2016 Alaska 26 t/m 29 juli

USA/Canada/Mexico 2016/2017  –  periode 17: 26 juli – 29 juli

dinsdag 26 juli – langs Portage-Glacier road – Kenai


We hebben rustig kunnen slapen. We gaan verder en komen langs een plek waar je zalmen zou kunnen zien zwemmen/springen, maar er is geen zalm te kijk. Wel hebben we uitzicht op een van de vele gletsjers die het Kenai Peninsula rijk is.

Een paar kilometers verder is een visitorcentre aan de rand van een meer waar ook een gletsjer op uit komt. Hier liggen grote ijsbrokken in het water, afkomstig van de gletsjer, er ligt zelfs puin op het grootste brok. Daarna keren we terug naar de Seward Hwy, Whittier gaan we op de terug weg bezoeken.

We rijden hele stukken langs de Kenai River, die uitkomt in de oceaan bij het plaatsje Kenai. Er wordt op veel plaatsen gevist op zalm, de mannen en vrouwen staan met hoge waadbroeken in de rivier, hier wordt met hengels gevist. Bij Russian River stoppen we en Co en Hannie gaan een kijkje nemen, we laten de campers niet alleen want je mag hier niet parkeren. Aan onze kant van de rivier mag je niet vissen dus heeft een slimmerik een ferry gemaakt waar de vissers mee overgezet worden, dat is uiteraard niet gratis.

We rijden door Soldotna heen naar Kenai en stappen bij het visitorcentre binnen voor wifi en dat lukt. Daarna rijden we naar het strand, daar wordt ook hevig gevist, dit keer met ‘dip netten’. De mannen en vrouwen staan in het water met een groot ‘schepnet’ aan een lange steel. Het net wordt op  z’n kant in het water gehouden in de hoop dat er een zalm in zwemt. Sommige denken ‘tuk’ te hebben en slepen het net naar de kant maar dan blijkt er niets in te zitten. Maar meer keren is het wel raak. De zalm wordt uit het net gehaald en met een knuppel dood geslagen.

Het lijkt wel een dorpje, er zijn veel tentjes op het strand en er zijn ook mensen die direct de vis fileren, hierbij het afval op het strand gooiend. Als je naar deze plek wilt moet je betalen, zowel voor het vissen en als je er wilt kamperen, met tent of camper. Wij krijgen gratis een toegangskaart voor 1 uur. Op die kaart staat ook dat je geen vis afval achter mag laten, dus die mensen hebben nog het een en ander op te ruimen.

Je mag hier 25 zalmen vangen en voor elk inwonend gezinslid 10 vissen extra, per jaar. Ik vraag aan een man hoe daar controle op uitgeoefend wordt. Maar dat wordt er niet, het is een vertrouwenskwestie, en men let ook op elkaar. Bovendien weten de Alaskanen dat de zalm heel belangrijk is voor iedereen en houden ze zich aan de regels, als er veel vis gevangen wordt kunnen ze niet paaien en komt er minder vis voor volgend jaar, zo simpel is het.

Het is een apart gezicht, al die mensen tot aan hun middel in het water en er zijn giga veel meeuwen die rond vliegen en krijsen in de hoop op een lekker maaltje. En dat lukt regelmatig, vooral de ingewanden vinden gretig aftrek.

Het uurtje is zo om en we vertrekken naar de Walmart voor een overnachting op hun terrein. Het valt ons op dat bij de Walmarts in Alaska er geen wifi is, dat was in Canada beter voor elkaar. We gaan maar een klacht indienen bij de Walmart dat we hier niet meer gratis komen staan, wat denken ze eigenlijk wel, haha.

Meer foto’s op een aparte fotopagina.

woensdag 27 juli – Kenai – Homer

Een onrustig nachtje, de Walmart is 24uur open en dat geeft laat en vroeg toch wat reuring. Eerst gaan we naar de vvv om te internetten en Co ziet daar een kraan aan de voorkant van het gebouw. Als ze eenmaal open zijn gaat hij even vragen of we water in mogen nemen en dat mag.

Dan gaan we wandelen, er is een old town met een Orthodoxe kerk c.q. Russische kerk en begraafplaats. We krijgen ook nog zicht op de visserij op het strand. Gisteren zijn we er heen gereden maar vanuit de old town kun je er zo heen lopen, coördinaten om eventueel te parkeren: N60º33’11”, W151º16’04”.

We rijden verder richting Homer. We stoppen in Ninilchik, dat schijnt een fotogeniek vissersdorpje te zijn en er staat een kerkje met begraafplaats. Er zijn hier Russische invloeden in de vorm van namen en de kerkjes. Even later lopen we langs de kerk over een pad tussen de planten door naar het dorpje beneden. Het is wel grappig om te zien maar het haventje missen we en fotogeniek, mwah, het is wel leuk.

Daarna bezoeken we op een parkeerplaats Ninilchik view, we zien een groepje mensen met fotocamera’s staan en terwijl de camper uitrolt zien we een grote adelaar langsvliegen, die mensen hebben geluk en mooie plaatjes.

