
USA/Canada/Mexico 2016/2017 – periode 21: 11 augustus – 14 augustus
donderdag 11 augustus – Iskut (Can) – Hyder (Alaska)
Vanmorgen wilden we wegrijden werd de weg versperd door een eekhoorn, die lekker van een paddestoel zat te peuzelen, die zowat net zo groot was als het beestje. Pas na lang aandringen maakte hij toch de weg vrij en ging er snel vandoor met de paddestoel. De paddestoel werd aan de kant van de weg neergelegd en het beestje zelf klom snel in de boom, ook een manier.
Het was een rustige plek maar we waren wel vroeg op. Ik dacht dat Co naar het meertje was gelopen maar hij was bij onze Duitse buren aan het buurten. Die rijden een 4×4 camper, hoog op de wielen. Het zijn Paul en Sylvia Huber en ze hebben de wagen zelf gebouwd met als onderstel een oude legertruck. Ze hebben er vier jaar over gedaan. Het is een prachtige camper en ze zijn er duidelijk trots op. Daarna zijn we nog naar het meertje gelopen, het was bijzonder rustig water dus het was als een spiegel.

We gaan naar Stewart (Can) en Hyder (Alaska) dus we draaien rechstaf de Glacier Hwy op (wegnr. 37A). Het is een leuke route, divers qua landschap. Canyon-achtig maar ook met uitzichten op de bergen om ons heen. We zien diverse gletsjers, eentje zelfs tot aan het water, en dat op 472m hoogte.


In Stewart kunnen we internetten bij hotel King George, waarvoor onze hartelijke dank. Daarna rijden we door naar Hyder. Het is heel verrassend, als we een bocht omgaan hangt daar een spandoek met ‘welcome to Hyder, Alaska’. Er is geen Amerikaanse douane dus we kunnen zo verder rijden.

Even later komen we aan bij de Fish Creek. Hier kun je op een platform beren spotten die aan het zalmen vissen zijn. Althans, als die beren er dan ook werkelijk zijn. We kwamen 3km voor het platform een jonge zwarte beer tegen op de weg.
Het is druk op de parkeerplaats, we staan wat verder weg van de ingang. Er is ook een platform om naar de ingang toe te lopen en het advies is om die te gebruiken en niet over de weg te lopen, i.v.m. overstekende beren. Dat doen we dan ook maar. Er staan ook bordjes dat je niet mag koken op de parkeerplaats. Dat doen we dan maar niet, we nemen een bak yoghurt.
Je betaalt US$5 p.p. en daarvoor mag je van ‘s ochtends 6 uur tot ‘s avonds 10 uur ‘in en uit’ lopen. Er is een ‘aanbieding’, voor 3 dagen betaal je US$ 10. Maar we gaan hier geen drie dagen blijven.
Een man weet ons te vertellen dat er al vier dagen geen beren geweest zijn, maar bij de kassa hangt een lijst met daarop de data en tijden waarop er een beer gespot is. En dat is toch echt op alle dagen wel gebeurt.
Er landt een Bold Eagle in een van de bomen en verderop een Golden Eagle. Even later landt de Bold Eagle in het water en verschalkt een zalm. Hij sleept de vis onder de struiken, wil waarschijnlijk ongestoord eten. De Golden Eagle zit alleen maar te suffen. Even later komt er een otter tevoorschijn die ook een zalm opeet. Het zijn niet alleen de beren die van de zalmen eten.
Het is wel gezellig op de beun, we praten met mensen die ook zitten te wachten en Co laat af en toe wat foto’s zien die we tot nu toe gemaakt hebben het wild dat we tegen zijn gekomen tijdens onze reis. Twee Franse vrouwen vertellen dat ze net voordat ze aankwamen een mama beer met twee cubs zagen. Waarschijnlijk hebben wij de 3e cub gezien, was mama al door. We vonden het al vreemd dat er een cub alleen liep, zonder mama.
Dan om 21.30uur is opeens iedereen stil, er loopt een jonge zwarte beer langs de kant van de rivier. Maar even later gaat-ie onder de brug door en verdwenen. Het is ook al te donker om een foto te maken. Tegen 22uur vegen de Rangers de beun schoon en lopen we voor de bezem uit naar onze camper. Hannie en Nanda zijn daar al, we starten de motoren en gaan op zoek naar een slaapplek.

