hij dan weer boven water komt stroomt het water van zijn grote gewei, grappig om te zien. Ik film het ook vertraagd, leuk hoor.

Tegen 22.30uur stoppen we op een grote parking langs de Parks Hwy wat een recreatieterrein is waar je gratis kunt overnachten. Er is een wc gebouw en er zijn picknickbanken en barbecue’s. Er staan 2 campers en even later komt er nog een personenauto waar 2 mensen in gaan slapen. Het geluid van de Hwy klinkt ver weg, prima.

De rest van de foto’s van vandaag vind je op de ‘Denali’ pagina.

zondag 24 juli –  langs Parks Hwy, recreatieterrein – Anchorage

Het was een rustige plek, we waren dan ook laat op. Even het wc’tje geleegd in het toiletgebouw en dan weer op pad. De route naar Anchorage vinden we een beetje saai. Eerst is het alleen bewolkt maar later gaat het ook regenen, bah.

In Wasilla gaan we langs bij de Walmart, even yoghurt kopen en internetten. Maar de Walmart zelf heeft geen internet, wel de inpandige McDonalds maar het is super traag, dus helaas geen upload van de website.

We hebben wel contact met Hannie en Nanda, ze zijn in Anchorage op een parking bij Lowe, dus wij rijden daar ook naar toe. Ze hebben een paar leuke dagen gehad en veel moois gezien, je kunt het zien op hun eigen website.

Het weer in Homer wordt de komende dagen niet zo, gelukkig niet alleen maar regen ook wel droge periodes. Maar voorspellingen komen niet altijd uit, we zien het wel.

Na het eten vertrekken we naar een parking bij een Fred Meyer supermarkt, bij de Walmart supermarkten in Anchorage mag je niet overnachten en ook niet bij de Lowe winkel waar we vanmiddag waren. Gisteravond stonden Hannie en Nanda daar en van de securité moesten ze weg. Die zei: bij de Walmart mag je wel staan. Ze tekenden de route keurig uit voor Hannie en Nanda maar toen die daar aankwamen stonden er geen campers en bij navraag was het niet gepermitteerd.

En dan wordt het hard werken geblazen. Co heeft veel foto’s gemaakt, die mag hij zelf uitzoeken en uitsnijden. Gelukkig maar want met de andere camera hebben we er ook genoeg gemaakt. Dan het verslag schrijven en de foto’s toevoegen, pfffff. Maar ik vind het leuk werk en steek er graag tijd in. Dus nu kunnen jullie allemaal meegenieten van de mooie foto’s van het wildleven in Denali park.

Vandaag één foto want er was verder niets interessants om te fotograferen, ook vanwege de regen.

maandag 25 juli – Anchorage – langs Portage-Glacier road

Na een rustige nacht gaan we eerst naar de vvv. We mogen zelfs nog een uurtje gratis parkeren voor het stadhuis, aardig hoor. Er zijn vriendelijke dames aanwezig bij de vvv, ze nemen de tijd voor ons.

Wat wetenswaardigheden van de staat Alaska:
het motto: North to the future – noord naar de toekomst
de bloem: Forget-me-not – vergeet-mij-niet
het mineraal: goud
de boom: Stika Spruce
de sport: dog mushing – sledehonden rijden
de vis: King Salmon
de vogel: Ptarmigan
gesteente: jade
het insect: Four-spot Skimmer Dragonfly
het zeezoogdier: de Bowhead walvis
het landzoogdier: moose
het fossiel: Wooly mammoet

Alaska bevat meer dan 50 miljoen acres Nationaal Park, waarvan Denali met 6 miljoen acres het meest bezocht is. De Yukon rivier is de langste rivier van Alaska, 2300 mijlen lang, waarvan 1400 mijl door Alaska gaat.

Daarna gaan we naar het CIS, een kantoor om verlenging van ons verblijf in de USA aan te vragen. Bij binnenkomst worden we gescand middels het bekende (vliegveld) poortje en onze tassen worden nagekeken en of we geen wapens, messen of berenspray bij ons hebben. Dan mogen we naar binnen.

Bij het loket wordt ons verteld dat we een formulier in moeten vullen, ingevuld op moeten sturen naar het CBP Texas maar voor het opsturen eerst online US$290 p.p. moeten overboeken. Dan is het nog niet zeker of je een ja krijgt, het kan ook nee zijn. US$290 voor een verlenging terwijl we voor aanvraag van het visum (10 jaar geldig) US$160 p.p. hebben betaald, beetje vreemd. We nemen de formulieren mee en gaan er over nadenken, want het kan zo maar zijn dat straks 3 personen wel een ja krijgen en eentje niet, die kans is aanwezig.

We rijden ook nog naar het vliegveld daar zit een kantoor van de CBP (net als in Texas), wie weet kunnen zij ons verder helpen. Of in ieder geval aangeven hoe lang je de USA uit moet na de 6 maanden. Maar ook daar helpen ze ons niet verder. Hoe lang je er uit moet? Dat moet je bij het CIS vragen. Kastje-muurtje-effect. Verlenging moeten we over 5 maanden nog maar eens regelen.

Als iemand anders ons antwoord kan geven mag je ons mailen. Er zullen vast mensen zijn die langer dan 6 maanden of misschien ook wel langer dan een jaar in de USA hebben gereisd met of zonder eigen auto/camper.

Inmiddels draait de dag al even, het wordt droog dus we gaan nog een stukje rijden, richting Homer. We draaien de Seward Hwy op, die is prachtig om te rijden en dan schijnt niet eens de zon en hangen er nu wolken in het zicht. Anders heb je hier prachtige vergezichten op gletsjers. We rijden langs het water. We mogen een lange tijd niet harder dan 35m/u want er is in het gebied links van de weg een bosbrand gaande. Het is onder controle, ook vanwege de vele regen, gelukkig maar. De diverse pullouts langs de weg zijn afgesloten, je mag alleen maar rijden niet stoppen.

Dan gaan we de Portage-glacier road op, richting Whittier. We stoppen op een parking aan een meertje, onze overnachtingsplek voor vandaag. Er staan een caravan, twee campers en een tentje dat op hol lijkt te zijn geslagen. We nemen onze plekjes in en staan hier prima. We zijn wel het een en ander voorbij gereden tijdens deze rit maar we rijden deze weg ook weer terug, dan pakken we dat allemaal mee, wees maar niet gerust. 😉

Even later staan er een paar mensen te vissen, bewoners van de campers. De vrouw is Maleisisch en goed aangekleed. Co zegt: dat is een groot verschil Maleisië of Alaska. Maar ze is ondertussen aardig gewend hier en ze heeft een goed leven. We krijgen van haar man (Alaska) zomaar een dvd. Er staat een video op met natuur en wildlife beelden die hij gemaakt heeft en muziek van RainSong. Het is prachtig om te zien, hij heeft veel moois gezien. De muziek is ook erg mooi, passend bij de beelden.

Ga naar periode 17

Terug naar overzicht