We stappen uit en horen ze praten, het zijn Belgen, ze zijn een rondreis aan het maken. Ik hoor ze zeggen, nu nog beren en walvissen dan hebben we alles. Co laat onze foto’s van de beren even zien op zijn iPad, ze zijn onder de indruk van de grizzly.

De Belgen gaan weer verder en wij installeren ons met camera en telescoop en even later zien we ook een adelaar wegvliegen. Er zit er ook nog een boven in een boom maar die verroert geen vin, uh, veer.

Een paar kilometer verder heb je Deep Creek beach, dat had ik gisteren door gekregen van iemand op het strand dus we gaan er even kijken. Er zit een Bald Eagle in een boom lekker te zitten en niet van plan om te vertrekken. Dat doen wij even later wel. Terwijl we langs de waterlijn rijden zie ik een Bald Eagle op het strand zitten, hij zit te eten.

We stoppen, pakken de camera en telescoop en lopen dichterbij. Hij wordt wel wat onrustig maar gaat ook eten, we maken mooie foto’s en ook videobeelden van dichtbij. Later zal ik ze plaatsen op youtube. De adelaar eet zijn zalmpje dat doen wij later ook op een farmers market, een verse moot zalm, met een gekookte aardappel en paksoi salade met een heerlijke dressing.

Even verder is er een mooi uitzicht op de bergen tegenover Homer, met veel gletsjers. We rijden Homer Spit op, een natuurlijke pier die zo’n 5 mijl de zee insteekt. We rijden helemaal tot het eind van de pier. Het is bijzonder toeristisch en er zijn een paar RV parken. We staan een tijdje op de parkeerplaats en stappen uit met camera en telescoop want er zijn wat ottertjes in het water, ze liggen op hun rug en zijn aan het eten en aan het spelen.

Nanda ziet door haar verrekijker een paar keer een staart verdwijnen dus er zijn ook walvissen of zoiets te zien. Wij zien ze niet, misschien morgen.

Dan rijden we terug naar Homer want op de Spit is geen plekje te vinden, overal bordjes ‘no camping’. Op de heenreis had ik een gravel parking gezien wat verder van de weg af, dus daar gaan we heen. Het blijkt een parking bij een Baptisten kerk te zijn, we zeggen, bij een kerk ben je altijd welkom dus we gaan het gewoon proberen. Nu staan we hier met uitzicht over het water en naar de bergen.

Meer foto’s op een aparte fotopagina.

donderdag 28 juli – Homer

Vanmorgen gaan we eerst internetten bij de vvv, we worden er heel hartelijk welkom geheten en uitgebreid geïnformeerd over wat er te doen is. Ook waar er campings en RV-plaatsen zijn dat horen we altijd geduldig aan, we camperen toch altijd ‘wild’.

Dan rijden we weer naar de Spit, naar ‘ons’ plekje. En dan gaat de zon aan en zetten we onze stoeltjes buiten. Ja, zegt Nanda, ze zijn er weer de walvissen. En ja hoor, we zien ze in de verte spuiten. Ik pak de telescoop erbij en maak een paar filmpjes als ze gaan duiken, dan zie je die staart zo mooi boven water komen. Even later ziet Co een walvis redelijk dichtbij en daarna niet meer, ze vertrekken weer richting uitgang want het wordt eb.

Dan gaan we een stukje in de omgeving rijden, richting een Russisch dorpje. We rijden door een mooie omgeving, een beetje Oostenrijks doet het aan, met groene weides en huizen tegen de helling. Dat zie je hier niet zoveel, huizen tegen de bergwand.

Het Russische dorpje stelt niets voor, althans het is niet iets authentieks. We lopen een stukje verder waar de weg op houdt maar dat is steil naar beneden en dat moeten we ook weer omhoog lopen, dus halverwege keren we maar om, dat is effe te veel van het goede.

Terug bij Homer rijden we de Spit weer op en parkeren halverwege daar waar de winkeltjes en eetgelegenheden zijn, daar is het gezellig druk. Er is een pub ‘the Salty Dawg Saloon’. Waar we eerder een pub zagen met allemaal petjes (Chicken) zijn hier het plafond en muren behangen met dollar biljetten met daarop de naam van de ‘behanger’.

Achter de pub is een vis fileer plaats waar ook de vangst van vandaag wordt gewogen, althans de grotere vissen. We zijn net op tijd om een paar grote jongens aan de haak te zien, de grootste (zie foto) is 87 pond.

Vlak voordat je de Spit oprijdt is er in een boom een nest met papa, mama en twee jonge adelaars. Maar het licht is niet zo fijn om te fotograferen, houden we nog tegoed.

We rijden nog even naar de vvv maar die gaat net dicht en buiten is de wifi niet zo sterk. Dan nemen we onze plaatsjes achter de kerk weer in. Als we aankomen zie ik naast het huis waar we op uit kijken twee grote vogels, het blijken kraanvogels te zijn. Co is snel buiten met de camera en ik volg later met de andere camera om een paar filmpjes te maken. Ja, ja, ik weet het, ik hoop echt binnenkort iets op youtube te zetten, maar de dagen gaan zo snel.