Die vinden we 1km verder aan de rechterkant, daar is een groot terrein waar al een paar campers staan. We ruimen onze spullen op en gaan lekker slapen.

vrijdag 12 augustus – Hyder (Alaska) – Salmon Glacier (Can)
Om 5.30uur zijn we wakker en tegen 6uur zijn we bij het platform, het is dan al licht. We zijn een van de eerste die het platform op gaan. Het is op zich wel een leuke plek, je bent in ieder geval weg van alle hectiek. Langzaam aan druppelen er meer mensen binnen.
Er is weer een reiger te zien en de otter komt nog even langs. Ik loop even naar het einde van de beun en fotografeer onderweg wat mosjes en loshangende ‘draden’ die aan de bomen hangen, wat het zijn weet ik niet.
Dan om 9.30uur komt er een zwarte beer langs aan de overkant van de ‘vijver’. Co is net helemaal aan de nadere kant van het platform dus druk ik maar op de knop van de ‘600mm’, het werk moet doorgaan nietwaar. Als Co terug is is de beer achter de struiken. Even later vangt-ie nog een glimp op. De twee Franse vrouwen waren er ook al, gisteren waren ze net 10 minuten weg toen de beer er was, nu pikken ze dit even mee voordat ze verder reizen.

Je zit wat, je wacht op actie en je praat met de andere mensen. Een vrouw spreekt ons aan, die vangt ons Nederlandse accent op door het Engels heen. Ze is Belgisch en ze vertelt dat zij, Elly, en haar man Jos al sinds 2007 aan het reizen zijn. Eerst een aantal jaren in Zuid-Amerika, toen een aantal jaren in Midden-Amerika en nu zijn ze in Noord-Amerika. Binnenkort reizen ze naar de staat Washington om hun camper te stallen en voor 6 weken terug te reizen naar NL.
We stellen gelijk wat vragen, want zij zijn langer als een jaar in Noord-Amerika. Doordat wij in Halifax, Canada zijn binnengekomen is de registratie van onze camper niet zo ‘streng’. Het houdt volgens haar (en andere wereldreizigers, Ton en Anneke, die we gemaild hebben) in dat wij gewoon langer dan 1 jaar met onze camper in Noord-Amerika kunnen rondreizen. Als persoon moeten we na een half jaar Amerika uit, je camper ergens in een ‘storage’ zetten en of naar huis of naar een ander land en dan kun je weer terug komen voor een half jaar.
We zitten gezellig te praten, ze heeft heel wat te vertellen, vooral over hun verblijf in Zuid-Amerika, dat vindt ze geweldig en daar gaan ze ook zeker naar terug. Wie weet, wij ook ooit.
Hannie en Nanda zijn vanmorgen vertrokken naar Stewart om te internetten, hadden geen zin om nog eens op het platform te verblijven. Om 14uur hebben we afgesproken dat we naar de Salmon gletsjer gaan. Dat schijnt erg mooi te zijn hoorden we van iemand op het platform. Hij liet foto’s zien die hij gisteren gemaakt heeft en die zagen er mooi uit.
Wel grappig, Hannie en Nanda waren bij de vvv geweest en ook daar vertelde men dat je die gletsjer echt gezien moet hebben. Dus na de middag rijden we daar naar toe. Het is een gravelweg van 30km, waarvan het eerste stuk wasbord is, dus rustig aan. Na zo’n 7km wordt het beter en rijden we rustig aan naar boven. Hyder ligt bijna op zee-niveau en we eindigen op 1129meter hoogte.


Onderweg is het al prachtig en vangen we regelmatig een glimp op van de gletsjer. Als we er uiteindelijk zijn is het schitterend. De zon schijnt, je blijft er naar kijken. Het enige vervelende is dat er veel muggen zijn, hadden we niet verwacht. De temperatuur is heerlijk maar we trekken toch maar lange mouwen aan en sokken onder onze lange broek. Even later hebben we ook onze muskieten netjes over ons hoofd getrokken want we worden gek van die muggen.
Hannie heeft nog een tafelkleed in een gezellig ouderwets roze ruitje en die gaat over de picknicktafel. Even later zitten we te Keezen. 2-0 voor Hannie en Co.

‘s Avonds is er een mooi strijklicht over de gletsjer en we hopen op en mooie lucht als de zon onder gaat. Maar dat valt tegen, amper gekleurde wolken, helaas. Maar je kunt niet alles hebben.




We staan hier in ieder geval op een unieke plek en misschien hebben we morgen een mooie zonsopgang. Iemand op het platform wist te vertellen dat je misschien daar ook wel het noorderlicht kunt zien, dus wie weet. Moet je natuurlijk wel nog wakker zijn als het donker is en dat weet ik niet of dat gaat lukken. We waren al vroeg op dus het kaarsje is op een gegeven moment toch op.

zaterdag 13 augustus – Salmon Glacier (Can) – Kispiox
Wat wetenswaardigheden over de zwarte beer en de bruine beer/grizzly beer.
De grizzly beer / bruine beer:
De bruine beer en grizzly beer zijn hetzelfde, Ursus arctos genaamd. Aan de kust heeft men het vaak over de bruine beer en in het binnenland over de grizzly beer. Grizzly beren zijn carnivoren maar eten ook planten en bessen.
Een jaar uit het leven van een beer:
In de winter slapen ze en als er kleintjes geboren worden is dat in januari/februari en het zijn tussen de 1 en 4 cubs per worp, ze wegen minder dan 1 pond. Als het voorjaar wordt en de dagen gaan lengen komen ze te voorschijn en voeden ze zich met fris voorjaarsgroen langs de oevers en op open plekken. Zomers is de tijd dat ze vet moeten kweken voor de komende winter. Ze spenderen hun meeste tijd aan het eten van een groot assortiment bessen, eiwitrijke zalm, wortels en ‘skunk cabbage’ (een plant). In de herfst bereiken ze vaak het dubbele van hun normale gewicht. Ze blijven door eten en als de winter er aan komt zoeken ze een plek hoog in de bergen en vallen in een diepe slaap.
Er zijn nog zo’n 35000 grizzly beren in Alaska. Dat is een gezonde populatie, in de ‘Lower 48’ is de populatie van grizzly beren geslonken tot zo’n 1000 beren. De beren hebben een groot gebied nodig om zich te kunnen voeden, ze lopen dan ook heel wat af. De beren die het meest gezien worden zijn mama beren met cubs en jong volwassen beren. Je ziet ze in verschillende kleuren bruin, van donker tot licht.
Een grizzly beer is vaak groter en weegt meer dan een zwarte beer. Als er ergens een grizzly beer is zul je er geen zwarte beer aantreffen. Volwassen beren die bij de Fish Creek in Hyder komen wegen vaak tussen de 227 en 363kg.
Je herkent een grizzly beer aan zijn kleine ronde oren, een hoge schouder (bult), kleur van de vacht en de afdruk van de poten.
De zwarte beer:
Er leven zo’n 100.000 zwarte beren in Alaska. Hoewel ze meestal voorkomen in bossen vind je ze van de kust tot in de bergen. Ze eten alles wat ze tegenkomen en lekker vinden. In de lente eten ze fris groen terwijl in de zomer bessen en eiwitrijke zalmen belangrijk zijn. Eiwitrijke en vette zalmen zorgen voor een toename van 20% op hun normale gewicht. Reekalfjes, mieren, larven en andere insecten zorgen voor de nodige eiwitten.
Beren kunnen lange afstanden zwemmen en ze zijn erg beschermend voor hun cubs. Ze zijn in het algemeen zwart maar hun kleur kan varieren van kaneelkleurig, wit (Kermode beer) tot grijs (gletsjer beren). Welke kleur ze ook hebben, de zwarte beer is de kleinste van Noord-Amerika. Een zwarte beer is 74cm hoog bij de schouders en weegt zo’n 91kg. De romp is het hoogste punt van hun lichaam, ze hebben grote opstaande oren, en korte scherpe klauwen.
De voetafdruk van de grizzly en zwarte beer zijn verschillend. Bij een grizzly zijn de tenen op een rechte lijn, bij een zwarte beer niet en de hiel is smaller bij een zwarte beer.