Morgen brood bakken en dan gaan we weer verder, of terug want we gaan dezelfde weg terug als we gekomen zijn. Maar we nemen een afslag naar Seward.

Meer foto’s op de verzamelpagina.

vrijdag 29 juli – Homer – Soldotna

Vanmorgen pak ik de broodbakvormen om te vullen met deeg en blijkt dat de onderste vorm helemaal roestig is, dat is niet de bedoeling. Het zijn gietijzeren vormen en ik pak ze altijd hetzelfde op. Wat er gebeurt is?…. Nu moeten we de bakvorm opschuren met staalwol, schoonmaken en opnieuw oliën en in de oven verhitten zodat de olie in het gietijzer kan trekken. Daar gaat extra tijd in zitten, gelukkig hebben we de tijd aan boord.

Ik loop naar Hannie en Nanda om aan te geven dat we iets langer bezig zijn om brood te bakken dan normaal. Daar willen ze niet op wachten, ze besluiten om alvast verder te rijden, naar Soldotna, prima dan zien we ze daar bij Fred Meyer. Wij blijven eerst op de parking bij de kerk want bij de Katholieke kerk hebben ze stroom aan de buitenkant, bij de Baptisten kerk niet.

Het eerste broodje gaat om 9.45uur in de oven, daarvoor heb ik de andere bakvorm geolied en in de oven gehad, dus die werkt weer. Maar ik kan dat brood pas later bakken. Na het bakken van het eerste broodje gaan we tanken en naar de Safeway supermarkt voor wat inkopen. Dan rijden we naar de Spit, aan het einde waar we 2x gestaan hebben is een openbaar toiletgebouw met stroom aan de buitenkant.

We sluiten alles aan en na een kwartiertje lopen we heen met het brood, blijkt dat de oven niet warm is. Verdorie, heb ik vanmorgen de thermostaat uitgezet, de klok was nog afgelopen dus ik dacht ik zet de thermometer op nul, foutje. Brood weer naar binnen, thermometer op full speed en na een kwartiertje loop ik weer naar de oven met het brood. Verdorie, is-ie nog steeds niet warm, staat de schakelaar van de omvormer niet aan, de klok van de oven loopt wel (mechanische klok) dus daar merk je het niet aan. Hier gaat wel degelijk de ‘wet van Murphy’ op. Gaat er eens iets mis, gaat er meer mis. Om 14uur zijn we eindelijk klaar met bakken.

We hebben nog wel een walvis gezien, wat dichterbij dan gisteren. Dan gaan we op pad naar Soldotna. We nemen en paar lifters mee, een jong, verliefd stelletje, ze willen graag terug naar Anchor Point. Ze komen uit California, zijn naar Alaska gevlogen en zijn nu liftend onderweg, op avontuur.

In Anchor Point rijden we naar een stuk land tussen een baai en een rivier in, hier zouden met laagtij veel Bald Eagles zijn. Het tij is nog niet laag genoeg, we zien geen Eagles. We hebben er wel een prachtig uitzicht naar de andere kant van de baai op besneeuwde bergtoppen. Het is nu prachtig weer, op de heenreis was die kant helemaal niet te zien.

Daarna rijden we nog een keertje langs Deep Creek waar we op de heenreis ook geweest zijn. Er is 1 Bald Eagle die zich druk aan het wassen is in de rivier, er volgt een flinke poetsbeurt, maar te ver voor Co zijn 600mm. We genieten via de verrekijker.

Dan gaan we langs bij het uitkijkpunt bij Ninilchik en daar zien we in de vallei beneden ons een Bald Eagle die een vis vangt en het lekker op peuzelt, wederom buiten bereik van onze camera.

We rijden in een keer door naar Soldotna, naar de Fred Meyer supermarkt, daar mag je met je camper overnachten, daar zijn we welkom. Dat is te zien aan het aantal campers dat er staat. We rijden rond aan de rechterkant maar daar zien we de andere Carthago niet. Aan de rechterkant zijn Hannie en Nanda ook niet en we parkeren op een plek waarvan we hopen dat het vannacht rustig zal zijn.

We lopen de supermarkt binnen, wat een tent zeg. Er is werkelijk van alles te koop. Ze hebben ook een uitgebreide hoek met biologische groente en fruit, er is zelfs biologisch grasgevoerd vlees, toppie. We slaan wat spullen in om nog een stoofpot te maken.

Co is met het eten bezig, ik loop naar de supermarkt om een berichtje naar Hannie en Nanda te sturen dat wij hier staan. Maar terwijl ik naar de ingang loop zie ik ze aankomen. Ik loop terug naar onze camper om het melden aan Co en wacht tot ze langszij komen rijden. Wat niet gebeurt, blijkt later dat wij verscholen stonden achter een andere camper en ze ons niet gezien hadden. Ze waren hier vanmiddag al en zijn nog wat rond gaan rijden.

Fred Meyer heeft op de parking 2 portable toiletcabines neergezet, wat een service naar hun campinggasten.

Ga naar periode 18

Terug naar overzicht