Gedurende een korte periode is er in Fish creek zalm aanwezig. Normaal gesproken leven de grizzly en zwarte beer solitair, maar tijdens deze periode tolereren ze elkaar en focussen ze zich op de volop aanwezige zalmen. Grote en sterke beren hebben de neiging om confrontaties te vermijden. Maar als een beer eenmaal een favoriete visplek heeft wordt die jaloers en wordt er aanspraak gemaakt op de goede manieren van een beer.
Het humeur van een beer:
Zijn de oren plat op de kop en gaat de kaak open en dicht, zwaait de beer heen en weer op stijve poten, klinkt er een lage ‘woof’ en luid gegrom: kijk dan uit, een confrontatie is op handen. Grizzly en zwarte beren maken schijn aanvallen om daders te intimideren. Tijdens echte aanvallen rennen beren verrassend snel, hebben ze het schuim op de bek, liggen de oren plat op hun kop en brullen ze luid.
Als een beer rechtop staat is dat niet een agressieve pose. De beer wil gewoon een beter zicht hebben op jou en groter lijken. Als de beer jou in de gaten heeft geef hem dan veel ruimte. Cubs sparren vaak om later toe te kunnen passen.
Er is ook een hiërarchie/pikorde onder de beren. Zwarte beren geven grizzly beren normaal de ruimte. Mama beren met cubs verlaten een visplek als er een volwassen mannetje komt. Als er een dreiging is sturen de mama beren hun cubs de boom in om daar veilige te wachten tot het gevaar geweken is. Twee- en drie-jarige beren worden door iedereen een kant op gestuurd. Als een beer de regels overtreedt is de straf plotseling en ernstig. Een donderende brul of een dreigende klap met de klauwen is vaak genoeg om de orde te herstellen.
Als een beer genoeg gegeten heeft nemen ze een powernap. De beren vallen in slaap op oevers en onder struiken. Kijk maar eens rond, platgetrapt gras of afgebroken takken verraden de slaapkamer van de beren.
Deze informatie komt van de panelen bij het beren kijkpunt.

Het was een prachtige plek boven bij de gletsjer en ook erg rustig. Helaas werd het bewolkt en kleurden de wolken niet genoeg. Het noorderlicht hebben we niet afgewacht, het vroege opstaan eiste zijn tol.
Toen we vanmorgen wakker werden was het mistig, maar toen we eenmaal een stukje gezakt waren bleek het een wolk te zijn. We kregen weer goed zicht. Bij km.paal 32 is er een watervalletje, daar hebben we water getapt en onze watertank weer gevuld. De gieters waren in no-time vol zo hard stroomde het water. N56º08’35”, W130º02’54”

Gisteren op onze weg omhoog en vandaag naar beneden zien we af en toe een diertje de kant in schieten. En dan, op een open plek, zit er eentje op een rots. Ik denk dat het een murmeltier is, een bergmarmot. Wat hebben ze een schutkleuren want Hannie en Nanda zijn ook gestopt en zien hem niet zitten, totdat-ie beweegt.


De gletsjer is in British Columbia, Canada, het beren platform in Hyder, Alaska, USA en Stewart in BC, Canada. Dus gaan we weer de grens over. Voor Canada is er wel een douane kantoor. We geven onze paspoorten af aan een aardige mevrouw. Ze heeft een leuke lach en stelt de normale vragen die we bij elke grens krijgen. Ik zeg tegen haar dat ik haar aardig vind, daar is ze verrast over. Maar ik geef aan dat het helemaal niet zo normaal is, aardige officieren bij de douane. Ik zeg, dit kleurt onze dag, dat vindt ze wel leuk.
In Stewart internetten we nog even bij het King Edward hotel. Het is niet supersnel maar het lukt allemaal, ook facetimen met thuis. We rijden langs de baai van Stewart en het water is helemaal stil, het ziet grijs en lijkt net een ijsbaan.


We rijden de Glacier Hwy weer terug en vervolgen dan rechtsaf de Cassiar Hwy richting Prince George. We besluiten onderweg om niet naar Prince Rupert te gaan maar verder zuidelijk naar Vancouver. Het is een beetje een saaie route, niet zo mooi als het noordelijke deel van de Cassiar Hwy. We zien wel het eerste bord waar er wordt gewaarschuwd voor ‘overstekende’ beren. Maar we zien ze niet in het echt.
Onderweg stoppen we bij een riviertje en wassen de campers want ze zien er niet uit, wat zijn ze smerig van alle modderige en natte wegen. Nu blinken ze weer als spiegeltjes.
In New Hazelton stoppen we bij het visitor centre maar die is al dicht. Hannie heeft een foldertje van een dorpje met 50 totempalen, zo’n 20km noordelijk van New Hazelton. We rijden die kant op en zoeken daar een slaapplek, die we vinden op een gravel zijweg. Even later begint het een beetje te spatten. Het wordt nu ook weer op de normale tijd schemerig en donker, dat vinden wij wel fijn.

zondag 14 augustus – Kispiox – Burns Lake
Het was zeer van de rustige vannacht, het was alleen erg warm dus een beetje een onrustige nacht gehad. We zijn al vroeg op pad, en gaan eerst naar de totempalen kijken in het dorp. Er staan er zo’n 15, niet in van die felle kleuren maar origineel, in bruin en beige kleuren van het hout. Jammer dat er geen tekst bij staat die verklaart waarom ze zo gesneden zijn. Maar ze zijn wel mooi.


Gaandeweg gaat het landschap over naar agrarisch, farm landscape. Er liggen hooibalen op het land en er zijn boerderijen te zien, is weer eens iets anders, het weidse zicht i.p.v. bomen, leuk.


Onder middag zitten we in het zonnetje te eten en dat bevalt zo goed dat we besluiten om nog een uurtje door te rijden en dan de middag in het zonnetje door te brengen. Via iOverlander kom ik uit in Burns Lake, daar is een gratis Municipal Campground.
We komen er aan en er staat op dat moment een Duitse camper, we zoeken een plekje en even later zitten met onze stoeltjes bij het meer, lekker hoor. De zon gaat af en toe schuil achter de wolken maar de temperatuur is prima zo.
Het is zondag dus er zijn wat gezinnetjes die gebruik maken van het meer en glijbaan. Geef kinderen zand en water en je hebt geen kind aan ze.
Trouwens Hannie en Nanda vertelden nog over de douane gisteren bij Hyder. Ze waren eergisteren al de grens over geweest naar Stewart om te internetten en de douane mevrouw wist hun zich nog te herinneren. Het grappige is dat ze nu met het ‘hand’ alfabet met hun kon communiceren. Waarschijnlijk kon ze het al maar moest ze het weer even opfrissen voor zichzelf, leuk hoor.
‘s Avonds doen we twee potjes keezen, 1-1, het was ontzettend spannend en we hebben veel gelachen. Als alle kinderen uitgezwommen zijn loop ik nog even naar het water, nu is het bijna stil en spiegelt de maan zich in het water.

Het was een warme dag vandaag, we hebben tenminste maar de dekbedden uit de hoezen, kunnen we alleen onder hoezen liggen als we willen. We klagen niet hoor, geef ons maar mooi weer, lekker.
Eindelijk heb ik een filmpje kunnen uploaden naar Youtube. Het gaat over de beren die we gezien hebben in Haines, Alaska bij het Chilkoot Lake.
video: Chilkoot Lake beren.

ga naar periode 22
terug naar overzicht